Als het succes voorbij is, laten
ze je vallen als een baksteen"
„Keessie
gelukkig in
Noorwegen
Trainer
van
de
harde
lijn
bij
Zweedse
ploeg
KRIS TIANSAND Kees Verkerk, die in de jaren
-zestig hele families aan de beeldbuis kluisterde, woont
met echtgenote Sally en de achttien maanden oude
zoon Cornelis in de lommerrijke heuvels langs het
fjord van Kristiansand. Hoewel hij er in de serene
rust zeer gelukkig is, laat de schaatssport hem niet
los.
Vier maanden is Kees Verkerk nu alweer coach van
de Zweedse schaatsbond en binnenkort, tijdens de
eerste internationale ontmoetingen, zal moeten blijken
of de legendarische tijden van rijders als Nilsson,
Höglin en Claeson weer in aantocht zijn.
Het vertrouwen van de Skandinavische achterban in
hem is groot
O
s
Kristiansand Het huis is uit
zonderlijk mooi. De voorgevel
met enorme karrewielen als
wandversiering, vormt een
combinatie van steen en donket
getint hout. Het terras biedt
een onvergetelijk uitzicht over
het naburige fjord, trefpunt
van serene rust. Van binnen
lijkt het fraaie landhuis zo mo
gelijk nog indrukwekkender.
De woonkamer, met de talrijke
schaatstrofeeën op een in het
oog lopende plaats, is riant in
gericht en het valt op dat een
tweede kinderkamer ook al ge
heel in orde is gebracht.
Kees Verkerk, die hier met echt
genote Sally en achttien maan
den oude zoon Cornelis woont,
heeft zelf veel aan de bouw van
het kapitale pand gedaan. Op
zijn eigen slimme wijze struinde
hij allerlei firma's van bouwma
terialen in en rond het Zuid-
noorse havenstadje Kristian
sand af om via zijn schaatsrepu-
tatie flinke kortingen te bedin
gen. Zelfs de staven dynamiet,
die de rotsen nog moesten splij
ten, kostten hem bijna niets.
Toen alles klaar was, ontvingen
alle participanten een persoon
lijke uitnodiging. Zijn nog
steeds overweldigende populari
teit bleek toen weer: ruim drie
duizend Noren bezochten de re
ceptie. Pas daarna legde Kees
Verkerk zijn sneeuwwitte vloer
bedekking, die hem constant het
gevoel moet geven dat hij thuis
over het ijs danst.
Gelukkig
Kees Verkerk is opvallend ge
lukkig in Noorwegen. Vooral
kleine Cornelis, zijn zoon,
speelt een belangrijke rol in
zijn leven. Sally: „Als Kees ook
maar even tijd heeft ligt hij op
de grond te rollen met hem".
De vader beaamt dat. Het valt
hem in de zomer vaak moeilijk,
als hij op de camping van zijn
schoonvader werkt, zijn zoon
achter te laten bij een oppas,
omdat echtgenote Sally ook
haar krachten aan het bedrijf
van vader moet geven.
Kees Verkerk fungeert daaijn
vaak als „manusje van alles".
Overdag houdt hij de kinderen
van de kampeerders bezig met
spelletjes, deelt handtekeningen
uit en vaart op het fjord,
's Avonds kruipt hij achter het
orgel om de gasten in het res
taurant van de camping aange
naam bezig te houden. Iedereen
in deze omgeving beseft dat er
nog heel wat vakantiegangers
naar de camping komen om
Verkerk te zien, het schaatsfe-
nomeen van de jaren eind zes
tig. Naast vele Noren ontvangt
Kees Verkerk per seizoen meer
dan tienduizend Nederlanders.
Voor hem natuurlijk plezierig,
want hij blijft op deze manier
toch betrokken bij het dagelijk
se gebeuren in Nederland.
Deze winter voor het eerst heeft
de kleine man uit Puttershoek
een vast omlijnde job als
schaatscoach van Zweden. Hij
straalt van geluk en ambitie.
Tijdens de lange, hete zomer
van 1975 maakte hij kennis met
de rijders, die hij binnenkort op
de internationale schaatspiste
aflevert Verkerk lacht bij de
herinnering aan zijn eerste erva
ring. Hij zette de .heren" uit de
selectie direct voor het blok:
Werken of naar huisgaan. De
nieuwe leider van de Zweden
had zijn visitekaartje afgegeven
en dat werd door iedereen be
grepen. Kees Verkerk gelooft er
nu goed aan gedaan te hebben
zo cru te handelen. Na de eerste
trainingsdagen, die de Zweden
in de cabines op de camping
van zijn schoonvader door
brachten, was het effect van de
harde lijn al merkbaar. Kees
Verkerk, tevreden: „Toen ze
klaar waren zeiden zij alleen
maar: We hebben nooit geweten
dat je in de zomer ook zo hard
moet werken om tijdens het sei
zoen wat te bereiken. Ze waren
helemaal kapot". Zijn selectie
raakte overtuigd en kwam in de
ban van de motivatie. „Ik wilde
de Zweedse schaatselite bewust
maken, iedereen moet weten
waar hij mee bezig is. Dat was
in mijn actieve tijd een'van mijn
sterkste punten. Ik realiseerde
me altijd waar ik aan werkte,
waar ik voor vocht Zelfs in het
café achter de tap concentreer
de ik mij op de sport. Zo in de
trant van twee minuten op het
ene been staan en dan twee
minuten op het andere. Kijk, je
kan je helemaal suf trainen
maar als je nooit nadenkt over
het nut van een bepaalde oefe
ning die je doet, kom je er nooit.
Je mist het effect omdat de
hersenen niet weten, waarom je
je lichaam afpeigert". Deel twee
van zijn keiharde aanpak vormt
het bevorderen van het zelfver
trouwen. Lachend zegt hij hier
over: „In onze goeie jaren wa
ren de tegenstanders meestal al
verslagen, direct na aankomst
op de baan. De Russen, Zweden
en Noren gingen vanaf de tribu
nes al naar onze trainingen zit
ten gapen. Je hoorde bij wijze
van spreken overal fluisteren:
de Oranje-brigade is er weer.
Wij, op onze beurt, maakten er
dan een aparte show van om de
tegenstander alvast bij voorbaat
te imponeren. Dat zal de Zweed
se selectie dit seizoen persé niet
overkomen. Mijn rijders moeten
de baan opstappen met het idee
van: Hier ben ik en probeer me
maar te verslaan. Kijk, met zo'n
benadering voorkom je dat zij
een groot toernooi al met een
achterstand beginnen".
Veteraan
Alle hoop van de Zweden is
voorlopig nog gevestigd op vete
raan Oer jan Sandler. Op hem
wil Kees Verkerk op de Olympi
sche winterspelen in Innsbruck
mikken. Zes min of meer talent
volle knapen completeren de se
lectie. Kees Verkerk: „Sandier
is altijd tweede man bij de Zwe
den geweest. Hij heeft Nilsson,
Höglin en Claeson voor zich ge
had. Na het stoppen van Clae
son met de topsport krijgt Sand
ler eindelijk een kans om eens
eerste te worden. Als coach heb
ik natuurlijk liever dat hij er
door een van de jonge knapen
wordt afgereden, want dat bete
kent dat een trainer goed werk
geeft gedaan, maar voor Sand
ler zelf wil ik graag dat het
komende seizoen de beste uit
zijn carrière wordt".
Kees Verkerk zit op zijn praat
stoel. Het doet hem zichtbaar
genoegen weer over schaatsen
te kunnen praten. Hij ziet zijn
Alle hoop
gevestigd op
Oerjan Sandler
missie bij de Zweden als een
proef. „Ik ben er een paar jaar
uit geweest maar ik geloof dat
ik het eerste seizoen op basis
van mijn ervaring een heléboel
goede dingen kan doen. Als het
me bevalt ga ik door". Zijn de
buut als coach begon niettemin
met een handicap. Door het
overlijden van zijn vader Pleun
Verkerk begon de training pas
laat in plaats van mei werd het
nu juli/augustus.
„Ik zat er echt over in voor de
jongens. Maar zij bleken het
niet erg te vinden. Zij waren
gewend laat te beginnen. Aan
de zomertraining deden ze an
ders niets. Ik sloeg daarvan bij
na achterover van verbazing.
Als je ziet dat de Nederlanders
zoveel jaren achter elkaar suc
ces oogsten en je weet dat ze
ook zomers keihard trainen dan
neem je zoiets toch over. Maar
nee hoor, die Zweden bleven
alsmaar met het oude stramien
doorgaan. Niet te geloven ge
woon. Nu vind ik het uiteraard
prettig. Het is voor mij een
voordeel om ze nu al met een
fikse voorsprong, in vergelijking
tot andere jaren, van start te
laten gaan".
Toekomst
Kees Verkerk heeft tegen de
grote bazen van de Zweedse
schaatsbond gezegd dat zij geen
wonderen van hem moeten ver
wachten. Dat kan (nog) niet. Hij
heeft wel laten weten dat hij
toekomst ziet voor zijn jonge
rijders maar daarvoor is dan
tijd en geduld nodig. „Ik moet
twee jaar aan een nieuwe
Zweedse ploeg kunnen bou
wen".
Ondertussen rekent Verkerk op
een incidenteel succes van
Sandler en werpt ook twee jon
geren voor de leeuwen op het
toernooi om het Europees kam
pioenschap heren. Zijn oog zal
daarbij vooral op Rusland ge
vestigd zijn. Verkerk verwacht
een greep naar de absolute
macht van dit land. Hij zag
namelijk dat Ivanov, die het vo
rig jaar in Oslo slechts een frac
tie van een seconde verwijderd
bleef van het, door Harm Kui
pers toen veroverde wereldkam
pioenschap, zich perfect de stijl
van hem heeft eigen gemaakt.
„De Russen hebben in de tien
jaar dat ik in de Nederlandse
kernploeg zat alles van mij op
film vastgelegd. Overal waar ik
verscheen zoemden de camera's.
Kennelijk hebben zij mijn stijl
nu nageaapt In de Russische
kranten stond ook, toen mijn
benoeming als coach bekend
werd, dat de schaatsers uit Zwe
den erg gelukkig konden zijn
met zo'n trainer, omdat een man
met de meest perfecte techniek
aller tijden was binnengehaald".
Erkenning doet Kees Verkerk
nog steeds zichtbaar erg goed.
Hij voelt zich diep in zijn hart
door Nederland enigszins in de
steek gelaten". Met zoveel
kunstijsbanen in Nederland
moet er voor ons toch ergens
wel een job te vinden zijn ge
weest. Maar nee, daar hoor je
nooit wat van. Eerst liggen ze
allemaal aan je voeten en daar
na, als het succes voorbij is,
laten ze je vallen als een bak
steen. Vandaar dat ik nu erg
gelukkig ben met mijn kans in
Zweden. Dat zal Nederland nog
merken ook.
Rob van Deursen
Op de zijn bekende wijze haalde „koopman" Kees Verkerk alle attributen bij elkaar, nodig voor een
fraai bungalow. Het resultaat mag er zijn.
Kees Verkerk is gelukkig in Noorwegen. Vooral kleine Cornelis speelt een belangrijke
rol in zijn leven.
Kees Verkerk in een rol, waarin het Nederlandse publiek hem niet kent: als huisvader.
