De rode prins en het
paard met gouden voeten
Noorse organisatie
eenvoudiger leven
wil
Juniorhoek
De avonturen van Piet Potlood
eb.:
ZATERDAG 22 FEBRUARI 1975
LEIDSE COURANT
PAGINA in
iisv n-
Midden in de oceaan lag eens
een kring van eilanden. Sommi
ge waren rood van rode aarde,
andere paars van diepe spelon
ken, of groen van wuivende bo
men, of veelkleurig van bloeien
de bloemen. Elk eiland had een
eigen koning, die heerste in zijn
kleine rijk. Maar opéén konin
gen woonde een heilige kluize
naar heel alleen. Hij ging bij de
k$ningen in het rond éénmaal in
hun leven op bezoek. Toen de
koning van het Rode Eiland een
zoon kreeg, kwam de kluizenaar
aanzeilen en bracht drie ge
schenken mee. De grootste doos
mocht de zoon openmaken op
zijn zevende jaar, de kleine op
zijn veertiende en de kleinste op
zijn eenentwintigste.
Toen de Rode Prins zeven jaar
werd, maakte hij de eerste doos
open. Er lagen vier gouden hoe
fijzers in met deze boodschap:
„Zoek tot je het paard gevonden
hebt, dat deze hoefijzers precies
passen". De jongen die al veel
geleerd had, leerde nu ook uit
stekend paardrijden. Maar het
duurde zeven jaar voor hij een
paard vond met hoeven waaron
der de gouden ijzers feilloos
pasten.
Juist op zijn veertiende jaar be
reed hij dit wonderpaard voor
het eerst En op diezelfde dag
macht hij de tweede doos ope
nen. Deze bevatte een nauwkeu
rig gesloten medaillon, waarin
het fijn geschilderd portretje
prijkte van een meisje, zo mooi
als de lichte maan. In haar glim
lach lag zachtheid, in haar ogen
oprechtheid en het geheel
straalde wijsheid uit De Rode
Prins hing de ketting om zijn
hals en opende voortaan dage
lijks het dekseltje om het por
tret te bekijken.
Enkele jaren gingen voorbij
vóór de jongen er aan dacht het
portretje eens uit het medaillon
te halen. Toen pas zag hij wat
er achterop geschreven stond:
„Zo zal de dochter van een der
eilanden eruit zien als je volwas
sen bent Het lot heeft haar voor
jou bestemd. Toen de Rode
Prins dit gelezen had, nam hij
afscheid van zijn vader om dit
meisje te gaan zoeken. „Is er
dan geen meisje op mijn eiland
te vinden, met wie je gelukkig
kunt zijn?" vroeg de vader ver
drietig. Maar de jongen werd
gedreven naar het voorbeeld
van het portretje: mooi als de
Lichte maan, zacht oprecht en
wijs.
Hij scheepte zich in met zijn
wonderpaard dat in een van de
waterdichte zadeltassen ook het
kleinste doosje voor de eenen
twintigste verjaardag droeg, en
zeilde weg. Maar er brak een
vreselijke storm los en het schip
vérging. De Rode prins redde
zich door te springen op de rug
van zijn paard. Met zijn gouden
hoefijzers kon het zelfs door de
woeste zee zwemmen en het
hoofd boven houden. Na bange
dagen en nachten landden zij op
een paars eiland vol grimmige
spelonken. De Paarse koning
van dit beangstigend rijk was
zeer ingenomen met de knappe
schipbreukeling, want hij vond
hem een uitstekende echtgenoot
voor zijn dochter. Maar deze
prinses leek meer op een duiste
re wolk dan op- een lichte maan
en de jonge prins weigerde met
haar te trouwen. Daarop liet de
boze koning hem gevangen zet
ten in een kooi, sloot het slot en
wierp de sleutel in zee.
De prins zou in de kooi omgeko
men zijn als het paard niet had
gezien, waar de sleutel was ge
zonken. Het zwom naar die
plek, bewoog de golven met de
gouden voeten tot de sleutel bo
ven kwam en nam die in de
mond. Het draafde ermee naar
zijn meester die nu zelf het slot
van de kooi kon openen. Met
één sprong zat hij op de rug van
zijn wonderpaard, dat opnieuw
de zee in draafde.
Zwemmend voerde het dier hem
over de oceaan en na zeven
dagen landden zij op een eiland
vol groene bomen. Hier heerste
een koning met een zoon die
groen was van jaloezie. Nauwe
lijks had die Groene Prins de
knappe jongen op het wonder
paard gezien of hij haatte hem
uit afgunst, nam hem gevangen
en sloeg zijn voeten in boeien.
De Rode Prins moest met ge
boeide voeten bomen hakken en
zagen. Hij zou van ellende zijn
omgekomen als het paard er
niet was geweest. Elke nacht
trappelde het met de gouden
voeten op de ketting totdat de
schakels van de boeien braken.
Met een sprong zat hij op de rug
van het wonderpaard, dat op
nieuw de zee in draafde.
Maar na zeven dagen was er
nog geen land in zicht. Paard en
ruiter raakten uitgeput en zou
den verdronken zijn, als niet
een vorstelijk opgetuigd schip
was genaderd. De schipper
haalde de drenkelingen aan
boord. „Van wie is dit schip?"
vroeg de Rode Prins. De schip
per antwoordde: „Op dit schip
vaart al drie jaar lang de prin
ses van het Bloemeneiland rond.
Bij haar geboorte is door de
heilige kluizenaar voorspeld dat
zij met Zarif zou trouwen. Se
dertdien worden alle zoons op
het eiland Zarif genoemd en
allen willen haar als bruid.
Daarom is zij gevlucht en nooit
meer wil zij voet aan wal zet
ten". De drenkeling werd voor
de prinses geleid. Maar nauwe
lijks zag hij haar of hij herken
de haar schoonheid: licht als de
maan, zacht, oprecht en wijs.
Hij maakte zijn medaillon open,
haalde het portretje eruit en
reikte het over aan de prinses.
Tot haar verbezing zag ze haar
eigen gezicht! Toen vroeg de
prins haar te lezen wat er op
de achterkant geschreven stond
en zij las: „Zo al de dochter van
een der eilanden eruit zien als
je volwassen bent. Het lot heeft
haar voor jou bestemd.
De Rode prins die verzonken
was in bewondering voor het
meisje waarvan hij al zeven jaar
het portret op zijn hart droeg,
herinnerde zich plotseling dat
hij vandaag eenentwintig jaar
was geworden. Hij zou dus de
kleinste doos mogen openen.
Maar hij voelde zich beschaamd
zo haveloos en zonder geschenk
voor een prinses te staan en
daarom snelde hij naar zijn
wonderpaard, opende de water
dichte zadeltas en haalde het
doosje eruit Opnieuw voor de
prinses verschenen, maakte hij
het doosje open, zag er een ring
in schitteren en bood haar die
aan. Zij nam de ring eruit en
ontdekte dat er in de binncn-
Als je op school bent, heb je een heleboel dingen nodig,
een bank om in te zitten, boeken en nog veel meer.
Vroeger werden op de scholen ook dingen gebruikt
waarom je nu moet lachen, een potje inkt bijvoorbeeld.
Op deze tekening staan drie voorwerpen die helemaal niet
In een schoollokaal thuis horen. Welke drie?
OSLO (AP) In Noorwegen
bestaat een beweging die wil
trachten miljoenen mensen in
de minder-bovoorrechte landen
een beter leven te bieden door
zelf een eenvoudiger levensstijl
te aanvaarden,
j Veel politici, geleerden en
kunstenaars van naam hebben
zich erachter gesteld, onder wie
de Zweedse nobclprijswinnaar
Gunnar Myrdal, de Noorse pro
fessor George Borgströra (die
verbonden is aan de universi
teit van Michigan) en de ver
maarde ontdekkingsreiziger en
geleerde, Thor HeyerdahL
Omstreeks het midden van de
jaren '60 was in Noorwegen het
overleg over het milieubeheer,
de bevolkingsgroei en andere
moderne problemen op gang ge
komen. Radio, televisie en de
pers toonden grote belangstel
ling. Er ontstonden alle mogelij
ke actiegroepen. Politieke par
tijen en grote organisaties als
vakbonden werden wakker en
namen deel aan het overleg.
De '-n zich tot
dan toe voornamelijk gericht te
gen de structuur van handel- en
industrie en tegen de sociale
structuur in zowel de ontwikkel
de als de onontwikkelde landen.
De nieuwe beweging die in het
begin van 1974 ontstond stelt
zich tot doel de individuele le
vensstijl, behoeften en waarde
bepalingen te versoberen om
dan in de eerste plaats te berei
ken dat de wereld zuiniger met
voedsel gaat omspringen, dat de
verspilling te lijf wordt gegaan.
Zij heeft tot naam „Fremtiden
i vaare hender". (De toekomst
in onze handen") en aan het
hoofd staat Erik Damman, over
een paar jaar, zullen de onder
ontwikkelde landen gezamenlijk
een krachtig front gaan vormen
en gelijkheid eisen met het meer
welvarende deel van de wereld.
Als dit gebeurt voordat de be
volkingen van de rijke landen
hebben ingezien dat de andere
nastreven wat hun onver
vreemdbare recht is, zal het tot
oorlog komen over grondstoffen
en hulpbronnen.
OPLOSSING VORIGE WEEK
De zeven din
gen die op de
tweede teke
ning ontbraken,
zijn hier met
een cirkeltje
aangegeven.
Een van de manieren om die
oorlog te voorkomen is het de
volken van West-Europa en de
VS duidelijk te maken op wat
voor ongelijke manier 's werelds
hulpbronnen eigenlijk verdeeld
worden en hoe zij moeten leren
tevreden te zijn met wat er no
dig is om een goed leven te
leiden en ook niet meer dan dat,
aldus Damman.
„Wist u dat het voer van de
huisdieren in de ^industriali
seerde landen twee d driemaal
zoveel eiwitten bevat als het
voedsel van tweederde van de
wereldbevolking die arm is?"
Het lijkt een onmogelijke taak
voor veel politici om wereldpro
blemen als overbevolking, hon
ger en vervuiling te regelen.
Damman en de zijnen vinden
op dit kan geschieden: doe het
kalmer aan in het welvarende
deel van de wereld. Wees zuini
ger. Doe meer met minder en
bovenal: wees tevreden met wat
je hebt.
„Als wij dat willen bereiken dan
moet elk mens zijn economische
doelmerken meer maken tot
menselijke. Als de doorsnee
stemmer zijn levensstijl niet om
gooit en een hoger inkomen eist,
of hij dat nu nodig heeft of niet,
krijgen de politici ook niet de
opdracht de gemeenschap te
trachten te veranderen."
In 1972 publiceerde, Erik Dam
man een boek waarvan de titel
nu de naam van zijn beweging
is, „De toekomst in onze han
den" dus. Tegen het einde van
1973 waren zijn plannen voor
een georganiseerde campagne
gereed en in april van het vorige
jaar werd do beweging officieel
opgericht op een massa- biM I
komst in een grote sportzaal
Oslo. n
De beweging heeft thans ru
6000 enthousiaste leden. Per r|
komen er ongeveer 30 nieu m
bij. De leiding ervan wordt j -
vormd door een raad van,
personen, vertegenwoordig
van alle rangen, standen en
roepen.
Een verheugend aantal polil
heeft zijn steun aan „De ti »j
komst in onze handen" betuj
onder wie leden van het S*'.
ting, het parlement. k
Maar veel politici voelen ai-,
krachteloos omdat als zij q :A
beleid nastreven gericht op nj -
groeien, op consolideren, zij,
steun van hun aanhangers \j
liezen, aldus Damman.
En zoiets ligt niet in de aard
het beestje.
Als mensen alsmaar toelev
naar wat men een „beter lever
is gaan noemen, met meer luii
meer extraatjes, meer geld, d
is het moeilijk hen tot matigj
te brengen. 8
Damman vindt ook, dat de j
ciale structuur in bepaalde t i
derontwikkelde landen mA.
worden veranderd en dat i j
steun aan de leider dier land
dan ook moet ophouden.
Maar wij hebben niet het r«
die mensen te beschuldigen) j
wij dat onszelf niet doen.
zijn het voortbrengsel van oj
levensstijl. Zij werden op on
universiteiten opgeleid, zijn
gast geweest op onze cockl
parties en hebben ons gel
overgenomen over economisi
groei en het „recht" ve
reen om in de eerste plaats a
zichzelf te denken".
iet weggooien die bakjes waarin je moeder de eieren
bewaart. Je kunt er heel leuke dingen van maken. De
tekeningen A, B. en C spreken eigenlijk voor zichzelf.
Uitsnijden die bolletjes en de overblijvende platte stukjes
en een beer of poppetje maken. C is ook nog een
voorbeeld. Bij D zie je hoe je de stukjes moet uitsnijden
of knippen. Hoofden maak je van een bolletje watten dat
je moeder vast wel heeft en dat je met een lucifer vastzet.
Een plukje wol voor het haar en mond en neus eh ogen
erop tekenen met een viltstift. Probeer het maar eens.
rand stond gegraveerd: ZARIF
en KARIMA. Toen vroeg zij aan
de haveloze drenkeling: „Hoe
heet u en waar komt u van
daan?" En hij antwoordde: „Ik
heet Zarif en ben de zoon van
de Rode Koning van het Rode
Eiland". Zij hield hem de ring
voor en zei: „Ik heet Karima.
Lees wat er in de ring geschre
ven staat".
Nog vóór het schip de haven
van het Bloemeneiland bereikte,
hadden prins Zarif en prinses
Karima elkaar alles verteld over
de geschenken en voorspellin
gen van de heilige kluizenaar.
En zij waren verheugd dat het
lot hen voor elkaar bestemd
had. Toen zij op het Bloemenei
land landden, reden zij samen
op het wonderpaard met de
gouden voeten naar de koning
om hun bruiloft te vieren.
Paulus de Boskabouter De Kraakvogels
M-6 ,Zijn we klaar?' vroeg Oe-
hoeboeroe. ,Ik heb alles,' zei Pau
lus. ,Dan gaan we nou samen naar
het huisje van Gregorius,' riep de
oude uil. .Voorwaarts heiendal
mars, min of meer.' Die laatste
toevoeging was ditmaal wel zeer
terecht, want door de dikke
sneeuw kwamen ze maar moei
zaam baggerend vooruit. Vooral
de korte beentjes van Paulus kon
den het zware werk nauwelijks
aan en al gauw was de boskabou
ter achter adem en moest stoppen
JEAN
DULIEl!
om uit te hijgen. ,Waar blijf je
nou?' vroeg Oehoeboeroe, die hem
niet direct gemist had. ,Ik hu hu
kan niet meer,' hijgde Paulus. ,Ik
wou maar dat ik kon vliegen.'
.Sakkerloot,' zei Oehoeboeroe,
.daar zeg je watl'
SUSKE EN WISKE DE POEZELIGE POES
Lucky Luke De erfenis van Rataplan
urnwsi
'r?'"'
Je weet natuurlijk wat het Suezkanaal is. Het verbindt
de Rode Zee met de Middellandse Zee en het werd in
de jaren 1859 1869 aangelegd. Het kanaal is 169
kilometer lang. kleinste breedte is 96 meter en grootste
160 meter. De diepte is dertien meter. Het werd aangelegd
om de weg van Europa naar Azië te bekorten. Daarvoor
moesten de schepen om Kaap de Goede Hoop varen en
dat was een heel eind. en nog gevaarlijk ook.
l.o
I IAvOOênj.
