Han Lammers:
Roel van Duijn:
CeidoeSowcmt
Van Duijn
afgetreden
België vreest
nieuwe storm
EEN EIK DIE
EEN
SPLIJTZWAM
BLEEK
GEPUNTMUTSTE
DREUMES
IN „ERNSTIG"
AMSTERDAM
Lichte straf
tegen na
maak dokter
Landelijke narcoticabrigade
Oproep tot opheffing straf Kovalev
CRIMINALITEIT WEER TOEGENOMEN
WERELDPRODUKTIE
RUWE OLIE DAALDE
MET 6 PROCENT
ZATERDAG 10 JANUARI 1976
p\gi\ -
Na jarenlang gerommel is de bom in het
hoofdstedelijke college van B. en W. dan eindelijk
gebarsten. Twee politieke kopstukken, onder wie de
Amsterdamse onderkoning*' Han Lammers, zijn bij
wijze van spreken dodelijk gewond van het slagveld
weggedragen. De vraag is nu, wie zij nog in hun val
zullen meeslepen, wie door de rondvliegende scherven
nog getroffen zullen worden. Bijgaand een geschreven
portret van de twee hoofdrolspelers; twee tegenpolen
die, dat is wel duidelijk, van meet af aan
voorbestemd waren om eikaars ondergang te worden.
Het wonderkind van de politiek. De
scherpe analyticus achter „nieuw
links" en „tien over rood". De kroon
prins van Den Uyl en Samkalden, De
Amsterdamse onderkoning. Met kwa-
lifikaties als deze is de weg van Han
Lammers geplaveid geweest, sinds
hij een tiental jaren geleden aktief
werd in de PvdA en laat hij nu zijn
uitgegleden over de bananeschil - of,
beschamender nog - het hoopje hon-
devuil, dat de kwestie-Roei van
Duijn volgens alle Amsterdamse
commentatoren in wezen is. Boem,
midden op de Dam op zijn achterste.
Het zou „om te stikken van de lach"
zijn (woorden van Van Duijn) als het
niet zo tragisch was.
Een veelbelovend politicus en een bekwaam, zij
het regentesk bestuurder zo'n doodsmak te zien
maken. Weg wethouderszetel waarvoor hij in
1970 zijn losse kroeglopersbestaan (nachten
doorzakken op kunstenaarssociëteit) had inge
wisseld. „Ziet u nu hoe ambitieus Han is?"
fluisterden zijn intimi indertijd. Weg raadszetel
zelfs, als het hoofdbestuur van de PvdA en het
bestuur van het gewest Amsterdam hun zin
krijgen. Zelf wil hij blijven zitten, waarmee wat
een eik leek, een splijtzwam blijkt te zijn. Weg
burgemeesterschap van Alkmaar, Landdrost
van de Zuid-Veluwe, commissaris van de konin
gin in Noord Holland, burgemeesterschap'van
Amsterdam, ministerschap in een volgend kabi
net - allemaal posten waarmee de naam van
de nu 44-jarige Han in verband werden ge
bracht?
In Amsterdam overheerst deze donkere dagen
de vraag: „Hoe is het mogelijk geweest dat een
gewiekste vogel als Han Lammers, door burge
meester Samkalden zelf onderwezen in de
kneepjes van het politieke manoeuvreren en
manipuleren, zich zo verkeken heeft op de
troeven die hij in handen had? Hoe kon hij
denken dat de huidige PvdA-top zou toestaan
in Amsterdam („het rode bolwerk") een pro
gressief programcollege in te ruilen tegen een
afspiegelingscollege met CDA of WD?" Lam
mers zelf: „De grondslag van het college was
te zwak om ook maar in de verste verte
garanties te bieden voor een deugdelijk be
stuur. Het moest kwalitatief en politiek worden
verbreed." Velen in Amsterdam onderschrijven
in hun hart deze visie. Het programcollege had
de hoofdstad onbestuurbaar gemaakt. Het amb
telijk apparaat stokte; de rijksoverheid aarzel
de met het verlenen van financiële bijdragen.
Stukken stapelden zich torenhoog op en beslis
singen bleven uit - zozeer dat het bedrijfsleven
en met name de bouwwereld (Caransa, Philips
Pensioenfonds, Blauwhoed) de stad de rug
toekeerden. Een bestuurlijke injectie was drin
gend gewenst. Maar waarom dit proberen te
bereiken door de onschuldige Roel van Duijn
(Lammers ooit: „Jij bent tuig") te wippen?
Waarom niet de hand in eigen boezem gesto
ken? Lammers zelf is immers ook niet onschul
dig aan de ruzie binnen het programcollege.
Was het verstandig een man die collegawethou
der zou worden (Pitt Treumann) te bestempelen
als „iemand die ik niet door de strot kan
krijgen?" was de poging in 1972 verstandig om
Samkalden weg te laten promoveren naar de
post van vice-voorzitter van de Raad van State
omdat hij hem niet meer geschikt achtte als
bestuurder? Geen Amsterdams lieverdje, Han
Lammers. Hij moet zich veel vijanden hebben
gemaakt. Zou men vergeten zijn dat hij in de
zestiger jaren, schrijvend voor De Groene, de
PvdA „regeergeilheid" verweet? Dat hij het
ontwerp voor het nieuwe stadhuis voor Amster
dam „een onding" noemde - hetzelfde stadhuis
dat hij later als wethouder koste wat kost wiide
bouwen? Als „nieuw linkser" stelde hij: „De
enkeling moet volop gelegenheid krijgen aan
de besluitvorming deel te nemen". Als wethou
der zou hij zeggen: „Ik heb vroeger wat naief
over openbaarheid geschreven. „Inspraak heeft
zijn grenzen." Het is heel wel denkbaar dat
oude vetes en tegenstrijdigheden hem nu lelijk
aan het opbreken zijn.
Over Han Lammers is ooit geschreven: „Zoals
iedereen weet, de meest progressieve journalist
van het westelijk halfrond."
Groot was dan ook de verbazing toen hij in
1970, nog maar net wethouder voor kunstzaken,
een advies van de Amsterdamse Kunstraad
naast zich neerlegde en de Nederlandse Come-
die om zeep bracht zonder het personeel in
spraak te geven. Ook in kwesties als de militan
te beeldende kunstenaars en het museumbeleid
toonde hij zich een regent met het gelijk en
de macht aan zijn kant. Het woord „flauwekul"
lag in zijn fel toegeknepen mond bestorven.
Later kwam stadsontwikkeling onder zijn be
heer. De verschillende aktiegroepen kregen een
kwaaie aan hem, culminerend in de hardhandi
ge, soms bloedige ontruiming van de Nieuw-
marktbuurt ten behoeve van de omstreden
metrobouw.
Als bestuurder heeft Han Lammers nu en dan
onvermoede talenten aan de dag gelegd. Zijn
agressieve, ambitieuze, opportunistische per
soonlijkheid echter hebben tegen hem gewerkt
Nu staat hij met lege (volgens zijn tegenstan
ders ook met vuile) handen. Of niet? Han
Lammers is nog jong. Misschien zal alles - op
voorwaarde dat hij zich, geruggesteund door
een riant wachtgeld, rustig houdt - over twee
jaar vergeten en vergeven zijn en kan hij weer
van stal worden gehaald. Opnieuw parade
paard van de PvdA?
Toen Roel van Duijn koud 16 maan
den geleden een dienstfiets met acht
versnellingen verkoos boven de Mer
cedes met chauffeur waarop hij als
nieuwbakken wethouder recht had,
voorspelden kijkers in het troebele
koffiedik van de Amsterdamse ge
meentepolitiek al dat hij het niet
lang zou houden. Noch zal het inder
tijd bij zijn zeven bloedserieuze colle
ga-wethouders en bij burgemeester
Samkalden in goede aarde gevallen
zijn dat de eerste beleidsdaad van de
ex-kabouter was het installeren van
een levensgrote, gepuntmutste dwerg
midden in zijn werkkamer onder het
motto: „Ik sta onder curatele: hij
kijkt toe of ik mijn ware aard niet
verloochen".
Binnen het college vatte de niet geheel onbe
grijpelijke vrees post dat Van Duijn de ludieke
lijn van zijn verleden zou gaan doortrekken in
zijn toekomst als stadsbestuurder dat hij de
duistere doolhof van de hoofdstedelijke proble
matiek binnen zou treden als ware het een
speeltuin waarin stoeienderwijs tewerk kon
worden gegaan. Dus legden Samkalden en de
zijnen Roel de meest vederlichte portfeuille op
de schouders, ooit door een Amsterdamse wet
houder getorst, namelijk gemeentebedrijven en
dat nog exclusief het lastige gemeentelijk ver
voersbedrijf. Daar kon zelfs een kabouter zich
geen buil aan vallen. Ook anderszins werd Van
Duijn binnen het college als onvolgroeid behan
deld. Hoorden we C. P. N.-wethouder Verheij
hem woensdagavond toen hij werd weggestemd
en zich probeerde te verweren, niet kleinerend
roepen: „Wacht nou, jongetje, jij krijgt straks
je beurt; niet zo met je handjes wuiven"? En
brieste C.P.N.-fractieleider Walraven hem niet
in het gezicht: „Hou op de kabouter uit te
hangen, Roel; wordt eindelijk eens man"?
Toen zijn er de laatste maanden wel momenten
geweest van een zekere bereidheid bij het
college om Van Duijn een tikkeltje meer serieus
te gaan nemen. Toen hij dan ook aandrong op
verbreding van zijn miniportefeuille, probeerde
men hem belangrijke verantwoordelijkheden
toe te spelen als sociale zaken en zelfs de
haven. Roel echter eiste kunstzaken voor zich
op en daarmee irriteerde hij zijn collega's weer.
Wethouder Verweij achteraf: „Hij wilde kunst
zaken alleen hebben omdat hij daar de grootste
kans had op publiciteit" - een bewering met
een kern van waarheid.
Irriteren en publiciteit zoeken Roel van
Duijn lijkt ervoor geboren sinds hij in 1943 te
Den Haag zijn eerste protestkreetjes slaakte
tegen de boze wereld buiten de moederschoot
Provo, Oranjevrijstaat Dwarsliggende publika-
ties via artikelen en boeken. Zeer zinnige
ideeën vaak, die aansloegen bij een groot deel
van het jeugdige kiezersvolk en later bij de P.
P. R. waartoe hij zich bekeerde, maar die slecht
vielen bij „ernstige" politici wier hoofden te
zeer gepreoccupeerd waren door het puinrui
men van wat hun voorgangers hadden achter
gelaten (metro, dolgedraaid verkeer, verkrot
ting, stilstand in de haven) om te kunnen
denken aan alternatieve vormen van samenle
ving. Zo ging arme Roel werken als een rode
lap op een stier. Neem het doldwaze mcident
rond de protestfietstocht van Amsterdam auto
vrij. Van Duijn wilde meedoen. Samkalden was
witheet ben verbood het hem. „Anders treed
ik af'. Roel deed mee en Ivo bleef zitten. Maar
het is wel een sfeer waarin de frustraties uit
de grond schieten als de paddestoelen waaraan
Van Duijn bij wijze van zitplaats de voorkeur
geeft boven het bestuurlijke fluweel
Verwijt van zijn collega-wethouder: „Hij zat
altijd te slapen en als het over het milieu ging,
werd hij opeens wakker. Dan discussieerden
we urenlang over het verplaatsen van een
boom. Zo kun je een stad niet besturen".
Anderzijds staat vast dan men hem steevast de
mond snoerde zodra hij repte over andere
zaken in termen van „hou je bek of ik
timmer je eruit" nog wel. Het college bezorgde
kleine Roel bij voortduring het gevoel dat men
hem aan het ontgroenen was, zoals hij dat zelf
heeft uitgedrukt. Alweer niet het juiste sfeertje
om tot collegiale samenwerking te komen. Be
zorgde het hem een minderwaardigheidscom
plex? Tekenend zijn de woorden die hij een
tijd geleden sprak. „Als kabouter-raadslid werd
ik altijd weggelachen en ik voelde me daardoor
uitgedaagd. Om te bewijzen dat mijn meningen
wel degelijk juist en uitvoerbaar zouden kun
nen zijn, ben ik wethouder geworden". Wel, wat
is juist en uitvoerbaar gebleken? Handschoenen
voor de mensen van de stadsreiniging, overkap
pingen voor de karretjes van de straatvegers,
macrobiotisch voedsel in de kantines en aard
gas voor de woonboten veel meer heeft hij als
wethouder niet op zijn conto staan. Maar al
weer: hoeveel kansen hebben zijn collega's hem
gegund? „Als ik iets aan de burgemeester
vroeg, zei hij dat de wethouder van gemeente
bedrijven niet zo hinderlijk moest interrumpe
ren. En zaken die ik in het college voorstelde,
werden altijd vertraagd".
Roel van Duijn lijkt er achteraf niet al te zwaar
aan te tillen. „Voor Amsterdam is de gang van'
zaken rond mij tragisch geweest. De machts
honger heeft gewonnen. Maar voor mij per
soonlijk is het niet erg ongelukkig. Ik kan nu
weer gezellig werk gaan doen". Het zal bestaan
uit het schrijven van „Tranen", sluitstuk van
zijn trilogie die begon met „Bloed" en „Zweet".
Van Duijn:" in dat boek zal ik veel van mijn
ervaringen gebruiken, ik weet nu hoe de stad
georganiseerd is en welke types daarin gedij-
Samkalden, Lammers, Verheij opgepast.
UTRECHT (ANP) - Drie
maanden voorwaardelijke
gevangenisstraf met een
proeftijd van twee jaar en
een boete van 250 gulden
beeft de officier van justi
tie G. W. von Meyengeldt
gisteren geëist tegen de 28-
jarige Hagenaar J. S. B.
voor het geven van valse
antwoorden op sollicitatie-
formuleren.
B. stond in Utrecht terecht
omdat hij in 1973 bij twee
tehuizen voor geestelijk ge-
hadicapten (in Baarn en
Huis ter Heide) ten onrech
te had gezegd in het bezit
te zijn van het diploma ge
neeskundige en tevens kan
didaats 1 en 2 geneeskunde
te hebben. Hij solliciteerde
met deze „opleiding" naar
de functie van geneeskun
dig docent. Zonder naar
zijn papieren te vragen
werd hij aangenomen. Hij
viel door de mand door tij
dens een les te beweren
„dat aspirine een anti-bioti-
cum is".
B. vertelde dat hij naar een
uitzendbureau was gestapt
en gezegd had „die en die"
diploma's te bezitten. Nie
mand vroeg naar de papie
ren omdat men dacht dat
de ziekenhuizen dit zouden
controleren.
Uit het psychiatrische rap
port bleek dat B. in een
pseudowereld leeft. De offi
cier toonde clementie met
de verdachte en nodigde B.
uit bij hem te komen als er
opnieuw moeilijkheden
dreigden.
Dorpspolitiek in hoofdstad
NIET ALLEEN DOOR DE GIJZELINGSACTIE heeft Amsterdam
de laatste maand voor landelijk nieuws gezorgd: de crisis in het
gemeentelijk bestuur kwam van scherp op scherper te staan en
is woensdagavond laat uiteindelijk uitgebarsten. Daarmee het
bewijs leverend niet het eerste dat een progressief akkoord
met als resultaat een sterk gekleurd programcollege wel leuk is
om succes bij verkiezingen te boeken, maar daarmee nog niet de
kans op een goed bestuur garandeert.
De crisis in Amsterdam heeft sterke persoonlijke kanten en wettigt
hierdoor de conclusie dat er in Nederland's hoofdstad de laatste
tijd aan dorpspolitiek in de slechte zin van het woord werd gedaan.
Van de andere kant zal de oorzaak ook gezocht moeten worden
in het feit dat bepaalde politieke figuren wel geschikt zijn om als
vlo in de pels van gemakzuchtigen te fungeren, maar daarmee nog
niet zo best passen in de praktijk van een geregeld bestuur.
OOK IN ANDERE GEMEENTEN heeft men op dit gebied enige
ervaring: zelfs in het parlement blijkt dat niet alle vertegenwoordi
gers van de P.P.R. de consequenties van het dragen van regerings
verantwoordelijkheid kunnen of willen dragen.
Wat de crisis in Amsterdam helemaal ingewikkeld maakte, is de
druk van partij-instanties op de gekozen volksvertegenwoordigers;
de Partij van de Arbeid plukt in dit opzicht de wrange vruchten
van haar beslissing om zich niets meer aan te trekken van de
historische stelregel dat volksvertegenwoordigers zonder lastgeving
of ruggespraak dienen te beslissen.
Want de hoofdstedelijke P.v.d.A.-oekase dat gewestelijke besturen
een „ongehoorzaam" staten- of gemeenteraadslid kunnen terugroe
pen, is een van de ergste vormen van interne partijcensuur. Als
men in de hoofdstad het spel hard blijft spelen, zijn straks
wethouder Lammers en enkele geestverwanten mogelijk „partijlo
ze" raadsleden.
IN ELK GEVAL IS IN AMSTERDAM BEWEZEN, dat progressieve
politie noch het recht hebben te blijven proclameren dat hun
politiek zo kostelijk is vanwege de duidelijkheid, noch mogen
poneren dat zij die politiek als het op ethiek aankomt zo veel beter
uitoefenen dan de vertegenwoordigers van rechtse of middenpartij-
Niets menselijks is ons vreemd; dat dit ook voor linkse politici
opgaat, bewees politiek Amsterdam, met nog de pikante bijzonder
heid dat de linkse politici door het invoeren van bepaalde nieuwe
spelregels het mislukken van een ideaal alleen maar hebben
uitgelokt.
(Van een onzer verslaggeefsters)
AMSTERDAM De Amsterdamse PPR-wethouder Roel van
Duijn is gisteravond afgetreden, nadat vier leden van de
PvdA-fractie een motie van ontslag hadden ingediend. Van
Duijn zal wel zijn functie van raadslid blijven vervullen.
De PPR handhaaft het eerder ingenomen standpunt geen
opvolger voor Van Duijn in het college van wethouders te
benoemen.
Ed van Thijn, PvdA-fractievoorzitter in de Tweede Kamer
heeft scherpe kritiek geuit op de burgemeester van Amster
dam, Samkalden. Naar zijn mening heeft Samkalden de
bestuurscrisis in Amsterdam onnodig ingewikkeld gemaakt
„Hij is met zijn ingrijpen buiten zijn boekje gegaan", aldus
Van Thijn, in het PvdA-blad „Roos in de Vuist". „Overigens
gaat er niemand vrijuit. Van beide zijden zijn de zaken op
de spits gedreven en is men verblind geraakt door het eigen
gelijk", zo schrijft Van Thijn.
Ed van Thijn, Wouter Gortzak en Jan Schaefer (vlnr) in gesprek
tijdens de vergadering van de gewestelijke besturen van de PvdA
gisterenavond in de Jaarbeurs in Utrecht. Later op de avond ging
het hoofdbestuur van de PvdA rnet de gewestelijke besturen in
vergadering over de kwestie-Lammers.
Illllllllllllllllllllllllllllll
Scheiding
iiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiini
BRUSSEL (AP) - In verband
met de slechte weersvoorspel
lingen voor dit weekeinde heeft
de Belgische regering alle mili
tairen gisteren opdracht gege
ven tot nader order in de kazer
nes te blijven.
De Belgische autoriteiten vrezen
dat slecht weer, gepaard gaand
met storm, zal leiden tot nieuwe
overstromingen. Tijdens de
storm van vorige week zijn ver
schillende dijken stukgeslagen,
waardoor hele gebieden onder
water kwamen te staan. Red
dingsploegen werken nog dag
en nacht aan de geteisterde dij
ken. Desondanks zakt het water
maar langzaam en de weers
voorspellingen zijn alarmerend.
Nu de dijken zo kwetsbaar zijn,
zou een nieuwe storm een nog
grotere ramp betekenen.
B en W van Texel hebben o.a.
aan de minister van Verkeer en
Waterstaat gevraagd aan dijk
verhoging op het eiland de
hoogste prioriteit toe te kennen.
„Wij betreuren het dat een deel
van de Texelaars zich tevreden
moet stellen met een evacuatie
plan, in plaats van zich veilig te
weten achter solide dijken", al
dus B en W van Texel.
DEN HAAG (AfJP) - Ons land
zal binnenkort een landelijke
narcotica-brigade rijker zijn.
De brigade, onder leiding van
commissaris J. van Straten
plaatsvervangend hoofd van de
Centrale Recherche Informatie
dienst bij de directie politie
van het ministerie van Justitie,
zal de strijd aanbinden met de
sterk gestegen handel in, en
doorvoer van de zwaar verdo
vende middelen in en via ons
land.
De commissaris krijgt de be
schikking over een groep van
ongeveer 15 specialisten, die uit
de gemeentelijke politiekorpsen
en de rijkspolitie zijn gerecru-
teerd. Het ligt in de bedoeling
de groep geleidelijk uit te brei
den met rechercheurs die daar
toe speciaal worden opgeleid
aan de politieschool in Zutphen.
De landelijke narcotica-brigade
zal zich ondermeer bezig hou
den met het inwinnen van in
lichtingen in binnen- en buiten
land, het verwerken en doorge
ven daarvan en met recherche
werk. Het is de bedoeling om tot
een betere bestrijding van de
handel verdovende middelen
(vooral heroine) te komen. Dit
in nauwe samenwerking met
plaatselijke politie-autoriteiten.
Commissaris J. van Straten, leider
van de nieuwe landelijke narcoti
ca-brigade.
MOSKOU/PARIJS (UPI) - Meer dan 200
dissidenten in de Sowjet Unie, onder wie
Andrej Sacharov, hebben opgeroepen tot
opheffing van de zware straf die vorige
maaand werd opgelegd aan de bioloog Ser-
gej Kovalev (45), strijder voor de mensen-
rechteu in zijn land. Een rechtbank veroor
deelde Kovalev in december tot 10 jaar
gevangenisstraf en verbanning wegens anti-
Sowjet-agitatie.
In zijn appartement in Moskou deelde Sa
charov gisteren kqpieën van een petitie uit,
waarin Kovalev werd gekenschetst als een
„strijder tegen tirannie en onrecht" en waar
in wordt gevraagd een einde te maken aan
de vervolging van Russische burgers wegens
activiteiten op het vlak van de mensenrech
ten.
Tot de ondertekenaars van de petitie beho
ren mensen als Amalrik, Roy Medvedev,
Pjotr Jakir, Alexander Lerner en ook van
dissidenten in gevangenschap of balling
schap als Wladimir Boekovsky en Anatoly
Martsjenko.
In Parijs heeft een woordvoerder van presi
dent Valery Giscard d'Estaing verklaard dat
Frankrijk een verblijfsvergunning zal verle
nen aan de Russische wiskundige Leonid
Pljoetsj, die naar het westen komt nu hij
is ontslagen uit een Russische zenuwinrich
ting waar hij drie jaar is opgenomen ge
weest.
De" HAAG (ANP) Het aantal misdrijven dat in 1975 bij de
politie is aangegeven, is weer gestegen. De stijging doet zich al
een aantal jaren voor.
het Centraal Bureau voor de Statistiek.
De toename betreft vooral: agressieve misdaden (3,1 tegen 2,8 per
1000 inwoners in 1974), vermogensmisdrijven (24,5 tegn 24,1) en
In 1963 bedroeg het aantal misdrijven 12,4 procent per 1000 verkeersmisdrijven (3,3 tegen 3,1). Het aantal sexuele misdaden
inwoners, in 1975 was dit aantal 32,2. Dit blijkt uit cijfers van nam iets af van 0,6 in 1974 tegen 0,5 vorig jaar.
ROTTERDAM (ANP) De wereldproduktie van ruwe olie
is vorig jaar met 6 procent gedaald ten opzichte van 1974.
Rekent men de communistische landen niet mee, waar de
produktie met zo'n acht procent toenam, dan is de daling
zelfs ruim negen procent. In totaal werd er 2700 miljoen ton
geproduceerd tegen 2870 miljoen ton het jaar ervoor Dit blijkt
uit cijfers van de olie-industrie, gepubliceerd in het Engelse
vakblad The Petroleum Economist.
Het is voor het eerst sinds tientallen jaren, dat zich zoiets
heeft voorgedaan. Voorheen was het gebruikelijk dat de
produktie ieder jaar met zo'n vijf procent steeg. Zelfs in 1974,
het jaar van de oliecrisis, was er nog sprake van een geringe
stijging (0,8 procent).
Als oorzaken van de daling ziet men de economische recessie,
het milde weer in de grootste olieverbruikende landen, de
tegenzin van de kopers om buitensporig hoge prijzen te betalen
en het aanspreken van de enorme voorraden.
Vrouwen niet
achtergesteld bij
salariëring
DEN HAAG (ANP) De resul
taten van ongeveer honderd on
derzoeken die de Loontechni-
sche Dienst in opdracht van de
regering heeft ingesteld naar
discriminatie van vrouwen in
bet bedrijfsleven, geven geen
aanleiding om te veronderstel
len dat vrouwen worden ach
tergesteld bij de beloning.
Tot deze conclusie is drs. A. J.
van Bavel, directeur van de
Loontechnische Dienst in Den
Haag, gekomen, nadat ongeveer
driekwart jaar geleden de wet
„Gelijk loon voor vrouwen" van
kracht werd.
Ongeveer 50 klachten zijn in die
periode ingediend bij de „Com
missie gelijk loon voor mannen
en vrouwen".
