Europa Cup volleybal
diamantjes carrière
Van der Smissen boven
de grauwe middelmaat
'eining tijdens Varsity
£*}QLEN:
Gaggenau:
Minder
talent
veel meer
instelling
tlshe weer
e sterk
voor
Tom Okker
(egir verrassend winnaar
1
GELDROP/VOORBURG In
de langdurige rondedans die
onmiddellijk na de laatste
smash van Gaggenau, goed
voor het landskampioenschap,
losbarstte hoste ook Jurrien
Kooien mee. Misschien nog wat
uitbundiger dan de anderen, hij
had er in elk geval alle reden
toe in Geldrop, waar Gaggenau
in de vijfde set na een schijn
baar hopeloze achterstand van
14-11 in de vijfde set toch weer
terugkwam. Terugkomen, de
specialiteit van de Voorburgse
volleybalploeg, mag ook betrek
king hebben op Kooien. De 36-
jarige routinier dacht nog maar
een jaar geleden aan stoppen.
Hij hoorde wel thuis bij Starlift
Blokkeer, de gevestigde kam
pioen, maar verbleef bijna al
tijd op de reservebank. "Je be
seft nu pas, dat je bij Starlift
bent afgedankt. Dat is een gek
ke ervaring". Jurrien Kooien
doet die constatering met ge
noegen. Hij heeft lange tijd get
wijfeld. Of gehoor geven aan de
vele aanbiedingen trainer te
worden of zwichten voor het
verleidelijke aanbod van Gag
genau het daar eens te probe
ren. In Geldrop kon Kooien op
gelucht vaststellen: "Ik ben nu
wel blij, dat ik de goede keus
heb gemaakt". Mocht Jurrien
Kooien, een dag eerder ook nog
eens vader geworden, dolgeluk
kig zijn?
Met zijn komst bij Gaggenau,
waarbij hij John Groen op
sleeptouw nam, deed Jurrien
Kooien desgevraagd omdat hij
Het moment was daar eindelijk. Kees van Zweeden, de verguisde maar ook zeer
gevierde trainer van Gaggenau ging op de schouders. Als coach van de landskampioen.
met zijn 20-jarige ervaring tot
de kenners gerekend mag wor
den, een voorspelling. "Ik denk,
dat Gaggenau in de competitie
ergens tussen de derde en zesde
plaats zal eindigen", zei hij toen.
Het was ook de plaats, waarop
Kees van Zweeden met recht
altijd in een adem genoemd met
de prestaties van Gaggenau,
gokte. Maar in zijn hart hoopte
de trainer op meer. Had hij te
lang lijdelijk moeten toezien hoe
al zijn talenten toen de club nog
HML/CLV of Corbulo heette,
zwichtten voor rammelende
geldbeurzen. Bijna had Kees
van Zweeden, vroeger ook al
ondergewaardeerd als bonds
coach, de moed opgegeven.
Toen kwam sponsor Gaggenau
en Jurrien Kooien samen met
John Groen. De mixture van
routine en het talent door Kees
van Zweeden geschaafd bleek
een gouden greep.
Vrede
Jurrien Kooien: "Er was niet
zoveel talent, maar er werd zo
ontzettend hard gewerkt, dat ik
een derde plaats wel mogelijk
achtte. Daar had ik vrede mee.
Achteraf betekent dit jaar een
nieuwe dimensie voor mij. Ik
heb gezien, dat je met wat min
der talent, maar met veel meer
instelling toch een heel eind
kan komen".
Jurrien Kooien, toch veel ge
wend, is verrast door die instel
ling. Terwijl hij in wezen de
dirigent is. Als aanvoerder en
een nooit aflatende bron van
energie zweepte hij zijn ploeg
telkens weer op tot een ongeloo
flijk fanatisme. "Soms heb ik
me geërgerd aan die onervaren
heid, maar aan de andere kant
hadden ze dat extra steuntje
nodig. Ze hangen aan je. Als je
er dan maar voor zorgt, dat jij
blijft gaan. Het is leuk werk,
maar wel vermoeiend". Dat
geldt zeker voor de slotfase van
de competitie, toen Gaggenau
als underdog gestart plotseling
Jurrien Kooien met de "bokaal die hoort bij het landskampioenschap. Een van de
glimlachende omstanders tijdens de receptie is burgemeester Feith (derde van links).
Rechts voorzitter Piet de Bruin van de NeVoBO.
in de rol van favoriet de daar
mee gepaard gaande mentale
druk nauwelijks kon torsen. Het
bleek in de wedstrijd tegen Hof
nar, waarin de degradatiekandi
daat uit Geldrop naar - het moet
gezegd worden - de beste vorm
van het seizoen groeide. Gagge
nau kwam in de vijfde set met
14-11 achter en leek verloren.
Op dat moment stapte Jurrien
Kooien, de spelverdeler, naar
John Groen en fluisterde hem
wat in de oren. "Ik heb toen
gezegd: Jij krijgt alles. Een an
der zal angstig zijn, maar John
is een speler van zoveel kaliber
dat hij het aankan. Het klinkt
achteraf misschien heel stom,
maar ik heb in die wedstrijd
geen moment getwijfeld". Het is
geen bluf. Achteraf op- de recep
tie in de Voorburgse sporthal
De Vliegermolen die veel later
begon dan gepland door de on
verwachte tegenstand in Gel
drop, wijst de routinier van
Gaggenau op de vele vijfsetters.
bij het voetbal, waar je ploegen
hebt die vreselijk mooi spelen
maar nooit winnen. Wij werken
toevallig wel efficiënt". Jurrien
Kooien wimpelt al degenen die
komen met kreten als "kam
pioen van de gematigdheid" af
met: "Met alle middelen en ge
breken winnen we wel steeds.
Bekroning
De wedstrijd tegen Hofnar,
door sommigen als "een verto
ning, een kampioen onwaardig"
gekenmerkt, was juist wel een
typerende bekroning. Zoals in
alle vijfsetters het geval was,
won Gaggenau en zoals zoveel
was gebeurd, kwam de Voor
burgse ploeg terug uit schier
onmogelijke positie. Dat heet
Jurrien Kooien: "De vijfde set
is een hele aparte geschiedenis
in het volleybal. Soms hadden
we de kwaliteit van een Oosteu-
ropese topploeg en even later
zakten we terug naar een beden
kelijk niveau. Een niveau dat
dan nog altijd hoger is dan dat
van de tegenpartij. Zeker wat
de vijfde set betreft. Dat is het
werk van Kees van Zweeden.
Als alles mislukt in de training
toch blijven doorgaan". Kooien
geeft toe dat Gaggenau in het
begin van de competitie het ge
luk heeft gehad dat de concur
renten fouten maakten. "Maar
het is niet waar, dat we alleen
maar geluk hebben gehad. Dat
kan je niet zeggen, als je zo
vaak terugkomt. Het is net als
Dan is het toch volkomen ver
diend?" Jurrien Kooien genoot
dan ook zonder enige terughou
dendheid van alle belangstelling
op de receptie. Met een pilsje in
de ene en een sigaret in de
andere hand denkt hij al aan
het volgende jaar. Een jaar met
Europa Cup, dat hij zeker zal
mee maken. "Ik plak er nog een
seizoen aan vast. Europa Cup
volleybal is het einde. Dat zijn
de diamantjes van je carrière".
En wat de prestaties op interna
tionaal niveau betreft verwacht
Jurrien Kooien dat Gaggenau
niet orider hoeft te doen voor
ploegen als Deltalloyd en Star
lift Blokkeer. Prestaties die be
haald moeten worden zonder
versterking van buitenaf. "Dat
zou niet goed zijn voor Gagge
nau. Er is hier zoveel talent dat
je dat de anderen niet zou kun
nen aandoen. Volgend jaar is dit
seizoen bezonken, zijn de spe
lers rijper geworden. Gaggenau
is ook de ploeg van de toekomst
Als je ziet, hoe hard er hier
gewerkt wordt"
KEES KOOMAN
STOCKHOLM - Tom Okker
heeft gisteren in de finale van
het WCT-toernooi in Stock
holm zijn meerdere moeten
erkennen in Arthur Ashe, die
In twee sets (6-4, 6-2) zegevier
de. In de eindstrijd dubbel
spel won Okker met Ashe van
?Dominguez en Warwick met
Jde cijfers 6-3,7-6.
l de oefenwedstrijd van het
[Nederlandse tennisteam tegen
[Oostenrijk in Wenen heeft
Kolf Thung een ernstige arm-
plessure opgelopen waardoor
t dubieus is of hij komend
ïekeinde tegen Hongarije
i uitkomen voor de Davis
[Cup* De ontmoeting in Wenen
een gelijkspel op: 4,5-
AJitslagen: Sanders-Feigl 6-4,
ij?-5, 6-2. Hemmes-Krajcik 3-6,
[(6-1, 6-1, 2-6, 6-2: Thung-Wim-
{mer 6-2, 7-5, 1-6, 2-6, gestaakt;
jFleury-Blanke 1-6, 4-6, 5-7:
ifSanders/Hemmes-Blanke/Feigl
1-7-5, 4-6, 5-7: Sanders-Wimmer
<3-6, 3-6, 6-0, 7-5, 3-6; Fleury-
[jFeigl 3-6, 6-2, 6-4, 3-6, 6-3; San-
jders/Fleury-Kary/Wimmer 3-6,
,,6-3, 6-4, 6-3.
Chris v.d. Smissen
(Van onze sportredactie)
ENSCHEDE Een ding
stond gisteren in biljart
paleis Stokker te Ensche
de wel vast. Met Hans
Vul tink, de regerende
kampioen, zou het 26ste
toernooi om de nationale
titel bandstoten onget
wijfeld meer inhoud heb
ben gehad dan nu het
geval was. Slechts Christ
van der Smissen, vooraf
al duidelijk als opvolger
van Vultink aangewezen,
werkte zich boven de
grauwe middelmaat uit.
De Brabander deed dat
door als enige een inter
nationaal meetellend al
gemeen moyenne op de
tafel te deponeren van
8.53.
De andere zeven kandidaten
kwamen niet eens aan een ge
middelde van 6 toe en dat teken
de de armoe die er vier dagen
lang in Enschede heerste. Dat
had allemaal heel anders kun
nen zijn als de deelnemers hun
aanvallende instelling hadden
getoond. Juist daarvan was wei
nig te merken. Slechts Van der
Smissen, Piet Vet, de voor het
van 6 tot 13 augustus in La Paz
te houden wereldtoernooi drie
banden oefenende Rini van
Bracht en in iets mindere mate
Piet Dekker, maakte zich niet
schuldig aan de defensieve
speelwijze, die het toernooi ken
merkte. Van der Smissen palm
de in ruil daarvoor de titel bin
nen, Piet Dekker mocht zich
verrassend tweede noemen en
Piet Vet finishte als vierde, pal
achter Henk de Kleine die eerst
zaterdagavond moest buigen,
voor Piet Dekker en gisteren in
de eindstrijd ook volstrekt kan
sloos was tegen de man die
Nederland gaat vertegenwoordi
gen in het E.K. te Granada, van
22 tot en met 25 mei, Christ van
der Smissen.
De Kleine die aanvankelijk de
leiding had, voor het laatst bij
55-39 in de elfde beurt, slaagde
er na een serie van 32 van zijn
tegenstander niet meer in een
ernstige bedreiging voor het ta
lent uit St Willebrord te vor
men. Al had Van der Smissen
toch 27 beurten nodig om zijn
suprematie in de score tot uit
drukking te brengen: 200 om 85.
Omdat Piet Dekker in de slotfa
se van zijn duel tegen Piet Vet
de langste adem had (200 tegen
174 in 33 beurten) moest de
Helmonder zelfs nog voorrang
verlenen aan Dekker, die zater
dagavond al bijna voor een
stunt had gezorgd door tegen
Van der Smissen het eerste de
200 vol te maken. Van der Smis
sen zorgde er in de nastoot ech
ter voor dat hij via een serie van
25 toch een punt aan de con
frontatie over hield. Daardoor
kon Van der Smissen in de fina
le een enigszins behoudende
aanpak hanteren. De man die
bij het laatste wereldkampioen
schap tweede werd achter de in
deze spelsoort superieure Belg
Ludo Dielis begon tegen De
Kleine weinig overtuigend. Hij
liet achtereenvolgens een 1,
tweemaal een 0, en een 2 note
ren maar omdat Henk de Kleine
hem niet overtrof met enkele
redelijke series, kon Van der
Smissen het verschil vrij simpel
weg werken.
Van der Smissen later:
„In deze partij ging het
me er alleen maar om de
punten te pakken. Het
kon me niet zoveel sche
len dat het algemeen ge
middelde iets naar bene
den zou gaan. Ik heb ge
woon geen risico's willen
nemen. En omdat Henk
geen antwoord had als ik
wel een serie maakte, kon
hij niet blijven volgen".
HOUTEN Een NOS-boot heeft
tijdens de 92ste Varsity op het
Amsterdam-Rijnkanaal nabij Hou
ten gisteren letterlijk en figuurlijk
voor veel deining gezorgd.
n het verloop van het belangrijkste
lummer van de wedstrijd voer het
jacht de zeven boten op het toch
al woelige en smalle water tege
moet toen het 1000-metermerkteken
Werd genaderd. Veel meer dan het
onthutst omhoogsteken van de rode
'lag kon de kamprechter niet doen.
Een geweldige kruisdeining ont
stond die goed roeien geheel onmo-
ïelijk maakte. Zeker 800 meter heb-
>en de zeven ploegen, strijdend om
ie medaille die voor veel roeiers
het hoogtepunt van hun sportieve
loopbaan betekent, last gehad van
het ruwe water. Pas daarna waren
ze in staat de boten weer redelijk
in cadans te houden.
Aegir had, toen het incident gebeurde, juist
een voorsprong genomen op de concurren
ten Nereus en Laga. Direct na de start
bleek al, dat de strijd zou gaan tussen deze
drie ploegen. Laga nam aanvankelijk een
snelle voorsprong doch zag zich al in de
beginfase bedreigd door Nereus, dat ook
een verwoed gevecht leverde met Aegir.
Toen op zo'n 1100 meter voor de finish het
water minder woelig werd sloeg Aegir zijn
slag. Op de laatste kilometer liepen de Gro
ningers nog verder weg. Toen de formatie
zeker nog 250 meter van de finish was
sprongen de supporters bij tientallen te wa
ter, daarbij opnieuw onnodige moeilijkhe
den veroorzakend voor de ploegen die de
leider met ruim verschil volgden.
AMSTERDAM - België heeft de lange af-
stand-kanowedstrijd over dertig kilometer
van Amsterdam naar Monnikendam en te
rug naar Amsterdam beheerst Jan Broex
werd eerste na een tweede plaats in de KI
en een overwinning in de Kil met zijn
landgenoot Paul Stinckens. Paul Hoekstra,
Nederlander maar uitkomend voor België
werd derde.
Uitslag:
KI:
1. Paul Hoekstra (Bel.).
2. Jan Broex (Bel.).
3. Paul Stinckens (Bel.).
K II:
1. Jan Broex-Paul Stinckers (Bel.).
2. Paul Broex-Jan Alders (Bel
3. Ruud van der Doe-Hendrik van Es (Ned.).
Eindstand:
1. Jan Broex (Bel.).
2. Paul Stinckens (Bel.).
3. Paul Hoekstra (Bel.).
Traditioneel beeld na afloop van de Varsity. Aanhangers te water na de triomf van
Aegir.
In de ban
Montjuich is een verruk
kelijk bergstadje bij
Barcelona. De kleurrijke
huizen staan er dicht
aan de bochtige weg (te
vens circuit) die door de
stad loopt en het hon
derdduizend koppige
publiek heeft een goed
gezicht op het wedstrijd
verloop. Maar een leek
kon vermoeden dat de
steile weggetjes, met een
breedte van slechts vijf
tien meter, een groot ge
vaar voor de coureurs in
de Grand Prix van
Spanje moest opleveren.
Het passeren van de ra
ce-auto's was bijna on
mogelijk. Dat wisten de
coureurs van te voren.
Maar zei hun bond dan,
de geschiedenis heeft ge
leerd dat het aantal on
gelukken tot een mini
mum beperkt blijft. Om
dat, luidde hun verdere
verklaring, de snelheid
in de talrijke bochten
sterk beperkt blijft. Het
gemiddelde ligt zeker
vijftig kilometer onder
de snelheden, die op an
dere banen in de wereld
worden gehaald.
Dit argument was na
tuurlijk doorzichtig.
Maar zolang er niets
ernstigs gebeurde wilde
de racerij er geen geloof
aan hechten. Catalonië
doet vooral om poli
tieke redenen name
lijk alles om het evene
ment niet af te sfp'o
aan Madrid, de Sp'
concurrent, die c i het
jaar toch al de or «nisa-
tie krijgt toet-deeld
Dat zou verlies aan pres
tige betekenen en dat
moest voorkomen wor
den. Om de coureurs
enigszins mild te stem
men werden door de or
ganisatie ongelooflijke
bedragen aan startgel-
den hoger dan overal
elders in de wereld
toegezegd. Zij lieten zich
erdoor misleiden.
Hoewel het er vrijdag
niet naar uitzag. De fe
deratie voor autocou
reurs, bij monde van
woordvoerder Jackie
Stewart, hield zijn been
strak, toen enkele baan
commissarissen ontdek
ten dat de aangebrachte
vangrails met bouten
zonder moeren waren
bevestigd. De simpele
reden was het tekort
aan moeren. De eerste
training voor de Grand
Prix werd afgelast.
Maar de nacontrole was
kennelijk minder goed
en wat het gevolg van
zoveel onbegrijpelijke
nonchalance kan zijn
bleek gisteren in Mon
tjuich. Hopelijk gaan de
ogen van de betrokke
nen in de autoracerij nu
ook open n wordt het
zelfs voor een leek le
vensgevaarlijke circuit
definitief in de ban ge
daan. De sportwereld
zou er een dienst mee
bewezen worden
Willekeur
De Nederlandse Volleybal-
bond, niet onbekend met ma
nipuleren, heeft weer eens een
vreemd staaltje uitgehaald.
Een uitnodiging voor het na
tionale team in Israël een paar
wedstrijden te komen spelen
kon niet worden aanvaard en
werd toen maar doorgespeeld
naar Robot VCT. De reinste
willekeur, want wat is logi
scher dan eerst de nationale
kampioen, of de ploeg die de
eerste plaats inneemt in de
competitie, te raadplegen.
Gaggenau voelt zich dan ook
terecht gepasseerd. Of erger
de feestvreugde om het natio
nale kampioenschap werd gis
teren getemperd door de
merkwaardige beslissing van
de NeVoBo. Gaggenau had de
trip graag gemaakt, al was het
alleen maar als beloning voor
de krachtsinspanningen. Voor
al Kees van Zweeden, in het
verleden aan de kant gezet als
bondscoach voelt zich „vrese
lijk gekleineerd" en vermoedt
dat de beslissing te maken
heeft met de oude grieven.
Van Zweeden heeft zijn revan
che destijds zouden zijn
trainingsmethoden verkeerd
zijn met de titel. De trip
naar Israël zou een bekroning
zijn geweest. Jammer, dat de
NeVoBo niet zo sportief was.
De tijd heelt de wonden, is het
spreekwoord. De bond heeft
er blijkbaar moeite mee. Gag
genau is er de dupe van.
