Ontembare
Niagara:
it
ONWEERSTAANBAAR
VOOR TOERISTEN
EN WAAGHALZEN
WOENSDAG 26 JUNI lav*
LEIDSE COURANT
NIAGARA Jawel, ze heb
ben het weer geflikt. Lam
pen met een totale sterkte
van 4 miljard 200 miljoen
kaars herscheppen de Nia
gara 's avonds in een mon
strueus waterorgel van
zuurstokrose, pimpelpaars,
gifgroen en kanariegeel -
het tomeloze natuurwonder
dat de teTcenpen van de
missionaris en ontdekkings
reiziger Louis Hennepin In
1678 met verbijstering op
papier zette, gedegradeerd
tot een kakelbonte kermis
attractie. En overdag blij
ken de twee watervallen
omgeven door vier uitkijk
torens plus tientallen hotels,
zo hoog dat het neerdonde-
rende gordijn van kokend
schuim erbij in het niet
verzfinkt, een bezoek aan de
„Oniahgarah" - „de mach
tige donder van het water"
- zoals de oorspronkelijke
naam in de taal der India
nen luidde, komt nogal aan
als een tegenvaller.
En toch de dag nadat
bovenstaande reisnotities
werden neergeschreyen,
sleurde de stroom twee
mannen, de Amerikaan
McGinn en Hartling, over
de rand van de Horseshoe
Fall, nadat de motor van
de boot waarmee ze op de
Niagara rivier aan het spe
levaren waren, de geest
had gegeven. Ze vielen 44
meter naar beneden en pas
na vier dagen gaf de 60 me
ter diepe kolk aan de voet
van de waterval hun lijken
prijs. Dat doet de Niagara
altijd - vier dagen lang zijn
slachtoffers vasthouden, en
niemand weet waarom.
In zekere zin is de waterval
retemd. De technici van de
electriciteitsmaatschappij-
en die de stroomversnellin
gen in een betonnen greep
hebben, kunnen hem aan-
en uitzetten als een douche,
's Nachts en buiten het sei
zoen laten ze 25.000 kubieke
meter water per minuut
naar beneden denderen, de
rest wordt afgetapt om de
turbines te voeden. Maar
zodra de eerste toerist ver
schijnt, draaien ze de kraan
open en begin er 50.000 ku
bieke meter per minuut
neer te storten. Het oog wil
ook wat, nietwaar? In dit
opzicht is het kolossale na
tuurverschijnsel eveneens
danig gedegradeerd. Dan
nog blijft de Niagara een
formidabele vijand voor wie
hem durft te tarten. Er zijn
ln de loop van de historie
nogal wat gekken, avontu
riers, doodzoekers of toe-
valsslachtoffers geweest die
dat hebben geprobeerd.
Zijn eerste tol heeft de bij
na een kilometer brede
„hoefijzer waterval", zo ge
noemd naar zijn vorm,
geeist in een grijs verleden.
De Indianen geloofden dat
de „grot van de wind" ach
ter het schuimende water-
gordijn bewoond werd door
„de grote geest Manitou".
Ieder Jaar stuurden ze een
maagd in een kano die was
beladen met vruchten en
bloemen, over de rand om
zijn bruid te worden. Op
een kwade dag was Lewala
aan de beurt. Omdat ze de
dochter van een opperhoofd
was. maakte de dood van
deze laatste „maagd van de
nevel" een eind aan het
barbaarse gebruik.
De naam „Maid of the
mist" echter ia olijven
voortleven. Hij staat ge
schilderd op de boeg van de
boot waarmee toeristen in
oliepakken dwars door de
nevel van waterdruppels
worden gevoerd die als ge
volg van de kracht van de
val torenhoog opstijgt - de
illusie van een rookkolom
scheppend,, alsof de Niaga
ra tot overmaat van boos
aardigheid nog in brand
staat ook. En niemand be
ter dan kapitein Clifford
Keech van deze dappere
„Maid of the Mist" kan
verhalen over de doldrieste
capriolen die er met de wa
terval zijn uitgehaald.
De Niagara is zelfs voor de
dagen van de burgeroorlog
al een magneet voor jong
gehuwden geweest. Een van
de broers van keizer Napo
leon bracht er zijn bruid
heen en misschien is dat
voor miljoenen Amerikaan
se paartjes aanleiding ge
weest om er hun wittebrood
op te komen souperen.
Maar een echte toeristische
trekpleister werd de water
val pas na 1820, vertelt Ka
pitein Keech. Er waren
toen drie hotels gevestigd
en de uitbaters daarvan
verzonnen de eerste van
een serie stunts waaraan de
Niagara zijn bedenkelijke
reputatie zou gaan danken.
Ze kochten een afgedankte
schoener, de Michigan, en
kondigden per advertentie
aan dat ze hem op 8 sep
tember 1827 over de rand
van het hoefijzer zouden la
ten kelderen. Om de sensa
tie te verhogen werden een
dozijn wilde dieren aan
boord gebracht en een me
nigte van 10.000 nieuwsgie
rigen kwam toezien hoe de
hotelliers hun belofte inlos
ten.
Daarmee was het hek van
de dam. De Niagara werd
een magneet, niet alleen
voor trouwlustigen, maar
ook voor waaghalzen. De
eerste die hem bedwong
was de berooide weduwe
van standing Annie Edson
Taylor. Deze 43-jarige on
derwijzeres liet zich op 24
oktober 1901 over de rand
van het hoefijzer neerstor
ten in een 130 kilo zwaar
vat van eikehout waarin
een aambeeld van 50 kilo
was geplaatst om het over
heid te houden. Duizenden
sensatiezoekers keken toe
toen de ton met steeds gro
tere snelheid door de fu-
r de rand spoelde. De pijl links wijst „Sujcide Point, verzamel-
rand kantelde en in precies
kwam aanstormen, over de
rieuze stroomversnellingen
drie 'seconden de val van 44
meter maakte. Tien secon
den bleef het vat op de bo
dem van de 60 meter diepe
kolk aan de voet van de
Niagara. Daarmee schoot
Het tomeloze geweld van de Niagz, a, gekleineerd door de hoge uitkijktor ensdie eromheen gebouwd zijn
hij onder luide ovaties als
een kurk naar het opper
vlak, Precies 17 minuten la
ter kon de ton met een lan
ge bootshaak aan de kant
getrokken worden. De me
nigte was muisstil toen
werklieden het deksel van
het vat begonnen weg te za
gen. Eindelijk klonk de
kreet „ze leeft" en de toe
schouwers barstten uit in
luid gejuich toen mevrouw
Taylor bloedend als een
rund, maar grijnzend en
wuivend tevoorschijn
kwam.
De op sensatie beluste toe
risten moesten wachten tot
25 jul'i 1911 en op de Britse
circusacrobaat Bobby
Leach voordat het huzaren-
s "tk --n 't tengere vrouw
tje werd herhaald. Deze 55-
inrige gokker met het leven
had een veel zwaarder vat
laten maken dan dat van
Annie Taylor. Nadat hij
over de rand van het hoefij
zer naar beneden was ge
stort. bleef hij dan ook een
halve m'nuut uit het gezicht
en toen hij eindelijk boven
was gekomen, bleef hij der-
t'g minuten ronddobberen
voordat hij kon worden ge
red. De orljs diie hij voor
zijn succes moest betalen,
was hoog, 23 weken larg
lag hij in het ziekenhuis
met een gebroken kaak en
twee verbr Jzelde knieen.
Maar hij had de Niagara
overleefd - t-m vervo'-u-ns
aan eangreen te overlilden
nadat hij over een bananen
schil was uitgegleden.
Dan was er de 37-Jarlge
Amerikaanse fabrieksarbei
der Jean Lussier. Hij had
voor zijn waagstuk een bal
met een doorsnee van 1 me
ter 80 laten maken van
twee lagen rubber over een
dubbel frame van staal. De
bal woog 75 kilo, Lussier
zelf 77. Het geva! bevatte
genoeg zuurstof voor 40 uur
toen het op 4 tul1 1928 a's
de appel van Gulliver op de
rand van het ho?f;u - r.f-
schoot. De duizendkoppige
menigte zag het van rots
blok naar rotsblok kaatsen,
in de eeuwige nevel verd i-
nen, en vervolgens vijftig
minuten als een knikker
rondtailen. Uiteindelijk
bleek Lussier slechts een
onbetekenende hoofdwond
te hebben toen hij wuivend
met de Amerikaanse en Ca-
nadeze vlag uit de bescha
digde, maar niet gespron
gen rubber bal te voor
schijn kwam.
Drie mensen die het over
leefden maar nu is ka
pitein Keech met zijn re
laas bij de slachtoffers aan
geland. Allereerst Charles
Stephens, een 58-Jarige Br t-
se kapper. Hij waagde de
poging op 11 juli 1920. Het
zware eiken vat waarin hij
zich had laten opsluiten.
sloeg echter te pletter op de
rotsen en alles wat men
van Stophens terugvond,
was zijn rechter arm, her
kenbaar aan een tatoeëring.
Vervolgers wns de 46-jarlge
Griek George Stathakis aan
dc beurt. Hij overlci ide op
5 j'ili 1930, verzegeld in een
ton van 1000 kilo, weliswaar
de val, maar kwam gedu
rende 22 uur ergens achter
het watergordijn van het
hoefijzer vast te zitten.
Aangezien deze amateurfilo-
soof slechts beschikte over
zuurstof voor drie uur, stierf
hij de verstikkingsdood.
Tenslotte William Hill, een
nodeloos offer, wam a;s lid
van de Niagara-reddingsbrl-
gade kende hij de onbere
kenbare furie van de rivier.
Toch handelde hij als een
man die geen cent voor zijn
leven gaf. Hij vervaard pde
een structuur van dertien
bulzen die bijeen werden
gehouden door visnetten en
repen zeildoek en waagde
zich daarmee op 5 augustus
1951. In het kolkende
water. „Het Ding"
niemand wist er een btere
naam voor was veel lich
ter dan de vaten van zijn
voorgangers. De golven
wierpen het hoog in de
lucht, en het was al uit el-
knar aan het vallen voordat
het de rand van het hoefij
zer had bereikt. In zoverre
s de "ifgara mild dit
he- stoffelijk overschot van
H 11. naakt, verminkt, al do
vo'penrle dag geborgen kon
worden.
Het drama deed de be
heerders van het Nationale
Park dat de waterval in
middels geworden was, be
sluiten om verdere stunt# to
verbieden. Toch vond er
nog een plaats en wel od 15
juli 1961, en de naam van
dc waaghals is niet erns
bekend. Hij noemde r'ch Na
than Boyo, maar dit was
een pseudoniem. Om de po
ging te doen slagen had hl]
de rubber bal van Lussier
nnuwgezet nagebouwd. Zijn
val leverde geen enkele
sensatie op. Toen h'j In h-
meer aan de voet van de
Niagara werd gearresteerd
wegens overtreding van de
voorschriften die gelden In
het Nationale Park. had hij
niet eens in dc gaten dat
hij de rand van het hoefij
zer al was gepasseerd. D«
stuntman weigerde te ant
woorden op vragen waarom
hij de waterval had willen
tarten. Zijn 5000 dollar dure
rubber bal werd in beslag
genomen. Hij betaalde keu
rig 113 dollar boete en ver
dween met zijn geheim in
de m'st der vergetelheid
Sindsdien heeft niemand
meer de uitdaging aange
durfd op de zelfmoorde
naars na die l.i Niagara
Village slecht een
long hekje hoeven te stap
pen om de dood ingesleurd
te worden.
Maar nu het meest onge
loofwaardige verhaal van
alle, en kapitein Keech is
de man om het te vertellen,
want hij was er met zin
..Maid of the mist" zelf bi]
betrokken. Om eerst de
kracht van Niagara te
schetsen: voordat de e-lec-
triclteltsmaatachappljen
hun kunstwerken aanlegden
om de erosie tegen te gaan,
vrat de waterval per Jaar
bijna anderhalve meter van
de rotswand weg en mo
menteel Is dat nog steeds
bijna zestig centimeter. Op
9 Juli 1960 wa# ingenieur
Jim Hunneycut met zijn
17-jarige buurmeisje Denn-
ne Woodward en haar 7-ja-
rige broertje Roger vlak bij
dit natuurgeweld in een
kleine aluminium boot de
Niagara River opgegaan,
Het lichte vaartuigje werd
snel een hulpeloze speelbal
van da voortijlende golven.
Hunneycut zelf verdronk
onmiddellijk nadat de hulk
was omgeslagen. Deanne
kon zich op hot laatste mo
ment vastklumpen oan een
rotsblok waar ze later werd
gered. En Roger dit 55
pond zware Jochie dat
slechts een badbropk en een
zwemvest droeg, zag zich
■amen met de 3000 ton wa
ter die per seconde over de
rand van het hoefijzer stor
ten. naar beneden gefleurd.
Seconden iater kob knp'teln
Keech zijn ogen niet gelo
ven toen hij in de draaikol
ken aan de voet van de wa
terval een oranje zwemvest
ontwaarde. Zonder zich te
bedenken manouvreerde hij
de „Maid of the mist' 'na-
derhij. Roger kon levend
worden opgepikt het eer
ste menselijke wezen dat
zonder beschermend omhul-
se' de Niagara had over
leefd.
K-plteln Keech, nog steeds
oneelovlg: „Je moest goed
k!|ken om de blauwe nlek-
ken op zljn_ rechter koek en
rechter slaap te zien Het
volgende Jaar sloeg de wa
terval genadeloos terug.
Een man en twee vrouwen
kwamen om nadat opnieuw
een kleine boot door de
s'room was meegesleurd.
De vierde Inzittende werd
20 mtr. voor de rand van 't
hoefijzer opgezogen door de
turbines van een elecHci-
teitsbedrljf. Deze zomer die
twee Amer'kanen weer
De Nlagnrn blijft een on-
VTTocnlijke er nnverznd'«-
bare vijand voor wie zich
t? d ~'-t 'n 'n v
hoe m'P'-zoet hij rr-der
de avond'ijke v.-rllch' g
ook l'jkt en hoezeer de man
in de controlekamer met
zijn kraan speelt.
PIET SNOR EN
