KINDERAFDELING
ELISABETH" EEN
PARADIJSJE OP
ZOLDER"
NIEUWE
RIOLERING
IN GEDEMPTE
TREKVLIET
stad
Met ket oog gericht op beterschap
55
55
Zoeterwoudenaar
wil autopool
op touw zetten
Verlanglijst
Vlieland
Leidse bioscopen
Opstand den
zwaardvechters
Geen Halleluja
voor drie duivels
Cabaret
PAGINA 3 VRIJDAG 23 NOVEMBER 1973
LEIDSE COURANT
Leiderdorp „Hallo, Jaap, Truss, Jacqueline, Henk en alle andere
kinderen, kom maar in de crèche wanneer pappa en mamma op be
zoek zijn. Tot zo!, 3e verdieping". Een vrolijke mededeling op de
glazen deur van vleugel F, vijfde etage, op daktuinhoogte. Zoiets is
niet tegen dovemans oren gezegd, want vooral op de woensdagmid
dagen is het van 2 tot tegen 5 uur in de crèche een bezigzijn van
belang. Ouders die de zieke patiëntjes komen opzoeken hoeven op
de duur de meekomende broertjes en zusjes niet eens meer naar
beneden te sturen, die vinden de weg vanzelf. Dit geldt trouwens
alle kinderen van alle bezoekers in het hele ziekenhuis! Wat ons
verhaaltje betref, blijven we evenwel op de vijfde verdieping van
het St. Elisabeth-ziekenhuis, waar de bijna 50 kinderen in de leef
tijd van één tot veertien jaar een zee van ruimte hebben. „Hier
kun je gewoon leven met de kinderen", zegt zuster J. Kooyman,
hoofdverpleegster van de kinderafdeling, als ze de situatie hier met
die van het oude gebouw aan de Hooigracht vergelijkt. Daar boven
is het allemaal zo plezierig mogelijk.
Als je niet op de bedjes let, heeft
deze afdeling met de slingers,
de papieren bloemen, de meters
opgeplakte prentbriefkaarten en
de kindertekeningen aan de
wanden meer weg van een stel
gèzellige klaslokalen. De opge
ruimdheid straalt je tegemoet,
maar de ondertoon staat ergens
op een felicitatiekaart te lezen:
„Ik wens je van harte beter
schap.."
-Het gehele personeel op deze mo
derne afdeling, zowel verple-
gend als verzorgend, is op de
kinderen ingesteld. Het is een
afdeling waar de persoonlijke
verantwoordelijkheid sterk geldt:
1 bij de geringste fout is er geen
kind dat je waarschuwt. Ver
pleegsters die hier komen wer
ken, worden eerst speciaal „bij
geschoold": „de eerste dagen
staan hun handen gewoon
scheef", heeft zuster Kooyman
ervaren, „maar daarna is men
al gauw best op dreef". Sinds 1
november hebben de kinderen
een eigen vertrouwensvrouw':
Fransje Ingelse. Zij is de eerste
observatrice, die vroeger spel-
leidster heette. Fransje draagt
een geel „complet" en mag als
enige van het vrouwelijk perso-
neel sieraden dragen, „omdat
ze zoveel mogelijk op een ge
woon mens moet lijken". Mej.
Ingelse heeft haar opleiding 4
jaar (Nijverheidsonderwijs) XX
ze was toen lerares kinderver
zorging en -opvoeding. Vervol-
gens kwam ze een jaar in oplei
ding in de kinderkliniek van het
Academisch Ziekenhuis: daarna
mag je ...e observatrice noe-
Franse Ingelse is een Vraagbaak
voor de kinderen, ze observeert,
houdt de patiëntjes bezig en
vangt ze op. Daar heeft ze meer
dan een hele dagtaak aan. Zus
ter Kooyman vertelt, dat, naast
de verpleging, in eerste instan
tie alle aandacht wordt geschon
ken aan de voorbereiding van
allerlei ingrepen die op de afde
ling zelf plaatsvinden: vanaf de-
prik, foto's, onderzoeken (ook
EEG, isothopen en laborato
riumwerkzaamheden) tot prepa
ratie voor een operatie toe. „We
doen hier niets „zomaar", we
vertellen de kinderen op hun ei
gen niveau wat we met ze gaan
„xdoen", aldus zuster Kooyman.
Zelden hoor je hier een huilend
kind; ze zijn altijd met iets be
zig. Zuster Kooyman: „We pro
beren de gezinssituatie zo goed
y mogelijk te benaderen: er
'wordt ontbeten, gewassen en
^bedden verschoond. Na de kof-
'fie ontstaan allemaal activitei
ten, zoals in deze tijd St. Nico-
;"laas en zwarte pieten maken.
Verder wordt er geverfd, ge-
knutseld en niet zelden tref je
voetballende jongens aan. Zoiets
kost soms een lamp". Het zijn
bezigheden die zuster Kooyman
en haar collegae in de beste
stemming houden, 's Zomers
kunnen de kinderen, die van het
overige ziekenhuisleven totaal
.niets merken, op het brede dak-
- balkon. Deze zomer werd een
kinderbad aangeschaft, er is al
.Jekker geplonsd. „We zijn van
plan, buiten op het terras een
speelplaats aan te leggen met
zandbakken, schommels en an-
der tuig. Tenminste, als er geen
Veranderende
kinder
geneeskunde
budgettaire bezwaren zijn",
hoopt zuster Kooyman.
„Budgettaire bezwaren" is een
begrip dat binnen de zieken
huiswereld steeds meer inbur
gert. Dat hebben we vorige
week nog op het symposium
kunnen vernemen. Verpleging
kost handen vol geld. In vleu
gel F was de baby-afdeling ge
vestigd: „een paar maanden
hebben we er met 4 of 5 baby's
gezeten. Daar kun je geen hele
stafbezetting continu voor op de
been houden. Daarom is die af
deling gesloten, de baby's zijn
verhuisd naar C en verblijven
daar samen met de isoleerafde
ling. Alles gebaseerd op econo
mische gronden", legt zuster
Kooyman uit.
In dit verband spreekt kinderspe
cialist dr. S. E. Bos van een
„veranderende kindergenees
kunde": „door familieplanning
is het totaal aantal kinderen,
dat per jaar in ons land wordt
geboren, afgenomen en dit aan
tal zal nog verder teruglopen nu
de meeste kinderen uit de na
oorlogse geboortegolf gehuwd
zijn en dus ook het aantal huwe
lijken gaat afnemen. Deze ver
mindering van het kindertal
vindt nu al zijn weerslag in de
kindergeneeskunde en ook bv.
in het kleuteronderwijs. Ook het
aantal (kinder)ziekten dat een
ziekenhuisopneming noodzake
lijk maakt, is gedaald. Daarbij
komt, dat wij erop uit zijn kin
deren zoveel mogelijk polikli
nisch te behandelen, zodat de
nadelige scheiding van moeder
en kind zoveel mogelijk wordt
vermeden". Wat de baby-afde
ling betreft is er minder ruimte
nodig door het gebruik van de
anticonceptiepil: verhoudingsge
wijs zijn er (bijgevolg) ook
minder zieke baby's.
Op de afdeling vinden we verpleeg-
eenheden van vier bedden met
daartussen speelruimten. De
kleinste patiëntjes liggen zo
dicht mogelijk in de buurt van
het „centrale zenuwstelsel", de
balie van waaruit de toedracht
op de afdeling wordt geregeld
en waar ook de nachtzuster
waakzaam resideert* De speel
ruimten hebben niets„zieken-
huisachtigs". De muren worden
beschermd door borden waarop
de jeugd mag kliederen en zich
uitleven. Op gezette tijden zie je
een clubje rond een tafeltje zit
ten, lepelend in de soepkomme
tjes of in afwachting van het di
ner dat voortreffelijk wordt vef-
zorgd. De kinderen houden zich
groots. Een knaapje met pleis
ters boven de lippen houdt al
maar de klok in de gaten. Iedere
zuster wil weten waarom. „Nou,
dat vind ik leuk". Hij doelde
blijkbaar op het verspringen,
eens per minuut, van de grote
wijzer. Een meisje van zeven is
aan de stembanden geopereerd.
Al tien dagen lang heeft ze niets
gezegd, omdat ze dat niet mag.
Ze heeft een leitje bij zich om
vragen en antwoorden op te
schrijven. Gisteren mocht ze
voor het eerst even „piep" zeg
gen. Voor het overige zwijgt ze,
tot nader order. „Ongelooflijk",
verbaast zuster Kooyman zich,
„zo knap als die meid dat vol
houdt".
Ton Pieters
In de speelruimten lussen de ver-
pleegeenheden mogen de jonge
patiëntjes er gerust een potje
van maken. De meubelstukken
kunnen er tot de meest uileen
lopende gebruiksvoorwerpen
worden omgetoverd. Zo zagen we
een bank, die even later de aan
blik van een wasmachine had.
Een verblijdend aspect van een
veranderende kindergeneeskun
de. Foto onder. Bezoekuur: zor
geloos hoogtepunt van een (kin
der jziekenhuisdag. De bezoek
uren zijn zeer ruim genomen:
van 3 uur tot half 7. Vooral ook
bedoeld voor de allerkleinsten,
die niet buiten moeder kunnen;
zeker niet in een vreemde om
geving. De staf heeft op deze
manier ook meer tijd om met de
ouders te praten. Foto boven.
(Foto's Theo Ringers).
LEIDEN In vormingscen
trum „Troef" wordt van
avond een informatie-avond
georganiseerd door de
VVDM. Gesproken zal wor-
den over o.a. dienstweigeren,
uitstel vragen en het ver-
band tussen maatschappij en
leger. Na de inleiding zal er
over deze punten gediscus
sieerd kunnen worden. Aan
vang 20.30 uur.
LEIDEN Over enkele dagen zal een begin worden gemaakt met de
aanleg van een riolering in de gedempte Trekvliet. De werkzaamhe
den sluiten aan bij het aanleggen van een nieuwe riolering in de
G roenhovenstraa t.
Vanaf de Groenhovenstraat werkt men in de richting van de Telders-
kade. De nieuwe riolering die in het zandbed van de gedempte
Trekvliet komt te liggen, wordt ter hoogte van de Telderskade aan
gesloten op het bestaande rioleringssysteem. Vervolgens pakt men
het noordelijke gedeelte van de Trekvliet (tussen Groenhovenstraat
en Haagweg) aan.
Dit omvangrijke karwei waarvoor 180 werkdagen zijn uitgetrokken
wordt door de firma G. Visscher uit Leiderdorp uitgevoerd. De
kosten van de nieuwe riolering zullen 1.147.704 bedragen. Hiervan
komt een deel voor rekening van Rijkswaterstaat.
Tevens wordt een nieuwe waterleiding aangelegd en aangesloten op
de huizen aan de Rijn- en Schiekade vanaf perceel 77 tot de Haag-
weg. Tenslotte zal de verkeerstechnische aansluiting van de Witte
Singel op het Noordeinsplein worden verbeterd. Als gevolg hiervan
zal het standbeeld van Rembrandt een tiental meters verplaatst
worden.
LEIDEN Burgemeester en me
vrouw Vis hebben gisteren een
bezoek gebracht aan de heer en
mevrouw H. W. Marks-Paats.
Het echtpaar was gisteren 60
jaar getrouwd. Al die jaren heeft
net echtpaar (hij 84, zij 83 jaar)
op de Morsslraat gewoond. Zij
kregen 4 kinderen, waarvan er
I gestorven is. Ze hebben 7 klein
kinderen en 15 achterkleinkinde
ren. De burgemeester nam voor
het diamanten bruidspaar een
fruitmand nee. Tr zal geen groot
familiefeëst worden gehouden en
ook een 'familiecadeau blijft uit.
„Ach. ik heb alles wat mijn hart
je begeert", zegt de bruid.
ZOETERWOUDE „Nu het
steeds duidelijker wordt, dat we
deze winter zuinig moeten zijn
op onze energie, is het mis
schien goed iets te gaan doen,
wat eigenlijk al veel eerder had
kunnen gebeuren, n.l. het orga
niseren van een AUTO-POOL".
Dat schrijft de heer R. C. v. d.
Maaten aan zijn dorpsgenoten.
Hij zegt verder dat velen die
werken buiten het eigen dorp
elke dag met lege zitplaatsen in
hun auto daarheen rijden.
Zijn idee is nu als -volgt. Men
geeft aan hem op: 1. naam,
adres en eventueel het telefoon
nummer. 2. het werkadres. 3.
hoe laat men per auto uit Zoe-
terwoude vertrekt en hoe laat
men 's avonds weer naar huis
gaat.
De heer v. d. Maaten hoopt dat er
dan een lange lijst ontstaat met
alle nodige gegevens. Deze zal
in bet dorp worden rondge
stuurd. Het wordt dan verder
aan het initiatief van de lezers
overgelaten om contact op te
nemen met die dorpsgenoten,
die gezien hun werktijd en -
plaats geschikt zijn om voor
taan mee samen te rijden. De
heer v. d. Maaten woont Lothe
23 iel. 2194. Hij ziet in de auto-
pool vooral een enorme uit
komst als straks de benzine op
de bon gaat.
Amaryllis met sierpot
4 kruiden kweekboekje
Plantenspuiten vanaf
Planten-zonnescherm
Sierlijke plantenhanger
Sterk verplantschopje
Kamer-kweekkasje, kompl.
Gezellige tuin-molen
Poezemandje met hoes
Hondeflikjes met een
gratis longdrinkglas
Volièreverwarming v.a
Dieren-transportmand
Zaad-water-automaat v.a.
Verwarmde drinkbak
Leuk hamstermolentje
Vogelvoeder-muurhuisje
Aqua-bodemstofzuiger
Aquarium-luchtpompje
Kamerthermometer vanaf
4.45
29.50
25.95
5.45
18.45
2.25
14.50
3.95
9.95
3.50 i
EEN WINKEL VOL IDEETJES.
fuj. Tin I0t» (01710)
LEIDEN Slechts één prolongatie deze week in de Leidse
bioscopen. Voor de zesde achtereenvolgende week vertoont
CAMERA de „menselijke" western „Once upon a time in the
west". Voor de kinderen heeft dit theater deze week „Dik
Trom en zijn dorpsgenoten". Het wel en wee rond het enige
jaren geleden door ex-Beatle George Harrison georganiseerde
„Concert of Bangla Desh" is te zien in de nachtvoorstelling.
Bud Spencer excelleert deze week weer in LUXOR met de
film „Geen halleluja voor drie duivels". LIDO heeft deze
week een film, die de „Opstand der Chinese zwaardvechters"
tegen Japanse indringers behandelt. Het heeft lang geduurd
maar eindelijk is hij dan in Leiden, de alomgeprezen film
„Cabaret" in STUDIO. De hoofdrol wordt op voortreffelijke
wijze vertolkt door de dochter van Judy Garland, Liza Minel-
li. TRIANON komt deze week met de iantste uit de serie fu
turologische films rond de „Apenplaneet". REX heeft deze
week „Vreemd gaan in de baas zijn titd" in zijn theater.
Twee
moordende
circussen
LIDO De films, die onder
de populaire naam „karate-
films" vallen, worden mo
menteel door een groot bios-
copenpubliek als het ware
aanbeden. Het is onbegrijpe
lijk. Het zijn qua vorm en
inhoud de meest eenvoudige
en eenzijdige producties,
deze vechtfilms.
„De Opstand der Chinese Zwaardvechters" (een niet-passende
vertaling van de niet passende titel Beach ef the war
Gods") behoort absoluut tot de slechtste. Vechter., moerde*,
bloed, dat zijn de basiselementen. Het zijn ditmaal twee
moordende circussen (de Japanse indringers tegen de Chine
zen) die door de hele film trekken. De meest ongelooflijke en
weerzinwekkende staaltjes van oosterse vechtkunst worden op
het steeds roder wordende witte doek vertoond. Het „top
punt" wordt wel bereikt, wanneer enkele sublieme acties van
de topspelers vertraagd worden getoond. Hoewel de vergelij
king met voetbalverslagen op de tv gedeeltelijk mank gaat,
worden ook hier nu de „grofste overtredingen" overduidelijk
gebracht.
Spencer
zonder Hill
niet tot
zijn recht
LUXOR Wie aan Bud Spen
cer denkt, denkt met wee
moed aan zijn films met Te
rence Hill als zij samen de
vier vuisten van de duivel
vormen. Waarschijnlijk is
men door deze successen-
reeks verwend geraakt. Wan
neer men de flegmatieke
Bud Spencer in een „one-
man show" ziet, zoals in
„Geen halleluja voor drie
duivels" komt men onwille
keurig tot de conclusie dat
hij zonder zijn Terence nau
welijks tot zijn recht komt.
Men heeft deze film geprobeerd iets van de humor van het
tweetal mee te geven maar men is daar nauwelijks in ge
slaagd. Ook de onheilspellende sfeer die een Sergio Leone
weet te creëren, is nauwelijks voelbaar hoewel men. vooral in
het begin van de film, daar toch echt zijn best op heeft ge
daan. Vermoedelijk is de olijke kop van Spencer niet geschikt
voor dit genre. De film „Geen halleluja voor drie duivels"
handelt over de strijd in Amerika tussen de Noordelijken en
de Zuidelijken. Eli (Bud Spencer) wordt hierin voor de keuze
gesteld: hangen of vechten. Hij koos voor het laatste. Begrij
pelijk overigens. Liefhebbers van constante actie kunnen be
ter thuisblijven; zij komen pas in het laatste half uur aan
hun trekken.
Speelsheid
en dreiging
wisselen
elkaar af
STUDIO Christopher Isher-
wood schreef min of meer
uit eigen ervaring als Engels
leraar in het woelige Berlijn
van veertig jaar geleden
„Goodbye to Berlin". Het
werd een toneelstuk van
John van Druten. Via film
en Broadway-musical werd
het boek de basis voor de
musicalfilm „Cabaret"
De film toont het Berlijn van 1931, zorgeloos zich overgevend
aan decadent genoegen, vol van creativiteit maar ook met
rellen en opstanden. Aan de achterdeur Hitler met zijn SA,
die intussen al begonnen was met brute intimidatie tegenover
Joden. Slechts met enkele toetsen worden de politieke gebeur
tenissen aangegeven, maar zij leggen toch een beklemmende
dreiging over het verhaal.
De scènes in de nachtclub om Sally Bowles, de idylle van dit
vrijgevochten naar filmroem hunkerende danseresje met haar
kosthuisgenoot, de leraar Engels, de tragische liefdesaffaire
tussen een playboy en een dochter van een warenhuiseige
naar. Zij worden allen op een perfecte manier door regisseur
Bob Fosse weergegeven.
Elke historische les heeft een kwarteeuw nodig om weer verge
ten te worden. „Cabaret" haalt deze op een speelse manier
nog ««eer eens op in de tonen van hoe politieke apathie boze
gevolgen kan hebben. De leraar keert naar zijn land terug en
Sally, zijn vriendin, blijft, want zij sluit de lieve oogjes graag
voor wat onontkoombaar blijkt te worden.
