Israëlische kippen
lieten 't afweten
Actie „Voor God" bleek
niet actief voor mensen
HervormcT
moderamen
antwoordt
rabbijnen
Korte metten
Het „Scheppend
jubileert in Delft met
studenten-werkstukken
DONDERDAG 1 NOVEMBER 1973
LEIDSE COURANT
PAGINA 7
Om de verplichtingen tegen
over het personeel te kunnen
afwikkelen heeft het stichtings
bestuur van de met ingang
van vandaag opgeheven actie
„Voor God" slechts een zeer
beperkt bedrag beschikbaar:
ongeveer 80.000 gulden. Met
name voor de pensioenregeling
en de overbrugging voor direc
teur Herman Divendal (59
jaar) zijn nauwelijks voorzie
ningen getroffen. Ook de gel
den, die de donateurs even
tueel nu nog zullen schenken,
zullen voor de afvloeiing wor
den besteed.
De bedrijfspsycholoog drs. A.
Uyen uit Geldrop, die enkele
maanden geleden door de heer
Divendal is aangetrokken om
de belangen van het personeel
bij het bestuur te behartigen,
is van mening dat het bestuur
in het verleden wel kwistig is
omgesprongen met het verle
nen van subsidies aan allerlei
kerkelijke instellingen, maar
dat het onvoldoende gezorgd
heeft voor de eigen medewer
kers.
Nu de financiële situatie van
de stichting zo alarmerend
blijkt, zal de voorzitter pater
dr. E. van Montfoort zich bin
nenkort wenden tot de bis
schoppelijke beheerscommissie
om te bezien of er van die kant
steun kan worden verwacht.
Overigens wijst het BBK erop,
dat de kerkprovincie uiteraard
niet het bestuur vormt van de
zelfstandige stichting actie
„Voor God".
Bij de opheffing van het PINK
(Pastoraal Instituut der Neder
landse Kerkprovincie) lag dit
anders. Toen was het dagelijks
bestuur van BBK de rechtsop
volger van het PINK met alle
verplichtingen vandien. Van de
zijde van het secretariaat der
Nederlandse kerkprovincie
wordt er bovendien op gewe
zen, dat een aanbod om in
dienst te treden bij de pers
dienst van de kerkprovincie tot
drie maal toe aan de heer Di
vendal is gedaan, die hierop
echter niet is ingegaan.
Mede naar aanleiding van
soortgelijke ervaringen met
andere katholieke instellingen,
die soms verre van doeltref
fend functioneren, verklaarde
mr. dr. J. Albers OSA, direc
teur van het secretariaat der
kerkprovincie, desgevraagd,
dat het nuttig zou zijn eens na
der te onderzoeken of de ker
kelijke financiën, die in ver
schillende instellingen omgaan,
doeltreffend worden besteed,
zowel voor het werk als voor
de eigen medwerkers. Pater
Albers hoopt dat de 1 septem
ber benoemde economisch se
cretaris van de kerkprovincie,
pater H. de Vries SCJ, hieraan
te zijner tijd aandacht zal kun
nen besteden.
Inmiddels heeft kardinaal Al-
frink in een brief de heer Di
vendal en zijn medewerkers
zijn hartelijke dank betuigd
voor de vele activiteiten in
dienst van de kerk.
Het Nationaal Centrum voor
Geestelijke Volksgezondheid
heeft de stichting voor recht
zonder onderscheid (Stirezo)
van de Nijmeegse pater Koop
man „op grond van psycho-hy-
giëne" gevraagd te stoppen
met de verspreiding van haar
anti-abortusfolder „Landgeno
ten ontwaakt". De inhoud" van
de folder blijkt volgens het
N.C.G.V. een ontredderende in
vloed te hebben op de psychi
sche conditie van vrouwen, die
een abortus hebben ondergaan
of een abnormaal kind ter we
reld hebben gebracht.
De prof. dr. G. van der
Leeuwstichting te Amsterdam
heeft ter introductie van het
onlangs uitgegeven nieuwe
liedboek voor de Kerken een
grammofoonplatenset op de
markt gebracht. Deze platen
serie, die als titel heeft „Zingt
voor de Heer een nieuw ge
zang" bevat 235 van de 491 ge
zangen uit het Liedboek. De
prijs van deze twaalf langspeel
platen in cassette met toelich
ting en register bedraagt vijf
envijftig gulden.
Met een grote meerderheid
van stemmen hebben do inwo
ners van Montebourg, in het
Franse departement Manche,
bij referendum uitgemaakt,
dat de kerkklokken gedurende
het hele jaar in de avond mo
gen luiden. Op verzoek van ho
teliers en toeristen had de ge
meenteraad in 1966 besloten
het gelui te verbieden in het
toeristenselzoen. De bevolking
was daarover verdeeld. Ten
slotte werd op initiatief van de
burgemeester een referendum
gehouden.
De officiële viering te Den
Bosch van „Zevenhonderd jaar
zang in de St.-Janskathedraal"
is vastgesteld op zondag 2 juni
Kardinaal Alfrink heeft toege
zegd de hoogmis op te dragen.
De Schola Cantorum van de
Bossche St.-Jan zal bij die ge
legenheid de première geven
na vijfhonder jaar! van
een mis van de Zuidnederland
se componist Adriaen Willaert.
Van deze mis, die „Gaude
Barbara" heet, berust het
handschrift in het archief van
de Illustere Lieve Vrouwe
Broederschap te Den Bosch.
Kardinaal Sllva Henriquez,
voorzitter van de Chileense
bisschoppenconferentie is in
Rome voor besprekingen met
paus Paulus en met Vaticaan
se Instanties. Bij zijn aan
komst was de kardinaal opval
lend zwijgzamer dan de afgelo
pen weken. Op de vele vragen
van verslaggevers over de po
litieke toestand in Chili ver
klaarde hij slechts „zeer be
zorgd" te zijn. Zoals bekend
zal de kardinaal ook andere
Europese landen, waaronder
Nederland bezoeken.
Volgens het Madrileense
blad Ya worden momenteel in
de Spaanse hoofdstad bespre
kingen gevoerd tussen de
Spaanse minister van buiten
landse zaken Lopez-Rodo en
mgr. A. Casaroli van het pau
selijk staatssecretariaat.
Hoofdonderwerp zou de hervat
ting zijn van onderhandelingen
over een nieuw concordaat.
Acht jaar geleden kwam William Atkinson uit Villanova In Penn
sylvania tijdens sportbeoefening zo ongelukkig te vallen, dat hij
zijn nek brak. In februari komend jaür zal hij tot priester wor
den gewijd, ondanks de zware invaliditeit, die hij bij het onge
val opliep. Dankzij protheses kan hij onder meer een schrijfma
chine bedienen, hetgeen hij hier doet op zijn kamer in de uni
versiteit van Villanova.
(Inter
confessionele
commissie sprak
over huwelijk
Een studiecommissie, bestaan
de uit leden van de Lutherse
wereldbond, de hervormde we
reldbond en het Vaticaanse se
cretariaat voor de eenheid der
christenen her rijdens een
bijeenkomt in I eenstem
mig het huwelij- gekarakteri-
(seerd als een op de duur van
het leven gerichte verplichting.
Op het stuk van scheiding en
het opnieuw trouwen van ker
kelijk gehuwde christenen ble
ken er echter principiële me
ningsverschillen te zijn.
In een verklaring aan het slot
van de bijeenkomst sprak de
gemengde commissie zich uit
voor een gemeenschappelijke,
interconfessionele huwelijks-
pastoraal. Ondanks de ge
noemde verschillen in opvat
ting zou de samenwerking van
de kerken bij de pastoraal
sterk kunnen worden verbe
terd, aldus de commissie, die
van twee tot zeven december
volgend Jaar in Straatsburg zal
bijeenkomen voor de vierde
gespreksronde. De onontbind
baarheid van het huwelijk zal
dan het enige gespreksonder
werp zijn.
„Verbondenheid met uw volk betekent ook volle erken
ning van het bestaansrecht van de staat Israël, welk
recht door de Verenigde Naties bevestigd is. Dit geldt
ook voor die leden van onze kerk, die vanuit hun zorg
om het lot van de Palestijnse vluchtelingen hun solida
riteit met de staat Israël als en zeer kritische solidari
teit beleven"
Zo antwoordt het breed mode-
ramen van de generale synode
der Nederlandse Hervormde
Kerk op de brief, die de rab
bijnen van Nederland aan een
aantal kerken hebben geschre
ven. Daarin signaleren zij dat
de kerken op geen enkele offi
ciële manier afkeuring hadden
uitgesproken over de Egypti
sche en Syrische aanval op Is
raël.
De rabbijnen verwijten de Ne
derlandse Hervormde Kerk
met name dat deze door haar
zwijgen haar vroegere uitspra
ken over het recht van het
Joodse volk op zijn eigen staat
zou ontkrachten. De synode
antwoordt, dat dit een misver
stand is. De Hervormde Kerk
voelt zich „in bijzonder in deze
dagen van strijd en spanning
wezenlijk verhonden met het
Joode volk. Deze verbonden
heid „berust niet alleen op een
historische verwevenheid,
maar zij is voor de christelij-
Het breed moderamen herin
nert aan de pastorale handrei
king „Israëël, volk, land en
staat", die de generale synode
in 1970 heeft doen uitgaan en
waarin werd gesteld dat deze
verbondenheid uiteraard poli
tieke consequenties heeft. Het
Joodse volk is van de bestaan
de staat niet los te denken.
Het breed moderamen zegt
verder: „Wij zijn ervan over
tuigd dat vrede en gerechtig
heid in het Midden Oosten al
leen tot stand kunnen komen
als Israël kan leven binnen
veilige grenzen, die internatio
naal worden gegarandeerd en
bechermd, en wanneer het
vraagstuk van de Palestijnse
vluchtelingen evenals dat van
de Joode gemeenchappen in
de Arabische landen, door alle
volken, die in dit zwaar geteis
terde gebied leven, gezamen
lijk wordt opgelost.
Lunchconcert
Dili gent ia
Barokensenihle
Koninklijk
Conservatorium
Het lunchconcert in Dillgentia
werd gistermiddag verzorgd
door het Barokensemble van
Het Koninklijk Conservato
rium; drie uitstekende leerlin
gen van drie uitstekende docen
ten: de blokfluitist Ezequiel M.
Recondo, de cellist Hans Wou
denberg en de clavecinist Chris-
tof Farr.
Natuurlijk stond Hotteterre op het
programma: diens Suite in g
klein kwam zeer goed tot haar
recht, dank zij de wel overwo
gen klankverhoudingen en de in
tensiteit van expressie in het
spel. Als tweede nummer van
dit ensemble werd een Sonate in
C groot van Francesco Barsanti
gepresenteerd, de Italiaan, die
na een optreden met Geminiani
te Londen in 1714 in Engeland
en Schotland een tweede vader
land zocht en vond.
Naar onze smaak vormden de
drie executanten hier een nog
beter sluitend geheel: met in
tens genot hebben wij dan ook
naar hun prestaties geluisterd.
Tussen Hotteterre en Barsanti
in twee soli van de clavecinist
uit Johann Sebastian Bachs
Wohltemperierte Klavier; resp.
g klein en C groot. Keurig en
weloverwogen gebracht: we
hadden de voordracht echter
iets meer persoonlijk gewenst.
Woensdag 7 november treedt de
pianist Kees van der Ben in
deze Diligentiaserie op. Hopelijk
zorgen de organisatoren dan
voor een programma, dat het
uitgebreide luisterbereide audi
torium ongetwijfeld zal waarde
ren.
B.R.
Kunstenaars
boos op
minister
(Van onze kunstredactie)
GRONINGEN De beroepsver
eniging voor beeldende kunste
naars is verbijsterd over do
zwakte van de argumenten die
de minister van Sociale Zaken,
drs. Boersma, bezigt bij het niet
nakomen van zijn afspraken. De
BBK had aan het begin van het
jaar aan de minister een ge
sprek aangevraagd over de beel
dende kunstenaarsregeling, die
onder het ministerie van Sociale
Zaken valt. Dit gesprek zou
donderdagochtend a.s. op het mi
nisterie plaatsvinden.
Te elfder ure heeft de minister het
gesprek echter geannuleerd. Mid
dels 'n telegram liet de bewinds
man weten dat hij alleen bereid
was tot een gesprek wanneer de
BBK zich zou laten vertegen
woordigen door hooguit tien
man. De BBK had de minister
laten weten met 22 man te ko
men. Onder hen waren verte
genwoordigers van de gemeen
ten die de beeldende kunste
naarsregeling ten uitvoer bren
gen.
Bovendien achtte de minis'er zich
niet gebonden aan de eis tot in
trekking van zg. beperkende be
palingen, bepalingen ter elimi
natie van groepen kunstenaars
op gronden van leeftijd, diplo
ma's, nationaliteit, bijverdienste,
etc.. De BBK had de minister
juist over dit onderwerp diep
gaand willen spreken.
Akademische Presentatie
De stichting COSA (Centraal Or
gaan voor het Scheppend Am
bacht) gevestigd te Delft, be
staat 25 jaar en heeft om dit
feit luister bij te zetten een ten
toonstelling, in het eigen huis
georganiseerd: de twee zalen
van het Prinsenhof die vlak on
der de „Oude Jan" aan dat
prachtige rustieke grachtje de
Oude Delft liggen. De expositie
heet „Akademische Presenta
tie". Wat hier nu te zien is,
zijn recente eind-examenwerk-
stukken van studenten van acht
akademies voor beeldende kunst
in Nederland. Men kan dus zeg
gen dat het tentoongestelde de
laatste stand van zaken op dit
gebied aangeeft.
Maar hoe is die stand van zaken
precies? Sprak men vroeger
van „toegepaste kunsten", het
genre wordt nu betiteld met
„ambachtelijke vormgeving"
Bij de eerste benaming viel het
accent op de kunst, bij de twee
de wordt het ambacht onder de
schijnwerper gezet. Natuurlijk
lopen beide soorten in elkaar
over. Het gaat om het gebruiks
voorwerp dat een min of meer
kunstzinnige behandeling heeft
gekregen.
Wie zou menen dat deze jubileum
tentoonstelling iets heel bijzon
ders is en zich opvallend zou
onderscheiden van vorige expo
sities op dit terrein of een heel
ander beeld zou geven dan de
permanente collectie doet, ver
gist zich. Het is eenzelfde verza
meling van experimentele kera
miek, van experimentele hout
bewerking, van edelsmeedwerk
dat naar nieuwe vormen zoekt
en daarbj een zekere moeheid
vertoont, van allerlei soorten
merkwaardige constructies die
weifelen tussen het vertrouwde
en het extreme.
Kiest men voor het laatste, dan
ontkomen we niet aan de indruk
dat er dikwijls een noodsprong
gemaakt is om niet in herhaling-
te vervallen bij ontstentenis van
werkelijke inspiratie. Een voor
beeld: de keramische plastieken
van Lisette Brouwer die vak
technisch wel verantwoord zul
len zijn maar naar ons inzicht
toch geen verbinding tus
sen kunst en ambacht laten
zien. De vreemde wezentjes van
Reinilda van Voorst tot Voorst
(eveneens van het Bredase St.
Joost) geeft veel meer expressie
te zien en Rob Brandt, hoewel
enigszins verwant aan de Pop
art (zie naaimachine en strijk-
tafereel) heeft met zijn „Who's
mona Lisa", de handen die de
gitaar bespelen, toch wel een
„kijkstuk" gemaakt dat het
vroegere „schilderij" In het mo
derne interieur kan vervangen.
Dit is maar niet zoiets als een
dwaze inval van het moment
dat gemakkelijk als experiment
kan doorgaan. En daar hebben
we in deze sector toch dikwijls
mee te doen.
Van de Bossche academie is er
mevrouw Iet Cool-Schoorl die
niet minder dan 23 stuks „alles
uit steengoed' laat zien. Van
een experimenteel uitproberen
is hier geen sprake. Deze kera
miste heeft de grootste eenvoud
betracht in haar vormen, in de
glazuren alles schijnt op het
simpelste afgesteld te zijn, als
het ware een protest tegen alle
verzinsels van scheefgeduwde
monden en kruiken die op het
punt staan voorover te vallen.
Een tikje meer kleur en we zou
den deze collectie de mooiste
van de tentoonstelling willen
noemen.
Aan de lange wand van de bene
denzaal hangen acht geweven
panelen met de voorstudie er
bij van Monique Nijsten, streng
geritmeerd en fors van aanpak,
haar „Verdrukking" is echter
een originele vondst die een
poppenspeler haar benijden
zou... Zulke dingen geven in ie
der geval een cachet waardoor
de jubileum-expositie dan toch
één moment boven het gewone
uitkomt.
Het schaakspel heeft velen bewo
gen heel eigenaardige stukken
te maken. Men is daar trouwens
al jaren mee aan de gang: J. F.
Mennens van „Minerva" uit
Groningen en Ton Fleskens die
zijn opleiding in Eindhoven
kreeg, vallen op door hun ge
slaagde pogingen, de laatste
met zijn toepassing van het ele
ment hout, Mennens werkte
met het zware ijzer en lood
waardoor een idee van massivi
teit werd verkregen.
Enkele fijne portretten van Sara
Weezepoel (Maastricht) staan
hier wat verloren tussen, we za
gen ze liever in de gewone kunst
galerie prijken.
In de bovenzaal staan de archi
tectonische plannen zoals een
plan van Peter van Oorschot
(Amsterdam) voor een scho-
lengebied aan de Coornhert-
straat te Den Haag, dat een ho
mogene massa schijnt. Er is
ook een maquette voor een nieu-
we vormgeving van het Ooster- j
dok te Amsterdam dat een soort
vijver gaat worden en studenten
van de Academie te Enschede
maakten gezamenlijk 'n project
om de Walstraat aldaar een be
ter aanzien te geven. Een stukje
keurig uitgevoerd Madurodam
met verklarende toelichtingen.
Deze „Akademische Presentatie"
duurt tot 18 november. Het zou
echter wel wenselijk zijn wan
neer de nummering van de di
verse stukken iets duidelijker
leesbaar werd gemaakt terwijl
de bijgelegde naamkaartjes niet
overzichtelijk aangeven wat van
wie is.
J.V.
De Chr. Gem. Zang- en Orato
riumvereniging Zanglust o.l.v.
Hermar de Wolf (vijfentwintig
jaar dirigent van dit koor) geeft
dinsdagavond 13 november in
de Andreaskerk te Leidschen-
dom een uitvoering van het ora
torium „Elias" van Mendels
sohn. Medewerking verlenen de
solisten Hanneke Dinkla so
praan, Caroline Rigtering alt,
Morius van Altena tenor, Cor
Niessèn bas. Elisabeth Bos so
praan (Der Knabe). Voor de be
geleiding zorgt het Goois Sym
phonic Orkest.
(Van onze speciale verslaggever
Piet Snoeren uit Teil Aviv)
TEL AVIV De enigen die het
op het commerciële vlak
hebben laten afweten in de
strijd tussen Israël en de Arabi
sche landen, zijn de Israëlische
kipper, geweest. De kibboetsi,
die pluimvee houden zijn moder
ns bio-industrieën waar het licht
in de gigantiscne hokken dag en
r.acht blijft branden teneinde de
hennen tot een optimale produk-
tie te prikkdejn. Maar tijdens de
oorlog moest er verduisterd wor
den en zie: de beesten raakten
var de leg. Er dreigde e>en te
kort aan eieren in het land. Dat
is dan tegelijk ook het enige te
kort geweest waaraan het Israë
lische volk heeft kunnen merken
dat het kn zijn vierde bestaans
crisis was gestort. Voor de rest
puilden de winkels uit van wel
vaart.
Een gesprek over dit aanzienlij
ke wapenfeit met een weinig
voor de hand liggende figuur, na
melijk de directeur-generaal
voor het wegtransport Daniel
Avidan, Onder normale omstan
digheden hoort men niet veel
van hem. Maar nu is hij ach
ter de schermen, op op Mosje
Dajan na, de machtigste man in
Israël. Aan hem de taak om al
lereerst de Israëlische bevolking
van Rosj Pinna in het noorden
tot Eiath in het zuiden gelukkig
te houden en vervolgens om
straks de economie op de been
te helpen. Voor het eerst onthult
hij de inhoud van zijn functie,
Hij werkt, bijgestaan door drie
elkaar afwisselende secretares
ses, de klok rond. Hij voert ge
middeld honderd telefoongesprek
ken per dag. „We vechten niet
alleen een militaire oorlog",
zegt hij „We vechten ook een
transport oorlog".
En precies als bij de militaire
oorlog was voor de transportoor
log de eerste dag <ïe belangrijk
ste. Avidan: „De huisvrouwen
sloegen als gekken aan het ham
steren. We wilden ze hun gang
laten gaan. We wisten dat er pa
niek zou uitbreken, als er lege
etalages kwamen, en paniek wa3
wel het laatste wat Israël kon
gebruiken. We wilden dat kost
wat kost voorkomen. Het was
een psychologische noodzaak en
het is ons allemaal gelukt. De
etalages zijn vol gebleven op
een paar eieren na, en dat lag
niet aan ons dat lag aan de
kippen".
Hei klinkt zo eenvoudig maar er
wa? een knap doordachte, ra-
zerdsnel uitgevoerde heksentoer
voor nodig, en Avidan was da
man die het hem flikte Men
dient zich te realiseren dat er In
vredestijd 200.000 tot 300.000 ton
levensmiddelen en goederen
over over de Israëlische wegen
daveren. Dat daalde meit het uit
breiden van de oorlog onmiddel
lijk tot 25.000 ton. De oorzaak Is
dat er bij het eerste alarm vla
de radio een codeboodschap uit
gaat Alle eigenaren van vracht-,
wagens die van 1968 of latere
jcrer dateren, moeten hun voer
tuigen plus chauffeurs zonder
dralen naar bepaalde verzamel-
centra dirigeren, waar ze voor
da oorlogsinspanning worden in-
gézet. Er bestaan geen uitzonde
ringen. De zaak is bij de wet
geregeld.
Israël komt dus in een klap zon-
der transport te zitten. Maar er
is een andere codeboodschap
de boodschap van Daniël Avi
dan Zodra die weerklinkt, bren
gen alle eigenaren van overjari
ge vrachtwagens hun voertuigen
naar verzamelcentra. Gelljktij-
dig leggen tienduizend Israëli
die te oud of anderzijds onge
schikt zijn voor de militaire
dienst, hun dagelijks werk neer
of ze nu fabrieksdirecteur
zijn dan wel ponskaartensorteer
der en melden zich als chauf
feur. Ook dit is wettelijk ver
plicht. Het in vredestijd onbe
kende, maar bliksemsnel parate
nooddepartement voor burger-
transport gaat aan het werk- Dat
er die eerste oorlogsdag in Is
raël geen paniek te bespeuren
viel is te danken geweest aan
atze vloot van Krikkemikkerigc
vrachtwagens, vaak bemand
°oor grijsaards van 70 of oudier,
die traag maar gestaag winkels
vol hamsterende huisvrouwen
bleven bevoorraden met levens
middelen en met de valse In
druk: „Er is geen vuiltje aan de
lucht'. Als de Arabieren hiervan
op de hoogte waren geweest,
hadden ze wellicht htm raketten
anders gericht.
Zo kwam het land de oorlog
door. Maar het staakt het vu
ren maakte de problemen voor
Daniël Avidan hoogstens inge
wikkelder. Manschappen keren
terug van de fronten en gaan
de stilgelegde fabrieken weer
aan het draaien brengen. Er
wondt geproduceerd en de pro-
duktie moet worden verkocht,
hetzij in het binnenland, hetzij
m exportlanden. Daarvoor ia
transport nodig. Het leger ech
ter wil de gevorderde moderne
vrachtwagenvloot niet kwijt voor
het geval de vijandigheden op
nieuw oplaaien. Dus blijft Avi
dan zitten met ♦ien procent
transportcapaciteit van wat nor
maal nodig is. „Ik heb vandaag
een speelgoedfabriek aan de te
lefoon gehad die weer wil gaan
leveren", zegt hij met ten hemel
geheven handen. „Hoe kan ik
end er de huidige omstandighe
den speelgoed vervoeren?". Het
antwoord op deze vraag heeft op
het ogenblik in Israël de hoogste
prioriteit. Avidan: „Het trans
port vormt de grote flessehals
voor de broodnodige herleving
van onze economie. Het is een
enorm probleem. Vergelijk het
rustig met de frontoorlog. Wat
we hier voeren, Is een achter
hoed eoorlog".
Ploegen van IsraëH reizen mo
menteel de hele wereld af om do
beschikbare vrachtwagens op to
kopen. Ze hebben er 2.000 nodig
voor onmiddellijke levering, en
willen er 40 miljoen dollar tegen
aan gooien. Op bezoek bij de
DAF in Eindnoven sleepten ze
er een dertigtal in oe wacht
„Bij Volvo in Zweden waren we
gelukkiger. Daar vonden we er
200", zegt Avidan. Om deze
nieuwe vloot te bemannen wor
den met ingang van vandaag
speciale cursussen v*or vracht
wagenchauffeurs gegeven. He<
oefenmateriaal bestaat uit be
tonmixers, want de bouw staat
in Israël bij gebrek aan man
kracht toch stil. Er meldden
zich honderden vrijwilligers,
waaronder veel vrouwen. Zo
hoopt men langzaam de vastgelo
pen transportmachine weer op
gang te krijgen.
strikte lijst van prioriteiten. De
strikte lij^ vanprioriteiten. De
levensbehoeften van mensen en
vee staan bovenaan. Niemand
mag iets tekort komen. Vlak
daaronder volgt het transport
ven benzine. We willen het mo
reel ook hoog houden door ieder
een de kans te geven in zijn ei
gen auto te rijden. Nummer drie
is de industrie, die werkt voor
de oorlog, of die toelevert aan
de twee eerstgenoemde prioritei
ten. Nummer vier zijn de kran
ten, want die kun Je ook niet
missen voor het ophouden van
do stemming. Pas veel later ko
men de zware en de lichte indu
strieën voorzover ze niet vallen
onder drie. Ze kunnen schreeu
wen wt ze willen, maéi" Ik ve^'1
dom het om toiletpapier tb gdun
vervoeren. Het seizoeortransport
krijgt wel prioriteit. Dc <;itrus-
oogst begint op gang te komen
en die is voor IsraW belangrijk.
Alleen de export al levert ons
118 miljoen dollar per Jaar óp.
Momenteel transporteren we 700
tot 1000 ton per dag vah dc
plukplaats naar de havens. We
hebben een lichte achterstand
rraar het gaat. Zo nodig zetten
we tractors in die rollende plat
vormen trekken, wont Je kunt ze
laten besturen door jongens van
16 jaar, terwijl dt ouderen aan
het front zijn. Maar in decem
ber en januari, als het citrus-
selzoen zijn hoogtepunt bereikt,
moeten we tienduizend ton per
dag transporteren. En het ver
voer is dan vanwege de winter
(korte dagen slechte wegen)
moeilijk. I>at wordt een gigan
tisch probleem",
Daniël Avidan schat dat zijn
nooddepartement nog een paar
maanden de handen vol zal heb
ben. Ter vergelijking: .na de zes
daagse oorlog werd het al na
twee weken opgedoekt. Ook In
dit opzicht heeft de oorlog, van
Grote Verzoendag de Israëli's
getroffen' 'Vaar het flWi pijn
'doet. „Israël heeft zijn 'spoorwe
gen vcrwairlooad", zegt Avidan,
Railverkeer is in oOrlAgstljd
veel flexibeler oan weffv-^fceer.
Met behulp vntt fcrol.>en KUhiien
wc een groot deel y^p de
vruchtwagens blijven petten
voor de beHbéf|$n van dé burge-
pjen en de industrie. Israïf ffiöet
icip gaan aan _;;n spoorwa
gen". En aan zijn kippen natuüri
lijk.
