Plannen voor aanslag
op grondgebieden van
Voorhout en Zoeterwoude
GIB
A.O.W. en
pensioen
Open vuur.
Niet zo duur.
„KEETJE TIPPEL" ZIET ER
VERBLUFFEND MOOI UIT
Chaplins „City lights"
heeft geen dialoog nodig
Romeinse kolos blijkt topzwaar
Katwijker
in
Rotterdam
verongelukt
Mini-kalfje
,Warmonderhek' wordt
definitief gesloten
Bedfeest
VRIJDAG 7 MAART 1975
LEIDSE COURANT
Van een onzer verslaggevers
Zoeterwoude/Voorhout - Zoetcnvoude-Rljndijk en Voorhout staan
hoog genoteerd om in de nabije toekomst als bouwlokatie te gaan
dienen voor tenminste enkele duizenden woningen. Beide plaatsen
mllen mogelijk een flinke portie van hun grondgebied ter beschik
king moeten stellen om het ontbreken van voldoende bouwmoge
lijkheden voor het stadsgewest Den Haag te niet te doen. Als
mogelijke andere bouwlocaties in de Bollenstreek worden Noord-
wijk aan Zee, Hillegom, Rijnsburg, Sassenheim en Valkenburg
jenoemd.
Deze opzienbarende gegevens
bijdrage tot de discussie
staan in een voorlopig rapport van de zijde van de provincie,
van een studie-groep ad hoc van Bij het onderzoek is de studie-
de Provinciale Planologische groep in principe uitgegaan van
Dienst en is samengesteld
een discussie op gang te bren
gen over het gewenste verstede-
lijkingsbeeld in Zuid-Holland op
de middelbare en lange termijn,
daarbij vooruitlopend op de tot
standkoming van nieuwe streek
plannen. Volgens de opstellers
van de nota moet het onderzoek
naar nieuwe bouwlokaties in
J Zuid-Holland worden gezien als
33 mogelijke bouwplaatsen v
het gebied Zuid-Holland-West.
De kleinste lokatie zou mini
maal 6000 tot 10.000 woningen
moeten kunnen omvatten. On
derzocht werd ook of de plek
groot genoeg zou zijn voor een
nieuwe stad van minimaal
30.000 en maximaal 60.000 wo
ningen. De lijst van mogelijke
bouwplaatsen werd daarna ge-
ADVERTENTIF
Maak het u gemakkelijk:
voor alle geldzaken
naar één adres, ook voor
LEIDSE SPAARBANK
toetst aan-een aantal criteria.
Om niet van de lijst geschrapt
te worden moesten de „uitver
koren" gebieden aan tenminste
een aantal essentiële eisen vol
doen; een gezonde atmosfeer,
geen geluidsoverlast, geen ge
vaar voor vervuiling van drink
waterreservoirs en geen woning
bouw op terreinen welke eigen
dom zijn van instellingen welke
het beheer en behoud van na
tuurmonumenten nastreven.
Bij de eerste schifting vielen
direct af Hillegom, één van de
vijf in Zoeterwoude/Rijndijk ge
plande woningbouwgebiedjes en
Wassenaar. Na deze eerste en
belangrijkste openingsronde in
de afvalrace toetsen de onder
zoekers de overige lokaties op
nog een aantal normen.
Zo werd onder meer een studie
gemaakt van de kwetsbaarheid
van de bodem, landschappelijke
openheid, bestuurlijke mogelijk
heden, bereikbaarheid en uite
raard de kostenfactor. Op al
deze onderdelen werden de res
terende gebieden op waarde ge
schat door het toekennen van
waarderingspunten. De totale
scores werden gebruikt om ui
teindelijk te bepalen in welke
gebieden in Zuid-Holland-west
in de nabije toekomst op grote
schaal woningbouw toegepast
zou kunnen worden.
Overigens wil niet zeggen dat
plaatsen met een lage score,
zoals Sassenheim, Noordwijk
aan Zee, Valkenburg, Rijnsburg
en Wassenaar, definitief van de
lijst zijn afgevoerd. Gaan deze
plaatsen in de toekomst toch
weer aan meer voorwaarden
voldoen (bijvoorbeeld het terug
brengen van de geluidsoverlast
op het vliegveld Valkenburg)
dan zullen ze op langere termijn
toch nog als bouwlokatie kun
nen worden aangewezen.
In het rapport wordt gesteld dat
het ontwikkelen van een aantal
nieuwe bouwplaatsen in het
streekplan West (met als kernen
Den Haag, Delft en Leiden)
noodzakelijk is. „Naar het zich
laat aanzien zou dit zelfs al ge
beurd moeten zijn om de vraag
Burgemeester Stolwijk
van Voorhout: geen mede
werking
naar woningen op korte termijn
te kunnen voldoen", zo staat er.
Een betrouwbare raming van de
woningbouwbehoefte op korte
en middellange termijn wordt
sterk bemoeilijkt door een aan
tal onverwachte veranderingen
in de maatschappelijke situatie
in Zuid-Holland. Het rapport
noemt als oorzaken onder meer
de snel toenemende werkeloos
heid in de Haagse agglomeratie,
de migratie naar andere lands
delen en de voortgezette daling
van het geboortecijfer. Volgens
ruwe schattingen moeten in het
streekplan west (buiten de reeds
bekende woningbouwplannen)
tot 1980 ongeveer 20.000 wonin
gen extra worden gebouwd en
ongeveer 40.000 in de periode
1980-1990. Bovendien zal, zodra
de stadsreconstructie op gang
komt, nog rekening moeten wor
den gehouden met ongeveer
20.000 woningen extra.
Om het tekort aan bouwmoge
lijkheden op korte termijn op te
kunnen heffen stellen de samen
stellers van het rapport onder
meer dat de gemeenten zo snel
mogelijk vrij baan moet worden
gegeven voor het kunnen reali
seren van bestaande woning
bouwplannen. Tevens zou zo
snel mogelijk met de betrokken
gemeenten (voor Zuid-Holland-
West worden als belangrijkste
genoemd Wateringen, Pijnacker,
Zoetermeer, Zoeterwoude
Rijndijk en Voorhout) het over
leg op gang moeten worden ge
bracht over nieuwe bouwmoge
lijkheden. Ook zou er een meer-
jarenprogram voor de regionale
woningbouw opgesteld moeten
worden.
Het gemeentebestuur van Voor
hout is erg geschrokken van de
inhoud van de concept-nota.
Hoewel een aantal maanden ge
leden ook al de geruchten de
ronde deden over de vestiging
van een „bollenstad" tussen
Sassenheim en Voorhout, nam
men die geruchten toen met een
korreltje zout. Temeer daar
kortgeleden de commissaris van
de koningin in Zuid-Holland,
mr. Vrolijk een bollenstad tus
sen Voorhout en Sassenheim als
„nonsens" van de hand we&.
Een hele opluchting toen voor
Voorhout omdat een paar we
ken eerder gedeputeerde Buy-
sert in bedekte termen min of
meer het tegenovergestelde had
beweerd.
Burgemeester Stolwijk, die we
gisteren om een reactie vroegen,
bleek zelf nog niet op de hoogte
te zijn van het bestaan van de
concept studie. „De inhoud valt
me rauw op het dak. Ik hoef
nauwelijks te zeggen dat Voor
hout met deze ontwikkeling niet
blij is. Een bollenstad wijzen we
pertinent van de hand. Op onze
medewerking hoeft men niet te
rekenen. Het samenwerkingsor
gaan Bollenstreek denkt er net
zo over. We zullen ons fel tegen
deze plannen gaan verzetten".
Verbaasde gezichten ook in Zoe
terwoude. Gemeentesecretaris
Wingelaar: „We- hebben hier al
tijd de indruk gehad dat Zoeter
woude groen moest blijven. Dit
rapport gaat wel een heel ande
re kant uit. Daar kunnen we
met onze pet niet bij. Ik snap
niet hoe ze zoiets op papier kun
nen zetten. Bovendien zie ik niet
in hoe men in Zoeterwoude-
Rijndijk denkt uit te gaan brei
den. We hebben daar nauwelijks
grond meer. Of ze moeten be
doelen het gebied tussen Rijn
dijk en Dorp. Maar dat zou een
groot groengebied blijven".
Herman van Amsterdam
[ADVERTENTIE
In eU to— Al'E
wl**- ZcCZ Cz.
mUcU. -D? M/i
ZuZVCzCjut A*ct
De Nie laat u nooit in de kou staan.
Dt A/U CV'&ttno, /0iPt leCctc+os
CU. fojij <Vo6v?
KATWIJK/ROTTERDAM De
53-jarige stuurman D. Maagde-
lijn uit Katwijk aan Zee is
woensdagavond bij een ver
keersongeluk op de Vondelin-
genweg ik Rotterdam om het
leven gekomen. De stuurman
zat in een door de 32-jarige dek-
knecht J. Quist bestuurde auto,
die tegen een vrachtwagen bot
ste. De brandweer moest beiden
uit het wrak van de personenau
to zagen. De heer Maagdelijn
overleed op weg naar het Dijk-
zigtziekenhuis. De heer Quist
werd met ernstige verwondin
gen in het Sint Franciscuszie-
kenhuis opgenomen.
HAZERSWOUDE - Het mini-
kalfje, waarvan deze week een
foto in onze krant stond, was
niet het eerste dot geboren
werd. In Hazerswoude werd er
op 17 februari ook een geboren,
dat bovendien maar tien kilo
woog, terwijl dat in de Noord-
Oost Polder elf woog. Aldus
meldt Myriam Hoogeveen (10
jaar) ons, die zelf voor het dier
tje zorgt
WARMOND Het tehuis voor
zwakbegaafde jongens, „Het
Warmonderhek" aan de Oranje
Nassaulaan, wordt definitief
gesloten. Met deze sluiting is
tevens een einde gemaakt aan
een groot aantal conflicten tus
sen het bestuur van de Fren-
trop-stichting, de eigenares van
het tehuis en de jeugdleiders en
tussen de jeugdleiders en de
directeur, de heer Vrolijks. Een
en ander leidde tot een onrusti
ge en gespannen sfeer in het
tehuis, waardoor er minder jon
gens in Warmond geplaatst
werden. Dit had weer tot ge
volg dat de financiële positie
van het tehuis verslechterde.
In 1950 werden de twee villa's
nabij de Warmonder Tol door
de breoders van Onze Lieve
Vrouw van Zeven Smarten ge
kocht om er het bestuur en het
noviciaat in te huisvesten. Na
vier jaar deden de eerste zwak
begaafde jongens hun intrede in
het tehuis. In 1955 vertrokken
de meeste broeders. Een van
hen bleef evenwel om tot 1973
de leiding over „het Warmon
derhek" te houden.
Reeds in het begin van de jaren
zeventig rezen er conflicten over
de manier van opvang van de
jongens. Ben Wagner, een van
de jeugdleiders: „Toen ik hier
kwam werd er van mij verlangd
dat ik constant met de jongens
bezig was. Wanneer ze televisie
gingen kijken, moest ik mee kij
ken, wanneer er een spelletje
werd gedaan, moest ik de lei
ding nemen. Dat vind ik onzin.
De jongens moeten leren eigen
initiatieven te ontplooiien en zo
veel mogelijk hun eigen proble
men op te lossen". De belang
rijkste grief tegen het bestuur
van de Frentrop-stichting was:
„Er zijn een paar goede huizen
in het zuiden van het land, daar
gaat alle aandacht van het be
stuur naar toe. Ons tehuis heb
ben ze gewoon verwaarloosd".
Het bestuur van de stichting
dacht de problemen op te lossen
door in 1973 een nieuwe direc
teur, de heer Vrolijks, aan te
stellen. Uit een onderzoek was
namelijk gebleken dat er wel
degelijk behoefte was aan een
tehuis als „het Warmonderhek"
in de regio Leiden. Toen de
zaak hiermee niet gesust kon
worden, werkte een project
groep het plan uit om de ver
schillende groepen in aparte
huizen onder te brengen met
daaraan een soort dienstencen
trum gekoppeld, waar de groe
pen gebruik van zouden kunnen
maken.
De leiders van de „Astronau-
ten"-groep stelden zich aanvan
kelijk afwijzend tegenover dit
plan op. Later lieten zij zich
door de projectgroep tot een
ander inzicht brengen. „Maar
toen de plannen zo goed als
gereed waren, spraken zij zich
weer tegen het plan uit", aldus
directeur Vrolijks. „Ze zeiden
alle vertrouwen in de stichting
en in mij verloren te hebben".
Thans zoeken „de Astronauten"
een eigen onderkomen, waar zij
niet onder leiding van de „Fren
trop-stichting zullen staan.
Tot augustus zal door de stich
ting voor de zestien nog overge
bleven jongens een ander tehuis
worden gezocht. Voor de veer
tien medewerkers is een af
vloeiingsregeling. De gebouwen
zullen worden verkocht.
Nederlands duurste
speelfilm mag gezien
worden. Paul Verhoe-
ven's „Keetje Tippel"
naar de verhalen van
Neel Doff (1858—1942) is
ongetwijfeld de meest
ambitieuze productie die
ons aan filmhistorie niet
al te rijke land tot nog toe
heeft voortgebracht. Een
poging om de erbarmelij
ke toestanden, waaronder
de allerarmsten uit ons
volk aan het eind van de
vorige eeuw maar moes
ten zien rond te komen,
in beeld te brengen.
Geslaagd? Visueel zeer zeker,
want wat Paul Verhoeven aan
sfeer wist op te roepen en de
knappe wijze waarop camera
man Jan de Bont het allemaal
vastlegde hebben zijn weerga
nog voorlopig niet gevonden in
de Nederlandse speelfilm.
Waar het aan ontbreekt is dra
matische kracht. We zien hoe de
opstandige Keetje letterlijk door
de omstandigheden gedwongen
wordt de lichtzinnige kant op te
gaan, maar het beroert ons niet
echt. Het is of we een aantal
schilderijen van Breitner voor
gezet krijgen, bewonderen de
techniek en kijken geboeid naar
de voorstellingen zonder er zelf
echt deel van te worden. Dat
gebeurt pas halverwege de film
als Keetje met dure vrienden in
een café chantant belandt.
Van de drie films, die
Chaplin tussen 1930 en
1940 maakte - „City
DEZE WEEK
IN DE LEIDSE
BIOSCOPEN
Leiden Voor elk wat wils
deze week in de Leidse biosco
pen. Grootste trekker zal onget
wijfeld zijn „Keetje Tippel",
waarvan de première gaat in
Lido. Elders in deze rubriek een
recensie van onze redacteur Mi-
lo. In Studio draait de nieuwste
Bunuel: „Le Fantöme de la Li-
berté" oftewel „Het spookbeeld
van de vrijheid". In Luxor gaat
de spektakelfilm „De Kolos van
Rome" en in Camera „City
lights". Na slechts een weekje
„Way Out" is Rex weer terug op
de sextoer met „Bedfeest". Tria
non tenslotte prolongeert het
kasstuk „My Fair Lady".
lights" in 1931, Modem
times" in 1936 en „The
great dictator" in 1940 -
werden beide laatstge
noemde onlangs nog eens
in hervertoning gebracht.
Thans is de 43-jaar oude „City
lights" aan de beurt. De film
werd gemaakt in een periode,
dat de zijgende film zojuist had
afgedaan, maar Chaplin was er
van overtuigd dat zijn zwerver
zou ophouden internationaal te
zijn als hij een taal zou gaan
spreken en besloot tot wat hij
noemde „een romantische pan
tomime" met geluidseffecten en
door hemzelf gecomponeerde
achtergrondmuziek. Charlie is
de berooide gentleman in zwer
verstenue, die verliefd wordt op
een blind bloemenmeisje, dat
denkt een gefortuneerde be
schermer te hebben gevonden.
Dankzij de vriendschap van een
aan alcohol verslaafde miljo
nair, die hem echter niet her
kent als de drank is uitgewerkt,
weet Charlie de rol van rijke
weldoener lang vol te houden,
maar als de miljonair naar Eu
ropa vertrekt is hij genoodzaakt
allerlei baantjes aan te nemen
om de schijn te bewaren. De
film heeft zich in ruim veertig
jaar uitstekend gehouden. Mime
en „timing" van de verrukkelij
ke grappen zijn grandioos, maar
kritisch bekeken valt het scena
rio nu in een aantal korte sket
ches uit elkaar. Echter geen re
den om „City lights" niet nog
eens - en zeker voor de eerste
maal - te gaan zien. Het nacht
club-diner met de spaghetti en
de bokswedstrijd behoren tot
het beste wat Chaplin presteer
de en het klassiek geworden
nogal sentimentele slot mag dan
enigszins „uit de tijd" schijnen,
de scene past geheel in de toen
geldende Chaplin-traditie van
een lach en een traan.
Monique van de Ven in de titel
rol steelt even later de show in
een keurige bedscène met Rut-
ger Hauer en een bonbon. Daar
na is het weer plaatjeskijken.
Romantische beelden, die de
klok zo'n tachtig jaar terug zet
ten. Het slot is abrupt Neel
Doff beschreef de periode tus
sen haar vierde en veertigste
jaar en Paul Verhoeven en sce
narioschrijver Gerard Soeteman
wilden daarbij geen concessies
aan het publiek doen.
Als het bovenstaande nogal ne
gatief op u overkomt wil dat
'niet veel ten nadele van „Keetje
Tippel" zeggen. Alleen dat we
iets gemist hebben dat ons bij
de keel greep, dat ons met de
neus op de schrijnende misstan-
den uit de tachtiger jaren van
de vorige eeuw drukte.
De beelden van de onmenselijke
toestanden in de wasserij, de
macht van de beter gesitueer
den over het hongerende deel
van de bevolking, die zij naar
hun pijpen konden laten dan
sen, roepen die emotie op, maar
er zit te veel verguldsel tussen.
Niet omdat de broertjes en zus
jes van Keetje er in de film te
schoon en weldoorvoed uitzien,
ook niet omdat de kleuren vaak
te warm zijn voor hun trieste
decor. Eenvoudig omdat er in
de dramatische opbouw iets ont
breekt. De scène bijvoorbeeld
met de boze winkeljuffrouwen,
die Keetje moet bespioneren is
veel te tam, evenals het onder
drukken van het oproer. We be
grijpen de bedoelingen van re
gisseur en scenarioschrijver
wel, Keetje eenmaal in betere
doen wil niets meer van haar
vroegere lotgenoten weten,
maar het moet ons in de slot
tekst nog eens verteld worden.
Verhoeven heeft met „Keetje
Keetje Tippel vlucht weg met de broden die ze net heeft
in de Leidse Nieuwsteeg.
Tippel" bewezen een gigantisch
karwei als het maken van een
historische film aan te kunnen,
maar blijft toch te veel in mooi
gekozen beelden steken. We zien
hem liever in een eigentijds ge
geven met mensen van vlees en
bloed, dan in een reconstructie
van een vervlogen periode die
hij zelf niet heeft gekend en
misschien ook daardoor met een
zekere beschouwelijkheid in
beeld brengt. Dat geldt ook voor
de acteurs. Monique van de Ven
acteert beter en fotografeert
nog beter dan in haar vorige
films, maar ze blijft toch te
modern. Met uitzondering van
Andrea Domburg als de moeder
en enkele kleinere rollen lijden
de meesten aan hetzelfde euvel.
Ondanks al deze kritiek: toch
gaan zien en zelf oordelen.
MILO
Omstreeks vijfentwintighonderd jaar gele
den legde in Rome een zekere Gaius Mucius
de grondslag voor de uitdrukking: „Zijn
hand ergens voor in het vuur steken." Aldus
toonde hij aan de Etruriërs dat de Romeinen
voor geen kleintje vervaard waren. Deze
historische daad kostte hem echter wel zijn
rechterhand, vandaar dat hij als Mucius
Scaevola (de linkshandige) de geschiedenis
in gegaan is. Op zichzelf is dit natuurlijk
een opmerkelijk feit, maar om er een hele
film met een interessant scenario van te
maken bleek voor Georgio Ferroni en de
zijnen wel een zware opgave. Rome wordt
belaagd door omliggende volksstammen en
lijkt reddeloos verloren. Mucius (Gordon
Scott) denkt daar anders over en onder zijn
leiding houden de Romeinen de moed erin.
Als hij gevangen genomen wordt redt hij
zijn leven door zijn rechterhand in de vlam
men te houden. Hij onderneemt bemidde
lingspogingen met de vijand en de vrede
schijnt nabij. Ware het niet dat de oorlogs
zuchtige Tarquinus de boel in de war stuurt
Na gekonkel met vrouwelijke gijzelaars en
een grootse veldslag daagt de verslagen
Tarquinus de éénarmige held uit tot een
tweegevecht Ook als „lefthander" blijkt Mu
cius onverslaanbaar. Niet alleen doet het
uitgebouwde verhaal wat topzwaar aan, ook
de uitwerking laat het één en ander te
wensen over Dat de eerbiedwaardige Se
naat wordt gepresenteerd als een aftands
stelletje kibbelende aristocraten is tot daar
aan toe, maar dat zelfs een niet-regelmatige
bioscoopganger zich voortdurend bewust
moet zijn dat de film in studio's is opgeno
men, mag toch eigenlijk niet voorkomen.
Dan valt „De kolos van Rome" wel erg hard
door de mand.
P.W.d.V.
gestolen uit een bakkerskar
De REX vertoont deze
week „Bedfeest", een
Franse film met de sub
tiele ondertitel „dolle pret
met een engel in bed".
Dat het deze week een
Frans hijgwerkje betreft
is niet onbelangrijk.
De sexmakers uit het land van
Marianne besteden nu eenmaal
veel meer aandacht aan hun
werk dan de Duitsers. Boven
dien zit er veel meer humor in.
Zo ook met dit produkt, dat niet
alleen maar een aaneenschake
ling is van bloot Meisjes, die als
au-pair hebben gewerkt vertel
len hun avonturen, die zich, de
titel zegt het al. voornamelijk in
bed afspelen. Best aardig af en
toe. al doet een bedscène met
Verdi's Slavenkoor als achter
grondmuziek wat vreemd aan.
Maar alles went zullen we maar
denken.
J.v.d.N.
Luis Bunuel staat bepaald niet
te boek als de gemakkelijkste
filmmaker. Integendeel. De
meeste van zijn films zijn moei
lijk tot zeer moeilijk en bepaal
de scènes worden de bezoeker
pas uren later duidelijk. Zo ook
met „La Fantöme de la Liberté"
(Het spookbeeld van de vrij
heid), de allernieuwste Bunuel,
die deze week in Studio wordt
vertoond.
„La Fantöme de la Liberté" is
een uiterst merkwaardige film.
Luis Bunuel laat zien wat er
allemaal kan gebeuren als er op
de wereld volledige vrijheid zou
bestaan. Als iedereen zou kun
nen doen waar hij zin in heeft
Bunuel doet dat middels een
lange reeks scènes, die in feite
mets met elkaar te maken heb
ben, maar door de meester met
raffinement aan elkaar zijn ge
last Steeds komt een persoon,
die aan het einde van zo'n frag
ment in beeld komt terug in het
volgende. Zo zou het een einde
loze film kunnen zijn geworden.
Maar omdat ook Bunuel maar
anderhalf uur celluloid tot zijn
beschikking had eindigt de film
zonder echt slot
Vreemde taferelen te over deze
week in Studio. Want wat te
denken van vier monniken, die
samen met een in nachtgewaad
geklede vrouw zitten te kaarten
om geld... En zo zijn er tal van
scènes, die zeer vreemd voorko
men.
Persoonlijk vond ik een van dé
laatste stukjes het sterkst Een
jongeman schiet van de hoogste
verdieping van een enorm flat
gebouw willekeurig mensen
dood met eert precisie-geweer.
Hij wordt gegrepen, krijgt na
een proces, dat 14 maanden
duurt de doodstraf, maar wordt
op vrije voeten gesteld. Het
deed me denken aan een politie
ke gebeurtenis uit het nabije
verleden. Lees voor het flatge
bouw maar eens een bommen
werper. Voor de willekeurige
mensen Vietnamezen, voor het
proces Watergate en voor de
doodstraf de publieke opinie...
Dan wordt het duidelijk wie de
jongeman moet zijn.
Maar neem mij niet kwalijk als
u denkt, dat Bunuel iets heel
anders bedoelt
Jan van der Nat
