DE TWEE
GEZICHTEN
VAN ITALIE-
NEDERLAND
Van der Velden tartte aartsrivaal
tot opgave in „Drie uren Rotterdam"
Ploeg Bill Arce Europese honkbaltitel
ink
ROTTERDAM Door
het te warme weer om
thuis te blijven kwamen
gisteren liefst honderd
duizend toeschouwers
op de Drie uren van
Rotterdam af, een
speed- of zoals het te
genwoordig schijnt te
heten, powerboatmani-
festatie, die haar vuur
doop onderging. Na het
startschot voor het in
drukwekkende deelne
mersveld overtrof het
veronderstelde succes
alle verwachtingen en
deed een nieuwe traditie
welhaast zeker haar in
trede.
Cees van der Velden, Neder
lands eerste piloot bij de Ame
rikaanse Johnson-fabriek, be
leefde dit, ideaal rondom het
Noordereiland, in het hartje
van Rotterdam, vastgestelde
evenement als een wonder
baarlijke sensatie en putte er
morele moed uit voor zijn
strijd om het wereld- en Euro
pees kampioenschap. De eer
ste manche van anderhalf uur
liep voor de snelheidsmaniak
uit Vught teleurstellend af,
aartsrivaal Renato Molinari,
oudste zoon van de eigenaar
van de beroemde Molinari-fa-
briek, beschikte gewoon over
beter materiaal en dat kwam
in het koersverloop tot uit
drukking. Maar „vechter" Van
der Velden liet zich niet kisten
en al zijn goede voornemens
bleken nog eens bij de start
van de tweede manche. Als
een raket vloog hij weg. Als
eerste, natuurlijk. Renato, zijn
niet zo erg sympathieke tegen
strever, wist niet wat hem
overkwam. Hij werd overdon
derd. Schitterend speedboat-
werk hield de toeschouwers
daarna rondenlang in topspan-
ning; de piloten gaven elkaar
geen duimbreed toe. Dan weer
lag Van der Velden eerste en
dan weer had Molinari iets
meer vermogen uit zijn „proto
type" geperst. Het zien van dit
adembenemende duel, dat zich
met een gemiddelde snelheid
van 160 km afspeelde, was een
lust v
Tot in de twee en veertigste
minuut van de tweede manche
het haast onvermijdelijke ge
beurde. Renato Molinari over
kwam precies hetzelfde, wat
Cees van der Velden kortgele
den in het Italiaanse Boretto
ervoer. Hij „flipte" wat om
slaan betekent. In Rotterdam
nam Molinari een luttel aantal
seconden teveel risico's en wat
het gevolg daarvan is werd
onmiddellijk duidelijk. Bij het
Prinsenhoofd verloor hij de
macht over het stuur; zijn boot
schoot omhoog en maakte een
halve rol. Hij kwam klem te
zitten in de toch al nauwe
cockpit. Mariniers trokken de
aan zijn schouders geblesseer
de Italiaan vrij. Hij werd naar
het Bergwegziekenhuis ge
bracht doch weer spoedig ont-
Gestaakt
Hoewel de race door dit onge
luk twaalf minuten werd ge
staakt („omdat er teveel benzi
ne op het water zou liggen")
werd de wedstrijd toch afge
maakt In het voordeel van
Cees van der Velden natuur
lijk, die behoedzaam varend
zijn punten voor het wereld
kampioenschap binnenhaalde.
„Ik kan me voorstellen dat het
publiek hiermee niet zo erg
tevreden was. Dat neem ik
echter op de koop toe. Een
triomf is momenteel ontzet
tend belangrijk voor mij".
Welk excuus te begrijpen is.
Cees van der Velden heeft,
toen hij zichzelf opwerkte tot
fabriekspiloot, jarenlang in de
schaduw van Renato Molinari
moeten leven. Want die was
natuurlijk eerste man bij de
fabriek van zijn vader en Cees
van der Velden bleef tweede
piloot, hoewel zijn stuurmans
kunst internationaal zeker net
zo hoog werd aangeslagen.
Maar in 1973 barstte de bom.
Renato blies de ene na de
andere boot op en eiste ten
slotte ook Van der Velden's
vaartuig op. Een kansrijke po
sitie in de strijd om het we
reldkampioenschap moest op
geofferd worden. Dat leidde
tot grote onenigheid binnen de
fabriek en Van der Velden
trok de enige consequentie die
hem overbleef: vertrekken.
Concurrent Johnson zag deze
ontwikkeling met welgevallen
aan en tikte de de Nederlan
der op de schouder. Of hij
maar een contract bij deze
fabriek wilde tekenen? De
werkloze Van der Velden ging
hierop gretig in en strijdt nu,
op leven en dood, tegen zijn
vroegere vriend. De race in
Rotterdam droeg daarom een
uiterst interessant karakter.
Van der Velden stond na Bo
retto (de eerste WK-race) ach
ter op Renato en kreeg in een
van de weinige wedstrijden in
ons land de kans zich te revan
cheren. Wat de 32-jarige Vugh-
tenaar ook graag wilde. Hij
zette daarom alles op alles en
bereikte dat aartsvijand nunv
mer één risico's moest nemen
of hij wilde of niet. Een klein
dramaatje voor de Italiaan
resteerde. Van de 60 gestarte
boten bereikten er slechts 19
de finish.
HANS DE BRUYN
n (Ned)
Nederland 0-0-0-0-
0-0-4-0-0 4
Italië 1-3-0-0-2-0-0-
3-0 9
Werpers: Italië; Mi-
chele Romano 10-4-
9. Italië nul fouten.
Nederland: Ferry
Neuteboom (1 1/3)
1-3-2, Bertil Haagse
(5 2/3) 11-2-3, Jan
Dik Leurs(l) 1-0-3,
Ade Fijt(l) 0-1-1
Nederland één
fout.
Eindstand: 1. Italië;
2. Nederland; 3.
West-Duitsland; 4.
Spanje; 5. Zweden;
6. Frankrijk.
(Van onze speciale verslaggever)
BARCELONA De veertiende Europese
honkbaltitel was voor de Azzurri. De Arce-
boys werden na de zeer overtuigende zege
van 9-4 in de vijfde en laatste slagbeurt
gefeteerd, zoals alleen dat kan gebeuren -bij
Zuid-europese landen. Barcelona was voor
de Italiaanse kolonie die op uitbundige
wijze de overwinning van de ploeg, maar
tevens de nederlaag van Nederland vierde.
Bruna Beneck, de bijna ziekelijk eerzuchti
ge president van de Italiaanse en Europese
bond heeft zijn liefste wens in vervulling
zien gaan: Nederland verslaan tijdens een
Europees titeltoernooi.
De Italiaanse praeses is - om zijn doel te
bereiken- zeer ver gegaan en bracht in het
toernooi in de Spaanse havenstad liefst der
tien Italo-Amerikanen in de arena. Arce had
het wat dat betreft niet zo moeilijk als zijn
opponent in het Nederlandse kamp, Ernie
Myers, want deze „Italianen" spraken en
verstonden beter Engels dan Italiaans. Met
een score van 3-2 in vijf wedstrijden heeft
Italië zich voor twee jaar meester gemaakt
van de Europese honkbalkroon. Het zal een
gegeven zijn waarmee Nederland zal moeten
leren leven. Wie weet hoe lang...
Het beslissende weekeinde ging Nederland
in met een achterstand van 2-1. In de ont
moeting van zaterdag rees de ploeg, ge
schraagd door de superieure klasse van
Charles Urbanus, naar grote hoogte. De
squadra van Arce werd op alle manieren
overklast, vooral aan slag. Liefst 15 honksla-
gen moesten de Italiaanse werpers laten
passeren en daarbij waren twee homers van
Harry van de Berg (0.800) en Harm Hore
man. Echter, Urbanus eiste alle eer voor
zich op. Reeds in de eerste - bijzonder
moeilijke - wedstrijd tegen Italië, toen Mijers
nog steeds zoekende was naar de juiste
opstelling, droeg Urbanus de zware last.
Maar „Charlie" toonde zich toen al de echte
topsporter. In een stijl en met een rust, zijn
vader Han waardig, toonde hij zijn veelzij
digheid en bedwong Italië. Arce wist dat hij
het moeilijk zou krijgen. Hij zag met lede
ogen naar deze - bijna volmaakte - werpma-
chine en Italië had er een nieuw complex
bij. Het complex Charles Urbanus. Na Han
Urbanus, Jan Smidt, Herman Beidschat was
er weer een ster aan de honkbalhemel ver-
schenen.
Urbanus demonstreerde dat in de vierde
wedstrijd. Twee wedstrijden in een week
op een dergelijk niveau zegevierend'beëind
igen, tekent de grote klasse.
„Oerbanoes" kon echter in het beslissende
duel niet weer op de heuvel verschijnen en
dat besliste in feite het toernooi, Want Ernie
Myers, zoekend en ook wel gokkend in de
afgelopen week, deed opnieuw een verkeer
de greep en zond Ferry Neuteboom voor de
tweede maal als openingswerper de heuvel
op. De Hagenaar had reeds het twijfelachti-
Charles Urbanus
bezorgde Italië
nieuw complex
ge genoegen mogen smaken in de tweede
wedstrijd de verdediging te mogen leiden.
Toen mocht hij ruim vier innings blijven
staan voordat Mijers ingreep. Nadat een
hopeloze achterstand van 6-0 was bereikt
In de vijfde ontmoeting haalde Myers hem
er na 1 1/3 innings reeds af. Maar ook toen
was reeds een bijna onoverkomelijke 3-0-
marge tussen beide ploegen ontstaan.
Twee gezichten
Twee wedstrijden, twee gezichten. Zaterdag
een ploeg met geloof in eigen kunnen, steu
nend op dat fenomeen Urbanus. Een man
die leidt, die inspireert. Een man die nooit
zijn kalmte verliest en ook aan slag zijn
mannetje staat (3 uit 4). Italië kreeg weinig
of geen kans, ondanks de drie homeruns -
bijna traditioneel van deze longballhitters
- die vier runs opleverden.
Nederland sloeg fel en hard terug en contro
leerde daarbij zowel aanvallend als verdedi
gend de wedstrijd. Een uitstekend duel over
igens, dat moed gaf voor de beslissende
ontmoeting. Italië had met het zicht op de
haven belangrijk terrein moeten prijsgeven,
Nederland had het nodige zelfvertrouwen
gekregen.
Niets was echter minder waar. Myers, die
zo graag inspraak wil toepassen, maar wei
nig of niets van de Nederlandse mentaliteit
onderkent, maakte een levensgrote blunder
met het starten met Neuteboom. Een jongen
zonder enige overtuiging, zonder enige
kracht, zonder enige spirit. Reeds in de
eerste slagbeurt kwam hij in ernstige moei
lijkheden en zag door een vrije loop, een
gestolen honk en een wilde worp de batter
van Italië, Prisco over de plaat glijden.
Reeds toen had Myers moeten ingrijpen. Hij
weigerde echter tot het te laat was.
Neuteboom kreeg geen moment controle
over zijn worpen - het was net een ballen
tent op de kermis, zo stond hij te smijten,
bleef wat aanmodderen, zag twee Italianen
opnieuw over de thuisplaat gaan en toen
mocht hij, drie volle honken achterlatend,
vertrekken.
Bertil Haage kreeg de ondankbare opdracht
het „karwei te klaren". Haage slaagde schit
terend, stond in deze benarde situatie nog
een run toe, maar legde daarna het Italiaan
se geweld aan banden. Alleen in de vijfde
innings werd hij verslagen door een home»*
run van zijn collega bij de Azzurri, de
briljante Michele Romano, die met een man
aan boord de stand op 6-0 bracht. Maar
Haage was niet in het minst geimponeerd
en beëindigde het Europese toernooi met de
schitterende cijfers 11-2-3, voordat hij na 5
2/3 innings werd vervangen door Jan-Dik
Leurs. Nederland kreeg nog even hoop in
de zevende slageburt. Eerst hamerde Char
les Urbanus met Haage voor zich de bal
uit het stadion en vlak daarop deed King
Zschuschen, ingezet voor Hageman het nog
maals met Harry van de Berg aan boord.
Het bracht de dstand op 64. Maar toen
Jan-Dik Leurs, ingezet voor Haage - waar
om? - twee homers moest toestaan was het
9-4. Italië was kampioen en uitbundig werd
het feest gevierd.
Charles Urbanus werd
zaterdag de held van het
Nederlands team door in
briljante stijl voor de twee
de maal Italië aan banden
te leggen. Gisteren ont
brak Urbanus op de heu
vel en dat kostte Neder
land de titel. (Foto rechts).
Ferry Neuteboom kreeg
na zijn mislukking in het
eerste duel opnieuw de
taak als openingswerper
te fungeren. Hij faalde,
maar ocach Ernie Myers
greep te laat in. (foto
Unks).
Cees van der
Velden zon op
wraak in de ra
ces rond het
Noordereiland
en kreeg ui
teindelijk zijn
zin. (foto links)
Dat speed
boat races soms
erg spectaculair
werk is, komt
vooral in de
bochten tot ui
ting. Hoog op
spattende fon
teinen marke
ren hun weg
over het water,
(foto rechts)
Urbanus
meest
waardevol
Barcelona Na
afloop van het toer
nooi werden tradi
tiegetrouw de on
derscheidingen uit
gereikt aan de be
ste spelers van het
toernooi. Charles
Urbanus werd
daarbij uitgeroepen
tot de meest waar
devolle speler. De
andere onderschei
dingen zijn:
beste werper: Fede-
rico Martone (Ita)
beste vanger: Gior
gio Castelli (Ita)
beste slagman: Mi
chele Romano (Ita)
beste coach: Bill
Arce(Ita)
Meest waardevolle
speler: Charles Ur-
banus(Ned)
Italië 1-0-0-0-0-1-0-
0-2 4
Nederland 0-0-0-3-
0-1-0-0-5 9
Werpers: Italië: Da-
niele Miele (7- in
nings) 5-0-12; Ivan
Cavazzano(l 1/3)
1-1-3; Paolo Re(2/3)
0-0-0-0. Italie-
maakte vijf fouten;
Nederland: Charles
Urbanus 11-1-5. Ne
derland maakte
drie fouten.
