Bezetting Stadhuisplein
l gaat tweede week in
„Voor mijn leeftijd is
Hoomes-Oost toch wel
'n behoorlijke opdracht
„Ik heb mijn hart verpand
aan het studentenleven99
Uw Mening
PAGINA 4
LEIDSE COURANT
DINSDAG 20 JANUARI ltó
GEMEENTE WIJKT NIET VOOR EISEN WOONWAGENBEWONERS
Van een onzer verslaggevers
Leiden Het gemeentebestuur van Leiden
is niet van plan zijn politiek ten opzichte
van de woonwagenbewoners te wijzigen.
Wethouder Oosterman deelde gisteren des
gevraagd mee, dat de woonwagenbewoners
bezwaren tegen deze politiek kunnen indie
nen bij de commissie voor beroep-schriften,"
die op haar beurt advies zal uitbrengen aan
b. en w. Tegen een besluit van b. en w.
kunnen de woonwagenbewoners eventueel
in beroep gaan bij de provincie. Een van
de woonwagenbewoners heeft inmiddels bij
de commissie een bezwaar ingediend tegen
het koppelen van een leenbijstand (voor de
aanschaf van een nieuwe wagen) aan een
legale standplaats. Zijn motief: „Het kamp
was al overbezet toen ik van de gemeente
een huurcaravan kreeg."
Op verzoek van de heer Engelsman, lid van
het college van Gedeputeerde Staten van
Zuid-Holland, heeft op 16 februari een ge
sprek plaats met de 17 gemeenten van het
Regionaal Woonwagencentrum Leiden over
de standplaatsproblemen. Morgen heeft in
Den Haag een besloten hoorzitting plaats
van de Tweede Kamer over het woonwagen-
beleid. Volgens enige actievoerende woon
wagenbewoners zullen zij zeker proberen
daar binnen te komen om de Leidse proble
matiek te bespreken.
De woonwagenbewoners staan vandaag al
weer een week op het Stadhuisplein. Dat ze
daar weggesleept worden door politie is
hoogst onwaarschijnlijk. Elke plaats waar
de wagens door de politie worden neergezet,
wordt automatisch een legale standplaats.
Oprichter
Oegstgeester
Courant
overleden
Van een onzer verslaggevers
Oegstgeest Op 76-jarige leef
tijd is overleden de heer J. C.
Donk, oprichter, voormalig uit
gever en tot zijn dood eigenaar
van de Oegstgeester Courant
De heer Donk was tevens eige-
I naar van het advertentiebureau
Rijnland. Hij had geen opvol
gers. Drukkerij Verhage uit
Rijnsburg neemt nu waarschijn
lijk de Oegstgeester Courant
over, reclameadviesbureau Ko
ning het advertentiebureau
Rijnland.
Het stoffelijk overschot van de
heer Donk wordt donderdag ge
cremeerd.
Tv-programma
over het
Groene Hart"
Van onze correspondent
Alphen aan den Rijn Woens
dagavond brengt de Evangeli
sche Omroep een televisiepro
gramma over het „Groene
Hart". Het is een streekpro-
gramma rond de plaatsen Gou
da, Boskoop, Bodegraven en
Alphen. Er zijn onder meer op
namen gemaakt van Boskoopse
kwekerijen en een mastenmake-
rij in Alphen. Ook zal een Alp
hens zangduo tijdens dit pro
gramma zijn tv-debuut maken.
Het zijn Loes Jongenburger en
Frits Louwerens die hun reper
toire hebben afgestemd op het
religieuze lied. Zij begeleiden
zichzelf op de gitaar. De uitzen
ding is op Nederland 2 om half
negen.
JUBILERENDE PEDEL WILHELM VOM HOFE:
Van een onzer verslaggevers
Leiden Wilhelm Ernst Adriaan vom Hofe, 40 jaar pedel bij
de gratie van Minerva, de Leidse studentensociëteit Niet alleen
de academie heeft een pedel, ook het veelzijdige bedrijf aan
de Breestraat kent deze functie, waarin Wilhelm vom Hofe in
1935 door omstandigheden terecht kwam. In januari 1930 werd
hij al aangesteld bij de administratie van Minerva, maar zijn
toekomst kwam pas in zicht toen pedel Vilders in '35 ziek
werd. Dat was twee maanden vóór de lustrumviering. Men zat
toen eensklaps zeer omhoog met de lustrumvoorbereidings-
werkzaamheden en men vroeg Vom Hofe, of hij zich een halve
dag kon wijden aan het lustrum en voor de rest de gewone
bezigheden kon waarnemen. „Dat werd me op den duur te veel.
In overleg met de sociëteit ben ik tot na het lustrum hele
dagen bezig geweest met die viering. Vilder was nog geen 40
jaar toen hij stierf in mei *35. In september werd ik benoemd
en geïnstalleerd als pedel. Daar heb ik nooit spijt van gehad".
Zoals de naam verraadt, Als Wilhelm Ernst Adriaan
stamt Vom Hofe van een Duits
geslacht „Mijn overgrootva
der was een smid die monu
mentale hekken maakte voor
landgoederen en voorname
buitenhuizen. In die tijd er
gens in de vorige eeuw
moest de Kon. Grofsmederij in
Leiden ook iets dergelijks ver
vaardigen, maar men kon nie
mand vinden. Via relaties
kwam men bij m'n overgroot
vader terecht Die kon dat ma
ken. Hij kwam naar Leiden,
het beviel hem en hij bleef er
maar meteen wonen. Ik kreeg
na twee generaties nog steeds
een Duitse voornaam, alleen
Adriaan is van de Nederland
se „inbreng". Mijn grootvader
was hier rechercheur en vader
werkte op het Leidse stad
huis".
vom Hofe zijn leven kon over
doen, werd hij wéér pedel van
Minerva. „Het heeft me altijd
aangetrokken en geboeid. Ik
heb mijn hart verpand aan het
studentenleven. Er is veel ver
anderd, dat is ook logisch.
Naar mijn iedee zijn veel ver
anderingen hier bij Minerva
goed gebleken. Een paar din
gen vielen weg en dat vind ik
een beetje jammer. Zoals de
„show", het vertoon naar bui
ten, ik denk aan de vroegere
plankier in de Breestraat 's
zomers, waarop de studenten
zaten met een koeler met wijn.
Ik denk aan de cortèges. Maar
het leven op Minerva gebeurt
nog steeds met stijl, dat is het
belangrijkste: degelijk, feeste
lijk en toch stijlvol. Even is het
bij ons heel zakelijk geweest,
maar daar komt men nu weer
een beetje van terug. Die zake
lijkheid moet er natuurlijk wel
zijn, al was het alleen maar bij
die kern van de sociëteit: het
horecabedrijf, dat per jaar
voor ruim een miljoen gulden
omzet Daar hangt het welzijn
van een groot aantal gezinnen
van werknemers vanaf. Er
komt heel wat voor kijken om
dat redelijk draaiende te hou
den".
Op 23 en 24 januari a.s! laat
pedel Vom Hofe een ogenblik
het werk voor wat het is. Dan
is het feesten geblazen. Recep
ties zijn dan gepland voor stu
denten, familie, relaties, voor
alle ere-leden van het colle
gium dat zijn er een dikke
200, sinds de afgelopen 40
jaar. Die ere-leden zijn inmid
dels over de hele wereld ver
spreid. De meeste komen, an
deren stuurden een telegram
of een brief, soms van duizen
den kilometers vandaan, om
hun afwezigheid op Vom Ho-
fe's feest te motiveren. „Kijk,
dat vind ik juist zo fijn: ze
wilden er graag bij zijn en
men neemt de moeite me in
elk geval te feliciteren".
Twee dagen geen administra
tie, correspondentie, geen sys
temen bijhouden. Wat doet
Wilhelm vom Hofe al niet als
pedel?
„Daar komt verder nog heel
Pedel Wilhelm vom Hofe: 40 jaar vastgeklonken aan „Minerva"
wat voor kijken, als je bijvoor
beeld het protocolaire en cero-
moniële deel in aanmerking
neemt Dat zijn de voorberei
dingen en het toezicht bij de
uitvoering van een evenement
Dan verschijn ik in rok, mijn
ambtskostuum. Dat is bij een
Sempre-concert, bij lustra, bij
de ontvangst van gasten van
het collegium. Het officiële
deel is thans veel kleiner dan
het vroeger was. Je doet nu
meer in het gewone (blauwe)
pak. Persoonlijk hield ik veel
van dat grote spel-element; het
studentenleven was toen meer
een toneelstuk, dat steeds ge
speeld werd zoals het gespeeld
moest worden".
Herinneringen? Te veel om op
te noemen. „Ach, ik denk nog
wel eens aan dat lustrum in
september '45, zo vlak na de
bevrijding. Toen moesten de
reünisten hun eigen bord en
bestek meebrengen. Dat spul
werd met bakfietsen van het
station naar Minerva gebracht
Heel mooie borden waren
daar bij. Na afloop bleef alles
op de sociëteit. Je moest ook
distributiebonnen voor de
maaltijd inleveren Wat een tijd
was dat Ik denk ook aan de
lustrumviering ik geloof in
1965 toen de hele koninklij
ke familie, compleet met
schoonzoons, aanwezig was.
Dat was een heel evenement
En die verloving van de heer
Van Vollenhove met prinses
Margriet die enorm geheim
gehouden werd. De brand van
Minerva in december 1959; ei
genlijk „maar" een gebouw
van steen, hout en zo, maar je
voelde het alsof het een levend
iets was dat verdween. Dat
oude Minerva had meer sfeer,
maar het nieuwe gaf een bete
re indeling, voldeed meer aan
de behoeften. Je vindt hier
alles wat aan faciliteiten en
dat is heel wat nodig is. Ik
kreeg na de brand trouwens
zelf ook een betere behuizing".
Het werk voor Minerva, met
z'n 2000 leden, heeft Wilhelm
vom Hofe, die met z'n 62 jaar
nog wat activiteiten voor de
boeg heeft, onmiskenbaar
goed gedaan. „Er is hier werk
genoeg; je bent een vast punt
in het geheel, men weet je te
vinden. En als er niet gewerkt
wordt, valt er een hoop te
praten. Dat hoort er nu een
maal bij. Dat lukte best, die
40 jaar. Kijk, ik heb het zó
ervaren: je gaat hier na één
jaar weg want dan ben je
niet voor deze functie geboren
óf je zit er levenslang...."
Ton Pieters
Boom in de
wildernis:
jongensdroom
Wie de Amerikaanse schrijfster
Jean Craighead George kent
van het vorig jaar met zilver
bekroonde „Myax, de wolven en
de jager" kan opnieuw een uit
stekend geschreven natuurver-
haal meebeleven met „Geef mij
maar een boom in de wilder
nis". Myax zwierf als Eskimo-
meisje over de eindeloze toen
dra en werd een beetje wolf
met de wolven. In „Boom in de
wildernis" wordt Sam Gribbe-
ley woudbewoner met de in het
wild levende dieren: een jon
gensdroom in het wild.
De schrijfster pakte het niet aan
met de pen van een natuurlief
hebber met botaniseertrommel
tje. Integendeel. Sterkere dieren
eten de zwakkere op en ook
Sam eet wat hij vinden kan,
zelfs schildpadden, al heeft zo'n
exemplaar de ogen van een oud
mannetje.
Sam Gribbeley had genoeg van
New York en trok daarom naar
een stuk woud, dat eigendom is
van de familie. Een huis heeft
hij daar niet, maar hij treft een
grote boom aan die hij, er zat
toch al een gat in, uitholt tot een
slaap-, eet-, woon- en kookruim
te. Het hele avontuur zit in de
noodzaak van eten zoeken om
in leven te blijven, alle jaargetij
den door, tot Amerika kennis
heeft genomen van een verwil
derd jongetje en eens komt kij
ken. Ook Sams ouders komen
kijken en blijven meteen maar.
Op de laatste bladzijden is va
der al bezig met het maken van
een huis.
Jean Craighead George moet
veel van de natuur weten om
zo'n boek te kunnen schrijven;
zeldzaam knap zijn avontuur en
natuur met elkaar verweven.
Jean Craighead George: Geef
mij maar een boom in de wil
dernis. Uitgave: Kosmos, Am
sterdam. Prijs: 14,90.
Arendsoog
in duplo
Twee nieuwe Arendsogen zijn
verschenen in één band:
„Arendsoog in duplo", het dub
beldikke werkstuk van Paul
Nowee dat voor nieuwe rode
oortjes moet zorgen. Het eerste
verhaal is getiteld „Het raadsel
van de Rode rivier" en het
tweede „De strijd om de Wood-
son-ranch". Beide verhalen zijn
eerder opgenomen in het blad
„Pep". In de twee verhalen be
leeft Bob Stanhope in zijn rol
van Arendsoog opnieuw moei
lijke avonturen, bijgestaan
door zijn vriend de indiaan Wit
te Veder.
Het eerste verhaal begint met de
vondst van een zadel, een lasso,
veldfles, dekenrol, kleren en an
dere zaken, waaronder twee
verdacht nieuwe revolvers.
Maar de laarzen - en de man die
dit alles droeg - ontbreken. En
dat brengt het tweetal in een
stoffig avontuur.
In het tweede verhaal is het met
Arendsoog bijna afgelopen. Een
donkere figuur met een geweer
schiet onze held in de rug en
Arendsoog verliest het bewust
zijn. Maar Nowee is niet mal:
onze held moet zijn avontuur
rond een erfenis afmaken. En
omdat dit deel 45 zeker het laat
ste niet zal zijn, knapt Arends
oog op, al neemt hij er de tijd
voor.
Arendsoog in duplo. Auteur:
Paul Nowee. Uitg. Malmberg.
Prijs 9,75.
Goedemorgen
welterusten
Uitgeverij Querido jubileerde
en gaf bij deze gelegenheid een
gedichtenbundel uit Kees Fens
heeft daarvoor een bloemlezing
samengesteld die bestemd is
„voor kinderen en andere vol
wassenen". Geen kinderversjes
dus, maar echte poëzie met
werk van dichters als J. Bem-
lef, Pierre Kemp en K. Schip
pers. Ook namen als die van
Buddingh* en Van Ostaijen
treft men regelmatig aan.
De illustraties zijn ontleend aan
moderne kunstwerken. Het to
taal maakt een heel verzorgde
indruk, men zoekt echter tever
geefs naar een alfabetische
naamlijst. Of kinderen aan deze
bundel genoegen beleven is
hoogst twijfelachtig. Een groot
aantal gedichten is geschikt
voor kinderlijke volwassenen of
zeer volwassen kinderen.
Een selectie is zeer moeilijk te
maken en men moet de bundel
doorbladeren om werk te vin
den dat persoonlijke waarde
ring kan opbrengen. Kinderen
kunnen dit uiteraard ook doen
en daarbij stuiten op het gedicht
Elementen van Hans Vlek. Het
gaat over de regen, gedicht op
een wijze die voor kinderen be
grijpbaar is en waarvoor zij
waardering zullen opbrengen.
Het einde echter laat ieder kind
in de grootste verwarring ach
ter. Zo zal het vaker gaan met
ander werk. Misschien dat sa
men lezen of voorlezen enig res
pijt geeft.
Goedemorgen, welterusten. Au
teurs: diversen. Uitg. Querido.
Prijs 24,90.
Haaa
draak
een
Schrijven over reuzen, dwer
gen, elfen en draken is danig
uit de mode en wie het toch
waagt een heel boek te beste
den aan verhalen over draken,
moet of uit de tijd xijn of ge
heel apart. Edith Nesbit is bei
de. Haar verhalen verschenen
in Engeland rond 1900 en zijn
nog steeds niet alleen modern
maar ook apart
Uiteraard zijn echte draken
wonderlijke beesten. Edith Nes
bit gaat daarbij zo royaal aan
de slag met haar fantasie dat
haar draken in de meest inge
wikkelde vormen tot leven ko
men. Haar gevoel voor humor
is Engels; mal, absurd en speels
en de kinderen die zij laat optre
den zijn ronduit stout
Dit laatste element is het meest
verfrissende, tussen alle fanta
sie en humor door. De kinderen
van Nesbit mogen lekker stout
en eigenwijs zijn, hun gang
gaan en dwarsliggen en er is
niemand die ze iets verbiedt
Een juweel van een drakenboek,
waarvan de uitgever zich te
recht afvraagt waarom niemand
eerder sinds 1900 op het idee is
gekomen de verhalen te verta
len. Dit is nu uitstekend gedaan
door Josephine Vonk die de taal
van Nesbit heel goed heeft be
grepen. De keurige illustraties
zijn van Tonke Dragt, evenmin
onbekwaam op het gebied van
jeugdliteratuur.
Haa.een draak. Auteur
EdithNesbiL Uitg. Kosmos.
Prijs 14.50.
DS. W. KOOL 50 JAAR IN HET AMBT:
Katwijk aan Zee -Voor domi
nee Wout Kool (74) is het einde
van deze maand een dubbele
herdenking. Op 28 januari 1926
trouwde hij en een paar dagen
later werd hij voor het eerst
predikant in (het Amsterdamse)
Ransdorp en Schellingwoude,
aan de overkant van Het U.
Met zicht op de Zuiderzee en
het eiland Pampus. Voor een
predikant kan het ook reizen en
trekken zijn, want via de Betu
we, Overijssel, Rotterdam en
Woerden kwam hij, toen hij in
1966 met ameritaat ging, naar
Katwijk, waar hij „bijstand"
verleent in het pastoraat in de
nieuwe wijk Hoomes-Oost. Be
jaard, maar nog immer bijzon
der actief. „Mijn man heeft
geen hobby's, maar dit pasto
raal werk is alles voor hem",
weet zijn vrouw, die straks de
gouden bruid is.
Misschien, dat het volgend jaar
wat kalmer aan gaat Dan hoopt
Hoomes-Oost z'n „eigen" her
vormde predikant te krijgen.
„Ik denk, dat ik dan nog wat
kleine zaken kan aannemen,
maar dan zit het er wel zowat
voor me op met het werk",
meent ds. Kool, die eigenlijk
Rotterdammer is, maar nooit
een stadsmens is geworden. Hij
heeft veel om op terug te kijken.
Zo voer hij vier keer uit met het
hospitaalkerkschip De Hoop,
twee jaar geleden nog. „Ziet u,
Katwijk is een vissersdorp, al
licht dat ze je deze kans bieden.
Ik had nooit last van zeeziekte,
dat is wel prettig. De Hoop blijft
gelukkig varen, dankzij een
nieuwe subsidie. We voeren
meestal rond Engeland of in de
Ierse Zee. Een keer zaten we
vijf dagen in de mist Het was
toen in Katwijk mooi weer en
men zei: dominee treft het goed.
Maar ik trof het helemaal niet
Vroeger zat je 5, 6 weken op zee
met De Hoop, later werden het
3 weken toen de vissers minder
geconcentreerd werkten. Het
was geestelijke verzorging, be
zoeken brengen aan schepen, 's
Zondags heb je je schip vol
Ds. Wout Kool
vissers voor de godsdienstoefe
ningen. In Katwijk beluisterde
men graag over de korte band
die uitzendingen. Dat is wat
minder geworden, sinds het
schip verder weg vaart. Ik zou
nog best een keer mee willen.
Je weet nooit Het was fijn
werk. Maar er komt een tijd, dat
je afstand van de dingen moet
nemen".
Katwijk is een eigen wereld
voor het echtpaar Kool gewor
den. Ze blijven er ook wonen,
de Kools. Het is allemaal een
beetje bij het oude gebleven.
„De Katwijker blijft graag dicht
bij moeder; het is een dorp voor
Katwijkers. Ook de nieuwe wijk
Hoomes heeft die echte Kat-
wijkse sfeer behouden. Katwijk
is bovendien erg dominee-ge
zind, erg spontaan ook. Dat
merk ik nu rond dit jubileum.
De Kerk leeft nog onder de
mensen hier, al is dat wat an
ders dan vroeger. De hele ge
meente, jong en oud, spant zich
voor me in bij dit feest. Ja, de
oecumene kon wel een beetje
sterker zijn, dat moet nog
groeien in Katwijk. Maar scher
pe tegenstellingen zijn er niet
zo. Dat is wat anders dan vroe
ger, toen de kerken meer langs
elkaar heen leefden".
De jonge Kerk vooral heeft de
sterke belangstelling van ds.
Kool, ook het christelijk dames
koor dat hij heeft opgericht:
„dat gaat leuk met die 60 leden.
Het is een koor dat meewerkt
aan de verlevendiging van de
gemeente. Dan zijn er verder
het ziekenbezoek, het huisbe
zoek, trouwens het hele pastora
le medeleven in deze wijk. Ik
heb erg veel steun van de trou
we, goeie kerkeraad: jonge ge
meenteleden die de schouders
eronder zetten voor het geeeste-
lijk welzijn van die ongeveer 900
gezinnen; dat zijn bijna 2800
mensen".
Ds. Wout Kool preekt nog veel,
in het hele land komt hij omdat
hij steeds gevraagd wordt In
derdaad een „gouden" predi
kant Laat zijn vrouw het nog
maar even zeggen: „Hij is altijd
op stap en weinig thuis. Gele
genheid om televisie te kijken is
er zelden en dan alleen nog
maar de vaste rubrieken die hij
niet wil missen". Haar man
geeft het eigenlijk wel toe:
„Voor m'n leeftijd is dit in
Hoomes-Oost toch wel een be
hoorlijke opdracht Don
derdag 22 januari gaat de wijk-
gemeente dominee en mevrouw
Kool huldigen tijdens een recep
tie in de Pniëlkerk,
Ton Pieters
Nog een
Katwijkse
dominee
jubileert
Van een onzer verslaggevers
Katwijk Op 9 februari a.s.
is ds. J. de Vos van Katwijk
aan Zee 40 jaar hervormd
predikant— bovendien is hij
zes dagen eerder 40 jaar ge
trouwd. Twintig jaar staat
ds. De Vos nu op de Katwijk-
se kansel. Eén van de uitla
tingen van deze (friese) pre
dikant: „Persoonlijk heb ik
in mijn denken wat moeite
met de vrijzinnigen. Maar
een vrijzinnige wil altijd wel
luisteren, terwijl de „rechts-
en" het allemaal al denken te
weten". Het echtpaar De Vos
recipieert vrijdag 6 februari
van half negen tot tien uur
's avonds in het Hervormd
Kerkelijk Centrum aan de
Voorstraat. Op zondag 8 fe
bruari gaat ds. J. de Vos
voor in een herdenkings
dienst in de Nieuwe Kerk,
om 10 uur.
Stopzetting
verkaveling
Wassenaarse
villaparken
Van onze correspondent
Wassenaar De Wassenaarse
gemeenteraad heeft zich gister
avond akkoord verklaard met
het voorstel van het college van
b. en w. een voorbereidingsbe-
sluit te nemen voor de villapar
ken. Met dit voorbereidingsbe-
sluit, dat binnen een jaar ge
volgd dient te worden door een
herziening van het bestem
mingsplan, kan verkaveling van
terreinen worden tegengegaan.
Onrust over verkaveling bestaat
bij de raad vooral in villapark
„De Kieviet", waar vandaan
vooral de laatste tijd steeds
meer verkavelingsplannen bij
het gemeentebestuur binnenko-
Warmonder
koninklijk
onderscheiden
Van een onzer verslaggever
LEIDEN/WARMOND - Pad<
Panagro-directeur J. de Zeei
is benoemd tot ridder in
Orde van Oranje Nassau,
heer De Zeeuw kreeg deze
ninklijke onderscheiding ter
legenheid van zijn afscheid v
dit bouwbedrijf dat gevestigd
in Warmond. De onderscheidi
werd hem door burgemeesi
De Vreeze in Holiday-Inn opj
speld.
Prins Bernhard
op conferentie i
Noordwijk
NOORDWIJK - Prins Ber
hard zal morgen in hotel Hi
ter Duin de derde algemene ve
gadering van de Industrie
Raad van de Oceanologie bijw
nen. Het onderwerp van de
bijeenkomst is: ontwikkeling!
in de offshore en de rol die h
Nederlandse bedrijfsleven da;
bij zou kunnen vervullen.
Mevr. Begeer
(85) overlede
Van onze correspondent
Voorschoten Op 85-jarij j
leeftijd is onverwachts tijdei j
een familiebezoek in Duitslan
overleden mevrouw dr. H.
Begeer-Jvr. von Weiier.
De „oude" mevrouw Begee
zoals ze in de wandeling g
noemd werd, is vooral in Voo§
schoten bekend als de bewoog
ster van huize „Berbice". Og
haar groene fiets, in 1946 gg
schonken door een zakenrelatg
van „De Zilverfabriek", wist zj=
haar vele vrienden en bekendeE
nog steeds op eigen gelegenheig
te bereiken. Geboren in Zuite
Limburg in het thans verdwg
nen gehucht St. Pieter, bleek zg
opmerkelijke intellectuele eigee
schappen te bezitten. Ondanls
de afkeuring in haar omgevin|jj
ging de jonk vrouwe in Utreclë
rechten studeren. In 1913 huwde
zij Carel J. A. Begeer, toen zie
verfabrikant en juwelier in Ujë
recht. Drie maanden na haae
huwelijk promoveerde zij t<s
doctor in de rechten. De weteiS
schap liet haar niet los. Oo=§
tijdens de periode dat het geziEE
in Wassenaar woonde, liep z=
college bij de beroemde proE
Bolland en na hem bij verschifË
lende andere theologie en philoSj
sofie-docerende hoogleraren. Iif"
1937 kwam het gezin Beget"
naar Voorschoten en nan
intrek in huize „Berbice".
Na de laatste wereldoorlog
kreeg mevrouw Begeer mei
tijd voor haar hobby, de kindei
ren waren inmiddels volwassenf
het handwerken. Zij kon o.a[
prachtig kantklossen en maakti
engels borduurwerk. Nog twe{
jaar geleden was zij te bewondej
ren op een tentoonstelling tezt
men met het werk van Cei
Dreesman.
Vanmiddag vond in het Crema]
torium „Ockenburgh" de crema
tie plaats.
Vrouw in bestuur
Oranjevereniging J
Rijnsburg
Van onze correspondente
Rijnsburg De Oranjevereni-
ging van Rijnsburg heeft vooij
het eerst in haar bestaan een
vrouw in het bestuur gekozen:
mevrouw D. Kampman. Tijdens j
de vergadering van de Oranje-
vereniging gisteravond werd het
2000 ste lid ingeschreven: ds. V.
d. Bogerd. Hij ontving van het
bestuur een vaas.
Gymles in
Warmond II
Geachte heer Daamen,
Ik héb als ouder gehoord welke!
de bezwaren zijn van de stafle
den tegen het lesgeven in licha
melijke oefening. Als ouder kan
ik die bezwaren best begrijpen.
Als oud-teamleider van „de|
Leerhoeve" heb ik met de mees-1
te van de leerkrachten zó lang!
samen kunnen werken, dat ik
weet, wie en wat zij zijn.
Om u gerust te stellen, collega,
voor ieder van bedoelde colle-j
ga's van mij steek ik mijn hand
in het vuur.
Hun kwaliteiten, waarvan U
zicht afvraagt of zijzelf daaraan
twijfelen, hebben de school ge
maakt, tot wat ze voor enkele
jaren was. Hun kwaliteiten eni
hun inzet óók voor zaken, die
het onderwijs maar zijdelings
betroffen, zijn voor honderden
kinderen een zegen geweest. En
ik meen, dat onder een menselij
ke en collegiale leiding die goe
de eigenschappen nog steeds
een groot goed zullen zijn voor
onze Warmondse jeugd.
U bent hier gekomen met naar
ik veronderstel de allerbeste be
doelingen. Bent U dan nu, om
die waar te maken, inplaats van
Uw collega's verdacht te maken
tegenover ons, ouders.
C. G. M. Buters,
Herenweg 42,
Warmond.
