Drie Leidse dames
speelden bluf op tv
Cynthia naar
Dierentehuis
Willem Oosterlee 'T
s in kelder naar
Valkenburgs verleden
Gerestaureerde
molen in Aarlanderveen
weer in gebruik
I f.
Voorhout betreurt
vertrek van
familie Stolwijk
Rolschaatsbaan verdreef ratten en ongedierte
LEIDSE COURANT
PACING S
^ï^lr:■:V:^'AV;VAIVl^:J':V:!Tl^:ÏAl:V:lir',r,r,:1111 'I 1 I..;:;'!;:1
iilllllllll!llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll[||||||||lllllllllllll!lllllllllll!llllllllllllllll[IM
Brand in De
Nachtegaal
richtte voor
enkele tonnen
schade aan
Van onze correspondent
LISSE De brand gis
termorgen in hotel „De
Nachtegaal" heeft voor
enkele tonnen schade
aangericht Over de oor
zaak van de brand, die in
de keuken begon, is nog
niets bekend.
Grote verwoesting werd in het
hotel aangericht Even voor ze
ven uur vertrok er een gast, die
niets bijzonders heeft opge
merkt De eigenaar van het ho
tel, de heer Van Eerden, werd
om half acht wakker door een
hoop lawaai. In de keuken was
het vuur toen al aardig hoog
opgelaaid. Via het dak van de
brandende keuken moest het
echtpaar Van Eerden zich in
veiligheid stellen.
Het vuur greep als een razende
om zich heen. De snel ter plaat
se zijnde brandweer was de
brand na een goed half uur
meester.
de mond." Hebben wij gewonnen, riep
zij spontaan, „niet te geloven."
Ik heb met genoegen zitten kijken naar deze
drie apothekers-assistentes die alleen aan het
begin van de uitzending last van zenuwen
hadden maar later helemaal niet meer. Ze
speelden zelfs een spelletje bluf, vond ik. Een
keer waren ze zelfs zo rap dat ze de antwoord-
bel al indrukten voordat de vraag was gesteld.
Dat noem ik lef hebben.
Ze hebben zich uitstekend door deze ronde
geslagen al moest de laatste vraag de beslissing
brengen. Een prijs hebben ze nog niet gewon
nen. Ze gaan nu over naar de tweede ronde.
In Voorhout vindt men het jammer dat burgemees-
I ter Stolwijk naar Monster verhuist waar hij ook
weer burgemeester wordt. En men betreurt ook het
1 afscheid van mevrouw Stolwijk die, zo merkte ik
uit gesprekken met een paar bekende Voorhouters,
in die tien jaar dat ze nu in Voorhout woont, een
1 warme plaats heeft ingenomen in de harten van
1 veel dorpsbewoners.
Ik sprak daarover met mevr. Smoorenburg-Van Velzen, de
voorzitster van de Voorhoutse afdeling van de Zonnebloem, de
vereniging die zoveel goed doet voor de bejaarden en de zieken.
Zij zei mij: „Ik kan me voorstellen dat veel Voorhouters erg
op haar gesteld zijn want ze heeft zich enorm ingezet voor de
bejaarden en de zieken. Niets was haar te veel. Ze was altijd
erg behulpzaam.
En ook de burgemeester is -een heel fijne man, die enorm
belangstellend was in ons werk. Ik weet nog goed dat we voor
ons bejaardenkoor „herfstklanken" een piano nodig hadden en
dat hij zijn eigen piano toen geschonken heeft. Burgemeester
Stolwijk stond echt- tussen de mensen en niet ver boven hen".
Ik hoorde dat mevrouw Stolwijk, die kortgeleden in het zieken-
huis werd opgenomen maar nu weer herstellende is, het zelf
ook moeilijk heeft met het vertrek uit Voorhout waar ze zoveel
kennissen en vrienden maakte. Veel bejaarden uit Agnes en
Overbosch hebben al menig traantje gelaten toen ze te horen
E kregen dat mevrouw Stolwijk in Monster zou gaan wonen.
Over het vertrek van burgemeester Stolwijk sprak ik ook nog
S met de heer Freek Meyer, de nestor van de Voorhoutse raad.
E Bijna al die raadsjaren heeft hij de burgemeester van nabij
E meegemaakt en ook hij vertelde mij het erg spijtig te vinden
dat de burgemeester vertrekt.
„Hij heeft natuurlijk groot gelijk", zei hij mij, „per slot van
E rekening is burgemeester Stolwijk pas 57 jaar en is dit een
E leuke promotie naar een plaats waar hij zijn laatste werkzame
E jaren kan gaan doorbrengen. Maar niettemin had ik graag
gezien dat hij hier was gebleven want ik heb meer dan eens
E gemerkt dat hij geknipt is vöor het burgemeesterschap. Het is
altijd maar weer afvragen wie voor hem in de plaats komt".
Niets dan lof dus voor burgemeester Stolwijk. Raadslid Meyer
S zei mij ook nog: „Het was iemand die zich overal voor in wilde
E zetten. Uiterlijk erg rustig en die altijd de tijd nam om ook
naar een ander te luisteren. Dat was zijn grote kracht. Hij heeft
E veel dingen in zich die hem als burgemeester goed van pas
E komen".
E „Voor mij is het vertrek van burgemeester Stolwijk overigens
E als een volslagen verrassing gekomen. Ik heb weieens vermoed
E dat hij links en rechts aan het solliciteren was maar dat het
menens zou worden had ik niet verwacht", aldus raadlid Freek
E Meyer die mij verklapte er bijna zeker van te zijn dat burge-
E meester Stolwijk ook heeft gesolliciteerd naar het burgemeester-
E schap van Alkemade.
E Burgemeester Stolwijk heeft op 57-jarige leeftijd toch nog zijn
E kans gegrepen en hij maakte een hele promotie want zijn nieuwe
E standplaats Monster telt ruim 18.000 inwoners dat is is bijna
E eens zoveel als in Voorhout. Dat is een prachtige afsluiting van
E een loopbaan die onder aan de ambtelijke ladder startte maar
E die nu een fraai slot krijgt.
E Dit is ook de kans voor gemeente-secretarissen uit de directe
E omgeving om te solliciteren, dacht ik zo. Per slot van rekening
E is burgemeester Stolwijk ook gemeente-secretaris van Sassen-
E heim geweest voordat hij de overstap naar Voorhout maakte.
E Welke gemeente-secretaris gaat het worden? Of wordt het dit
E keer een burgemeester met ervaring. Als dat zo is dan zou je
E bijna gaan denken dat de overheid toch van f>lan is om op
E Voorhouts grondgebied een „Bollenstad" te gaan bouwen. Want
E in de toekomst zou Voorhout misschien dan wel zo'n vijftig/
duizend inwoners gaan tellen. Wie weet.
Gered van paardenslager
Van onze correspondent
Voorschoten Wassenaar krijgt er zaterdagmiddag een
bejaarde inwoonster bij. Het is de Duitse merrie Cynthia,
die op 8 mei 1960 geboren werd en vorige week op de stoep
stond van een paardenslager, maar „gered" werd en haar
laatste levensjaren mag doorbrengen in het Dierentehuis van
de Ver. Nationale Dierenzorg aan de Zijdeweg te Wassenaar.
Cynthia komt uit Soest, de plaats waar een rusthuis voor
paarden is. Dat rusthuis is helaas overvol en door toevallige
omstandigheden wordt zij het eerste paard in het Dierente
huis aan de Zijdeweg. De eigenaar, de heer Swart uit Soest
is er gelukkig mee.
Cynthia is een rijpaard geweest, begonnen werd met dres
suur en springen, tenslotte werd ze manege—paard. Ze had
echter te veel en misschien wel te hoog gesprongen, waardoor
ze op 15 jarige leeftijd soms al door de voorbenen zakt.
Hoewel het Dierentehuis Cynthia geadopeerd heeft, zal ge
tracht worden haar „natje en droogje" veilig te stellen. Er
zijn thans al voorbereidende gesprekken met de schoolraad
van het St. Adelbertcollege in Wassenaar.
Cynthia komt zaterdagmiddag om 14.30 uur aan en zal
opgewacht worden door de paaden van de landelijke rijver-
eniging Kon. Emma.
Het Uemeentemuseum Arnhem
houdt van 25 oktober t/m 30
november een grote overzicht
stentoonstelling van het werk
van de Haagse kunstenaar Pat
Andrea.
Eddy Hof, Hooigracht 32 Den
Haag, exposeert van 11 t/m 25
oktober portrettekeningen van
vnl. Haagse kunstenaars, reis
schetsen en ander werk.
Pianiste Janine Dacosta opent
op zondagmiddag 12 oktober de
kamermuziekserie van Concert-
directie De Koos in Diligentia.
Zij zal werken spelen van Schu
mann, Brahms en Schubert.
In de Lutherse Kerk aan het
Kattegat te Amsterdam wordt
van 18 tot 28 oktober een ten
toonstelling gewijd aan leven en
werken van Hans Christiaan
Andersen.
Vandaag heb ik in mijn rubriek ook
nog de prijswinnaars van het NCRV-
spel „Herkent u deze melodie?". Het
winnende team komt uit Leiden en is
samengesteld uit de dames Krispijn,
Ducroix en Roman. Gisteravond hiel
den ze de eer van Leiden hoog door
twee andere teams achter zich te la
ten. Dat was zelfs een verrassing voor
het Leidse drietal want toen aan het
einde van de uitzending de uitslag
bekend werd gemaakt sloeg mevrouw
Krispijn van verbazing de hand voor
Mevr. Stolwijk: met pijn in hart weg uit Voorhout
Het Leidse drietal, dat het zo goed doet in de tv-quiz „Herkent u deze melodie?"
Willem Oosterlee pakt „het verleden" op
In de kelder van zijn huis aan de Broekweg in
Valkenburg levert amateur-historicus Willem Oos
terlee nu al weer heel wat jaren slag met stapels
documenten, dikke stoffige boeken en andere pape
rassen van voor hem historische betekenis. De
voormalige timmerman-aannemer is inmiddels
zover gevorderd met zijn gesnuffel in Valkenburgs
verleden dat hij momenteel z'n kennis over de
historie van deze stokoude plaats voor het nage
slacht laat vastleggen. Dat gebeurt op de banden
van een tape-recorder waarop Willem Oosterlee zijn
kennis inspreekt.
Hij wil voorkomen dat alles
wat hij over de plaats weet
voor het nageslacht verloren
zal gaan zodra hij komt te
overlijden. Hij zei mij: „Mijn
vader wist enorm veel van
Valkenburg, maar de goede
man verzuimde zijn kennis op
papier te zetten. Toen hij in
1947 overleed viel er dan ook
een gat in Valkenburgs verle
den. Gelukkig dat ik mij van
jongs af aan ook in de historie
van mijn geboorteplaats had
verdiept. Zodoende kon ik met
al de verhalen die mijn vader
mij had verteld en het stuk
eigen studie toch nog wat van
het verlies goedmaken".
De nu 73-jarige Willem Ooster
lee begint zijn vader qua ken
nis al aardig te evenaren. Wie
met hem praat over Valken
burg vanaf de jaartelling moet
er rekening mee houden zelf
niet aan het woord te komen.
De Romeinen, de Batvieren,
Valkenburgs kerken, honder
den namen en jaartallen rollen
zijn huiskamer in. Als Willem
Oosterlee van wal steekt is er
geen houden meer aan.
Hij heeft inmiddels al vijftien
uur volgepraat op de bandre
corder en hij is nu pas bij de
late middeleeuwen. „Ik heb
minstens nog een uur of twin
tig nodig om mijn verhaal af
te maken", zei hij mij. „Mijn
vader zou het twee keer zo
lang gemaakt hebben. Die had
een geheugen van ijzer. Wat
dat betreft ben ik maar een
roestige schakel die alles van
hem overgenomen heeft".
Jaren geleden, in 1958, werd in
Valkenburg een stichting in
het leven geroepen, die zich
ten doel stelde alle voor Val
kenburg belangrijke histori
sche gegevens te verzamelen
en overzichtelijk te rangschik
ken. De stichting staat echter
nog steeds op een laag pitje,
omdat men het nog steeds niet
eens is kunnen worden over
de juiste beheersvorm.
Die achterhoede-gevechten
weerhouden Willem Oosterlee
er niet van zijn kennis over
Valkenburg te blijven spuien
en waar mogelijk nog aan te
vullen door in zijn kelder te
blijven zoeken naar nieuwe
aanwijzingen die licht kunnen
brengen in de nog resterende
duistere plekken in Valken
burgs historie.
„Ik besef ook wel dat ik tijd
te kort zal komen om alles na
te trekken", zei hij mij, „er is
nog zóveel te doen. Hopelijk
komt onze stichting goed van EE
de grond zodat veel meer men- EE
sen gaan speuren".
Als Willem Oosterlee niet in
zijn kelder bezig is dan is hij
ook dikwijls te vinden in zijn
fraaie tuin. Een historische =S
tuin. Met door hem verzamel-
de keien en stenen waarvan er =E
velen al zo'n 1900 jaar oud
zijn. Tussen wat bloemen en
struiken ontdekte ik ook een j=
kanonskogel, gemaakt van tuf-
steen en gebruikt in de tijd
van de Romeinen.
Van onze correspondent
AARLANDERVEEN De di-
rekteurp-generaal voor culture
le zaken van het ministerie van
CRM, mr. drs. R. Hotke, stelt
morgen om kwart voor drie de
geheel gerestaureerde molen
van de Aarlanderveense vier
gang in gebruik. Ruim ander
half jaar is aan de restauratie
van de molen gewerkt
Het rad van de gerestaureerde rriolen
De molen is de tweede in de
viergang. Hij dreigde om te val
len aangezien hij op enige plaat
sen 72 cm verzakt was.
In 1963 was men al begonnen
met het rechtzetten van de mo
len. In 1973 lanceerde het bu
reau molenzaken van de Provin
ciale Waterstaat in Zuid-Hol
land, dat namens de stichting
molenviergang het beheer over
de molens heeft, in samenwerk-
C.J. Smrt» az~frudï 0e molen ;"de Aarlanderveense viergang, die
plannen om de hele molen, in- n°9 m*>r net voor instorting werd behoed
clusief de onderbouw, weer
recht te zetten. werk achter de rug is, blijkt dat werkzaamheden overigens wel
De restauratiekosten werden ge- de kosten nog aanzienlijk hoger binnen de gestelde tijd uitge-
raamd op 450.000,-. Nu het zijn- De firma Smit heeft de voerd.
Op de plaats waar het niet eens zo lang
geleden nog ritselde van de ratten en ander
ongedierte ligt in de Leimuidense speeltuin De
Peppel nu een keurige asfaltbaan met een
lengte van zo'n honderd en een breedte van
zo'n vijf meter. Een leuke speelbaan als alter
natief voor gevreesd ongedierte.
Deze vrij unieke oplossing kon worden gerealiseerd dank
zij de medewerking van de gemeente Leimuiden die graag
voldeed aan het verzoek van het speeltuinbestuur om de
stinkende sloot naast het speelterrein te dempen en er
een speelbaan aan te leggen.
Ankie Duursema, secretaresse van De Peppel, vertelde
mij: „Onze bedoeling was eigenlijk om die sloot te laten
dempen en er dan gras op te laten groeien maar het bleek
al snel dat op die smerige ondergrond geen grasspriet
wilde groeien en toen heeft men maar besloten er een
asfaltlaag op aan te leggen."
Dit is een leuk idee dat ik nog in erg weinig speeltuinen
in de omgeving ben tegengekomen. De Leimuidense jeugd
weet wel raad met deze nieuwe aanwinst, die nu druk
in gebruik is als rolschaatsbaan. Maar ik hoorde dat er
allerlei spelletjes op gedaan kunnen worden.
Van ratten en ongedierte heeft de Leimuidense jeugd in
ieder geval geen last meer.
Cl
Met
Herman
op stap
Rolschaatsbaan: aanwinst voor jeugd Leimuiden.
