Ruska
wacht op
een engel
uit
de hemel
Volksmarathon in Zandvoort
Vaak wil
ik opnieuw
beginnen
als judoka
Race met grootste
aantal starters
op autocircuit
gaat... te voet
Feyenoord
barst van
problemen
ZATERDAG 9 NOVEMBER 1974
llll!lll!!!lill!l!l!l!lll!!!l!lllll
AMSTERDAM - Olympisch
kampioen Wim Ruska heeft
het moeilijk. Als coach van
een van de meest succesvolle
bonden van de laatste tien
jaar bevindt hij zich op een
vlonder, dat moeilijk in even
wicht is te houden op de
woest aanrollende golven.
Het uitzicht op mooi en rustig
weer blijft vooralsnog achter
wege.
De in 1972 van de Olympus afgedaal
de Wim Ruska kan zich niet vereni
gen met de omstandigheden in ons
land. Zonder de langzaam weggeeb-
de roem valt het torsen van de last
van een groot judoverleden bijzon
der zwaar. Hij kan weinig of geen
judoka's vinden, die de luxe van het
dagelijks bestaan willen opofferen
voor de armoede van de topsport
Krijgt zeer beslist veel te weinig
medewerking van het bestuur van de
budobond. En begrijpt voorts, veel
duidelijker dan vroeger, dat aan de
basis van zijn sport, op de judoscho
len dus, de commercie een veel be
langrijkere plaats inneemt dan de
topsport. "Soms werd ik er de laat
ste tijd moedeloos van. Dan wilde ik,
als coach stoppen en als judoka
opnieuw beginnen. Maar hoewel ik
in training ben geweest is het er nog
niet van gekomen. Drie weken gele
den werd ik bovendien aan mijn
knie geopereerd".
Wim Ruska berust Hij schreeuwt
zijn wanhoop niet van de daken,
zoals een van zijn voorgangers An
ton Geesink vaak deed. Zegt deze
emotionele opstelling te verafschu
wen, maar concludeert met een ge
rust hart een heleboel negatiefs van
Geesink nu als positief uit te leggen.
"Op bepaalde punten had hij zeker
voor duizend procent gelijk. Hij ging
er alleen kapot aan, ik niet"
Als deze kenmerkende uitspraak ge
daan wordt trekt een jochie van
plusminus tien jaar aan zijn judo-
pak. Hij wil zich laten inschrijven als
lid van het buurt- en sportcentrum
Keizersgracht 22. Beheerder Wim
Ruska lacht. Vraagt hoelang het ke
reltje al bij hem op de groep zit en
kijkt verbijsterd als de peuter zon
der schaamte antwoordt: "Zeven en
vijftig weken, meester." Dit zijn de
ontspannendste momenten van de
dag.
Als bondscoach kan Wim Ruska
minder lachen. Al twee jaar lang.
"Mijn grootste moeilijkheid in het
begin was de mensen onder de toen
malige top te overtuigen dat zij niet
vanzelfsprekend aan de grote toer
nooien zouden kunnen deelnemen.
Want dat idee zat erin. O gaan Rus
ka en anderen na de Spelen weg,
dacht iedereen. Dan gaan wij het
maken. Zij kunnen toch niet om ons
heen". De nieuwe bondscoach ver
zette zich hard tegen deze opvatting.
Gaf een duidelijke indicatie zich zijn
manier van werken anders voor te
stellen en ontmoette, zoals verwacht
trouwens, kritiek. Maar Ruska bleef
recht overeind staan. De "ouderen",
die hard wilden meewerken, zouden
hun kans op deelname aan grote
kampioenschappen krijgen, maar de
rest viel onherroepelijk af. Theo
Schneider en Jan Bosman begrepen
•de hint en werkten zich boven de
problemen uit Zij werden met vlag
en wimpel kampioen van Nederland.
Ruska: "Ik was er blij mee. Deze
twee hadden me in mijn hemd gezet
"Maar op de Europese kampioen
schappen in Londen, dit voorjaar,
viel er weer één af. "Theo Schneider
had in de hotelbar een whiskey in
de ene en een sigaar in de andere
hand. Dit zei me voldoende". Wim
Ruska zette hem niet in voor de
individuele en de teamwedstrijden.
Anders gezegd: Schneider was voor
niemendal naar Londen gereisd.
De nieuwe groep, waarmee de ambi
tieuze bondscoach begonnen was na
de Olympische Spelen, werd steeds
belangrijker. Wim Ruska wist dat de
afgelopen maanden en werkte er
hard aan. Maar de teleurstelling
bleef niet uit "Ik wacht op de engel
uit de hemel, die zich meldt", om
schrijft Ruska nü het pretentieloze
judotijdperk dat voor de deur staat
Hij verwijt de nieuwe lichting echter
niets. "De nieuwe groep bestaat uit
een enorm fijn stel jongens, anders
kan ik niet zeggen. Zij hebben wel
de instelling voor het internationale
judo maar missen nog de wedstrij
dervaring. Zij worden op elk groot
toernooi overblijft." Ruska wan
hoopt niet; hij werkt door. Hij maakt
een veelbetekenende kanttekening
bij zijn benadering als bondscoach.
"De groep, die ik nu bezit, is helaas
voornamelijk afkomstig van slechts
één sportschool: Van der Pool uit
Nijmegen. Deze leraar is de enige in
ons land, die zijn judoka's aanpakt,
zoals het moet: "Je doet wat ik wil
in het belang van de wedstrijdsport
en niets anders dan dat".
Wim Ruska balanceert over een
strak gespannen draad waaronder
een grote afgrond gaapt. De zeker
heid voor elke nieuwe stap op weg
naar het doel ontbreekt. Misschien
kunnen de morgen in de Vliegermo
len van Voorburg startende judo
kampioenschappen een lichtpuntje
in de duisternis opleveren
HANS DE BRUYN
miiiDiiiiniiininiiiHni
l|]||||]|l!!lllll!llllllllllll]||llllllllj|llllllll|[|||||lllllll[||j[|||||l!lllll]|||||||||||||||||||||||||lilllll
ZANDVOORT Het circuit
van Zandvoort, waar door
gaans twee- en vierwielige
racemonsters hun luchtver-
pestende uitlaatgassen
spuien en de rustieke dui
nomgeving teisteren met hun
oorverdovende motorgeweld,
is morgen het toneel voor
een uniek evenement. Zon
der het decor van warm
draaiende machines en de
stank van verbrand rubber
gaat een peloton van nooit
eerder vertoonde omvang
het ruim vier kilometer tel
lende traject met Hunzerug,
Tarzanbocht en Scheivlak te
lijf. De snelheid zal bedui
dend lager liggen dan die
van de meest bescheiden au
to- of motorrace, het boch
tenwerk zal niet gepaard
gaan met onnavolgbaar spec
taculaire manoeuvres en het
het risico op blikschade zal
helemaal niet bestaan. Want
de race met het grootste aan
tal deelnemers ooit aan de
startlijn gaat... te voet.
Naar schatting zo'n zeshonderd lo
pers zullen de indruk van een altijd
weer opwindende autostart, waarbij
de snelst reagerende voet op het
gaspedaal voor de meest riante posi
tie in het deelnemersveld zorgt, even
naar de achtergrond dringen. Het
morgen klinkende startschot brengt
meer dan duizend benen in bewe
ging om de eerste meters af te leg
gen van wat bekend moet gaan wor
den als de Volksmarathon. In Ameri
ka en West-Duitsland is een dergelijk
evenement reeds een begrip. De Am
sterdamse Atletiek Club (AAC) heeft
het aangedurfd om iets dergelijks in
ons land te introduceren.
Strandloop
Jaren geleden nam AAC het Initia
tief om een strandloop te organise
ren, een voorbeeld dat sindsdien
door tal van verenigingen Is nage
volgd.
De bekendste is de traditionele tocht
van IJmuiden naar Bloemendaal
waar jaarlijks vele duizenden de niet
of nauwelijks getrainde spieren op
de proef stellen. Van wie talrijke
lieden nog dagenlang na het passe
ren van de finish en de verkregen
zekerheid bezitter te zijn geworden
van het bekende AAC-vaantje, de
stap betreuren ooit eraan begonnen
te zijn. Pijnlijke spieren doen de
meeste deelnemers besluiten in het
vervolg eerst maar eens een beetje
te gaan trainen voor men weer door
het rulle zand een tiental kilometers
aflegt.
Medische
voorzieningen
uitstekend
Mensen
weten wat
ze doen'
Wat van een trainingsloop van atle
ten van AAC aan het eind van het
winterseizoen uitmondde in een door
velen tijdens de tocht verfoeide,
maar na het volbrengen ervan tot
voldoening stemmende inspanning,
leidde vorig jaar tot een nieuw initia
tief. AAC organiseerde toen voor het
eerst een strandloop over vijftig kilo
meter van IJmuiden naar Noord-
wijk. Niet minder dan vierhonderd
deelnemers meldden zich opgewekt
voor de start en tot verbazing van
niet in de laatste plaats de organisa
tie gaven slechts tien lopers voortij
dig op wegens spierblessures.
Niet bang
Daarom is AAC ook niet bang om
met een evenement te komen als de
Volksmarathon. Secretaris Uyldert:
„We gaan er vanuit dat aan dit
evenement alleen wat wij noemen
supertrimmers meedoen, mensen die
een bepaalde conditie hebben. Iede
reen die inschrijft krijgt een vragen
formulier over zijn lichamelijke ge
steldheid. Bij inlevering van die
lijst ontvangt men pas een start
nummer. Op zo'n manier loopt iede
reen voor zijn eigen risico, maar
wordt er voordien op gewezen dat
zijn lichamelijke staat goed moet
AAC is met de Volksmarathon niet
over één nacht ijs gegaan. De medi
sche kant van het spektakel is terde-
Alleen wat
wij noemen
super
trimmers
lopen mee
ge onder de loupe genomen en heeft
geresulteerd in goede voorzieningen.
„Het voordeel van deze Volksmara
thon is", meent Uyldert, dat elke
loper om de vier kilometer langs
komt. Dan heb je een betere controle
dan bij een strandloop. Bovendien
staan er langs het hele parkoers
EHBO-posten, zodat er elk gewenst
moment kan worden bijgesprongen.
We hebben de beschikking over een
medisch team voor spoedgevallen,
bestaande uit onze clubarts die
wordt bijgestaan door zijn collega's
uit het VU-ziekenhuis. Op het circuit
zelf is een ziekenauto en een mobiele
operatiekamer, zodat we alle risico's
zo veel mogelijk hebben uitgeban
nen. Ze mogen over' het traject van
ruim 42 kilometer zes uur doen, zo
dat ze een gemiddelde snelheid van
zeven kilometer moeten aanhouden.
Dat is iets harder lopen dan stevig
doorstappen tijdens een wandeling".
Na elke ronde krijgt iedere deelne
mer ter hoogte van de pits, die in
tegenovergestelde richting worden
gepasseerd dan bij auto- of motorra
ces gebruikelijk is, een plakker op
zijn startnummer en kan hij na elke
drie ronden een beker citroenthee of
bouillon in ontvangst nemen. De Ne
derlandse marathonloper Geert Jan
sen noemde het parkoers erg zwaar.
De deelnemers aan de eerste Volks
marathon in ons land, waarvan het
batige saldo ten goede komt aan de
Hartstichting, zullen het ervaren.
FRANK WERKMAN
ROTTERDAM - De uitschakeling
van Feyenoord dreunt in Rotterdam
nog door als een aardbeving. De
verwijten treffen niet alleen Wiel
Coerver wiens hoofd wordt geelst
door de fervente supporters, die
overigens in aantal sterk slinken,
maar ook de bestuurders. Weer
wordt het aankoopbeleid gehekeld,
weer wordt opgerakeld dat men spe
lers (Israel, Boskamp) heeft laten
vertrekken die nog van grote waar
de kunnen zijn maar bovenal wordt
gexegd dat systematisch bij Feye
noord spelen kapot worden ge
maakt omdat het schort aan per
soonlijke begeleiding.
De voorbeelden worden gretig aan
gehaald. Willy Kreuz en Lex Schoen
maker lopen gefrustreerd rond, Joop
van Daele is elke animo ontnomen,
met Ramljak is iets aan de hand
maar zijn medespelers weten niet
wat Ze zeggen wel: „Als een speler
van zijn formaat zo terugvalt, zijn
toevlucht moet nemen tot hard spel,
is er iets. En dat is niet alleen zijn
blessure. Maar er wordt niets aan
gedaan. Ze laten Ramljak maar suk
kelen". De algemene mening is dat
Coerver het eind van het jaar niet
haait maar dat er op dit moment wel
weer gelijmd zal worden om de on
rust niet nog groter te maken.
Er behoeft echter niets meer te ge
beuren - een competitiencderlaag
bijvoorbeeld - of Coerver zal niet
meer te redden zijn en ft la minute
moeten verdwijnen. Voor Ernst Hap-
pel? Hij heeft nog steeds geen con
tract bij FC Brugge getekend en is
dus in feite vrij.
Een van de rustigste spelers, die ook
meer doet dan oppervlakkig denken
over voetbal is Dick Schneider, mo
menteel M.O. Nederlands studerend,
na beëindiging van zijnvoetballoop-
baan een functie in de voetbalwereld
ambiërend maar als dat niet lukt,
staat zijn toekomst vast „Ik sollici
teer dan bij Staatsbosbeheer want ik
wil jachtopziener worden". Een voor
velen vreemde toekomstkeus voor
een profvoetballer maar Dick Sch
neider is niet zo'n „wilde" die zo
nodig in de belangstelling moet ko
men. Hij is rustig, goed onderlegd en
bekijkt de zaken nuchter. „Toen ik
zo lang geblesseerd was, heb ik vol
ledig afstand kunnen nemen van
voetbal".
Vandaar ook dat hij als woordvoer
der spreekt van zijn collega's die
heftige kritiek leveren op de gang
van zaken bij Feyenoord. Schneider:
„We zijn het er allemaal over eens
dat Israel niet had mogen vertrek
ken. Maar het bestuur wilde hem
kwijt We hadden immers Joop van
Daele die het uitstekend deed toen
Israel geblesseerd was. Joop van
Daele ging minder spelen en werd
rücksichtslos weggeveegd. Maar hij
kan alles. Hij is sterk in de lucht,
technisch goed, kan een korte en een
lange puss geven maar wordt kapot
gemaakt Willy Kreuz kon toch waar
achtig wel voetballen, Lex Schoen
maker ook maar ze zijn bij Feye
noord volkomen gefrustreerd ge
raakt".
Jörgen Kristensen is onderwerp van
kritiek van zijn medespelers. Kris
tensen wordt verweten dat hij voor
zichzelf speelt en het te am belang
verwaarloost
De grootste grief Is evenwel het
gebrek aan begeleiding op het men
selijke vlak. Coerver doet dat niet
goed, bulten zijn wil. Hij mist de
taktiek om de ene speler hard aan
te pakken, de ander te stimuleren,
weer een ander te prikkelen. Hij
behandelt ledereen op dezelfde wij
ze. Als het fout loopt Is Coerver de
zondebok, maar bestuursleden blij
ven buiten schot.
Ze geven toestemming om Olaen, op
dringend verzoek van Coerver, te
contracteren maar de spelersgroep
zegt „Wat moet Feyenoord met een
voetballer in de nadagen van zijn
carrière doen". En Coerver dient zijn
eigen keus uiteraard regelmatig op
te stellen, hoewel Olsen niet meer is
dan een goede voor de reservebank,
die kan worden ingezet in tijd van
nood.
Zo vraagt men zich in spelerskrin-
gen ook uf waarom Feyenoord niet
nog een doelman contracteert. Als
Treytel mocht wegvallen, moet Reits-
ma in het doel maar dan is er geen
reserve meer. Een topclub als Feye
noord moet toch drie doelmannen
hebben, wordt gezegd. Feyenoord
he«ft ze niet. Er wordt trouwens
hevig aan getwijfeld of Feyenoord
nog wel een topclub op internatio
naal niveau is. Menigeen, ook in
spelerskringen, is bereid dat te ont
kennen. „Met het huidige potentieel
kunnen wc geen topvoetbal spelen",
is de sombere conclusie van het me
rendeel van de spelers. „En als we
dan ook nog een aantal spelers heb
ben, die mentaal kapot zijn gemaakt,
hooven we voorlopig ook niet meer
op successen op Europees vlak te
rekenen. Waarom heeft men destijds
Van Zoghei niet genomen? Hij kostte
een paar duizend gulden maar dan
hadden we in elk geval een reserve-
doelman gehad van zeer bruikbare
klasse als de nood aan de man
mocht komen".
Intussen heeft Coerver zichzelf al
ingedekt door voor de Lv. te verkla
ren dat hij dit seizoen nog wil afma
ken en dun verdwijnen. Het staat te
bezien of hij het nog zo lang vol
houdt Want Feyenoord barst weer
van de problemen die niet alle ver
borgen gehouden kunnen worden.
De controverse tussen trainer, mana
ger en beleidsgroep betaald voetbal
(speciaal Gerard Kerkum) is na Bar
celona zeer verscherpt. De spelers
zijn ontevreden, de bestuurders be
treuren het verlies van miljoenen dat
inhaerent is aan de uitschakeling, de
supporters zijn laaiend. Schneider:
„Vroeger kwamen ze dan met 45.000
man naar de eerstvolgende competi
tiewedstrijd om ons uit ta fluiten.
Maar zo gek zijn ze niet meer. Die
tijd is voorbij. Ze geven geen tientje
meer uit om te komen fluiten".
Feyenoord zal snel en rigoureus orde
op zaken moeten stellen, want de
trouwe aanhang is op het punt geko
men dot men geen woorden meer
maar uitsluitend daden wil.
HERMAN VAN BERGEM
nnniiiioitiiiiiiiiniiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiii
i bportroem vergaat. Wim Ruska, op de foto temidden van zijn gezin, ontmoet als bondscoach vele moeilijkheden.
Massale strand-, bos- en andere prestatielopen worden steeds meer georganiseerd. In Griekenland namen niet minder dan
700 .trimmers" uit de hele wereld deel aan de tocht over het klassieke parkoers bij het plaatsje Marathon.
