„IK HAD DIE WEDSTRIJD TEGEN
BELGIË NOOIT MOETEN SPELEN"
Neder land wint omdat
het wereld voetballers
heeft en België niet"
Donderdag 15 november 1973
Wim Tap over laatste interland:
Voor Koos van Gelder is uitslag geen punt:
leidse courant
PAGINA 19
W'im Tap (70) is na de reeds overleden Harrie Denis
Haags record-international. Hij verzamelde 33 caps
in de periode van 1925 tot 1931. Wim Tap speelde in
totaal zestien keer tegen België en trok voor het
laatst het Oranjeshirt aan tijdens een duel met onze
Zuiderburen. In onderstaand verhaal vertelt Wim
Tap over zijn carrière en wat hij verwacht van de
belangrijkste Derby der Lage Landen aanstaande
zondag in Amsterdam.
„Ik heb slechte herinneringen aan een interland tegen België. Op 3
mei 1931 moesten we in Antwerpen spelen. In de week daarvoor
had ik in een spijker getrapt, waardoor ik moeilijk liep. Ik had het
'.Nederlands elftal al afgeschreven, maar Karei Lotsy haalde me
over om toch te spelen. Dat heb ik toen gedaan, hoewel dk er wei
nig vertrouwen in had. In het begin ging het nog wel, maar later
Lkreeg ik pijn in m'n voet. Ik kon nauwelijks meer lopen en het is
dus niet zo vreemd dat ik een slechte wedstrijd speelde. Daarna
ben ik nooit meer in het Nederlands elftal gekomen. Er kwamen
anderen en dan ben je niet meer nodig.
I
■%Maar dat afscheid was toen niet
I nodig. Ik was pas 28 en ik had
l een conditie als geen ander. Ik
trainde drie keer in de week en
dat was voor die tijd een uitzon
dering. Maar ondanks die goede
j conditie kwam ik niet meer te
rug. Achteraf zeg ik: ik had die
wedstrijd nooit moeten spelen.
Dan had ik misschien nog een
paar jaar in het Nederlands elf
tal gespeeld, ik Den nu blijven
staan op 33 interlands. Dat is
het officiële aantal. Ik heb r.og
drie andere wedstrijden in het
l Nederlands elftal gespeeld,
maar die zijn nooit officieel er
bij geteld. Ach, het maakt niet
zoveel uit. Of je er nou 33 of 36
achter je naam hebt staan."
Vaste keus
,jlk ben in de periode van oktober
1925 tot mei 1931 vaste keus
voor de middenvoorplaats ge
weest. Behalve in 1928. Toen
de Olympische Spelen.
Door de pers zijn Smeets van
HBS en ik toen afgevallen, want
ze wilden een elftal hebben dat
uit elke provincie een speler
had. Daardoor wiel ik er buiten
miste ik de wedstrijd Neder
land—Uruguay."
Tegen België heb ik verscheide
ne keren gespeeld. Het was in
die tijd zo dat je elke andere
'wedstrijd zou willen laten lopen
voor een wedstrijd tegen de Bel
gen. Het waren altijd harde,
maar wel eerlijke ontmoetingen.
Natuurlijk liep je toen ook wel
eens een blessure op als je hard
door iemand was gera,akt, maar
torpederen en dat soort din
gen was toen geen sprake. Dan
is het nu wel wat anders. Ik
heb tegen de Belgen ook een
paar belangrijke doelpunten ge
maakt. In '26 maakte ik het eni
ge doelpunt in Antwerpen,
waardoor we met 1—0 wonnen;
de return in '26 wonnen we ook
met 1—0 en ook in die wedstrijd
maakte ik het enige doelpunt;
een jaar later versloegen we de
Belgen in Amsterdam met 3—2
na twee doelpunten van mij; in
Deze pagina is de eerste
van een serie van drie die
betrekking heeft op de Inter
land Nederland—België, ko
mend weekeinde in het
Olympisch Stadion in Am
sterdam, die beslissend ls
over deelname aan het we-
reldtoernooi in West-Duits,
land. De volgende twee pa
gina's hopen wij morgen en
zaterdag mee te nemen.
'28 wonnen we ook met t—0
door een doelpunt van mij.
Maar in m'n laatste wedstrijd
verloren we met 3—2."
Tonnen verdienen
„Ik droom er wel eens van dat ik
in deze tijd zou spelen. Dan zou
ik ook tonnen hebben kunnen
verdienen. Ik wil niet onbeschei
den zijn, maar Ik durf te zeggen
dat ik over een begenadigde
techniek beschikte. Ik kon het
zelfde met de bal doen als
Cruyff nu.
Je kunt het natuurlijk niet verge
lijken, maar in mijn tijd was ik
een middenvoor met goede tech
niek. Ik had in die tijd en
daarmee was ik ook een uitzon
dering speciaal gemaakte
schoenen. Niet die dingen met
die staalharde neuzen, maar
zachte soepele schoentjes die
aan je voeten zitten als pantof
fels. Ik speelde nogal individua
listisch, ze noemden mij de pin
gelaar. Maar daardoor neb ik
wel veel oplazers gekregen."
,Ik heb altijd bij ADO gespeeld.
Na mijn juniorentijd bij VIOS
ben ik op mijn achttiende bij
ADO gekomen. Daar ben ik al
tijd gebleven. In die tijd be
stond er nog clubtrouw. Ik heb
wel veel aanbiedingen gehad.
Onder meer van Philips uit
Eindhoven, maar lk ben geble
ven. Ik heb ook ooit nog de mo
gelijkheid gehad om naar Enge
land te gaan. Ik maakte eens in
een wedstrijd tegen Newcastle
twee geweldige doelpunten, zo
van meteen op je slof in het
doel. Een paar Engelsen hebben
toen geprobeerd me naar Enge
land te halen maar op aandrang
van mensen hier heb ik dat toen
niet gedaan.
Na mijn afscheid In het eerste
van ADO ben lk trainer gewor
den. Ik was toen 34 en ik heb
geen moment geaarzeld toen
ADO me aanbood trainer te
worden. Het was toen in de cri
sistijd en als stukadoor was je
meer werkloos dan aan de slag.
Die keus was niet zo moeilijk.
Ik heb ADO getraind vair 1937 tot
1946 en in die tijd werd ADO
drie keer kampioen, twee keer
kampioen van Nederland en be
reikte tweemaal de tweede
plaats. Dat was met spelers als
Choufoer, De Jong en Loof uit
stekende prestaties. Daarna heb
lk twee jaar HBS getraind, twee
jaar ZFC en in '49 ben ik een
café begonnen. Daar ben ik in
'55 mee gestopt. Ik ben nu 70 en
na een jaar niets doen na mijn
pensionering werk ik nu als por
tier bij Rijkswaterstaat. Daar
door blijf ik in beweging en het
houd je gezond."
Nederland wint
„Zondag dus Nederland—België.
Ik geloof dat Nederland wel
gaat winnen. Maar ze moeten
oppassen voor een snelle achter
stand. Want dan gooien die Bel
gen alles dicht en komt er nie
mand meer door.
Het zal toch een erg harde strijd
worden. En dat terwijl het hele
maal niet nodig was geweest. In
Antwerpen heeft Nederland het
vergokt. Fadrhonc zei later dat
er resultaatvoetbal was ge
speeld. Maar het was dan wel
een negatief resultaat. Waarom
moest daar nou gelijk worden
gespeeld. Nederland was zo veel
beter dat de zaak daar al be
slist hd kunnen worden. Nou
slist had kunnen worden. Nou
krijg je hier nog een zenuwen
toestand en die was niet nodig
geweest."
„Ze hebben overigens wel allebei
een koude oorlog gevoerd met
al die lijsten van blessures. Er
is geprobeerd elkaar In de ma
ling te nemen, maar let maar
op zowel Nederland als België
verschijnt in de sterkste opstel
ling. Daarom moet Nederland
oppassen. De achterhoede is
niet meer zo sterk. De angst die
de spelers van Ajax hebben
daar zijn ze nog niet overheen.
En die Belgen gaan natuurlijk
loeren op een foutje. Dat is hun
enige kans. Maar ik heb toch
vertrouwen in het Nederlands
elftal. Ze zullen wel winnen".
FRANK WERKMAN
DEN HAAG In 1935 hield geld de voetballers ook al
bezig, al was de beweegreden anders dan nu. Na de
wedstrijd Nederland-België die met 4-2 door Neder
land werd gewonnen schreven de kranten daags na de
wedstrijd:
„Een tegenvaller in de voorhoede was Smit, de anders zoo pit
tige Haarlemmer, van wien thans bijna niets is uitgegaan. Kan
het volgende merkwaardige geval er eenigermate debet aan
zijn? Smit is melkboer in Haarlem en doet erg zijn best in dat
beroep een behoorlijk bestaan te vinden. De spelers van de na
tionale ploeg komen 's-Zaterdags-avonds bijeen om te „concen-
treeren". Smit wil er ook graag bij zijn, maar zit met zijn
melkhandel, want 's-zondagsmorgena moet er nog gewerkt wor
den. Er is natuurlijk hulp te krijgen, doch deze kost den Haar
lemmer twee gulden, welke hij best zelf kan gebruiken. Het is
logisch, dat hij zich tot den schatrijke KNVB wendt en vraagt
deze hulp voor hem te betalen opdat hij kan zorgen, /it and
well aan den start te verschijnen. De bond acht dit in strijd
met de amateursbepalingen met het gevolg, dat Smit rus
tig thuis blijft en eerst zijn eigen werkzaamheden in de vroegte
verricht".
Smit was ook een international, en een goede. Tegen
woordig springt de KNVB heel wat anders met zijn
..porceleinachtige" internationals om.
DEN HAAG - Op een manier die geen enkele tegenspraak
duldt profeteert Koos van Gelder in een van de „zweetka-
mers" van de health-spa („Zet alsjeblieft geen sauna")
aan het Haagse De Savornin Lohmanplein: „Over het re
sultaat van zondag hoef je niet in te zitten- Nederland
wint van België met een nulletje of drie." De eens flitsen
de buitenspeler (links of rechts maakte voor hem geen
verschil) van VUC die voor de oorlog vijf maal het oran
jeshirt droeg waaronder tweemaal tegen België vindt zijn
bewering helemaal niet boud. „Want," argumenteert hij
„Nederland heeft in Neeskens, Van Hanegem, Krol en
Cruyff wereldvoetballers, en België heeft er geen een."
hij driemaal in de
De vitale, vorige week 65 jaar ge
worden, Koos van Gelder vindt
bijval van de andere „zweters"
en gaat even op de rustbank
verzitten om te genieten van het
effect dat hij teweeg heeft ge
bracht. Bovendien vind ik dat
er in Nederland helemaal beter
wordt gevoetbald dan in België
dus reden om ons ongerust te
maken hebben we niet."
Zondag zal Koos van Gelder zelf
met eigen ogen kunnen consta
teren of hij gelijk heeft gehad
of niet, dan is hij één van de
bijna 65.000 voetbalfanaten die
in het Olympisch Stadion aan
wezig zullen zijn. Uitgenodigd
wel te verstaan want Koos van
Gelder heeft voor het leven een
vrijkaart voor alle in Nederland
te spelen interlandwedstrijden
verdiend, ondanks het feit dat
hij maar vijf maal in het Ne
derlandse elftal speelde.
,,Ik viel nog net ln die periode dat
je al na vijf wedstrijden een
vrijkaartje verdiende," zegt hij
opgewekt.
Eigenwijs
„De interland carrière van Koos
van Gelder zou ongetwijfeld
veel langer hebben geduurd,
maar door jeugdig overmoed en
Inherente eigenwijsheid bleef
het maar tot vijf wedstrijden
beperkt.
„In oktober 1926 maakte ik mijn
debuut, ik was toen pas 17 jaar.
Een week voordat ik voor de
eerste maal in het Nederlands
elftal zou komen, we moesten in
Amsterdam tegen Duitsland
spelen, speelde ik met VUC te
gen Ajax. Ik had een enkelbles
sure en dat was duidelijk te
merken, maar ik wilde toch
meedoen. Dolf van Kol van
Ajax die me zag stumperen zei
me: „Koos je moet je terug
trekken voor volgende week je
bent nog zo jong, je krijgt nog
kansen zat." Ik heb mijn kapot
te enkel in de zwachtels gezet
want ik dacht, nu is het oktober
en de volgende interland is pas
ln maart van het volgende jaar.
Dat geduld om zolang te wachten
kon ik niet opbrengen. Dus ik
met die kapotte poot toch spelen
in het Nederlands elftal. Waan
zin natuurlijk. Die hele linker
kant was die middag waarde
loos er kwam niets uit. En na
tuurlijk zag iedereen dat 'en
praatte men er later over. Mij
kostte dat ln elk geval mijn
plaats."
Rentree
Pas acht jaar later maakte Koos
van Gelder zijn renfrée in een
ander elftal het „We gaan naar
Rome"-elftal dat in de achtste
ronde van het wereldkampioen
schap verrassend In Milaan
door Zwitserland werd uitge
schakeld. In het najaar was
Bern de eer gegund een op
wraak belust Nederlands elftal
te mogen herbergen. Koos van
Gelder maakte daar zijn rentrée
en hielp met zijn rushes en lan
ge voorzetten Nederland aan
een overwinning van 42 door
twee doelpunten van Bakhuys
Kick Smit en Van Gelder zelf.
„Ze hadden toen beter in Milaan
van die Zwitsers kunnen win
nen,' verzucht de pas benoemde
AOW'er.
In die tijd werd Koos van Gelder
een bekende in Nederland, een
begrip vanwege zijn voorzetten
en draaiende hoekschoppen.
Wijlen Han Hollander die toch
al weinig nodig had om in op
perste extase te raken werd
voor de radio helemaal lyrisch
als Koos van Gelder een hoek
schop voor Nederland mocht ne
men.
„Daar teer ik nog steeds op,
maar dat is niet terecht. We
moesten eens met VUC in ,IJ-
muiden tegen Stormvogels spe
len. Bij de rust stonden we met
30 achter. Een wind niet nor
maal meer, zeker storm wind
kracht 8 en in IJmuiden kon het
toch zo spoken. Ik heb er inder
daad toen drie uit hoekschoppen
gemaakt, maar dat kwam door
die wind, die zorgde er wel voor
dat ze erin draaiden. Een'kwes
tie van veel geluk. Ik heb heus
nog wel eens wat anders ge
daan dan hoekschoppen ne
men."
De tweede wedstrijd van Koos
van Gelder was wederom tegen
Duitsland, maar er zat voor
hem geen revanche in. Neder
land verloor met 3—2, maar
de volgende interlands In dat
zelfde jaar, allebei tegen België,
brachten de oranjehemden
winst.
„In Amsterdam werd het 4—2
Zelf heb ik niet gescoord. Ja, er
was wel een kans, maar die liet
ik maar aan Lagendaal over,
die was tenslotte voor de doel
punten, ik voor de voorzetten."
In die wedstrijd maakte Bep Bak
huys een hattrick en dat ft
enorme indruk op Koos an
Gelder gemaakt. „Dat was een
voetballer. Neen, geweldig.
Toen dacht je dat er maar een
in de honderd jaar geboren zou
worden. Nu heb je Cruyff. dus
het is maar eens in de 50 jaar."
Niet zo idioot
Daarom vindt Koos van Gelder
het bedrag dat CF Barcelona
voor „Croeff" neertelde niet zo
idioot. „Het is een kwestie van
vraag en aanbod. Wat ls Ie
mand waard? Dat kan Je toch
nooit zeggen, maar als Barcelo
na door een verdubbelde recctt»
zijn geld al bijna terug hoeft, ls
Cruvff dat hedrai/ voor Barcelo
na kennelljK wel waard ge
weest.
In onze tijd was dat wel anders.
Als je een jongen als Kick Smit
zag lopen voetballen, liep Jc te
watertanden. Ik verzeker je dat
het toen een nuttiger voetballer
was dan nu Van Hanegem. En
Smit mocht niet eens twee gul
den van de KNVB vangen om
dat hij een hulp voor zijn zaak
moest huren, daar blijf Je nu
toch om lachen.
Maar goed we voetballen nu anno
1973 cn dat is beter dan vroe
ger. Duidelijke zaak, er wordt
meer getraind, maar vroeger
was het zo dat er meer kijkge
not in zat. Mandékking kende
men toen niet, alhoewel ze na
tuurlijk probeerden om Je
dwars te zitten.
En omdat Nederland In die nieu
we tactiek beter voor de dag
kan komen, omdat het nu een
maal voetballers van wereld
klasse heeft, ben ik cr van
overtuigd dat we zondag win
nen."
BART HOOGDUIN
