Honderden biertjes
deden het best op
schuimkragenfestival
Cor van Amerongen
lacht om kritiek op
zijn „hooischuur"
Huishoudschoolleerlingen
leverden prachtig staaltje
huisvlijtin Avifauna
Twaalf dames schonken
„de vier jaargetijden"
Liesbeth
aan de
DONDERDAG 30 OKTOBER 1975
LEIDSE COURANT
PAGINA 5
In Sassenheim bracht ik
i gistermiddag een bezoek
aan het schuimkragen-
festival, een biertapwed-
i strijd voor kasteleins uit
j Leiden en omgeving, die
als selectieronde gold
I voor de dit jaar weer in-
j Amsterdam te houden
nationale biertapwed-
I strijden. Drie uur lang
j stonden de taps rood-
I gloeiend en werden in
rap tempo honderden
I glazen gevuld, die na
j beoordeeld te zijn door
i een deskundige bierjury,
zonder al te veel moeite
I gratis hun weg vonden
naar talloze dorstige toe-
I schouwers die dit spek-
j takel in café-restaurant
I Het Bruine Paard ook
wel eens van dichtbij
wilden meemaken,
j Niet iedereen trof daarbij een
lekker vol glas aan, met twee
vingers schuim, zoals het ui-
teindelijk hoort. Want onder
j het koren van de deelnemers
i zat nogal wat kaf. Schenkgra-
I ge kasteleins die net dét beetje
inschenktechniek misten om
bij de jury indruk te maken.
Er waren er ook die zo'n ver-
rekte lekkere tongstreler uit
I de tap wrongen dat zelfs de
juryleden moeite hadden zich
I slechts bij de beoordeling te
houden.
Hoge ogen bijvoorbeeld gooide
I Leidenaar Jan van Heusden.
Eerst nog wat zenuwachtig
maar later met vaste hand, liet
hij het geestrijke vocht als een
i Weense wals in het bevochtig-
i de glas pirouetten draaien tot-
i dat de daarop ronddraaiende
i schuimlaag de juiste wetstrijd-
i dikte had aangenomen. En
I ook het uit de handschenken
I van een koel biertje, eveneens
j wedstrijdonderdeel, ging Jan
erg goed af. Zijn knappe
schuimkragen waren uiteinde-
lijk goed voor een tweede
plaats.
Een puik biertje schonk ook
de Leidse kastelein Dubbelaar
van café De Dub uit de Jan
Vossesteeg. Jammer dat 'ie de
finale een van zijn schuirfikra-
gen verpestte. Dat laatste bier
tje deed 'm de das om.
Ik keek ook met bewondering
naar het optreden van Sassen-
heimer V.d. Zwart, die eige
naar is van café Sportrust. Die
heeft in de selectieronde lange
tijd op de tweede plaats ge
staan, maar in de finale liet hij
Leidenaar Jan van Heusden: goed voor een tweede
plaats.
Het ene glas was nog niet leeg of de jury kreeg
weer een volle voorgezet. Enkele jury-leden zagen hel
na een paar uur nauwelijks nog zitten.
het afweten. Van de twee te
tappen biertjes zag er één erg
smakelijk uit maar de ander
was meer schuim dan bier.
Toch kreeg ie van de jury een
eervolle vermelding.
En ik noem ook even de naam
van de heer Bokse van het
restaurant Alkenburcht in
Roelofarendsveen. Die gaf ik
aanvankelijk de meeste kans
op de titel. Maar wat jammer
van die laatste twee biertjes.
Ze kwamen weliswaar knap
uit de tap maar maakten het
al te kras in het glas. Iets
teveel bellen in de schuim
kraag, vond de jury. Toch
kreeg 'ie ook een eervolle ver
melding.
Erg goed uit de voeten kwa
men ook mevr. V. Groningen
van de snackbar uit De Kaag
en de heer Schipper van bar-
bodega 't Stippie uit Noord-
wijk. Vrij goed vond ik ook
Dick Juffermans van cófe-
wegrestaurant De Engel uit
Lisse. Die begon veelbelovend,
maar ging in de tweede ronde
toch wat te nonchalant met de
tapkraan- om wat hem dan ook
op een fatale dikke schuim
kraag kwam te staan.
Winnaar in deze categorie
„eenmanszaken" werd de
Haarlemmer Luikel van café
Ger. Onder de toeschouwers
was het dringen geblazen om
zo'n „Luikelbiertje" te pakken
te krijgen.
En dan was er ook nog de
categorie „teams" waarin twee
deelnemers samenwerken. De
een tapt, de ander serveert.
Veel belangstelling trok het
tapduo de dames Grotenhuis
en V.d. Wild, die de Noord-
wijkse bar Paddock Exclusive
vertegenwoordigden. Opval
lend luchtig gekleed tapten ze
een paar charmante dorstles-
sers, uiteindelijk goed voor
een derde plaats. De dames
waren overigens erg goed op
dreef gistermiddag, want de
tweede prijs werd in de wacht
gesleept door het Lissese'duo
de dames V.d. Zwart en Zabo
van café-rastaurant Taveerne.
Ze tapten een best biertje, mis
schien iets te lang voor het
lekkere maar zonder meer het
proeven waard.
Winnaar in deze categorie
werd het biertap-stel Baars en
Mullers van restaurant Kaag-
zicht uit De Kaag. „Grote klas
se", oordeelde een van de jury
leden alvorens hij opvallend
snel een van de winnende bier
tjes door zijn keelgat liet glij
den.
Cor van Amerongen voor zijn „hooischuur"
Warmonder Cor van Amerongen
heeft zich in de afgelopen maanden
niets aangetrokken van links en
rechts in het dorp geuite kritiek als
zou het stuk nieuwbouw naast zijn
huidige boek- en kantoorboekhandel
in de Dorpsstraat als een tang op een
varken slaan; niet passen in de gezelli
ge en knusse sfeer van de rest van
de straat. Zijn stuk uitbouw is al
vergeleken met een hooischuur en hij
heeft meer van dergelijke opmerkin
gen moeten slikken. Nu de bouw ge
reed is, lacht Cor van Tongeren om
al die kritiek.
Hij zegt: „Ik geef toe dat het vooraanzicht van
mijn winkel nu wat pompeus aandoet, maar
dat het gezicht van de Dorpsstraat daar een
stuk minder door zou zijn geworden vind ik
sterk overdreven. Men kon toch moeilijk ver
wachten dat ik hier iets intiems en gezelligs
zou gaan neerzetten, alleen omdat anderen dat
mooier zouden vinden. Wat ik nodig had was
een flink stuk praktische winkelruimte. Dat
staat er nu. Ik ben er maar wat blij mee."
Een van de Warmónders die in het verleden
nogal wat kritiek heeft geuit op deze winkeluit
breiding is het raadslid Aad Heemskerk. Die
vond het toen maar een bedenkelijke zaak dat
b en w een bouwvergunning afgaven voor een
dergelijk straatontsierende aanbouw. Het argu
ment van b en w dat ook advies was ingewon
nen bij de welstandsadviseur van Stad en
Landschap (de gebruikelijke procedure als een
bouwvergunning moet worden toegekend bij
een grote verbouwing) vond hij weinig steek
houdend. Op verzoek van Aad Heemskerk zeg
den b en w toe een nota te laten samenstellen,
waarin onder meer wordt aangegeven welke de
rol is van de welstandsadviseur bij het al dan
niet verlenen van een bouwvergunning en ook
de bevoegdheden van b en w in deze.
De nota is inipiddels uit. Daarin worden een
paar dingen duidelijk. De welstandsadviseur
geeft alleen advies, de uiteindelijke beslissing
over het al dan niet verlenen van een bouwver
gunning blijft bij b w. Het college heeft er
ook geen behoefte aan om, zoals Heemskerk
graag zou zien, naast de welstandsadviseur ook
nog iemand te benoemen die als „Warmondken
ner" de bouwaanvragen kritisch bekijkt om er
zeker van te zijn dat er in het dorp geen
„ondingen" van de grond komen.
Aad Heemskerk, die binnen zijn fractie de nota
reeds heeft doorgesproken, wil het nu over een
nog andere boeg gaan gooien. „Toezicht op wat
er in Warmond gebouwd gaat worden zou
bijvoorbeeld ook tot de taken van de commissie
ruimtelijke ordening moeten gaan behoren",
zegt hij .Vanavond zal hij tijdens de raadsverga
dering waarschijnlijk met een voorstel in die
richting komen.
Overigens vindt Aad Heemskerk wel dat de
uitbreiding van de zaak van Cor van Ameron
gen toch niet zo'n inbreuk heeft gemaakt op
het dorpsbeeld als hij aanvankelijk had ge
dacht. „Achteraf bekeken valt het allemaal best
mee", zegt hij.
Twaalf bejaarde Noord-
wijkse dames stapten
gisteravond zo trots als
een pauw door het
dorpshuis De Kuip. En
terecht. Want zij per
soonlijk hebben er voor
gezorgd dat de Kuip er
nu een stuk gezelliger
uitziet. Voor de kil aan
doende betonnen muren
in De Kuip maakten zij
gezamenlijk vier warm
aandoende grote wand
kleden, voorstellende de
vier jaargetijden.
En dat is ze best gelukt. Het
bestuur van de Kuip toonde
zich gisteravond maar wat blij
met dit cadeau dat werd aan
geboden door de leider van
het dienstencentrum de heer
Plettenberg en mevr. Smit, een
van de 12 bejaarden. Ik noem
ook maar even de namen van
de elf die ook aan deze wand
kleden hun steentje hebben
bijgedragen. Het zijn de da
mes Van Schie, Van Deursen,
Kan (2x), Groenewoud, Noord-
ergraaf, De Haas. Warmerdam
en Linthout.
Onder leiding van creatief
leidster' mevr. Van Kekeren
zijn de twaalf zo'n zeven
maanden bezig geweest. De
wandkleden zijn gemaakt van
jute, wol, lappen, kralen en
nog meer restjes goed.
En of deze vier wandkleden
nog niet genoeg zijn staat nu
alweer een nieuw project op
stapel. Dit keer wordt het een
wandkleed voor het nieuwe
dienstencentrum in Noordwijk
aan Zee. Een hele grote van
twee bij anderhalve meter. Dit
wandkleed wordt helemaal ge
weven en er komen typisch
Noordwijkse voorstellingen op
te staan zoals de vuurtoren, de
zee, de duinen en de bloembol-
(Van een onzer verslaggevers)
ALPHEN AAN DEN RIJN De tomaten, uien, kruiden, peterselie
en de verschillende vleessoorten, waren gisteren weer overvloedig
aanwezig in het parkrestaurant van „Avifauna". Achtenveertig
leerlingen van zestien huishoudscholen uit alle delen van Neder
land zetten hun beste beentje voor om fraaie borrelgarnituren,
warme schotels en vleeswarenschotels te vervaardigen. Het is
voor de twaalfde keer dat een dergelijke „huishoudscholendag"
in het parkrestaurant door het bedrijfsschap voor het slagersbe-
drijf werd georganiseerd.
lid.
De vermaning van de heer
Groeneweg, voorzitter van het
bedrijfsschap aan de deelne
mers om „vooral niet te zenu
wachtig te zijn", werd tijdens
het bereiden van de schotels
natuurlijk volkomen in de wind
prijs voor het bereiden van de
warme schotel was voor Annie
Berkenbos uit Sommelsdijk. De
wisselbeker ging naar de school
„De Puntenburg" in Utrecht.
„Het is jammer, dat enkele deel-
geslagen. Aangemoedigd door neemsters hun schotels precies
Het resultaat was bijna verplet
terend. Op het eind van de mid
dag stonden de produkten van
enkele eren „huisvlijt" op een
lange tafel tentoongesteld. Op
een willekeurige leek maakten
zij de indruk van een plaatje.
'Voor de jury. was het dat aller
minst. Behalve dat bekeken
werd of een en ander smakelijk
gecomponeerd was, werd ook
op de bruikbaarheid gelet. Zo
kreeg een schotel, waarop een
enorme hoeveelheid puree was
uitgestald weinig punten. „Ik
moet er niet aandenken dat ik
dat allemaal op moet eten", was
het commentaar van een jury
hun supporters (medescholieren
en leraressen) zat „de bibbers"
menigeen in de vingers. Aan de
werkstukken die aan de jury ter
beoordeling werden gelegd was
dit evenwel niet te merken.
De eerste prijzen voor het bor
relgarnituur en de grote vlees
schotel gingen respectievelijk
naar Annelies van Zeggeren en
Ineke Kruisinga, beiden van de
Nobelschool uit Alkmaar. De
naar het voorbeeld van hun le
raar hebben gemaakt", aldus de
heer Dinkla, voorzitter van de
jury. „Daarmee is de creativi
teit, waar wij erg de nadruk op
leggen, teniet gedaan. Daar
moeten we volgend jaar een
eind aanmaken. „Overigens
meende de voorzitter van de
jury dat het niveau van de afge
leverde werkstukken" erg hoog,
lag.
Allerlei organisaties zijn
de laatste jaren in touw
om dames, maar ook
heren van hun overtolli
ge pondjes af te helpen.
In Leiden is Slank Fit
Nederland gestart met
een cursus. Onze redac
trice Liesbeth Vogels,
keek voor u, en ook een
beetje Voor zichzelf,
achter de schermen van
deze organisatie.
Leerlingen van de r.k. huishoudschool Elisabeth uit Den Haag moedigen hun kandidaten
aan.
Bij mij thuis ging van
daag de vlag in top. Fi
guurlijk gesproken dan
wel, want voor zover we
het thans kunnen bekij
ken, is er geen plaats
voor een echte vlag in
ons stulpje De reden
laat zich niet moeilijk ra
den. Ik heb met al mijn
calorieën-tellerij mijn
doel bereikt: de weeg
schaal wijst mijn streef-
gewicht aan. In totaal
ben ik zeventien pond
kwijt. En dat voor een
meisje dat altijd gedacht
heeft iets dergelijks nooit
voor mekaar te kunnen
krijgen.
Nou hoef ik helemaal
niet de heldin uit te gaan
hangen, want enkele van
mijn mede-cursisten bij
„Slank-Fit Nederland"
hebben al eerder dezelf
de „stunt" uitgehaald.
Sommigen zelfs nog ri-
goreuzer: Ze verloren
twintig tot vijfentwintig
pond. Het was gisteren
op de cursus „gouden
kwastjes-dag". Nog vier
strijdsters tegen het „luie
vet" hadden hun streef-
gewicht behaald en kon
den een gouden kwastje
van leidster Els van Bu-
chem in ontvangst ne
men.
Zo terugkijkend op elf
weken nu eens fanatiek,
dan weer eens een bee
tje met de pet er naar
gooiend, lijnen vond ik
het eigenlijk allemaal
niet zo moeilijk. Maar ik
ben er wel van overtuigd
dat ik het alleen niet had
klaargespeeld. In feite
schaam je je gewoon te
genover je mede-cursis
ten als je moet bekennen
dat je op hetzelfde ge
wicht bent gebleven. En
dat is een enorme stimu
lans.
Eigenlijk zou er ook een
cursus „anti-roken" in
Leiden moeten komen.
Geheid dat ik me opgaf.
Hoewel ik geloof dat het
veel moeilijker is de
strijd tegen de sigaret
aan te binden, dan tegen
de vetplooitjes. Snoepen
en veel eten is een ge
woonte. Sigaretten-roken
wordt van een gewoonte
een verslaving. En die
overgang heeft zich bij
mij allang voltrokken,
vrees ik.
In een vorige aflevering
van deze rubriek heb ik
me al eens afgevraagd
wat nou eigenlijk onge
zonder is. Veel eten of
veel roken. Natuurlijk is
het *t laatste. Bovendien
is het ook nog a-socialer.
Met veel eten benadeel
je alleen jezelf. Roken in
de nabijheid van ande
ren, tast ook nog, welis
waar in veel mindere ma
te, de longen van niet-ro-
kers aan. Ik troost me
maar met de gedachte,
dat uit een onderzoek is
gebleken dat wanneer
een niet-roker met zijn
fiets enige tijd achter een
ronkende bus staat, zijn
longen evenveel worden
aangetast, als wanneer
hij een sigaret zou roken.
Bovendien blijft het een
feit dat dikke mensen
zich vaak met hun figuur
geen raad weten. Een
smeulende sigaret tussen
vingers of lippen schijnt
zelfvertrouwen te geven.
Een reden waarschijnlijk
waarom het zaaltje in de
Koningskerk. nadat wij er
een uur zijn geweest,
meestal blauw staat van
de rook. We proberen
het een met het ander op
te heffen. Maar ook als
we aan ons streefgewicht
zijn, paffen we rustig
door. De ene slechte ge
woonte heeft plaats ge
maakt voor een nog
slechtere andere ge
woonte. Waarmee ik
maar wil zeggen dat alles
betrekkelijk is.
Elisabeth Vogels
