„NA MIJ KOMT ER
VOORLOPIG NIETS"
,,We hadden in Cali
nauwelijks tijd
voor onszelf en
wanneer we n keer
weg mochten dan
ging een gewapende
soldaat mee"
Lange afstandloopster Joke van Gerven:
PAGINA 4
LEIDSE COURANT.
ZATERDAG 2 AUGUSTUS 1975
Start
oefenprogramma's
voetbalclubs
Van onze sportredactie
WASSENAAR/HAZERSWOU-
DE Blauw Zwart, de kers
verse eersteklasser, begint
morgen zijn oefenprogramma
met het nederlaagtoernooi van
het Haagse Oranjeplein. Op
het terrein op de hoek van de
Waasdorperlaan en de Buurt
weg in Wassenaar komen drie
selectieelftallen van de Wasse-
naarse club in actie. Blauw
Zwart verdedigt de in 1973
veroverde beker.
Verleden jaar werd er niet ge
speeld.
Alleen de uitslag van het eer
ste elftal geldt voor dit toer
nooi. De wedstrijden beginnen
respectievelijk om tien, twaalf
en twee uur.
De voetballers van het zondag
team van „Bernardus starten
de oefencampagne zondag
aanstaande met een wedstrijd
bij het Boskoopse Floreant
Een week later komt het Haar
lemse DSS, terwijl het in de
bedoeling ligt dat op 17 augus
tus een Ajax-combinatie tegen
de oranjewitten oefent
Op 24 augustus speelt Bernar
dus mee in het WSE-toernooi
te Waddinxveen. Op 27 augus
tus wordt aan de Rijndijk de
plaatselijke derby tegen Ha-
zerswoudse Boys gespeeld.
Een week later is WH uit
Haarlem te gast bij de pupil
len van trainer P. Valent.
Hazerswoudse Boys speelt za
terdag 9 augustus thuis tegen
Spirit. DWO is op 12 augustus
gastheer voor de pupillen van
trainer Wiek Hermans, die op
16 augustus in eigen huis aan
treden tegen SV35. Op 20 au
gustus staat de ontmoeting
Koudekerk-Hazerswoudse
Boys gepland en een dag daar
na, in Zoetermeer, DSO-Ha-
zerswoudse Boys.
Op 23 augustus verwacht
Rijnsburgse Boys de Hazers-
woudenaren in hun 1000-jarig
bestaande dorp. Zoals boven
al gemeld wordt op 27 augus
tus door de Boys de degens
gekruist met Bernardus.
Toernooien
sv Nieuwkoop en
Van Nispen
Van onze sportredactie
Nieuwkoop/De Zilk De S.V.
Nieuwkoop organiseert op
zondag 10 augustus een groot
damesvoetbaltoernooi waar
aan onder andere de kam
pioen van Nederland, de S.V.
Osdorp, zal deelnemen. Negen
clubs uit het gehele land com
pleteren het deelnemersveld.
Het toernooi, dat gespeeld
wordt op het sportcomplex
„De Dulen", begint om 10.00
uur. Uit de regio geven acte
de présence: de organiserende
vereniging en UDO uit Oegst-
geest
De voetbalvereniging Van Nis
pen werkt, ter voorbereiding
van de competitie, deze maand
haar traditionele Zilveren
Tulp tournooi af. Vandaag
wordt gestart tegen DSS uit
Haarlem. Volgende week za
terdag komt Van Nispen bin
nen de lijnen tegen Ter Leede,
de huidige bezitter van de tro
fee. Zondag 17 augustus komt
DSO op bezoek terwijl op 24
augustus, als klap op de vuur
pijl, eerste divisieclub Haar
lem als tegenstander zal fun
geren. De wedstrijden op za
terdag worden gespeeld om
17.30 uur; die op zondag van
gen aan om 14.30 uur.
Generale voor
nationale
titelstrijd tennis
in Leiden
Van onze sportredactie
LEIDEN - De Leidse tennis
club „Roomburg" organiseert
ook dit jaar weer de Open
Leidse Tenniskampioenschap
pen, die in den lande grote
bekendheid hebben gekregen
als de „Generale voor de na
tionale". Aanstaande week zal
op het tennispark Roomburg
aan de Kanaalweg blijken wie
hoge ogen gaan gooien tijdens
de Nationale Tenniskampioen
schappen.
Zal het de nationale tennis
kampioen Louk Sanders zijn,
die op het sterk bezette heren-
veld o.m. Jan Hordijk, Paul
van Min, Niek Fleury zal ont
moeten?
Bij de dames ontbreken Elly
Appel en Marijke Schaar. De
eerste in verband met een af
vaardiging door de KN.L.T.B.
naar een tournooi in Wenen,
de tweede vanwege een club-
tournooi van Leimonias.
De bekende Roomburg-getrou-
wen Judith Salomé, Elly
Blomberg-Krocké en Els Veen-
tjer-Spruyt zijn in ieder geval
weer present.
Alphense kunstzwemstertje
terug van wereldkampioenschappen
Cathrien Eyken: stevig aangepakt in Cali.
Van onze sportredactie
ALPHEN A/D RIJN - Bijzonder monter en
opgewekt opent ze zelf de deur van huize
Eyken, troont ons, die in opperste verbazing
verkeren, mee naar binnen en plant ons ver
volgens op de ruime drie-zitter waarop wij
haar eigenlijk, onder de hoede van Klaas
Vaak, vermoed hadden. Ma, bezig aan de was,
wordt eerst nog van haar beslommeringen
verlost, want ze ziet die belangstelling wel
zitten, maar niet in die mate, dat ze het alleen
aandurft.
Op het puntje van haar stoel begrijpt ze onze
verwondering niet en antwoordt wat verlegen
hoe het komt dat ze er zo fris uitziet: „ik heb
in het vliegtuig wel wat geslapen en vannacht
ook nog wel een paar uurtjes; nee, ik heb
nergens last van". En dat na drie en een halve
week fysieke en mentale inspanning en dertig
uur vliegen. Veertien jaar oud is ze helemaal,
Catrien Eyken.
Cali, Columbia: een onbekende miljoenenstad
in een arm land, dat slechts enige bekendheid
geniet vanwege de koffiebonen en de armoe
die er moet heersen. Omwille van de „good
will" gooide de regering er enkele miljoenen
tegenaan om de wereldkampioenschappen
zwemmen te kunnen organiseren. De krotten
werden opgeruimd en hun plaats werd inge
nomen door een divisie zwaar bewapende
militairen, want, zoals in elk Zuid-Amerikaans
land, dreigt ook in Columbia de guerrilla en
omdat sport verre moet blijven van politiek
werd geen enkel risico genomen. Catrien weet
het, ze is er geweest en ze heeft het gezien,
maar we kwamen voor haar en het kunst-
Catrien Eyken is, met de Nederlandse kunst
zwemploeg, naar Cali geweest en, net terug,
net uit bed maar toch uitgeslapen verhaalt ze
over de wereldkampioenschappen, het kunst-
zwemmen en haarzelf. Om met dat laatste te
beginnen: vier jaar geleden startte ze, op
aandrang van haar vader, met het kunst-
zwemmen waartoe in Alphen de mogelijkheid
bestond omdat ex-Europees kampioene Wil
Kaltenecker in AZC-verband een groepje had
opgericht.
Stug trainen en enkele opvallende prestaties
bij selectiewedstrijden leverde haar een
plaatsje op in het nationale jeugdteam en
tenslotte een retourtje Columbia, zij het dan
dat ze als reserve fungeerde van de, in totaal
negen meisjes tellende, Nederlandse A-ploeg.
Haar conduite-staat vermeldt verder een pro
vinciaal kampioenschap en een zilveren me
daille op de Nederlandse jeugdkampioen
schappen. En ze is pas veertien.
Over kunstzwemmen is ze het zelf nog niet
eens. Moeders wordt geraadpleegd en samen
zoeken ze naar de volzin die een pasklaar
antwoord moeten geven.
Het blijkt tevergeefse moeite, maar na wat
vergelijkingen en enig puzzelwerk wordt het
beeld al duidelijker. „Technisch gezien", zegt
Catrien, kan je het kunstzwemmen in tweeën
splitsen: de verplichte oefening en de vrije
oefening. Te vergelijken met kunstschaatsen
bijvoorbeeld", vult haar moeder aan. „We
hebben zes groepen figuren, ieder met een
eigen naam en met de vrije oefening natuur
lijk talloze variaties. Er wordt gezwommen op
muziek, hetzij solo, hetzij in duet,hetzij met
een groep.
Opmerkelijk is, dat Nederland in elke catego
rie vijfde is geworden, hetgeen een erg goede
prestatie is, omdat het zes uur per dag trainen
wat bijvoorbeeld de Canadezen gewend zijn
er bij ons natuurlijk niet bij is.
Wij oefenen hooguit viermaal per week. Pun
ten voor een oefening, die overigens maxi
maal vijf minuten mag duren, worden gege
ven door een aantal juryleden, waarbij vooral
gelet wordt op de moeilijkheidsfactor van de
figuren, de uitvoering daarvan en de originali
teit. Zwem je in een groep dan moet natuur
lijk alles precies gelijk gaan", vertelt ze.
Moeder Eyken is van mening, dat kunstzwem
men zonder meer als topsport gekwalificeerd
moet worden. „Wil je aan de top meedraaien
dan vereist kunstzwemmen een niet aflatende
trainingsijver, veel inspanning en een behoor
lijke dosis artisticiteit. Net als gymnastiek en
kunstschaatsen".
Dat er inderdaad stevig aangepakt dient te
worden moge wel blijken uit Catriens verhaal
over haar belevenissen in Cali. „De eerste
twee weken hebben we nauwelijks enige tijd
voor onszelf gehad. Iedere dag trainden we
vier uur, daarna moesten we rusten en vervol
gens de videobeelden bekijken van wat we
in die uren gedaan hadden. „Dan", lacht ze,
„moest je je spullen zelf wassen, eten en niet
te laat naar bed. We zijn maar een paar keer
weggeweest.
Je moest altijd met de hele groep en altijd
ging er een gewapende soldaat mee. We had
den wel een bekijks daar, hoor. Blond", is de
simpele, alleszeggende verklaring. En vervol
gens: „Het was jammer, dat we tot bijna op
de laatste dag moesten zwemmen, zodat we
haast nergens heen konden. Eenmaal zijn we
de bergen in geweest, verder hadden we een
tuinfeest en een overigens geslaagde af
scheidsavond. Erg veel van de stad heb ik niet
gezien; ja, enorm veel militairen. Die zaten
zelfs op het dak van het zwembad".
Ma, merkbaar trots op haar bereisde dochter,
haalt vervolgens wat kranteknipsels en foto's
voor de dag die Catrien lachend van commen
taar voorziet „In het begin stonden we elke
dag in de krant en werden we overal als
vorsten begroet. Wel een belevenis hoor. Het
is net of je heel wat bent."
En opgewekt gaat ze verder: „Morgen moet
ik naar een trainingskamp in Zwolle, want
zondag hebben we een landenontmoeting met
Engeland en West Duitsland". En Ma vraagt
zich bezorgd af: „ik hoop niet dat je van dit
alles een al te grote terugslag ondervindt",
waarop Catrien repliceert: „Ach, het is net
of ik niet weg ben geweest. Ik voel me
uitstekend".
ad van kaam
Van onze sportredactie
NOORD WIJK Quantiteit en
kwaliteit zijn begrippen die
ook in de sportwereld lang
niet altijd hand in hand gaan.
Wel samen kunnen gaan na
tuurlijk, soms zelfs in grote
mate. Een club die hard op
weg is daar een bewijs van te
leveren is de atletiekvereni
ging De Spartaan uit Lisse.
Sinds een behoorlijk aantal ja
ren al heeft deze vereniging
een niet gering aantal leden en
dit seizoen prijkte De Spar
taan zelfs bovenaan het lijstje
van de KNAU de Koninklijke
Nederlandse Atletiek Unie- be
treffende de grootste clubs
van ons land.
Dat de grootste niet altijd de
beste is blijkt wel, want ande
re, beduidend kleinere clubs,
maken hier te lande de dienst
uit en niet De Spartaan. Maar
voor hoe lang nog is de vraag,
want Lisse nadert met rasse
schreden het ere-platform. Uit
schieters heeft De Spartaan
altijd wel gehad, maar de op
mars van een dergelijk brede
top als nu heeft het nog niet
gekend. Binnen afzienbare tijd
heet De Spartaan: „groot en
sterk".
Zij die door haar prestaties
ongetwijfeld voorop loopt wat
betreft de status-verbetering
van de Lisser atletiekclub is
Joke van Gerven, op dit mo
ment onbewist Neerlands
sterkste lange afstand loop
ster. De Jos Hermens bij de
dames mag je wel zeggen, ten
minste gezien haar tijd op de
3000 meter die als twaalfde
beste van de wereld geldt Op
dit nummer liep zij nog deze
maand een nieuwNederlands
record, terwijl zij tevens in het
bezit is van de titel op de 1500
meter, de concurrentie ook op
dit nummer mijlenver achter
zich latend. Haar uitverkiezing
in de nationale ploeg, die aan
staande morgen tegen Enge
land en Hongarije uitkomt
werd in huize Van Gerven dan
ook niet als een verrassing
begroet omdat het invitatie-
kaartje van de KNAU al tallo
ze malen door de brievenbus
gleed, maar het is natuurlijk
een geschikte aanleiding om
het geheugen eens op te fris
sen en om in de toekomst te
kijken.
Joke van Gerven (26), ge
trouwd met de eveneens natio
naal bekende atleet Wim van
Gerven, loopt al elf jaar mid
den- en lange afstanden omdat
zij voor de sprint nu eenmaal
geen aanleg had. „Een trainer
heeft zoiets meteen door en,
omdat hij de vakman is, volg
je zijn advies en specialiseer
je je op de nummers die het
meest geschikt zijn. In het be
gin waren dat de zes- en ach
terhonderd meter; later de
echte lange afstanden. De 3000
meter loop ik pas sedert een
jaar of vier, eenvoudigweg
omdat deze afstand eigenlijk
pas in '70 officieel erkend
werd. Nou, door allerlei oorza
ken verdwenen binnen een
paar jaar tijd al mijn vroegere
concurrentes zoals Mary Gom-
mers, Anneke de Lange en Dja
Keyzer van het toneel en bleef
ik als enige over. Het klinkt
misschien wat gek terwijl het
daarbij nog droevig is ook,
maar na mij komt er voorlopig
niets", verhaalt ze.
Misschien des te opmerkelij-
Joke van Gerven, momenteel onbetwist Neerlands sterkste lange afstandloopster. ad van kaam
ker is de proeve van be
kwaamheid die Joke van Ger
ven veertien dagen gelden
aflegde. Zonder de minste of
geringste tegenstand, op haar
dooie eentje, stelde zij het na
tionaal record op de 3000 me
ter op 9.12.0 min. waarmee het
oude record van Marijke Mo-
ser met maar liefst twee se
conden aan flarden ging. Een
prestatie die ook over de grens
niet onopgemerkt bleef, want
het leverde meteen twee eer
volle invitaties uit Kopenha
gen en België op. Wedstrijden
die Joke van Gerven helemaal
ziet zitten, want internationale
top-ontmoetingen zijn gewoon
noodzakelijk om ervaring op
te doen. „De tegenstand" legt
ze uit," is hier in Holland der
mate gering, dat ik al van te
voren weet, dat ik zal winnen.
Je kunt je aan niemand op
trekken, je moet altijd zelf het
tempo bepalen. Dat nationale
record is voor mij een aanwij
zing, dat ik veel sneller moet
kunnen, tenminste, wanneer er
sterkere of gelijkwaardige at
letes in de baan zijn waaraan
je je kunt optrekken. Interna
tionaal contact is onmisbaar
wil je althans hogerop komen.
Maar ja, ik kan niet, zoals Jos
Hermens, een paar maanden
overal ter wereld allerlei wed
strijden aflopen. De Bond
stuurt me zo'n zes keer per
jaar „weg"; de rest zal je zelf
moeten versieren.
Zonder sponsor een onhaalba
re zaak, want dat kost handen
vol geld. Weet je niet iemand
voor me", vraagt ze dan la
chend maar wel gemeend.
Joke van Gerven, die zegt 's
winters elf keer per week te
trainen en wanneer de zon
schijnt zeven keer, gelooft hei
lig in de verbetering van haar
eigen record. Zondag in
Drachten waarschijnlijk nog
niet, maar tijdens die wedstrij
den in Kopenhagen moet het
gebeuren. „Ik heb gehoord,
dat er een sterk veld aan de
start zal verschijnen en dat is
uiteraard alleen ten voordele
van mij. Ja, er zal daar best
een goede tijd uitkomen", zegt
de Noord wijkse atlete die
overigens een goede tijd pre
valeert boven een overwin
ning.
„Ik word", licht ze toe, „liever
tiende met een nieuw record
dat dat ik win in een slechte
tijd. Atletiek is een race tegen
de tijd en tegen jezelf. In de
wedstrijd tellen anderen nau
welijks mee. De zelfoverwin
ning is belangrijker dan de
uiteindelijke overwinning",
zegt ze, daarmee blijkt gevend
van een sportieve instelling.
Over De Spartaan tenslotte
vertelt ze: „Een bijzonder fijne
club waar in een prettige sfeer
goed gewerkt wordt. Hoewel
je als atleet puur individualis
tisch ingesteld bent heb je een
vereniging gewoon nodig en
echt niet alleen omwille van de
accommodatie. We hebben een
gezellig groepje dat hard
werkt en waar je gezellig mee
kunt babbelen. Bovendien ben
je een stimulans voor elkaar
en hoezeer dat werkt blijkt
wel uit de resultaten", meldt
Joke van Gerven, niet zonder
trots. Niet in het minst door
haar inspanningen overigens.
