WALVIS VAN TWINTIG METER
LAG TE KIJK IN KATWIJK
Noordwijkse meisjes
lonken naar titel
Dag van de waarheid komt snel naderbij
voor Jan Zwaan en zijn gezin
verzekeringen
eJan Lut
■inn
,,Ik kots van die
corruptie bij de
Noordwijkse politie"
Leiderdorp neemt
initiatief voor
Gewest-overleg
Drie maanden voor Leidse
taxi-chauffeur die 2 politie-agenten
in hinderlaag lokte
T<5
IJSDAG 5 AUGUSTUS 1975
I FIDSF. COURANT
Het weer is eigenlijk te
warm om over het car
et inaval te praten maar ik
^eidheb toch een paar leuke
^nieuwtjes die ik even
en'kwijt moet. Het gaat
mover de carnavalsvereni-
irnJging van Noordwijker-
nte hout, de Kaninefaten.
egiVan de chef algemene
zaken van de gemeente
dlNoordwijkerhout, de
jecJheer Overkamp, die ook
ber in het bestuur zit van de
eid Kaninefaten, hoorde ik
dat Jan Lut gekozen is
,n als nieuwe voorzitter
ett,van de vereniging. Jan
ec komt oorspronkelijk uit
/an Oegstgeest en zijn
vrouw Annemarie komt
uit Leiden, waar ze ook
sta wa* *n me^ *e brok-
t t kelen had bij de Leidse
Rij carnavalsvereniging De
zal Hutspotten. Jan en An-
lur« nemarie zullen het dus
fPJ wel rooien in Noord wij-
al kerhout, denk ik zo.
c Jan Lut komt in de plaats
1 te voor Martin Kanters die nu
drie jaar in het bestuur heeft
Ik wist niet wat ik zag
toen ik gistermorgen in
de Hoornes in Katwijk
oog in oog kwam te
staan met een twintig
meter lange walvis.
Even dacht ik dat het
warme weer mij parten
speelde, maar het was
een echte. Tenminste,
Jonas, zoals de blauwe
vinvis wordt genoemd,
zag er erg echt uit. Hij
lag op een speciaal daar
voor geconstrueerde
vrachtwagenoplegger
waar het publiek, tegen
betaling van 1,50, het
zoogdier kon bewonde
ren. Maar men mocht
alleen toekijken. Aanko
men niet.
En dat had ik eigenlijk wel
even willen doen. Want hoewel
ik geen kenner ben lijkt het
mij toch vrij sterk dat een
walvis, die negen jaar geleden
werd geschoten in de Atlanti
sche Oceaan en sindsdien op
trektocht door Europa en het
Midden-Oosten wordt meege
nomen, nog in zo'n goede con
ditie verkeert. Het leek net of
Jonas zo voor de zee uit Kat
wijk was komen opduiken om
even twee dagen tentoonge
steld te worden in de Hoornes.
Een gladde glinsterende huid,
de druppels als het ware nog
op de gespierde walvisrug. Ik
vond het een beetje lijken op
een rondtrekkend circus met
Jonas als de grote attractie
maar ook als het grote myste
rie. Van de bezoekers van deze
openlucht-tentoonstelling wa
ren er velen die nietbegrijpend
het hoofd schudden. „Zoiets
kan toch niet", zeiden ze. En
daarom vroeg ik een van de
Zweden die met Jonas de we
reld rond gaan, of de walvis
wel echt was.
En het antwoord luidde, uite
raard, bevestigend. Hij vertel
de: „Jonas is jaren geleden
aan de noordkust van Noorwe
gen gevangen en moest dienen
voor wetenschappelijk onder
zoek. Om het dier voor ontbin
ding te behoeden werd de pre
paratie een race tegen de klok.
In rap tempo werd 7000 liter
bloed uit de walvis getapt dat
werd vervangen door een op
lossing van formaline. Tevens
werden alle belangrijke orga-
Jonas op de
oplegger.
nen uit het lichaam verwij
derd".
Hij vertelde mij dat, toen Jo
nas werd gevangen, het dier
58.000 kilo woog. Met een hart
zo groot als een volwassen
stier, zijn tong zo zwaar als
een olifant, en de lever met
een gewicht van zes personen
auto's. Toen alle organen wa
ren verwijderd heeft men in
het binnenste van Jonas een
speciaal ontwikkelde vriesin-
stallatie opgesteld, om ontbin
ding van het lichaam tegen te
gaan.
Ik vind het een mooi verhaal.
Maar overtuigd ben ik niet.
Want als dat allemaal tonnen
vlees waren die daar op die
vrachtwagen lagen dan het het
gisteren echt niet zo fris gero
ken in de Hoornes. Vlees van
negen jaar oud ruikt volgens
mij niet meer zoals Jonas. Er
mag dan wel een vriesinstalla-
tie in het dier zijn ingebouwd
maar als ik dan hoor dat Jo
nas ook al heeft liggen zweten
in het loeihete Midden-Oosten
waar je een stuk vlees zelfs in
de ijskast nog maar drie da
gen vers kan houden, dan
vraag ik mij toch af.
En waarvoor eigenlijk een
rondreizende tentoonstelling?
Ik hoorde dat de bedoeling
daarvan was om de aandacht
te vestigen op de nog steeds
vrije walvisvangst, die deze
diersoort met uitroeiing be
dreigt. „De uitroeiing van de
walvis is een eerste teken aan
de wand dat het de verkeerde
kant opgaat. Zonder een goed
internationaal natuurbeleid
zullen tal van andere zeedie
ren volgen", zo werd mij ver
teld.
Dat vond ik een mooie volzin,
maar dat heeft mijn twijfels
over deze tentoonstelling die
vandaag alweer voor het laatst
is niet kunnen wegnemen. Wat
lag er op die vrachtwagen?
Een kunstig nagebootste vlees
massa of een kunstig geprepa
reerde walvis? Ik mag Jonas
heten als ik het weet.
trimclub die er de laatste ja-
l64 ren een beetje bij ingeschoten
en is. Toen ik de laatste keer
ve Martin zag vond ik dat hij zelf
1 ook wel een beetje aan trim-
?.i men toe was. Want het leven
van een echte Kaninefaat gaat
over menig biertje. Gezellig
g i natuurlijk maar het zet wel
Anneke Steenvoorden: leuke uitdaging
Van de eigenaar van de
Noordwijkse bar-dan-
cing Boule Seven, Frans
van Wijk, hoorde ik dat
er tot nu toe bijna dertig
aanmeldingen zijn bin
nengekomen voor de
donderdagavond te hou
den Miss-Noordwijk ver
kiezingen. En toen ik de
namen hoorde van de
deelneemsters viel het
mij op dat er zoveel
Noordwijkse meisjes
tussen zaten en zo wei
nig uit de omliggende
plaatsen.
Van de kant van Roelo-
farendsveen, Rijpwete-
ring, Langeraar en
Nieuwveen waren er he
lemaal geen gegadigden
en dat verbaasde mij
wel. Want ik kan me
nauwelijks voorstellen
dat het in deze plaatsen
ontbreekt aan vrouwe
lijk schoon. Misschien is
het wel zo dat hoe klei
ner de plaats, hoe be
scheidener men over het
algemeen is. En beschei
denheid siert de mens.
Dus misschien is het
Een grote kerel is niet graag sentimenteel. Maar
toen ik gistermiddag een praatje maakte met
Noordwijkerhouter Jan Zwaan kon ik toch duide
lijk aan zijn stem horen dat hij het erg moeilijk
had en er tegen moest vechten zijn stem vast te
laten klinken. Hij praatte met een brok in de keel
en dat kon ik mij voorstellen. Want Jan Zwaan,
zijn vrouw en kinderen staan bijna op het punt
afscheid te moeten nemen van iets heel dierbaars;
het knusse sigarenmagazijn met daarnaast zijn
fietshandel op de hoek van de Dorpsstraat Korten-
bachstraat.
Noordwijkerhouters dierbare
herinneringen aan hebben, te
gen de vlakte, i.v.m. de recon
structie van de dorpskern. De
huisje die pal tegen het hoek
pand stonden zijn de afgelo
pen dagen al door een bull-do-
zer met de grond gelijk ge
maakt.
„Met zweet in mijn handen
heb ik staan kijken", zegt Jan
Zwaan. „Ik weet dat dit hoek
pand er ook aan moet geloven.
Eigenlijk zou ik nuchter moe
ten zijn en me als een kerel
moeten gedragen. Maar dit
doet me echt iets. Ik weet niet
of ik erbij zal zijn de dag dat
dit spulletje tegen de vlakte
Daar ligt ruim vijftig jaar
Zwaan-historie. In 1922 deden
zijn vader en moeder de eerste
schuchtere stappen om met de
combinatie sigarenmagazijn/-
rijwielhandel hun kost te ver
dienen. En dat lukte. „Zwaan
op 't hoekje" groeide in
Noordwijkerhout uit tot een
begrip. Daar Jcwam je niet al
leen je sigaren kopen of je
achterband laten repareren.
Nee, daar ging je ook naar toe
voor zomaar een praatje of
dat nou 's morgens vroeg om
zeven uur al was, of laat in de
middag.
Maar over niet al te lange tijd
gaan de pandjes, waar zoveel
Jan Zwaan met vrouw en zoon voor zijn winkel die
binnenkort wordt afgebroken.
gaat. Ik hoop dat ik dan hard
genoeg ben om dit te kunnen
aanzien".
Jan Zwaan zou logisch gespro
ken moeten juichen bij het
verdwijnen van het oude hoek
pand, want hij krijgt er dank
zij de medewerking van de
woningbouwvereniging een
stuk grond voor terug waarop
hij weer een sigarenmagazijn
en rijwielzaak kan neerzetten.
„Daar ben ik ook wel dank
baar voor", zei hij mij, „maar
het feit blijft dat je een stukje
dierbaar verleden verliest. Ik
weet nog goed de tijd dat de
Kortenbachstraat nog be
woond was en op zomerse da
gen de mensen allemaal op
straat zaten of gewoon pal te
gen mijn winkel. Dat was nog
eens gezelligheid. Nu moet het
allemaal zo gehaast. Het con
tact tussen de mensen wordt
steeds minder. En juist dat
heb ik altijd voorop willen
stellen in mijn werk. Ik heb
echt geen trek in een groot
bedrijf midden in het dorp
met misschien wel zo'n twintig
man personeel. Hier op de
hoek wil ik mijn leven slijten".
En zo denken ook de overige
leden van het gezin Zwaan
erover. De drie dochters Beni-
ta, Corry en Nelleke zullen in
de loop der jaren wel trouwen
en ergens anders gaan wonen.
Zoon Henk, met acht diplo
ma's op zak, is vast van plan
zijn vader op te volgen. En
moeder Eva vindt het op die
hoek al even gezellig als haar
man.
De moeder van Jan Zwaan is
een paar jaar geleden overle
den. Hij zegt: „Het vijftigjarig
jubileum heeft ze nog net mee
gemaakt. Daarna is het snel
bergafwaarts met haar ge-
gaan. Ze kon het niet verkrop
pen dat dit pandje zou moeten
verdwijnen. Ik heb er ook
maanden tegen gevochten tot
ik inzag dat een mens verder
moet. Op een bepaald moment
moet je wat gebeurd is, liefde
en leed, van je af kunnen zet
ten".
Het heeft Jan Zwaan goed ge
daan dat veel Noordwijker
houters belangstelling hebben
getoond voor „zijn zaak". „Ze
zeiden tegen me: „Je gaat toch
niet weg, Jan?" en „We kun
nen toch op je blijven reke
nen?. Kijk, zoiets doet je toch
weer goed. Dan denk je ik heb
toch wel wat betekend voor
die mensen in al die jaren".
maar goed ook dat uit f
die plaatsen geen aan-
meldingen kwamen. i
Ik vond het ook vreemd
dat er nauwelijks bui-
tenlandse badgasten op jj
de lijst stonden. Frans
van Wijk zei mij dat die
zich nog wel zouden i
aanmelden deze dagen.
„Vandaag is er weer een
nieuwe golf toeristen
naar Noordwijk geko-
men en daar zitten er
altijd wel tussen die hier
een kansje willen wa-
gen".
In ieder geval hebben de j
deelneemsters aan de I
Miss Noordwijk verkie-
zingen nu een paar erg
warme dagen voor de j
boeg waarop ze zich
mooi bruin kunnen laten j
kleuren. Want dat doet j
het altijd erg goed. Maar i
wie weet is dit jaar wit I
weer in. Donderdag- i
avond zal ik het weten.
Om U alvast een klein j
voorproefje te geven i
van wat in Noordwijk i
aan de Miss-verkiezin-
gen gaat deelnemen
staat vandaag in mijn
rubriek een leuk plaatje
van Anneke Steenvoor
den uit de Doezestraat
in Noordwijk, die zich
ook heeft laten inschrij
ven.
Donkerbruine Anneke is
pas zestien jaar en ze
werkt als secretaresse
bij de bloembollenvei
ling Flora. Anneke ver
telde dat ze niet meedoet
voor de prijzen maar ge
woon omdat ze zo'n ver
kiezing weieens van
dichtbij wil meemaken.
„Het lijkt me wel eng
om voor zo'n hele zaal
vol publiek op te treden
maar toch is het een leu
ke uitdaging".
Horeca-exploitant voor de Leidse
kantonrechter
Van onze rechtbankverslaggever
Leiden „Ik kots van die corruptie in het Noordwijkse politie
corps. Daar moet nou maar eens een einde aan komen. Ik ben
nog nooit met de politie in aanraking geweest, omdat ik mijn
zaak te lang heb open gehouden, maar het was camavalstijd en
ik had een vergunning aangevraagd tot vier uur. Die hebben ze
geweigerd, terwijl Huis ter Duin en Lido wel open bleven. Dat
vind ik corrupt. Als zij mogen, dan ik ook. Ik ben geen Noordwij-
ker, daarom hebben ze de pest aan me."
De 54-jarige directeur van het Noordwijkse horeca-bedrijf „Het
Zeepaardje", had er duidelijk genoeg van het slachtoffer te worden
van wat hij noemde „de willekeur van het Noordwijkse politie
corps." Op de maandag voor carnaval hadden de laatste gasten
de bar pas tegen vieren verlaten, reden waarom hij moeilijkheden
met de surveillancedienst kreeg.
Dat resultaat had D. echter met opzet geforceerd, want het was
van het begin af aan zijn bedoeling geweest een proces-verbaal
aan zijn broek te krijgen. Drie dagen nadat de overtreding tegen
het door de gemeenteraad vastgestelde sluitingsuur plaats had, kon
hij de eerste fase van zijn plan als geslaagd beschouwen.
Het proces-verbaal, waarop hij „recht" meende te hebben, maar
dat hij in eerste instantie niet kreeg, werd hem op zijn uitdrukkelijk
verzoek, alsnog toegekend. „Pas als ik een proces-verbaal had, kon
ik de zaak aan het rollen krijgen en het voor de rechter laten
komen. Dan krijg ik tenminste publiciteit en houden dit soort
wantoestanden misschien op", lichtte de horeca-directeur gistermid
dag oog in oog met de Leidse kantonrechter mr. De Koning, toe.
Mr. De Koning, die voor de tweede keer in twee weken een heftige
aanval op het Noordwijkse politiecorps te horen kreeg en daar
de eerste keer nogal boos over werd, bleef ditmaal glimlachen en
wees de verdachte op het feit dat als er van een fout sprake is,
de gemeente en niet de politie verantwoordelijk is.
D. kwam er overigens met een zeer magere boete vanaf (ƒ50),
want we mogen aannemen dat de 350 gasten die hij gedurende
twee uur „illegaal" in zijn etablissement had laten vertoeven, hem
aanzienlijk meer hebben opgeleverd, dan de hoogte van de door
De Koning gevonniste boete.
In elk geval is voor de eigenaar van het Zeepaardje de kous nog
niet af. „Ik zal zeker hoger beroep aantekenen. Het gaat mij niet
om de boete, maar om het principe."
Eenzelfde standpunt nam gistermiddag de 83-jarige Leidse automo
bilist J. van E. in, die in zijn auto achteruitrijdend op de Oude
Singel, schade had toegebracht aan een geparkeerde auto en
daarna was doorgereden. „Ik dacht dat ik een paaltje had geraakt",
was zijn verweer. In het proces-verbaal stond echter te lezen dat
een buurtbewoner was opgeschrikt door een flinke klap en dat
de schade aan de auto ruim vierhonderd gulden bedroeg. Mr. De
Koning: „Ik krijg de indruk dat u hier een beetje de onschuldige
uitprobeerd te hangen".
De officier van justitie mr. De Wit was ook die mening toegedaan
en eistte een boete van 50; de kantonrechter was iets milder in
zijn vonnis en wilde de man met een boete van 40 laten heengaan.
Zoals gezegd, zonder tevredenheid van de verdachte tot gevolg te
hebben, die hoger beroep aan wenste te tekenen.
Een 19-jarige koopman uit het Waddinxveense woonwagenkamp,
een van de gelukkige Nederlanders, die wel in staat is gesteld de
hem in het verleden reeds opgelegde gevangenisstraf uit te zitten
en nu nog vijfeneenhalve maand voor de boeg heeft, hoorde nog
eens een boete van 225 tegen zich eisen vanwege het rijden zonder
rijbewijs en verzekering, en na het opgevan van een valse naam
bij een aanhouding in de auto, waarvan de remmen niet deugden,
de verdachte gaf bij het verlaten van de rechtszaal te kennen zijn
boete te willen voldoen met nog een paar extra dagen zitten.
Een beetje te doen had de officier van justitie tijdens de zitting
het met een 38-jarige Warmondse vogelvriend, die voor de tweede
maal werd betrapt op het bezit van beschermde vogels (een lijster
en twee goudvinken), die hij in een volière achter zijn huis hield.
„Ik snap niet waarom het niet mag. Dagelijks worden deze vogels
door katten opgegeten of op andere manieren gedood.
Bij mij hebben zij het goed", was zijn verweer.
„Volgens de wet niet, „oordeelde mr. De Koning, en vandaar dat
ik u straf met een boete van 150 gulden, waarvan 125 voorwaar
delijk met een proeftijd van twee jaar."
Van onze correspondent
LEIDERDORP Het ziet er naar uit dat Leiderdorp begin
oktober (gedacht wordt "aan woensdag 1 oktober) de ontmoe
tingsplaats zal zijn van besturen - of vertegenwoordigingen
daarvan - van de 25 gemeenten die volgens het ontwerp
bestuurlijke herindeling van Nederland zullen gaan behoren
tot het gewest Leiden. Burgemeester M. A. van der Have
deelde gisteravond tijdens de vergadering van de commissie
bestuurszaken mee, dat Leiderdorp voor een dergelijke ont
moeting het initiatief zal nemen. „Het lijkt mij nuttig dat we
in open, onderling overleg eens onze meningen en opvattingen
uitwisselen over de verschillende voorstellen in de ontwerp-wet
van Binnenlandse Zaken," aldus de burgemeester. De commis
sie juichte de plannen van de burgemeester toe: „De voorstel
len van de minister zijn nogal ingrijpend voor de gemeentes.
Het is gewoon gewenst dat de gemeentes die straks mogelijk
een gewest zullen vormen, en waarvan we met omvang en
samenstelling wel gelukkig zijn, de gevraagde commentaren
op de voorstellen op elkaar afstemmen."
De burgemeester zal de komende week een aantal gemeenten
polsen naar hun behoefte aan een dergelijke bijeenkomst.
Maak het u gemakkelijk:
voor alle geldzaken
naar één adres, ook voor
LEIDSE SPAARBANK
Van
rechtbankverslagge-
Den Haag/Leiden Drie maan
den gevangenisstraf, waarvan
een maand voorwaardelijk.
Hiertoe veroordeelde de Haagse
politierechter gisteren de 35-ja-
rige Leidse taxi-chauffeur die
in de nacht van 13 op 14 juli
in de Ververshof twee politiea
genten met een jachtgeweer be
dreigde. De straf was overeen
komstig de eis van de officier
van justitie mr. Dek.
„Kom geen stap dichterbij, of ik
schiet je kapot", riep de man
uit, terwijl hij het geweer in de
aanslag hield.
Merkwaardig genoeg had hij
kort tevoren zelf de politie opge
beld met de mededeling, dat er
ter plaatse moeilijkheden zou
den zijn. Twee politiemannen
begaven zich er heen en troffen
verdachte aan zittend op een
asbak.
Zodra hij de politiemannen zag,
uitte hij de bedreigingen. De
agenten namen het zekere voor
het onzekere, en zochten dek
king, waarna assistentie werd
gevraagd.
Een groot aantal politiemannen
verscheen ter plaatse. De man
begaf zich toen naar de Verver
straat en kwam even later terug
zonder geweer. Hij had dat er
gens neergezet.
Toen de man dreigde te schie
ten, had een politieman eerst
een waarschuwingsschot in de
lucht gelost en later twee scho
ten op de benen, doch de scho
ten misten.
„Misschien maar gelukkig ook",
opperde de Haagse politierech
ter voor wie de chauffeur zich
moest verantwoorden. De Leide-
naar verklaarde van het gebeu
ren zich vrijwel niets meer te
kunnen herinneren, dan dat hij
schoten had gehoord.
Hij had die avond nogal veel
gedronken, zoals hij de laatste
tijd vrij regelmatig deed.
Als gevolg daarvan was hem
dan ook het besturen van een
auto ontzegd, hetgeen op de be
wuste dag was ingegaan. Overi
gens bleek later, dat het geweer
niet was geladen. De vrouw van
verdachte had n.L munitie weg
gestopt. Volgens verdachte had
hij het geweer om op ratten
rond zijn woning te schieten.
De officier van justitie Mr. Dek
deelde mee, dat deze zaak snel
ter berechting is aangebracht.
Als gevolg hiervan, zal verdach
te op later tijdstip nog terecht
moeten staan wegens besturen
van een auto, terwijl hij onder
invloed van drank verkeerde.
En omdat zulks bij herhaling is
gebeurd, zal de straf naar kan
worden verwacht nogal fors
zijn. Het was een ernstige ge
beurtenis, want de politie werd
in feite vanuit een hinderlaag
door verdachte gelegd, bescho
ten, zo stelde de officier. Het
was een gevaarlijke situatie ge
worden, die had kunnen escale
ren en nog ernstiger gevolgen
hebben. Rekening houdend met
de diverse omstandigheden, wil
de de officier volstaan met een
eis van drie maanden gevange
nisstraf, waarvan een maand
voorwaardelijk.
De verdediger Mr. Spijker zette
uiteen, dat wat betreft het
drankmisbruik een verbetering
daarin is gekomen.Hij bepleitte
met een korte gevangenisstraf
te volstaan. De rechter kon dat
standpunt niet delen en veroor
deelde verdachte overeenkom
stig de eis van de officier.
