Hoe Lentelied haar
jonge soldaat redde
Pulchri's Voorjaar is symbool
voor een herlevingsgetij
Juniorhoek
Paulus de Boskabouter De Kraakvogels
Suske en Wiske Beminde Barabas
Lucky Luke De erfenis van Rataplan
ZATERDAG 24 MEI 1975
LEIDSE COURANT
Een jonge soldaat was nog maar
pas getrouwd, toen hij voor zijn
koning ten strijde moest trek
ken tegen de vijand die het land
binnenviel. Hij was uit vrije wil
soldaat geworden, want hij
hield van koning en vaderland.
Hij hield ook van paardrijden
en schermen, van vechten met
zwaard en lans. Maar nu hij
afscheid moest nemen van zijn
jonge vrouw die Lentelied heet
te, betreurde hij het, soldaat te
zijn. Was hij maar boer zoals
zijn vader, of handelaar zoals
zijn vriend. Dan kon hij overdag
met Lentelied werken en 's -
avonds met haar thuis zijn en
luisteren naar haar stem: als zij
zong smolt zijn hart.
„Ik geef je een haarlok van me
mee", troostte Lentelied haar
soldaat Maar hij zei: ,Jk zal wel
graag je haarlok meedragen en
er 's avonds zacht met mijn vin
ger over strijken. Maar ik wou
dat ik je allerliefste stem kon
meenemen.Diepbedroefd
vertrok de soldaat en met be
traande ogen keek zijn vrouw
hem na. Hij reed met het leger
de vijand tegemoet en vocht met
grote dapperheid. Grenzeloos
was zijn moed, want hij dacht:
„Hoe eerder de indringers ver
dreven zijn, des te eerder ben
ik weer thuis". De moedige sol
daat viel óp bij de koning, die
hem tot zijn vertrouweling
maakte en zijn plannen met
hem besprak. De moedige sol
daat viel óók op bij de vijanden
en zij probeerden hem te doden.
Maar telkens ontkwam hij als
door een wonder ongedeerd, zo
dat de tegenstanders bang wer
den en gingen geloven dat de
dappere soldaat door tover
kracht onkwetsbaar was ge
maakt. Zij kregen van hun aan
voerder opdracht, de onkwets
bare met list gevangen te ne-
Op een nacht, terwijl de jonge
soldaat samen met een oude
makker de wacht hield, kwam
op een vleug van de wind, heel
zacht een liefelijke stem aan-
en zijn hart smolt
Als in een droom verliet de
jonge soldaat zijn post. En ook
de oude kon aan die zoete stem
geen weerstand bieden. Zij lie
pen als slaapwandelaars in de
richting vanwaar het gezang
lokte. Maar dichterbij gekomen,
ontwaakte de jonge soldaat uit
die droom: nu hoorde hij de
stem pas duidelijk, dit was niét
de stem van zijn Lentelied.
Maar te laat!! Hij was in een
hinderlaag gelopen, een onbe
kend meisje zong, terwijl vijan
delijke krijgers hem grepen en
met zijn oude kameraad in een
kerker sloten.
Natuurlijk mocht hij niet ge
dood worden- Niet alleen zou
dat onmogelijk zijn omdat hij
immers onkwetsbaar was
zoals zijn vijanden geloofden
maar hij kende de geheime
plannen van de koning en die
moest hij onthullen. Dag-in dag-
uit werd de jonge soldaat onder
vraagd, maar hij verraadde de
koning niet Ook de oude mak
ker zweeg, hij wist werkelijk
niets.
Nu werd een volgende list door
de vijandelijke aanvoerder be
dacht Hij stuurde een geheime
boodschapper naar de stad,
waar Lentelied eenzaam treurde
om haar man die streed in de
oorlog. De boodschapper zei te
gen haar: „Je man is gevangen
genomen en zal ter dood ge
bracht worden, als hij de plan
nen van de koning niet aan ons
wil verraden. Ik neem je mee,
dan kun je hem zelf dwingen
zijn mond open te doen".
Hiervan schrok Lentelied zó,
dat ze op slag haar stem ver
loor; ze werd stom en kon geen
woord meer uitbrengen. Maar
zij boog voor de boodschapper,
maakte zich gereed en reisde
met hem mee door het land. Op
zijn woorden knikte zij .ja" en
„nee" of trok de schouders op
en dat betekent „ik weet het
niet". De geheime boodschapper
dacht: Zwijgen is hier zeker een
beleefde gewoonte. Heel goed,
zo heb ik geen last van vrouwe
praat". Zij vermeden de vech
tende legers en kwamen in het
gebied waar de jonge soldaat in
de kerker gevangen zaL Lente
lied werd er voor de tralies ge
bracht en zag daarachter haar
geliefde man met een oude
strijdmakker. Zij legde even de
ene hand op haar keel en de
andere over haar lippen. De jon
ge soldaat begreep dat zij haar
stem niet zou laten horen. Hij
dacht: zij wil niet praten; en zij
wil mij ook duidelijk maken dat
ik de plannen van de koning
niet mag verraden. Maar hij
dacht niét: zij kan niet praten.
Hierna keek Lentelied hem lief
devol aan, stak drie vingers om
hoog en draaide een hand drie
maal om. Ten slotte wees zij op
een rond spiegeltje dat in het
hart van een bloem op haar jak
was geborduurd. Toen vertrok
*ij.
„Wat betekent dat allemaal?"
vroeg de jonge soldaat verward
aan zijn makker. „Aha", zei de
oude, „ik heb veel rondgekeken
en veel gehoord in mijn lange
leven". Hij dacht: je vrouw
heeft haar stem verloren en nu
praat ze in gebarentaal. Maar
om zijn jonge vriend te sparen,
verzweeg hij dat. „Wel", zei hij,
„drie vingers omhoog, dat bete
kent wij met ons drieën. De
hand die vijf vingers heeft, is
driemaal omgedraaid, dat bete
kent drie maal vijf is vijftien.
Het ronde spiegeltje betekent de
volle maan Zij heeft dus ge
zegd: Wij drieën zullen op de
vijftiende van de maand, als de
maan rond en vol is als mijn
spiegeltje, ontkomen".
Toen op de vijftiende van de
maand een volle maan aan de
hemel stond, ving Lentelied het
maanlicht in haar spiegeltje en
verblindde er de drie bewakers
van de kerker mee. Zij nam hun
sleutels af, griste hun donkerzij
den, bijna onzichtbaar makende
mantels weg, opende de kerker
en viel haar man in de armen.
Op hetzelfde ogenblik kreeg ze
haar stem terug! „Kom mee",
fluisterde ze en sloeg zichzelf en
de twee mannen die donkerzij
den mantels om. Zij slopen weg,
maar moesten nog door zeven
poorten gaan om op vrije voeten
te komen. Bij elke poort zong
Lentelied zacht maar zó betove
rend, dat de poortwachters dro
mend luisterden en de vluchte
lingen niet zagen ontsnappen.
Langs verre omwegen bereikten
de jonge soldaat met Lentelied
en de oude makker tenslotte
zijn stad en zijn huis. Intussen
was de aanvoerder van de vijan
den door de geheimzinnige
vlucht in verwarring geraakt
Hij verloor zijn zekerheid, de
soldaten gehoorzaamden niet
meer, zij werden verslagen en
trokken af. Thuis merkte de
jonge soldaat dat het land van
zijn vader die boer was, door
plunderende soldaten was ver
woest. En dat de winkel van zijn
vriend de handelaar door de
vijand was leeggeroofd. Zodat
het maar weer duidelijk bleek,
dat oorlog verschrikkelijk is, of
je nu vrijwillig soldaat bent of
niet
An Mac Gillavry
Het wekelijkse spel vraagt ditmaal wel wat voorbereiding. Je moet eerst
proberen een bezemsteel te pakken te krijgen die je aan de onderkant
schuin afsnijdt. Dan een stukje triplex dat je zo moet zagen als je op
de tekening ziet. Het plankje met een of twee schroeven stevig aan
de bezemsteel vastmaken. De ronding in het plankje moet zo groot
zijn dat de voorwerpen waarmee je gaat spelen erin passen. Die
voorwerpen kunnen zijn flinke keisteentjes of damstenen (wat wel erg
mooi is maar je mag ze natuurlijk niet zoek laten raken) of iets anders
dat lekker glijdt. Zorg ervoor dat je de stenen uit elkaar kunt houden
want je speelt met een vriendje of vriendinnetje. Op straat maak je
met krijt een speelveld zoals je op de tekening ziet. Zet de cijfers in
hokjes van 20 bij 20 centimeter. Ga dan achter een lijn staan, die drie
meter van het speelveld af is. Om de beurt schuif je een steen naar
voren en wie het eerst vijftig punten heeft, is winnaar. De steen moet
helemaal in het vakje liggen, dus niet op de lijn. Je moet proberen
de steen van de tegenstander die in een vak met een hoog cijfer is
gekomen, er met je eigen steen uit te wippen naar een lager vakje
of helemaal buiten het speelveld. Je zult er veel plezier mee hebben.
Als je later boeken voor oudere mensen gaat lezen en je krijgt er een
in handen uit de Arabische landen zul je lezen over de enorm grote
vogel Rock waaraan Sindbad de Zeeman zich had vastgebonden. Dat
had hij per ongeluk gedaan want Sindbad dacht dat hij aan een boom
vastzat omdat die grote vogel zo ver boven hem uitstak dat hij niet
eens had gemerkt dat er nog meer was dan poten Hoe men aan dat
verhaal is gekomen? Op het eiland Madagaskar leefde heel vroeger
een struisvogel die drie meter groot was en vierhonderd kilo woog.
Later heeft men grote eieren van dat geweldige beest gevonden en
men neemt aan dat zo het verhaal van de reuzevogel Rock is ontstaan.
De Voorjaarstentoonstelling
1975 van Pulchri Studio is een
bewonderenswaardige exposi
tie van de vernieuwde aan
dacht die iets in zich heeft
van 'n renaissance, van een
nieuw getij, waarin de scha
duwbeelden en de onzekere
schemertoestanden veroor
zaakt door het oorlogsgeweld
en leed aan het wijken zijn.
Het moet de bezoeker van de
ze drie zalen omvattende ten
toonstelling wel opvallen dat
nagenoeg alle hedendaagse
kunstenaars de mens open en
onbevangen tegemoet treden
met een rechtstreekse verbeel
ding van het onderwerp óf
met zulk een interpretatie dat
bijna ledereen het schilderij,
de ets of het plastiek, zien dus.
in zich opnemen en verwer
ken kan.
Het lijkt er op dat het „Kunst
voor allen" uit de voor-oorlog-
se jaren nu toch eindelijk be
waarheid gaat worden. En dat
de verantwoordelijke mensen
van de Jacob Hartogprijzen er
ook zo over denken, wordt al
dra duidelijk wanneer men
hun toekenningen bekijkt: de
schilderprijs voor die merk
waardige blanke topgevel van
Henri van Nes uit Dordrecht
en zo'n simpele fiets, geëtst
door Jan van Spronsen, kreeg
de grafiekprijs (een nauwlet
tender voor-stelling is nauwe
lijks denkbaar) en bij de zwart
marmeren kop van Jules Ver-
meire staat het kaartje: prijs
voor de beeldhouwkunst En
dan denken we hier meteen
aan de gestileerde architec
tuur beelden van de twintiger
jaren die men toen zo „mo
dem" vond. We geloven dat dit
begrip „modem" gaat afzwak
ken omdat men toch een
v--
Jules Vermeire, Kop van zwart marmer.
ideaal prefereert en dat uitge
drukt wil zien in vormen en
kleuren.
Zeg 99 procent van deze col
lectie wijst in die positieve
richting en zelfs de weinige
abstracten die er hangen, zijn
afgeleid van een vaste beeld
vorm: Hierck o.a. en Bleyen-
berg die nog eens in een
prachtig blauw uitkomt
Daar is ook weer die brede,
wijde blik op de wereld terug:
de Place de la Nation door
Henk de Vos getekend b.v. en
als er bloemen neergezet zijn.
laat ze dan ook schitterend
bloeien zoals Miep de Leeuwe
met haar gladiolen deed. Alles
mag weer gezien worden in
zijn eigen gedaante met de
bijbehorende „sfeer". Een oud
buiten, zoals de Voorde van
Rijswijk, schilderde Lies Was
in de zachte tedere aquarel-
trant van de vorige eeuw en
in dat markante afgebrande
Palais de Danse zag Bob Lens
in de avondschemering de ver
trouwde horizontale lijnen van
het semi-klassieke geval. De
kunstenaar kiest wat hem
trekt, wat tot zijn eigen wezen
behoort of er mee verwant is.
En het is gelukkig dat hij zich
hoe langer hoe meer bevrijd
acht van de waan-dwang die
voorschreef hoe men „in"
moet zijn om niet voor antiek
en afgedaan ter zijde gezet te
worden.
Albert de Deken
In de Galerie en de Tuinzaal
van Pulchri hangen de doeken
van Albert de Deken, een neo-
impressionistische Vlaming
die duidelijk de mentaliteit
van de Antwerpse school be
zit: de zelfbewuste, kortdadige,
rotsharde streek waaraan
niets meer veranderd kan wor
den en waarin ieder deeltje
permanent aansluit. Alleen in
het portret moet wat zorgvul
diger te werk worden gegaan,
vanwege de nodige gelijkenis,
maar bij de landschappen en
stadsgezichten overheerst de
impressie in de meest poly
chrome sectoren. „Uit het gan
se hart gegrepen"
De Voorjaars-expositie duurt
tot de 8ste juni, Albert de De
ken blijft tm. de 5de van die
maand.
J. V.
door1
JEAN
DULIEU
M-81 De compagnie kraakvogels
was volkomen in verwarring ge
raakt. Gillend stoven ze het huisje
van Gregorius uit en juist toen
Paulus zich verbaasd afvroeg wie
deze complete nederlaag bewerkt
had, kwamen er achtereenvolgens
acht mollen uit de grond opdui
ken. Ze droegen allemaal wur-
menprikkers en keken geweldig
trots. 'Ha ha ha,' zei Mol, 'had ik
niet iemand horen zeggen dat ik
een verwaande rakker was?' 'We
hebben ons vergist,' riep Salomo
dadelijk. 'Nogal wel zo tamelijk,
min of meer.' voegde Oehoeboeroe
er beschaamd aan toe. 'Jullie zijn
reusachtig geweest,' verklaarde
Paulus. 'En jullie hebt Gregorius
een grote dienst bewezen!'
