Ont^ooche end
een geli jk
verre
Sfeerloos stadion
anticlimax
an Piot won pokerspel
met Johnny Rep
Witte Duivels hebben het aanvallen verleerd
Tiket voor Mün
ging aan Witte Duiv
Gazet vu Antwerpen
DAGBLAD GESTICHT IN 1891 REDACTIE EN ADMINISTRATIE NATIONALESTRAAT 46, 2000 ANTWERPEN TELEFOON (03) 31.28.80 (20 LIJNEN)
TELEX 31.385 en 31.386 PRK 778.14 BTW Br. 404.810.593 PRIJS 5 fr. NEDERLAND 50 CENT m. m
MAANDAG
19
NOVEMBER
1973
AMSTERDAM. Werd een gelijk spel in het Olympisch stadion
'door de duizenden Belgische supporters In het kader van de
vriendschappelijke interlandenwedstrijden tegen Nederland
altijd als een morele overwinning gevierd, dit keer mag het 0-0
brilresultaat niet ais een sukses worden beschouwd. Het eervol
gelijk spel op Nederlandse bodem terloops gezegd, de uitslag
was dezelfde als te Antwerpen betekent dat onze landgenoten
volgend jaar niet zullen aanwezig zijn in de eindronde om de
wereldbeker 1974. Johan Cruyff en zijn ploeggenoten zullen dit
keer de plaats van de Belgische ploeg innemen. Het lied «We
gaan naar Rome- dat het Nederlandse legioen met zoveel
overtuiging in 1934 'heeft gezongen is vervangen door «We gaan
naar Miinchen», dat onmiddellijk na de 104de interland werd
gespeeld en gezongen.
kennelijk het 0-0 gelijk spel
nastreven, waarmee zij echter
niet rijker zou worden.
Betreurd mag dan ook dat
Raymond Goethals in de slotfa-
ze van het treffen geen risico's
heeft genomen. Met een eervol
gelijk spel waren wij immers
nergens, zodat men resoluut
het offensief had moeten kie
zen, ook al had men de kans
gelopen doelpunten in koop te
nemen.
Pol Van Himst heeft zijn
ploegmaats herhaaldelijk met
brede armgebaren zwaaiend
aangespoord op te rukken, de
verdedigende stellingen op te
geven. Hij vond geen gehoor,
hetgeen ik jammer heb gevon
den. Hiermee werd weer het
bewijs geleverd, iets wat we in
de voorbeschouwingen lieten
doorschemeren, 'dat het Bel
gisch elftal gewapend is om
waar ook ter wereld een gelijk
spel at te dwingen, doch blijk
baar niet meer de kracht bezit
en de overtuiging mist om
offensief te trachten op roem
volle wijze het stadion te verla
ten. Het is daarom dat ik
ondanks het feit, dat het zo
gereputeerd Nederlands elftal
de Belgen niet kon overwinnen,
de Nederlandse hoofdstad eer
der ontgoocheld heb verlaten.
RENE MARIEN
Eén moment heeft het er naar
uitgezien dat de Nederlandse
speelplaat niet op de markt zou
moeten gebracht worden. Pre
cies 60 sekonden vóór het einde
van een weinig verwarmend
duel scoorde Jan Verheyen uit
vrije schop, door Van Himst op
meesterlijke wijze, getrapt, het
enige doelpunt. Het werd ech
ter door de Russische scheids
rechter Kazakov onmiddellijk
geannuleerd wegens buiten
spelstand van de Anderlecht -
speler, ontegenzeggelijk een
van onze beste en meest ver
dienstelijke vertegenwoordi
gers. De eerlijkheid gebiedt
echter te zeggen dat het Bel
gisch elftal dit doelpunt met
een eindzege als gevolg niet
zou hebben verdiend. Dë^Ne-
derlandse doelman Schrijvers,
nochtans niet zeer sekuur,
werd maar één keer ernstig
bedreigd wanneer hij een ver
schot, afgevuurd door Verhey
en diende te stoppen. Voor het
'overige werd Schrijvers nooit
onder vuur geüomen en kwam
het grootste gevaar wanneer
Hulshoff of Krol bij hoge voor
zetten onder de bal liepen en
Lambert bijna de kans boden te
veld, terwijl Hulshoff zich daar
enboven met de persoonlijke
bewaking van de Bruggeling
gelastte.
Eén keer was er een knappe
aktie op rechts tussen Semme-
ling en Lambert Thissen, die
geenszins teleurstelde, stelde,
kreeg de bal in dezelfde positie
als aan de Bosuil toen hij de
doelpaal trof. Ditmaal miste de
Standard-speler zodat de aktie
niet kon worden verlengd. Voor
het overige was er weinig te
beleven en keken de toeschou
wers meer op een schaakbord
met pionnen die een bepaalde
opdracht hadden, dikwijls ver
schoven werden, maar nog
meer tegen de vlakte gingen.
Risico
Onstuimig
Het beslissend duel in groep
3 verdient geen schoonheids
prijs hetgeen trouwens nie
mand zal hebben verwacht
Hiervoor was de inzet een
plaats onder de laatste zestien
veel te groot. Men stelde het
'trouwens van de eerste minuut
vast wanneer al te onstuimige
spelers in beide elftallen een
groot aantal overtredingen
maakten. De bedoeling van de
Witte Duivels was zeer duide
lijk: in het centrum alles stevig
gesloten houden en trachten de
Nederlanders uit hun tent te
lokken. Dit laatste is niet
gebeurd; Lambert, de énige
Belgische puntspeler, werd
herhaaldelijk in de tang geno
men door Haan of door Mans-
Kon Cruyff 'zijn maats niet
inspireren in de tweede speel-
helft, akteerde het Oranje -
elftal onder zijn leiding noch
tans heel wat vloeiender en
gevaarlijker. De schutter, ter
zelfder tijd gevaarlijk met het
hoofd, was Rep die faalde net
als Cruyff, na 70 minuten dicht
bij een doelpunt In de periode
van de Nederlandse druk was
Piot nochtans bij de zaak
alhoewel hij af en toe wel een
tikkeltje meeval kende. Pro
beerden de Nederlanders als
winnaar uit de strijd te komen,
de Belgische formatie bleef
AMSTERDAM. We staan
weer met beide voeten op de
begane grond. Wat de match
van de eeuw» had moeten
worden is zoals iedereen al
weet, uitgegroeid tot een gooi
en smijtpartij op grote schaal.
Dat werd wel door de meeste
insiders voorspeld. Maardatde
anticlimax zo groot ging
worden, hadden we toch niet
verondersteld.
Vooral de Nederlanders
leefden dagen en weken naar
deze beslissende wedstrijd toe.
De Nederlandse kranten
meer nog dan de Belgische
hadden hun publiek en hun
spelers opgepept, maar toen de
Rus Kazakov dan het verlos
send startsignaal gaf, kregen
we zelden of nooit de verwachte
uitbarstingen van zoveel weken
opgespaarde morele krachten.
Het feit dat het zeer lang
duurde vooraleer er werkelijk
spannende en gevaarlijke fa
zen voor doel te noteren vielen,
was natuurlijk niet van aard om
de massa direkt gaar te stoven.
Maar toch hadden we van meet
af meer animo en sfeer ver
wacht. De Belgische spionkop
was er wel, maar stond hele
maal aan het uiteinde van het
veld, ver achter een van beide
doelen. Zijn kreten, gezangen
en slogans stierven uit in de
grote ruimte en bereikten zel
den de spelers. Wanneer de
spionkop zich toch liet horen,,
werd hij zelfs nietonmiddellijk
opgenomen en terugstoten
door de Nederlandse kijkers.
Hun «Hup, Holland, hup»
galmde maar enkele keren
door het stadion. Na de rust,
toen Nederland meer door
drukte, kwam erwel een beetje
meer sfeer, maar het lag er
vingerdik op dat de massa
steeds bevreesd bleef voor een
Belgische counter en ze bleef
zwijgen. Pas bij het eindsignaal
voelde iedereen zich opgelucht
en werden de vele Belgische
vlaggen opgeborgen, ook de
enige aanwezige Vlaamse
Leeuw. Die leeuw, het symbool
van Vlaamse spierkracht heeft
op het veld fel gevochten, maar
spijtig genoeg was het meer om
te verdedigen dan om te
klauwen.
Nu is het ook waar: Goethals
heeft in te vele wedstrijden
Een van de saves van Chris
tian Piot. de Belgische nummer
één, letterlijk en figuurlijk.
Christian stopte een venijnige
kopbal van Johny Rep, terwijl
Rensenbrink (11), Muhren (9) en
Haau (6) de faze nauwlettend
volgen.
deze leeuw opgeleid als verde
diger van zijn kooi, zijn nagels
niet gescherpt om agressief te
veroveren.
ROGER ROBBERECHTS
Raoul Lambert kreeg als speciale bewaker Barry Hulshoff mee, wat de ondankbare taak van de
Belgische aanvalsleider, voortdurend alleen in de spits, er nog onmogelijker op maakte.
Amsterdam. We hadden
graag Goethals in de bloempjes
gezet, omdat een 0-0 in het hol
van de Nederlandse leeuw ten
slotte nog altijd een referentie
is, maar we kunnen de Belgi
sche bondstrainer helaas niet
feliciteren. Hij nam in de
tweede helft nooit enig risiko.
Een «Oscar» kunnen we overi
gens ook niet toekennen in deze
hyper - nerveuze, door de angst
verkrampte wedstrijd, want
zelfs Johan Cruyff, het Amster
damse «lieverdje*, dat uit Bar
celona was overgekomen, kon
zich zelden doorzetten, al gaf
hij dan na de rust wel enkele
flitsen van zijn individuele
klasse.
In het Belgisch elftal kon men
niemand de steen werpen, al
was het voor iedereen duidelijk
dat Semmeling en Thissen kom
petitie misten. Laatstgenoem
de, uiteraard met een defensie
ve en meestal destruktieve
opdracht, zoals de meeste Bel
gen, kon zich toch beter door
zetten dan zijn klubmaat.
•De meest imponerende figu
ren uit deze middelmatige in
terland zijn naar ons gevoelen
Christian Piot en Johnny Rep
geweest.
De Standard-doelman, die
pas vóór een week zijn weder-
optreden had gedaan, heeft in
de tweede helft en dan vooral in
AMSTERDAM. Zelfs al
heeft het Belgisch elftal van
Raymond Goethals ook in
het Olympisch stadion van
onze Noorderburen het aan
tal tegendoelpunten op nihil
kunnen houden, en verdien
den de Witte Duivels daar
voor een zekere waardering,
dan werd meteen ook het
verdikt geveld: België zal
aan de wereldbeker 1974 in
Duitsland niet deelnemen.
Wij menen niet dat er, op
grond van wat onze landge
noten aan «voetbal» op de
grasmat van dat Olympisch
stadion legden, iemand zal
zijn die zou durven beweren
dat België die plaats in de
eindronde meer zou ver
diend hebben dan het Oran
je - elftal.
Zonder bepaald grootse
dingen te doen bleek toch,
dat de elf, door Cruyff ge
leid, heel wat meer moge
lijkheden in de benen en
vooral in het'hoofd had zo
letterlijk als figuurlijk
zodat er een meer dan
uitstekende Piot tussen de
doelpalen nodig was om te
beletten dat Nederland deze
30ste uitgave van dit soort
wedstrijd in het Olympisch
stadion, met duidelijke cij
fers in het voordeel zou
beslecht hebben.
Het elftal dat Raymond
Goethals in het veld had was,
naar onze mening, zo verde
digend ingesteld dat slechts
een voetbalmirakel - dat
dan nog bijna gebeurde toen
Jan Verheyen even voortijd
een door Van Himst getrap
te vrijschop overnam en uit
buitenspel voorbij de alles
behalve sekure en uitgelo
pen Schrijvers stuurde
het tiket voorMünchen had
kunnen te voorschijn
toveren.
Eén aanvaller
Men weet dat Raymond
Goéthals in België vele aan
hangers telt Zelfs in het
buitenland heeft men meest
al alle bewondering opge
bracht voor de uitslagen die
hij, steeds opnieuw, met zijn
volgens hem zelf toch
beperkt spelerspotentiëël
heeft verwezenlijkt.
In deze Nederland - Bel
gië, waarbij winnen een «to
be or not to be betekende,
is het Witte Duivels - elftal
klaarblijkelijk aan de in het
verleden ook steeds gebe
zigde taktiekenten onder
gegaan.
Tijdens de ganse negentig
minuten is duidelijk geble
ken dat Goethals al zijn hoop
gesteld had in hooguit één
aanvaller, de steeds even
afgezonderde Raoul Lam
bert, die geen enkele kans
maakte tegen het verdedi
gend blok dat door Hulshoff,
Mansveld, Krol rond hem
word opgetrokken.
Taktisch
Negen andere veldspelers
werden allen betrokken in
het taktisch plan dat de
Nederlanders moest belet
ten dicht bij Piot te komen.
Dit plan slaagde slechts
gedeeltelijk, vermits de
Oranje wel enkele opgeleg
de kansen lieten verloren
gaan en loste ten slotte niets
op vermits de 0-0, die Goe
thals duidelijk had voorop
gesteld, de Belgen in genen-
dele baat kon bijbrengen.
Iedereen had verwacht dat
Goethals, toen bleek dat de
Nederlandse verdediging
niet op sterke benen stond
als er toevallig meer witte
aanvallers in de buurt van
Schrijvers geraakten, een
aanvaller meer in het veld
'zou gebracht hebben toen de
tijd begon te dringen. Maar
toen zelfs Van Binst zich
'gekwetst meldde, gaf Goe
thals de voorkeur aan De
Sanghere waarvan niet
mocht verwacht worden dat
hij het aanvalsspel mee zou
gaan stofferen zoals een Van
der Eist dat mogelijk had
gekund.
De uitschakeling van Bel
gië voor de eindronde van de
wereldbeker 1974 is voor
Goethals vermoedelijk geen
verrassing geweest. Hij had
er zich ongetwijfeld reeds
lange tijd meer verzoend.
Wij menen nochtans dat
velen het naar waarde zou
den geschat hebben moest
hij zijn Witte Duivels, die
oude getrouwen die hem
reeds zoveel genoegen ver
schaft hadden, de kans had
gegeven in schoonheid ten
onder te gaan.
MARCEL GEYSEN.
de laatste 20 minuten Neder
land van de zege gehouden. Hij
had eerst al een paar kopstoten
van Rep en Neeskens moeten
pareren, maar hij werd pas
briljant toen hij een loeier van
Cruyff in twee tijden kon stop
pen en bij een scrimmage
groggy geraakte. Een kwartier
vóór tijd zorgde hij voor «de»
save van de wedstrijd, toen hij
een giftige kopbal van Rep, die
eerst nog de grond raakte, er uit
ranselde.
Bewees Piot, gouden schoen
van 1972, dat hij nog niets van
zijn kwaliteiten heeft ingeboet,
ook Jan Verheyen en Nico
Dewalque hebben zich in het
anonimaat van een kompakte
verdediging kunnen doen
gelden: Verheyen als de eerste
schokbreker, die praktisch
nooit faalde, en Dewalque als
Europees libero van formaat.
Zonder de verdienste van Van
den Daele en Martens te nege
ren, met minder lef dan ge
woonlijk, was het trio Piot -
Verheyen - Dewalque het groot
steunpunt in de Belgische de
fensie.
In het Ajax - gezelschap, dat
heel de ruggegraat vormde van
dit Nederlands elftal, waren er
weliswaar geen hiaten, maar
toch ook geen persoonlijkhe
den, ondanks Cruyff, Neeskens
en Hulshoff tussen de bedrij
ven door in de aktualiteit
kwamen. De meest merkwaar
dige figuur, ook de ongelukkig
ste aanvaller, was per slot van
rekening Johnny Rep, die een
viertal keren ook in oog kwam
met Piot, maar zijn partijtje
poker verspeelde. De rechts
buiten, die vorig seizoen in
ditzelfde Olympisch Stadion
Ajax aan de wereldbeker der
klubs hielp, kon het dit keer
niet waar maken.
Frans Van Bergen
Amsterdam. De meest bie-
zondere faze uit een zelden
boeiend en opwindend duel
was langs Belgische zijde al
thans ontegenzeggelijk de door
Van Himst getrapte vrije schop
op zowat een minuut vóór tijd.
Na een zoveelste overtreding
ven Hushoff trapte de Belgi
sche aanvoerder op een werke
lijk fantastische manier het
leder over de Oranje - muur. De
ingelopen Jan Verheyen, die in
het middenveld onophoudend
had gewerkt en bijsprong waar
het moest, scoorde een doel
punt. Jammer genoeg voor de
man uit Hoogstraten was hij.
iets te vroeg gestart, zodat hij
het doelpunt maakte uit buiten
spelstand.
Persoonlijk heb ik dit be
treurd omdat het voor de dyna
mische Verheyen werkelijk de
bekroning zou zijn geweest
voor zijn hard ploeteren, zijn
nooit versagen en het breken
van de Nederlandse akties in
de eerste lijn.
Een ander knappe Belgische
aanval werd door Thissen in de
58ste minuut ingeleid. Na een
paar tegenstanders te hebben
uitgeschakeld trapten de Stan
dard - spelers de bal naar
Martens die de ruimte voor zich
kreeg op de linker flank. Mar
tens werd door Suurbier spij
kerhard tegen de vlakte ge
haald. De Russische scheids
rechter, die wel een gele kaart
gaf een Lambert omdat de
Bruggeling protesteerde, had
de Nederlandse rechtsachter,
die vaak mee in het offensief
ging, eveneens een gele kaart
voor de ogen moeten houden.
Lagen de fraaie Belgische
akties aan de lage kant, de
Nederlanders bouwden vooral
in de tweede speelhelft heel
wat meer knappe aanvallen in
elkaar. Meestal lag een terug
getrokken Johan Cruyff aan de
basis van de kombinaties. De
gewezen Ajacied leidde de
akties in,' die werden verder
gezet door Haan of Rensen
brink en over het algemeen
afgewerkt door Rep. Tweemaal
was Cruyf himself geen opbou
wer, wel afwerker. Hij ver
scheen voor Thissen - Piot, kon
nog schieten, maar het leder
zeilde enkele centimeters
naast de doelpaal. Nauwelijks
een minuut later greep Cruyf
weer de kans. Het schot was zo
hart dat Piot de bal diende los
te laten, maar vooraleer Ren
senbrink en Rep wilden beslui
ten, greep de Belgische doel
man snel duikelend weer in
Een van de meest opwinden
de aanvallen zagen de toe
schouwers zo wat een kwartier
voor tijd, wanneer Cruyff op
links Dockx en Van Binst had
uitgeschakeld, de bal prachtig
voor de doelmond inzond waar
Rep opnieuw klaar stond. De
kopbal van de rechtsbuiten
werd zeer moeilijk gestopt door
Piot, die eerst geen kijk had op
deze verraderlijke bal. De
Standard - doelman die in alle
opzichten een zeer uitstekende
prestatie leverde, was ver
plicht om de bal in een nieuwe
hoekschop weg te stompen.
René Marien
