WIM RUSKA
MAAKT ZICH
ONMOGELIJK ALS
BONDSCOACH
Zondagamateurs
lokken
vertrouwenscrisis uit
Zelfoverwinning belangrijker dan vaantje in
eerste volksmarathon
Met commissielid De Korte „op de vuist"
1E1DSE COURANT
PAGINA
VOORBURG De bom in de judowereld is weer
eens ontploft Wim Ruska's tweevoudig Olympisch
kampioen, zorgde voor het begin van de gisteren
in Voorburg gehouden nationale kampioenschap
pen voor grote opschudding. Hij pakte de Hoog-
vlieter De Korte, lid van de trainings-, en keuze
commissie, woedend vast en sloeg hem met de
vlakke hand links en rechts om de oren. De Korte
deed niets terug. De sensatie was compleet. De
hele dag door werd, vooral door Budobond-voorzit-
ter Methorst, geprobeerd Ruska en De Korte tot
een verzieningsgebaar te bewegen, maar de bonds
coach weigerde halsstarrig. „Ik had me al enige
tijd voorgenomen om De Korte op zijn nummer
te zetten. Dat heb ik nu gedaan. Met een paar
klappen van niets. Het spijt me nauwelijks".
Dit onverkwikkelijke voorval kwam niet zomaar uit de lucht
vallen. Sinds vier weeken rommelt het danig in de altijd
rumoerige judowereld. In een op initiatief van De Korte opgezet
plan wordt gepleit voor een gedecentraliseerde aanpak, waarin
Ruska niet meer alleen komt te staan. Hem zal de assistentie
van twee specialisten worden aangeboden. Het onaangename
voor de bondscoach daarvan was echter dat zich alles achter
zijn rug om afspeelde. Dat vooral neemt Ruska het desbetreffen
de commissielid ernstig kwalijk. „Hij zaagt de poten onder mijn
stoel weg zonder dat ik er zelf iets van weet". De bij het conflict
betrokken secretaris Wim Luiten verhaalt de geschiedenis: „De
heer De Korte kwam op een gegeven moment naar mij toe en
maakte me zijn denkbeelden bekend. Of ik er maar notie van
wilde nemen. Ik heb hem toen verzocht het een en ander op
schrift te stellen. We kunnen er dan en petit comité over
spreken. Met o.a. Wim Ruska en commissievoorzitter Peter
Snijders. Die bijeenkomst was gepland op de vrijdagavond van
drie weken geleden. Alles leek in orde te komen. Maar een uur
voor de vergadering belt De Korte me op met de mededeling
dat hij toch thuis bleef omdat hij problemen met Ruska vreesde
en hij verzocht mij het inmiddels ingediende rapport terug te
trekken".
Wat moest secretaris Luiten doen? Hem bleef geen andere keus
dan het verzoek van De Korte op te volgen. Een blauwdruk
van het plan was echter in het bezit van Peter Snijders, die
het als voorzitter van de commissie op op?" wierp om een 1
stroom van geruchten te ontzenuwen. „Hoe stellen we ons
hiertegen op", luidde zijn vraag. Het balletje kwam toen toch
aan het rollen en Wim Ruska, de bondscoach, keek op van
verontwaardiging. „De Korte wil zeker het brood uit mijn mond
stoten", antwoordde hij nijdig.
Het conflict smeulde verder in stilte. Beide tegenstanders zagen
elkaar nauwelijks. Maar gisteren stonden zij oog in oog met
elkaar. De boot was onmiddellijk aan. Budovoorzitter Methorst:
„Dit voorval is een tweevoudig Olympisch kampioen onwaardig.
Ik heb Wim altijd de hand boven het hoofd gehouden, maar
nu kan het niet meer. Dit kan niet getolereerd worden". Door
het beperkte aantal waarnemingen van de „rel", het gebeurde
allemaal erg vroeg, verzocht het bestuur van de Budobond het
organiserende district Zuid-Holland een rapport op te maken.
Dat moet voor vrijdag aan het hoofdbestuur aangeboden wor
den. Voorzitter Methorst: „Iemand die slaat hoort in onze sport
niet thuis. Zo vat ik deze zaak ook op. Een oplossing lijkt me
erg moeilijk worden. Wim beseft dat kennelijk, want hij vertelde
elke konsekwentie van zijn daad te zullen aanvaarden".
Daardoor komt de kwestie zeer duidelijk te liggen. Het was
de bedoeling, dat Wim Ruska als bondscoach tot de Olympische
spelen van Montreal zou aanblijven. Maar hij heeft nooit een
contract ondertekend, op eigen verzoek overigens. Zodoende kan
de Budobond te allen tijde van hem af. Het heeft er daarom
alle schijn van. dat een breuk met Ruska binnenkort officieel
wordt. „Het zal me niet spijten", zei de bondscoach later, na
afloop van de titelstrijd. „Ik heb toch een slecht contract met
dit bestuur".
Hans de Bruyn.
DREIGENDE
SCHEURING
IN KNVB?
agenda geplaatst worden tij
dens de bondsvergadering op
30 november.
De sectie afdelingen heeft
het rapport eveneens kritisch
ontvangen. De afgevaardig
den waren verbolgen over de
opvatting van de commissie,
dat het totaal van twintig
afdelingen zou moeten wor
den teruggebracht tot vijf
tien.
Betaling
Tijdens de algemene vergadering v
onderscheiden voor het behalen
en Van Lingen de trofeeën.
Zaterdagvoetbal tegen rapport zelfstandigheid
Het rapport van de stadie-
commissie amateurbepalin
gen lokte ook in alle verga
deringen een discussie uit.
De zaterdagamateurs wer
den het redelijk snel met
elkaar eens. "Geld betalen
blijft naar onze mening uit
den boze", werd gesteld over
de vergoeding van twintig
gulden aan een speler, "als
dat bedrag eerst besteed is,
kunnen wij er geen bezwaar
tegen hebben".
De zondagamateurs daaren
tegen waren erg koppig en
wilden het rapport niet eens
in behandeling nemen, on
danks een uitdrukkelijk ver
zoek daartoe van Jo van
Marie: "We kunnen het toch
wel puntsgewijs behande
len?" Van Marle meende na
melijk dat het rapport wel
juist was, maar dat de advie
zen (vergoeding van twintig
gulden aan een speler) niet
deugden. De afgevaardigden
bleven hardnekkig volharden
in hun standpunt, dat het
rapport niet in behandeling
genomen moest worden. Na
stemming werd dit punt dan
ook van de agenda afge
voerd.
In zijn openingswoord sprak
voorzitter Jo van Marle lo
vend over de goede manifes
tatie van het Nederlands
amateurelftal. Zijn collega
Fokke Remmers van het za-
ZEIST - Met moeite
heeft Jo van Marle,
voorzitter van de sec
tie zondagamateur-
voetbal, tijdens de al
gemene vergadering in
het KNVB-sportcen-
trum te Zeist een ver
trouwenscrisis voorlo
pig kunnen afwenden.
De bondsafgevaardig-
den spraken hun wan
trouwen uit over de
samenstelling van het
bondsbestuur, t zoals
deze wordt voorge
steld in het rapport
van de commissie zelf
standigheid.
Het rapport behelst onder
meer, dat het bondsbestuur
samengesteld dient te wor
den uit zes afgevaardigden
van het betaalde voetbal, zes
van het amateurvoetbal en
een voorzitter. De zondaga
mateurs vrezen echter dat bij
afwezigheid van een afge
vaardigde bijvoorbeeld door
ziekte belangrijke beslissin
gen genomen worden, die bij
stemming in het voordeel
van het betaalde voetbal
kunnen uitvallen. "Er moet
daarom bij volmacht ge
stemd kunnen worden",
meende een van de afgevaar
digden. Jo van Marle kon
zich met dat voorstel in het
geheel niet verenigen: "U,
stelt te weinig vertrouwen in
het bondsbestuur. Het nemen
van belangrijke beslissingen
zal in dergelijke gevallen
heus wel worden uitgesteld".
Hij slaagde er met deze
woorden echter niet in de
onzekerheid bij de afgevaar
digden weg te nemen, deels
omdat medebestuurslid Jas
pers kon instemmen met het
voorstel van de zondagama
teurs. Van Marle: "De gevol
gen van zo'n amendement
zijn niet te overzien. Het zou
weieens precies in het straat
je kunnen vallen van het be
taalde voetbal. Die sectie zou
het mogelijk opvatten als een
motie van wantrouwen en uit
de KNVB stappen. Dan zit
ten we dadelijk met twee
voetbalbonden". Op uitdruk
kelijk verzoek van Jo van
Marle werd het voorstel niet
in stemming gebracht: "La
ten we er allemaal nog eens
goed over nadenken en er
volgende week tijdens de al
gemene vergadering van het
amateurvoetbal op terugko-
Afwijzing
Overigens hadden de zonda
gamateurs verder weinig be
zwaren tegen het rapport
van de commissie zelfstan
digheid. De commissie had
tot voornaamste doel de
zelfstandigheid van de
KNVB, het betaalde voetbal
en het amateurvoetbal te be
werkstelligen. Heel wat
moeilijker met het rapport
hadden de zaterdagamateurs
het, die eveneens in algeme
ne vergadering bijeen wa-
Na een door voorzitter Fok
ke Remmers toegestane
schorsing werd met algeme
ne stemmen een motie aan
genomen, waarin het rapport
werd afgewezen. Gevreesd
wordt, dat de identiteit van
het zaterdagvoetbal verloren
gaat in de nieuwe organisatie
waarin het zaterdag- en zon
dagvoetbal zullen opgaan.
"Wij moeten onze stem in
alle geledingen kunnen be
houden", meende een van de
afgevaardigden. De motie zal
worden ingediend tijdens de
algemene vergadering van
het amateurvoetbal en mocht
deze worden afgewezen, dan
zal de motie opnieuw op de
terdagvoetbal beweerde ech
ter het tegendeel.
"Het amateurelftal is voor de
zaterdagvoetballers een te
leurstelling. Ik kan me niet
aan de indruk onttrekken,
dat bondscoach Arie de
Vroet meer belangstelling
heeft voor de zondagama
teurs dan voor de zaterdag-
spelers". Beiden waren het
echter eens over het onrust
barend toenemend aantal
strafzaken. Van Marle: "Af
gelopen seizoen hadden we
slechts een stijging van 1,8%.
Nu loopt die stijging in de
tientallen".
Beide vergaderingen kregen
nog een officieel tintje door
het huldigen van kampioe
nen. In de bijeenkomst van
de zaterdagamateurs werd
Huizen gehuldigd voor hel
behalen van het kampioen
schap bij de zaterdagvoetbal
lers en het kampioenschap
van Nederland. Elinkwijk
werd daarentegen bij de zon
dagamateurs kampioen
Door een nederlaag tegen
Huizen, belandde de titel var
het Nederlands kampioen
schap bij het zaterdagvoet
bal, waarmee voorzitter Fok
ke Remmers uiterst gelukkig
WaS JOS HEYMANS
ZANDVOORT Het wa
terige herfstzonnetje
deed zijn best, maar
meer dan een geringe
compensatie voor de
frisse zuidwestenwind
en de lage temperatuur
vormden de soms door
overdrijvende wolken
belemmerde zonnestra
len niet. De diep in de
opgezette kragen "7*n
hun jas weggedoken ge
stalten in de pits van
het Zandvoortse circuit
bewezen dat Daar, waar
normaliter soms oogver
blindende schoonheden
de aandacht afleiden
van het gebeuren op de
baan, zochten gisteren
huiverende huisvrou
wen beschutting tegen
de op den duur tot op
het bot verkillende
wind.
man- of zoonlief zich ver
toonde bovenop de Hunzerug werd de
beschermde positie even verlaten. Dan
werd een plaatsje gezocht aan de van
grail om van zo dichtbij mogelijk de
tegen elementen en vermoeidheid strij
dende aan te vuren tot een laatste
krachtsinspanning die moest resulteren
in het in ontvangst nemen van een vijf
gulden kostend vaantje van de Amster
damse atletiekvereniging AAC. Slechts
dat simpele stukje katoen, zoals voorzit
ter Linsen het uitdrukte, vormde dan de
beloning voor de bewonderenswaardige
prestatie een heuse marathon te hebben
uitgelopen.
Maar dat vaantje was eigenlijk niet be
langrijk. Van veel meer gewicht was de
zelfoverwinning behaald onder moeilijke
omstandigheden. Want het was zwaar
gistermiddag in Zandvoort, waar op het
autocircuit voor het eerst in de Neder
landse atletiekgeschiedenis een volksma
rathon werd gehouden.
Het peloton Is al In stukken gescheurd, nadat de start van de volksmarathon In Zandvoort
•en massale gebeurtenis was geweest Uren later was het deelnemersveld van niet
minder dan 726 lopers volledig uit elkaar en zetten kleine groepjes de strijd tegen
vermoeidheid en elementen voort
Want terwijl de als eerste gefinishte at
leet Keizer om half een, tweeëneenhalf
uur na de massale start, al lang achter
een dampende kop soep zat in het achter
de pits Liggende restaurant ploeterden
groepjes lopers met van inspanning ver
trokken gezichten voort om de race tot
een goed eind te brengen. Druppelsgewijs
splitste het uit oorspronkelijk niet minder
dan 726 lopers bestaande peloton zich
kort na de Tarzanbocht in deelnemers
die de laatste meters naar de verlossende
eindstreep moesten afleggen en zij die
het lange rechte eind, gevolgd door het
parkoersgedeelte door het bos, nog moes
ten volbrengen. Wankelend kwamen zij
soms binnen, opgevangen door ijlings
toegeschoten familieleden. Sommigen
moesten worden ondersteund en gehol
pen in hun trainingsjack, anderen maak
ten een opvallend fitte indruk bij het in
ontvangst nemen van het vaantje. Een
bebaarde deelnemer kon zich slechts
steunend op vrouw en dochter moeizaam
in de richting van de kleedkamers bege
ven. „Het was erg zwaar", bracht hij
moeilijk ademend uit „Maar ik zal
volgend jaar toch weer meedoen".
Hij was slechts één van de tallozen die
uren nadat „winnaar" Keizer („We spre
ken niet over winnaar, maar „over eer
ste", zei voorzitter Linsen. .Het is tenslot
te een prestatieloop en geen wedstrijd")
de race hadden beëindigd de martelende
laatste stappen hadden gemaakt Na hem
zouden er nog velen volgen. Onder hen
was een meisje dat niet alleen een vaan
tje in ontvangst mocht nemen, maar te
vens een forse bos bloemen kreeg aange
boden, want het aantal vrouwelijke deel
nemers was gering. De meeste dames, die
zich ophielden op het circuit waren sup
porters die hun man bij de finish opvin
gen en met een zoen beloonden voor de
geleverde inspanning om ze vervolgens
zorgzaam te begeleiden naar de beschut
ting waar de helden wat op verhaal
werden gebracht met uit thermosflessen
geschonken koffie.
Leunend tegen de vangrail sloeg voorzit
ter Linsen van de organiserende vereni
ging AAC het gedoe bij de finish gade.
Terwijl achter hem langs nog verscheide
ne deelnemers hun weg vervolgden wen
ste hij bekenden geluk met hun geleverde
prestatie. „Het is een geslaagd evenement
geworden", meende Linsen. „Er zijn
meer deelnemers geweest dan we begroot
hadden en alles is eigenlijk zonder één
wanklank verlopen. Er zijn geen ongeluk
ken gebeurd, hetgeen bewijst dat er al
leen getrainde mensen aan de start zijn
verschenen. Er waren wat schoonheids
foutjes, maar het staat nu al wel vast dat
we volgend jaar weer een volksmarathon
organiseren. Er blijkt voldoende belang
stelling voor te bestaan. Van de inschrij
vers was zeker negentig procent geen
wedstrijdatleet en dat was ook de bedoe
ling. We hebben hieruit wel geleerd dat
we de volgende keer moeten afstappen
van het systeem van stickers opplakken
bij het voltooien van elke ronde. Door
de transpiratie laten die plakkers los en
sommige lopers kwamen ook binnen met
een sticker in hun hand. Het lijkt me
beter als we volgend jaar met stempels
gaan werken. Dat geeft minder proble
men. Een andere moeilijkheid was dat
een aantal deelnemers onderweg te ken
nen gaf een halve in plaats van de hele
marathon te willen afleggen. Dat leidde
ook tot een onoverzichtelijke situatie,
want die mensen konden daardoor geen
aanspraak meer maken op een vaantje,
maar kregen een certificaat. Maar dit
soort dingen nemen we op de koop toe.
Alles bij elkaar was het zeer geslaagd".
Dat vond ook de Sl-jarige Amsterdam
mer Arnold Linterman, die met de nodi
ge trots meedeelde dat hij zo juist zijn
29e marathon in zes jaar had voltooid.
„Ik ben dit werk gewend", meende hij
simpelweg. „Ik heb vorige week nog een
wedstrijd in Duitsland gelopen en voor
mij was het niet zo zwaar. Maar voor al
die andere jongens was die wind wel
fnuikend". Waarna Arnold Linterman
zich terugspoedde naar de finish om
minder geroutineerde collega's, die tot
zes uur na de start de gelegenheid had
den hun tien rondjes te voltooien, te
begroeten.
FRANK WERKMAN
