MODE UIT
COLOMBIA
Gelijk loon voor haar en hem
Op goede voet
Folder van Sociale Zaken
Inspraak
geliefd
thema
VOOR DE VROUW
Er zijn nog steeds vrouwen, die vergeleken
met hun collega's van het sterke geslacht aan
het eind van de week minder in hun loonzakje
vinden, terwijl ze precies hetzelfde werk doen.
Hoewel op 20 maart van dit jaar toch wettelijk
is vastgesteld, dat vrouwen bij gelijkwaardig
werk recht hebben op hetzelfde salaris. Veel
van de vrouWen, die voor dat betere loon in
aanmerking komen, kennen echter niet de
paden die bewandeld moeten worden om het
ook werkelijk te krijgen. Vandaar dat het
ministerie van Sociale Zaken de folder „Gelijk
loon voor haar en hem" heeft uitgegeven waar
in stap voor stap de weg wordt aangegeven.
„Stel", zo staat er in te lezen, „u voelt zich
tekort gedaan. De man, die in uw bedrijf
precies hetzelfde werk doet. verdient meer dan
u. Hij maakt evenveel uren en kan zich bijvoor
beeld niet beroepen op meer dienstjaren of
betere prestaties. Dan is de zaak eenvoudig: u
wórdt tekort gedaan."
Het is natuurlijk ook mogelijk dat er niet zo'n
„vergelijkbare man" op de zaak te vinden is;
zelfs geen man die ongeveer hetzelfde werk
doet, maar dat even zwaar, moeilijk en inspan
nend is. In dat geval kan men een vergelijking
trekken met een man uit een ander bedrijf in
dezelfde bedrijfstak. Er dient in dat geval
echter wel rekening te worden gehouden met
het verschil in loonpeil tussen de twee bedrij-
dezelfde waardering voor de werkzaamheden
krijgt (dit geldt uiteraard ook voor mannen die
niet gelijkwaardig worden beloond, want ook
dat komt voor) dan is het ten zeerste aan te
bevelen de folder aan te vragen. Dit kan bij
het ministerie van Sociale Zaken, Zeestraat 71a,
Den Haag. Uitgebreide informatie over deze
materie kan men ook krijgen bij de Commissie
„Gelijk loon voor mannen en vrouwen", Lange
Voorhout 27a, Den Haag. Telefonisch te berei
ken onder nummer 070 - 18.00.40.
Dat begrip „inspraak" een geliefd onderwerp blijkt te zijn bij de
vele besprekingen gedurende het jaar van de vrouw heeft zo zijn
oorzaken, waarvan de belangrijkste toch wel gelegen is in de
mening dat wij vrouwen genoemde inspraak niet of te weinig
hebben, zowel wat de grote als de kleine wereldproblemen betreft.
Omdat ik uit hoofde van mijn functie (klinkt dat even mooi
waarschijnlijk het beste geïnformeerd ben over de kleine proble
men, wil ik de eerste buiten beschouwing laten en alleen een paar
gevallen uit de huis-tuin- en keukensector signaleren.
Daarom nu drie korte verhalen,
waarin door gebrek aan in
spraak van een der beide partij
en een nogal scheve situatie is
ontstaan, voor zover Je al niet
van slachtoffers zou kunnen
spreken.
Kilometervreter
Daar is om te beginnen het ver
haal van de vrouw van Kees.
Kees is de kilometervreter van
de familie, die zich gedurende
de vakanties aan die vraatzucht
op een nogal rigoureuze manier
te buiten gaat. Zijn vrouw is
totaal anders, die zou het liefst
met een heel dik boek in een
heel luie stoel kruipen, met de
kinderen op een behoorlijke ge-
hoorsafstand. Maar ja, wie is de
vrouw van Kees Dus (mannen-
logica is de vakantie eenmaal
aangebroken dan wordt iede
reen in het blik geperst, de ba
gage gaat er op of erachter, en
daar gaat reislustige Kees. De
hele familie wordt zes weken
aan één stuk rondgezeuld, en
komt dan thuis met een dood
vermoeide moe, werkelijk in al
le denkbare staten van uitput
ting, die met een wit lachje ver
kondigt dat ze een heerlijke va
kantie heeft gehad, dat Kees
ik-weet-niet-hoeveel kilometers
afgelegd heeft en dat ze zo en
zoveel heeft gezien. „Ach, het
heeft hem zo goed gedaan", zegt
ze. Haar rok sloebert om' haar
lijf. Kees zakt zalig onderuit in
zijn stoel en zegt vergenoegd:
„En nu een pilsje vrouwZe
rent al naar de koelkast
Een inruil
Op naar het volgende verhaal.
Er stopt een auto voor de deur,
en wie stapt daar uit Annie's
bloedeigen echtgenoot. Wat
moet hij nou in die wagen, dat
afschuwelijk glimmende, op
zichtige geval Hij komt bin
nen. Trots, stralend. „En hoe
vind je hem „Wat vraagt ze
onzeker, hij zal toch niet.en
die vorige was nog maar net
afbetaald „Een inruil", zegt hij,
haar verschrikte gezicht nege
rend. „Moest maar zesduizend
bijbetalen, goed hè". Ze rekent
snel: zesduizend opgenomen,
dat wordt weer zoveel per
maand afbetalen, daar géét
weer een gedeelte van haar
huishoudgeldDan kijkt ze
naar zijn gelukkig gezicht en
denkt vertederd: „Ach, hij is
nog zo'n echte jongen, laat hem
toch gelukkig zijn'. Ze stapt in
en rijdt een ererondje met hem.
Terwijl hij met knopjes en
schuifjes tovert, knikt ze welwil
lend om zijn uitleg waar ze geen
draad van snapt. Ze blijft maar
piekeren: hoe moet dat nu toch
met dat huishoudgeld „Je kunt
je toch wel redden met een hon
derdje of wat minder in de
maand?", vraagt hij. Ze piekert
verder: niet naar de kapper,
toveren met speklappen en ge
hakt uit de reclame, zelf jasjes
naaien dat scheelt toch weer
heel watnu ja, als hij het zo
graag wil, zij zal zich wel redde-
n..Jawel hoor", zegt ze flink.
Toch lief van hem dat hij zich
daar bezorgd over toont.O ja
Ze zou voor de aardigheid de
rollen eens om moeten keren.
Doodgewoon naar een dealer
stappen en daar een gezellig
klein autootje uitzoeken, zo ge
makkelijk bij het winkelen. Ik
zie haar er al mee voor rijden
Ik neem aan dat de man anders
zal reageren dan zijn vrouw, om
het maar eens heel voorzichtig
uit te drukken.
De hond
Volgende verhaal. Dit keer is
het slachtoffer een man, (dat
komt óók voor), genaamd Jan.
Jan is gehuwd met Marie, en
dat heeft hij geweten. Hij weet
het nu trouwens nog. Zelfs nog
beter dan tevoren. Marie is de
vrouw met het volmaakt schone
huis en het volmaakt econo
misch verantwoorde beleid, de
eeuwige migraine en de hon
derd andere kwaaltjes inclusief
de hoge bloeddruk, en het ene
kind. Marie leeft volgens twee
criteria: Blijft mijn huis wel
schoon en kost het niet te veel
geld. Dat is natuurlijk niet zo
erg, als ze daarmee maar geluk
kig zou zijn, maar daar lijkt het
bepaald niet op, en bovendien
heeft ze haar levenspatroon au
tomatisch aan Jan opgedrongen.
Jan rookt niet. Jan doet niet aan
sport, Jan heeft geen hobby.
Jan leest niet En terwijl Marie
poetst, zeemt, schrobt, kwebbelt
en klaagt, zit Jan in zijn stoel
en kijkt naar de auto's die langs
zijn raam voorbijschieten. Jan
gelooft het allemaal wel. Het
leven suft wel verder, hij zit nu
eenmaal in de foute hoek. Dan
komt de dag dat Jan een vriend
ontmoet: een levensgrote Sinl
Bernard, bij een collega die hem
weg wil doen. En Jan, helemaal
kapot van zaligheid bij het idee
van zo'n grote, ruige kameraad
die nog zijn mond houdt ook
doet misschien de eerste onver
antwoorde uitgave in zesentwin
tig jaar. Mét de hond komt hij
thuis, helemaal gelukkig en ir
staat om de hele wereld te trot
seren. Maar met één mens lukt
hem dat niet: zijn eigen vrouw
Marie is ziedend, Marie krijgt
hoofdpijn, Marie rekent onge
rust uit wat dat beest alle ma a
wel niet op zal eten, Marie is eer
zenuwinzinking nabij en Mari<
zegt: „Dat beest weg of ik weg
En zie hier hoe de echtelijk*
liefde triomfeert: Daags daamj
brengt Jan de hond weer terug.
En nu zit hij weer in zijn stoel
en kijkt naar de auto's die langs
zijn raam voorbijschieten.
Geven en nemen
Je gaat je inderdaad afvragen,
of de hierbovenbeschreven per
sonen het woord „inspraak" wel
eens gehoord hebben, en hele
maal of ze er de betekenis wel
van zouden begrijpen. Nu kun
je daar heel gemakkelijk een
grappig verhaal over ophangen,
maar in wezen is het toch in
triest, dat mensen die toch sa
men willen leven elkaar zó be
handelen, deels traditiegetrouw,
deels uit goedzakkerigheid,
deels uit domheid. Hoe dan ook
is er in alle gevallen sprake van
gemiste kansen. Hoe goed kan
het leven immers zijn als je
beiden weet te geven en te ne
men, met andere woorden: te
overleggen. Inspraak is toch in
wezen niets anders dan elkaar
ruimte gunnen, die ruimte sa
men delen, oog hebben voor el-
kaars argumenten en samen
eerlijk naar een oplossing zoe
ken
M.M.
Prachtige zwaar afhangende wollen jurk met kleurig borduursel
Zeer geschikt voor tuinfeesten als het 's avonds wat kil wordt.
een Nederlands archeoloog,
die opgravingen in Colom
bia verricht, stond met rode
wangen van agitatie te strij
ken en te zwoegen om de
meisjes tijdig in de kleren te
krijgen.
Sterk geïnteresseerd in de ont
wikkeling van de Colom
biaanse vrouw, reist zij voor
haar plezier in dit land dor
pen en gehuchten af om de
vrouwen te stimuleren haar
natuurlijke begaafdheid tot
borduren en naaien in prak
tijk te brengen.
In het stadje Chia is een pri
mitief modecentrumpje ge
vestigd, waar inheemse
vrouwen volgens de hoofd
lijnen van de hedendaagse
mode werken, maar met be
houd van het eigen krakter.
De borduursels bestaan uit
prachtige inheemse motie
ven: kleurige vogels, bloe
men, lianeachtige versierin
gen, vlinders vSn pailletten.
„Ik vind dit erg leuk", zegt
mevrouw Van der Hammen
tussen de bedrijven door.
„Ik vlieg steeds met een klei
ne collectie heen en weer
tussen Colombia en Neder
land. We houden zo nu en
dan showtjes, (o.a. op de Co
lombiaanse ambassade in
Wassenaar bij ambassadeur
Luis Cordoba en mevrouw
Cordoba Garces) om te laten
zien wat de vrouwen in Co
lombia presteren. Langza
merhand kopen luxe bouti
ques de exclusieve proeven
van inheemse bekwaamheid,
die niet te duur zijn: circa
200,- voor een lange gebor
duurde linnen avondjapon.
Chia heeft zelfs een vestigings-
punt in Nederland gekregen
en wel „Chiatex", Dorothea-
gaarde 4, Bussum. Ook hier
kan men de handgeborduur-
de japon, waarvan de rok en
kapmouwen zijn gemaakt
van puur linnen bestellen.
langs de zoom, hals en mouwen.
Het aangebreide lijfje en
borduurwerk zijn van het
nieuwe materiaal „artiseda",
een glimmend dik garen dat
gebreid of gehaakt mooi om
het lichaam sluit. Het geheel
opengebreide, tweedelige set
(rok en truitje in brique en
zeegroen) geven een apart
effect. Broek en haltertruitje
in „artiseda", met een gebor
duurde vlinder van paillet
ten op de voorkant doen het
leuk voor tieners. „Macon-
da" is een elegante lange
avondjurk met V-hals en
opengewerkte taille. Bijzon
der imposant is de „manta
guajira" van grijs katoen,
die met uitgespreide armen
een enorme vierkante lap
vormt. Bij normale bewegin
gen vallen de plooien ele
gant omlaag, terzijde van de
rechte, geheel in licht- en
donkerrose geborduurde,
middenbaan.
Tiny Francis
Colombiaanse en Neder
landse charme ontmoet
ten elkaar in „Het Kom
pas", gemoedelijk tref
punt voor zeilers aan de
Kaag, op de avond dat
zo'n 26 kandidaten hun
eindexamen voor manne
quin aflegden. Ze waren
opgeleid door mevrouw
Margot den Hengst (31),
die met echtgenoot Frits
(40) een zeer drukbezoch
te opleidingsschool voor
mannequins en schoon
heidsspecialisten leidt in
Den Haag.
„De meisjes moeten leren lo
pen als ladies", zegt Margot,
die zelf mannequin is ge
weest. Ze gaat joviaal en
vriendelijk met haar groepje
om, maar heeft wel scherpe
ogen.
„In 1851 gebruikte een jonge
Engelsman Charles Worth
houten poppen voor het to
nen van zijn collectie", ver
telt zij mij een dag na het
examen in haar fraaie salon.
„Deze poppen heetten „man
nekens". Sindsdien willen
mode en reclame alleen vak
kundig opgeleide en getrain
de mannequins, die elegant
een parapluutje open en
dicht kunnen doen, die pi
rouettes maken zonder van
de sokken te gaan, soepel
een binnenvoering van een
jas kunnen laten zien zonder
houterige bewegingen te ma
ken, steeds blijven glimla
chen ook als ze even struike
len zich dan ongemerkt weer
te herstellen en de vage,
maar welwillende blik heb
ben die de aandacht van het
mooie gezichtje afleidt naar
de kleding die ze draagt. De
cursussen bij de opleidings
school duren 4 maanden met
één lesavond per week: toe
gangseisen normale algeme
ne ontwikkeling. Diplomaop
leiding B. omvat ook foto-
en reclamemodel.
In de pauze tijdens het exa
men lieten de examenkandi
daten een serie handge
maakte. uit Colombia geim-
porteerde kleding zien: On
gebleekte linnen japonnen
en blouses met borduursels,
gebreide poncho's en vesten
voor kille zomeravonden etc.
In de verkleedruimten in de
bovenste regionen van „Het
Kompas" heerste een ware
chaos. Mevrouw Anita van
der Hammen, Malo-Spaanse
van geboorte, gehuwd met
Bij ambassadeur Cordoba Marino: avondcape over een
japon van „artiseda". Een Colombiaans ontwerp.
ROTTERDAM De nog in leven zijnde schoenfabrieken in
Nederland draaien momenteel op volle toeren. De mode wisselt
minstens vier maal per jaar.
Vakmanswerk is moeilijk te maken en de liefde voor het vak
js tegenwoordig vaak ver te zoeken. In Italië heeft de schoenfa-
bricage nog mensen, die zeggen: „Vandaag is het stikwerk
mooier geworden dan gisteren", Omdat de Italiaanse schoenen
eleganter van uiterlijk zijn dan de Nederlandse en de liefde
voor het werk nog duidelijk aanwezig is, heeft Nederland een
zware dobber aan de schoenindustrie. De overgebleven fabrie
ken zijp de doordouwertjes, ze overleven de sociale voorzienin
gen en „drijven" vaak op de verkoop van herenschoenen, omdat
ze hiermee een kwaliteitsprodukt op de markt kunnen brengen
dat minder onderhavig is aan de grillen der mode. Bij de
damesschoen is er ook meer prijsconcurrentie. Aldus vertelde
.men ons bij het Modecentrum, Rotterdam dat elk seizoen een
expositie „Mode in Leer" brengt.
De wijdte van de kleren vraagt om verlenging van het silhouet:
dus hoge hakken zetten door. Ook de sleehak heeft de eigen
schap de lijn van de schoen slanker te maken.
Er is de conventionele groep (moccasin, loafer, trotteur) voor
de klassieke vrouw, een schoentype waarmee de Nederlandse
fabrikanten goed „uit de voeten" kunnen: verder de modieuze
groep met veel bandschoentjes, enkelbanden, wreefbanden en
vooral T-banden. Deze schoenen bestaan meestal uit twee delen,
een duidelijk gescheiden vóór- en achterkant, een simpele lijn
en effen van kleur.
Dan is er de sportieve en semie-sportieve schoen met het accent
op de hak en zool, gevarieerde materiaalkeuze als naturel, leer,
touw, kurk en crêpe.
Tenslotte de touwsandalettes en espadrille grapjes.
Voor modieuze mannen de Texas-laars met extreem spitse leest
en Spaanse hoge hak.
Bij de wijde look horen ook tweekleurige tassen met overgesla
gen kleppen en druksluiting.
T.F.
Er wordt veel met natuurlijke materialen qewerkt. Er zijn ook lakschoenen met touw. Voor modebewuste vrouwen de elegante bandschoenen met slanke hak. De schoenen
zolen. Het bovenstuk kan dan bijvoorbeeld helrood zijn. zijn veelal voorzien van een teenopening.
