Voor
gezellige dagen
Voetbalinstuif dient
De Graafschap en
de amateurclubs
Honger naar democratie zal nog enige tijd voortduren
•^ÊÊÊÊf
Douwe Egberts koffie...
lekkere koffie.
P AG IN A -H>
WOENSDAG 10 DECEMBER 1975
MADRID De platanen langs
de Paseo del Prado hadden nog
hun bladeren, bijna las in de
zomer, en boven Madrid stond
deze adembenemende, myste-
rieuse ijl-blauwe hemel, waar
mee de schilders en literatoren
nog altijd niet klaar zijn.
Op de trappen van San Jeronimo el Real (in de
volksmond „Los Jeronimos"), de kerk van Isabella
de katholieke, werd de foto gemaakt: de nieuwe
koning met zijn zwaar Bourbons gezicht en zijn
treurige ogen, doodvermoeid van twintig veel te korte
nachten en evenveel veel te lange dagen, met een
moeizame glimlach, waaruit moeilijk was af te lezen
dat hij niets liever wilde dan dat het allemaal voorbij
was. De nogal gevreesde „griega", de „griekse" konin
gin. stralend en in haar hoge kam een Sevilliaanse
mantilla, opeens heel spaans en „acceptable", aan
vaardbaar... De prinsenskinderen als alle inderen in
veel te mooie kleertjes, en daarachter Giscard d'Es-
taing, Walter Scheel, Nelson Rockefeller, o'Dalaigh en
de hertog vanEdinburg en al de anderen. Zij waren
allemaal present. En om dezelfde reden: om de jonge
Spaanse koning Juan Carlos hun vertrouwen te
betuigen, hun vertrouwen dat hij in Spanje de demo
cratie zal herstellen. Na veertig jaar ghetto nam
Spanje deze morgen zijn plaats in temidden van „de
anderen", om aan te tonen dat het van zins was hun
sporen te volgen, ook al kon het nog niet in de pas
lopen.
Het was een zeer anachronistische, zeer Spaanse
morgen. En het volk dat langs de weg stond, juichte.
Het volk dat geen zin had in juichen was thuis
gebleven. En voor de roemruchte gevangenis van
Carabanchel in de zwaar melancholieke volkswijk
met dezelfde naam en de melaatse muren, waren
drieduizend (misschien meer) manifestanten samenge
stroomd en riepen „Libertad, amnestia". En „liber-
tad" is iets anders dan „liberté" of vrijheid, want het
heeft de Spaanse klank van een pistoolschot, zoals
Carabanchel die van een zweepslag heeft.
Het andere Madrid, het volkse, dat niet naar de
koningsstoet ging kijken, dat niet langs de lijkkist
van Frnaco gedefileerd had. Het Madrid waarboven
een helikopter traangasbommert liet neerregenen, en
waar de „grises" :de grijzen, naar hun uniformkleur
genoemde manschappen van de Policia Armada, ook
.gristapo" genoemd), met brandslagen op degenen
spoten, die na veertig jaren wilden dat de „libertad"
.erugkwam. Een drie-en-twintig werden er gearres-
«erd omdat zi geroepen hadden wat in talloze landen
/an deze wereld normaal is en wat de nieuwe koning
mpliciet beloofd had. Want de betogers vóór wilden
wel geloven dat „Juanito" de koning, bereid was een
aantal democratische vrijheden te herstellen. Hij had
nooit de „brazo alto" gedaan, nooit de fascistische
groeit gebracht. Hij had voor zijn eedsaflegging in
de Contes geëist dat de ultra-rechtsen en franquisten
in hun blauwe fascistenhemden zouden verschijnen.
En bij de begrafenis van Frnaco in de Valle de los
Caidos had hij bevel gegeven onophoudelijk het
volkslied te spelen om te verhinderen dat de „blau
wen" hun „Cara al Sol", de fascistenhymne zouden
aanheffen.
Zij wilden wel zeker een vertrouwen in „Juanito"
stellen, al vonden zij dat het herstel van de monarchie
in het laatste kwart van de twintigste eeuw nogal
kolossaal was, terwijl de koning tenslotte een maaksel
van de Franco-de-dictator was. De mensen van Ca-
ranbanchel, wilden deze anachronistische monarchie
desnoods wel aanvaarden als zij middels een vols-
raadpleging goedgekeurd werd en als de algemene
vrije verkiezingen een democratische regeringsvorm
mogelijk maakten. Maar in hun hart waren zij voor
de republiek omdat ze de meest democratische staats
vorm is. En naar democratie hadden zij „hambre",
honger. In Spanje zegt men dat honger het enige ter
wereld is dat groeit naarmate het gedeeld wordt.
Maar de honger zou nog enige tijd voortduren, omdat
het nu eenmaal niet mogelijk is binnen één week van
het dictatorschap van de caudillo over te stappen
naar een „gekroonde monarchie van een liberalisti
sche vorst". Twee weken om een nieuwe regering te
vormen, twee maanden om een programma op te
stellen, twee jaren om het ten uitvoer te leggen. Het
zijn de woorden van Manuel Fraga Iribarne. Hij heeft
vermoedelijk gelijk, want als men sneller wil gaan,
loopt men het gevaar van een „Portugalisering". En
Spanje kan minder dan zijn westerbuur een avontuur
van deze aard verdragen.
Spanje is ontwikkeld, het is de elfde economische
mogendheid ter wereld geworden, de vijfde klant van
de EEG en zijn achtste leverancier en het exporteert
evenveel industrieprodukten als Nederland. Maar het
blijft waar dat voor de gemiddelde westerling moei
lijk is de substiele en krachtige mentaliteit van
Spanje, met zijn ritueel, zijn mystiek, zijn plechtighe
den en zijn veeleisendheid zonder voorafgaande voor
bereiding te begrijpen. Ook nu, sedert de grootste
gebeurtenis die het land sedert het einde van de
burgeroorlog heeft doorgemaakt, blijft het „anders",
ook al wil het Europees zijn, vier eeuwen nadat
Europa spaans was.
De taak van Juan Carlos is bijna onmenselijk. Aan
zijn linker- en rechterzijde loeren de tegenstanders
op zijn minste „faux pas", zijn kleinste vergissing,
zijn geringste onvoorzichtigheid, zijn meest aarzelen
de stoutmoedigheid. De franquistische organisatie,
die veertig jaar de tijd heeft gehad om haar tentakels
over heel het land uit te breiden, heeft nog altijd
het stuurwiel in handen. Het „indulto", de karige, de
magere grate, die „insulto" (belediging en smaad)
wordt genoemd, was minder grootmoedig dan enkele
van Franco's gratieverleningen. De ultra's, de „blau
wen" hebben Juan Carlos verhinderd om verder te
gaan. De minister van binnenlandse zaken heeft
gezegd dat als er uitgebreide amnestie zou worden
gegeven, zijn politie de gevangenisxen zou binnen
dringen om de vrijlating van de politieke gevangenen
te voorkomen, en dat hij machteloos zou zijn daar
iets tegen te ondernemen. „Maar de koning is de
koning en de koning had met de vuist op tafel moeten
slaan", zeggen zekere lieden van de oppositie.
Links dreigt in actie te komen en „de straat op te
gaan", hoewel dat niet waarschijnlijk is. Althans niet
in grotere mate dan vorige week voor de gevangenis
van Carabanchel, en deze was ongetwijfeld de groot
ste betoging van de oppositie sedert het einde van
de burgeroorlog.
De linkse oppositie en met name de communistische
partij, zal vermoedelijk voorlopig haar energie erop
concentreren de legitimiteit van Juan Carlos in het
buitenland aan te tasten, Santiago Carillo, de leider
van de Spaanse communistische partij, heeft in Parijs
verklaard dat hij niet veel vertrouwen heeft in het
demokratische gezindheid van Juan Carlos en dat hij
diens vader Don Juan geprefereerd zou hebben,
omdat deze zich van het franquisme gedistantieerd
had. „En hij zou het volk geraadpleegd hebben"
meent Carillo.
Intussen heeft de provinciale raad van Toledo op
vrijdag 28 november een plan opgesteld om in elk
dorp en elke stad van de provincie Toledo een
gedenkteken of eenstandbeeld van „Caudillo Franco"
op te richten.. En Juan Carlos heeft Fernandez
Miranda aangewezen als voorzitter van de Cortes
„Een zege voor de ultra's", heet het. „Een nederlaag
voor de democratie", heet het Er zijn 17 of 18
politieke gevangene vrijgelaten (en honderden zak
kenrollers, autodieven en oplichters) en er zijn weer
tientallen leden van de verboden vakbeweging gear
resteerd. In Granada is een serie conferenties van
dichter Rafaël Alberti verboden en in Sevilla is de
hoofdredacteur van een krant veroordeeld omdat hij
m juli een interview met een Deense vabondsleider
gepubliceerd had en Carmelo Garitaomandia, aan wie
in Burgos zes jaren kerkerstraf opgelegd was, is door
het hoge militaire hof bedacht met een verzwaring
van zijn straf tot 23 jaren, vier maanden en één dag
De platanen langs de Paseo del Prado hadden nog
hun bladeren, bijna zoals in de zomer, toen Franco
nog „el Caudillo de Espana" was.
JAN DRUMMEN
SALARIS VAN TEUN STERK KOMT TERUG
(Van onze sportredactie)
DOETINCHEM - Teun
Sterk, de jeugdtrainer
van De Graafschap, wil
in overleg met hoofdtrai
ner Evert Teunissen de
club „versterken". Om
dat te bereiken heeft het
tweetal een jeugdplan
ontwikkeld, waarin een
beleid voor de toekomst
van het betaalde voetbal
in Doetinchem en wijde
omgeving ligt opgeslo
ten.
Evert Teunissen, bestuurslid
van de vereniging van bondsoe-
fenmeesters en fervent aanhan
ger van het „Pestalozzi-sys-
teem", heeft de afgelopen jaren
al gewezen op de verarming van
het betaalde voetbal in Neder
land. Hij stelt zich op het stand
punt dat een bescheiden club,
zoals de Doetinchemse eredivi
sieclub, zich alleen maar kan
handhaven in de hoogste afde
ling als meer aandacht aan het
jeugdvoetbal wordt besteed. Hij
is van mening dat dergelijke
clubs zich geen grote uitgaven
(lees: transfers) kunnen permit
teren. Evert Teunissen wil zijn
club van onder af opbouwen.
Hij wil de basis en dat is voor
hem de jeugdafdeling verster
ken en verbreden. Om dat te
bereiken heeft hij een plan ont
wikkeld, waarin plaats is voor
een specifieke jeugdtrainer
zoals Teun Sterk, afkomstig uit
Gouda.
Het duo Teunissen—Sterk wil in
de komende jaren een hechtere
band met het amateurvoetbal.
Jeugdtrainer Teun Sterk heeft
in de afgelopen maanden al veel
baanbrekend werk verricht. Hij
organiseerde o.m. in de herfst
vakantie een „voetbalinstuif'
voor de Doetinchemse school
jeugd. Een soort clubhuiswerk''
Laatste voorberei
dingen van Ajax op
het duel met Levs-
ki. De sneeuw is
verdwenen maar de
dreiging van de
Bulgaren die de
Amsterdammers de
doortocht naar de
volgende UEFA Cu
pronde kunnen be
letten zij verlo
ren in Amsterdam
met slechts 2—1
is gebleven.
- 'W- - 'V-
Briefje
Teun Sterk: „Zo zou ik het niet
willen noemen, want dan kom
je in de sfeer van spelletjes
doen. De voetbalinstuif is overi
gens geen nieuw idee want
Evert Teunissen heeft in de
kerstvakantie ook al iets der-
geljks gedaan. We proberen al
leen jonge talenten te ontdekken
door trainingen voor pupillen en
junioren te organiseren".
De Graafschap hield enige trai
ningsmiddagen en de belang
stelling voor deze „talenten
jacht" was groot. De jongens,
geboren tussen 1963 en 1968,
werden verdeeld over twee
groepen en moesten door mid
del van enkele spelvormen hun
voetbaltalenten tonen. Jongens,
die al lid waren van een voetbal
club, mochten alleen deelnemen
als zij een briefje van hun club
hadden meegebracht. De Graaf
schap wil geen moeilijkheden
met de amateurclubs uit de
Achterhoek. De Graafschap is
wel uit op een betere samen
werking.
Teun Sterk: „De Graafschap is
geen voorstander van een voet-
balschool, in ieder geval niet in
de vorm van een internaat. De
kosten voor zo'n project zijn
voor ons veel te hoog. We willen
De Graafschap versterken door
een betere samenwerking met
de amateurclubs en vooral met
de jeugdafdelingen. We hebben
nu een jeugdafdeling, die bij de
KNVB is aangesloten. In deze
jeugdafdeling spelen een a 1- en
a 2-elftal (pupillen) en we heb
ben a-, b- en c-junioren. De
Graafschap-amateurs kent dus
geen seniorenafdeling".
„De jeugd, die niet doordringt
tot de afdeling betaald voetbal
zal op achttienjarige leeftijd
moeten overstappen naar een
pure amateurvereniging. Het
voordeel van onze jeugdoplei
ding is dat de amateurclubs uit
Doetinchem en omgeving er la
ter van kunnen profiteren. De
jongens die niet geschikt zijn
voor het betaald voetbal zijn
vaak goede amateurs en kunnen
het amateurvoetbal in Doetin
chem op een hoger peil bren
gen".
„De jeugdafdeling werkt dus
veel goedkoper dan een voetbal-
school. De Graafschap moet al
leen geld investeren in een spe
cifieke jeugdtrainer. Mijn sala
ris zal na verloop van tijd toch
rendement opleveren. In het
verleden heeft Evert Teunissen
samen met Guus Hiddink
(ook ClOS-leraar) het jeugd
plan geleid. Hidding kon geen
tijd meer vrijmaken omdat de
training van het eerste elftal te
zwaar was. Datzelfde geldt ook
voor Teunissen en daarom heeft
De Graafschap mij als specifie
ke jeugdtrainer aangesteld. Ik
doe het werk met plezier en
hoop over enkele jaren succes
te hebben".
„Misschien gaan we in de toe
komst een reizend circus ma
ken. Het zou ideaal zijn als we
her en der in het land contacten
kunnen leggen met amateur
clubs om op een bepaalde dag
een voetbalinstuif te houden",
aldus de ambitieuze Teun Sterk.
In december is het altijd extra
gezellig in huis. Vrienden komen op bezoek,
en iedereen geniet van traditionele
winterlekkernijen. En koffie natuurlijk.
Heerlijke, geurige Roodmerk koffie van
Douwe Egberts. Voor de gezelligheid.
(je weet dat't goed is)
