alle
domineerde op
fruiten: 3-1
Roodenburg past
zich goed aan
'Matig' te groot woord
voor LFC-Blauw Zwart
zich in Randstad S.
LEIDEN Ook de twefcde
thuiswedstrijd in successie
heeft UVS twee punten opge
leverd. Na Roodenburg werd
nu Papendrecht tot capitula
tie gedwongen en eerlijk ge-
aegd ging dat makkelijker
dan verwacht. Met die vier
punten in de achterzak kan
UVS zich nu met een gerust
hart opmaken voor dfc grote
strijd van volgende week,
namelijk de ontmoeting met
koploper Hermes DVS. De
Schiedammers wonnen hun
ontmoeting tegen DRL even
eens met behoorlijke cijfers
en, aangevuld met Unitas,
gaat dit trio inmiddels be
hoorlijk stevig aan de lei
ding. Welhaast zeker spelen
deze teams volgend jaar in
de hoofdklasse. Het gaat er
nu nog om wie er kampioen
van lb zal worden. UVS
heeft daarvoor uitsteleende-
troeven in handen.
Dat bleek althans weer uit de
wedstrijd met het toch altijd
lastige Papendrecht.. De Lei-
denaars hebben dit treffen
volkomen beheerst. z-elfs
toen zij met 0-1 achterkwa
men was er geen vuiltje aan
de lucht. In hetzelfde tempo,
net zo rustig, blleef men naar
gaten zoeken; gaten die ei
genlijk al gevonden waren.
Want toen men na elf minu
ten spelen de balans op
maakte, bleek dan inderdaad
Papendrecht wel met 1-0
voor te staan, maar had
IJVS reeds een handvol kan
sen ongebruikt gelaten. Toen
men na deze tegenvaller
bij een plotselinge counter
bleek Papendrecht's enige
gevaar Molenbeek helemaal
vrij te staan, waarna hij ver
volgens de opgekomen Lutje-
boer een niet te missen kans
bood; hard en laag 0-1 k dan
ook doorging alsof er niets
gebeurd was, werd al spoe
dig duidelijk dat UVS Wel
moest gaan winnen. Welis
waar bleek Papendrecht in
staat om een aardig spelletje
op het groen te leggen, doch
wat men tekort kwam legde
UVS op zijn beurt wel heel
snel bloot. Papendrecht liet
het middenveld hlet midden-
veld en tikte heel aardig tot
aan de middenlijn, maar
daarna wist men het niet
meer en probeerde dan
maar via harde knallen spits
Molenbeek te bereikien. Deze
beweeglijke en uiterst ge-
tructe aanvaller kreeg, na
het openingsdoelpunt, van
Henk Rol echter geen meter
meer, waarmee het gevaar
Papendrecht in de kiem
was gesmoord. Vervolgens
bleek de tegenstander niet in
staat om de actieve frontli
nie van UVS aan banden te
leggen en ook niet om het
opkomende gevaar (Désar
en Lagendijk) voldoende af
te stoppen. Via vooral Hen-
drikse kreeg UVS dan ook
kans op kans. Verscheidene
malen had hij zijn tegenstan
der al op het verkeerde been
gezet en zijn medespelers
Verver en Van Velsen niet te
issen kansen geboden aleer
hij vrucht kon plukken van
zijn werk.
In 4a veertigste minuut werd
hij door Désar zelf vrijge-
speeld, doch zijn schot werd
door Papendrecht-verdediger
Terlouw met de handen ge
stopt. Dat gebeurde dan in
een poging om zijn lichaam
te berschermen, doch de uit
stekend leidende Egberts
kende geen genade: penalty.
Désar maakte geen fout.
Maar de koek was nog niet
op, want UVS wenste door te
zetten. En zie, nog geen mi
nuut later lag de bal al weer
in het net, toen Lagendijk op
de hem bekende manier
hard uithaalde en hoog in de
touwen schietend doelman
Romijn kansloos liet, 2-1.
Papendrecht was zo verbouwe
reerd, dat men nog in die
zelfde minuut op 3-1 had ge
staan, ware het niet, dat Dé
sar behalve de doelman ook
het doöl zelf passeerde.
Jpist voor het rustsignaal had
er nog een vreemd voorval
plaats. Désar raakte bijna
slaags met opponent Bergs-
ma. Scheidsrechter Egberts
vloog er onmiddellijk op af,
maar was daarbij iets té en
thousiast. Hij vergiste zich
danig in zijn afzet en sprong
pardoes op de nek van de
bukkende Bergsma. Speler
en scheidsrechter gingen
neer, wat nogal een komisch
tafereeltje was.
Na de hervatting sloeg UVS on
middellijk spijkers met kop
pen. De keihard werkende
Jan Verver pikte de bal af
van tegenspeler Van de Kooy
en ging in volle snelheid op
het goal af. Vanuit de hoek
schoot hij hard in. doch doel
man Romijn wist de bal nog
weg te slaan. Precies voor
de voeten van uiteraard
John van Velsen die even
koel als altijd het werk af
maakte: 3-1 en er was geen
vuiltje rreeer aan die lucht.
Kalm schakelde UVS over op
het tik-tak systeem en
wachtte de stormlopen van
Papendrecht geduldig af.
Verbazing allerwege, want
Papendrecht was reeds uit
geteld. Men probeerde het
wel, maar met zó weinig
zelfvertrouwen en met zo'n
gieringe inaet, dat UVS dom
weg bleef domineren en spe
lenderwijs nog een aantal
kansen kreeg. Die werden
dan wel onbenut gelaten,
want 3-1 is tenslotte een
mooie stand. Weinig nieuws
valt er verder te vermelden,
al kreeg Sloos het dan net
iets drukker dan in de eerste
helft. Hij kwam echter niet
of nauwelijks in moeilijkhe
den, want meestal losten
Hannaart en Rol de zaak wel
op. UVS was tevreden, Pa
pendrecht had geen kracht
om terug te komen en de uit
slag klopt exact. Meer valt
er eigenlijk niet te vertellen.
I-r
Hendrikse zette voor maar V. Velsen mist de goede kans
iW*y.' -O.
IBRH
VOORSCHOTEN Ook bij
Randstad SportTeylingen
was het de wind, die nogal
wat roet blies in wat een
smakelijke voetbalmaaltijd
had kunnen worden. Toch
waren de (weinige) trouwe
supporters niet voor niets ge
komen, want hoewel het ver
toonde spel wat moeilijk te
verteren was, werd de voet
baldis gegarneerd met drie
doelpunten, die de fijnproe
vers de vingers deden aflik
ken.
En
greep die de wind op de Sas-
semers uitoefende, maar de
beste mogelijkheden waren
tooh voor Randstad Sport
weggelegd, en in de 30e mi
nuut was daar opeens het
tweede doelpunt, dat evenals
het eerste uit een theorie
boekje moet zijn gehaald.
De Teylingen-verdediging werd
op links door het duo Van
Zijp—Mugge weggespeeld en
de gave trekbal van eerstge
noemde leverde voor Jan
Zoetmelk geen problemen
op: 2—0.
De tweede helft gaf feitelijk
eenzelfde beeld te zien als de
de Randstad-supportess
gingen helemaal verzadigd
naar huis, want koploper
Teylingen verslikte zich dui
delijk in de vraatzucht van
de enthousiaste Voorschote
naren. Reeds na een luttel
aantal minuten spelen was
het zonneklaar, dat het zaak
was in deze wedstrijd met
wind mee zoveel mogelijk
doelpunten te maken. En
daar Randstad Sport in de
eerste helft de storm in de
rug had, vingen de Zwartwit-
ten het eerst hiermee aan. In
de 11e minuut kopte Jan
Zoetemelk een voorzet van
Henk v.d. Zwan zo nauwkeu
rig in de bovenhoek, dat
doelman Toon Hoogervorst
zelfs al had hij een hand uit
gestoken, hoogst waarschijn-
lijk nog geen schijn van
kans had gehad. Hierna
kwam Teylingen welis^arRandstad mist hier de kans op een
wat meer los uit de vaste doel ligt.
eerste, met dien verstande,
dat nu Teylingen de orkaan
mee had. En reeds na een
vijftal minuten bleek wat dit
betekende. Hoog boven de
Randstad-verdediging uitto
renend kopte Peet v. d.
Vlugt de stand naar 21.
Hierbij zou het blijven hoe
wel aanval op aanval en cor
ner op corner op het Rand
stad-doel afrolde. Paal en lat
echter en niet op de laatste
plaats invaller-keeper Bob
Hendrikse hielden Teylingen
af van een toch wel ver
diend gelijkspel.
RON POLANE
doelpunt, hoewel Van Zijp in het
LISSE Sportclub Lisse heeft
weer gewonnen, maar vraag
niet hoe. Er werd in deze thuis
wedstrijden tegen ODB bijzon
der slecht gespeeld en in feite
verdienden alleen Jos Faas en
Frans van der Laan een vol
doende. Brandhout dus, wat
deze wedstrijd tegen het laagge-
klaste ODB betreft. Het heeft er
aanvankelijk nog naar uit ge
zien, dat Lisse zijn zoveelste
misser zou maken tegen een
laaggeklaste tegenstander. De
eerste de beste aanval al scoor
de ODB dankzij enkele enorme
blunders van doelman Jan Kees
Koot. Eerst gooide hij de bal
gewillig voor de voeten van een
tegenstander en toen deze slap
inschoot, dook hij bovendien nog
'raai over het leder heen: 0-1.
Tot de 30e minuut moest Lisse
aankijken tegen deze achter
stand. Toen bracht Hans Hoog
kamer beide partijen weer
naast elkaar. Frans Laan speel
de de bal goed aan,waarna de
forsgebouwde achterspeler
Hoogkamer op zijn bekende ma
nier doordrukte en zuiver in
schoot. Na rust dacht iedereen
dat Lisse wel door zou drukken,
maar er was ook nu weer geen
enkele aanleiding om een
schoonheidsprijs uit te reiken.
De enige opvallende actie lever
de echter wel het winnende
doelpunt op. Harrie van de Zwet
kreeg de bal op maat voor zijn
schoenneus en van ver schoot
hij hard in. Sportclub Lisse had
de punten binnen, maar overtui
gend was het niet
LEIDEN De spanning in de
tweede klas stijgt met de
week, maar het peil van de
wedstrijden schijnt rcciprook
te dalen. Drie wedstrijden op
één rij - Blauw Zwart-
RKAVV, LFC-Lugdunum en
LFC-Blauw Zwart - zijn een
uitstekende graadmeter voor
defle dalend» lijn. Negatief
hoogtepunt van deze reeks is
stellig LFC—Blauw Zwart. In
deze wel bijzonder matige
wedstrijd wist slechts een
man een voldoende te halen:
de scheidsrechter. Een man
dus, die geen wezenlijke ln-
'vloed uitoefent op het spel
peil. Schidsrechter Kok was
de enifee, die niet in de groto
malaise deelde. Een harde,
strakke wind, een bijzond *r
effectvol veld, vele onnodige
overtredingen, even vele uit-
ballen en ontelbare mislukte
combinaties maakten deze
wedstrijd tot een naargeestig
gelreel. waarvan het einde
maar langzaam in zicht
kwam.
Van vele wedstrijden kun je
wel eens zeggen, dat ze als
een nachtkaars uitgingen,
maar dit keer heeft deze be
kende kaarssoort niet eens
gebrand, Iaat staan, dat hij
uitgegaan kan zijn. Nee, de
pit werd reeds bij het eerste
fluitsignaal stevig in het vet
gedrukt. Slechts enkele po
gingen om deze kaars aan
het hranden te krijgen, wis
ten een licht op deze wed
strijd te werpen. Pogingen,
die dan alleen nog in de
tweede helft ondernomen
werden. Zeer terecht kwam
trainer Rucksloot van Blauw
Zwart dan ook tot de conclu
sie, dat dit een volkomen
,,dode" wedstrijd was ge
feest, waarin beide ploegen
zich weinig of geen kansen
hadden weten te scheppen.
Over de eerste helft kunnen
we b:jzonder kort zijn. Beide
ploegen streden om de grote
prijs voor de meest middel
matige ploeg, waar LFC
door het veöl te korte spel
wel de meeste aanspraak op
maakte.
Slechts een luchtduel tussen
Hoek en Pieterse. dat veel
verwarring bracht in de
Wassenaarse verdediging en
een doorbraak van Hoog-
«boom, die op hardhandige
wijze werd verijdeld, kon het
peil van de wedstrijd even
naar een iets hoger plan
brengen.
Even, heel even, leek er in de
tweede helft toch nog leven
in de brouwerij te komen.
De eerste keer ln de tiende
minuut, toen Rene Holswil-
der een voorzet van Teun
Hoek met een kopbal erg
fraai afwerkte en LFC daar
mee een inspiratiebron in
harden leek te hebben. Het
enthousiasme waarde even
door de geel-zwarte gelede
ren, maar verdween even
snel, als het was gekomen.
Het kwam pas weer terug,
voor de tweede keeer, toen
Wim Tolido Sjaak Bouw
meester vergeefs liet graaien
naar een van zijn voet ko
mende. indraaiende korner.
LFC schrok van de gelijkma
ker en wenste toch nog iets
goed te maken. Slechts twee
maal echter werd het LFC-
hart begiftigd met een elek
trische impuls en even zove
le malen trad Koos Bekooy
op als noodzakelijke pace
maker. Di; vrijgekomen vol
tage bleek echter niet vol-
Cocfe van Weerlee probeert Tolido de bal te onUutsa len. Gundikum en V. Seggelen kijken toe
doende te zijn, om het licht
voor LFC op groen te zetten.
Het bleef op oranje staan,
want Koos Bekooy wist de
twee uitgespeelde kansen
niet in doelpun ten om te
zetten. Oog in oog met Pie
terse zag hij de eerste keer
zijn schot gestopt en de
tweede keer speelde hij te
ver voor zich uit. zodat Pie
terse ook nu redding kon
brengen.
Toen was er ook eindelijk een
einde gekomen aan dit wei
nig, enerverende treffen,
waarin nog te vaak een be
roep werd gedaan óp de
deugdelijkheid van bepaalde
lichaamsdelen en maar zel
den op het eigen voetbal kun-
den op het e.igcn voetbal-
kunnen.
PIET VAN DAM
LEIDEN Roodenburg heeft
zich in Zwijndrecht goed aan
de heersende omstandighe
den aangepast. Allereerst
aan natuurlijke omstandighe
den als wind en regen, waar
van de Is-atste de toplaag
van het veld had omgetoverd
in een gladde, vette en moei
lijk bespeelbare massa en op
dc tweede plaats aan twee
omzettingen in de eigen
ploeg. Zonder Henny de
Klerk - door het bestuur voor
uitlopend op een beslissing
van de KNVB reeds ge
schorst - en na tien minuten
ook nog zonder Peter Dub-
beldeman - dijbeenblessure
heeft men zich goed welen
aan te passen. Of beter ge
zegd de respectievelijke in
vallers hebben zich goed
aangepast. Hans Hannaart
maakt een veelbelovende co-
me-back op het middenveld
en Ger Straathof-invaller
voor Dubbcldeman - toonde
aan, dat Roodenburg in de
breedte momenteel sterk ge
noeg is.
Aanvankelijk had de ploeg van
trainer Smits het door die
wissel even moeilijk, maar
al snel bleek dat het meespe
len van Straathof geen ver
zwakking betekende. Opval
lend was ook, na een weife
lend begin, de goede coördi
natie tussen middenveld en
voorhoede. Vooral op de
rechtervleugel verliepen de
combinaties erg vloeiend.
Mede door het scoreverloop -
de rust brak aan met een
dubbelblanke stand - bleef
een inzinking van Rooden-
burg in de tweede helft ach
terwege. Eerder nog: het
zelfvertrouwen was weer he
lemaal terug, toen men na 15
minuten in de tweede helft
een 1—0 voorsprong nam.
Een voorzet van links, waal
de terug van het doel, dreig
de de achterspelers van
Zwijndrecht voorbij ie
waaien en Ger Straathof in
vrije schietpositie te bren
gen, waardoor een handsbat
de enige oplossing scheen.
Zwijndrecht was conditioneel
en mentaal aan het eind van
zijn Latijn, maar wist toch,
op een moment, dat Rooden
burg de wedstrijd volkomen
onder controle hjJ terug te
slaan. Een schuiver van 30
meter werd door Peter
Boom verkeerd beoordeeld
en deze gelijkmaker beteken
de een oppepper voor de
Zwijndrecht-plóeg, waardoor
Roodenburg het toch nog
even moeilijk kreeg. Zwijn
drecht speelde boven zijn
kunnen en wist het dan ook
niet lang vol te houden.
Roodenburg sloeg terug, ver
overde weer een veldmeer-
derheid en wist vier minuten
voor tijd toch nog dc ver
diende overwinning te beha
len. Een vrije trap van Sam
den Os werd door Reinier
Verkuylen in de uiterste
hoek gekopt, wat 2—1 bete
kende, hetgeen tevens de
eindstand was.
