Het beschilderde huis in
de watersnood
Wild West
voor kinderen
Juniorhoek
De avonturen van Piet Potlood
LUCKY LUKE „DE GROOTVORST"
IllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltlllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllIllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
SO k
©PIB
m
n
ln het grote tsarenrijk met de
vele bossen, bergen en rivieren,
leefde eens een man met zijn
dochtertje Ena in een beschil
derd houten huis. Het huis lag
aan de breedste, langste stroom
van het land. De man hield
zóveel van zijn kleine Ena, dat
hij al vanaf haar kinderjaren
bouwde aan een nóg mooier
houten huis: Daarin zou zij
mettertijd kunnen gaan wonen
als ze trouwen zou. Hij beschil
derde de luiken en daklijsten,
de kozijnen en balkons met
prachtige bladerranken en
bloeiende harten. Hij richtte
dat huis ook in: met meubels,
schilderijen, tapijten en kasten
voor linnengoed en servies.
Maar nog vóór het meisje groot
genoeg was om te trouwen,
brak er aan een verre grens
van dat uitgestrekte tsarenrijk
oorlog uit. De Tsaar, dat was
de keizer, riep de mannen op
om soldaat te worden. En de
vader, die ook zijn vaderland
lief had, nam afscheid van zijn
dochter en van de beschilderde
huizen. Hij vertrok.
Maar terwijl de oorlog duurde en
het meisje alleen achter bleef,
gebeurde er op een dag een
verschrikkelijke ramp. De grote
rivier bij het huis zwol, het
water brak brullend los en joeg
de golven buiten de oevers over
het land. Het water sleurde hele
bossen mee, het tilde huizen op
en sloeg ze te pletter tegen de
rotsen. Of het zette een geha
vend huisje mijlen verderop
weer aan de grond.
Het dorp van het meisje over
stroomde juist toen zij bezig
was in het splinternieuwe huis,
waar zij later als getrouwde
vrouw zou wonen. Zij voelde
hoe het werd opgetild en als
een stuurloos schip op de wilde
stroom werd weggevoerd. Door
de ruitjes van haar beschilder
de ramen zag zij kolkend
schuim, omgerukte bomen,
versplinterde daken, verdrin
kende dieren. Maar haar hou
ten huis was zó stevig gebouwd,
dat het van golf tot golf werd
gedragen en na enkele dagen
op een hoge oever strandde.
Het hele dorp waar zij gewoond
had, was weggespoeld. Zij al
leen bleef behouden. En toen
het water eindelijk weer zakte,
begon zij aan een nieuw leven
in die geheel vreemde streek
maar toch in het huis dat haar
vader met zoveel liefde voor
haar had gebouwd, beschilderd
en ingericht.
Hoe was het intussen met haar
vader gegaan? Hij vocht dap
per in de oorlog en raakte be
vriend met een even dappere
krijgsmakker. Zij stegen door
hun dappere daden hoog in
rang: de vriend werd generaal
en Ena's vader zijn adjudant.
Toen de oorlog eindelijk was
afgelopen, besloten zij vrienden
te blijven. De generaal wilde
spoorslags naar huis om zijn
dierbare zoon, de zachte, tenge
re Fodo in de armen te sluiten.
Hij stond erop dat zijn adju
dant mee zou gaan. Ofschoon
Ena's vader evenzeer naar zijn
dochtertje verlangde, stemde
hij toe (een adjudant is dan ook
lager dan een generaal!).
Maar de thuiskomst van de gene
raal was rampzalig. Zijn kleine
Fodo bleek verdwenen. „Waar
om heb je niet beter op die
jongen gelet?" verweet hij zijn
vrouw. De moeder snikte: „Hoe
kon ik passen op een jongen die
bij maanlicht gaat jagen en bij
zonlicht op wilde paarden rijdt,
en op een kwade dag niet weer
keert!"
De vader werd boos: zijn zacht
moedige Fodo zou zulke stre
ken niet uithalen. Moeder had
haar verstand verloren! En hij
riep zijn adjudant toe: „Kom
mee, we gaan op zoek, net zo
lang tot we mijn lieve jongen
gevonden hebben".
Hier had ze gewacht op haar
vader, maar in zijn plaats was
er een woeste Eenoog aangeko
men. Zij hielden dadelijk van
elkaar en zij trouwden.
De generaal en zijn adjudant wa
ren beiden overgelukkig. Ze
zongen en dronken alsof ze op
een bruiloft waren, en als de
wijn tenslotte niet was opge
raakt, zouden ze er vandaag
nog altijd samen feestvieren.
En daar reden ze heen op zoek
naar de verdwenen Fodo. Het is
gauw verteld, maar het was een
lange reis. Zij reden kriskras
door het land en vroegen de
mensen of zij iets wisten van
een zachtmoedige Fodo, de zoon
van een generaal. De een zei:
„Ja, hij is in het noorden". En
de ander zei: „Ik heb hem naar
het zuiden zien rijden". Maar
een derde zei:„Wist u dat niet?
Hij moest in het oosten wezen".
En de vierde zei:„Hij is allan
allang het westen vertrokken".
De generaal en zijn adjudant
reden naar het noorden, het oos
ten en het zuiden, maar vonden
hem niet Tenslotte reden ze
naar het westen.
Naarmate zij verder naar het
westen reden, rook Ena's vader
de frisse geur van zijn grote
rivier. Dóór herkende hij de
bergen, déér lag de stroom..-
maar waar waren de bossen
gebleven? Waar de beschilderde
huizen? Toen pas hoorde hij
mensen vertellen over de grote
watersnood en zijn hart werd
zwaar. Wat zou er met Ena ge
beurd zijn? Hij klaagde tegen de
generaal over zijn dochter.
Maar de generaal werd onge
duldig en snauwde: „Wat zeur
je toch altijd over die dochter".
Terwijl Ena's vader luisterde
De serie van Laura Ingalls Wil- gezin bij het alles samen doen
der, geschreven rond de eeuw- tot grote dingen in staat is
wisseling over het pioniersleven Een bijzondere verdienste v
het Wilde Westen, heeft zich
tot een reeks klassieken ontwik
keld, die regelmatig blijft ver
schijnen. Nu weer heeft de Am
sterdamse uitgeverij Ploegsma
zich gezet aan de paperback-
uitgeave van alle negen delen.
De eerste twee, resp. Het bos
(7-11 jr) en De prairie (8-12jr)
bevatten beschrijvingen van het
huiselijk leven en van de kunst
om in leven te blijven in een
land, dat nog in cultuur ge
bracht moest worden. Maar het
harde bestaan wordt met grote
opgewektheid gedragen in een
sterke eensgezindheid, waaraan
niet alleen vader en moeder,
maar ook de kinderen hun aan
deel bijdragen. Bij lezing door
kinderen van onze tijd moet het
een openbaring zijn, dat het
huidige comfort niet iets van
alle tijden is geweest en dat het
kinderboeken, die ook oude
ren veel leesgenot kunnen ver
schaffen, is dat alle belevenis
sen uitvoerig worden verteld,
tot in de kleinste bijzonderhe
den toe over het onderhoud van
het huis en het bereiden van
voedesel. In Amerika heeft dit
trouwens al geleid tot een tv-se-
rie, die nogal wat bekijs schijnt
te bebben Het zijn kinderboe
ken uit een heel andere wereld,
maar zo helder en positief ge
schreven, dat elk kind er veel
van zal opsteken, terwijl het
intussen tevens wordt geamu
seerd en geboeid. Een zeer
menselijk Wild West-boek voor
kinderen.
►Het kleine huis op de prairie' en
,Het kleine huis in het grote
bos'. Auteur Laura Ingalls Wil
der. Uitg. Ploegsma Amster
dam. Prijs ƒ10 .- per deel.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiininiiiiiiiiiiiiimiiiniiiiimiiiiiiiiiiiiiiniii
Kapitein Snorrepijp geeft les
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiii
Kapitein Snorrepijp geeft les.
Auteur Werner Schrader. Uitg.
Kosmos.
In Neerdam is maar één lagere
school en die school heeft één
klaslokaal, dus één onderwijzer
en die wordt ziek. Alleen Kapi
tein Snorrepijp is bereid en (ta
melijk) in staat les te geven,
maar hij doet dat op zijn ma
nier. Hij vertelt zijn leerlingen
de meest wilde verhalen waar
niets van klopt; auteur Schrader
heeft die bonte verhalen plezie
rig te boek gesteld en afgewis
seld met gewone avonturen.
Hans Werner heeft daar een uit
stekende vertaling (uit het
Duits) van gemaakt en de (plaat
snamen zo aangepast, dat het
boek met een frisse bries uit de
omgeving Schiedam zou kunnen
komen. De scheepstaal die kapi
tein Snorrepijp uitslaat werkt
bijzonder humoristisch. Boven
dien loopt alles voor iedereen
nog heel goed af.
Soms zie je wel eens van die feestelijke pakjes, of
gezellige onderzettertjes, of zo maar een papieren kleedje.
Dat gaan we zelf maken. Je neemt dun, gekleurd papier
en legt dat op een bord of een schoteltje. Het ligt er maar
aan hoe groot je het wilt hebben. Je knipt rondom het
bord of de schotel het papier uit zodat je figuur 1 krijgt.
Dan vouwen, zoals 2, 3 en 4 aangeven. Je tekent wat
vrolijke lijntjes op figuur vier en begint dan het papier weg
te knippen. Trek de zaak uiteen en je hebt een leuk
onderzettertje dat je op karton kunt plakken, een versiering
voor een pakje met een cadeautje, of een kleedje waarop
je in je kamer een vaasje kunt zetten.
1-9*2
11
<2*9+3
111
<23*9+4
Uil
1234 '9+ 5
1UU
12 345 *9+6
s.
mm
123456 *9+7
K
11 ii ui
<234567 *9+8
ft
Hllll 11
12345678 *9+9
11 Hill 11
123456789 *9 10
1111111111
naar de verhalen over de over
stroming, luisterde de generaal
naar mensen die een zekere Fo
do hadden ontmoet, Jawel, en
nog niet zo lang geleden, maai
dat was geen zachtmoedige ten
gere jongen geweest. Nee, een
breed gebouwde, woeste kerel
was dat, met zwarte baard eri
haren, met maar één oog en
vuisten als van ijzer. De gene
raal raakte danig in verwarring,
maar hij wilde toch die onbe
kende Fodo vinden.
Zo kwamen zij tenslotte aan bij
het beschilderde huis op de ho
ge oever. De vader van Ena
dacht dat zijn hart stil stond:
„Makker", stamelde hij, „dit is
het huis van mijn dochter". De
generaal riep: „Wat een onzin!"
Maar de vader zei: „Ik heb toch
zélf die ranken en harten ge
schilderd". Ze gingen naar bin
nen en vonden een baardige,
donkere kerel met één oog. De
OPLOSSING
VORIGE WEEK
Mannetje A is de misdadi
ger. Hij draagt de stok in
zijn rechterhand en het
spoor liep rechts van de
voetstappen in de
sneeuw.
De tekenaar heeft weer
eens een dolle bui gehad. Hij
heeft van allerlei delen van
dieren een eigen beest ge
maakt. Hij nam stukken van
zes dieren. Welke dieren?
man bood zijn gasten thee aan
in een mooi servies. „Servies
van mijn dochter", fluisterde de
vader. Maar de generaal siste:
„Hou toch op met dat gezanik".
De vader van Ena keek rond:
schilderijen, tapijt, tafellake-
n..„Van mijn dochter", zei hij
telkens zachtjes. Intussen had
de generaal aan deze Fodo ge
vraagd of hij een zachtmoedige,
tengere Fodo kende, de zoon
van een generaal. „Nooit van
gehoord", zei de woeste kerel.
„Zelf was ik een jaar of tien
geleden ook tenger en zacht
moedig, maar mijn vader was
niets meer dan een gewoon sol
daat. Ik heb me toen geoefend
in rijden en schieten en ben van
huis weggelopen om ook soldaat
te worden. In de oorlog heb ik
een oog verloren".
Toen sprong de generaal van
zijn stoel („De stoel van mijn
dochter", had de vader nog ge
zucht), omhelsde de baardige
Eenoog en riep: „Jij bent mijn
lieve, zachte Fodo, kom gauw
mee naar huis, dan zal moeder
je knippen en scheren en een
geborduurd'lapje voor dat holle
oog maken en je vertroetelen!"
Maar de baardige kerel zei: „Ge
lukgewenst vader, dat je bent
opgeklommen tot generaal. Doe
mijn lieve moeder de groeten. Ik
kom jullie wel eens opzoeken,
en je bent hier altijd welkom.
Maar ik ben gelukkig getrouwd
met het liefste meisje van de
wereld. Ik blijf waar ik ben".
En wie stond daar in de deuro
pening tussen kamer en keu
ken? Niemand anders, dan de
lieve Ena, die met haar hele
huis door de golven op deze
hoge oever was gezet.
Alle uitkomsten van dit rekenkunstje bestaan uit "enen'
Niemand van je vriendjes weet hoe het gaat, ook niet als
je erbij zegt: "Je mag alleen 1 tot en met 10 gebruiken,
je begint de vermenigvuldiging met 1 en steeds een getal
erbij om dat steeds met negen te vermenigvuldigen en je
begint met 2 om steeds erbij op te tellen". Dat alleen al
begrijpen ze niet. Laat staan dat ze de oplossing weten.
Jij wel, want je moet het doen zoals je op de tekening
ziet.
PAULUS DE BOSKABOUTER EN DE BUITENBORREL
jpollus..
L-88 „Ziezo," riep de heks triomfantelijk, schudde daar eens flink aan, waarna Oe- or^ jullie gewoon weg te draaien en waar
„nu dat volgezogen muggebeest er vandoor hoeboeroe perplex zijn snavel sloot. „Ik hlijf je dan?" „Dat zul je min of meer wel
is, zijn we gezellig onder elkaar. Van nu kan dan wel niet bij jullie komen," hernam late"." waarschuwde Oehoeboeroe, maar
af aan kan ik met jullie doen en laten wat Eucalypta, „maar zoals Paulus al zeer te- t?en voerde Eucalypta haar bedreiging al
ik wil." „Tut tut," sprak Oehoeboeroe, recht opmerkte: bepaald machteloos ben u'*-
maar toen greep Eucalypta het plaatje en ik niet Zo ben ik nu bijvoorbeeld in staat
SUSKE EN WISKE DE POEZELIGE POES
Vooruit Wt
