Buurten bij buurman Brit
(Wie
Porouglj of lunsington
PORTOBELLO RD.
1U11.
1MJIJIIMLI—a—WJMlflLWllLKl^!BBg—M^M—BMi^lHWMMLUllWL IJM1MW1IIIIU1I1IHIJM—HIMMILWg—I—Ml
Londen, de Swinging City of Europe,
heeft alles mee voor een snelle uit
vlucht tussen de winterse bedrijven
door. Nergens in Europa vindt u zo
veel verrukkelijke café's (4000 stuks,
drink eens uit), zoveel stijlvolle thea
ters, zoveel restaurants als rond Pic
cadilly Circus. Vlieg er eens uit of
vaar er eens heen, want een bezoek
aan buurman Brit is dubbel en dwars
de moeite van de oversteek waard.
Hieronder enkele reissuggesties:
Britain Piccadilly Tours biedt aan:
Individuele shopping-tour per vlieg
tuig, 3 dagen vanaf 197 gulden (met
BAD vanaf Zestienhoven);
Bobby Trips, 2 dagen vanaf 199 gul
den (met BCAL, KLM en British Air
ways vanaf Schiphol en Zestienhoven)
Schotse Tour, 4 dagen vanaf 304 gul
den (met BCAL, inclusief vele extra's.
Vanaf Schiphol en Zestienhoven).
Ook worden verzorgde groepsreizen
met Nederlandse reisleiding georgani
seerd:
Londen in 5 dagen, per touringcar
vanaf 355 gulden, per vliegtuig en
touringcar vanaf 455 gulden. Reser
veringen bij Astrea Reizen, Postbus
990 in Rotterdam, telefoon 010-130090.
De Maatschappij Zeeland organiseert
5-daagse shopping-tours naar Londen
vanaf 171 gulden, 4-daagse snipper-
trips naar Londen vanaf 142 gulden
en „Go-as-you-please"-reizen met ei
gen auto vanaf 173 gulden. Boekingen
bij Maatschappij Zeeland, postbus 2
Hoek van Holland, telefoon 01747-
2441.
Tip: als u naar Londen gaat maak
dan gebruik van de „go-as-you-plea-
se"-kaart, die u voor 4 19,20) of 7
dagen 25,10) recht geven ongelimi
teerd te reizen op alle rode bussen en
jn de ondergrondse van Londen.
Dan is er ook nog de Countdown-Lon-
den-Cash-Card, die recht geeft op
aantrekkelijke kortingen in winkels,
warenhuizen, restaurants, clubs en
theaters.
Alle inlichtingen over bliksemtrips
naar Londen kunt u krijgen bij de
British Tourist Authority, Leidseplein
5 in Amsterdam, telefoon 020-
234004/239701.
De Cockney-uitvoering van Aznavour ver
koopt op straat goud en zilver per grauwe
puntzak.
Petticoat Lane in de Bo
rough of Stepney is zes
dagen per week een smal
le straat, die een aangrij
pende verrotting uit
zweet. Dan hebben de
Gerschons en de Levi's,
de Cohens en de Fren-
kels, die zich hier met
hun mottige handel in
uitgewoonde kraakpan
den verschanst hebben,
het rijk alleen. Ze eten de
matses in eigen beheer en
sorteren alvast de jaeger
onderbroeken en t fletse
kamizolen voor de koop
jesjagers, die na de sab
bat met duizenden naar
him wijk komen. Want
Petticoat Lane op zondag
is andere koek.
Als overal in de miljoe
nenstad Londen de stilte
is neergedaald en alleen
nog de kerkklokken het
voor het zeggen hebben is
Petticoat Lane de enige
trekpleister, die nog rest
voor Britten en buitenlan
ders. Daarom zijn ze wel
gedwongen om uit te wij
ken naar dit kostbare
kwartier, waar de zondag
geheiligd wordt met kre
ten van straatventers en
standwerkers. De stads-
sleuf is dan opeens veran
derd in een heksenketel,
die overloopt van de
meest bizarre en waarde
loze voorwerpen. Hier
koop je voor een prik dat
overhemd met weeffouten
en een kindermatras met
de kringen van de vorige
gebruiker nog in de tijk.
Je laat je willoos meevoe
ren in die zwetende slurf
van duwende, graaiende,
bekvechtende en etende
mensen. Je wordt getrapt
en trapt blijmoedig terug,
want op deze weinige
vierkante meters geldt al
leen het recht van de
sterkste.
En als je even kans ziet
om in de luwte te geraken
luister je ademloos naqr
de Cockney-uitvoering
van Aznavour, die in een
eindeloze monoloog zijn
hangers, kruisen, oorrin
gen en armbanden slijt
Hij pakt ze met handen
vol tegelijk uit een kar
tonnen doos en gooit ze in
een grauwe puntzak. „En
geland gaat toch naar de
haaien", schreeuwt hij,
„en ik heb er ook al geen
zin meer in. Het kan mij
niet schelen en daar mo
gen jullie van profiteren.
Pak maar mee. Ik hoef er
geen pennie aan te verdie1-
nen. Geef maar twee
pond voor die hele han
del. En dan doe ik er ook
nog deze kapitale hanger
bij. Buckingham-Palace
heeft me de kop gek ge
zeurd voor zo'n zelfde
hanger, maar ik heb ge
zegd: „Sorry majesteit,
die is voor het volk".
Hij veegt het speeksel van
zijn onderlip en zegt:
„Jullie boffen, dat ik van
daag de grote malloot
ben. Ik heb gisteravond te
veel gezopen, omdat mijn
vrouw was weggelopen.
En nou kan ik niet meer
tellen en rekenen. Voor
twee pond neem je die
hefe zak maar mee. Als je
hem morgen aan een ju
welier in Oxford Street
verkoopt kun je van de
opbrengst royaal een
landhuis kopen. Met een
mooie meid erbij. En als
ze je mochten vragen, hoe
je aan al dat geld geko
men bent zeg je maar:
„Van die gek in Petticoat
Lane. Die leip, die de
waarde van goud en zil
ver niet kent.
Goed, als jullie me nog
niet vertrouwen, doe ik er
ook dit zwaar verzilverde
kruis bij. En deze slaven-
armband. Mensen, maak
me nou asjeblieft los,
want Engeland gaat toch
naar de haaien. Als jullie
nou allemaal zo'n zak
pakken en het verder aan
niemand vertellen, ga ik
naar de kroeg om mijn
geld te verzuipen. Meer
kun je er in dit rot land
toch niet mee doen.
Vooruit nou meisjes. Ver
ras jezelf maar lekker.
Als je man je niet ver
went, zul je het toch echt
zelf moeten doen. Hang
die hele handel maar rus
tig voor twee pond aan je
mooie lijf".
Op de puntzak in zijn
hand zit ondertussen al
een glimmende kop, alsof
er voorgebakken frieten
in zitten. „Twee pondjes",
schreeuwt hij weer, „ja,
daar gaan we". Hij is
opeens omringd door be
gerig uitgestoken vingers,
waartussen de lappen van
de Engelse Bank steken.
Vanaf dat moment is het
voor Aznavour nog
slechts een kwestie van
opscheppen en uitdelen.
De mensen om zijn kraam
hebben weliswaar de ze
kerheid, dat ze het schip
in gaan en een zak vol
prulwerk krijgen, dat nog
geen kwartje waard is.
Maar de profetische
In Petticoat Lane mag de koopjesjager du
wend en bekvechtend zijn eigen kastanjes uit
het vuur halen.
woorden hebben hun uit
werking niet gemist en
hen blind van begeerte
gemaakt
In een kraam verderop is
een minimumlijder bezig
zijn honderdste glazen vis
uit te pakken. Als je ze op
de kop houdt begint het
in hun buik verschrikke
lijk te sneeuwen. „Dat is
geweldig voor op de
schoorsteen", roept hij,
„daar steek je gegaran
deerd je hele familie de
ogen mee uit. Want zo'n
fraaie vis vind je nergens
in het hele koninkrijk. En
je geeft me er niet eens
vijf pond voor. En ook
geen vier. Geef maar drie
pond. Of maak er eigen
lijk maar twee van. Hier,
voor één pond mag je
hem hebben. En dan hoop
ik van ganser harte, dat
je thuis in de graten
stikt".
Na dit aanmoedigend ver
koopgesprek ziet hij in
derdaad kans een visje
weg te moffelen in de ar-
twee huisvrou-
die lacherig,hebben
geluisterd. Ze lopen er
mee weg alsof ze de
hoofdprijs op de wind-
hondenrennen hebben ge-
Zalig de schoor
stenen, die vanaf vandaag
deze zoetwater-misbaksels
mogen torsen.
Bij een kraam met krom
getrokken grammofoon
platen staat een man, die
een bord torst met de
tekst „JEZUS REDT U".
Hij zit al urep muurvast,
want het bord is te groot
om er in de menigte mee
te kunnen manoeuvreren.
Dat is Petticoat Lane op
een druilerige zondagoch
tend in januari: een pak
met twee broeken voor
zes tientjes, kastanjes uit
het vuur, een kleine jo-
denman, die klaagt over
de kwaliteit van de onder
broek, die hij vier maan
den geleden gekocht
heeft. Na vier keer dragen
vielen er al vuistgrote ga
ten in het kruis.
Achter hem meldt een
stuk karton op een ruit,
dat tandarts Levison er
vandaag geen trek in
heeft. Geen nood overi
gens, want zijn buurman,
die mierzoet gebak ver
koopt, is wel op zijn post.
Petticoat Lane: een uit
stalkast vol rotzooi. Maar
desondanks een voettocht
waard. Je begint bij de
eerste kraam en laat je
daarna als kruiend ijs de
straat induwen. En mocht
je na afloop ontdekken dat
je vier knopen van je jas
mist dan kun je ze altijd
nog volgende week bij Isi-
door Cohen terug kopen.
Voor een civiele prijs.
Want Cohen heeft het
best met zijn klanten
Portobello Road in de
Royal Borough of Ken
sington neemt elke zater
dag een ferme duik in het
rariteitenkabinet van
grootmoeder. Daar vindt
de liefhebber van antiek
en krakemikkerige kitsch
dan alles, wat de jaren
twintig en dertig aan af
val hebben overgelaten.
Zoek maar uit: bontjas
sen met de vliegende mot
erin, licht aangevreten
kleden en beddespreien,
klokken met en zonder
uurwerk, de todden van
tante Truus en de tinnen
soldaten, waarmee een
houwdegen rond de
eeuwwisseling de slag bij
Waterloo overspeelde. Ze
liggen er te kust en te
keur in de druilerige mot
regen. Naast de oude
koffergrammofoon met
de hoorn des overvloeds,
waaruit de koopman des
gewenst de jankende hon-
destem van Bing Crosby
laat komen.
Of heeft u wellicht uw
zinnen gezet op het fraaie
hobbelpaard, dat wit uit
geslagen op het dak van
een geparkeerde wagen
staat? Ook dat kan soepel
geregeld worden, want op
Voor de kenners hebben de handelaren hun pakhuizen vol superkitsch
leeggehoosd."
spiegel verkopen, waarin gegarandeerd sinds portobello Road
de
klant de gehele zaterdag
koning. Voor hem hebben
de handelaren hun pak
huizen vol superkitsch
leeggehoosd: de Jugend
stil schilderijen vol blote
vrouwen met ballondijen,
de licht gezouten zeege
zichten en lekke oliekan-
De man met de flambard
zou u graag een spiegel
verkopen, waarin gega
randeerd sinds 1924 het
weer zit. En voor de echte
kenner heeft hij een naai
machine achter de hand,
die in 1910 gebouwd is en
van pure rottigheid alleen
nog maar zigzag-steken
kan maken. Voor vijftig
gulden kun je hem op je
bult nemen.
Je kunt het zo gek niet
bedenken of het is op
Portobello Road te koop:
van wormstekige biljart
ballen tot originele kwis
pedoors, van twijfelaars
tot melkbussen.
De sfeer is wat minder
chaotisch dan op Petti
coat Lane, maar de kitsch
is er niet minder om.
En voor de dorstigen
staan de bruine pubs uit
nodigend open. Schuif
zwijgend aan de tap en
het brakke bier staat al
voor u. De man naast u
is zojuist de gelukkige ei
genaar geworden van een
porseleinen steek met fri
vole bloemmotieven. Het
gevaarte heeft hij vóór
zich op de toonbank gezet
en tussen twee slokken
door kijkt hij er verzaligd
naar. Hoe gelukkig waren
de tijden, toen de door
trekker nog niet was uit
gevonden.
Na lang dubben besluit ik
een verchroomde gram
mofoon te kopen met bij
behorende slinger en ze
ventig toerenplaat van
Duke Ellington. Ik zet
mijn aanwinst op een
muurtje, waarop reeds
een ernstige man met een
banjo heeft plaats geno
men. Hij heeft zichzelf
verrast met een papieren
neus van dertig centime
ter lengte en een peen-
kleurig pruikje van plas
tic. Vóór hem op straat
heeft hij een hoge hoed
gezet, waarin voorbijgan
gers hun bijdragen kun
nen deponeren.
Als hij net begonnen is
aan een hartverscheuren
de vertolking van één van
George Formby's succes
nummers heb ik mijn
grammofoon opgewonden
en waait uit de hoorn het
nasale geluid van een zan
ger, die last heeft van
neuspoliepen. De man
slaat nog enkele verdrieti
ge akkoorden uit zijn ban
jo, kijkt dan hoofdschud
dend in mijn richting en
legt zijn instrument op
het muurtje. Vervolgens
zet hij zijn neusje en het
pruikje af. Zonder die at
tributen lijkt hij opeens
een vermoeide koorzan
ger, die even uitblaast na
een gezongen uitvaart-
Even later sloft hij weg
tussen de marktkramer
Er is veel leed in Londer.
Voor de dorstigen staan op Portobello Road
de bruine pubs uitnodigend open. Schuif aan
en zet uw tanden in het brakke bier.
