Fokker Bakx
streed tot
het bittere
einde voor
hengst
Roi de Monts
Vele malen in
hoger beroep
goedgekeurd
Noteer bij de radio
IAIM74
Argentinië won het duel
om de bal maar verloor
finale om de wereldtitel
ZATERDAG 13 APRIL 1974
LEIDSE COURANT
PAGINA 9 -
Anton Bakx
REUSEL Het is rond de
klok van vier uur in de
middag. Op stoeterij Fron-
tenac in het 'oantse Reu-
sel is dr. Ar Bakx, die
ren vriend .:-circusar-
tiest samen met het perso
neel druk in de weer om
dertig paarden na vele uren
van vrij roncilopen en
springen op een stuk land
weer op te bergen in de rui
me en mooie stallen van de
prachtige stoeterij. Dieren-
enige volbloedkenncr in Neder
land, die nu jammer genoeg in
Frankrijk woont, de heer Fo-
wein. Drie jaar achter elkaar
bleven Bakx en Frantenac
de problemen bespaard. Maar in
1971 begon alle ellende opnieuw.
Nog erger overigens dan ervoor.
Want niet alleen bij de eerste,
maar ook bij de tweede keuring
kwam er een afwijzende be
schikking uit de bus. Wie dr.
Anton Bakx echter goed kent
weet dat hij zich zelfs dan nog
niet gewonnen geeft. Weer zocht
hij zijn recht in hoger beroep. En
Royal Issue, e
n de paarden, die op stal staat.
arts Anton Bakx (59 jaar),
klein van stuk met een ko
gelrond buikje, praat daar
na honderduit 1 over zijn
vele malen afgekeurde
hengst Roi de Monts en zijn
grote hobby, de fokkerij.
Anton Bakx is een kleine man
maar een groot Nederlands fok
ker. In 1967 kocht hij voor de
slachtprijs van vijftienhonderd
gulden de hengst Roi de Monts
(koning van de bergen). „Ik zag
het meteen. Dat is wereWbloed.
En aangezien de beurs klein
was hield ik het op een goede
koop." Bij de eerste keuring in
1967 kwam dë teleurstelling op
zetten. De hengst werd voor de
fokkerij afgekeurd. In het voor
jaar van 1968 werd het paard in
noger beroep alsnog „vrijgege
ven". Dat was te danken aan de
weer had hij succes. Maar on
danks de goede producten, die de
hengst bracht en de vrij be
hoorlijke opkomst van merries,
die Roi de Monts bezochten werd
'l paard na 32 dekkingen in 1973,
in november van datzelfde jaar
wederom afgekeurd. Maar je
houdt het haast niet voor moge
lijk, dr. Bakx bleef het oneens
en ging door tot het nittere ein
de. Op 8 maart 1974 diende de
zaak-in hoger beroep. En jawel
hoor, weer goedgekeurd. Kort
voor deze zitting had dr. Bakx
een breif geschreven aan de mi
nister van landbouw, waarin uit
voerig melding werd gemaakt
van alle verwikkelingen die er
zijn géweest.
Al die herkeuringen hebben de
stoeterij en de eigenaar natuur
lijk €t veel geld gekost, maar
dat heeft dokter Bakx er graag
voor over gehad. ,,Ik ben hele-
S toeterij Frontenac
EREDIVISIE
Go Ahead EaglesMW
De GraafschapAjax
Sparta—PSV (13 april)
TelstarFC Utrecht
FC Den HaagHaarlem
Roda JCAZ '67
FC GroningenFeyenoord
FC Amsterdam—NAC
NECFC Twente
EERSTE DIVISIE
FC DordrechtVitesse
HeraclesVeendam
SC Cambuur—PEC Zwolle
Willem II—SW
ExcelsiorFC VVV
VolendamFC Den Bosch
Fortuna VI.SC Amersfoort
EindhovenFortuna SC
Helmond Sport—Heerenveen
De Volewijckers—Wageningen
De wedstrijden, aangeduid met een komen voor
op het totoformulier.
maal ziek van de paarden. Er is
geen cent in te verdienen, feite
lijk kost het je alleen maar
geld, maar dat pak ik, ik kan er
gewoon niet buiten. Ik fok hier
ook veel met eigen merries en
zijn er weer een paar nieuwe
veulens bij, dan kan ik ze erg
moeilijk verkopen. Zo liggen
hier de zaken en niet anders.
Maar ik blijf erbij: er is geen
mooier dier dan het paard. En
al zijn er dan erg moeilijke ja
ren voor mij geweest, waarin ik
dacht van Bakx jongen de boel
gaat nu kapot mijn paarden heb
Dr. Bakx: „Jammer want de
rensport had in ons land 'n gro
te sprong omhoog kunnen ma
ken. In Brabant en Limburg en
ook over de grens zijn genoeg ei
genaren, die wel belangstelling
hebben. Zij willen echter niet
steeds de reis naar Duindigt
maken. Bovendien is er in Duin
digt geen plaats meer om paar
den in training te geven.Er is
een grote boxennood en de trai
ningsgelegenheid is verre van
ideaal. In Eersel ligt die om
standigheid anders. De grond
hier wordt nooit hard, om maar
(1938) ook werkzaam geweest in
circus Cavaljos in het betere
dressuurwerk onder leiding van
de blikfabrikant Van Leer. Voor
twaalf gulden vijftig per week
in volle dienst en slapen bij de
paarden. Hij heeft het een jaar
lang gedaan en ging toen weer
snel naar school terug om zijn
studie voor dierenarts af te ma
ken. In zijn HBS-jaren liet de
paardesport hem toch niet los.
Hij kwam met volbloeds op de
wilde baan in Brabant in actie.
Later bleven de paarden ook
een bijzondere plaats bij hem
ik altijd goed gevoerd. Wat daar
in Drenthe is gebeurd kan bij mij
nooit voorkomen."
Verloren
Dr. Anton Bakx heeft de Jioop
verloren dat er in Brabant bij
Eersel ooit een renbaan zal wor
den aangelegd. Er is heel lang
sprake van geweest, maar door
legen werking van de stichting
Nederlandse Draf- en Rensport
kunnen de plannen niet door-
Ondanks het feit, dat de grond
beschikbaar is en een verzeke-
nngsmaatschappij gezegd
heeft er wl iets voor te voelen
om het plan van een renbaan te
steunen. Niettemin staat langs
de weg nog steeds een bord,
waarop het voornemen van een
renbaan kenbaar gemaakt
een voorbeeld te geven. Je hebt
dus altijd een soepele baan. Op
Duindigt is de baan voor de
dure paardenvoeten zomers ech
ter keihard. Misschien z;jn de
heren in Wassenaar wel bang
dat Duindigt zal leeglopen".
Druk
Dierenarts B-kx is niet J»"e»n
succ svol fokker van rerpaar
den. Hij houdt ock 1: ->j-
nen, hor.den en varkens. Dag in
dag uit is hij op stoeterij Fron-
ter.ac In Reusel in de weer, ze
ven dagen per week. Daarnaast
houdt hij er ook nog een drukke
praktijk als dierenarts - geen
huisdieren - op na, waardoor hij
slechts een enkele keer per jaar
In de gelegenheid is om zijn ma
teriaal op Duindigt in actie te
Anton Bakx is in het verleden
innemen. Via de landelijke rij-
vereniging en de ruitersport
kwam hij in 1958 voor het eerst
goed uit de verf als fokker. Zijn
eerste hengst was Frontenac.
naar welk paard zijn stoeterij
werd genoemd.
Bij het verlaten van het com
plex aan de Lage MierdseJijk 3
in Reusel laat dr. Bakx zijn dek
hengsten zien. Royal Isue. een
robuust jong dier van klassieke
kwaliteit, de oude en succesvolle
Roi de Monts, wiens kind de Re
bel de Monts het vorige sezoen
derde werd in de derby achter
Queen of Roses S en Manolito
en tenslotte: de nu afgekeurde
veteraan Frontenac.
Dr. Anton Bakx, een schat van
een man, vooral voor zijn grote
liefde de paarden, voelt zich ge
lukkig in deze omgeving.
ARTHUR VAN RIJSWIJK
jr^ f
Een idyllisch tafereeltje op de stoeterij Frontenac in Reusel.
Vanaf vandaag start onze krant met een wekelijkse serie
over de geschiedenis van het wereldkampioenschap
voetbal. Deze aflevering behandelt het eerste toernooi in
Argentinië.
Intocht der gladiatoren in het speciaal voor het WK gebouwde Centenary stadion in Uruguay.
Opvallend is dat ook toen al hekken en loopgraven aangelegd waren om het publiek op af
stand van de spelers te houden.
Eerste toernooi iti Uruguay
In het voorjaar van 1872, ruim honderd
jaren geleden dus, werd in Glasgow de
eerste officiële voetbalinterland ge
speeld. De nationale ploegen van Schot
land en Engeland hielden elkaar toen in
evenwicht met een score, welke tegen
woordig erg in de mode is 00.
Meer dan een halve eeuw later, in 1930, be
leefde het toernooi om het wereldkampioen
schap zijn première. Een wedstrijdenreeks,
die tegenwoordig op deze planeet miljoenen
bezighoudt, diplomatieke betrekkingen tussen
landen in gevaar kan brengen en zelfs het risi
co van complete oorlogen met zich draagt.
Elke vier jaar weer.
Jules Rimet en Henri Delaunay, de Franse
voetbalpioniers die het initiatief namen tot het
enige sportieve evenement dat zich in dezelfde
belangstelling mag verheugen als de Olympi
sche Spelen, zouden zich ongetwijfeld in hun
graven omdraaien als ze wisten wat hun
„geesteskind" al allemaal teweeg heeft ge
bracht.
In 1920, tijdens het congres dat de wereldvoet-
balorganisatie (FIFA) ter gelegenheid van de
Olympische Spelen te Antwerpen hield, werd
het plan in feite reeds gelanceerd. Het was de
toen 47-jarige Rimet een doorn in het oog, dat
voetbal slechts een onderdeeltje was van het
Olympische programma. „Onze sport", zei hij,
„is veel te belangrijk om met zo'n bescheiden
plaats genoegen te nemen."
Rimet was een jaar eerder gekozen tot voor
zitter van de Franse voetbalbond, waarvan
Henri Delaunay secretaris was. Hij praatte
welisv/aar niet aan dovemansoren, maar er
De Argentijn Guillermo Stabille werd de eer
ste topscorer in de geschiedenis van het we
reldkampioenschap voetbal.
was toch vrijwel niemand bereid z'n goedkeu
ring te hechten aan een evenement, dat het
Olympische voetbaltoernooi van het eerste
plan zou verdringen. Om de doodeenvoudige
reden, dat men er niet in geloofde dat zoiets
te kunneii bereiken. Nadat de spelen van 1924
in Parijs waren gehouden veranderde die me
ning. Uruguay had met overmacht het Olym
pische goud veroverd en Rimet, inmiddels be
noemd tot voorzitter van de FIFA, stelde:
„Het is toch te gek, dat Uruguay als het
sterkste voetballand ter wereld wordt be
schouwd na het winnen van een toernooi,
waaraan niet kon worden deelgenomen door
de beste landenploegen van Europa."
De Fransman doelde daarmee op Engeland,
Schotland. Oostenrijk en Hongarije. In die lan
den werd de voetbalsport toen al op professio
nele basis beoefend. Met als gevolg, dat de
topspelers niet in aanmerking kwamen voor
deelneming aan de Olympische Spelen.
Pleidooi
Rimet's pleidooi voor een toernooi, waarin
profs en amateurs met elkaar in de clinch
zouden kunnen gaan, had nog een diepere be
tekenis. Engeland en Schotland waren geen Hd
van de FIFA en door het organiseren van een
wereldkampioenschap hoopte de Fransman in
die situatie verandering te kunnen brengen.
Het verloop van het voetbaltoernooi tijdens de
Olympische Spelen van Amsterdam (1928) ver
snelde de realisatie van de plannen van de 11-
FA-voorzitter. Want nadat opnieuw Uruguay
de eerste plaats voor zich had opgeëist en het
zilver naar Argentinië was gegaan begreep
heel Europa, dat er snel iets diende te gebeu-
Jules Rimet, de Franse voetbalpionier, nam
het initiatief tot de organisatie van het we
reldkampioenschap.
Het eerste wereldkampioenschap zou, zo werd
in 1929 besloten, in 1930 worden gehouden en
vervolgens om de vier jaar worden herhaald.
Vijf landen stelden zich kandidaat voor de or
ganisatie, te weten Italië, Nederland. Spanje,
Zweden en Uruguay. De kleine Zuidameri-
kaanse staat kreeg de primeur nadat het had
aangeboden reis- en WltUJOntMI VH de
deelnemers te betalen en een nieuw stadion te
zullen bouwen. De Europese gegadigden kon
den zover niet gaan en trokken zich teleurge
steld terug.
Vier Europese ploegen maakten uiteindelijk de
lange reis naar Uruguay gezamenlijk per boot.
Onderweg werd Rio de Janeiro aangedaan om
de Braziliaanse selectie aan boord te nemen.
De Brazilianen golden nog niet als favorieten.
Pas kort voor het wereldtoernooi besloot de
voetbalbond daar kleurlingen toe te laten tot
de nationale competitie, welke steeds uitslui
tend had opengestaan voor blanken. De tijd
voor de reis naar Uruguay was te kort om een
homogeen elftal op de been te brengen, reden
waarom eigenlijk van tevoren vaststond,dat
de finale zou gaan tussen Uruguav en Argenti
nië, de Olympische finalisten van 1928.
De halve finales waren formaliteiten. Uruguay
en Argentinië onderstreepten de kracht van
het Zuidamerikaanse voetbal nadrukkelijk
door beide met de cijfers 6—1 te winnen van
respectievelijk de Verenigde Staten cn Joego
Slavië Uruguay had trouwens met de enig
overgebleven Europese deelnemer meer moei
te dan uit de score valt af te leiden. Seculic
bezorgde Joego Slavië een voorsprong en bij
rust was dc stand pos 2—1 voor de grote favo
riet.
Happening
De finale in het Centenary-stadlon beloofde
een happening van formaat te worden. Met
tien passagiersschepen werden duizenden Ar-
gentijnen over de River Plate van Buenos Ai
res naur Montevideo gebracht. Zowel bij het
verlaten van de boot als bi) het binnenkomen
van het stadion werd door de politie scherp
gecontroleerd op het bezit van wapens. Twee
uur voor de aftrap waren dc 90.000 plaatsen
bezet.
De Argentijnse spelers, die dag en nacht
zwaar waren bewaakt door leper en politie,
weigerden met een Uruguay»*»' bal te spelen.
Uruguay voelde er daarentegen niets voor een
bal uit Argentinië te gebruiken. Scheidsrechter
Langenus, in het dagelijks levern secretaris
van de gouverneur der provincie Antwerpen,
spelleider bij 80 Interlands en in 1952 op 61-Ja-
rige leeftijd overleden, moest loten met welke
bul wel zou worden gespeeld. Argentinië kreeg
z'n zin, maar verloor de finale op het door een
haag militairen afgeschermde veld deson-
Dorado bezorgde Uruguay na twaalf minuten
een voorsprong, welke door Paucclle en Stabil
le nog voor rust werd omgebogen in een ver
rassend achterstand van 1—2. In de tweede
helft kwam Uruguay echter zeer sterk terug.
Ceo scoorde in de 55ste minuut de gelijkma
ker, Iriarte zorgde tien minuten luter voor 3—
2 en in de laatste seconden bepaalde Castro de
eindstand op 42.
De door de Franse kunstenaar Abel Lafleur
ontworpen trofee voor de winnaar van het we
reldkampioenschap, welke in 1946 als homma
ge aan Jules Rimet tot coupe Jules Rimet
werd omgedoopt, kon door Uruguay's aanvoer
der Nassazi in ontvangst worden genomen.
De kop was eraf. Jules Rimet en Henri Delau
nay konden tevreden zijn.
