'Begeerte
kan niet
onder de olmen'
meer overtuigen
Nadezda Vainer een klasse
apart op vocalisten-concours
«SI
O'Neills theater blijft larmoyant
ondanks inzet en keien van rollen
tocAvxwïcle£i^e\!
PAGINA 6
LEIDSE COURANT
MAANDAG 9 SEPTEMBER 19741
La Verne Williams (US.A.)
vonden we zeker niet zo groot,
temeer waneer we bedenken,
dat volgens onze opvatting haar
artistiek gedrag niet geheel vrij
was van lichtelijk irriterende ui
terlijkheden.
(Van onze muziekredactie)
Wij vertelden u reeds over de diepe indruk, die de Russi
sche alt-mezzo Nadezda Vainer tijdens de demi-finale in
het 21ste internationale vocalistenconcours op ons maak
te. Met haar interpretatie van Moussorgskl's „Liederen
en dansen des doods" vormde ze bepaald een klasse
apart. In de eindronde handhaafde zij haar reputatie, met Bij deze sopranen bleek het overi-
het zeer gelukkige gevolg, dat haar niet slechts de eerste 8ens een gedrang: misschien
prijs in de categorie alten-mezzo's werd toegediend, doch
bovendien de prijs der stad 's-Hertogenbosch, alleen te
veroveren door de vocalist, „die over dusdanige kwalitei
ten beschikt, dat een bijzondere onderscheiding gerecht
vaardigd is".
men. Waar aan toe te schrij
ven? Aan de minder gunstige
zaal-accommodatie, omdat men,
waar de casino-schouwburg niet Van een concours als in Brabant's
kregen de indruk dat de jury
zulks ook heeft gedaan.
Hoe stond het met de overige
prestaties in dit jaar? We kun
nen het eens zijn met de jury
voorzitter, dr. John Daniskas,
die gewaagde van een „goed
concours". Ook kunnen we
diens mening delen, dat in kwa
litatief opzicht de vrouwen de
mannen overtroffen, al vonden
we de scheidslijnen in prijzen
uitgedrukt, toch wel wat scherp
Zijn prestaties in Dowlands
„Lady of you so spite me" al
leen reeds hadden best hoger
gewaardeerd mogen worden. En
ook bij de bassen-baritons, waar
evenmin een primarius uit de
bus kwam, hadden we met de
Engelsman Andrew Knight, die
eveneens met een tweede prijs
genoegen moest nemen, hoger
gewaardeerd.
getrokken. Zo viel het ons te- De afstand in artistiek en tech-
gen, dat de Westduitser Ber- nlsch opzicht tussen dit zeer te
thold Possemeijer slechts een waarderen tweetal en de eerste
tweede prijs werd toegekend.
was dit mede de oorzaak dat de
heraadslagingen van de jury
voor de vele wachtende belang
stellenden onbehoorlijk lang uit
liepen.
Nog twee gegadigden voor tweede
prijzen waren er in deze catego
rie: de Russische Ruzanna Lis-
sitzian en de Bulgaarse Valerie
Popova; en had het ons zijn toe
gestaan: we zouden overwogen
hebben de Russische sopraan,
geconstateerd haar weergave
van „Glinka" en „Granados"
voor een eerste prijs in aanmer
king te laten komen. Doch wat
haar Bulgaarse collega aan
gaat: gehoord haar voordracht
van Bach en Verdi heeft het ons
verwonderd, dat ze zelfs een
prijs kreeg-
meer beschikbaar was, voor de
demi-finales van de aula van
het Jeroen-Bosch huls en voor
de eindrondes van het Provin
ciehuis moest gebruik maken
met alle nare accoustische con
sequenties vandien? Laten we
het daar maar op houden: we
hoofdstad gaan niet alleen de
officiële prijswinnaars gelukkig
heen, gezien de vele daarnaast
bestaande loffelijke erkennin
gen. Zo vielen veel deelnemers
net voorrecht ten deel voor een
VARA-matine uitgenodigd te
worden: Ruzanna Lissitzian,
Nadezda Vainer, Adelheid Most
en Anna Haenen.
Zo werden er niet minder dan
vier prijzen door de Stichting
Nederlandse Muziekbelangen
uitgereikt, t.w. aan Berthold
Possemeyer, Laszlo Polgar, de
Nederlander Alexander Offen-
berg en de Nederlandse Anna
Haenen. Zo werd de Nederland
se tenor Hein Meens verblijd
met de toonkunstprijs en
Alexander Offenberg voornoemd
met een prijs van de vrienden
van het lied, bestaande uit een
uitnodiging voor het geven van
een aantal recitals, door deze
instantie te organiseren.
Ons slotwoord geldt de twee vaste
pianisten: Gerard van Blerk en
Rudolf Jansen. Ze waren weder
om voortreffelijk. Te voortreffe
lijk schreven we bijna: bezorg
den ze hun vocalisten niet een
zekerheid van optreden, een
make-up die ze nog wel eens
zouden kunnen missen in hun
toekomstig artiestenbestaan?
Drs. H. J. Wilzen
voorzitter van de
Kurt Thomas-
stichting
>e Kurt Thomasstichting die
reeds gedurende tien jaar de
jaarlijkse 14-daagse cursus voor
koordirigenten in Den Haag or
ganiseert, stond onder voorzit
terschap van Drs. A.B.M. Brans
die ook als muziekrecensent aan
ons blad verbonden is. In ver
band met zijn leeftijd heeft de
heer Brans meegedeeld na de
10de cursus die thans afgelopen
is, zijn voorzitterschap te willen
beëindigen. In zijn plaats werd
drs. H. J. Wilzen, voormalig
wethouder van Onderwijs en
Kunstzaken der gemeente 's
Gravenhage, bereid gevonden in
het vervolg als voorzitter van
de stichting op te treden. Del
heer Brans zal nog wel als be
stuurslid werkzaam blijven. I
Het Surinaamse mannenkoor Ma-
ranatha komt naar Nederland'
om een reeks concerten te ge
ven. Op 29 september zal dit uitl
45 man bestaande koor optreden
in het Congresgebouw te Den
Haag. Het programma vermeldt
negro-spirituals en volksliedjet
uit Suriname, Korea, India en
Brazilië. Het koor bestaat al 25
Plastics Werkplaats Nederland in
Delft is in het eerste jaar van
zijn bestaan druk bezocht: 170
kunstenaars volgden er de cur
sussen en er zijn al van projec
ten uitgevoerd. De werkplaats
is een zelfstandige inrichting die
onderdak vindt bij het Kunstof-
fen- en Rubber-Instituut van de
TNO.
prijswlnnares bij de sopranen Dat 2e ln Verdi's „La Traviata"
vals zong, nemen we daarbij
nog maar op de koop toe. Daar
zijn we in deze dagen echt
mede vertrouwd geraakt, zo
zeer zelfs, dat we dit vocalisten-
concours 1974 het concours der
valse noten zouden willen noe-
PAULUS DE BOSKABOUTER - DE HELDENMOL
K67 „Kop op, Paulus", riep Oehoeboeroe.
„Ook mollen plegen wel eens verraad."
„Ik kan het niet geloven," kreunde de
boskabouter. „Ik wel," beweerde Oehoe
boeroe. „Ik heb die zwarte wurmenvreter
eerlijk gezegd heiendal nooit vertrouwd.
Als jij met niet steeds had tegengehou
den..." „Dat doe ik nog," fluisterde Pau-
lus. „....dan had ik hem allang opgege
ten, met huid en haar, nogal wel zo ta
melijk." „Als je het maar uit je hoofd
laat," zei Paulus mat, „ik wil het niet,
hoor. Eerst moet ik het allemaal zeker
weten." „Zie dan maar dat je er gauvt
achter komt," riep Oehoeboeroe, „ik heb
best trek in zo'n mol."
LUCKY LUKE - „DE BLAUWVOETEN OP OORLOGSPAD"
- DE NARE VARAAN
De Haagse Comedie had za
terdagavond het nieuwe
Nederlandse toneelseizoen
wel wat gelukkiger kunnen
openen dan met Eugene
O'Neills „Begeerte onder
deolinen".
Onder regie van Wim van
Rooij werden de fel op
laaiende hartstochten in
het drama van de Ameri
kaanse toneelschrijver we
liswaar zo waarachtig en
direct mogelijk neergezet,
overtuigend werd het n:et.
Daarvoor doet het stuk
anno 1974 te „gemaakt"
aan, met een aantal loze
plekken tussen de opeen
stapeling van dramatische
effecten die zelfs door de
beste acteurs niet op te
vullen zijn. Vandaar ook
dat er ondanks enkele
keien van rollen hier en
daar in de volle zaal nog
wel eens gelachen werd.
Eugene Gladstone O'Neills werk
uit 1924 is een naturalistisch
volksstuk een drama rond een
huis: De boerederij van de
meer dan 70-jarige Ephraim Ca
bot is in de allereerste plaats de
inzet. Hij regeert er als een
God en zou het liefste zien dat
de boerderij mét hem zou ster
ven. Hij komt van een uitstapje
echter getrouwd terug met een
cynische jonge vrouw, die ein
delijk denkt haar huis, toekomst
en leven gevonden te hebben.
Ephraims jongste zoon Eben
ziet haar als een .bedreiging
want hij claimt de grootste
rechten op de boerderij die eens
van zijn overleden moeder was.
De botsende materiële begeertes
van Eben en zijn jonge stief
moeder Abbie veranderen ech
ter in een hartstocht voor el
kaar. Het drama breekt in volle
kracht los. Abbie krijgt een
kind van haar stiefzoon, vertelt
Aphraim dat het zijn kind is, di
verse misverstanden leiden tot
een uitbarsting waarin Abbie
haar kind doodt, Eben haar
aangeeft bij de sheriff en ont-
redding alom heerst.
Regisseur Wim van Rooij heeft
hier en daar schrapwerk in de
tekst aangewend om een zo
sterk mogelijk speels-karkas te
krijgen. In een sfeervol, helder
decor van Harry Wich, waarin
de hele boerderij met twee
speelplans boven elkaar te zien
is, komt een brok van het volk
se naturalisme vermengd met
wat poëtische voetnoten vooral
in het begin goed over.
Van Rooij heeft niet geprobeerd
iets van het drama te verdoeze
len en laat de acteurs het volle
pond geven om over de al te
zwakke plekken heen te spelen.
Ko van Dijk mag dan ook een
ouderwets brok theater wegge
ven en komt een knap eind, met
zijn Ephraim. Maar het is voor
de toeschouwer steeds aarzelen
tussen zich mee laten slepen en
een geïrriteerd onderuit zakken
wanneer het al te larmoyant
wordt. Ook Anne-Wil Blankers
straalt een stevig brok emotie
uit in haar hels moeilijke rol als
Abbie. De jonge Belgische ac
teur Eddy Brugman kon niet
helemaal los komen, maar liet
knappe dingen zien als Eben.
Het bleef echter veel emotie en
weinig wol. Daarvoor zijn de fi- 1
guren te schematisch van opzet,
lijken ze teveel op elkaar in hun
reageren volgens de „natuur
wetten" die O'Neill zo graag
voorschreef. BERT JANSMA
De pianist Ludwig Olshansky con
certeert op 25 september in het
Huygensmuseum Hofwijck te
Voorburg- Hij speelt dan wer
ken van Schumann, Schubert en
Copland. Speelgroep Funhouse
Classics uit Amsterdam geeft
van 24 tm. 28 september enkele
voorstellingen in Diligentia te
Den Haag.
100% Polyester
bonded overgooier
in praktisch
doorknoopmodel.
43-55
SUSKE EN WISKE
Hmirklddr,Sijikf,clit
wordt irQtrfonm
^rt^rinjxrlsls!
I
100% Polyester
bonded japon
met geruite
mouwen en
kraag.
Aparte
vetergarnering.
44-52
