Acteur
Peter
Faber
Na bordenwasser, patatverkoper,
een bakkerswijk, leerling-tekenaar,
nu vertolker van Max Havelaar
y
„ZO GEWOON
JA,
HIJ ZO
LEVEND MET
DE MENSEN
ALLEMAAL"
een op volle toeren
draaiende motor, die
niet te stoppen is
„Van regen
word je
nat
Het waarom
kan me
niet veel
schelen"
Peter Faber met "zijn" hondje Tina, dat hij voor de film uit een kampong haalde.
X
me wantoestanden. Toch heb ik
zelden zoveel blije, levenslustige
mensen gezien.
De film vormt uiteraard een
groot deel van mijn ervaringen.
Een fenomeen hoe Nederlan
ders en Indonesiërs samen, ie
der op hun eigen wijze, iets tot
stand brengen. Het geeft vaak
wel problemen, maar de inzet
aan beide kanten werkt erg sti
mulerend".
Jan Droppie
Peter Faber wekt geen moment
de indruk één van de belang
rijkste schakels in het Max Ha-
velaar-filmgebeuren te zijn.
"Jan Droppie" noemt hij zich
zelf.
„Het maakt volgens mij weinig
uit welke plaats je in een groep
formeel inneemt. Je moet zor
gen dat je het goed doet, on
geacht de sociale omschrij
ving van je taak. Iedereen is
afhankelijk van iedereen. Mijn
directe verantwoordelijkheid
bestaat uit het telkens weer
klaar zijn voor een nieuwe op
name. Goed, desnoods twintig
keer achter elkaar".
Het kan geen valse bescheiden
heid zijn, Peter heeft echt wei
nig binding met een begrip als
hoofdrol. ,3>j het Werkteater
krijgen we al vijf jaar les in
akrobatiek van „The Como bro
thers" uit Haarlem. Van hen
heb ik geleerd dat de bovenman
en de benedenman even belang
rijk zijn. Dat zie je heel concreet
bij acrobatiek. De bovenman is
voor het publiek misschien inte
ressanter, maar zonder de bene
denman is hij niets. Bij een film
maken gaat het net zo. Alleen
duurt het langer voor je het
merkt als er wat mis is. Wel
moet je bij een grote rol zorgen
dat je klaar bent voor de extra
aandacht die je krijgt Dat moet
je al van te voren verwerkt heb
ben".
De figuur Max Havelaar is voor
Peter Faber een heel duidelijke.
Met het boek had hij wat moei
te, maar door het scenario van
Gerard Soeteman is Max voor
hem gaan leven. De drift van de
man om met mensen iets goeds
te doen zonder zich ergens wat
van aan te trekken, spreekt Pe
ter aan. „Hij blijft mij alleen te
serieus". Echt verdiept in Have-
laars achtergronden heeft hij
zich niet „Die man is zoals hij
is, meer hoef ik niet te weten.
Van regen word je nat Waarom
dat zo is kan me niet veel sche
len".
Het klinkt wat oppervlakkig,
maar zo te zien wordt Max Ha
velaar een heel intense rol. Het
uitnemend talent van Peter Fa
ber lijkt de uitdaging aan te
kunnen. Hij staat er zelf niet erg
bij stil. Het is een fase voor
hem. Er liggen voor zijn gevoel
nog andere kanten van hem
braak. Zijn eindpunt is nog lang
niet bereikt. Hij hecht zich ook
niet aan dingen of verworvenhe
den. Slechts aan weinig mensen.
Zijn vrouw Shireen Strooker en
hun drie kinderen zijn twee
maanden bij hem in Indonesië
geweest. Dat was Peters honora
rium voor de film.
Energie
Waar hij de onuitputtelijke
energie vandaan haalt lijkt een
raadsel, 's Morgens het eerste
op, de hele lange dag het volle
pond geven en 's avonds vaak
als laatste naar bed. „Ik voel me
erg licht in dit klimaat, mede
door het snel verteerbare eten.
Na een dag opnamen op een
paard heb ik geen enkele last
van spierpijn. Bij de rijlessen in
Holland na een uur of wat al.
Het overzichtelijke van mijn
taak hier geeft me verder veel
ruimte om mijn impulsen de
vrije loop te laten. Je zou het
ook egoïstisch kunnen noemen.
Ik volg uiteindelijk nijn impul
sen. Soms voel ik daarbij wel
eens dat ik over mensen heen
wals.
Verder heb ik een stuk of vijf
boeken waar ik af en toe even
in lees. Alles door elkaar. Na
een paar bladzijden ben ik weer
helemaal klaar om iets anders
te gaan doen".
Hij krijgt in Indonesië alle kans
zijn liefde voor dieren te uiten.
Of het nou paarden, torren of
slangen zijn. Het hondje Tina
haalde Peter voor haar filmop
treden uit de kampong. Binnen
de kortste keren waren ze onaf
scheidelijk. De eerste twee
nachten sliepen ze samen aan
boord van de prauw waarop
gefilmd werd. Peter in zijn Max
Havelaar-uniform op het dek
onder de sterrenhemel.
Al pratend komt Peter telkens
op andere mensen terecht Over
Fons Hademakers: „Een uniek
soort power-generator. Steeds
maar doorgaan ondanks de gro
te problemen waar hij als pro
ducent/regisseur mee te kampen
krijgt. Voor een groot deel
dankzij hem hebben we dit toch
maar kunnen doen. Zo'n man is
van een heel bijzonder ras".
Over cameraman Jan de Bont:
"Een grote stimulans. Een actief
rustpunt van constant niveau.
Steeds alert Als hij zegt dat een
shot er goed op staat weet je dat
het klopt".
Als Peter alweer laat naar
bed gegaan is zegt een Indonesi
sche figurant van Hollandse af
komst: „In Indonesië, wanneer
iemand hoofdrol, grote afstand.
Maar hier, deze Peter Faber, zo
gewoon ja. Hij zo levend met de
mensen allemaal".
Beter valt het niet te zeggen.
PIM WALLIS DE VRIES
Peter Faber staat als een zeerover op zijn beurt te wachten. Hij heeft zijn hemd
bm zijn hoofd geknoopt tegen de zon.
Peter Faber en het paard, waarmee hij een dag lang actief zal zijn.
DJAKARTA „Machtig inte
ressant, meneer Rademakers,
machtig interessant. Werkelijk,
ik geniet bijzonder van deze
dag. Ik ben erg blij met uw
reisgezelschap in zee te zijn ge
gaan. Het is nog mooier dan in
de folders". Peter Faber, titel-
ftol vertolker van de Max Ha ve
laar-film, dolt met regisseur
Fons Rademakers. De act van
de Hollandse tourist. Wel een
grap met een ware ondertoon,
want na drie maanden filmen
in Indonesië heeft Peter Faber
er op de avond voor zijn laatste
draaidag nog steeds zin in. De
zwaarste filmrol uit de vader
landse filmgeschiedenis zit er
voor hem grotendeels op. Toch
maakt hij de indruk zo weer'
drie maanden in de tropen te
willen filmen. Zelfvoldaan op
zijn lauweren rusten komt niet
bij hem op. Peter Faber is nog
steeds gewoon Peter Faber.
Hij is 31 jaar en acteur bij het
j Werkteater. Na de Mulo volgde
hij mimelessen, op allerlei ma
nieren in zijn onderhoud voor
ziend. Bordenwassen, patat ver
kopen, een bakkerswijk, leer
ling-tekenaar. Gaf na enige tijd
zelf les in pantomime en was
vijf jaar geleden mede-oprichter
van het Werkteater. Het filmpu
bliek kent hem van zijn rollen
in Keetje Tippel en Rooie Sien.
En nu dan de filmversie van
Multatuli's "Max Havelaar".
Wie Peter bij de film bezig ziet,
komt ogen te kort. Een op volle
toeren draaiende motor die niet
te stoppen is. 's Morgens vroeg
op weg naar de locatie pakt hij
al zijn bundeltje liedjes om de
nog slaperige bus op een pot
pourri te tracteren. Van „Porgy
and Bess" via Louis' Davids
naar „Het meisje van de Zang
vereniging". -Na aankomst helpt
hij vaak eerst met materiaal
uitladen voor hij zijn kostuum
aantrekt en zich laat schminken.
Aan boord van een schip wordt
in de Javazee een scène opgeno
men waar Max het hondje van
zijn zoontje redt door het in
volle zee na te duiken. Met het
grootste plezier plonst Peter
overboord om enkele honderden
meters af te drijven. Na door
een klein bootje opgevist te zijn
hijst hij zich druipnat aan
boord. „Hè leuk, zo'n echte ac
tiefilm" is het eerste wat hij
zegt. Weer over? Goed hoor,
vrolijk beent hij voor de zoveel
ste keer naar de achtersteven
voor een nieuwe duik. 's Avonds
draagt hij schijnbaar moeiteloos
Cameraman Jan de Bont, die
zijn enkel in het gips heeft, door
het water naar de kant.
Op draaidagen in de kampong
zingt hij Javaanse volksliedjes
met de honderden kinderen.
Houdt de vele toeschouwers uit
het beeld van de camera door
middel van een cowboyspelletje
en rust niet voor hij na afloop
zijn dank aan de figuranten
heeft kenbaar gemaakt. On
danks lappen tekst in het Indo
nesisch is zijn kennis van de
taal niet voldoende om met de
bevolking te praten. Maar zijn
rijke pantomime is internatio
naal. Met allerlei rare toneel
stukjes neemt hij telkens de
ademloos kijkende omstanders
voor zich in. Ook de filmploeg
kan zelden zijn lachen houden.
Tussen de opnamen door vindt
Peter Faber ook nog tijd en
energie voor allerlei andere za-
Druipnat staat Peter Faber weer op het dek na zijn zoveelste duik in de Javazee.
Max Havelaar is overboord gesprongen om het hondje van zijn zoontje te redden.
Zijn vrouw Tine (Sacha Bulthuis). Max jr. (Mello Nieuwenhuis) en de Babu (Sofia W.D.)
kijken gespannen toe hoe het afloopt.
ken, hoewel hij helemaal in zijn
rol opgaat Een kort moment
van zoeken in zichzelf, van vol
ledige concentratie en hij is
weer Max Havelaar.
Karwei
Het zijn maar een paar flitsen,
echter wel kenmerkend voor Pe
ter Fabers opvatting van het
loodzware karwei. Als alles niet
zo natuurlijk overkwam zou je
het uitsloverij kunnen noemen.
Nu is het iets anders, heel per
soonlijk, ongrijpbaar.
Twee dagen voor hij als laatste
Nederlandse acteur terug naar
huis gaat, zoekt hij naar een
uitleg voor zijn doen en laten.
Net zo intens als in zijn werk.
Hij heeft de gave zich erg be
schikbaar te maken voor het
moment waarop hij leeft.
Bij een terugblik op het verblijf
in Indonesië komt in de eerste
plaats de omgeving boven. Het
land, de mensen het klimaat.
Natuurlijk ook het werk, maar
dat was bekender. „Zo intensief
met een totaal ander leven dan
het Westerse kennis te maken,
heeft me veel gedaan. Ik hoop
dat perspectief een beetje vast
te kunnen houden. Vooral op
het land, in de kampong, zijn de
mensen in volmaakt evenwicht
met hun omgeving. De natuur,
de familie, het werk. Een ont
wikkeling in Westerse zin zou
die harmonie verstoren. Ja, er
zijn naar onze maatstaven enor-
