Bestuur oudervereniging Leeuwenhorst
krijgt krappe steun ledenvergadering
Waterlift voor
zwaar gehandicapten
Ter Aarse architect heeft
Isucces met zijn dakkapel
Leo en Mien
rooien het wel
aan de Miening
KATHOLICITEIT „KERN VAN DE ZAAK"
Revanche LUSV
op Groen SC
Van een onzer verslaggevers
Noordwijkerhout Met een geringe
marge is het bestuur van de Ouderver
eniging College Leeuwenhorst gister
avond na een roerige ledenvergadering
van ruim drie en een half uur met de
hakken over de sloot gekomen. De da
mes en heren mochten van 51 ouders
blijven. Tegen het bestuur stemden 45
ouders en 5 hadden geen mening. De
tegenstanders („Verontruste Ouders")
hadden nog een wapen in petto: een
motie. Deze motie keerde zich eveneens
tegen het bestuur, maar werd verwor
pen met 59 tegen 37 stemmen. Daartus
sendoor speelden zich allerlei tonelen
af; verontruste ouders waren vaak niet
meer te onderscheiden van niet veront
rusten. Eigenlijk mogen alle 573 ouders
van de ongeveer 700 leerlingen tellende
school wel verontrust zijn, want het is
op Leeuwenhorst een college dat op
een vulkaan lijkt nog lang geen koek
en ei.
De positie van rector dr. Van Boeckel lijkt nog
niet verzekerd. Het ouderverenigingsbestuur wil
evenwel het schoolbestuur in de kwestie van al
dan niet herbenoemen van de rector geen advies
geven. Ook de verhouding tussen rector en dage
lijks bestuur van de vereniging is er na gister
avond niet beter op geworden. Vooral tussen
voorzitter Bleeker die gisteren samen met de
heer Winters de leiding had en Van Boeckel
botert het niet best. „Het bestuur gaat zich thans
beraden op hetgeen vanavond allemaal naar voren
is gebracht en het zal trachten tot een betere
vertrouwensband met alle groeperingen op de
school te komen", aldus de heer Bleeker. Maar
juist omdat er zo veel was gezegd, omdat er zoveel
vragen zijn blijven bestaan, zal de vertrouwens
kwestie op Leeuwenhorst niet in een handomdraai
opgelost kunnen worden.
Op de vergadering kwamen enkele knelpunten er
duidelijk uitspringen. Allemaal gevolgen van de
turbulente ontwikkeling van de school die eens
werd opgezet voor 300 internaatjongens. Het zijn
nu 700 leerlingen, die in deze beperkte ruimte een
plaats moeten vinden. Waar de ouders vooral
opheldering over willen hebben is de vraag: is
Leeuwenhorst nog een katholieke school te noe
men? Dit vraagstuk gaat uitvoerig uitgedokterd
worden, waarij ook de ouders betrokken zullen
HET VERTROUWEN
IS NOG ZOEK
worden. Tal van ouders noemden deze katholiciteit
gisteravond „de kern van de hele zaak''.
Van de zijde van het schoolbestuur werd medege
deeld, dat de leraar maatschappijleer Beelen, die
in een werkstuk Christus en christendom „in
diskrediet had gebracht" aan het einde van het
schooljaar niet herbenoemd zal worden. Ook rec
tor Van Boeckel achtte het standpunt van fe heer
Beelen niet in overeenstemming te brengen met
loyaliteit t.o.v. de de Kerk. Toch had hij zich tegen
het ontslag verzet, omdat het hier ging om „een
eenmalig vergrijp". Ook kwam het „bierfeest" van
vorig jaar ter sprake. Het „pop-festival" ter gele
genheid van het jaarfeest was uit de hand gelopen,
waarvoor de rector verantwoordelijkheid nam.
Volgens de één zou afgesproken zijn, dat er bier
gedronken mocht worden („anders nemen de kin
deren zelf drank mee"), maar de heer Bleeker zou
achteraf tegen dit besluit zijn geweest. Ook zou
er EHBO aanwezig geweest zijn, „voor het geval,
dat er ongelukken zouden gebeuren".
Een derde voorval, dat tijdens deze Hoekse en
Kabeljauwse twisten" werd aangeroerd, was de
anti-Franco-deiponstratie, waarbij aan de buiten
kant van het gebouw te zien was, dat Franco „een
moordenaar" was. Ook bij deze gelegenheid werd
de tweesp.alt tussen Van Boeckel en Bleeker duide
lijk vergroot. Zo verliep de avond; „conservatis
me" in de loopgraaf van het ouderverenigingsbe
stuur, dat steeds verontrust mitrailleurvuur moest
ontvangen. „Wat hier gebeurt is triest en een
schande voor de hele omgeving", aldus een van
de ouders; „er is een tekort aan organisatie
aan managementvermogen".
Van onze volleybal medewerker
Leiden LUSV heeft in de promotieklasse revanche genomen op
Groen SC. Terwijl de vorige ontmoeting tussen de twee Leidse
verenigingen geëindigd was in een 3 - 1 overwinning voor Groen
SC, wist LUSV nu de winst met dezelfde cijfers naar zich toe
te trekken. Via de setstanden 15 - 12 en 8 - 15 kwam een 1 -
1 tussenstand op het bord. LUSV, dat toonde in een betere vorm
te steken, dan de bezoekers, kon tenslotte doordrukken naar een
3 -1 overwinning (15 -12 en 15 -11).
Bij de dames had koploper Gemini Kangeroes onverwacht veel
moeite met het tweede team van Groen SC. Groen SC bracht de
eerste set met 15 - 11 op zijn naam. Gemini wist echter tijdig het
tij te keren en stelde via de setstanden 8 - 15 en tweemaal 12
- 15 de 1 - 3 winst veilig. Groen SC-3 behaalde een gemakkelijke
0 - 3 overwinning op Dosko uit Schoonhoven.
De dames eerste klasse topper tussen Orion en LUSV is geëindigd
in een 2 - 2 gelijkspel. LUSV begon goed. De eerste set werd met
8 - 15 binnengehaald, waarna de studentens in de tweede setmet
10 - 13 voorkwamen.Orion kwam echter goed terug en won deze
set alsnog: 15 - 13. In de derde spelperiode werd LUSV volkomen
weggeserveerd: 15 - 8 voor de thuisclub. O.l.v. Heieen Bos wist
LUSV tenslotte, via 15 -13 winst in de vierde set, een 2 - 2 gelijkspel
uit het vuur te spelen.
De derde titelkandidaatGroen SC-4, maakte geen fout en won met
3 - 0 van Leski-2 (15 -13,15 - 5 en 15 - 4).
Het derde en vierde damesteam van Gemini Kangeroes behaalden
beide een 0 - 3 overwinning. Het derde won van de Valken en
het vierde van Haak Novo-3.
Bij de heren behaalde Groen SC-2 een 1 - 3 overwinning op de
reserves van LUSV. De eerste set ging met 3 - 15 naar Groen
SC. waarna de volgende set met dezelfde cijfers verloren ging.
Groen SC bleek echter de meeste klasse in huis te hebben en wón
de volgende twee sets dan ook: 4 - 15 en 11 - 15. Door deze
overwinning nam Groen SC-2 de eerste plaats over van het niet
spelende Leski.
Gemini Kangeroes-3 heeft zijn overwinningsreeks voortgezet door
met 1 - 3 te winnen van Orion. Het de laatste tijd zwak spelende
SKC leed opnieuw een nederlaag. Ditmaal werd met 0 - 3 verloren
van het laaggeplaatste Leski-2.
DONDERDAG 29 JANUARI 1976 LEIDSE COURANT
In het verwarmde
Noordwijkse badhotel
Zeerust is deze week een
apparaat in gebruik ge
nomen dat het lichame
lijk zwaar gehandicap
ten uit de Bollenstreek
een stuk makkelijker
moet maken om ook
deel te nemen aan de
wekelijkse zwemles. Het
is een handlift waar
door men de gehandi
capten, zonder ze te ver-.
moeien of te bezeren, op
eenvoudige wijze in het
water kan laten zakken
zonder dat daar, zoals
vroeger altijd het geval
was, zowel op de kant
als in het water -veel
mankracht bij nodig
was.
Tot voor kort verliep het
zwemmen voor de lichamelijk
zwaar gehandicapten nogal
moeizaam omdat steeds heel
wat mensen nodig waren om
de gehandicapte „zwemge-
reed" te krijgen. De voorzitter
van de Invalidenbond afdeling
Bollenstreek, de heer v.d.
Ploeg, vertelde mij gisteren:
„Er bleven steeds meer licha
melijk zwaar gehandicapten
thuis omdat ze zich bezwaard
voelden dat er steeds zoveel
mensen aan te pas moesten
komen om hen bij het zwem
men te helpen. Aangezien het
juist voor deze groep gehandi
capten van groot belang is dat
ze zich een keer per week bij
het zwemmen kunnen uitleven
is ons bestuur op zoek gegaan
naar een oplossing".
Die werd gevonden. Het be
stuurslid Jan Bemelman uit
Lisse sloeg aan het passen en
meten en mede dank zij de
medewerking van hoteleige
naar Droog, kon dit project
worden gerealiseerd, „Onze
stille wens is nu eindelijk in
vervulling gegaan", vertelde
mij een gelukkige voorzitter,
„en ook de gehandicapten zijn
verrukt".
„Sommigen, die we al een tijd
niet meer hadden gezien, wa
ren deze week weer aanwezig
en hebben ook al de lift uitge
probeerd. De reacties waren
erg enthousiast. Ook wij zijn
natuurlijk blij met deze water-
lift. Per slot van rekening gaat
het hier om een groep van zo'n
35 lichamelijk zwaar gehandi
capten, die nu weer met een
gerust hart hun wekelijkse uit
stapje naar het zwembad ma
ken".
De zwembadlift is een uniek
ontwerp dat nog in geen enkel
zwembad aanwezig is, zo hoor
de ik van de heer v.d. Ploeg.
„Ik weet wel dat men in Zoe-
terwoude ook iets dergelijks
heeft willen construeren maar
daar is het nooit van gekomen.
En misschien zoekt men elders
ook nog naar een oplossing. In
ieder geval kan men hier een
kijkje komen nemen."
Mevr. Van Tilburg laat een zwaar gehandicapte met de lift in het water zakken
III
Leo en Mien van der Helm in hun bistro aan de Miening
Zoeterwoude-dorp, hoe
klein ook, heeft sinds
kort ook een eigen bi
stro en wel in cafe-res-
taurant De Vriendschap
aan de Miening. Maar
het is er geen met een
zwart geblakerd fornuis
midden in het restau
rant waar het vlees open
en bloot bruin ligt te
bakken en waar smulpa
pen zich rond de fon
due-sets en het flakke
rend kaarslicht kunnen
scharen. „Dat heeft alle
maal niets met een bi
stro te maken", vertelde
'mij gisteren eigenaar
Leo van der Helm, die
nu al weer zo'n tien jaar
De Vriendschap in han
den heeft en daarvoor
kelner was in het beken
de Stompwijkse café ,,'t
Blesse Paard".
„In de echte bistro gaat het er
op zijn frans aan toe", zei hij.
Gewoon knusjes smullen in
een klein restaurantje met een
beperkte keuze. Niet een was
lijst aan gerechten, zoals je
momenteel in zoveel andere
bistro's ziet. De echte bistro
heeft maar een paar speciali-
teiten zoals gegrild vlees aan
de spies, gegrilde zalm, T-bo-i =E
ne-steak en tournedos. En het' EE
grillen gebeurt dan in de keu- EE
ken en niet pal naast de tafel- =E=
tjes waar de mensen moeten
eten".
Leo van der Helm en zijn EE
.vrouw Mien hebben het aardig
gerooid aan de Miening. De
Vriendschap is een veel be-
zochte pleisterplaats, al is het
wel opvallend dat er heel wei-
nig Zoetefwoudenaren komen
maar hoofzakelijk mensen van
ver daar buiten.
Dat was 65 jaar geleden an-
ders. Toen heette het café
Spoorzicht, een gezellig knijp-
je met achter de tapkast Jan-
sie Boeremie. Het was een EE
stopplaats voor de koeiendrij- EE
vers, die van Jansie nooit =E
meer dan twee borrels de man EE
kregen „omdat de derde pre- =5
cies hetzelfde smaakt als de =5
tweede".
Die tijd keert nooit meer te- E=
rug. Alles moet nu veel ge- EE
haaster. Dat is wel eens jam-
iiiiiiiiinii
Na een paar maanden
van experimenteren en
bestudering van de ge
meentelijke bouwvoor
schriften is architect Ka-
rel van der Veek uit Ter
Aar er in geslaagd een
dakkapel met estetisch
aanvaardbare vorm te
ontwerpen waar menig
bezitter van een eigen
woning maar ook wo
ningbouwverenigingen
al jaren op hebben zit
ten wachten. Het is het
Ei van Columbus en in
Ter Aar met succes toe
gepast. Het ziet er naar
uit dat de uitvinding van
deze 39-jarige architect
eindelijk een einde gaat
maken aan de vele pro
blemen die zich in de
afgelopen jaren in tallo
ze gemeenten hebben
gespeeld rond de dakka
pel.
Menig gemeenteraad heeft in
de afgelopen tijd veel kostbare
uurtjes verspild aan discussies
over vergunningaanvragen
voor de bouw van een dakka
pel. In veel gevallen kregen de
indieners van zo'n bouwaan-
vraag geen toestemming om
dat het plan niet voldeed aan
de in die gemeente geldende
bouwvoorschriften. Die ge-
meentelijke beslissingen heb
ben heel wat kwade gezichten
tot gevolg gehad vooral omdat
het bij de afwijzing soms ging
om een touwtrekken rond een
paar centimeter hoogte- of
breedtevrschil.
„Ik heb die ontwikkelingen
een tijdje gadegeslagen", ver
telde Karei van der Veek mij,
„tot ik het op een gegeven
moment flink zat werd. Hier
moet een oplossing voor te
vinden zijn, dat ik, en ik ben
achter de tekentafel gaan zit
ten. En niet zonder resultaat
want ik heb een ontwerp ge
maakt dat volledig voldoet aan
de gemeentelijke voorschriften
waar dan ook. Bovendien
heeft deze nog een aantal aan
trekkelijke voordelen boven
de tot nu toe in omloop zijnde
dakkapellen.
Het ei van Columbus, zoals
Van der Veek zijn vinding ty
peert, valt moeilijk te om
schrijven. Het ontwerp ver
schilt in zoverre van de tot nu
toe gangbare modellen dat een
plat dak ontbreekt en dat
daarvoor in de plaats een za
deldak is geconstrueerd dat
haaks op het „moederdak" is
geplaatst. Wie buitenshuis
naar de dakkapel kijkt krijgt
de indruk dat de nok van het
dak is verhoogd, maar dat is
gezichtsbedrog.
In de Ter Aarse nieuwbouw is
in diverse huizen een dergelij
ke dakkapel aangebracht, tot
volle tevredenheid van de be
woners. Niet zo vreemd omdat
huizen met een zolderverdie
ping er als het ware een vol
wassen etage bijkrijgen, om
dat, in vergelijking bij voor
beeld met een zolder met een
voudig dakraam of ouder
wetse dakkapel, veel meer
licht op de zolder kan binnen
komen en ook de beschikbare
ruimte aanzienlijk wordt uit
gebreid.
Van der Veek: „Vooral voor
mensen met studerende kinde
ren is dit een ideale oplossing:
De kinderen hoeven nu niet
meer op zolder bij het licht
van een schemerlampje te zit
ten studeren maar hebben nu
volop licht en ruimte. En je
krijgt er in feite ook een volle
dige etage bij waar de kinde
ren de ruimte hebben om te
spelen en niet bang hoeven te
zijn dat ze om de haverklap
hun hoofd stoten aan de
schuin oplopende zoldering.
In Ter Aar is er veel belang
stelling voor de vinding van
Karei van der Veek en moge
lijk zullen in de toekomst in
deze plaats ook de woningwet
woningen, waarvan de meeste
nu nog slechts een dakraam
hebben, met zo'n dakkapel
worden uitgerust, zo hoorde
Karei van der Veek en zijn vrouw hebben van hun zolder een gezellige kamer
gemaakt, waarin het licht binnenvalt door de ramen van een dakkapel-nieuwe-stijl.
ik.
En de prijs? „Die hoeft niet
veel hoger te liggen dan die
van de geijkte dakkapel", ver
telde mij de architect, die zelf
ook nog een bouwbedrijfje
runt.
„Het verschil is ongeveer 500
gulden maar het kan ook voor
minder. De man met de kleine
beurs kan dit ook doen. Dan
moet'ie weliswaar zelf wat
schilderen en aftimmeren
maar het ontwerp blijft het
zelfde.
Ik hoorde van Karei van der
Veek dat zijn ontwerp ook uit
stekend geschikt is voor de
zgn. landarbeiderswoninkjes
waar het schuin oplopende
dak direct al begint boven de
dakgoot". Ook daar kan men
dit toepassen", zegt hij, „zon
der de bouwvoorschriften te
