(Jeneverfles met brief
fzat veertig meter hoog
Boskoop gaat pronken
met antiek toilet
1 Bungalow voor duiven
PVS vreest catastrofe
op de hyacintenmarkt
De Spotvogels voelen
zich benadeeld
Hallo
Hervormde kerk
Sassenheim wordt
muziekcentrum
WOENSDAG 3 SEPTEMBER 1975 LEIDSE COURANT PACINA 5
De jeneverfles met brief
die ruim twintig jaar ge
leden door een aantal
Warmonders bij wijze
van grap werd verstopt
in de spit van de Oude
Toren in Warmond, toen
deze door hen werd ge
restaureerd, is terecht.
Hij werd bij toeval ont
dekt door de restaura
teurs van het gespeciali
seerde aannemersbe
drijf Woudeberg uit
Ameide toen er een on
derzoek werd ingesteld
naar de conditie van de
zgn. Koningsstijl, de ver
ticale steunbalk waarop
de windvaan rust.
De vier restaurateurs. Arie de
Jong uit Schoonhoven. Piet
Roozendaal uit Ammershoek,
Teun Schaap uit Rijnsburg en
Bert v. d. Meer uit Leiden,
wisten niet wat ze zagen. Want
ze waren nog niet op de hoog
te van een artikel in deze ru
briek waarin ik enkele weken
geleden al, nog voordat aan de
restauratie werd begonnen,
over het bestaan van die jene
verfles met brief had geschre
ven.
„We kregen direct dorst toen
we die fles daar zagen zitten",
vertelde Arie de Jong mij,
„jammer genoeg zat er geen
druppel meer in."
Wat er wel in zat was een
brief. Maar die was nog maar
slecht te lezen. Er zat een gro
te ronde bruine vlek op. Waar
schijnlijk heeft er in de fles,
toen die door de Warmonders
werd verstopt, toch nog een
bodempje jenever gezeten
waardoor het papier gedeelte
lijk verkleurd is.
Met die brief stapte ik naar
Arie Schrier, de Warmondse
aannemer die toen ook heeft
deelgenomen aan de restaura
tie van de torenspits.
Die keek wel even verbaasd
op toen ik hem de brief en de
stuk geslagen fles liet zien.
Maar ook hij kon zich de tekst
ervan niet meer herinneren zo
dat ik nu maar het gedeelte
citeer dat nog wel leesbaar is:
„De ondergetekenden Arie
Schrier, Piet Schrier en Kees
Schijf hebben op 23-6-52 het
schip en het kruis er af ge
haald met behulp van twee
steigers en een hijsschalk van
negen meter en er weer opge
zet. Het is deze dagen heet
weer. We zitten hier uitste
kend. Veel bier hebben we niet
maar wel veel water. Harm
Verloop heeft het schip ver
guld (de windvaan) en Leo de
Nie het kruis gerepareerd en
de firma Hekker en Corver
hebben het loodgieterswerk
gedaan." Dan volgt er een on
leesbaar gedeelte en de brief
eindigt tenslotte met: „De har
telijke groeten van Kees
Schijf'.
De restaurateurs nodigden mij
uit de plek te komen bekijken
waar zij de fles hadden gevon
den. En ik kon moeilijk weige
ren. Ondanks mijn hoogte
vrees begon ik aan de beklim
ming van de veertig meter ho
ge toren. Steeds hoger waagde
ik mij op de houten stellages
die rond de toren waren opge
trokken om uiteindelijk met
Arie de Jong, Piet Roozendaal, Teun Schaap en Bert
v. d. Meer de restaurateurs van de Oude Toren in
Warmond.
knikkende knieën ook de tre
den van de laatste ladder on
der mij te laten.
Eenmaal boven, staande op
een zes planken brede en een
door holle ijzeren pijpen on
dersteunde plankier, kwam ik
oog in oog met de top van de
toren en kon ik van zeer nabij
de prachtige windvaan bewon
deren, 23 jaar geleden door
Warmonder Harm Verloop in
het goud gestoken en nog
steeds even gaaf. En in de
grote, op een voetbal gelijken
de koperen bal waarop de voet
van de windvaan was beves
tigd, ontdekte ik een groot
aantal kogelgaten. Waarschijn
lijk fungeerde de koperen bal
tijdens de laatste wereldoorlog
als schietschijf voor een aantal
baldadige Duitse soldaten.
Hoewel ik mij angstvallig vast
hield aan het verweerde hout
werk van de spits genoot ik
van een prachtig panorama.
„Dit is het fijne van dit werk",
zei mij Arie de Jong. „Je ziet
nog eens wat."
Daar stonden we dan met zijn
vijven. Alsof we op het scha-
teiland op een kist juwelen
waren gestoten keken we glun-
De duiven van Jan v.d. Poll voor de ramen van hun riant verblijf
Er zullen weinig duiven zijn die zo comfortabel
wonen als die van Lissenaar Jan v. d. Poll.
Deze duivenliefhebber huisvestte zijn troetel-
diertjes bij gebrek aan andere geschikte accom-
modatie boven in zijn enorme woning aan de
HI Brahmstraat in de Poelpolder. Daar hebben
zij" duiven nu de beschikking over een eigen
luxe etage, een ware bungalow voor deze rappe
vliegers.
Mevr. v.d. Poll vertelde mij: „Eigenlijk is deze
buitengewone huisvesting een noodsprong.
Aanvankelijk hadden we een duivenhok staan
achter ons huis maar dat moest van de gemeen
te worden afgebroken omdat we met ons huis
te dicht wonen aan de grote verbindingsweg
door de Poelpolder, de Ruishoornlaan."
„We stonden dus voor de keuze. Of mijn man
zou moeten stoppen met de duivensport of we
zouden er onze bovenste etage aan moeten
opofferen. Dat laatste is het uiteindelijk gewor
den. Hij is een groot liefhebber van de duiven
sport. Die etage gun ik hem dan ook van
harte."
Een fraai antiek toilet,
uitgerust met alle ver
trouwde voorzieningen,
moet straks één van de
grote trekpleisters gaan
worden van het Boom
kwekerijmuseum in
Boskoop. Over dat mu
seum, dat komt te staan
aan de Reyerskoop,
sprak ik nog even met
Boskoper Rien van Ooi,
rietdekker van beroep
maar in zijn vrije tijd
verwoed verzamelaar
van alles wat meer met
Boskoops verleden te
maken heeft.
Binnen in het museum zal on
der meer te zien zijn een
fraaie collectie gereedschap
pen uit de boomkwekerij. De
speciaal door de gemeente in
het leven geroepen museum
commissie heeft, zo vertelde
Van Ooi mij, beslag kunnen
leggen op een groot aantal au
thentieke gereedschappen,
waar als het ware het verleden
van af druipt.
Ik hoorde dat achter het mu
seum een antieke tuin zal wor
den ingericht. Dat is toch wel
iets unieks voor deze streek. In
die tuin zullen de bezoekers
een impressie moeten krijgen
hoe er in Boskoop anno 1900
werd geleefd. En dat was vrij
pover zo was mijn indruk na
dat ik een blik had geworpen
in de al gedeeltelijk aangeleg-
de-antieke tuin.
Ik zag er onder meer het antie
ke toilet, met hangslot en deur
met hart en ik zag er een stoep
waarop de Boskoopse over
grootmoeders langs de sloot
hun luiers spoelden, de grote
was deden en ook nog eens de
vaat wasten. Over vervuiling
van het milieu had toen nog
niemand gehoord. Bovendien
was dat wassen aan de sloot
kant bittere noodzaak. Im
mers, de eenvoudige woningen
in het landelijke Boskoop wa
ren toen nog niet uitgerust met
stromend water. Vandaar dat
toilet, vandaar die slootstoep.
En dan komen er in de tuin
uiteraard ook antieke bomen.
Soorten die vroeger heel erg
gangbaar waren maar waar
nu niet of nauwelijks meer
aan te komen is. Men is o.a.
nog op zoek naar zgn. figuur-
palmen, bomen waarin in het
dichte gebladerte door „boom-
kwappers" figuren werden en
nog steeds worden geknipt.
Hoewel de besprekingen daar
over nog niet zijn afgerond is
de kans vrij groot dat de rond
leidingen door het museum en
de antieke tuin een aangele
genheid gaan worden voor het
VW Boskoop. Rien van Ooi,
die zelf in het bezit is van een
prachtige collectie gereed
schappen uit de rietdekkerij,
vertelde mij dat het de bedoe
ling is dat mei volgend jaar
museum en tuin voor het pu
bliek open gaan.
Herman
op stap
Rien van Ooi bij het antieke toilet (secreet in de volksmond) boven de sloot
op het terrein van het museum.
Illlllllllll
Elke morgen tussen rie- i
gen en tien uur zit ik i
aan de telefoon. Dan
kunt U mij vertellen wat j
U graag in deze rubriek j
zou willen zien staan, j
Bel gerust op. Mijn tele- j
foonnummer is 071- j
122244. Vraagt U maar
naar toestel 19.
(Van één onzer medewerkers)
DEN HAAG/Bol lens treek Het Produktschap
voor Siergewassen zal alle registers opentrekken
bij pogingen om het hyacintenareaal in de hand
te houden. Lukt dat niet, dan dreigt een catastro
fe in de vorm van een inéénstorting van de
prijzen. Nu wordt de hyacintenmarkt nog min of
meer overeind gehouden door de innameprijzen,
maar men moet er rekening mee houden dat die
prijzen voor het seizoen 1976 wel eens gehalveerd
zullen moeten worden. De oppervlakte van gehol
de en gesneden bollen is veel sneller gegroeid dan
voor een goede gang van zaken wenselijk is. Men
verwacht in 1977 en zeker in 1978 een fors
overschot omdat de cijfers Ieren dat de afzetmo
gelijkheden voor hyacinten de laatste jaren niet
of nauwelijks toenemen. Het PVS heeft over dit
probleem een uitvoerige nota laten verschijnen.
Gistermiddag heeft men er in de openbare be
stuursvergadering van het Produktschap bijna
anderhalf uur over gesproken. Dat overleg resul
teerde in een besluit om alles in het werk te stellen
om een drama te voorkomen. Men wil dat doen
in samenwerking met het Landbouwschap en in
nauw overleg met het Ministerie van Landbouw.
Welke wegen men wil bewandelen?
Er is gesproken over een wijziging van de befaam
de verordening 234/68, over een beroep op de
artikelen 92 en 93 van het EEG-verdrag enz. De
mogelijkheid op een hernieuwde invoering van het
teeltrecht, als nationale steunmaatregel achtte men
niet groot
Mr. Luitse onthulde trouwens dat er bij het Minis
terie van Landbouw een grote aarzeling bestaat
om een verzoek in deze richting in overweging te
nemen. Men is wat huiverig van produktiebeper-
kende maatregelen. Ze kunnen iets losmaken in
andere sectoren, zo zei de heer Luitse, en men
wil niet naar produktiebeperkende maatregelen in
de landbouw. Spr. was wel van mening dat natio
nale steunmaatregelen kunnen blijven bestaan,
mits met de EEG-commissie nauwkeurig is nage
gaan of ze met de EEG-regels in strijd zijn of niet.
Een nauwe samenwerking met het Landbouw
schap achtte spr. noodzakelijk. Er zijn oplossingen
mogelijk, mits Brussel dat ook echt wil, aldus de
heer Luitse.
Het hyacintenvraagstuk is ook aan de orde ge
weest in de vergadering van de afdeling Bloembol
lenteelt van het Landbouwschap. Op verzoek van
drs. P. Vermeulen van de Bond van Bloembollen
handelaren, deelde de heer Elferink enkele bijzon
derheden uit deze bijeenkomst mee. De gedachten
zijn tijdens de besprekingen in dat college zeker
niet alleen uitgegaan naar steun in een of andere
vorm, maar ook naar marktordenende maatrege
len. Ook daar wilde men alle mogelijkheden open
houden om zo slagvaardig mogelijk te kunnen
handelen.
De heer Vermeulen was van mening dat de eerste
barrière die genomen moet worden niet in Brussel
maar in Den Haag bij het Ministerie van Land
bouw ligt.
Sassenheim In Sassenheim is de Stichting Goldtfusz-con-
certen opgericht, die het komende seizoen concerten gaat
organiseren in de Hervormde kerk. De kerkvoogdij stelt de
kerk „pro deo" beschikbaar.
Bij de restauratie van het kerkgebouw een paar jaar geleden
is er reeds rekening mee gehouden dat het ooit zou dienen
als muziekcentrum. De inrichting is er op afgesteld. Zo
kunnen de banken zodanig worden opgesteld dat net publiek
naar het orgel gericht kan zitten en onder het orgel koor
en ensembles kunnen plaatsnemen.
Het bestuur van de stichting bestaat uit de heren A. J. v.
d. Zanden, koordirigent van de Pancratius-koren, voorzitter;
H. Hietbrink, rector van het Rijnlandslyceum Sassenheim,
secretaris; J. Stehouwer, bankdirecteur, penningmeester en
J. v. Nieuwkoop, plaatselijk organist en H. Hallink, architect,
leden.
Van de vijf concerten die zijn gepland, en die allen vrijdags
avonds gehouden zullen worden, wordt de eerste op 26
september a.s. gehouden door het Leids Kamerkoor o.l.v. Ton
Beckers en de organist Laurens Stuifbergen uit Amstelveen.
Uitgevoerd worden werken van Desprez, Monteverdi en
Palaestrina. Op 21 november concerteert de Haarlemse stads-
organist Albert de Klerk, die werk van Scheidt, Cabanilles,
Zipoli, Buxtehude en Bach ten gehore zal brengen. Op 16
jan. concerteert Nico de Raad, organist te Wassenaar en de
Sassenheimse hoboïst Jan Zwart. Op 27 februari brengt het
Ensemble „Studio Laren" o.l.v. Marijke Ferguson, op oude
instrumenten een programma van werken uit de middeleeu
wen en de vroeg-rénaisance. Tot slot speelt in de eerste helft
de Haarlemse organist Klaas Bolt, adviseur bij de restauratie
van het Goldfusz-orgel. Met het oog op de programmering
van het volgend seizoen, zal tijdens het concert van het Leids
Kamerkoor een enquête worden gehouden om de mening van
het publiek te peilen, wat betreft wensen en verlangens.
DOOR GEMEENTEBESTUUR LEIDERDORP
Van onze correspondent
LEIDERDORP In hoeverre schaden
b en w belangen van burgers als zij
binnen een tijdsbestek van enkele maan
den hun criteria voor de verdelingen van
ruimten grondig wijzigen (waardoor eer
der gemaakte afspraken niets waard
meer blijken). Daarbij komt nog de fac
tor dat het college dit doet in afwijking
van een advies daarover van een mede
daarvoor in het leven geroepen adviesor
gaan.
Op deze vraagstelling komt ongeveer het probleem
neer waarvoor de commissie beroep- en bezwaar
schriften zich gisteren geplaatst zag. Dat gebeurde
naar aanleiding van het bezwaarschrift van de
badmintonvereniging De Spotvogels tegen de on
langs door het college vastgestelde verdeling van
de sportzaal Op Dreef onder de Leiderdorpse
Sportverenigingen.
In feite, zo bleek tijdens de hoorzitting, dient de
commissie hier de problemen op te lossen waar
b en w niet uit zijn gekomen.
In het voorjaar, vlak voor de officiële opening van
de sportzaal, is met min of meer volledige instem
ming van de sportverenigingen voor de periode
tot tenminste 1 januari 1976 een verdeling gemaakt
van de tijd waarin iedere vereniging over de
sportzaal kan beschikken. In juni echter besloten
b en w deze indeling te herzien. Bij de nieuwe
opzet bleek dat de Basketbalvereniging Leider
dorp er duidelijk op vooruit was gegaan en wel
ten koste van de Badmintonvereniging. Ondanks
het verschil in ledental (basketbalvereniging.nog
geen honderd leden en de badmintonvereniging
toentertijd ruim 250) zou de basketbalvereniging
ruim 5 1/2 uur meer speeltijd in de sportzaal
krijgen.
De badmintonvereniging vindt dit, op overigens
discutabele gronden onrechtvaardig, maar heeft
vooral bezwaar tegen het in feite wegvallen van
de zaterdagmorgen als speeldag. De vereniging wil
daarvoor als compensatie de woensdagavond heb
ben, nu toegewezen aan de basketbalvererüging
die zegt er dan geen wedstrijden te kunnen spelen.
Het gesprek van het college met beide verenigin
gen heeft tot dusver niet tot bevredigende resulta
ten geleid. Toen een compromis niet mogelijk
bleek, heeft het college in juli tegen het advies
van de Sportraad in de knoop voor een deel
doorgehakt Het gevolg daarvan is dat het pro
bleem van de speeltijdverdeling nu is doorgescho
ven naar de commissie beroep- en bezwaarschrif
ten. Naar alle waarschijnlijkheid zal de commissie
voor een deel meegaan met de in het bezwaar
schrift van De Spotvogels opgenomen voorstellen.
„Daar zat die fles. Jammer genoeg zat er geen druppel
meer in"
derend naar het gat in de to
ren waaruit de jeneverfles te
voorschijn was gekomen. „We
stuiten wel meer op verrassin
gen", zei Bert v. d. Meer. Dat
is eenmaal een onderdeel van
ons werk. Als je restaureert
moet je nergens gek van staan
te kijken."
Arie de Jong liet me zien hoe
slecht in feite de Oude Toren
er aan toe is. „Deze torenspits
bijvoorbeeld steunt op acht
grote balken. Zes daarvan zijn
verrot. Ik snap eigenlijk niet
dat die spits nooit met nood
weer is afgebroken. Veel lan
ger had deze restauratie met
uigesteld moeten worden. An-
ders had er weinig meer aan
op te knappen geweest." Ik
zag balken van een paar deci-
meter dikte die als een pak
snijkoek doormidden gebro-
ken konden worden. Noest ei-
ken was veranderd in kruime-
lig hout
Maar de redding kwam op
tijd. En de restaurateurs heb-
ben er erg veel zin in om
Warmond weer een mooie Ou- =e
de Toren terug te geven, zo
vertelden ze mij. =E
De oude Toren in de steigers, veel langer had de
restauratie niet uitgesteld moeten worden.
