r\)
A
De schoenen van
groen herteleer
Juniorhoek
BOEKENTIPS BOEKENTIPS BOEKENTIPS BOEKEN
DE AVONTUREN VAN PIET POTLOOD
OfVllK
I
Lucky Luke Rails door de prairie
ZATERDAG 16 AUGUSTUS 1975
LEIDSE COURANT
ÜA.GLNA
\s&-#
yf>/asry
(Jfm
WÊÊSfi I
Juichende ode
aan huwelijk
Een juichende ode aan de echte
lijke liefde is de bijzonder aardi
ge roman "De bruidegom van
mijn ziel" van Frans van Isac-
ker, waarvan de vijfde druk is
verschenen. Het boek beschrijft
in de ik-stijl de ervaringen van
een ouder geworden vrouw,
wier kinderen het huis verlaten
hebben. Ze laat haar leven met
haar echtgenoot de revue passe
ren, waaruit blijkt dat haar pro
blemen, vooral met betrekking
tot het ouder worden, dankzij
haar harmonieuze huwelijk
worden opgelost
Het boek kan misschien contr
oversieel worden genoemd,
doordat het een indringende
verdediging is van het huwelijk.
De openhartigheid waarmee de
vrouw over de verhouding met
haar man vertelt, is wellicht
even controversieel, omdat de
realistische beschrijving geen
banaliteiten nodig heeft om de
hartstochtelijkheid uit te druk
ken.
Frans van Isacken De bruide
gom van mijn ziel. Uitgave:
Scheltens en Giltay. Den Haag.
Prijs: 11,75.
Zeerovers
omnibus
De lotgevallen van Pieter Sim
pel; auteur: Kaptein Marryat.
De rode vrijbuiter, auteur J. F.
Cooper. Uitg. Van Goor Zonen.
Den Haag.
Het hele leven van Pieter Sim
pel, tot zijn huwelijk met de
mooie Céleste weet Kapitein
Marryat voor de jeugd boeiend
te beschrijven, door Van Goor
bondig ingedikt, want oorspron
kelijk voor moderne maatstaven
te lang en te breed uitgespon
nen.
Pieter Simpel, die kleermaker
had willen worden, wordt door
zijn ouders gedwongen een zee
mansloopbaan te volgen. Dit ge
beurt en de jongen moet zich
heel wat laten welgevallen, voor
hij een beetje wordt geaccep
teerd door de maats. Hoewel
simpel, is Pieter best wel slim
en handig, wanneer hij voor
moeilijkheden wordt geplaatst.
Met de tot luitenant bevorderde
O'Brien slaat Pieter aan het
zwerven. Hij verricht heldenda
den, wordt verliefd op Céleste,
de dochter van de man bij wie
hij gevangen wordt gehouden
en uiteindelijk kan hij met haar
trouwen. Eerst wordt hij nog
door een boze oom in een
krankzinnigengesticht geplaatst,
maar wanneer Pieter daar uit
komt, loopt het allemaal goed af
en wordt Pieter Lord Privilege.
Een merkwaardig verhaal.
In dezelfde band is een min
stens even vreemd boek opgeno
men: De rode vrijbuiter, waarin
kanongebulder wordt afgewis
seld met zeeheldenmoed en keu
velende onderhandelingen tus
sen edele zeebonken en een
raadselachtige vrijbuiter, met
aan het slot een hereniging van
moeder en zoon, op de merk
waardige manier die het hele
verhaal kenmerkt: bizar, él te
toevallig en hier en daar nauwe
lijks te volgen. Ook de taal is
soms overdreven plechtig.
doeld en hij kan zonder enige
twijfel schrijven. Toch komt het
verhaal in zijn monotonie nau
welijks als tragisch over. Eerder
als meelijwekkend ziekelijk be
zeten.
Guus Luijters: Het Bederf. De
Bezige Bij. Amsterdam
HET BEDERF
"Ik verveel me", riep Arie. "Ik
verveel me helemaal gek". Al
dus de hoofdpersonen in de
kleine roman "Het Bederf' van
Guus Luijters.
Men kan dit met hem meevoe
len. Hij is een "niet-studerend"
student die aan de drank ge
raakt is en zich bovendien
voortdurend te buiten gaat aan
avonturen met meisjes en jonge
vrouwen, die hij, als hij de kans
daartoe ziet, sadistisch verne
dert en treitert Hij is bovendien
een masochist die er van
droomt hoe hij door zijn vriend
Fred gefolterd zal worden. In
feite is hij eerst werkelijk op
Fred verliefd. Deze komt echter
bij een auto ongeluk aan zijn
einde. Arie trouwt even later
met diens weduwe Wanda. Wat
hem niet belet zijn wellustige
avonturen met anderen voort te
zetten, alles tot in details mede
gedeeld. Guus Luijters heeft dit
"beklemmend" en tragisch be-
Na de dood
van een president
Richard Condons succesroman
Winter Kills, onder de titel
„Wraak in vertaling!" versche
nen bij Elsevier te Amsterdam,
wijst onmiddellijk naar de fami
lie Kennedy.
Dat wil niet zeggen dat de jonge
president van de Verenigde Sta
ten Tim Kegan, die later ver
moord wordt, met John Kenne-
dy te vereenzelvigen is. Hij
wordt nauwkeurig in zijn leven
gevolgd, ook in zijn kleurig en
geschakeerd liefdesleven. Kegan
zou een „gekochte" president
zijn, die tegenviel en dus geli
quideerd werd. Veertien jaar la
ter hoort Tims halfbroer Nick
Thirkfield wie de werkelijke
moordenaar was. En daarmede
begint Thirkfields krankzinnige
jacht naar de opdrachtgevers
van de moord. Er zijn zo vele
verdachten, dat deze speurtocht
uiterst moeilijk wordt De ont
knoping mist niets aan goed
voorbereid effect.
Richard Condon; Wraak Else
vier Amsterdam.
Op een hoge berg stond de sterke burcht waarin een hertog
woonde. „IJzeren hertog", werd hij genoemd, niet alleen omdat
al zijn poorten, deuren, kozijnen en dakpunten van ijzer waren,
maar ook omdat hijzelf hard en onbuigzaam als ijzer was.
Een jonge koopman uit het land aan de voet van de berg moest
een verre bootreis gaan maken die wel een jaar zou duren. Het
deed hem verdriet zo lang van huis te gaan. Om afscheid te nemen
van zijn land, beklom hij de berg. Van boven af kon hij naar
alle kanten uitzien. Die vergezichten wilde hij in zijn hart meene
men als herinnering. Het was heel ongewoon dat iemand zich in
de buurt van de „ijzeren hertog" waagde en daardoor werd de
koopman dan ook onmiddellijk opgemerkt. De hertog liet hem bij
zich roepen en vroeg wat hij kwam doen. Zo hoorde hij over de
verre reis en vroeg: „Doe mij een genoegen, breng een brief en
een geschenk van mij aan mijn dochter die woont in een streek
waar u voorbij komt Zij is er getrouwd met de groene prins".
„Hoe zal ik uw dochter kunnen vinden?" vroeg de koopman.
Daarop antwoordde de „ijzeren hertog": „Wie van hieraf over de
witte rivier vaart, komt na een maand bij het punt waar de groene
rivier zich in de witte stort Zeil drie dagen tegen de groene stroom
op. Dan hoeft u alleen maar drie hamerslagen op uw schip te
geven en te roepen „Groenrok". Er zal dadelijk iemand komen
om naar uw wens te vragen". Met die woorden gaf de hertog een
pakje en een brief aan de koopman, die weer afdaalde naar huis
om zich klaar te maken voor de reis. Dat viel hem zwaar, want
hij moest zijn jonge kinderen die geen moeder meer hadden,
achterlaten bij zijn oude vader.
Toen hij na een maand varen de groene rivier bereikte en drie
dagen tegen de stroom op had gezeild, sloeg hij met een zware
hamer tegen de romp van zijn schip. Het klonk tot in de verre
omtrek. Maar nauwelijks was het geluid van de slagen verstomd
of daar stond een meisje in groene kleren op de oever. Zij reikte
hem de hand en voerde hem door een doolhof van groene wegen
zodat hij nooit alleen de weg terug zou kunnen vinden. Zo bracht
zij hem naar het paleis, waar de vrouw van de groene prins
woonde. De koopman bood haar, die de dochter van de ijzeren
hertog was, het pakje en de brief aan. De jonge vrouw was zo
dankbaar dat zij haar gast hartelijk onthaalde en hem tot afscheid
een geschenk gaf met de woorden: „In onze bossen wonen groene
herten, die zevenmaal sterker en zevenmaal vlugger zijn dan enig
ander hert De schenk u een paar schoenen van dit herteleer. U
zult er pijlsnel mee kunnen lopen, zonder ooit moe te worden".
Hij deed al zijn zaken af en kwam na een jaar behouden weer
thuis. Bij aankomst hoorde hij van zijn dienaren en van de bur^n,
dat zijn oude vader was verdwenen. Niemand wist of de oude man
was verdwaald of gestorven. Dit maakte de thuiskomst, waarop
de koopman zich had verheugd, verdrietig.
Toch beklom de koopman de berg om aan de „ijzeren hertog"
te berichten dat zijn dochter het goed maakte. Hij werd vriendelijk
ontvangen en de hertog nodigde hem zelfs uit zijn hoogste toren
te bestijgen zodat hij het mooiste uitzicht over zijn dierbbaar
landschap zou hebben. Maar in de ijzeren kerker van de toren
zat een man gevangen. Achter de tralies herkende de koopman
zijn eigen vader. Ontsteld vroeg de zoon: „Vader, waarom zit je
hier gevangen?" De vader zei: „Ik heb toen je weg was brood
weggegooid en vertrapt. Dat is de hertog ter ore gekomen en hij
vindt daarvoor de zwaarste straf nodig. Maar nu jij met hem
bevriend bent, doe een goed woordje voor me, verlos me uit de
kerker". De koopman beklom de toren niet maar zei tegen de
hertog: „Evenveel als u van uw dochter houdt, evenveel houd ik
van mijn vader. Laat hem vrij, hij heeft spijt van zijn domheid,
en zal geen brood meer verkwisten".
De hertog antwoordde: „Ik zal hem vrijlaten, maar gestraft moet
hij worden want brood is kostbaar voor alle mensen. Hij heeft
nu de keuze uit twee andere straffen: hij zal ervoor zorgen dat
in uw huis geen kruimel meer gemorst wordt, of hij moet te voet
naar mijn dochter reizen om haar een brood, dat in mijn keuken
gebakken is, te brengen".
Natuurlijk koos de vader voor de eerste straf. Het werd daar in
huis bij de koopman een onplezierig leven, want nauwelijks liet
een kind een krumeltje op de grond vallen of de grootvader brulde
van woede, verbood iedereen nog een voet te verzetten zodat het
niet vertrapt kon worden, en kroop over de grond om het op te
rapen en voorzichtig weer op een bord te leggen.
Dit was geen leven. Toen herinnerde de koopman zich de schoenen
van groen herteleer. Hij ging naar de „ijzeren hertog", zei dat de
tweede straf toch beter was en vroeg een brood om aan zijn dochter
te laten brengen. De hertog lachte: „Heel slim, jonge koopman,
dan ben je voorgoed van die lastige oude man af, want van zulk
een reis komt hij nooit levend terug". Maar de „ijzeren hertog"
wist niets van de groene herteleren schoenen af. De koopman trok
die schoenen aan, nam zijn vader op de rug en de vader droeg
het brood, dat zevenmaal was ingepakt opdat er geen kruimel
verloren kon gaan.
De reis die per schip meer dan een maand had geduurd, duurde
op die schoenen maar drie dagen en nachten, zonder dat de
koopman moe werd. Aangekomen op het punt waar hij driemaal
op het schip had geslagen, sloeg hij nu driemaal op een boomstam
en riep: „Groenrok". Daar verscheen het meisje en zij leidde de
reizigers door de groene doolhof naar het paleis van de vrouw
van de groene prins. De jonge vrouw herkende met vreugde de
koopman. Zij verwende haar gasten en gaf ze een brief mee voor
haar vader. Daarin schreef ze: „Heerlijk is uw brood, en zo vers
alsof het zo uit de oven komt".
Groenrok leidde de koopman en zijn vader weer terug door de
doolhof. Maar toen zij afscheid wilde nemen, zei de koopman: „Ga
met mij mee naar huis, lieve groenrok, dan krijgen mijn kinderen
weer een moeder en ik een allerliefste vrouw". „Uitstekend", zei
groenrok.
In drie dagen en nachten snelde de koopman naar huis, met de
vader op zijn rug en groenrok in zijn armen. Bij de hertog bracht
hij de brief van de dochter. Natuurlijk was de hertog zo verbaasd
over de wondersnelle reis, dat de koopman maar precies vertelde
hoe alles in elkaar zat Voortaan ging hij zelden meer per schip
uit, maar meestal te voet Behalve wanneer hij een grote lading
mee moest nemen.
3/?27A
Deze zeshoekige figuur moet je viermaal uit dun karton knippen.
Zorg ervoor dat alle vier stukken precies hetzelfde zijn. Trek de
figuur desnoods maar over op het karton. Als je het goed doet,
kun je die vier figuren zo neerleggen dat je zowaar weer een figuur
krijgt die er precies zo uitziet als je viermaal hebt uitgeknipt. Dus
van de vier weer een maken die er uitziet als de uitgeknipte vier.
Je ziet vijf figuren die alle getekend zijn met tien strepen en twee
punten. Oefen er maar eens op. Misschien kun je met een vriendje
of vriendinnetje eens kijken wie van jullie nog meer figuren maken
door alleen tien strepen en twee punten te gebruiken.
Paulus de Boskabouter DE BOEBOMEN
0-53 „Het zou me een hoop moei
te sparen als die suffe veldkabouter
me recht in de armen vloog", over
dacht Eucalypta, terwijl ze omzichtig
de as van haar sigaar tikte. „Maar
aan de andere kant zou het zonde
zijn van alle moeite die ik aan deze
toverkunst besteed". „Maak je niet
ongerust", zei Oehoeboeroe tegen
Paulus. „Hij komt wel weer terug.
Niet uit zichzelf, wel te verstaan,
maar met de hulp van onze vriend
Salomo. Die zit daarginds op wacht".
Inderdaad was Pieter niet in de ar
men van Eucalypta, maar wel in de
poten van Salomo gevlogen en die
vloog nu op zijn beurt meteen met
hem terug naar de kabouterboom, zij
het dan onder hevige protesten.
Suske en Wiske De vinnige Viking
Hel zwddri der gerechtigheid
hoe ik bij mij dis herinnerinó
qvSmm,nuffwoeoivceeenieziincicefiMoesreierlc
Sail
(OEiDdl belooft
niets <joeds< J
In het circus of op de kermis of op de t.v. zie je wel eens dat
een dame wordt doorgezaagd. En er vloeit nooit bloed. Als ze
doorgezaagd is, komt ze weer als één stuk te voorschijn en lacht
vriendelijk. Hoe gaat dat nou? Op de tekening zie i* het. Er zijn
twee dames. Van de ene zie je het hoofd buiten de kist steken,
van de andere de voeten. En dan kun je makkelijk zagen zonder
iemand te raken.
