egen
j&ugustin
begint volgende week
met veel vraagtekens
QcidócQommd
11
n het Duitse Bückeburg, een provinciestadje gelegen
icussen Osnabrück en Hannover, begint volgende week het
>»oces tegen de Nederlander Ronald Augustin, omgeven
loor angstige voorzorgsmaatregelen die de behandeling
-an de Baader-Meinhof anarchisten kenmerkt Het wordt
voorproefje van het proces tegen de harde kern van
Baader-Meinhofgroep, dat op 21 mei in Stuttgart in een
:iaal ontworpen gerechtshof begint. De angst die de
:p met zijn dood en verderf zaaiende acties heeft
:roorzaakt, werkt na in een sfeer van wantrouwen die
Ier treft die kritiek uit op de behandeling van de
'angen anarchisten. Vooral de verdedigers hebben
ieronder te lijden. Zij twijfelen dan ook aan de mogelijk-
•id van een eerlijk proces. Het proces tegen Augustin,
lange tijd met de groep eenzame opsluiting en honger
ig heeft ondergaan, zal aangeven in hoeverre de angst
en raadgever zal zijn voor de Duitse vrouwe justitia.
iNNOVER Ulrike
>inhof en Andreas
iader zullen' naar alle
ichijnlijkheid deel
iken van een leger-
ongeveer hon-
ituigen, die ge-
te proces begint dinsdag
met het voorlezen van
de aanklacht die liefst
313 pagina's machine
schrift lang is
Weliswaar is er geen en
kele aanwijzing dat le
den van de „Rote Armee
Fraktion" RAF de
anarchistische beweging
rond Baader en Mein-
hof pogingen zal on
dernemen om Augustin
te bevrijden, maar toch
heeft de justitie alle
denkbare veiligheids
maatregelen genomen
om elke poging bij x
baat te verijdelen. Op
het ministerie van justi
tie in Hannover is hier
mee zelfs een speciale
deskundige belast.
Tot het door hem uitge
werkte pakket maatre
gelen behoort vooral de
plaats waar het proces
De begrafenis van Holger Meinz, die na 54 dagen hongerstaking in november overleed.
gehouden wordt Hier
voor heeft hij het oog
laten vallen op het stad
je Bückeburg, dat de
modernste gevangenis
van de Westduitse deel
staat Nedersaksen heeft.
Uiterlijk is het een
vriendelijk gebouw met
een groene omheining
en ruime grasgazons,
maar intern is het een
gevangenis waaruit ont
snapping menselijker
wijs gesproken onmoge
lijk is. Vooral tijdens het
proces zal elke bevrij
dingspoging doodlopen
op een extra politie
macht voorzien van de
vereiste wapens en ge
schoold in alle metho
den tegen eventualitei-
„Geen
showproces"
Tot de veiligheidsmaat
regelen behoort ook de
rigoureuze fouillering
van de toeschouwers
voordat zij de publieke
tribune mogen betreden.
„In principe is het
een openbaar proces",
zegt de justitie in Hann
over, en herhaaldelijk
wordt daaraan toege
voegd dat het een louter
democratisch strafpro
ces wordt en geen show
proces om een politieke
tegenstander te treffen.
In verband met het be
perkte aantal plaatsen
geldt in Bückeburg de
stelregel dat wie het
eerst komt, het eerst
maalt. Zonder aanzien
des persoons zullen
daarom de deuren van
de publieke tribune ge
sloten worden wanneer
het aantal van vijftig be
langstellenden is be
reikt. De vraag is echter
of er zoveel belangstel
lenden naar het kleine
en van alle grote centra
verwijderde Bückeburg
zullen reizen.
Naar aanleiding
van de kritiek op de
behandeling van de
gevangenen, gaf de
Duitse justitie foto's
vrij van het interieur
van de cellen van Ul
rike Meinhof en An
dreas Baader. Links
onder een overzicht
van de medische
preparaten die zij tij
dens hun hongersta
king kregen toege
diend.
Slachtoffers van de vei
ligheidsmaatregelen
worden ook cameralie-
den en persfotografen,
die in tegenstelling
tot wat gebruikelijk is in
de Bondsrepubliek
ditmaal voor of na de
rechtzittingen of tijdens
de pauzes geen opna
men mogen maken. In
de zaal wordt geen enkel
toestel geduld en met ar
gusogen zal de justitie
ook speuren naar zelfs
het kleinste bandappa
raat Het gevolg zal zijn
dat niemand een foto
van Augustin te zien zal
krijgen, want niet alleen
zijn transport van Hann
over, maar ook zijn
gang naar de rechtzaal
valt onder de geheimen
die alleen de justitie
kent
Zo zal Bückeburg, on
danks de vriendelijke
grasgazons, vier weken
lang een belegerde ves
ting zijn. Dit is tenmin
ste de periode die de
rechtbank van Osna
brück voor deze gele
genheid onder leiding
van rechter Gerhard
Haack geplaatst no
dig denkt te hebben.
Vanaf dinsdag zullen er
per week telkens drie
zittingen worden gehou
den: op dinsdag, woens
dag en donderdag. Voor
het betrekkelijk geringe
aantal beschuldigingen
tegen Augustin is dit een
uitzonderlijk groot aan
tal, hoewel niet helemaal
uniek voor Duitse recht
banken.
Aanklacht
Het voornaamste deel
van de aanklacht is ge
baseerd op het feit dat
Augustin een revolver
trok toen een Duitse
douaneman hem op 24
juli 1973 in de trein tus
sen Enschede en Osna
brück naar zijn papie
ren vroeg. In de formu
lering van de justitie
wordt dit een poging tot
moord genoemd, rnaar
het is niet zeker dat de
drie beroeps- en twee le-
kenrechters tot dezelfde
slotsom zullen komen.
Zien ze echter het delict
even zwaar als de justi
tie, dan kan Augustin
tot levenslang veroor
deeld worden. Maar een
poging tot moord kan
volgens het Duitse wet
boek ook met slechts
drie jaar bestraft wor
den. Voor de overige de
licten is een maximale
straf van vijf jaar moge
lijk, want hieronder val
len het invoeren en het
bij zich hebben van ver
boden wapens, het ple
gen van bedrog en het
vervalsen van documen
ten, zoals papieren voor
de leden van de „crimi
nele vereniging", zoals
de justitie de Baader-
Meinhof groep noemt.
Op bevel van Ulrike
Meinhof een bevel
dat op mysterieuze wijze
uit de gevangenis van
Stuttgart werd gesmok
keld hield de uit Am
sterdam afkomstige Ro
nald Augustin met de
andere aanhangers van
de RAF sinds 2 februari
ook een dorststaking.
Samen met zijn geest
verwanten hield hij
trouwens al sedert 13
september een honger
staking. Nog voor hij de
ze dubbele staking op 5
februari beëindigde,
achtte de justitie hem
gezond genoeg om het
proces te kunnen bijwo-
lijk hieraan dat Augus
tin, in tegenstelling tot
sommige andere gevan
genen, een passieve
voedselweigeraar was.
Zonder protest of verzet
accepteerde hij het slan
getje waarmee hij via de
neus van voedsel en la
ter ook van vocht werd
voorzien.
Zuiver medisch gezien
had de dorststaking vol
gens de artsen de voe
ding trouwens alleen
maar vergemakkelijkt
Want toen er grote hoe
veelheden vocht toege
diend werden, was het
mogelijk hierin meer
voedselbestanddelen te
mengen. In elk geval, zo
verluidt in Hannover,
leek Augustin ook toen
vastbesloten te zijn in
leven te blijven, zodat al
voor het einde van de
hongerstaking zijn ge
zondheidstoestand be
vredigend werd ge
noemd.
Augustin, die de Duitse
justitie als een steen op
de maag ligt, geeft eer-,
der blijk van apathie
dan van fanatisme. Het
verlof dat hij kreeg om
met andere gevangenen
de vrije tijd door te
brengen en het aanbod
schappelijke cel te ver
huizen, werden door Au
gustin zonder commen
taar van de hand gewe
zen. Ook alle pogingen
De arrestatie van
Andreas Baader in
januari 1972.
om zijn banden met de
Baader-Meinhofgroep
op te helderen, zijn tot
nu toe allemaal doodge
lopen op zijn introverte
houding, waardoor hij
een muur om zich lijkt
te hebben opgetrokken.
Alle tekenen wijzen erop
dat de rechtbank in
Bückeburg niet veel wij
zer zal worden, en dat
het alleen op bewijzen
van simpele feiten aan
zal komen. Mogelijk zal
de vraag nooit beant
woord worden of Ro
nald Augustin uit over
tuiging tot op de dag
van vandaag de bevelen
van Ulrike Meinhof
blijft volgen, of dat hij
angst heeft als verrader
te worden gediskwalifi
ceerd in een wereld die
kennelijk de enige was
waarin hij zijn geldings
drang tot uiting kon
brengen. Het aantal on
beantwoorde vragen is
legio. En ook Augustins
drie zelf gekozen en drie
toegevoegde advocaten
zullen niet veel tot op
heldering van de zaak
kunnen bijdragen.
FRANS WENNEKES
Giscard
d'Estaing
haalt
democratische
bezem
door
Franse
adelstand
PARIJS (REUTER) - Zonder Hogerhuis om in te wonen en zonder
hermelijnen mantel om te dragen, heeft de Franse adel zich altijd
kwetsbaarder gevoeld dan de goed-ingeburgcrde Britse aristocra
tie. President Valéry Giscard d'Estaing heeft nu met zijn in alle
richtingen vegende bezem van de hervorming, de Franse edelen
nog onzekerder gemaakt door titels geen rol meer te laten spelen
in het elysée.
Wij zijn tenslotte een republiek en titels hebben in Frankrijk
absoluut geen juridisch belang, zei een woordvoerder. Afgezien van
de 15.000 Fransen die volgens de Hoge Raad van Adel een titel
voeren die de hunnen niet is, zijn er nog genoeg prinsen, hertogen,
markiezen, grafen en baronnen over om zich over Giscard d'Es-
taings laatste besluit op te winden.
Een besluit dat alleen maar een concessie aan de demagogie ten
koste van de hoffelijkheid is, zegt de Due de Harcourt, hoofd van
één van de oudste hertogelijke families in Frankrijk.
Het besluit verandert beslist niets aan onze gewoontes, verklaart
prinses Armand-Louis de Polignac. In ambassades waar ze weten
hoe het hoort, zal ons de eer gegeven worden die ons toekomt.
De lange, statige president krijgt ook verwijten van verraad naar
het hoofd geslingerd, omdat hij zelf hoge familieconnecties heeft,
al kart hij niet wijzen op een oude stamboom.
De naam d'Estaing werd aan het Giscard toegevoegd, kort nadat
Valéry was geboren en de familie grond kocht in het dorp Estaing.
Beweringen dat de president afstamt van Lodewijk de Vijftiende
worden aangevochten.
Veel minder aanvechtbaar is de titel van Giscard d'Estaings eerste
paladijn, minister van binnenlandse zaken, Michel Poniatowski. Hij
stamt uit een Pools Prinselijk geslacht en wordt in Frankrijk dan
ook veelvuldig aangeduid als prince Poniatowski.
Sinds de revolutie van 1789 zijn adellijke titels in Frankrijk
toegenomen. Afgezien van hun maatschappelijke waarde, verhogen
ze het aanzien van ondernemingen, die immers in hun raad van
commissarissen graag een edelman opnemen.
In zijn boek „Franse adel" heeft dr. Jean Dugast-Rouille, een arts
die kenner is van de Franse adel geschreven dat er 15.000 Franse
families zijn die beweren van adel te zijn zonder dat ze het zijn.
Volgens andere deskundigen zijn er in Frankrijk niet meer dan
500 adellijke families. Dugast-Rouille is aan een tweede boek bezig
dat hij „Anti-Adel" wil noemen en dat een opsomming van de
onechte aristocraten zal geven.
„Het wordt een bestseller, maar ik verwed er wel wat onder dat
het beter zal verkopen dan het eerste", zegt hij. Volgens hem zegt
het „de" tussen voor- en achternaam helemaal niets omtrent blauw
bloed.
Twee aristocraten kunnen er zeker van zijn dat zij niet in Dugast-
Rouilles tweede boek zullen voorkomen. Dat zijn de twee enigen
die door Giscard d'Estaing ontzien worden en wier titels zullen
blijven prijken op de uitnodigingen van het Elysée ep de naam
kaartjes bij de couverts op tafel: de comte de Paris en prince
Napoleon, rechtstreekse afstammelingen van de twee Franse ko
ningshuizen.
Waaropi zij door de democratische bezem van Giscard zijn ge
spaard weet men niet, maar vermoedelijk zijn hun geloofsbrieven
te echt om genegeerd te kunnen worden.
