MET DRAMA VAN DOELMAN IN
WITGLOEIENDE BEKERSTRIJD
TAD BROUWERS DEED WAT
*AL EERDER HAD MOETEN
GEBEUREN EN SCOORDE
PSV ontnam Ajax weer een zekerheidI
fsRPwTOHHfii
VPREL
^NDERDAG 4 APRIL 1974
LEIDsé COURANT
I OTTERDAM Een voor
een kwamen de Ajacieden
toch uit de kleedkamer.
Behalve Heinz Stuy. Hij
zat, diep gebogen en het
hoofd in de handen, op de
houten bank. Met schorre
stem, de blik omlaag ge
richt zei hij: „Ik sterf dui
zend doden, laat me alsje
blieft met rust". Het dra
ma van de doelman die
zijn ploeg met twee onver
geeflijke blunders uit het
toernooi om de KNVB-be-
ker stootte. Maar niet alleen
hem treft schuld aan de
volgende desillusie die
Ajax moest slikken. Het
lijkt alsof de Amsterdam-
mers op een trap staan die
alleen treden naar beneden
heeft en waarop het onmo
gelijk is omhoog te stap
pen. Voor de tweede keer
binnen luttele weken was
PSV de ploeg die de eens
onneembare Amster
damse veste brutaal bin
nentrok en overmande.
Eerst in de competitie,
waarna Ajax afgelopen
zondag nog eens een mis
stap maakte door te vroeg
te denken dat de winst bin
nen was gehaald.
Zo was het gisteravond in het
meer dan volle staaion Feyen-
oord niet. De mannen van Geor
ge Knobel wisten dat zij du
bieus staan in de competitie en
dat de beker een bijdrage zou
kunnen zijn tot het handhaven
van de glorie die de laatste ja
ren de ploeg had omgeven. Ge
lijk in het competit.eduel nam
Ajax wederom een voorsprong
en weer ging het ten onder te
gen die wonderbaarlijke Eindho-
vense formatie die de kracht
bezit om uit schijnbaai verloren
positie terug te komen. Hoewel,
dat schijnbaar was ditmaal vrij
wel werkelijkheid, want Ajax had
de halve finale binnen een half
uur kunnen beslissen. Dat was
dan ook het enige dat trainer
Knobel zijn mannen kwalijk
nam. „In de eerste twintig mi
nuten hadden we de zaak moe
ten afmaken. Maar als je een
handvol kansen laat liggen en
zulke blunders maakt...."
Knobel wachtte even, hoorde bui
ten het stadion opgetogen sup
porters van PSV alsmaar jui
chen en de naam van hun club
met schorre stem schreeuwen.
Toen zei hij: „Je leert met te
leurstellingen te leven. Ik heb
bijna niet anders meegemaakt.
Van zo'n wedstrijd zeggen ze:
dat is het mooie van voetbal,
Eerste minuut
Geen woord van verwijt aan
Heinz Stuy, de blunderende
doelman. Knobel: „Waarom zou
ik het erger maken dan het al
is". Stuy: „Laat me toch alsje
blieft met rust, ik smeek het".
Hij was de man die de strijd
volkomen open maakte maar
hij durfde er niet op te wijzen
dat zijn ploegmakkers al in het
begin de halve finale op royale
wijze hadden kunnen beslissen.
Want de hypernerveuze André
van Gerven had zijn minder ge
lukkige moment ook gehad. Het
leek erop dat de bekerstrijd al
in de eerste minuut ten einde
zou zijn. Het luidruchtige Eind-
hovense legioen greep verbijs
terd naar het hoofd toen die al
lereerste minuut fataal leek
voor PSV.
Arie Haan had voorgezet, Van
Gerven kwam er uit „Ik riep Half uur
maar kon niet bij de bal" en
Deij kers kopte in barre nood,
zo dacht hij, over 't doel, maar
de bal ketste tegen de lat. Stef-
fenhagen, ingezet voor Rep,
hoefde slechts een tikje te ge
ven om Ajax op 1—0 te bren-
les leverde wat van een puur
duel op leven en dood kan wor
den geëist. Want het was zowel
voor PSV dat geen uitzichten
meer heeft op de topplaats en
slechts kon hopen op een plek
in het Uefa-Cuptoernooi, en voor
Ajax, dat dan tenminste nog
Europa Cup II zou kunnen spe
len, een gevecht voor het be
houd van de gunst van de aan
hang.
Weer stond Ajax voor, zoals in
het competitietreffen, maar wel
veel sneller. George Knobel:
„Toen hadden we het moeten
afmaken". Er werden ook po
gingen daartoe in het werk ge
steld. Neeskens kopte tegen de
lat, het regende hoekschoppen
op het Eindhovense doel, maar
het doelpunt bleef uit. Steffenha
gen, die zo simpel had kunnen
scoren, bleek een op zes te lo
pen. De ene kans na de andere
verprutste hij. Maar ook Arie
Haan liet de bal vlak voor het
doel lopen.
gen.
Een sensationeel begin van een
witgloeiende bekerstrijd die al-
PSV is geen ploeg die, als het zijn
zinnen op iets heeft gezet, snel
in de verloedering raakt. In die
periode waarin Ajax met gede
gen spel het Eeindhoveuse team
overklaste, zag René van de
Kerkhof toch kans een vlijmend
schot, te lossen dat Neeskens,
die enorm hard werkte, en zich
---•£*v v
w.' M
Heinz Stuy beleeft de grootste ontluistering uit zijn loopbaan. Bij het uitrollen van de bal ontging hem dat Willy van der Kuylen hem
attent volgde. Dat betekent de gelijkmaker.
als een bom in de aanval stortte
terwijl hij defensief ook zeer
sterk was, met een omhaal uit
het doel moest werken. Ajax
had de zwakke stee bij PSV ont
dekt. Na het vroege doelpunt
waaraan zowel Deijkers als van
Gerven schuld hadden, was de
linker verdediger van PSV, die
dat van origine niet is, gedesil
lusioneerd. Deijkers werd steeds
voorbij gelopen, voelde zich on
zeker en daarvan profiteerde
Ajax zoals het een ploeg met
zoveel routine betaamt.
Maar bij de schaarse uitvallen
van PSV bleek toen al dat de
defensie van Ajax, met Barry
Hulshoff die de bewaker was
van Edström niet al te degelijk
In elkaar zat. Horst Blanken
burg moest alleen tè veel rui
men, maar zowel op rechts als
op links schiep PSV zich kan
sen. Trainer Knobel wilde niet
wijzen op de vervanging van
Hulshoff na een dik half uur
door Van Dord. Hulshoff: „Ik
kreeg een tik bij een felle doel-
worsteling. Ik voelde weer
vocht in mijn dik omzwachtelde
rechterknie maar ik denk er
zondag weer bij te zijn. Ik stond
er helemaal achter toen Knobel
me vroeg of ik kon spelen maar
gokte toch op met meer dan een
half uur. Dat het inderdaad
maar een half uur was, maar
dan door overmacht, had ik niet
gedacht want het ging goed."
Emoties
Het ging trouwens met Van Dord
ook goed. Aan hem lag het niet.
Dan had Kees Rijvers met
evenveel recht kunnen wijzen
op de vervanging van Willy van
de Kerkhof die door Horst Blan
kenburg van het veld werd ge
dragen, juist in een periode dat
er gooi- en smijtwerk werd ge
toond door het te lankmoedig
optreden van scheidsrechter Jan
Keizer die zich bovendien in
eendrachtige samenwerking met
gresnrechter Van Beveren nogal
eens vergaloppeerde met buiten
spel. Willy van de Kerkhof had
zich vertrapt en Kees Krijgh
werd zijn vervanger.
In het van panning zinderende
stadion wist men niet dat de
tweede helft een ongelooflijke
portie sensatie zou brengen. Zel
den zal een bekerwedstrijd zo
veel vinnigheid, zoveel emoties,
zoveel spanning en zoveel leed
bij een doelman hebben losge
slagen. De fatale nr.nuut voor
Ajax was de negende na de
rust. Horst Blankenburg speel
de, zij het riskant terug op
Stuy, die de bal voor zijn han
den uit liet rollen.
WiUy van der Kuljlen de maker
van het doelpunt wist het nog
precies: „Ja, hij rolde de bal
voor zich uit met -ie bedoeling
hem bij de lijn uit te trappen.
Maar eensklaps zag hij mij
staan en keek naar me. Toen
hij de bal wilde pokken, was die
al te ver voor hem uitgerold. Ik
heb nog eens zo'n kans gehad,
toevallig ook tegen Ajax, maar
dat was wel erg simpel. Ik hoef
de alleen maar in het lege doel
te trappen-"
PSV stond gelijk, een onverwach
te sensatie, gezien het spelbeeld
in de eerste helft toen Ajax su
perieure momenten had en ui
terst gemakkelijk speelde, on
danks het feit dat Genie Müh-
ren voor het eerst sinds lange
tijd weer aanwezig, voorzichtig
voetbalde, ondanks bet feit ook
dat de aanval niet de glorieuze
indruk kon wekken die blijkens
de namen mocht worden ver
wacht.
Piet Keizer Het het bij enige indi
viduele acties maar nam nau
welijks deel aan de collectieve
aanval, Jan Mulder zwom wat
in het midden maar kon geen
lijn brengen in de voorhoede en
Arno Steffenhagen werd de gro
te meester in het missen van
kansen, behalve dan die ene
simpele in de eerste minuut.
Nog had Deijkers zich niet geheel
hersteld, nog had de gelijkma
ker hem zijn zekerheid niet te
ruggegeven wam weer maakte
hij een fout die Van Gerven,
wèl geheel over zijn minder ge
lukkige aandeel in het doelpunt
heen, moest corrigeren. Ajax
ging echter stroever spelen en
PSV liet de Amsterdammers
rustig komen om dan dikwijls
op de meest eenvoudige wijze,
de steeds chaotischer stormloop
te ontregelen of in ui'.erste nood
op niet altijd elegante wijze tot
staan te brengen. Maar PSV
loerde wel steeds op „de grote
kans" en die kwam na een half
uur. René van de Kerkhof ge
bruikte weer eens zijn razende
snelheid om langs de lijn te
stormen, zette voor en Willy
van der Kuylen, weer hij, nam
de bal In de vlucht op zijn rech-
De held van de avond: Willy van der Kuylen, de topscorer van de
competitie, die twee doelpunten maakte. Links Edström en rechts
Van den Dungen.
terschoen. Van der Kuylen:
„Er zat wel een flinke draai aan
mijn schot".
Heinz Stuy, toch een doelman met
een grote internationale routine,
onderkende die draai niet. Onder
zijn handen door, terwijl hij
zich, zo leek het, moeizaam
naar de hoek bewoog, drentelde
de bal In het net. üe tweede
blunder van Stuy, die niet zijn
gehele lichaam achter de bal
wierp maar zich gruwelijk ver
keek op het niet harde, maar
wel effectvolle schot.
Middelmatig
Er sloeg een orgie van gelukzalig
heid los op de tribunes waar de
Eindhovense fans zich met vele
duizenden bevonden. Op slag
was Ajax een middelmatige
ploeg die weer niet. evenals in
Eindhoven, de slag te boven
kon komen. Het rommelde
steeds erger m de gelederen.
Keizer liet zich vervangen
last van zijn achillespees
door Arnold MUhren. Het had
geen zin meer want er restten
nog slechts vijf minuten. En al
die tijd na de rust had Peter
Kemper langs de lijn gelopen,
omdat Rijvers rekening had ge
houden met de mogelijkheid
van een verlenging er. hij met
twee niet geheel blessurevrije
spelers, Van der KuiJ'.en en Van
Kraay, de strijd was begonnen.
Peter Kemper kon in de dug
out. Die 2—1 kon het gedemora
liseerde Ajax dat nie: de moge
lijkheid bezat om nog eenmual
Weer was Ajax een zekerheid ont
vallen. George Knobel zal zijn
mentaal waarlijk niet sterke
ploeg, die zich niet over een te
genslag kan heenzelten. wat
PSV tweemaal onGerst reepte,
danig onder handen moeten ne
men. Maar ook hij zei al: „Ik
heb geleerd met teleurstellingen
te leven."
Na het wellicht grijpen naast de
titel, deze ontluistering in de be
kerstrijd, ivog wel in de behui
zing van de grote rivaal Feyen-
oord. Reële Kees Rijvers: „Ach
laten we eerlijk zijn, na zo'n
mazzeldoelpunt krijg je weer
volop moed". Da moed, die
Ajax niet meer ken opbrengen
met nog een kwartier te spelen.
George Knobel zorgelijk kij
kend: „Die eerste twintig minu
ten hebben het gedaan. Toen
faalden we In de afwerking".
Want ook Ajax kan falen. Het
blijkt steeds duidelijxer, en wat
erger is voor de ploeg, veelvul-
dlger.
.1. 54.
i. WlL
KuIJlcn 2-1. Scheids
rechter: Kcl/erToeschouwer»:
65 220 (uitverkocht).
PSV: Van Gerven: Van don Dungen,
Van Kraay. Nordqvlst. DcUbera: W.
van de Kerkhof i Krijgh): Strik.
Lubxcn van de Kerkhof. Ed-
atrOm. Van der Kuylen.
Dord).
Neesken
Mulder,
r. Suurbler, BuUhoff (van
Blankenburg, Krol; Haan,
G. MUhren. Steffenhagen,
HERMAN VAN BERGEM
Op dit moment zag het er voor Ajax nog florissant uit. Steffenhagen buitte een fout van de verdediging
van PSV uit en Ajax leidt met 1—0.
d drie
Inde
kt uil
snaai
zoek.
EN BOSCH Uiteindelijk deed Ad Brouwers In de voor
laatste minuut van de ongenadige thriller tegen FC
Utrecht wat hij al veel eerder had moeten doen. Steeds
had de Bredase rechtsbuiten het hoofd van spits Van
Rooy gezocht. En steeds kwam de overigens voortreffelijk
spelende aanvaller er niet uit. Of er zat een hoofd (Van
Maurik na rust vooral) of een been (Adriaanse meestal)
van een Utrechter tussen. Dat de angst van FC Utrecht
middenin groot was demonstreerde doelman Henriksen.
Herhaaldelijk stapte hij als een haas naar voren om bij
al te groot gevaar attent te kunnen optreden. Maar dat
stapje naar voren werd hem tenslotte fataal.
Bij een van de allerlaatste hande
lingen zette Brouwers niet voor,
maar schoot zelf, fel en haarzui-
ver. Een snoekduik achterwaarts
kon de te ver voor zijn doel op
gestelde Utrechter niet meer
redden. Via een voorsprong van
2-0 keek FC Utrecht ineens tegen
een hatelijke nederlaag van 2-3
aan. Heel NAC jubelde. De roes
van het vorig seizoen, toen de
Brabanders zelfs de beker ver
overden en Europees voetbal
mochten spelen, keerde terug.
Een dolblije trainer Henk'Wul-
lems kon later zijn emoties am
per de baas en schreeuwde te
gen zijn gewoonte in: „Ik zal de
KNVB vragen of wij voortaan
slechts bekerwedstrijden mogen
spelen".
Sensationeel
Aan deze schitterende ontknoping
was sensationeel voetbal vooraf
gegaan. Knap wisselende spel-
patronen gingen gepaard met
balhandelingci. waarin alles zat
wat een echte bekerwedstrijd ei
genlijk moet hebben. Door een
verschrikkelijke nervositeit be
vangen gebeurde net wat niet
verwacht werd van de spelers.
Dat gaf het karakter aan het spel
beeld dat daardoor een genot
e van het bekertoernooi. Olsen heeft voor was om te zien. Toen het score-
ploeggenoten gecomplimenteerd. verloop ook nog bijdroeg tot de
spanning was de thriller com- 1
pleet. De grote verrassingen de
den zich voor rust voor. Al in
de derde minuut van de eerste
helft kwam een afgeslagen
hoekschop via De Jong bij Coté
terecht Met een simpele voetbe
weging bood hij Olsen de kans
de score te openen. FC Utrecht
had het heft in handen en bleef
overtuigend pressievoetbal spe
len. NAC was nergens. De Bra
banders hadden de grootste
moeite de bai op het middenveld
in bezit te houden. Er leek zelfs
geen vuiltje meer aan de luchl
voor FC Utrecht 'oen Bakker
een voorzet van Coté verkeerd
beoordeelde en in eigen doel
kopte: 2-0.
Voor NAC leek zich een catastro
fe af te tekenen. Maar net alsof
van deze achterstand juist een
heilzame inspiratie uitging
schoof de knap herstellende
ploeg van Wullems naar voren.
Iet een op het middenveld bijzon
der goed acterende Bertus Qu-
aars de as van NAC wer
den de lijnen uitgelegd voor te
genacties. Verraderlijke en ef
fectieve manoeuvres. Want kort
na „de klap" veerde alles wat
NAC een goed hart toedroeg op.
Ausputzer Adriaanse speelde te
rug op doelman Henriksen en
de rappe Smits had het gezien.
Het volgende ogenblik brak er
iets bij FC Utrecht. De 2-1 had
nog niet zo erg behoeven te zijn
als de verdedigers het ftoofd
maar koel hadden gehouden.
Maar dat was juist wat er fout
ging. En van die verwarring
maakte ja juist ...Tom smits
weer gebruik. De sensatie van
deze bekerwedstrijd richtte na
een half uur spelen nog eens op
doel. En henriksen was weer
een geslagen man. Hij raakte
de bal nog wei aan maar door
de veranderde richtinR van het
schot kon de achter hem staan
de Adriaanse er niet meer bij:
2-2. Alles wat beslist leek kwam
ln een nieuw perspectief to
staan. Dat was aan de spelers
te merken.
Met een inzet die bijna onmoge
lijk leek, werd verder gestre
den. Door beide kampen. Een
boeiend schouwspel dat na de
rust een nieuwe dimensie kreeg
doordat trainer Bert Jacobs spits
van Maurik terughaalde naar de
verdediging \an FC Utrech)
met de opdracht de inderdaad
gevaarlijke Van Rooy af te
stoppen.
Dat lukte hem weliswaar voor
treffelijk maar zijn afwezigheid
in de voorhoede woog ook
zwaar. Bonsink (Invaller) kon
onmogelijk voor voldoende te
genwicht zorgen.
Deze niet zo gelukkige omzetting
speelde NAC dan ook enorm in
'an voor te trekken. Het leverde
de kaart. Er ging wat minder
dreiging van FC Urecht in do
aanval uit en dat gaf veel op
luchting voor Daan Schrijvers,
nog steeds moeilijk wendbaar,
en zijn collega's. Net toen de
14.000 toeschouwers in Den
Bosch op hun horloge keken, in
afwachting van de verlenging,
die moest komen, scoorde Brou
wers, de onberekenbare vleugel
speler. die al eens eerder zulke
heldendaden op zijn naum
schreef. Scheidsrechter Boostcn
had het vlak voor dit beslissen
de doelpunt nog knap lastig.
Door het harder wordende spel
In de slotfase moest hij Brou
wers op de gele bon slingeren
en hield hij de Utrechter Huls
horst een rode kaar wegens na
trappen voor de neus. Dit wa
ren beslissingen die volkomen
terecht waren.
HANS DE BRUIJN.
