Noordwijkse mensenredder is
bezig aan laatste badseizoen
Waarom zijn
die jonge moeders
toch zo slordig
Serveerster wil boek schrijven
over Huis ter Duin
Regeling voor bedrijfsbeëindiging
bloembollenkwekers in handen PVS
Favorieten gewipt in
Hillegoms toernooi
.caf
WOENSDAG 9 JULI 1975
LEIDSE COURANT
Met Herman
op
stap
Onze verslaggever
Herman van Am
sterdam is gisteren
voor veertien da
gen op stap gegaan.
Niet om vakantie te
houden maar om u
op de hoogte te
houden van de
meest in het oog
springende gebeur
tenissen op het
strand, in de dui
nen en op de plas.
Vandaag zijn eerste
impressies.
Mensenredder Arie de Vries.
Wie werkt er bij dertig
graden Celsius? Wie
steeks de handen nog
flink uit de mouwen ter
wijl de kraaien van de
warmte uit de dakgoot
vallen? Ik ben gisteren
naarstig op zoek gegaan
naar mensen die dat
konden zeggen. En in
Noord wijk vond ik ze.
Drie van die harde wer
kers geef ik vandaag in
mijn rubriek een plaats
je. En niet alleen omdat
ze nog steeds zo hard
werken. Er is nog een
andere reden. Ze gaan
dit jaar alle drie met
pensioen.
Ik stel u vandaag eerst voor
aan hoofdagent van de Noord
wijkse politie Arie de Vries.
Hij is aan zijn laatste badsei
zoen bezig. Dan heeft hij er 26
jaar strandpolitie opzitten. Hij
is nu bijna 60 jaar. In septem
ber gaat hij met pensioen.
Arie de Vries is niet zomaar
een agent, zo heb ik gisteren
wel ontdekt. Hij heeft in zijn
loopbaan enorm veel mensen
uit het water gered. Waar
schijnlijk is er geen politieman
in Nederland die zoveel red
dingen verrichtte.
Veel mensen denken nog
steeds dat de leden van de
strandpolitie een bruingebak
ken leventje leiden. Want aan
het strand is het vakantie.
Maar nu weet ik wel beter. Nu
weet ik dat achter die dikwijls
bruingebrande koppen hard
werken schuil gaat. Er worden
echter niet dagelijks mooie
vrouwen uit het water gevist,
zoals ik wel eens gedacht heb.
Nee, dat gebeurt misschien al
leen buiten de diensttijd. Aan
het strand is het voor de
Noordwijkse politieman steeds
opletten geblazen. Want elk
mensenleven telt.
Arie de Vries ging in die 26
jaren talloze keren het water
in om het leven van een dren
keling te redden. Daarbij zette
hij enkele malen zijn eigen
leven op het spel. De moeilijk
ste redding uit zijn loopbaan
verrichtte hij drie jaar geleden
toen voor de Noordwijkse kust
een Duits meisje uit Aken
door een mui werd verrast.
De Vries: „Ik liep toen toeval
lig met een collega langs het
strand. We hadden geen
dienst Plotseling zag ik in de
verte het in nood verkerende
meisje. Het kostte ons enorm
veel moeite bij haar te komen.
En toen we haar eenmaal vast
hadden werden we tot drie
maal toe door een enorme golf
overspoeld. Mijn collega moest
daardoor even loslaten. Ik kon
haar gelukkig nog bij de pols
vasthouden. Met onze laatste
krachtsinspanning bereikten
we het strand. Het had geen
minuut moeten duren. Ik
stond op het punt in elkaar te
klappen."
De andere keer dat de Noord
wijkse hoofdagent tijdens een
reddingspoging bijna zelf ver
dronk is weer heel wat jaart-
Ik dronk gisteren nog even
een lekker koud biertje op het
nog altijd exclusieve zonneter
ras van grand-hotel Huis ter
Duin. Daar ontmoette in me
vrouw Van Aalderen. Ze is 64
en is Amsterdamse. Ze is er
ober-kelner, een erg goede. Ze
is nu aan haar laatste jaar bij
Huis ter Duin bezig.
Ze vertelde me dat ze van
planis volgend jaar een boek
te gaan schrijven. Over Huis
ter Duin. Daarin wil ze een
boekje opendoen over wat zich
in het verleden in en rond dit
exclusieve hotel heeft afge
speeld. Zowel in de avond-uur
tjes als overdag. Over de dure
feesten die er zijn gegeven,
over hoe de hoge gasten zich
hebbengedragen. En ze heeft
stof voldoende.
Want in het verleden ritselde
het in Huis ter Duin van de
prinsen, prinsessen, leden van
koninklijke huizen, baronnen,
miljonairs en noem maar op.
Er hebben al en paar buiten-
langse dagbladen belangstel
ling getoond voor haar manu
script maar de Amsterdamse
heeft voorlopig de boot nog
afgehouden. „Ik moet het alle
maal eens rustig overdenken",
zei ze mij. „Misschien weet ik
wel te veel.Je moet oppas
sen wat je allemaal in zo'n
boek zet'.
Da 64-jarige, bij haar gasten
zeer geziene goedlachse Am
sterdamse, is aan haar laatste
stukje loopbaan begonnen. Ze
heeft er dan precies dertig
jaar opzitten. „Het klappen
van de zweep heb ik hier ge
leerd", zegt ze. Ik dit exclusie
ve hotel weet je je alleen
staande te houden als je goed
bent. En ik mag niet zonder
trots zeggen dat ik altijd mijn
best heb gedaan. Onze gasten
houden er eenmaal van om op
een beschaafde manier be
diend te worden. Bij zulke
mensen moet je niet zomaar
wat op tafel neer kwakken.
Dat moet stijlvol gaan".
De Amsterdamse mag, als ze
dat wil, in Noord wijk blijven
bedienen. Maar dat wil ze zelf
niet. „Waar doe ik dit eigenlijk
voor?", zegt ze tegen mij. Ik
heb mijn leven lang hard ge
werkt. Als ik morgen neerval
zal nauwelijks iemand zich
daar druk over maken. Je
moet nog van het leven genie
ten zolang dat mogelijk is.
Verdienen is ook niet alles".
Overigens is het me gisteren
opgevallen dat Huis ter Duin
dat erg exclusieve, waar het
eigenlijk een beetje van af wil,
nog maar moeilijk kan kwij
traken. Jan-met-de-pet zie je
er nog niet zitten, al wil de
directie wel die kant op. Maar
nu zijn het toch nog alleen
maar de erg kapitaal draag-
krachtigen die zich op het zon
neterras tegoed doen aan heer
lijke drankjes,, zittend in rotan
zonnekapstoelen of liggend op
stretchers.
Met het weer van gisteren zou
je toch verwachten dat het op
zo'n heerlijk terras enorm
druk is. Maar dat viel tegen.
Wel was het er op de zondag
druk. Dan wagen zich er meer
op het op een duintop aange
legde terras maar die bravou
re is er op de doordeweekse
dagen weer af. Ik denk dat
veel „normale" badgasten den
ken dat ze bij Huis ter Duin
niet welkom zijn. Of drinken
ze misschien liever een verfris
sing op de gezellige boulevard
waar de kelners op deze snik
hete dagen tenminste niet
rondlopen met warme jasjes
en bijpassende vlinderdasjes.
Mevr. Van Aalderen: nu nog serveerster, volgend jaar schrijfster.
■■li
jes geleden toen voor de kust
van Noordwijk een jacht
strandde. De Vries zwom er
naar toe, ondanks de gevaar
lijke zee. Nadat hij met veel
moeite aan boord was geklom
men en de opvarenden had
gesommeerd het kapseizende
schip te verlaten, sprong hij
zelf ook weer in het woelige
water. Echter aan de verkeer
de kant.
De Vries: „In mijn haast het
schip te verlaten ging ik aan
de gevaarlijke kant van boord.
Ik lag nog maar een tel in het
water of het jacht werd door
de zee opgepakt en dreigde
boven op me te vallen. Ik zag
het roer van het schip op me
afkomen en ik dacht dat het
met me was gedaan. Maar op
onverklaarbare wijze kwam ik
even later aan de andere kant
van het schip weer ongedeerd
boven".
Deze kranige politieman, die
niet drinkt en rookt, geen spa
tje vet aan zijn lichaam heeft
en een schier onuitputtelijke
conditie heeft, heeft niet altijd
dank voor zijn zwoegen gehad.
Hij haalde eens een steenrijke
Duitser uit zee die zijn redder
een kop thee aanbood als deze
„ooit nog eens een bezoek zou
brengen aan Berlijn"
„Kijk het gaat mij niet om een
geweldige beloning. Per slot
van rekening is dit mijn be
roep. Maar al is het maar een
kleine attentie. Ik heb eens een
meisje gered dat me de andere
dag een taartje kwam aanbie
den met daarop de tekst „Har
telijk dank". Kijk dan red je
met plezier."
De Vries heeft ook prettige
herinneringen. Een daarvan
draagt hij nog dagelijks in zijn
portefeuille. Een met de hand
geschreven briefje van een
mevrouw die toevallig getuige
was geweest van een redding
spoging van De Vries. De brief
was gericht aan de inspecteur
van politie in Noordwijk. Er
staat onder meer in: „Mag ik
u hierbij complimenteren met
een mij onbekende Noordwijk
se agent, die vrijdagmiddag op
een bijna wonderbaarlijkse
wijze een drenkeling heeft ge
red. Een ware duivelskunste
naar. Hij was in één woord
Voor hoofdagent Arie de Vries
zit het er nu bijna op. Nog
maar een zonnige maand. Ik
neem mijn petje af voor deze
mensenredder, die misschien
niet altijd dank kreeg voor
zijn spectaculaire reddingen
maar die dit werk toch altijd
met veel plezier heeft gedaan.
En zal blijven doen, al is het
dan niet bij de Noordwijkse
politie. „De mensen kunnen op
mij blijven rekenen", zegt hij.
Ook als ik gepensioneerd ben
ga ik elke dag wel even naar
de zee .kijken. En als ik dan
weer iemand om hulp hoor
roepen, moet ik gewoon de zee
(Van een onzer medewerkers)
BOLLENSTREEK Het O en
S-fonds financiert de bedrijfs
beëindigingsregeling. Bloem
bollenkwekers die er een punt
achter willen zetten, krijgen
van dat fonds 1,50 voor iedere
kilo die ze inleveren met een
maximum van 15.000,— per
ha. De regeling geldt voorlopig
voor één jaar. Het O en S-fonds
heeft het Produktschap voor
Siergewassen verzocht de maat
regel uit te voeren. Alle kosten,
ook die voor opslag, het verma
len van de bollen, enz. zullen
door het O en S-fonds worden
vergoed. Wanneer de regeling
in 1974 al van kracht was ge
weest, zou er stellig veel be
langstelling voor hebben ge
staan maar of er dit jaar hard
voor gelopen zal worden, be
twijfel ik, zo zei PVS-voorzitter
H. J. Hylkema gisteren tijdens
de openbare bestuursvergade
ring van het PVS.
Hij maakte tevens bekend dat
het Proefstation voor de Bloe
menteelt in Aalsmeer het vlak
bij het proefstation gelegen per
ceel grond met kassen heeft
kunnen aankopen. Het PVS
heeft de benodigde gelden ge
formeerd. Het heeft de nodige
moeite gekost om het land in
handen te krijgen, want buur-
mans land komt in de regel
maar eenmaal te koop.
De oktober-vergadering van het
PVS wordt vervroegd van 15
naar 8 oktober. Dat houdt ver
band met het feit dat de defini
tieve kortingspercentages voor
de tulpen, de narcissen en de
hyacinten op 15 oktober bekend
moeten zijn en men wil de be
stuursleden tijd gunnen de zaak
rustig te bestuderen. In de sep-
tember-vergadering komt Baron
van Dedem uit Boskoop een
causerie houden over de activi
teiten van de PPH, de Plant
Propaganda Holland, het recla
me-instituut van de vaderlandse
boomkwekers. Eerder hadden
de heren Nederveen en Theunis-
se het PVS-bestuur geïnfor
meerd over de werkzaamheden
van de reclamecampagnes die
in de bollen- en de bloemenwe
reld worden gevoerd.
Hierna werden de diverse jaar
rekeningen onder de loupe ge
nomen en goedgekeurd.
Wat betreft de overname van de
bloembollen die niet voldoen
aan de EEG-kwaliteitsnormen:
als gevolg van een uitspraak
van het Internationale Hof van
Justitie te Luxemburg mogen
bloembollen van afwijkende
kwaliteit niet meer door het
Surplusfonds worden overgeno
men. Niettemin zullen deze
bloembollen wel belast blijven,
omdat anders de binnenlandse
broeiers een buitenkansje zou
den hebben en dat vond het
PVS-bestuur discriminerend te
genover de buitelandse broeiers.
De bollen worden dus niet over
genomen, maar wél belast
Aan het slot ging een reeks
verordeningen onder de hamer
door. Men voegde er nog eens
aan toe: de vergoeding van de
Moeder en kind hebben elkaar gevonden. Hoofdagent Van 't Wout kijkt tevreden
toe.
Wat me gisteren op het
strand is opgevallen is
dat er zoveel jonge moe
ders slordig met hun
kinderen omspringen.
Natuurlijk gun ik ze dat
lekker languit in de zon
liggen wel maar waarom'
letten ze daarnaast dan
niet op hun kinderen. Ik
heb gisteren eens een
uurtje zitten "turven" op
de politiepost tegenover
het Palace-hotel en in
die zestig minuten wer
den er niet minder dan
twaalf „moederloze"
kinderen binnenge
bracht. Foei, dames.
Zelf schrok ik toen ik al die
kindertjes binnen zag worden
gebracht, maar de Noordwijk
se politie is daar al weer ge
wend aan geraakt. Volgens de
hoofdagent Kees v 't Woud,
komt het op topdagen voor dat
er zo'n honderdtwintig kinde
ren in zijn "crèche" moeten
worden zoetgehouden.
"Het grootste probleem voor
ons is", zegt hij, "hoe die kin
deren bezig te houden. Zo lang
ze geen van allen iets zeggen
en stilletjes in een hoekje blij
ven zitten is er niets aan de
hand maar o wee als er een
begint te huilen. Dan volgt ge
garandeerd de rest ook."
Van 't Woud heeft al de meest
vreemde dingen meegemaakt
Sommige ouders presteren het
om pas vier uur nadat het
kind de politiepost is binnen
gebracht, de peuter weer te
komen ophalen. "Die zien dan
dat hun kind in de politiepost
zit en denken, dat zit wel snor.
Wij zitten hier dan met hun
kroost opgescheept terwijl de
ouders zelf op het strand lig
gen te bakken." zegt de grij
zende agent.
Het "vondelingenwerk" heeft
ook zijn bekoringen. Gister
middag waren we erbij toen
de 4-jarige Dorine van Benne-
kom uit Zoeterwoude in de
politiepost tijdig onderdak
kreeg. Ruim anderhalf uur la-
ter kwam haar moeder opda-
gen. Het weerzien van Dorine
en haar moeder bracht aan
beide zijden veel tranen te-
weeg. Moeder had in angst
gezeten omdat ze het ergste
vreesde en Dorine had dood- EEE
sangsten uitgestaan omdat een
vreemde mevrouw haar naar
de politiepost had gebracht.
Hoofdagent Van 't Woud stelt
in een dergelijk geval moeder
en dochter op hun gemak. Een
troostend woord, een slok wa-
ter en een kleine terechtwij-
zing dat moeder voortaan toch E=
maar beter op dochterlief
moet passen. En die toezeg-
ging wordt maar al te graag
gegeven. "Dat is het mooie van
ons werk", zegt de 60-jarige, =E
die ook op het punt staat met E=
pensioen te gaan. "Als je ou-
ders gelukkig kan maken is EEE
onze dag weer goed. Dan mo-
gen er hier als het moet nóg
honderd méér binnenkomen." ==E
boorzitter. Op diens verzoek
wordende normale verhogingen
niet op zijn vergoeding toege
past Het dagelijks bestuur van
het PVS meende dat hij in ieder
geval toch een deel van de koek
moet hebben. De vergoeding
wordt niet verhoogd, maar er
wordt wel aan zijn pensioenre
geling gesleuteld.
Tussen de bedrijven door had
het hoofd van de afdeling Mark
tonderzoek, van het PVS, drs.
Rotteveel, een toelichting gege
ven op twee rapporten die on
langs zijn uitgebracht, nl. over
het gezinsverbruik van bloemen
en planten in Nederland, resp.
Engeland. We hebben daar in
ons blad vorige week al de nodi
ge aandacht aan besteed.
Van onze tennismedewerker
Hillegom Onder een dreigen
de onweerslucht betraden giste
ren de meeste geplaatste heren
het gravel van het Hillegomse
tennispark, 's Middags al leek
de eerste verrassing in de B-af
deling een feit te worden. Ar
nold van de Capellen walste in
het begin van de eerste set over
de als vijfde geplaatste Martin
Knol heen. Met maar liefst ze
ven aces in twee servicegames
en twee doorbraken op de servi
ce van Knol behaalde hij een
40 voorsprong. Hoewel Martin
enigszins van de schrik beko
men hierna meer vat op het
tempospel van Arnold kreeg,
moest hij de eerste set toch aan
zijn tegenstander laten: 46.
Door Arnold's verder te ontre
gelen met halfzachte ballen,
waarop deze zich steeds meer
ging verslaan, wist Martin de
laatste twee sets toch nog be
trekkelijk gemakkelijk op zijn
naam te brengen, uitslag 46
6—2 6—1. Hiermede plaatste hij
zich als eerste in de kwartfina
les.
De overige geplaatste spelers
die in aktie kwamen, hadden
weinig moeite met hun oppo
nenten. Favoriet Bram Madera
hoefde slechts twee games af te
staan aan Jan Corstius: 62,
60, terwijl Ronald Blommen-
daal slechts enkele games lan
ger op de baan stond tegen Kor-
tekaas.
Een aantrekkelijke partij voor
het publiek was de herendubbel
in B tussen Ruysenaars/Creigh-
ton en Holster/Loonen. Vooral
Ruysenaars was in de eerste set
erg goed, want dan ook de eer
ste setwinst opleverde: 63. In
de tweede set kon hij dit niet
volhouden en wisten de anderen
een beslissende set af te dwin
gen: 64. Vervolgens werd de
partij afgebroken omdat het te
donker werd.
,In C waren twee grote verras
singen te constateren. In het
herenenkelspel slaagde Han
Kuipers er in om de als eerste
geplaatste Eric de Jong uit het
toernooi te spelen. In een baseli
ne-duel zegevierde hij met 63
6-4.
Bij de dames ging het er in de
eerste set tot 5—5 erg spannend
aan toe, maar toen wist Chantal
van Buul door te drukken: 75.
De tweede set was daarna een
formaliteit: 60. Chantal wist
de erg goede forehand van de
favoriete Renée Povel te neutra
liseren door veel op haar zwak
kere backhand te spelen.
Zo niet de langste, dan wel de
meest enerverende wedstrijd
was die in C tussen Ger Westra
en Henk Meyer. Westra wist ui
teindelijk na 2 1/2 uur spelen de
zege binnen te halen, door op
elke bal te lnpen en alles terug
te slaan: 4—6 7—6 7—5.
