^PERSONEEL WOONWAGENKAMPSCHOOL
NAAR NIEUWE OM GEVING
SNAKT
Overleg CDA
duurt voort
Meer verkeersruimte bij bocht
Hogeivoerd-Korevaarstraat
stad
ID ..We zijn ziek, zwak en ellendig"
„Klein Zwitserland"
Idiote bedoening
Integratie net samenleving
Gebrek aan
leiders
nijpend bij
„Scouting
Leiden"
Brand bij
Hockeyclub
\RI 195
DONDERDAG 14 FEBRUARI 1974
LEIDSE COURANT
in Kip Q
jeelfilm
LEIDEN De leerkrachten van de bijzondere school voor woonwa
genkinderen, gevestigd op het terrein van het woonwagencentrum
aan de Haarlemmertrekvaart, kunnen nauwelijks langer wachten op
hun nieuwe onderkomen in het pand van de voormalige sociale
werkplaats aan t'e Gabriël Metzustraat. Zij kotsen, soms letterlijk,
van het oude, veel te kleine gebouwtje waarin het iedere dag weer
behelpen is. Zij zijn het beu te moeten zitten in een houten bouwval,
waarop zij aarzelen het woord "school" te plakken en die gedeelte
lijk omringd is door een sloot, die het midden houdt tussen een
open riool en een langgerekte vuilnisbelt. De "speelplaats", waaruit
de meeste tegels verdwenen zijn, wordt „Klein Zwitserland" ge
noemd. „Wij zien van elkaar dat we psychisch en fysiek aan het
aftakelen zijn", zegt een moedeloos aandoende hoofdonderwijzer
Patrick Perquin. Mevrouw Dillema, die vooral belast is met de zorg
over de groep zeer jeugdigen, onderstreept dit met de woorden:
„Het personeel is ziek, zwak en ellendig".
Toch zullen zij het nog vele maanden moeten zien uit te zingen. Het
huisvestingsprobleem werd dinsdagmiddag pas, zij het heel sum
mier, in de commissie voor het Onderwijs besproken. Volgende
maand of in april zal het geval in de gemeenteraad gebracht wor
den waana alleen Provinciale Staten nog een spaak in het wiel kan
steken.
i Hoe lang de verbouwing van het pand aan de Gabriël Metzustraat
gaat duren, kan met geen zekerheid gezegd worden. Patrick Per
quin: „In januari 1973 kwam de gemeente Leiden met een ontwerp
plan voor de nieuwe school op de proppen, met het verzoek in de
tekening aan te geven wat er zoal veranderd moest worden. En er
moet wat veranderen! De entree en de gangen moeten verbreed
worden, het dak van het lokaal voor bewegingstherapie verhoogd,
kortom, de buitenmuren blijven staan terwijl het van binnen hele
maal plat gaat".
De verbouwingskosten inclusief het maken van een veilige
verbindingsweg voor de leerlingen, worden geraamd op
804.100 gulden. Hierbij komt de overname van het pand met bijbe
horend terrein van de Gemeentelijke dienst Sociale Werkvoorziening
tegen een boekwaarde per 1 juli 1973 van 637.450 gulden, verhoogd
met een op 41.450 gulden geraamde rentevergoeding wegens leeg
stand. Het totaalbedrag ad. 1.483.000 gulden kan in 20 jaar afge
schreven worden, Voor de overname van het pand moet de Stich
ting Katholiek Onderwijs Leiden, aangezien het hier een bijzondere
vorm van onderwijs betreft, een waarborgsom van 10 procent van
het geraamde totaalbedrag, storten, dus 148.300 gulden. De leer
krachten snakken naar die dag: „Misschien houdt alleen de gedachte
hieraan ons nog overeind", zegt de heer Perquin. „Dat dan deze hele
idiote bedoening hier achter de rug is en we echt kunnen gaan les
geven".
Met "idiote bedoening" bedoelt de hoofdonderwijzer vooral de taak
verdeling en de omstandigheden waarop les gegeven moet worden.
Zo bevindt een van de twee kleuterklassen zich in de hal, tevens
garderobe en entree van het schooltje. In deze hal beschikt men niet
over verwarming, ventilatie en daglicht. Wel komen hier op uit de
toiletten en de fietsenberging annex vaklokaal voor huishoudelijke
vorming annex bergplaats voor leermiddelen. In de lokalen van de
kernafdeling moeten noodgedwongen groepen bijelkaar gepropt wor
den die onderling te veel verschillen wat leeftijd en niveau betreft.
De kernafdeling heeft gezien het aantal leerlingen recht op vier leer
krachten. Er zijn er echter twee plus een part-timer voor 12 uur in
de week. Er zijn dus vacatures. Perquin: „We krijgen er niemand
voor. Als sollicitanten zien in welke omgeving ze moeten lesgeven
en onder welke omstandigheden slechte verluchting en ventilatie.
onvoldoende sanitair, veel te kleine lokalen, enz. bedanken ze
er meteen voor en we nemen ze het niet eens kwalijk. De enkelen
die het probeerden, zagen we binnen drie maanden instorten en ver
dwijnen. Wij met ons vieren hebben het geluk dat we er al zo lang
zitten
Iedere dag langer lesgeven aan deze school is onverantwoordelijk,
vinden de leerkrachten. Zowel voor henzelf als voor de leerlingen.
Ze moeten er niet aan denken as ze het nog eens een jaar moeten
zien uit te houden en datgaatertoch echt wel in zitten. Perquin:
„Laat iedereen, die zich er mee kan bemoeien zo veel mogelijk
druk uitoefenen dat wij spoedig kunnen beginnen in onze nieuwe
school. Laat Kamerleden eens komen kijken. Wij krijgen altijd te
horen dat het onderwijs in een woonwagenkampschool op zo'n laag
pitje staat, maar we kunnen gewoon niet beter!
Waaraan mevrouw Dillema, die al 8'A jaar aan deze school verbon
den is .toevoegt: ,,'t Is dat we niet mogen staken, anders hadden
we het al lang gedaan. Er moet eerst iemand doodvallen, dan gaan
ze haast maken". In dit verband werd prompt het bezoek van me
vrouw wethouder Den Haan enige tijd geleden aangehaald. Mevrouw
Den Haan kwam toen te vallen door een kuil in Klein Zwitserland,
en meteen de volgende dag kwam de Dienst Gemeentewerken deze
kuil dicht maken. Het kan dus wel vlug.
Toch zou niemand de woonwagenkampschool willen ruilen voor een ge
wone basisschool, hoe paradoxaal het ook mag klinken. Perquin:
„Als we de secundaire arbeidsvoorwaarden buiten beschouwing la
ten, is het hier enorm leuk. We kunnen goed met de ouders overweg
en de kinderen zijn erg spontaan en open. En het doet ons geweldig
deugd dat de kinderen zo graag naar school gaan. Maar we willen
wel eens iets anders met de kinderen doen, onderwijsvernieuwingen
brengen of iets dergelijks. Het gaat hier echter niet: iedereen is op
en alles loopt dood".
O
Dat de toekomstige school op enige afstand van het kamp komt te
staan, wordt door niemand een bezwaar gevknden. „Het betekent
een flinke stap op de weg naar de integratie van het kamponder-
wijs met de burgersamenleving. De ouders ervaren dat ook en zien
de waarde er van in. Uiteraard wordt het contact met de ouders
iets minder, het praatje door het raam zal misschien verdwijnen,
maar dat gebeurt bij een gewone basisschool ook niet. Uiteraard or
ganiseren we ouderavonden. We moeten immers streven naar een
geleidelijke en verantwoorde opheffing van de kampscholen dus is
het een stap in de goede richting. Landelijk is overigens gebleken
dat een verwijdering tussen school en kamp uitermate gunstig is.
Het is echter in alle opzichten noodzakelijk dat ve zo spoedig moge
lijk overgaan naar het nieuwe gebouw. Er is niets meer dat pleit
voor deze school. Misschen alleen het sentiment, maar daar kan je
niet op staan. Weg hier, liever vandaag dan morgen".
Ondanks mijn korte verblijf op deze school bleef ik odk niet helemaal
van deze gedachte gevrijwaard. Lopend naast mijn fiets door Klein
Zwitserland moest ik oed uitkijken niet het voorbeeld van mevrouw
Den Haan te volgen. De kuilen wren opeens veel dieper en het open
riool veel smeriger. Er is inderdaad niets dat nog voor deze school
pleit. Snel wg hier.
ARNOLD HENDRIKSEN
LEIDEN Voor ongeveer 1500 jongeren tussen
8 en 16 jaar is het in de Leidse regio zater
dagmiddag verkenningsmiddag. Dan komen
zij bijeen in hun groepshuizen om daar het
„spel van verkenning" te spelen. Dit spel om
vat speurtochten, leren kamperen of leren zei
len maar ook handenarbeid, en allerlei nuttige
handvaardigheden, die het mogelijk maken
om „te pionieren". In dit alles is echter sinds
de Tweede Wereldoorlog Vi beetje de klad ge
komen. Dit is niet zozeer te wijten aan 't en
thousiasme van de kinderen, maar meer aan
het gebrek aan leiding.
„We hebben al een groep moeten opheffen",
zegt mevrouw Van Velthuysen, secretaresse
van het districtsbestuur „Scouting Leiden".
„Een andere groep heeft vier maanden moe
ten wachten op een leidster". Mevrouw Van
Velthuysen wil dit gebrek aan belangstelling
nu niet direct schuiven op een negatieve in
stelling van vele jongeren. „Daarvoor ken ik
er te veel die wel enthousiast zijn". Maar ze
is van mening dat het toch wel die kant op
wijst. „Ook ouderen kan je een negatieve in
stelling verwijten. Er zijn genoeg ouders die
het best vinden als- hun kinderen in het week
end een paar uur de deur uit zijn zonder dat
ze een vinger willen uitsteken om te helpen".
„ScGuting Leiden" werd begin vorig jaar opge
richt. De groep werd samengesteld uit het Ne
derlands Padvindsters Gilde, de Nederlandse
padvinders vereniging, de katholieke verken
ners en de Nederlandse gidsen. „Scouting Lei
den" is een heel klein onderdeel van de we
reldomvattende organisatie van padvinders.
Er is veel veranderd sinds de eerste kabouters,
verkenners en gidsen rond 1910 hun intrede in
Nederland deden. Gekleed in korte ribbroek en
kniekousen met een boed (de jongens) en een
bloese met stropdas en een fluitje in de borst
zak (de meisjes) veroverden zij al spoedig het
clubleven. De kleding is gebleven de mentali
teit is echter wel enigszins veranderd. „Dat is
toch logisch", zegt mevrouw Van Velthuysen.
„We leven in een veranderende wereld daar
moet je je organisatie aan aanpassen". Zo is
het behalen van insignes op de wip komen te
staan. „Veel leiders vonden dat de rivaliteit
in de groep hierdoor bevorderd werd. We
doen nu veel meer groepswerk dan vroeger.
Dat werkt veel positiever op de jongeren".
Maar om definitief met alle tradities in de
padvinderij te breken daar voelt de secreta
resse niet zo veel voor.
„De kleding, de belofte en alles wat daarbij
hoort geeft ons een eigen gezicht. Het onder
scheidt ons van ander clubwerk. Daarbij komt
ook nog onze traditie van het kamperer.. De
kinderen leren in de zomer zich te behelpen
met zo min mogelijk hulpmiddelen. Daar
wordt ook in de winter aangewerkt. Dan leren
ze te gaan met een kompas of, voor de zee
verkenners, verschillende knopen leggen".
Het beeld van de padvinder die een vuurtje kan
aanleggen met behulp van wat zonnestralen
en een vergrootglas, heeft in de loop van de
tijd wel het veld moeten ruimen voor een pad
vinder die met anderen rond een kampvuurtje
zit dat is aangestoken met een lucifer, maar
de gezelligheid is er niet minder om. „Als je
eenmaal in de padvinderij terecht bent geko
men, kan je je er moeilijk van losmaken",
zegt mevrouw Van Velthuysen, „overal kom
je ze tegen en dat geeft een fijn gevoel van
verbondenheid".
Behalve bestuurslid is mevrouw Van Velthuysen
trainster van de leidsters. „Een keer in de zo
veel tijd komen we bijeen. Dan leg ik wat
spelletjes uit die de leidsters met de kinderen
kunnen doen, of gaan we onder leiding van
deskundigen handenarbeiden of volksdansen".
Deze trainingsdagen hebben een tweedelig
doel. Het contact tussen de leiding wordt er
door bevorderd en de leiders worden aan
ideeën geholpen om de kinderen verantwoord
bezig te houden.
„Met name het contact is bijzonder belangrijk.
Het district heeft een 90 eenheden. Vroeger
waren déze verdeeld in vier verschillende or
ganisaties, die nog naar elkaar aan het toe
groeien zijn. Bovendien kan het bestuur door
een goed contact beter op de hoogte blijven
van eventuele moeilijkheden".
De groepen in Leiden, die vooral uit zeeverken
ners bestaan, kampen erg met huisvestings
problemen. Dat is in de randgemeenten wat
minder. Ook met de subsidie zit het bij de
Leidse groepen heel wat minder dan in de
omringende gemeenten. Wat dat betreft is de
bundeling bijzonder gunstig geweest. „De
noodlijdende groepen kunnen nu beter gehol
pen worden. Ook zien we meer en meer fusies
tussen de groepen onderling ontstaan. Dit
kunnen we alleen maar toejuichen aangezien
subsidie wordt uitgekeerd naar het aantal kin
deren".
Ook de inspraak heeft langzaam maar zeker
binnen de padvinderij van zich doen spreken
Het dochtertje van mevrouw Velthuysen, die
al vanaf haar achtste bij de Scouting zit ver
telt: „Vanaf 1 maart gaan we ons eigen pro
gramma afwerken. We hebben allemaal mo
gen opschrijven wat we graag zouden willen
doen. Daarvan is een programma opgesteld.
Wanneer je onderwerp aan de beurt is moet
je dat zelf voorbereiden". Haar moeder vult
aan: „Dat werkt een verantwoordelijkheidsge
voel in de hand, die je aan kinderen vanaf 11
makkelijk kunt overlaten. Natuurlijk moet de
leidster wel wat achter de hand hebben, voor
als het een keertje misgaat.
Wanneer de kinderen 11. 12 jaar zijn geworden
begint de grote leegloop uit de padvinderij. Ze
vinden het uniform vervelend om te dragen,
en worden ook een beetje geplaagd met het
oude idee „elke dag een goede -laad". Me
vrouw Velthuysen: „Dat is het bepaald niet
meer we laten de kinderen een belofte afleg
gen om te helpen waar dat nodig is en ik
dacht dat dat een heel normale zaak was. Dat
leert toch elke ouder ook aan zijn kind? We
trachten daar een aanvulling op te geven".
LEIDEN In een onlangs besloten afdelingsvergadering heeft de
KVP onlangs besloten het overleg binnen de CDA gaande te hou
den. Hiertoe is een stuurgroep ingesteld. Met andere partijen wor
den voor de verkiezingen geen afspraken gemaakt. Na de verkiezin
gen Is overleg over de college-vorming met alle daarvoor open
staande fractie gewenst. Hierbij denkt de KVP aan een afspiege
lingscollege.
Op woensdag 13 maart zal de KVP-afdeling schriftelijk stemmen over
de plaatsen van de aangewezen kandidaten op de CDA-lijst voor de
gemeenteraadsverkiezingen. Deze kandidaten zijn: de dames Van
Akkeren en Gründeman en de heren Bestelink, Driessen, Edelaar,
Endhoven, Ham, Van Rijn sr, Van Rijn jr, Sala, Stroink, Vervoorn,
Van Westbroek, Van der Zon en Van Zijp.
■Hl
WÊÊÊÊÊKÈÊÊÊÊÊKÈÊÊm.
LEIDEN In ambtelijke kringen
werd gistermiddag afscheid ge
nomen van de directeur van de
Gemeentelijke Sociale Dienst, de
heer mr, J. W. ten Napel. Da
heer Ten Napel heeft een werk
kring aanvaard op het ministe
rie van Cultuur. Recreatie en
Maatschappelijk Werk. De heer
Ten Napel, geboren in 1920 te
Den Haag, werd op 18 juni 1962
door de gemeenteraad van Lei
den benoemd tot directeur. Hij
was hiervoor als directeur ver
bonden aan de Gemeentelijke
Dienst Sociale Zorg te Voor
burg. Tijdens de receptie gister
middag werd de scheidende di
recteur onder meer toegesproken
door wethouder mevrouw Den
Haan. onder wiens portefeuille
hij viel. Op de foto v.l.n.r. bur~
gemeester Vis. mevrouw en me
neer Ten Napel en wethouder
Den Haag-Groen.
„Argenta"SuperLux:
de lamp met 30%
meer licht op tafel
vooi dezelfde stroomkosten
De „duiventil'1 is niet meer
PHILIPS
Leiden Dinsdag is een begin gemaakt met het slopen van het be
dieningshuisje voor de verkeerslichten op de kruising Breestraat,
Gangetje, Korevaarstraat en Hogewoerd. Gistermiddag staken de
laatste betonnen resten van het huisje -bij iedere rechtgeaarde Lel-
denaar beter bekend als de „duiventil"- enigszins triest boven het
trottoir uit (zie foto), terwijl een bulldozer zich opmaakte de vernie
tiging te vol'ooien.
De „duiventil" werd in 1956 in gebruik genomen om tijdens de spitsu
ren het verkeer op dit zeer drukke en smalle kruispunt te kunnen
regelen. Het nogal opvallende glazen huisje op de hoge betonnen
voet, was in Leiden het enige in zijn soort. Het bedieningshuisje
werd in 1972 buiten gebruik gesteld, omdat een automatische ver
keerslichteninstallatie de bediening met de hand overbodig maakte.
Het gevaarte (zowel het huisje als de pilaar) is nu afgebroken om de
weggebruikers meer zicht op het kruispunt te geven. Tevens zullen i
na afloop van de sloopwerkzaamheden werklieden van de afdeling
Bestrating van Openbare Werken de bocht Hogewoerd-Korevaar-1
straat „afvlakken", zodat de verkeersstroom meer ruimte zal krij
gen. Het gehele karwei zal ongeveer een week duren.
Noordwijk Gistermiddag r.m-
streeks vijf uur brka brand uit
in het clubgebouw van de Noord-
wijkse Hockeyclub op het gem.
sportpark. Daarbij werd de kan
tine geheel door het vuur ver
nield. p Hoe de brand is ont
staan was gisteravond nog
niet bekend. Het onderzoek is
nog gaande.
