,DIT IS
HET LAND
WAAR HET
LEVEN ERG
GOED IS'
GROTE
SHOW
MET
KLEINE
STERREN
Eerste prijs van duizend piek voldoende, om
tennistop naar Noordwijk te lokken
Regen brengt het
toernooi achterop
DONDERDAG 24 JULI 1975
LEIDSE COURANT
Wat een hondenweer gisteren. Bijna iedereen bleef
binnen. Maar ik zocht de frisse buitenlucht op. De
erg frisse buitenlucht moet ik eigenlijk zeggen,
want ik ging op bezoek in het Lage Land, de lap
agrarisch groen ter grootte van zo'n 500 hectare
en behorend tot het grondgebied van de gemeente
Warmond.
Weinigen weten dat. Zijn er
waarschijnlijk ook nooit ge
weest. En dat is jammer. Want
het is er mooi. Erg mooi. En
daarom laat ik U vandaag
even proeven van dit schilder
achtige stuk Warmond, waar
de bewoners nog echt vrij le
ven en waar de generaties el
kaar bijna geruisloos opvol-
„Dit is het land waar het leven
goed is," vertelde mij het War-
mondse raadslid Chris van der
Geest, die ook een echte Lage
Lander is en met zijn gezin
woont in de honderd jaar oude
boerderij Het Klaverblad. Hij
liet mij een deel van dit „ver
geten" stukje Warmond zien.
En waar ik ook liep, overal
stuitte ik op prachtige door
kijkjes, frisse sloten, goed on
derhouden boerderijen en een
gezonde veestapel.
Met
Herman
op stap
Volgens Chris van der Geest
was het er vroeger nog
mooier. „Toen leek het hier
wel een paradijs", zei hij mij.
Dat was de tijd dat er nog
geen motorboten voeren. Dat
je je in een eenvoudige roei
boot over het heldere water
liet glijden. Met aan weerszij
den van je de wuivende riet-
Het Lage Land is vrij uitge
strekt, er wonen maar erg wei
nig mensen. Misschien hon
derd. En ze heten of Van
Schie, of Van der Geest, of
Van Leeuwen. Dat zijn de na
men die van oudsher hun
stempel op het Lage Land
hebben gedrukt. Meestal boe
ren, die gewend waren en nog
steeds gewend zijn van 's mor
gens vroeg tot 's avonds laat
de handen uit de mouwen te
En Chris van der Geest gooit
er na zijn dagelijkse werk op
de boerderij zelfs nog een
paar extra uurtjes tegenaan
om zijn raadstukken door te
spitten. Toen hij vorig jaar
voor de gemeenteraad werd
gekozen heeft hij niet staan
juichen. Hij had het al druk
genoeg. Maar hij heeft het
vooral gedaan voor het Lage
Land. „Het is een hele kluif
voor me," zei hij me, ik voel
me weer een beetje op de
schoolbanken zitten. Maar ik
begin er al aardig in te ko-
Het grootste probleem voor
het Lage Land is, zo vertelde
mij Chris van der Geest onvol
doende goed begaanbare we
gen. Men heeft er tot nu toe
mee leren leven. Maar Chris
van der Geest maakt zich toch
zorgen. Hij zegt: „Als dat hier
zo blijft dan zie ik er van
komen dat geen van mijn zo
nen veel zin heeft om mij op
te volgen. Want een boerenbe
drijf is tegenwoordig alleen
rendabel als je er met moder
ne apparatuur kan werken.
slechte ontsluiting
van dit gebied is dat nauwe
lijks mogelijk. Het zou jammer
zijn als ik alleen daardoor
geen opvolger zou krijgen."
Het Lage Land. Het is er mooi.
Het leven is er vrij, ver weg
van alle drukte. En het is er
gezond, lijkt mij. Want terwijl
ik gistermorgen met mijn re
genjas aan door het Lage
Land stapte zag ik Chris van
der Geest in zijn overhemd,
met opgerolde mouwen, zijn
werk doen in de stromende
regen. Dan moet je wel een
ijzersterke gezondheid hebben.
Het leven is er goed maar er
zijn ook nadelen. Want wat
gebeurt er bijvoorbeeld als er
brand uitbreekt in het Lage
Land. Erg weinig. Men staat er
in 99 van de honderd gevallen-
machteloos."
Welke brandweer dan ook, of
men nu uit Warmond, Leiden,
Leiderdorp of Oude Ade
komt, het Lage Land is met de
brandslang bijzonder lastig te
bereiken. In 1956 ging door die
omstandigheid het boerenbe
drijf van Piet van der Geest
volledig in de vlammen op.
In Voorhout was ik gistermiddag op bezoek bij de
talentenjacht in het parochiehuis. Daar heb ik twee
uur zitten genieten. Want ik zag alleen maar sterren
aan het werk. De meesten nog maar nauwelijks
twee turven hoog maar zo spontaan en fris van
de lever dat ik graag nog wat meer deelnemers
had gadegeslagen.
Een grote show met veel kleine sterren. Eenvoudig, ongekunst
eld. Soms hartverwarmend onhandig, soms met volwassen
bravoure. En dat allemaal zonder enige muzikale begeleiding.
Beiden tien jaar. Ze vertolkten Farce Majeur. Een liedje met
grapjes. Dat sloeg aan bij het jonge publiek en bij de jury.
Maar zij waren niet de enige sterren. Ik genoot ook van Johnny
Langeveld. Die bespeelde een klarinet van bijna zijn eigen
lengte. Voor de microfoon zat dat dapper te persen en te blazen.
Hij kreeg het publiek muisstil.
Johnny v.d. Lans speelde voor clown. Jammer dat hij midden
in zijn act zijn tekst niet meer wist. Want hij had de lachers
al op zijn hand. Ook toen hij geen woord meer kon uitbrengen.
Men dacht dat het bij zijn optreden hoorde. Maar de clown
zelf wist wel beter. Met tranen in de ogen verliet hij het
strijdtoneel. De clown kon niet meer lachen.
Ik genoot ook van Ria van Velzen (8), die zong over de mussen
op net dak, twee broertjes en twee zusjes. En van Ingrid v.d.
Ploeg (10), die een accordeonsolo gaf. Anja van Nieuwendijk
viel bij het publiek ook goed in de smaak met haar liedje
„Marietje wilde naar het bos toe gaan". Half lachend, half
zingend haalde ze de eindstreep.
Yvonne van Kesteren, met haar 13 jaar een van de oudsten
De kleine sterren van
Voorhout.
op deze talentenjacht, zong over haar schat die boos op haar
was en nog steeds niets van zich had laten horen.
Nard en Arend Zwetsloot, 6 en 4 jaar jong, brachten een
2-stemmig lied ten gehore over hun avonturen in een Zeppelin.
Maar Arend, zijn linkerarm in het verband gestoken, kon zijn
lied niet afmaken. Halverwege staakten zijn stembanden, waar
na hij door zijn moeder uit de strijd werd genomen.
Annie van Velzen, ernstig kijkend, probeerde het met een
geestelijk lied. Maar daar waren de jeugdige toeschouwers
gistermiddag niet voor in de stemming. Ze kreeg dan ook een
lauw applaus. Gerda Verlaan, verlegen frunnekend aan de zoom
van haar jurkje, vertelde over een varkentje met een krul in
zijn staart.
John Bakker zong over spoken. In 15 seconden had hij zijn
verhaal gezongen. Toch applaus. Margret Bell dacht wel kans
te maken met het nummer dat dit jaar winst opleverde op het
songfestival in Stockholm. Haar „Dingedong" ging er bij het
publiek wel als koek in maar daar bleef het ook bij. Wim de
Groot, zoon van het raadslid, deed zijn best op een levensgrote
gitaar en zong daarbij een troubadoerachtig liedje. Erg zacht
gezongen maar wel zuiver van toon.
Veel succes oogstte ook de groep van André v.d. Berg die een
paar geslaagde persiflages ten beste gaven van André van Duin.
Ze waren uiteindelijk goed voor een tweede plaats.
Er was ook een acrobatennummer vlak na de pauze. Het was
zo ingestudeerd dat er eerst veel mis zou gaan en dat de
acrobaten later echt hun kunsten toonden. Maar helaas ging
bijna alles mis, ook wat goed moest gaan. Ik genoot ook van
de potpourri op de altsax van Mario Heemskerk en van het
instrumentale „Karretje dat op de zandweg reed" van René
Heemskerk.
En zo waren er nog meer sterren, die dankzij het initiatief van
de muziekvereniging St Cecilia konden
evenement dat voor herhaling vatbaar is.
Leen de Haas, Sjaak van
Schie, Albert van Schie en
Kees van Schie zijn dag en
nacht beschikbaar om bij de'
eerste de beste vlam uit te
rukken. Maar dan alleen als
het gaat om mini-brandjes.
Want hun materiaal is zeer
beperkt. Een draagbare mini-
brandspuit, die altijd gereed
staat in de werkschuur van
Chris van Schie, is alles wat
ze hebben.
De Lage Landen zijn Warmon-
ders maar ze komen er niet of
nauwelijks. De kinderen gaan
in Alkemade naar de lagere
school en in Leiden naar de
middelbare of technische
school.
Dat
En ook voor hun dagelijkse
behoeften gaan de Lagere
Landers niet naar hun moe
dergemeente. Ze hebben een
eigen kruidenier. Brood
brengt bakker Henk Uljee uit
Oude Ade, groenten Jaap Bie-
mond uit De Kaag en vleeswa
ren slager Anton van der
Geest uit Rijpwetering. Som
mige Lage Landers maken zelf
nog kaas en telen hun eigen
groenten.
„Vroeger", zegt Chris van der
Geest, „zaten we nog wat meer
afgesloten van de rest Maar
dat begint nu wel af te zwak
ken En dat komt ook omdat
onze kinderen, nu ze studeren,
meer van hun omgeving gaan
zien. „Maar ik heb er nog niet
één gehoord die in de stad zou
willen blijven. Ze trekken toch
allemaal weer hier op aan.
Want als je eenmaal op het
Lage Land bent opgegroeid
kom je er moeilijk nog van-
Van onze sportredactie
NOORDWIJK - Het is weer
gelukt. Opnieuw heeft de orga
nisatie van het traditionele Bad
gasten Tennistoernooi in Noord
wijk bijna de complete Neder-
S landse top naar de badplaats
weten te halen. Maar niet alleen
de Nederlanders weten de ba
den gelokt door de aantrekkelij
ke premies, die er in het Bad-
gastentoernooi zijn te verdienen.
De bedragen halen het natuur-
lijk niet bij de goed gevulde
beurzen, waarmee 's werelds
grootsten toernooien plegen te
verlaten, maar een eerste prijs
van duizend piek is toch altijd
dé moeite waard.
Een bedrag waarvoor tennissers
uit de hele wereld acte de pre
sence geven. Geen absolute top
pers, maar toch zeker spelers
waarmee nationale topfiguren
Marian Laudin, Niek Fleury
Fred Hemmes de nodige pro
blemen zullen hebben. Veel, bij
voorbeeld, wordt verwacht van
de onbekende Pers Akbari. Hij
is als eerste geplaatst. Mevrouw
Punt, secretaresse van de
Noordwijkse Sportvereniging,
die het toernooi organiseert,
vertelt waarom.
„Het is altijd een moeilijke zaak
de kracht te leren kennen van
buitenlanders. Van sommigen is
het bekend. Anderen komen
voor de zoveelste keer in Noord
wijk, maar van die Pers wisten
wij niets. Wij hebben geïnfor
meerd bij iemand, die een tijdje
in Perzië is geweest en die de
man kende. Hij verzekerde ons,
dat Akbari iets sterker is als de
Nederlandse top en daarom
hebben wij hem als eerste op de
lijst gezet."
De kosten, die aan een dergelijk
toernooi zijn verbonden, zijn
niet gering. Mede door het grote
aantal premies kwam men uit
op een begroting van een kleine
14 000 gulden. Waar komt dat
geld vandaan?
Mevrouw Punt: „Er zijn in to
taal zo'n dikke driehonderd
deelnemers, verdeeld over A, B
en C. Het inschrijfgeld voor het
enkelspel is 6,50 en voor het
dubbel 5,50. Uit die inschrijf
gelden komt dus een groot deel,
maar lang niet genoeg om de
kosten te dekken. De vereniging
betaalt het resterende deel, dat
niet precies bekend is, maar
toch wel rond de zevenduizend
gulden zal schommelen. Voor de
oorlog bedroeg het inschrijfgeld
een rijksdaalder. Het is dus wel
verhoogd, maar natuurlijk niet
in verhouding tot de kostenstij
ging van de afgelopen jaren.
Alles is zowat tien keer zo duur
geworden, maar we kunnen
moeilijk 25 gulden gaan vra
gen."
Voor veel spelers uit de regio,
die zich normaal moeten toeleg
gen op de plaatselijke toer
nooien en daar steeds weer stui
ten op dezelfde tegenstanders, is
het Badgastentoernooi een wel
kome afwisseling. In de B en C
afdeling komen zij dit keer te
genstanders tegen, die zij zelden
ontmoeten. Het toernooi heet
niet voor niets Badgastentoer
nooi. Veel Duitsers zien in een
partijtje tennis een aangename
onderbreking van hun vakantie
aan zee, die met het weer van
de laatste dagen toch al geen
doorslaand succes genoemd kan
worden. Voor de deelnemers
aan het A-toernooi is er nog iets,
behalve het geld, dat Noordwijk
zo aantrekkelijk maakt.
Mevrouw Punt: „Noordwijk is
natuurlijk een badplaats en dat
heeft aantrekkingskracht. Bo
vendien hebben wij het casino,
zodat er 's avonds ook wat te
beleven is."
Vandaar ook, dat elke toets met
de concurrentie met glans wordt
doorstaan. Ook in Soest wordt
momenteel op het hoogste ni
veau getennist, maar de top
koos voor het grootste deel voor
Noordwijk. De enige man van
naam die ontbreekt is Leide-
naar Loek Sanders, de beste
speler van Nederland, als men
de profs Tom Okker met Rolf
Thung buiten beschouwing laat.
De deelnemers komen uit alle
windstreken. Bij de dames bij
Door het druilerige weer trok het badgastentoernooi gisteren maar
een handjevol toeschouwers
voorbeeld geven onder anderen
de Argentijnsen Bianchi en Vil-
laverde en de Australischen
Ruddel en Hanrahan staaltjes
van hun kunnen weg. Of zij
kunnen opboksen tegen de num
mers één en twee van de lijst,
de Nederlandse dames Elly Ap
pel en Judith Salomé, is natuur
lijk nog maar de vraag.
Hoe het toernooi OQk afloopt
Het is nauwelijks van belang
Veel belangrijker is, dat Noord
wijk er via dit badgastenevene
ment weer in is geslaagd top
sport binnen zijn grenzen te ha
Van onze tennismedewerker
Noordwijk De gezichten van Paul Krallenberg en Helène van
Paridon stonden gisterenochtend evenmin als het weer op zonne
schijn. Nadat om negen uur alle partijen normaal de baan opge
gaan waren, kwamen al na een half uur de eerste buien. Dit had
voor de spelers tot gevolg, dat er afwisselend een paar games
gespeeld konden worden en koffie gedronken. Zoiets stemt een
wedstrijdleiding droef. En dat, terwijl de eerste grote portie
A-partijen gespeeld zou worden. Het werden er uiteindelijk, on
danks het harde werken van groundsman Koelewijn, slechts een
handjevol.
Hierbij viel wel direkt een verrassing te constateren. Eredivisiespeler Biele
feld moest het opnemen tegen de als achtste geplaatste Nieuw-Zeelander
Oliver, die zijn plaatsing niet waar kon maken. Zijn sterke service leverde
hem te weinig rendement op, vooral omdat hij erg veel voetfouten maakte,
hetgeen door scheidsrechter Bonda consequent werd afgestraft. Het ageren
tegen de umpire was niet bevorderlijk voor Oliver's concentratie. Bielefeld,
beter in vorm dan de dag ervoor, speelde een bekeken wedstrijd en wachtte
zijn kansen goed af. Bij de stand 3—2 wist hij de service van Oliver te
doorbreken, die bij zijn rushes naar het net wegens de zware baan vaak
net een pas te kort kwam. Door zijn eigen opslag en nogmaals die van
zijn opponent te winnen haalde Bielefeld de eerste set met 6-2 binnen.
De Nieuw-Zeelander leek hierna de partij op te geven, maar bij een 4-0
achterstand hervond hij zichzelf. Nu was hij wel op tijd bij de bal en
brachten zijn scherpe volleys menig punt op. Na op 4-4 geüjk gekomen te
zijn, moest Oliver gas terug nemen en kon Bielefeld via zijn eigen service
irkomen. Oliver miste de kracht om met zijn opslag de stand gelijk
matchpoint betekende het einde van
voetfout o
len.
JAN VAN DER NAT
te trekken e
de partij 6-2 6-4.
Favoriet Akbari had in de eerste set weinig moeite met de Duitser Friemel.
Een mindere concentratie bracht hem in de volgende set bijna problemen'
6-0 7-6 Hemmes zette zeer eenvoudig Asselbergs aan de kant 6-0 6-3 Ook
Klippel, Mills, Newberry en Cee bereikten de volgende ronde. Bij de dames
veegde Kim Ruddell Guusje Wolff van de baan met 6-0 6-0 en kwam ook
haar landgenote Judy Hanrahan een ronde verder.
