Feest- Tiendaagse begeleidt
heropening Leidse Schouwburg
Wil van der Zalm
schopte het ver in U
Brits Columbia
Sassen hei mse
leraren naar
Roemenië
DINSDAG 17 FEBRUARI 1976
LEIDSE .COURANT
PAGINA 5
Bevolking wordt betrokken bij tal van manifestaties
LEIDEN Hoe het precies gaat worden, ligt nog enigszins in
het vage verborgen, maar wel is zeker dat de heropening van
de gerestaureerde, gemoderniseerde en glorieus herrezen Leidse
Schouwburg een massale happening gaat worden, waarbij min
stens 5000 Leidenaars (genodigd of niet-officieel genodigd maar
van harte welkom tegen betaling van een onaanzienlijk toegang
sprijsje) betrokken zullen zijn. Hans van Dam, die over ruim
een halfjaar weer als schouwburgdirecteur uit zijn ballingschap
aan de Hooglandsekerkgracht terugkeert naar de tempel aan
de Oude Vest, knort bij wijze van spreken dan al van
genoegen bij voorbaat: „Het wordt van 15 tot en met 24 oktober
een feest van openingsvoorstellingen, en Feest-Tiendaagse. De
schouwburg, die waarschijnlijk zo'n 570 zitplaatsen krijgt, is te
klein om het grote aantal genodigden en anderen in één keer
op te vangen. Daar gaan we nu tien avonden en dagen (want
er komt ook nog een interessante expositie) over doen".
„Naar verwachting is de restauratie in juli bouwkundig achter
de rug", zo is Hans van Dam gerechtigd mede te delen;
„architect Onno Greiner heeft dan nog twee maanden nodig
om wat op zijn specifieke terrein te „rommelen". Vervolgens
zullen er nog wel enkele feilen uitgehaald moeten worden in
de weken daarop. Maar dan gaat het echt gebeuren: de nieuwe
oude schouwburg opent met manifestaties en een musical die
tien avonden lang op een vol podium voor een volle zaal
gespeeld gaat worden. De voorlopige werktitel van de musical
is „Dubbeltje op z'n kant", ,JIo, wacht even, we zijn al verder",
werpt de musical-schrijver Watze Tiesema er tussen door, het
gaat heten: „Wie betaalt het gelach?" Dat vindt iedereen meteen
een prachtige naam, uiteraard. Het is niet eens trouwens een
dubbeltje op z'n kant, want de feest-tiendaagse wordt bekostigd
uit de „lopende schouwburgbegroting". Er hoeven dus geen
vreemde bokkesprongen gemaakt te worden.
Het gelach wordt derhalve door de Leidse gemeenschapxetaald
en daarom leek het meer dan nuttig om het Leidse publiek
volop bij het openingsgebeuren te betrekken. Dat gebeurt ook
op de rondleidingen die tien dagen lang het publiek de schouw
burg eens van de andere kant van de zaal, met al haar
geheimzinnigheden en technische voorzieningen, zullen laten
zien. Even opgeven en in groepjes kan men dan het vernieuwde
dramatische domein bewonderen. Er komen ook voorstellingen
voor de jeugd. Gedacht is aan een bewerking van 't Toverdoosje
(dat de hele toneelmatige tovertechniek van een schouwburg
aanschouwelijk uit de doeken doet), voorstellingen die waar
schijnlijk worden gespeeld door de Amsterdamse toneelgroep
Marmouzet
Maar het zwaartepunt wordt en blijft de musical „Wie betaalt
het gelach?", onder regie van routinier Stije van Brandenberg.
Het wordt een duur gebouw voor de Leidse gemeenschap en
daarom moeten er veel Leidenaars aan meedoen: voor en door
Leidenaars. Een groot aantal Leidse amateurtoneelspelers is
verzocht om medewerking te verlenen, maar ook amateurs op
ander cultureel gebied: muziekbeoefenaars b.v., ook wie thuis
zijn op het gebied van ballet, zang enzovoorts. Het wordt een
heel bedrijf. De choreografie is in handen gelegd van Leidse
Marjolein Briër, de muzikale leiding heeft oud-Leidenaar (thans
Boskoop) Koos Mark (van De Burcht). Watze Tiesema schreef
niet alleen de tekst van de musical, hij maakte ook de muziek.
De technische leiding heeft Kees Hogeveen, bedrijfsleider van
de schouwburg. Producent is Hans van Dam, schouwburgdirec
teur.
Wie de schouwburg gaat openen is nog onbekend. Prins Bern-
hard is al genoemd. Maar in elk geval is deze zaak in handen
van Burgemeester en Wethouders gegeven. Men wil ook verte
genwoordigende groepen van de Leidse bevolking uitnodigen,
bijvoorbeeld uit de verschillende wijken, waarvoor dan de
wijkcomité's benaderd kunnen worden. „We hebben dan nu wel
de ingeschreven Leidse ateurspelers uitgenodigd om mee te
werken aan de musical", aldus Hans van Dam, „maar ook
Leidenaars die niet bij een of andere culturele vereniging staan
dekt zijn van harte welkom. Dat staat bij ons voorop. Zestig
mensen zullen te zien en te horen zijn op het podium, maar
een veelvoud hebben we nodig achter de schermen. Ons Kreatief
Team houdt half maart een auditie. Dan kunnen er rollen
worden verdeeld. Het orkest van een man of 18 wordt in een
later stadium samengesteld".
Watze Tiesema stond met z'n opdracht voor een probleem: het
moest een stuk zijn voor een groot publiek en binnen de
produktie zouden veel cultuurvormen (toneel, dans, zang, mu
ziek, decors, kostumering enz.) en technieken een plaats moeten
vinden. „De musical was daarom de voor de hand liggende
vorm. Dat sprak mezelf ook erg aan", vertelt Leidse Watze. „De
opzet is een provinciestad die het financieel en bestuurlijk slecht
gaat Elke gelijkenis met bestaande toestanden is toevallig en
onopzettelijk. Dat stellen we voorop. Het kan op Leiden lijken
maar dat is dan schijn.B. en W. van die plaats zijn ten einde
raad; de regering staat op ingrijpen. Maar daar is een reddende
engel: de koffiejuffrouw ten stadhuize, die een vriendje in de
reclamebusiness heeft: Rob Ravenstein. Rob blijkt het beleid
beter te kunnen verkopen dan B. en W
Gaandeweg wordt de privinciestad een swingende, dynamische
en moderne leefgemeenschap, naarmate het Rob gelukt de
bestuurders wat op te fleuren. Zelfs de burgemeestersvrouw
werpt alle kuisheid van zich af. Dit vertelt tenminste Watze.
Verwikkelingen bij de vleet, liefdesaffaires, een stadhuisbezet
ting. De regering stelt een onderzok in naar de gang van zaken.
Tenslotte is er een regeringscommissaris die positief aan de
regering wil adviseren. Tiesema laat het allemaal goed aflopen
en iedereen sluit elkaar aan zijn of haar hart. Watze: „Het zijn
situaties die alle tegelijk gebeuren; het is moeilijk uit te leggen".
Het wordt een spelen met het gedrag van mensen en groepen
van mensen, 2 uur en een kwartier lang. „O ja", komt ineens
weer bij Watze Tiesema naar boven: „Rob is een verhouding
begonnen met de vrouw van de burgemeester, maar ook dat
komt weer goedjnet die koffiejuffrouw bedoel ik".
Drs. Coby Bordewijk-Knotter, lid van de schouwburgcommissie
en altijd in de onmiddellijke nabijheid als Hans van Dam „naar
buiten treedt", heeft zich met een groep studenten dramaturgie
belast met het researchwerk voor de tentoonstelling, die aan-
Een illustratieve prent uit het Leids gemeente archief
de Leidsche Schouwburg tot 1865 en na de grondige
uiterlijke verandering sindsdien, gezien in 1890.
dacht aan het Leidse toneelverleden gaat besteden, omdat daar
behoefte aan zou bestaan. Het Leidsche Schouwtoneel begon
in 1705 en het gebouw werd in 1764, 1809, 1865 (ingrijpend) en
in 1890 verbouwd. Alle Leidse toneelaspecten zullen op de
tentoonstelling in de „kapel" van K&O aanschouwelijk worden
uitgebeeld. Zo zal uit de doeken worden gedaan wat er op
toneelgebied in Leiden populair was (melodrama), voor wie het
werd gespeeld en hoe. Ook enkele vaste decorstukken uit de
oude doos zullen te zien zijn: „het bos", „de straat" en „het
paleis" (in grote en kleine uitvoering). Het Leidse toneelleven
zal in oktober a.s. zonder meer worden opgekrikt en het Leidse
volk kan daaraan zijn deel hebben.
GS gaan in
Leidse regio op
zoek naar
plaatsen voor
woonwagen-
kampjes
Van een onzer verslaggevers
LEIDEN Gedeputeerde Sta
ten van Zuid-Holland zullen op
korte termijn onderzoeken of er
in de gemeenten in de Leidse
regio werkelijk geen ruimte is
om woonwagenkampjes in te
richten, zoals wordt beweerd.
Dit deelde Gedeputeerde En
gelsman gisteren mee tijdens
een overleg met de regio-ge
meenten in het Leidse stadhuis.
Behalve de vertegenwoordigers
van Leiderdorp, de wethouders
Reugenbrink en Drenth, kon
niemand namens zijn gemeente
een werkelijk positief geluid la
ten horen ten aanzien van de
oplossing van het woonwagen
probleem. Zoals bekend zal dit
jaar nog begonnen worden met
de inrichting van een klein
woonwagenkampje (voor acht
wagens) in de Bloemerd in Lei
derdorp.
Oegstgeest kwam met de voor
zichtige toezegging dat b en w
overwegen een kampje met
twee staanplaatsen in te richten.
Burgemeester Berends van Lis-
se stelde dat hij gemeenteraad
raad zal voorstellen medewerk
ing te verlenen aan de totstand
koming van een woonwagencen-
trumpje. „Maar het kan nog wel
jaren gaan duren voor dat een
dergelijk kamp is gerealiseerd",
was zijn ontmoedigende voor
spelling.
Burgemeester Bonnike van
Noordwijk weigerde alle mede
werking. „We moeten er maar
eens naar gaan streven de groei
van de woonwagenbewoners te
gen te hoüden." Katwijk heeft
voorgesteld een kampje in te
richten nabij de Estec. Ook hier
tegen is er verzet in Noordwijk.
„Een en ander brengt ons in een
moeilijk parket", aldus Roger
de Jager van het actiecomité
voor meer staanplaatsen in de
regio. „De gemeente Leiden wil
alleen wat gaan doen als de
gemeenteraden in de regio me
dewerking toezeggen. En dat
kan nog wel jaren duren
WD: „Bezetters
Stadhuisplein
tasten
rechtsgelijkheid
aan"
Van een onzer verslaggever»
LEIDEN - De WD meent dat
door het niet optreden tegen de
bezetters van het Leidse Stad
huisplein de rechtsgelijkheid
wordt aangetast. Aan het colle
ge van b en w heeft de WD-
fractie in de gemeenteraad
hierover schriftelijke vragen
gesteld.
Zoals bekend wordt het Stad
huisplein bijna een maand bezet
gehouden door een achttal
woonwagens. De bewoners wil
len pas vertrekken wanneer zij
een vaste standplaats hebben
toegewezen gekregen.
Namens zijn fractie stelt de
WD-er Elzenga dat de grenzen
van de welvoeglijkheid", door
de woonwagenbewoners wordt
overtreden. „Zowel door tijds
duur als optreden". Hij vraagt
het college welke motieven het
heeft om niet tegen de bezetters
op te treden.
WETHOUDER, BURGEMEESTER, MINISTER F
j
soonüjkheid was, die als za
kenman niet alleen aan geld
dacht maar ook open stond
voor de problemen van zijn
klanten. En die ook niet bang.
was om de bestuurders van
zijn woonstreek aan de tand te
voelen over zaken die hem niet
aan stonden. Zo rolde hij in
de politiek.
Tien jaar geleden vroeg men
hem zich kandidaat te stellen
voor een wethouderschap in
Surrey en na een flitsende ver
kiezingscampagne werd hij ge
kozen. Sindsdien is zijn ster
snel gestegen. Hij werd erg
populair. En dat kwam vooral
ook door zijn wekelijkse
praatjes voor tv waarin hij als
bloemen- en plantenexpert
niet alleen tekst en uitleg gaf
over tuinaanleg en bestrij
dingsmiddelen maar tussen
neus en lippen door ook nog
streekaangelegenheden aan de
kaak stelde.
zijn politieke opmars goed van
pas gekomen, dank zij zijn
'knappe uiterlijk en zijn vrien
delijke en overtuigende ma
nier van optreden kan hij
vooral bij de vrouwen en be
jaarden een potje breken. Zijn
oom Theo vertelde mij: „Bill
kan enorm goed praten. De
mensen hangen aan zijn lip
pen. Al praat hij een uur ach
ter elkaar dan nog is men een
en al aandacht. Dat is zijn
sterke punt Hij weet de men
sen te boeien. Hij is een gebo
ren leider. Iemand met veel
charme en ook iemand die
goed kan luisteren."
In 1970 werd Bill Van der
Zalm gekozen tot burgemees
ter van Surrey en later weer
herkozen. Nu is hij opnieuw
een stapje hoger geklommen
en is hij minister met een jaar
salaris van 48.000 dollar, waar
van een gedeelte belastingvrij
is.
Ik kreeg nog even de verkie
zingskrant onder ogen waarin
het verhaal staat over de sue-
Oud-Noord wiikerhouter
Wil van der Zalm heeft
het in zijn tweede vader
land, Canada, erg ver
geschopt. Na een blik
semcarrière in het za
kenleven en het burge
meesterschap over Sur
rey, een gebied zo groot
als de provincie Utrecht,
is hij sinds kort minister
van sociale zaken en
huisvesting in het Cana-
dese Britse Columbia.
En nog is het einde voor
de man die ook dikke
vrienden is met Cana-
da's premier Trudeau,
nog lang niet in zicht.
Vriend en vijand voor-
j spellen Wil, die zijn
I naam liet ombuigen tot
j het wat jovialere Bill,
een nog hogere positie al
i zal hij, omdat hij in Ne-
i derland werd geboren
j het niet tot premier kun-
I nen brengen. „Maar de
capaciteiten heeft hij er
i beslist wel voor," zegt
I men daar. Hoe zijn ster
zo snel heeft kunnen rij
j zen en wat het geheim
is van Canada's carHe-
remaker nummer één
j leest U vandaag in mijn
I rubriek.
Bill Van der Zalm, die in zijn
jeugdjaren in de Dorpsstraat
i woonde in hetzelfde huisje
i waarin nu nog zijn oom Theo
i woont, vertrok in 1947 op 12-
jarige leeftijd met zijn moeder
en zijn broers en zussen
Truus, Elly, Nico, Piet en Aad
naar Canada om zich daar bij
I zijn vader te voegen, die daar
I een bloeiende bloembollenhan-
del had opgezet.
Bill, die toen nog geen woord
Engels sprak, paste zich des
ondanks op de middelbare
school vrij snel aan en leek
regelrecht af te stomen op een
universitaire studie. Maar de
hartewens van Bill, advocaat
worden, kon niet in vervulling
gaan omdat zijn vader ziek
werd en hij een deel van de
zaak moest overnemen. Dat
ging hem voortreffelijk af. Hij
i bleek een geboren verkoper
die met enorm veel mensen in
contact kwam en al snel in
i zijn streek een geliefde per- Wil van der Zalm met zijn vrouw en zijn vier kinderen
Deze met bloemen beladen Oudhollandse kar op het gazon van zijn buiten
herinnert Wil van der Zalm van tijd tot tijd aan zijn jeugd in Noordwijkerhout.
cesvolle carrière van deze oud-
Noordwijkerhouter. Er staan
ook talloze foto's in waarop je
Bill tijdens zijn verkiezing
stournee handen ziet schudden
en toespraken ziet houden. En
achteraf bezien had hij zich
die moeite waarschijnlijk nog
wel kunnen besparen want hij
versloeg zijn tegenstander met
een straatlengte.
Ook zakelijk gaat het Bill Van
der Zalm nog steeds voor de
wind. In Brits Columbia doet
men niet moeilijk over betaal
de bijbaantjes, zo is mijn in
druk. Hij is ook nog eigenaar
van vijf bloeiende tuincen
trums en komt bij elkaar dus
aan een vorstelijk inkomen.
Privé gaat het hem al niet
minder. Zijn vrouw Lillian,
van Joegoslavische afkomst,
mag er wezen en hij heeft ook
vier gezonde kinderen, twee
zoons en twee dochters. En om
het succesverhaal compleet te
maken ontbreekt natuurlijk
ook niet het prachtige buiten
verblijf omringd door weelde
rig groen, strakke gazons en
een prachtige tennisbaan om
in de vrije uurtjes, en dat zijn
er niet zo veel, te relaxen.
Maar zoals dat hoort in het
leven van een carrièremaker is
ook Bill Van der Zalm, een
gewone jongen gebleven die
het tot minister heeft geschopt
maar die zich in zijn tuincen
trum, zo hoorde ik, minstens
even best thuis voelt als in zijn
statige kamer op het ministe
rie. En natuurlijk is hij Hol
land nog niet vergeten. Bijna
elk jaar wipt hij nog even
langs in zijn geboorteplaats,
waar hij op bezoek gaat bij
familie en ook bij oude school
vrienden met wie hij dan
graag een borreltje drinkt.
Maar helemaal niet aan zaken
denken als hij in Noordwijker
hout is, kan hij moeilijk, zo
hoorde ik. Hij neemt dan
meestal even de gelegenheid te
baat om wat grote inkopen te
doen aan bollen en bomen. En
dan koopt hij soms ook wat
antiek. Zoals de laatste keer
toen hij een order van enkele
tienduizenden guldens plaatste
bij de Lissese antiquair Van
Damme en al die spulletjes liet
verschepen naar Brits Colum
bia om het daar weer te verko
pen.
Acht leerkrachten van de Sassenheimse Don Bosco-
mavo vliegen in de paasvakantie naar Roemenië i
om daar kennis te maken met het onderwijsstelstel. j
Het wordt beslist geen snoepreisje want de leraren j
moeten bijna het hele reisbedrag zelf betalen en i
ze krijgen maar een klein deel van de overheid j
vergoed.
Het schoolreisje omvat een
ontvangst op het ministerie
van onderwijs in Boekarest,
waar een lezing zal worden
gehouden over de historie en
cultuur van het land en waar
ook het onderwijsstelsel zal
worden toegelicht. En dan
volgt natuurlijk een bezoek
aan de onderwijsinstituten
zelf, eerst officieel en later in
de week gevolgd door een pri-
vébezoek waardoor er wat on-
gedwongener gepraat kan
worden.
Mavo-directeur J. Teeuwisse
vertelde mij dat het schoolreis
je van de leraren niet louter
bedoeld is als studiereis. „We
gaan er natuurlijk ook naar
toe om het land te zien. Per
slot van rekening is niet voor
niets ons oog gevallen op Roe
menië. We konden namelijk
ook kiezen uit andere landen
zoals Israël, maar de meeste
stemmen waren voor Roeme
nië".
Hij vertelde mij ook dat de
Sassenheimse mavo-leraren
mogelijk in de toekomst meer
van dergelijke reisjes gaan on
dernemen. „We moeten eerst
eens afwachten hoe ons dit
bevalt. Zelf heb ik al eens zo'n
instructieve reis gemaakt naar
Berlijn en dat beviel mij best.
Maar je weet nooit hoe het nu
loopt".
Ik hoorde van de mavo-direc
teur dat het de bedoeling is
dat de leerlingen na de reis
d.m.v. een verslag op de hoog
te worden gesteld van de im
pressies die de leerkrachten in
Roemenië hebben opgedaan.
In Memoriam
Henny Boes
Leiden Op 52-jarige leeftijd
is het afgelopen weekeinde
plotseling overleden de beken
de Leidse dansleraar Henny
Boes. Op ons verzoek schreef
zijn collega Evert Castelein een
In Memoriam.
Na meer dan dertig jaar dans-
onderwijs aan duizenden jonge
ren en ouderen is het plotselinge
heengaan van Henny Boes voor
zijn vrouw Maaike, zijn leerlin
gen en oud-leerlingen hard aan
gekomen.
Een gelovig, zeer gevoelig en
goed mens ging heen.
Nog geen twee weken geleden
moest hij het heengaan melden
van zijn vriend en collega Co
Sandman uit Amsterdam. Ge
slagen was hij bij het heengaan
van zijn vriend en collega Wim
Voeten uit Den Bosch.
Nu drie jaar geleden ging de
droom van het echtpaar Boes
eindelijk in vervulling. Met
trots opende hij zijn eigen
school. Zorgen nog moeite
spaarde hij om „zijn" school tot
in de perfectie in te richten.
Voor zijn cursisten was hem
niets te veel.
Ruim veertien dagen geleden,
vlak voordat hij licht ongesteld
werd, besloten Maaike en hij
een nieuwe verlichting in hun
zaal aan te brengen. Dat licht
heeft hij niet meer mogen zien.
'n Eerlijk collega geen gerod
del, recht op de man af altijd
in voor 'n feestelijke dronk
maar niet zonder een goed ge
sprek.
Een uitstekend vakman, en een
goed collega voor zijn vele
vrienden in „de wereld van de
dans" en ver daarbuiten, zo was
Henny Boes.
Dat hij nu het ware licht moge
zien.
Evert Castelein
Programma
zaalvoetbal
LEIDEN Vanavond weer een
„compleet" programma in de
Leidse hoofdklasse-zaalvoetbal.
Na het beker-intermezzo van
verleden week dus weer twee
belangrijke wedstrijden in de
Groenoordhal. Meest interessant
het duel van koploper Zwaanvo
gels met Swift 't Winkeltje.
Swift, vrij van alle promotie- en
degradatiezorgen kan het
Zwaanvogels best eens erg las
tig gaan maken. Tegelhandel,
met LDWS nog altijd een kans
hebber in de titelstrijd, lijkt het
tegen Wernink wat gemakkelij
ker te hebben.
s 2-Garelle 2 (19
nkeltji
2A: Leiden—Digros Stars (22 u
num-VKP (22 uur). Res 2 A: VN A 2
ijk 2 (20 uur); SDO '67 2-LISC 2 <20 uur
NA ^-fut-
je Groen—i
Modem—VTL «1 uur) 3E: Parlevb
Fasson (21 uur) Res. 3A: Gazelle 3SVLV
2 (20 uur) Em. 3B: SDO '67 3-Oranje
Groen 2 (21 uur). Tegelhandel 3-LFC 3
Grof vuil
LEIDEN De grof vuilwagen van de
gemeentelijke reinigingsdienst komt mor
gen langs de volgende straten in Leiden
Zoeterwoudsesingel (van Lammenschans-
weg tol Hoge Rijndijk), vd Brandelerka-
Laat de Kanterstraat, Cronesteinkade, P
•J. Blokstraat, Fniinlaan; de Gijselaar-
straat; Kemstraat; Verdamstraat; Kore-
vaarstraat; Plantsoen, 4e Binnenvest
gracht. Rijnstraat; Kraaierstraat; Haven
straat 2e en 2e. Ie, 2e en 3e Gortestraat,
Geregracht levendaal; Oranjeboomstraat.
Cathnjnenstraat. Barbarasteeg; St Jons-
steeg. Koe nes teeg, Nieuwe Brugsteeg.
Wiclmakerrteeg, Hogewoerd; Watersteeg;
Plantage. Utrechtse Veer T* 'na
r VeerstraaL
