Nijmeegse student won
originele Karei Appel in
Biotex- kleurenfestival
Staatssecretaris tilt
niet zwaar aan klachten
over buitenbrievenbussen
MEESTER
KAREL:
„EEN
BEROEPS
SCHILDER
ZOU
HET NIET
BETER
GEDAAN
HEBBEN"
Surrealistische
vogel van
Peter de Beer
kreeg doekje
voor het
commerciële
bloeden
rrT»*
zijn hand- en spandiensten aan een commerciële
witmaker de kunst niet om zeep helpt antwoordde
hij driftig: „Het interesseert me niet, wie mijn werk
koopt. Als er maar genoeg poen op tafel komt. Ik
vind het juist dapper van een zeepzieder, dat hij
op die manier de kunst een handje helpt. Als je
de kwaliteit van de inzendingen ziet zul je begrijpen,
dat ik als kunstenaar geweldig blij ben met dit
initiatief. Het is onvoorstelbaar hoeveel schilderta-
lent er in ons land is. Op die manier gaat Nederland
recht op een nieuwe gouden eeuw af.
Winterslaap
De meer dan honderd vogels, die op Biotcx-wolkcn
zijn uitgevlogen zijn neergestreken in één van de
zalen van het Museum Boymans-van Beuningen in
Rotterdam. Daar houden ze in een bovenzaal hun
verkwikkende winterslaap vol tot 23 februari. Een
bezoek aan deze tentoonstelling maakt overduide
lijk, dat ook op het gebied van de schilderkunst
een kind de was kan doen. De fraaiste inzendingen
zijn namelijk vervaardigd door leerplichtige dreu-
messen, die niet gehinderd door de dadendrang der
volwassenheid de Meester moeiteloos naar de kroon
steken. Die ontdekking is voor de ware kunstlief
hebber een pak van het hart.
Dat het een pak Biotex is ziet men voor deze keer
graag door de vingers.
LEO THURING
FOTO'S MILAN KONVALINKA.
MAANDAG 27 JANUARI 1975 LEIDSE COURANT PVCIM T
telefoontjes en brieven die hij
de laatste tijd krijgt, zijn het
er nogal wat) hebben we op
deze menier gewoon een stuk
gezelligheid weggenomen. Be
ter was het geweest als we
waren begonnen met een
proefgebied. Nu zitten we aan
een kleine miljoen van die
bussen en de hele rompslomp
er omheen vast".
Uit brieven en telefoontjes
blijkt hem dat vooral de wille
keur waarmee de PTT te werk
gaat en de onbevredigdende
en trage behandeling van ont-
heffinsaanvragen, veel kwaad
bloed bij het publiek zetten.
Merkwaardig genoeg heeft
geen van de briefschrijvers
klachten over vernielingen
met oud en nieuw. „Wel een
bewijs", aldus Beekmans, „dat
we te maken hebbe met funda
mentele onvrede over een on
sympathieke maatregel". Hij is
na de bagatelliserende en prik
kelende opmerkingen van de
staatssecretaris van plan nog
veel vervelender vragen te
gaan stellen. Bijvoorbeeld of
bekend is hoeveel dodelijke
ongevallen een gevolg zijn ge
weest van het feit dat mensen
voor het legen van de buiten
bus een verkeersweg moeten
oversteken. Het Tweede-Ka
merlid Hartmeijer (PvdA)
heeft over deze materie ook al
vragen gesteld, onder meer
naar aanleiding van het feit
dat in Drente enkele mensen
eerst een weg moeten overste
ken om bij hun brievenbus te
kunnen komen. Volgens de
wet is plaatsing van de groene
bussen op zo'n gevaarlijke
plek niet toegestaan
AFWACHTEN
De PTT hult zich intussen in
stilzwijgen. „Onze directie wil
eerst de beantwoording van de
gestelde vragen door de staats
secretaris afwachten, voordat
zij de pers te woord staat",
aldus een voorlichter van het
staatsbedrif der PTT.
De consumentenbond volgt
het rumoer omtrent de groene
bus met belangstelling en wel
licht zal hij te zijner tijd een
onderzoek instellen naar de ju
ridische en technische kwali
teiten van de buitenbus.
Beekmans wordt behalve door
gedupeerden ook door bedrij
ven benaderd, die van hem
willen weten wat nou precies
de kostprijs van de bussen is.
Het zijn bedrijven die denken
goedkoper een betere bus te
kunnen leveen. Bij alle onrust
komt ook nog de slotjesaffai
re. Afgezien van de kwaliteit
(men zegt dat ze met een
kromme spijker te openen
zijn; Beekmans: „En waar
blijft, de PTT dan met het
briefgeheim?") kunnen in som
mige delen van het land al
geplaatste brievenbussen niet
geruikt worden, omdat de le
verancier van de slotjes niet
op tijd aflevert.
Het Eerste-Kamerlid Maas
kant (PvdA), heeft evenals de
directeur van de Rijksdienst
voor de Monumentenzorg est
hetische bezwaren tegen de
groene bus. „In Landschappe
lijk en stedebouwkundig ge
voelige plaatsen zoals Giet
hoorn en Staphorst moet men
toch wel voorzichtig zijn met
het invoeren van de bus. Dat
soort plaatsen heeft een zekere
gevoeligheid ten opzichte van
de storende eenvormigheid
van zo'n ding. Vooral wanneer
ze in groepen bij elkaar staan,
kunnen ze sfeerbedervend
werken. Overwogen zou kun
nen worden in hoeverre erm
financieel kan bijspringen om
in die plaatsen tot andere mo
gelijk duurdere oplossingen te
komen", aldus de heer Maas
kant. De directeur van de
Rijksdienst van de Monumen
tenzorg laat weten dat het niet
op zijn weg ligt bezwaar tegen
de groen bus te maken, maar
hij is wel bereid mee te wer
ken aan een bevredigende op
lossing.
De heer Beekmans is in elk
geval van plan de zaak bij de
behandeling van de begroting
van verkeer en Waterstaat in
februari nog weer eens aan de
orde te stellen. Hij hoopt dat
de mensen die zich met klach
ten tot hem gewend hebben,
ook staatssecretaris Van Hui
ten van hun ongenoegen met
de groene bus op de hoogte
hebben gesteld.
Veel mensen moeten kilometers afleggen om bij hun brievenbus te komen. Maar
staatssecretaris Van Huiten tilt er niet zo zwaar aan.
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG - „Ik ben niet
van plan deze zaak serieus te
nemen en bij de beantwoor
ding van de vragen zal ik jou
belachelijk maken". Met deze
woorden heeft volgens het
Tweede Kamerlid Beekmans
(D'66) staatssecretaris Van
Huiten van Verkeer en Water
staat gereageerd op vragen
van de heer Beekmans over
de groene buitenbrievenbus
sen van de PTT. Hij is trou
wens niet de enige die vragen
heeft gesteld. Ook het Eerste-
Kamerlid Eibert Meester (Pv
dA) heeft al twee keer vragen
ingediend, daarmee de toene
mende onvrede van het groe-
ne-bussenvolk vertolkend.
De heer Beekmans moet he
laas beamen dat de wet inder
tijd een beetje ongelukkig is
aangenomen. „We hebben ons
toen niet gerealiseerd dat in
voering van de groene bussen
voor sommige mensen zou be
tekenen dat ze een paar kilo
meter moeten lopen om hun
post op te halen. Van een aan
tal mensen (en blijkens de vele
Rotterdam De picturale profeet Karei Appel was
zaterdag vanuit zijn werkhol in Parijs naar de
chloorhoudende havenstad Rotterdam gekomen om
de prijswinnaar van het Biotex-kleurenfestival
(schuimt en kan niet krassen) een fors doekje voor
het commerciële bloeden te overhandigen. Dit
schilderij „de gedresseerde circuskoe met dansende
kat", dat Appel vorig jaar met woeste penseelvoe
ring op het linnen wierp is inmiddels voor 75.000
gulden verzekerd, maar wordt door de smeuig
converserende Meester zelf van hogere waarde
geschat
„Als die jongen nou verstandig is", deelt hij gul
mee, „dan laat hij mijn doekje rustig een paar jaar
thuis op zolder staan. Daarna kan hij er met gemak
het drie- of viervoudige voor krijgen. Ik lig momen
teel leuk in de markt en met name de Amerikanen
zijn tuk op een Appel. Ik ga de volgende week
toevallig weer naar de States om de contacten met
de kunsthandel te verstevigen. Ik zal ze vast waar
schuwen, dat er weer een alleraardigst doekje aan
mijn oeuvre is toegevoegd. Ik weet natuurlijk niet,
of die jongen van plan is zijn prijs ooit te verkopen.
Misschien vindt hij me toevallig wel een einde-schil
der. En dan blijft het doek totaan zijn dood in de
goeie kamer boven de schoorsteen hangen. In dat
geval heeft de Yank pech gehad."
Schuimend festival
Die jongen is de uitvoerig behaarde Brabander
Peter de Beer, een 23-jarlge student in de Medicij
nen uit Gemert, die één der 25.000 deelnemers aan
het schuimend zeepfestival was. In de eerste ronde
was het verplichte onderwerp „Het circus" en toen
viel hij reeds in de prijzen met zijn agrarische
bijdrage van een stier. „Het kan ook een koe zijn
geweest", meent moeder Antoinette, die in de Bra
bantse dreven een kunstgalerij drijft, „met die
surrealistische kunst van Peter weet je namelijk
nooit, van welk geslacht zijn beestjes zijn. In elk
geval behoorde hij tot de 100 prijswinnaars, die in
de tweede,'beslissende ronde een gooi mochten doen
naar het schilderij van Appel. Daarvoor moest er
een vogel geschilderd worden. Toen Peter hem op
papier had vond ik het een knap beestje. Goed in
zijn vlees en met een zeldzaam eigenwijs mensen
hoofd. Maar ik had niet verwacht, dat Appel juist
die vogel de beste zou vinden."
Grote klasse
Grommend terzijde van de Meester: „voor mij was
dat geen punt. Ik pikte hem er gelijk tussenuit,
omdat hij in niets lijkt op mijn eigen werk. Dat
vond ik juist grote klasse. De meesten hebben
geredeneerd: „als ik maar lekker veel verf gebruik
dan zal Appel het wel krimmeneel vinden. Maar
Na de prijsuitreiking poseerden Meester Appel en winnaar Peter f dansende kat Dat zi, daarmee de commerc e oi.noen was geen
Beer broederlijk voor de hoofdprijs „Gedresseerde circuskoe met[p"nt. Zij wasten hun handen in onschuld, onschuld.
net ging mij juist om de eigen visie. Ik heb de beste
inzendingen in mijn atelier in Parijs zo objectief
mogelijk bekeken en het resultaat was, dat die vogel
van De Beer er voor mij met kop en vleugels
uitsprong. Het is gewoon professioneel werk. Een
beroepsschilder zou het niet beter hebben gedaan".
Jeroen Bosch
Winnaar de Beer, die voor zijn Doctoraal examen
medicijnen zwoegt, is overigens geen uitgesproken
liefhebber van het werk van Appel. Persoonlijk
heeft hij meer op met de schilderijen van oude
visionaire penseelvoerders als Jeroen Bosch. Hij
onthult dan ook: „Als ik een geldprijs had gekregen
met de opdracht erbij, dat ik er een schilderij voor
moest kopen zou ik waarschijnlijk geen Appel
hebben gekozen. Maar nu ik die koe en die kat
eenmaal heb ben ik toch niet ontevreden. In elk'
geval is het een aardige geldbelegging."
Moeder Antoinette verwacht nu niet, dat de hoofd
prijs eens in de wachtkamer van huisdokter De
Beer tot troost der kranken zal dienen. „Het zit er
namelijk dik in, dat Peter na het behalen van zijn
bul toch het besluit neemt om met schilderen door
te gaan", meent ze. „hij heeft in elk geval een
uitgesproken talent. En zolang er nog minder goeie
schilders in ons land zijn dan goeie artsen blijft
het de vraag, wat hij later het beste kan gaan doen
voor zijn boterham."
Goed uit de verf
Appel, die in geheel lederen uitmonstering ver
scheen had zijn 17-jarige vriendin meegenomen, die
gebalsemd in strakgespannen spijkerstof duidelijk
maakte, dat de Meester ook zijn privé-leven voor
treffelijk uit de verf laat komen. Op een vraag, of
