BABY-OLIFANTEN IN BAD
Warmonder droomt van
Helse motord
bengelden aan
Rijnsburgse toren
carrière in 't circus
HEIN EN GERARD OOSTDAM BLIEZEN
DUINMOTEL NIEUW LEVEN IN
Met
Herman
op
stap
DONDERDAG 7 AUGUSTUS 1975
LEIDSE COURANT
Prof.
Glasbergen
hield
curieuze
lezing over
het oude
Rijnsburg
Rijnsburg Het was een
vreemde situatie, gisteravond
in de Immanuelkerk. Men had
het er zo scheen het extra
warm gemaakt, de lichten gin
gen aan en dan weer uit, van
de spreker was nauwelijks iets
te verstaan („hoewel ik domi
nee 's zondags, als ik daar ach
terin zit, toch altijd uitstekend
kan beluisteren", zei een ge
pensioneerde Rijnsburgse
tuinder). En daar was de spre
ker die verstek dreigde te la
ten gaan. En toen hij eindelijk
gearriveerd was, gaf hij een
lezing over een ander onder
werp dan op het programma
stond. Rijnsburgs historicus S.
C. H. Leenheer was al bereid
gevonden om in te vallen met
zijn kennis en documentatie.
Maar het hoefde niet meer,
want daar kwam op de val
reep de geplande spreker op
zetten: omstuwd door comite-
leden ijlde prof. dr. Willem
Glasbergen het gebouw bin
nen, getooid in het gewaad
zijner hoogleraarswaardig
heid, met wapperende toga en
de baret op het hoofd. Ook in
de broeihitte van de kerk hield
hij het hoofddeksel op, alleen
na de pauze (die al na een
kwartier plaatsvond) was de
muts van karakter veranderd
en was het een 1000 jaar Rijns-
burg-baret-met-veer geworden.
Voor ettelijke luisteraars mo
gen veel woorden van de pro
fessor verloren zijn gegaan (in
de nabijheid werd bovendien
een „echte" bruiloft gevierd)
wat hij vertelde was buitenge
meen boeiend en hoogst inte
ressant. Het ging niet over het
graafschap van Holland met
Dikkie-Dikkie-Floor, maar
over hoogtepunten in Rijns
burgs historie. En daar kan
deze ras-archeoloog van Rijns-
burgsen bloede heel veel van
vertellen. Men vindt hier het
land, dat 26 eeuwen geleden
voor het eerst werd omge
ploegd door mensen die via
midden-Duitsland uit zuid-
Rusland kwamen. „In deze
westelijke streken," aldus
prof. Glasbergen, die een en
ander met lichtbeelden verdui
delijkte, „kwamen de meest
uiteenlopende mensen bijeen
op die lijn langs de Atlanti
sche Oceaan van Zuid-Scandi-
navië tot Portugal en Spanje."
Uiteraard kon de hoogleraar,
die met eigen handen al heel
wat heeft opgegraven, niet aan
het beroemde Valkenburgse
Romeinse castellum voorbij.
Dat had onder zijn vier poor
ten een Pretoriaanse, gericht
op de overzijde van de (Oude)
Rijn, de grens van het Ro
meinse rijk. „Daar," zo zei
prof. Glasbergen, „was een po
pulatie met sterke barbaarse
trekken: de Rijnsburgers...."
De aanwezigen hingen als het
ware aan prof. Glasbergens
lippen (om beter te kunnen
luisteren èn omdat ze erg in
het onderwerp waren geinte-
resseerd) toen hij vertelde van
bijzondere aspecten van de
voormalige Rijnsburgse abdij,
die ooit eigenlijk twee torens
had moeten hebben; eens een
voorbeeld van prachtige ro-
maanse bouw, een van de
mooiste gebouwen in heel Hol
land. Prof. Glasbergen weet
zijn mede-Rijnsburgers te be
spelen. Extra fijngevoelig zijn
die niet en daarom werd de
vrolijkheid alleen maar alge
meen door de mededeling, dat
het skelet van graaf Floris IV
aantoonde, dat deze Floris een
„bromfietsbreuk" heeft gehad,
en de handlangers van de heer
van Velzen, die Floris V met
zwaardhouwen om het leven
hebben gebracht, hadden niet
veel zorg gehad voor van Vel-
zens wapens. De schedel van
de vijfde Floris toont namelijk
aan, dat het moordende staal
twee bramen heeft gehad.
De professor toonde gister
avond ook voor het eerst de
reconstructie die onlangs van
de abdij met kerk werd ge
maakt. Hij noemde deze een
belangrijke bijdrage tot de ge
schiedenis van Rijnsburg.
Vandaag is de maquette van
de abdijkerk, zoals deze eruit
moet hebben gezien voordat
het complex in 1573 werd ver
woest, te zien op de Histori
sche Tentoonstelling in de Ma-
voschool.
Ton Pieters
bui
iiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Nico van de Horst: op zoek naar partner.
Daar boven, tegen de toren aan, werden
handstandjes aan een onder de motorfiets
hangende trapeze uitgevoerd, en als de ron
kende motor met de artiesten weer heelhuids
beneden was aangeland, barstte* het applaus
van de vele honderden toeschouwers los. De
heren presteerden het ook als molenwieken
in het rond te draaien: „Sjonge, sjonge, hoe
is het mogelijk, die twee jonge waaghalzen",
stamelde een Rijnsburgse matrone in brocaat.
Er waren ook kenners onder het publiek: „Die
staaldraad, meneer, die daar gespannen is,
kan gemakkelijk 80 ton halen. En safety first,
hè; niets wordt aan het toeval overgelaten. Die
draad is twee keer verzekerd aan die takelwa
gen uit Düsseldorf. En natuurlijk viertakt
motortjes, hè; daar zit purrie genoeg in". Om
tien over 5 was het uit met de purrie en
konden de Rijnsburgers (vele met een stijve
nek van het omhoog staren) weer de andere
vermakelijkheden gaan opzoeken.
Om 7 uur gisteravond werd in het Westerpark
een fleurige en bewonderendswaardige de
monstratie gegeven door de gymnastiekver
eniging DWS. Ook voor dit aantrekkelijke
programma-onderdeel bestond veel 'belang
stelling. In „De Voorhof" begonnen even later
talrijke enthousiaste deelnemers aan een ge
zellige bingo-avond met als inzet een aantal
welkome prijzen.
De overzichtsfoto van de demonstra
tie van gymnastiekvereniging DWS in
het Westerpark.
Gadegesla
gen door hon
derden badgas
ten nemen de
baby-olifantjes
van Boltini een
zeebad.
Rijnsburg Sensatie en koude rugrillingen
(op de zoveelste bloedhete middag van de
Rijnburgse feestweek) gisteren op het Raad
huisplein. Zoiets was de afgelopen 1000 jaar
nog niet vertoond. Als de adellijke bewoon
sters van de aloude abdij geweten hadden, dat
er in 1975 een paar motorduivels over een
staaldraad naar het galmgat van hun kerkto-
en) ren zouden ronken om op enkele tientallen
,aa meters hoogte halsbrekende toeren te verrich-
(j ten, zouden zij ongetwijfeld hun nachtelijke
officies verdubbeld hebben om al deze boos
heid af te kunnen wenden. Ook anno 1975
waren er heel wat Rijnburgse schonen, die
met afgewend gezicht aan hun mannelijk
gezelschap vroegen: „Zijn ze er al?", want de
jongens met hun valhelmen en koude zenu
wen vroegen om een ongeluk, zo dachten de
dames.
Anderen vonden de begeleidende muziek nóg
enger dan de duivels zelf. Daartegen moesten
de klanken uit de Leidse Courant-dubbeldek
ker, de rode bus die al vele evenementen in
de omgeving heeft opgeluisterd, het opnemen.
Maar goed, het bleef adembenemend wat daar
allemaal gebeurde een paar uur lang. Be
stuurders in auto's deden hun best elkaar net
niet te raken, ze balanceerden al rijdende op
twee wielen en andere waaghalzen loeiden
met hun motoren door brandende barricades.
„Een dodensprong", noemt men zoiets. Al dit
sensationele fraais stond op naam van „Les
Aranis" en de „Tornado Skyriders". Wat is
trouwens een naam? Op de meegevoerde au
to's stond te lezen dat het de „Tornado Heil
Drivers" waren.
Boltini kan gewoon niet
failliet gaan. Hij is zo
sluw dat hij steeds weer
aan voldoende fondsen
kan komen."
Geen paniek dus in Noord-
wijk. Maar wel een stuk gezel
ligheid. Want een aantal arties
ten onder wie Alberto Althoff
en leeuwentemmer Marcel
Dieters gingen met vier baby
olifanten het strand op en
daar wisten de badgasten niet
wat ze zagen. Dat was dolle
pret.
„Ook voor olifanten is het erg
warm," zei Alberto Althoff
mij," en daarom mogen ze
even een stukje gaan zwem
men in zee." En alsof ze het
roken, zetten ze er direct flink
de pas in toen ze met zijn
vieren naar het strand werden
geleid. En daar trokken ze na
tuurlijk veel bekijks. Kwallen'
zie je elke dag aan zee, maar
olifanten zeer zelden.
Het grijze kwartet trompetter
de van pret toen ze de zee
werden ingedreven en daar
namen ze het er lekker van.
Gadegeslagen door honderden
-badgasten dolden ze door het
zoute nat van de Noordzee,
stoeiend, ravottend, de slurf
steeds vol met water. En ook
het publiek werd betrokken
bij dit ongebruikelijke olifan-
tenbad. Wie durfde mocht op
de dikhuiden gaan zitten en
veel lieten zich dat geen twee
keer zeggen.
Een half uur lang gingen de
baby-olifanten in bad, waarna
ze in rap tempo weer werden
teruggebracht naar hun ver
blijven.
Op het Wantveld in Noord wijk sprak ik gistermorgen met de
man die er verantwoordelijk voor was dat onlangs een aantal
ministers in het donker kwam te zitten toen dat een bezoek
bracht aan het circus van Toni Boltini. Het is de Warmonder
Nico van de Horst, die nu al weer zo'n vijf jaar met het circus
op stap is en inmiddels daar een verantwoordelijke baan heeft
gekregen. Hij is chef over de electriciteit en moet er onder meer
voor zorgen dat de artiesten op tijd in de spots worden gezet
en dat buiten de tent de honderden kleine lampjes bij de ingang,
maar ook de grote lichtbakken in de nok in conditie blijven.
En dat lukt hem erg goed. Alleen kortgeleden in Utrecht ging
het mis. Toevallig zaten op die avond onder andere burgemees
ter Vonhof en minister Van Agt in de tent Nico: „We waren
een paar dagen voor die voorstelling juist overgestapt op een
nieuw electrisch systeem. Alle leidingen waren in orde alleen
moesten we die avond nog wel gebruik maken van een oude
schakelkast. En laat nou precies tijdens de voorstelling de grote
hoofdschakelaar uit die kast springen. Zo iets was mij nog nooit
overkomen."
„Die avond was zo'n beetje
mijn debuut als chef van de
electriciteit. Dan sta je wel
even voor joker. Maar de mi
nister nam het sportief op.
Die vond het niet erg dat hij
een kwartier in het donker
had moeten zitten."
Het had overigens maar wei-
nig gescheeld of Nico van de
Horst, die destijds bij het War- =e
mondse jeugdcircus Atleta al EE
een acrobatisch fietsnummer EEE
deed, had ook in circus Toni
Boltini met een eigen act in de EEE
piste gestaan. Hij vertelde dat EEE
hij lange tijd is bezig geweest =E
met de voorbereiding van een
acrobatisch paardennummer EEE
maar daar is hij voorlopig mee EEE
gestopt omdat hij nog niet de
juiste partners heeft kunnen
vinden. E=
In zijn achterhoofd speelt ook
nog steeds de gedachte om
ooit nog eens op te treden met
een fietsnummer. Hij: „Ik heb
thuis de benodigde spullen EE
nog staan. Mijn conditie is nog EE
vrij goed. In de wintermaan- EE
den, als het circus stil ligt,
train ik regelmatig. Met wat E=
extra training zou ik zelfs op EE
korte termijn wel niet een fiet- EEEE
snummer kunnen komen. EE
Maar ook daarbij ontbreekt ^E
het mij aan de juiste partners. EE
Maar misschien dat het er nog EE
wel van komt"
Nico van de Horst, die in zijn
eerste jaren bij Toni Boltini
bijna dag en nacht op pad was =E
om bijna heel Nederland dicht EE
te plakken met aanplakbiljet-
ten van het circus, is waar-
schijnlijk aan zijn laatste sei-
zoen bij Toni Boltini begon-
nen. „Ik hou van een beetje EE
afwisseling," zei hij mij. Als EE
het een beetje meezit ga ik het EE
volgende seizoen werken bij EE
het circus Bosch Roland Wil- EE
lek. Die treden regelmatig op
in Zuid-Afrika. Dat land trekt EE}
mij wel. Bovendien hoef je EE
daar niet om de paar dagen EE
met zo'n hele caravaan auto's EE
en caravans van plaats naar
plaats te rijden. Alles gaat
daar per trein. En dat wil ik
ook wel eens een keer meema-
ken."
ijl i
lei
o i Het bericht dat de Nieu-
c j we Algemene Bedrijfs-
?kf vereniging het faillisse-
bl ment heeft aangevraagd
!e| van de stichting Boltini
ni 1973, waarin ook het cir-
D i cus is ondergebracht,
ro i heeft geen paniek ver-
tie I oorzaakt onder perso-
ld neel en artiesten van het
I circus. Gisteren praatte
I ik met enkelen van hen
i over het faillissement
maar geen van hen ge
loofde dat dit de nekslag
zal betekenen voor Toni
Boltini.
i „Hij heeft al jaren grote
w( schulden," zei men mij.
er „Van zo'n bericht kijken
d< we echt niet op. We ver-
moeden zelfs dat dit een
ras stuntje is dat door Bolti-
h( ni zelf is gelanceerd,
h
5tl 'z
Om met dit lome weer toch weer een
beetje dë hersenen in beweging te
houden speelde ik gistermiddag
schaak. En dan niet op zo'n bekend
klein bord waar de spelers erg dicht
op elkaar zitten maar op een bord van
zo'n twintig vierkante meter, heerlijk
in de open lucht.
En dat schaken deed ik aan de Duindamseslag
in Noordwijkerhout waar ik paarden, dames en
pionnen versleepte op het gezellige terrein ach
ter het Duinmotel. Daar ontdekte ik dit schaak
bord in de open lucht.
Het bestaat uit 64 zwarte en witte tegels en er
wordt geschaakt met knotsen van schaakstuk
ken, vervaardigd van eikehout.
Een van mijn tegenspelers was de succesvolle
zakenman Hein Oostdam, die misschien niet zo
goed is met schaken maar des te beter in
zakendoen. Want hij is niet alleen de eigenaar
van het mooie hotel restaurant De Witte Raaf
aan de Duinweg maar hij is sinds kort ook
eigenaar van dit Duinmotel.
Hij zei mij: „Eigenlijk was dit motel, dat hoofd
zakelijk bestaat uit appartementen, bestemd
voor de verkoop. Maar nu ben ik blij dat ik
toch een poging heb gedaan om er toch nog
een aantrekkelijk vakantieoord van te maken.
Dat heeft mij veel zweet gekost. Want dit motel
zag er erg slecht uit en er kwamen ook niet
zoveel bezoekers. Maar dat is nu anders gewor
den. Ik heb nooit gedacht dat dit motel nog
zo vreselijk goed zou gaan lopen".
En trots liet hij mij zijn nieuwe aanwinst zien,
waarvoor hij dure folders wil laten drukken
om in binnen- en buitenland veel toeristen te
gaan trekken. En het is, ondanks het feit dat
er toch wel gepeperde prijzen moeten worden
betaald, aantrekkelijk om te vertoeven. En niet
alleen voor dat schaakspel. Er is in die grote
moteltuin bijvoorbeeld ook nog een heerlijk
zwembad, waar menige gemeente trots op zou
zijn. Het is 25 meter lang met een duikplank
en water met een constante temperatuur van
25 graden. De broer van Hein Oostdam, mede
directeur Gerard Oostdarn, vertelde dat het de
bedoeling is dat in de toekomst het zwembad
een overkapping krijgt. Dat is alleen voor
koudere dagen. In de zomer wil men er dan
door een eenvoudige handgreep weer een open-
luchtbad van maken.
Zo heeft Hein Oostdam nog meer plannen met
het Duinmotel. Hij is nu 47. Een geslaagd
zakenman. Die eigenlijk niets meer te wensen
heeft. Ik vroeg hem wanneer hij nu stopt met
dit jachtige leven dat hem, als hij zo doorgaat,
misschien wel zijn leven kan gaan kosten.
„Ik zou wel willen stoppen'.', zei hij mij, „maar
ik kan gewoon niet. Doelbewust heb ik dit alles
willen opbouwen. Dan is er geen weg terug.
Mijn twee zoons zullen deze zaken wel van mij
gaan overnemen. Maar ze studeren allebei nog.
Een op de middelbare hotelschool en een op
de hogere hotelschool. Dat betekent dat ik
zeker nog zo'n vijf jaar moet meedraaien. En
wat er daarna komt zien we wel weer".
De succesvolle Noordwijkse zakenlieden Hein en
Gerard Oostdam bezig met een partijtje schaak.
