PIET VERMEIREN
KRLTGT GEEN KANS
EEN NIEUW LEVEN
TE BEGINNEN
Taxi-Verhart vervoerde 40
van-alles-wat op de achterbak
ir
AATSTE MEESTERSERIE-
fcONCERT VAN SEIZOEN
FILMSTERREN, GRAVEN, VOLKSHELDEN
IDONDERDAG 20 MAART 1975
LEIDSE COURANT
PAGIN A 5
t Mlit
Van een onzer verslaggevers
NOORDWUK Taxi-chauf
feurs maken nog eens wat mee.
Bij het Noordwijkse taxi-bedrijf
Verhart kan men daar van mee
praten. Toen vorig jaar Neder
land in de ban was van het
gijzelingsdrama in de Franse
ambassade in Den Haag, werd
het taxi-bedrijf door hoge func
tionarissen van het ministerie
benaderd om piloot Pim Sierks
en zijn twee assistenten, die op
dat moment in het geheim wa
ren ondergebracht in het exclu
sieve hotel Huis ter Duin, te
vervoeren naar de gijzelings
plaats en later naar Schiphol,
van waaruit Sierks tenslotte zijn
inmiddels historisch geworden
vlucht maakte.
Terwijl de gehele Nederlandse en een
groot deel van de internationale pers
giste wat de in een eenvoudige slobber-
trui gestoken gezagvoerder Sierks binnen
in die ambassade met de gewapende
Japanners besprak, wist de Verhart
chauffeur Bram Francken al wat aaar
zou worden besproken. Van Sierks per
soonlijk had deze al het een en ander van
de inhoud van het geheime draaiboek
vernomen.
En niet, zoals tot op de dag van vandaag
nog steeds wordt beweerd, dat in de
ambassade het vliegplan werd bespro
ken. Sierks heeft er toen alleen maar zijn
vliegbrevet hoeven laten zien. Niets meer.
Het gijzelingsdrama betekende nog een
hoogtepunt in het bestaan van het Noord
wijkse taxibedrijf. Toen Sierks en zijn
metgezellen op Prinsjesdag vanuit Den
Haag naar Schiphol moesten worden ge
reden, kruiste chauffeur Francken met
zijn taxi het pad van de Koninklijke
stoet, die nu niet eens, zoals de traditie
dat wil, met de koets richting Ridderzaal
ging, maar in gewone auto's. Wie had er
voorrang? De Koninklijke stoet of Ver-
hart-chauffeur Bram Francken?
De koninklijke stoet stopte. Francken
mocht doorrijden. Hij is nu de enige
taxi-chauffeur in Nederland, die ooit
"Koninklijke voorrang" heeft gekregen.
Dit voorval is zo maar een greep uit de
tientallen opmerkelijke gebeurtenissen,
die zich de afgelopen veertig jaar hebben
voorgedaan bij het vandaag jubilerende
Noordwijkse taxi-bedrijf Verhart "Als
het moet kan ik er een boek over schrij
ven", zegt de huidige eigenaar Karei Ver
hart, "maar we kunnen natuurlijk niet
alles vertellen. Mensen die door ons gere
den worden moeten kunnen rekenen op
een bepaalde privacy. We houden niet
van roddelen".
Het taxibedrijf Verhart vervoerde in die
veertig jaar zo'n beetje alle rangen en
standen. Graven en gravinnen, filmster
ren, boeren, burgers en buitenlui, aarts
bisschop Makarios en men toerde ook
eens een dag rond met de hond van
Richard Burton en Liz Taylor, het inmid
dels gescheiden filmechtpaar. Het duo
was hier in Nederland voor filmopnamen
en had de hond meegenomen. Maar toen
men op Schiphol door de douane wilde
kreeg men geen toestemming om de trou
we viervoeter zonder de vereiste gezond
heidsverklaring, op Nederlandse bodem
te laten rondstappen. Wel werd toege
staan dat het hondje zolang in gesloten
taxi door Nederland moest toeren. Wat
dan ook gebeurde.
Er is sinds de dag dat Karei Verhart (in
1969 overleden) zijn taxibedrijf van sta
pel liet lopen in de Noordwijkse Voor
straat, wel het een en ander veranderd
in de taxi-wereld. Voor een dorpsritje
van twee kwartjes toen, moet men nu het
bijna tienvoudige neertellen. Toen kostte
een rit naar Leiden nog 1,60. Nu kost
De oude en jonge Verhart: eens Koninlijke voorrang
dat zelfde ritje 18,40".
De zoon van Karei Verhart, ook Karei,
nam na het overlijden van zijn vader het
bedrijf over, samen met zijn broer Wim,
die later een garage ging runnen. Met zijn
vrouw en enkele medewerkers sleutelde
Karei met succes aan de verdere opbouw
van het taxibedrijf. Vandaag is het pre
cies het veertigste jaar. De agenda van
Verhart vermeldde voor vandaag geen
taxi-ritten. In vette letters stond er alleen
geschreven: FEEST. "Toch wordt er van
daag gereden", zegt Karei, "we hebben
voor plaatsvervangers gezorgd".
HERMAN VAN AMSTERDAM
Veer uitstel benoeming
lurgemeester Rijnsburg
Van een onzer verslaggevers
ijnsburg Het is bijna Zb
>ed als zeker dat Rijnsburg
og een maand langer moet
achten op een nieuwe burge-
teester. De kandidaat die num-
en staat voor de bure
teesters benoeming in Rijns-
urg, de Wageningse wethouder
Porte, deelde ons gisteravond
ee dat hij nog steeds niets
:eft gehoord over een eventue-
benoeming. Zou deze voor 17
jaart zijn binnengekomen dan
ad de kans groot geweest dat
heer Porte per 1 april in
ijnsburg al van start zou zijn
igaan. Op zijn vroegst kan dat
1 mei worden.
fèiderdorp wil
jksweg 11 langs
poorbaan
(Van onze correspondent)
EIDERDORP De commis-
e verkeer en vervoer blijft
nverminderd achter het raads-
esluit van Juni 1974 staan dat
ten is genomen ten aanzien
an de toekomstige rijksweg 11.
at betekent dat RW 11 zal
toeten worden aangelegd en
*1 volgens direct langs de
oorlijn lopend tracé. Daarbij
nden er veel afslagen naar de
oge Rijndijk moeten komen,
egelijkertijd zou het openbaar
ervoer met kracht moeten
rorden bevorderd.
•e commissie had geen enkele
oeite met de voorstellen van
en w om langs de westzijde
ji de Rietschans en bij de
itgang van de Leidse Spaar-
ank aan de Van Diepeningen-
an een parkeerverbod in te
ellen.
lp verzoek van een aantal be-
oners aan de Van de Valk
louwmanweg zal worden ge
acht nog in de raadsvergade-
ing van 7 april een inhaalver-
od op die weg tussen de Laan
Ouderzorg en de Span-
lardsbrug ingesteld te krijgen.
Expositie in en
rond raadhuis van
Oegstgeest
Van een onzer verslaggevers
OEGSTGEEST De wethou
der van CRM, drs. J. Gmelich
Meijling opent op 27 maart om
vier uur een expositie van beel
den en wandkleden in een rond
het raadhuis van Oegstgeest. De
tentoonstelling duurt tot 1 april
en is te bezichtigen van maan
dag tot en met vrijdag van ne
gen tot twaalf en van twee tot
vijf uur behalve op goede vrij
dag en de beide paasdagen.
Catch
In sociëteit Minerva wordt mor
genavond een catch-as-catch-
can show gehouden. Dit ter ge
legenheid van het 29ste lustrum
van het Leidsche Studenten
Scherm- en Gymnastiek Gezel
schap Arena Studiosorum. Aan
vang 20 uur.
Leidse Bioscopen
Luxon Stationsweg 19, tel. 21239.
„The towering Inferno". 14 jaar. Da
gelijks: 14.00 en 20.00 uur.
Camera, Hogewoerd 49. tel. 24919.
„Heavy Traffic". 18 jaar, dagelijks
19 00 en 21.15 uur.
Kindermatinee: ..Bonanza". Zater-
idag: 14.30 uur. Zondag:
4e week!!!! Vrijdag e
Studio, Steenstraat 39, tel. 33210. „Le
Fantome de la Liberté", 14 jaar.
Dagelijks: 14.30, 19.00 en 21,15 uur.
Zondags; 14.30, 16.45, 19.00 en 21.15.
Lido: Steenstraat 39, tel. 24130. „Kee
tje Tippel", 18 jaar. Dagelijks: 14.30,
19.00 en 21.15 uur. Zondags: 14.30,
16.45, 19.00 en 21.15 uur.
Trianon, Breestraat 31, tel. 23875.
„My fair lady", a.l. Dagelijks: 14.00
en 20.00 uur.
Rex: Haarlemmerstraat 52, tel.
25414. „Zorg dat je potent blijft" 18
jaar. Dagelijks: 19.00 en 21.15 uur.
Kindermatinee: „Nanu, the jungle
boy". Woensdagmiddag: 14.30 uur.
Nachtvoorstelling: „Fritz the Cat",
18 jaar. Vrijdag- en zaterdagavond:
23 30 uur.
REIDEN - Het laatste concert
b an dit seizoen uit de K&O-
leesterserie zal vrijdagavond
s. door Het Residentie Orkest
'orden verzorgd. Daarmee is
«dan deze Meesterserie wel te-
ptoeinde, maar over twee maan
den beginnen de concerten van
Ie K&O-Beethovencyclus, waar
"ij maar mee willen zeggen dat
voorlopig dit seizoen nog gro
symfonieconcerten van K
^0 te over zijn. Enfin, de Mees
erserie wordt dus vrijdag a.s.
afgesloten, voor zover het dit
eizoen betreft. De Meesterserie
voor het volgend seizoen staat
met data en al, al weer vast.
Deze zo populaire K&O-serie zal
ook het volgend seizoen weer
voor de Leidenaars te beluiste
ren zijn.
Het K&O-ma andblad vermeldt
voor het concert van vrijdag a.s.
een programma dat, voor zover
het het gedeelte na de pauze
betreft, afwijkt van hetgeen in
werkelijkheid gespeeld gaat
worden. Enige dagen geleden
verzocht Het Residentie Orkest
het gedeelte na de pauze (Noten
krakersuite van Tsjaikowsky,
Moto Perpetuo van Martinon,
Bolero van Ravel) te mogen ver
vangen door de vierde symfonie
van Tsjaikowsky. Het program
ma komt er daardoor als volgt
uit te zien: vóór de pauze wordt
de Ouverture „Cyrano de Ber
gerac" van Johan Wagenaar en
het beroemde concert voor cello
en orkest van Lalo ten gehore
gebracht Na de pauze volgt de
vierde symfonie van Tsjaikows
ky.
Het Residentie Orkest wordt ge
leid door Jean Martinon en de
solist zal zijn de beroemde cel
list Raffaele Altwegg. Jean Mar
tinon studeerde bij Roussel en
Charles Munch en was vanaf
1949 dirigent van het Londens
Philharmonisch Orkest, het Chi
cago Symfonie Orkest, het or
kest van de ORTF. Sinds 1968
is Martinon artistiek leider van
het Orchestre National te Parijs.
Raffaele Altwegg studeerde in
Rome bij Livio Bonis en in En
geland bij Sir John Barbirolli
en John Shinebourne. Later
stelde hij zich onder de leiding
van o.a. Pablo Casals. In alle
grote muziekcentra van de we
reld gaf Raffaele Altwegg con
certen. Vanaf 1972 maakt deze
grote cellist jaarlijks een tour
nee door Australië.
Voor het concert dat op vrijdag
om 20.15 uur in de grote zaal
van de Stadsgehoorzaal gegeven
zal worden, zijn nog toegangs
kaarten verkrijgbaar op het Bu
reau van K&O, en voor zover
voorradig, zullen op vrijdag
avond kaarten aan de zaal ver
kocht worden. Als gebruikelijk
worden programma's door
K&O gratis in de zaal uitgege
ven. Zoals alle K&O-concerten,
is ook dit concert voor zowel
inschrijvers van K&O als voor
niet-ingeschrevenen toeganke
lijk.
Tj.W.
OEGSTGEEST „Het wordt
je gewoon onmogelijk ge
maakt, een nieuw leven op te
bouwen, wanneer de mensen
te weten komen dat je in een
psychiatrische inrichting hebt
gezeten". Een bittere erva
ring, die Tiet Vermeiren (34)
aan den lijve ondervindt. Al
meer dan een jaar probeert
hij in Oegstgeest een schil
dersbedrijfje op te richten.
„Aan klanten ontbreekt bet
me echt niet Het zijn de offi
ciële instanties waar ik tegen
op moet boksen".
Aanvragen voor persoonlijke
verzekeringen of voor be-
drijfskrediet, dat het aanne
men van personeel voor zijn
bedrijfje mogelijk moet ma
ken, worden afgewezen, zon
der dat aan de Oegstgeeste-
naar kenbaar wordt gemaakt
waarom precies. Aan het ha
len van een rijbewijs durft
Piet Vermeiren al lang niet
meer te beginnen. „Dan moet
ik weer gekeurd woraen. De
uitslag van een dergelijke keu
ring weet ik al uit mijn hoofd:
„Neem contact op met uw
huisarts. Hij zal u vertellen
waarom wij u afkeurden".
Maar ook zijn huisarts laat
Piet Vermeiren in het onzeke
re. „Of hij weet echt niet
waarom, óf hij doet maar als
of'.
Recht
Volgens „Piet de schilder", zoals
hij in Oegstgeest wordt ge
noemd, ligt het allemaal aan het
rapport, dat in de psychiatri
sche klinieken over hem werd
samengesteld. Meerdere malen
heeft hij geprobeerd te weten te
komen wat er in het rapport
staat. „Ik vind dat ik het recht
heb het rapport in te zien. Nu
weet ik niet waar ik me tegen
moet verdedigen", aldus een ra
deloze Vermeiren.
Ongeveer een jaar geleden nam
Vermeiren zijn intrek in een
huis aan de Oude Rijnzichtweg,
dat in de schaduw van het nieu
we politiebureau ligt. Hij heeft
een deel ingericht als werk
plaats, maar verricht de meeste
werkzaamheden buitenshuis.
„Dit huis heb ik kunnen krijgen
door bemiddeling van een
vriend. Anders was het me
mooit toegewezen". Zo gaat het
altijd volgens Vermeiren.„Iede-
reen treedt je vriendelijk tege
moet, tot ze horen dat je patiënt
bent geweest. Dan verdwijnen
ze naar de achtergrond. Als je
het geluk hebt iemand te treffen
die een goed woordje voor je
doet lukt het wel. Alleen kan ik
er onmogelijk tegenop".
Eenmaal heeft Piet Vermeiren
geprobeerd door de rechter ge
rehabiliteerd te worden. Hij wil
de de last, die hij iedere minuut
moet meedragen van zich af
werpen. „Ik had verschillende
schuldee gemaakt en hoopte dat
de rechter, als ik voorkwam,
meteen mijn geestesgesteldheid
aan de orde zou kunnen bren
gen". Helaas werd hem de kans
ontnomen omdat enerzijds de
publieke tribune vol zat, en an
derzijds omdat de advocaat, die
hem was toegewezen, weigerde
een en ander ter sprake te bren
gen.
Overspannen
Alle moeilijkheden voor Piet
Vermeiren begonnen in 1969
toen hij in overspannen toe
stand werd opgeomen in een
inrichting in Amersfoort „Voor
die tijd lag ik in de kost bij een
echtpaar dat een café had. Die
man en die vrouw hadden con
stant ruzie. Overdag werkte ik,
's avonds stond ik bij hun in de
bar. Als ik dan 's nachts dood
moe wilde gaan slapen, begon
die man te spoken. Hij sloeg zijn
vrouw en kinderen en schold ze
uit. Die situatie heb ik een tijd
verdragen, maar tenslotte heb
ik hem neergeslagen". Enkele
weken later werd Vermeiren
naar de Amersfoortse inrichting
gebracht.
In de inrichting kreeg Piet Ver
meiren liefhebberij in schilde
ren. „Vandaar dat ze me pro
beerden aan te praten dat ik
dacht dat ik Vincent van Gogh
was". Veel later toen hij een
boek over de beroemde schilder
las, heeft hij dat evenwel pas
begrepen. „Die dokters zeiden:
„Je wordt niet ouder dan 36" en
ze vroegen alleen hoe ik me
voelde. Ze konden slechts uit
roepen: „Merkwaardig" of „dat
is ook toevallig". Ze zagen een
duidelijke gelijkenis met Van
Gogh in mij".
Ellende
Nadat hij de inrichting in
Amersfoort achter zich had ge
laten, begon de ellende voor
Piet Vermeiren pas goed. Keer
op keer raakte hij overspannen
en raakte daarbij alle vertrou
wen in de maatschappij kwijt
„Ik durfde me nergens te verto
nen en ik was ontzettend de
pressief en onzeker". Uiteind-
eljk kwam hij terecht in een
tehuis in Bruchem. Daar werd
hem de vraag gesteld of hij de
buitenboel van het tehuis wilde
schilderen. „Maar de directeur
wilde de prijs die ik ervoor zou
krijgen niet op papier zetten,
want hij stelde dat ik vertrou
wen in hem moest hebben. Ik
moet dat geld overigens nog wel
krijgen".
Het tehuis in Bruchem stelde
zich als doel psychiatrische pa
tiënten weer te laten wennen
aan de maatschappij. Voortbor
durend op deze gedachte, heeft
Piet Vermeiren met enkele
vrienden een soos opgericht,
waar ook met-bewoners van het
tehuis zouden kunnen komen.
„Toen het eenmaal af was,
mochten we er van de directeur
niemand inlaten. Ik mocht ook
niet meer met mijn vrienden,
een paar slagers uit Bruchem,
uit". Hier raakte Piet Vermeiren
weer zo depressief van dat hij
naar „Schakenbosch" werd ge
bracht
Verwelkomd
„Toen ik daar kwam, werd ik
door de dokter al verwelkomd
met „Ha, daar heb je Vincent
van Gogh", Hij bleek al alles
over me te weten en dat is niet
verwonderlijk als je bedenkt dat
Schakenbosch beheerd wordt
door dezelfde stichting als de
inrchting in Amersfoort waar ik
geweest ben". Ook in Schaken
bosch verbleef Piet Vermeiren
een half jaar, toen heeft hij de
benen genomen.
Langzaam maar zeker probeert
hij weer een plaats in de maat
schappij te heroveren. Hij is
minder depressief dan vroeger
en heeft ook geen agressieve
buien meer. Zijn contacten met
andere mensen verbeteren. „Ik
ben tenminste niet meer bang
voor mensen". Hij heeft een
paar goede vrienden waar hij
mee kan praten. „Van mijn fa
milie moet ik het niet hebben.
Mijn zuster heeft onlangs nog
laten weten dat ik niet meeer
naar haar toe hoef te komen. Ze
schaamt zich ervoor dat ze „een
gek" in de familie heeft".
Samen met zijn maatschappe
lijk werkster is de Ocgstgeester
schilder thans op zoek naar in
stanties. die werkelijk begrip
hebben voor zijn situatie en die
hem ook willen helpen op de
moeizame weg naar herwaarde
ring. Bij zijn maatschappelijk
werkster heeft Piet Vermeiren
eindelijk een gewillig oor gevon
den voor zijn werkelijke proble
men. „Ik hoop nu dat ik met
haar verder kan gaan om de
mensen te bewijzen dat ik niet
gek ben en vaak ten onrechte
in een psychiatrische inrichting
heb gezeten".
Elisabeth Vogels
