Tante Jo is verdrietig
Is het zeewater j
in Katwijk
smeriger dan
in Noordwijk'
Paniek op Warmonder spoorwegovergang
Vier Swift-leden willen ruim
24 uur achter elkaar doorfietsen
Warmonders verstopten
jeneverfles in kerktoren
Verdiende i
LEIDStt COURANT f
PAGINA 5
Herman
op stap
Onze verslaggever Herman van Amsterdam is op
stap. Niet om vakantie te houden, maar om u
op de hoogte te houden van de meest in het oog
springende gebeurtenissen op het strand, in de
duinen en op de plas.
Ik zag het schrijven van
verhalen gistermorgen
vroeg met al die regen
en wind aanvankelijk
niet zo zitten. Maar het
weer klaarde op en de
lucht werd weer blauw.
En zo hoort het ook in
juli. De heren van De
Bilt worden weer be
dankt. En nu even aan
dacht voor mijn onder
werpen van vandaag. Ik
sprak met tante Jo v. d.
Burg, de gezellige céfe-
houdster uit De Zilk, die
momenteel erg verdrie
tig is; ik beleefde een
paar spannende momen
ten bij de spoorwegover
gang in Warmond; ik
ging een kijkje nemen
bij de restauratie van de
Warmondse toren en
kwam daar bij tot een
aardige ontdekking en
we waren in Katwijk
waar we even spraken
met de heer Vermeulen,
tot voor kort burgemees
ter van de badplaats
maar nu heerlijk genie
tend van de zon en van
zijn zo verdiende rust.
En de temperatuur was
toen inmiddels zo hoog
opgelopen dat ik ook
nog even in de zee voor
Katwijk dook. En ook
daar heb ik wat over te
vertellen.
Op een zomerse dag praat ik
eigenlijk niet graag over het
verdriet van een ander. Maar
dit verhaal moet ik gewoon
even kwijt. Het gaat over tante
Jo, die een gezellig cafeetje
heeft aan de Zilkerduinweg.
Ze is al ver in de zeventig en
is met haar man zo'n beetje
het meest geliefde echtpaar
van De Zilk. En dat komt door
hun hartelijkheid. Heel hun le
ven hebben ze voor de Zilke-
naren klaar gestaan. Vooral
voor hen die het financieel wat
moeilijk hadden. Met St. Nico-
laas gaven ze dikwijls veel ca
deautjes weg en als iemand
zijn rekening niet kon betalen
dan zagen ze dat nog wel eens
door de vingers.
Bij tante Jo kwam ook di
kwijls Pleuntje van Poelgeest
over de vloer. Dat vrouwtje
dat met zoveel honden en kat
ten in een vervallen huisje
midden in het Zilker bollen
land woonde. Bij tante Jo
bracht Pleuntje tientallen
avonden door, zich warmend
aan de behaaglijke kachel of
genietend van een lekkere kop
koffie.
Nu is Pleuntje weg uit de Zilk
omdat haar huisje op onver
klaarbare wijze in de brand is
gevlogen. Sindsdien is ze ook
niet meer bij tante Jo geweest.
En dat komt omdat Pleuntje
boos is op tante Jo. „Ze
denkt," zo zei de kranige éafe-
houdster mij gistermogen,"
dat ik haar verraden heb. En
dat het mijn schuld is dat haar
huisje is afgebrand. Dat is dan
de dank voor alle hulp die ik
haar gegeven heb. Ik heb daar
veel verdriet van. Ik heb
Pleuntje nooit anders dan
goed gedaan. Hoe kan ze dan
denken dat ik haar verraden
heb?"
Tante Jo is toch niet kwaad
op Pleuntje. Ze zegt: .Als ze
wil mag ze hier morgen weer
terugkomen. De koffie staat
voor haar klaar. We nemen
haar niets kwalijk. We weten
dat ze het moeilijk heeft en
daardoor is ze misschien wat
in de war. Als ze hier terug
komt zullen we weer goed
voor haar zijn."
Tante Jo neemt me mee naar
haar woonkamer. Daar staan
nu nieuwe meubelen. De oude
gaf ze weg. Voor Pleuntje. Die
zou dan die spullen nog jaren
kunnen gebruiken in haar
houten huisje dat de gemeente
Noordwijkerhout haar heeft
aangeboden als vervanging
van het afgebrande huisje in
het bollenland. Maar Pleuntje
zit nu ergens in Leiden. Ze
laat zich niet meer in De Zilk
zien. Tante Jo, die in De Zilk
ook bekend staat als de dichte
res Magna en die in haar leven
duizenden gedichten schreef
en deze ook bundelde, wacht
af.
En ze wacht nog ergens op.
Terwijl de heer Vermeulen nog verder genoot van
zijn zee van vrije tijd dook ik nog even in de
Noordzee voor Katwijk. En daar viel het me op
dat het water er een stuk minder aanlokkelijk
uitziet dan bijvoorbeeld in Noordwijk, waar ik
zondag nog zwom en waar ik in zo'n zestig centime- i
ter diep water nog tot op de bodem kon kijken, i
Het helderste zeewater dat ik in jaren heb gezien, j
Maar in Katwijk lijkt het water soms zo smerig j
dat je er als het ware je grootste vijand nog geen i
enkele schoolslag in laat doen. Ik heb daar contact i
over opgenomen met het Hoogheemraadschap van j
Rijnland, dat onder meer in deze streek er op toe j
moet zien dat het water in conditie blijft.
Enerzijds blijkt het wat minder ogende zeewater voor Katwijk j
een gevolg te zijn van de regelmatige lozingen van afvalwater I
via het Katwijkse uitwateringskanaal op zee geloosd zodat de
badgasten er de andere morgen al niets meer van merken, j
Althans, dat zou er een logisch gevolg van moeten zijn. Maar j
dat lukt niet altijd, tot nu toe dan. Want in Katwijk wordt j
momenteel de laatste hand gelegd aan een enorme waterzuiver- j
ingsinstallatie, die het vervuilde boezemwater via talloze behan- j
delingen in een schoon jasje moet steken en pas daarna via
persleidingen in zee loost Voor Katwijk in de nabije toekomst j
dus schoner zeewater.
De heer Grootveld van de sectie waterstaatkundig beheer van j
het Hoogheemraadschap vertelde me: „Dat het water er anders j
uitziet kan ook een gevolg zijn van een bepaalde onderstroming.
Daardoor vermengt het zand zich meer met het water en krijg j
je die bruine kleur. Als het water minder helder is wil dat echt
niet zeggen dat de kwaliteit ervan ook minder is. Onderzoekin- j
gen hebben juist uitgewezen dat de kwaliteit voor onze Noord- j
zeekust vrij goed is. De badgasten in Katwijk hoeven zich dus j
niet ongerust te maken".
Tante Jo achter de tap
Een paar jaar geleden al werd
bekend dat haar gezellige café,
waar nooit wordt gevochten
en waar de biljarttafel wel
eens is bezet omdat tante J6
daarop haar kleren aan het
strijken is, zou moeten ver
dwijnen ten behoeve van de
verbreding van de Zilkerduin
weg, de provinciale door
gangsroute door dit dorp. Dat
was een klap voor haar toen
ze dat te horen kreeg, want
aan die plek heeft ze enorm
veel herinneringen. Ze wil nu
weten waar ze aan toe is, want
zo jong is ze ook niet meer.
Kortgeleden heeft ze burge
meester Bosma van Noordwij
kerhout nog gevraagd hoe de
zaken er nu voorstaan. Tante
Jo: „De burgemeester zei me
dat hij niet de man is die in
dit geval de beslissingen
neemt. Die zouden moeten ko
men van hoger hand. Nou, en
daar wacht ik dan nog maar
even op."
Op mijn vraag of tante Jo
kortgeleden nog een gedicht
over de zomer heeft gemaakt
en die ik mogelijk dan in mijn
rubriek zou kunnen plaatsen,
antwoordde ze helaas ontken
nend. ,In het verleden heb ik
misschien wel twintig gedich
ten over de zomer geschreven
maar momenteel staat mijn
hoofd er niet naar." Dan maar
niet. Tante Jo kan ik het niet
kwalijk nemen. Misschien dat
haar inspiratie terug komt als
Pleuntje naar haar toekomt
om het goed te maken. Wie
We waren gistermiddag
nog even op bezoek in
Katwijk waar we wat
dronken met de heer
Vermeulen en zijn char-
mante vrouw. Kortgele- m
den was mijnheer Ver-
meulen nog burgemees-
ter van de badplaats
maar nu heeft hij er
niets meer te vertellen.
En dat wil hij ook niet. m
Want nu wil hij slechts
met volle teugen genie-
ten van zijn vrijheid.
„Het bevalt me uitstekend",
zei de ex-burgemeester ons, ==E
die niet alleen luiert maar 's-
morgens ook nog op zijn fiets =E=
een ritje maakt door de plaats
waar hij jaren de scepter EEE
zwaaide. En wat de heer Ver-
WERELDRECORDPOGING OP 18 EN 19 JULI
meulen allemaal doet in zijn
vrije tijd? „Lekker lezen of
een beetje tuinieren", ver-
trouwde hij ons toe. Alleen dat
laatste is nog een beetje wen-
nen want vroeger werd zijn
tuin, ik schat dat de opper-
vlakte daarvan zo'n 500 m2 is,
gemaaid door een bereidwilli-
ge ambtenaar. Maar nu moet
hij dat zelf doen.
Overigens hoeft hij dat tuin-
maaien nog maar even te j
doen, want de heer Vermeu-
len, die nu nog met zijn vrouw
woont aan de Nieuwe Duin- 1
weg, gaat verhuizen naar een
woning vlak naast de sporthal j
Cleyn Duin. „Het zal moeilijk
worden om afscheid van deze i
plek te nemen. Ik had Let hier
best naar mijn zin", aldus de
heer Vermuelen, die gistermid- i
dag een echt uitgeruste indruk
maakte. „En zo voel ik me
ook", zei hij.
En wie gunt hem dat niet.
Burgemeester zijn is op het
ogenblik ook niet alles. Vooral
als het van zo'n grote gemeen- j
te als Katwijk is.
Foto: De Oude Toren in de steigers.
Voor mijn laatste onderwerp vandaag
ga ik weer terug naar Warmond, waar
ik gisteren getuige was van het in de
steigers zetten van de oude St. Matt-
j hiaskerk, in Warmond ook wel de
j „Oude'Toren" genoemd. Wat de ploeg
restaurateurs waarschijnlijk nog niet
weten is dat in het uiterste topje van
I de kerk een jeneverfles verborgen zit
j En voordat er sneller gewerkt gaat
worden even het volgende ter verdui-
delijking.
i Die fles werd er vlak na de oorlog verstopt
door de Warmonders Kees Schijf, Arie Schrier,
j Piet de Corver, schilder Verloop en De Nie. Dit
j vijftal had opdracht gekregen de spits van de
stokoude toren te vernieuwen. Toen dat karwei j
er bijna opzat besloot men „als geintje" een
boodschap in de oude toren te verstoppen.
Arie Schrier: „Helemaal op het puntje, vlak
onder de leien zaagde ik een paneeltje weg. Dat I
werd me nog bijna fataal omdat er plotseling I
vanuit dat gat een kerkuil langs me heen
schoot Ik heb er de fles ingedaan en het gat
weer gedicht".
In de fles zit echter geen jenever. Dat lustten i
de hardweiVende Warmonders na de oorlog i
zelf veel te gtaag. Er zit wel een briefje in met
daarop onder meer de namen van de „spitsbou-
wers" en ook een beschrijving van het weer.
Schrier: „Het zou leuk zijn als we de fles nog
eens te zien zouden krijgen. Maar het zal nog
wel even duren voordat de restaurateurs de
uiterste punt van de toren onder handen gaan i
nemen. Er wordt in ieder geval op ze gelet. f
(Van onze sportredactie)
LEIDEN Als alles meezit
kan Leiden op zaterdagavond
19 juli tussen zeven en acht
uur één of meerdere wereldre
cordhouders begroeten. Op
dat moment hopen vier leden
van de Ren- en Tourvereni
ging Swift het werelduurre
cord fietsen te hebben verbe
terd.
Een record dat staat op 24 uur
precies. Het streven is er een
kwartiertje aan te plakken,
maar wellicht worden het 25
uur. Die onzekere factor is pas
de laatste dagen de snode
plannen van het dappere vier
tal binnengesloten.
Toen initiatiefnemer Gerard
Hekker een tijdje geleden het
idee opperde, wist' men niet
van het bestaan van een we
reldrecord af. Daarom wilde
men het stellen op 24 uur op
de kop af. Bij nadere informa
tie bleek echter, dat een ploeg
van Westland Wil Vooruit uit
Naaldwijk vorig jaar al eens
24 uur had gefietst in de Belgi
sche kustplaats Blankenberge.
Het heeft de groep aan het
denken gezet en vandaar, dat
Hekker een brief heeft ge
schreven naar de samenstel
lers van het Guiness Grootre
cord Boek. Het antwoord is
nog niet binnen. Eén ding
staat vast: als Guiness niet van
een record afweet, dan bestaat
het gewoon niet.
Gerard Hekker vond snel een
aantal medestanders voor zijn
plan. Eén moest er wel is waar
bedanken, maar een plaatsver
vanger was snel gevonden.
Wat de organisatie betreft
hoefde Hekker zich ook al
geen zorgen te maken. Het be
stuur van Swift en dan met
name de heer Hoogenboom,
die de Tourafdeling van de
Leidse club behartigt, was
gaarne bereid de zaak organi
satorisch in orde te maken.
De vier stoere knapen, die de
maal trainen ze regelmatig op
lange afstanden, al zal het
rondjes draaien wel even wen
nen zijn. Henk Grimbergen
bijvoorbeeld, fietste kort gele
den in zijn eentje vanuit Rijns
burg het IJsselmeer rond....
Swift zal op het terrein in De
Waard voor de nodige activi
teiten zorgen. Wim van Dui-
venboden: „Wij zullen probe
ren continu iets te doen. Een
beetje publiek is voor de jon
gens een goede stimulans. Een
paar dingen hebben' we al
voor elkaar. We zullen het
startschot op vrijdagavond la
ten lossen door een bekende
Nederlander, die dan een paar
rondjes meerijdt Het zal wel
geen wielrenner worden, want
de Tour de France is dan nog
niet afgelopen.
Verder denken we aan een
discoavond, een rad van avon
tuur, een viswedstrijd voor ie
dereen op zaterdagmorgen
vanaf zes uur in het Rijn en
Schiekanaal vlak achter het
parcours, enz.
We hebben 24 uur lang de
geluidswagen van de Firma
Van Rooden ter beschikking.
We zullen alleen tussen twee
en zes uur 's nachts wel stil
moeten zijn, maar verder gaan
we er tegenaan".
De grote vraag is natuurlijk of
een dergelijke zaak medisch
verantwoord is. De mannen
worden van tevoren nog wel
gekeurd, maar toch...
„Ach", stelt Grimbergen vast,
„je moet hieraan niet onge
traind gaan beginnen. Als je
maar zorgt dat je hartslag niet
boven de 150 komt, dan gaat
het wel. Je hoeft je tenslotte
niet constant in te spannen"
Toch is er één probleem
waarmee de mannen het moei
lijk hebben: het zitvlak-
Maar ja, heren, wie A zeg"
moet op de blaren zitten. O
zoiets...
JAN VAN DER NAT
Het ex-burgemeesterspaar Vermeulen heeft nu alle
tijd om te luieren.
stunt zullen gaan verrichten
zijn: Wim Wassink uit Leiden,
45 jaar; Gerard Hekker uit
Katwijk, 29 jaar, Kees Kerk
vliet uit Zoeterwoude, 27 jaar
en Henk Grimbergen uit
Rijnsburg, 35 jaar.
Er wordt gereden op het par
cours in De Waard, dat* Swift
overigens dan al niet meer
voor wedstrijden gebruikt,
omdat aanstaande zondag het
nieuwe parcours in Zoeter
woude voor de eerste maal
bereden zal worden.
De heer Hoogenboom heeft
een compleet reglement opge
steld voor deze recordpoging.
Belangrijkste punten daaruit
zijn, dat de renners minimaal
21 rondjes per uur moeten
afleggen, hetgeen op een snel
heid van 15 km/uur zou uitko
men en dat elkaar helpen ten
strengste verboden is.
Stoppen is slechts in een paar
gevallen toegestaan. In de eer
ste plaats om naar het toilet
te gaan, maar niet langer dan
vijf minuten en in totaal maxi
maal drie keer. Pech aan de
fiets dient zo snel mogelijk
verholpen te worden, anders
moet er worden overgestapt
op een reserverijwiel,
rijwiel.
Uiteraard hopen ze alle vier de
rit te voltooien, maar voor de
verbetering van het record is
dat niet noodzakelijk. Ook één
man kan het verbreken. De
vier zijn goed voorbereid. Alle-
De vier Swift-leden die een aanval gaan doen op het vereldduurrecord fiets.
V.l.n.r.: Kees Kerkvliet, Henk Grimbergen, Gerard Hekker en Wim Wassink.
En nu Warmond. Het had maar weinig gescheeld
of .er waren daar gisteren ernstige ongelukken
gebeurd. Paniek bij de spoorwegovergang, over
gang. Een automobilist had daar een van de be
weegbare spoorwegbomen finaal doormidden gere
den. Hij was met zijn auto met aanhanger, kort
nadat er een trein was gepasseerd, waarschijnlijk
te snel weer aan het rijden gegaan zodat een paal,
die achter op zijn aanhanger lag, achter de hef
boom bleef hangen en deze ook vernielde.
De automobilist schrok zo van het gekraak achter hem dat hij
plankgas gas gaf en er vandoor ging. Maar daardoor ontstond
een levensgevaarlijke situatie. Want omdat de hefboom er maar
zo'n beetje bijbungelde kon het verkeer niet zien of er nu een
trein aankwam of niet. Een paar automobilisten konden geluk
kig door manmoedig optreden van een paar voorbijgangers nog
juist voor een aanstormende trein worden tegengehouden.
Dankzij het goedwerkende alarmeringssysteem van de NS werd
razendsnel aan de treinbestuurders doorgegeven dat ze in
Warmond erg voorzichtig moesten rijden. En dat werd ook
gedaan. Bijna stapvoets passeerden enkele treinen. Inmiddels
was er ook een herstelploeg van de NS gearriveerd die de
situatie ter plaatse snel onder controle had.
De automobilist, die de schade en paniek had veroorzaakt kwam
zich een uur later op het politiebureau melden. „Ik was zo
geschrokken dat ik er onbewust snel vandoor ging", liet hij de
agenten weten, die zich de situatie konden indenken en de
bekeuring achterwege lieten.
Paniek op de overweg. De afsluitboom is afgeknapt. De installatie werkt niet
meer. Maar de treinen denderen nog langs.
i
