IJsverenigingen gezellig
in de race met de winter
In een klap
25.000 lichter
Bewoners Kaageiland
leggen reiger Job
flink in de watten
m iseme
mmmmm
Elke dag kippemaagjes en op zondag een ei
1976 VRIJDAG 30 JANUARI 1976
LEIDSE COURANT
PAGINA
Koploper onder de ijsbanen was gistermorgen Noordwijk. Al vroeg werden de schaatsen ondergebonden op de „tennisbanen van hei Casino
Bijna alle ijsverenigin-
gen uit deze streek zijn
gisteren als de wiede
weerga aan de slag ge
gaan om het onverwacht
ingetreden vriesweer
voor honderd procent
uit te kunnen buiten.
Men had er eigenlijk
niet meer zo op gere
kend, zo kreeg ik de in
druk, en nu moet men
opeens alle zeilen bijzet
ten om de leden, die zo
veel jaar op non-actief
hebben gestaan, waar
voor hun geld te geven.
Ik heb gisteren kunnen consta
teren dat het een sportieve
race met de winter is gewor
den, die inmiddels door veel
ijsverenigingen in het voordeel
is beslist want al op talloze
banen werd er gisteren ge
schaatst Koploper was Noord
wijk waar er gistermorgen al
rondjes werden gedraaid op
de tennisbanen van het Casi
no. En ook in Noordwijker-
hout werd er al geschaatst op
het sportpark de Boekhorst.
Voorts gingen nog banen open
in Hazerswoude-dorp, Oude
Wetering (Roelofarendsveen),
Leimuiden en Sassenheim
waar het gisteravond gezellig
druk was op de ondergespoten
Kagerweide.
In Leiden ging gisteravond
„Roomburg" open. Vanmid
dag is deze baan tot half zes
open en vanavond van zeven
tot tien.
Voorlopig is „Roomburg" de
enige ijsbaan in Leiden. De
Sportstichting en gemeentelij
ke dienst openbare werken
hebben niet voldoende man
schappen beschikbaar om in
andere delen van de stad ba
nen op te spuiten.
De ijsbaan in Leiderdorp ging
vanmiddag om twee uur open.
Ook vanavond kan men er
terecht. De ijsbaan aan de An-
En?» t
In Nieuwveen zorgde men voor een veilige schaatsbaan voor de jeugd: de
speelplaats bij de lagere school De Tamboerijn met behulp van de natuur
omgetoverd in een spiegelgladde vloer.
tonie van Leeuwenhoekkade
in Voorschoten is open van
twee tot vijf en van zeven tot
tien.
Voor de Alphenaren is de ij-
spret vanmorgen om tien uur
al begonnen. Zij kunnen op de
ijsbaan aan de Prins Bern-
hardlaan terecht tot elf uur
vanavond. De ijsbaan in Roe
lofarendsveen, aan de Baan, is
geopend van half twee tot half
zes en van half acht tot tien
uur. De ijsbaan in Hazerswou-
de aan de Voorweg is van een
uur tot half zes en van zeven
tot tien uur geopend.
In Katwijk kunnen schaatslus-
tigen terecht op de tennisba
nen aan de Sportlaan van drie
tot tien uur. De Noordwijkse
ijsbaan aan de Gooweg is al
leen 's avonds vanaf acht uur
geopend. De openingstijden
van de ijsbaan in Noordwij-
kerhout zijn van twee tot vijf
en van zeven tot half elf.
De ijsbaan in Oegstgeest aan
de Oegstgeesterweg is tot van
avond elf uur geopend.
Terwijl de ene vereniging zijn
zaakjes al rond had, moest de
ander nog druk vergaderen
om orde op zaken te stellen.
Dat gebeurde bijvoorbeeld in
Lisse waar de winter erg on
verwacht kwam en ook in
Hoogmade zat het bestuur van
de ijsvereniging gisteravond
rond de tafel. Ik hoorde van
voorzitter Van Rijn dat bij
gunstig weer zaterdag zowaar
clubkampioenschappen wor
den gehouden. Aanvang half
een.
Zondag zijn er nationale kor-
tebaanwedstrijden in Hoogma
de. Die beginnen ook om half
een. Er is voor vierhonderd
gulden aan prijzen. Men kan
zich tot zondagmorgen twaalf
uur telefonisch opgeven bii
het secretariaat, dat bereik
baar is onder nummer
01712—8248 en tot een uur in
Huize v.d. Ploeg aan de Kerk
straat.
Maar er waren ook plaatsen in
onze streek waar niet zo'n
haast werd gemaakt of waar
het ijs nog niet honderd pro
cent was. In Boskoop bijvoor
beeld gaat pas in het weekeind
de ijsbaan open en in Koude
kerk is er zelfs nog helemaal
niets gedaan. Ik hoorde dat
organisatorische problemen er
de oorzaak van zijn geweest
dat de tennisbanen nog steeds
niet zijn ondergespoten en dat
in Woubrugge en Bodegraven
er zelfs geen ijsbaan open
gaat. Reden: men heeft daar
nooit een baan gehad en daar
om is men gewend te schaat
sen op de sloten. En dat doet
men dan ook. Zelfs gisteren al,
ondanks het feit dat het ijs
nog lang niet overal betrouw
baar was.
Origineel vond ik de oplossing
die men in Nieuwveen had
gevonden om de jeugd te kun
nen laten schaatsen. Daar
heeft men woensdagmiddag
en -avond de speelplaats van
de openbare basisschool De
Tamboerijn onder water gezet
en kon er dus gisteren door de
leerlingen volop geschaatst
worden. Ook onder lestijd. De
laatste jaren moesten de leer
lingen in klasverband hun
schaatsvertier zoeken op de
Jaap Edenbaan maar men
heeft nu op een handige ma
nier de ijsbaan bij school ge
haald.
Ja, het onverwachte vriesweer
is in onze streek door jong en
oud in dank afgenomen. Een
leuke bijkomstigheid is dat de
conditie van het ijs, dankzij
het uitblijen van sneeuw erg
goed is. Als het zo blijft wordt
1976 weer een echt schaats-
jaar. En dan krijgen de Voor-
houtse bejaarden, die kortgele
den in deze rubriek koud weer
voorspelden, toch nog gelijk.
De Noordwijkerhoutse
juwelier Kees Kortekaas
werd gisteren in één
klap zo'n 25000 gulden
lichter toen inbrekers in
de vroege ochtend, zo
rond een uur of vijf, een
vorstelijke greep deden
in zijn uitstalkast, nadat
ze eerst met een beton-
schaar het ijzeren afslui
thek en de dikke etala
geruit hadden bewerkt.
De juwelier werd on
danks alle lawaai niet
wakker en omdat de in
brekers van buitenaf
opereerden gaf ook de
alarminstallatie, die al
leen reageert als er ie
mand in de winkel is,
geen krimp.
De schade aan gestolen gou
den dames- en herenhorloges,
diamanten ringen en peperdu
re armbanden, zal niet door de
verzekering worden betaald,
zo hoorde ik gisteren van de
gedupeerde juwelier, die al
eerder inbrekers op bezoek
had. Hij zegt: „Ik ben niet
verzekerd. Vroeger was ik dat
wel maar de premies liepen zo
hoog op dat er geen betalen
meer aan was. Bewust heb ik
een groot risico op mijn schou
ders genomen door mijn han
del niet te verzekeren. Nu is
het misgelopen en zit ik voor
een flink bedrag in het schip.
Het is een klap voor me, maar
die zal ik ook wel weer te
boven komen".
Kees Kortekaas, die ook geen
glasverzekering had voor zijn
peperdure etalageruit (onge
veer 3500 gulden), vertelde mij
dat veel van zijn collega's ook
geen verzekering hebben.
„Draai je een jaar of zes zon
der inbraak, dan heb je een
aardig spaarpotje", zei hij mij.
„maar gisteren ben ik natuur
lijk in één keer weer alles
kwijtgeraakt"
Maar de Noordwijkerhouter
vertelde mij dat hij de laatste
is die medelij wil wekken. „Ik
heb het risico zelf willen lopen
dus moet ik ook zelf alle con
sequenties dragen. Ik wil per
se niet dat de mensen een
inzamelingsactie voor mij
gaan houden of zo iets."
En daarmee doelde hij dan op
een aktie die een jaar of vijf
geleden in Voorhout werd ge
houden nadat er bij zijn broer
Dick, die daar ook juwelier is,
was ingebroken en die ook
grote schade had omdat hij
niet goed was verzekerd. De
spontané inzamelingsaktie
bracht toen veel geld op en het
hele dorp leefde mee.
„Voor mijn vroer was dat na- i
tuurlijk een prachtige gebeur
tenis waar hij toen erg van j
onder de indruk was maar om i
mij hoeft men zich echt geen i
zorgen te maken. De gemeen- j
schap hoeft niet voor mij op
te draaien", zegt Kees.
Toch zou ik er niet gek van
staan te kijken als in Noord-
wijkerhout toch iets wordt
georganiseerd. Want het is nu
eenmaal een hechte gemeen
schap waar men elkaar graag
helpt Ik noem alleen maar de
actie die nog niet eens zo lang
geleden werd gehouden voor
middensteander Laros wiens
zaak in brand vloog en hoewel
hij verzekerd was toch finan
ciële steun kreeg van zijn col-
Kees Kortekaas: „Door dit gat konden ze een goede graai doen'
Mevr. Bolland lokt Job met een kippemaagje
■iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Ik moet de tweede rei
ger nog tegen komen die
zo in de watten wordt
gelegd als het exem
plaar dat nu al weer een
paar jaar het Kaagei
land als vaste stek heeft
en om precies te zijn het
woongebiedje rond de
Nassaulaan. Het grijze,
stevig in de bouten zit
tende exemplaar, is na
melijk al een paar jaar
lang het troetelbeest van
menig eilandbewoner en
krijgt van zijn talloze
baasjes zoveel lekkers
voorgeschoteld dat het
niet waarschijnlijk is
dat Job, zoals hij op het
Kaageiland wordt aan
gesproken, ooit nog idee
zal krijgen om zich als
een verkleumde zoutpi
laar in welke slootkant
dan ook op te gaan stel
len in gelaten afwach
ting van een miezerig
witvisje.
Job heeft het helemaal gescho
ten 'op het eiland. De meeste
aandacht wordt aan hem be
steed door mevr. Bolland die
de reiger drie jaar geleden
eenzaam en broodmager in
een van de eilandslootjes aan
trof. „Het dier was meer dood
dan levend", zei ze me, „ik kon
het niet over mijn hart verkrij
gen om die zielige reiger aan
zijn lot over te laten. Ik bracht
hem een lekker kippemaagje
en sindsdien zijn we beste
maatjes".
„Hij houdt er een strak sche
ma op na. Twee keer per dag
's ochtends en 's avonds komt
hij bij me langs-om zijn voed
sel in ontvangst te nemen.
Soms, als het 'm wat te lang
duurt, dan stapt hij brutaal tot
aan de achterdeur alsof 'ie wil
zeggen: „kom op met die kip-
pemaag" Er is tussen ons een
hechte band gegroeid. Al zal
ik hem nooit aanraken want
daar is 'ie niet op gesteld".
De grijze reiger Job, die op de
zondag door mevrouw Bolland
altijd getrakteerd wordt op
een dopje van een ei, heeft op
het eiland in de afgelopen drie
jaar meer vrienden gemaakt,
honger lijden is er dus niet
meer bij. En Job op zijn beurt
steekt zijn erkentelijkheid
voor al die menselijke belang
stelling ook niet onder stoelen
of banken. Mevr. Bolland:
„Soms vliegt 'ie samen met
een aantal andere reigers wel
hoog boven het eiland en dan
hoef ik maar even „Job, Job.
Job" te roepen of hij verlaat
de formatie en vliegt naar de
Nassaulaan om ons weer ge
zelschap te houden".
