FC DEN HAAG KAN ZELFS 1-3 AAN
Wedstrijd met alles om publiek te bekoren
Dusbaba praatte
tegen Mansveld
en... hielp hem!
Uitstel
Positief
Be
va
ROTTERDAM Dit was dan weer eens zo'n wedstrijd waarbij het publiek met
volle teugen de sensatie, de spannende momenten, de doelpunten, de strafschop, de
onwaarschijnlijke situaties inzoog als een bij de honing. AlleendeferventeRotterdam-
se aanhan onder dezesendertigduizend (Den Haag moet een behoorlijk contingent
hebben geleverd) zal aan de confrontatie tussen Feyenoord en de per traditie moei
lijke tegenstander FC Den Haag ook al is het de „lichte brigade" dagen lang
een laffe smaak overhouden. Er kan op gewezen worden dat twee blunders van de
Rotterdamse verdedigers Schneider en Vos en een van doelman Reitsma de Haag
se treffers tot stand brachten, er valt niet uit te wissen dat het „baby-team" van
trainer Teunissen een uiterst fraaie, lofwaardige prestatie heeft geleverd. Nog altijd
is de timiditeit tegenover Feyenoord zo groot dat negentig procent van de ploegen
in de eredivisie het hoofd laat hangen als ze met 3—1 achter staan. Niet Fc Den
Haag, de verzameling lichtgewichten, geschraagd door een minderheid van rou
tiniers. Met het lean dat de jeugd eigen is, werd begonnen aan het karwei om die
achterstand weg te werken. Het zou zonder meer kleineren van de prestatie zijn
als het gelijkspel op rekening van de Rotterdamse feilen zou worden geschreven.
FC Den Haag heeft in een
wedstrijd, die alles had om het
publiek te bekoren hoewel
geen hoogstaand duel op zui
ver technisch vlak dat ene
punt dik verdiend en wederom
bloot gelegd waaraan het bij
Feyenoord schort: aan het ze
ker zijn van zichzelf, aan het
vermogen om een voorsprong
vast te houden, vooral ook aan
het wijzigen naar de omstan
digheden van de taktiek. Wim
van Hanegem, schamper con
cluderend „dat het een vodde-
wedstrijd (van Feyenoords zij
de) was geweest", verwoordde
dat met: „Vroeger konden we
een 10 vasthouden en kwam
niemand er meer aan. Maar ze
gingen nou maar door met het
zelfde stramien".
Dat stramien was geënt op de
zege van de woensdag tevoren
od Gwardia: Van Hanegem in
de vuurlinie, hoge ballen, Van
Hanegem de vrije man met
het hoofd bereikend. Maar er
was ditmaal geen vrije man.
Van Hanegem, die een briljan
te eerste helft speelde, kon al
leen maar Lex Schoenmaker
bereiken, want er was vrijwel
nimmer iemand anders. Tegen
Gwardia had hij de keus tus
sen zo'n vijftal aanvallers. En
toch bleef Feyenoord mikken
op dat stramien, zelfs met
vriie trappen van achteraf.
Vijftig, zestig meter zeilde de
bal naar voren waar Schoen
maker tussen drie man stond
ingeklemd. Kristensen een ..te
geringe hoogte" kon bereiken
en Wery zich te zelden in de
strijd mengde.
Laatste meter
FC Den Haags voorzitter Her
man Choufoer, legde met één
enkele zin het manco van
Feyenoord vast: „Het man
keert hen aan de laatste me
ter". Waarmee hij wilde zeg
gen: ze kunnen allemaal voet
ballen maar niet afwerken: ze
falen als het erop aankomt-
Duidelijker gezegd: ze durven
dan niet, zijn bang voor eigen
initiatief, onzeker van zichzelf.
Lex Schoenmaker kreeg twee
enorme kansen. De eerste keer
ging hij zelfs voorlangs Thie,
die een uitnemende wedstrijd
speelde, maar schoot naast.
De tweede keer verloor hij een
sprint van Thie die veel verder
weg moest komen maar royaal
op tijd bij de bal was. Kwestie
van startsnelheid, die Schoen
maker nu eenmaal niet bezit.
Ressel wel, maar hij was ge
blesseerd en zat aan de lijn,
evenals Rijsbergen. En zonder
hem begon in de Rotterdamse
defensie de ellende. Wim Jan
sen was ditmaal stopper, ruim
een kop kleiner dan Kees
Storm die te veel overtredin
gen tegen zich kreeg. Jansen
won geen kopduel!
Storm, leeggespeeld tegen het
eind omdat hij alsmaar was
blijven storen, is het type van
een orthodoxe middenvoor:
sterk in de lucht, stoer ge
bouwd, volijverig. Maar het
was een waar genot de met
minder fysieke mogelijkheden
uitgeruste Hagenaars te zien
optreden. De „lichte" Swanen-
burg, die onderstreepte dat
Dick Schneider verre van zijn
vorm verkeert: Lichtenbergh,
die tegen „kamikazespeler"
Jan Boskamp optornde, die
nog nooit zo veel op de grond
heeft gelegen, de wat steviger
Bres die Vos een uiterst moei
lijke middag bezorgde en qua
snelheid royaal de baas was.
FC Den Haag speelde dapper,
steeds met drie spitsen. Geen
gemier voor eigen doel tenein
de te trachten de score te be-
pejken. Dat bleek ook niet no
dig. want eer Feyenoord besef
te dat de Wedstrijd was begon
nen. stond de ploeg op
achterstand door een gru
lijke blunder van doelman
Reitsma, na de rust vervangen
door Treytel. Trainer Coerver:
„Ik heb er in de rust lang over
nagedacht, maar ik was toch
bang dat Reitsma nog een fout
zou maken. Ik heb hem er zo
lang ingehouden omdat hij
vrijwel niets meer te doen
kreeg."
Dat was zo. Na de snelle tref
fer waarbij Reitsma de bal uit
een ver schot van Kila losliet
en Storm toesloeg, werd het
veidoverwicht van Feyenoord
groter. Daardoor moesten
Mansveld en Dusbaba „in
schoten vallen", kon Schoen
maker (verkeerd) aanleggen
bij een misser van Mansveld,
die in de eerste helft dankbaar
mocht zijn voor de steun van
voorstopper Dusbaba. Het
doelpunt hing in de lucht, zoals
dat heet. Het kwam ook- Van
Hanegem ontving de bal, De
Zoete was bij hem. Van Hane
gem schermde de bal af met
zijn lichaam zodat De Zoete
slechts één ding had kunnen
doen: Van achteren aanvallen
wat zeker een strafschop zou
hebben gekost. De Zoete is
daarvoor „te netjes". Hij deed
het dan ook niet en met een
bijna achteloze, zij het gran
dioze, beweging van de linker
voet werd Thie verslagen (1—
1), die later zijn grote capaci
teiten bewees door feilloos ti
men met uitlopen.
FC Den Haag verwierf com
pleet de gunst van het publiek
na de eerste tien minuten van
de tweede helft. Een combina
tie JansenDe JongSchoen
maker bracht Feyenoord
hoewel aangevochten door FC
Den Haag dat buitenspel van
Schoenmaker meende te heb
ben geconstateerd op 2—1
en een strafschop omdat Bos
kamp was gevloerd door
Mansveld leverde door Schnie-
der 3—1 op. Dat was in vroe
ger tijden tegen Feyenoord een
verloren wedstrijd.
Het enthousiasme, het karak
ter en zoals trainer Teunissen
het zei: „De jeugd wil nooit
verliezen" brachten FC Den
Haag terug. Even werd het te
fel, verloor FC Den Haag zich
in te ongecontroleerd „trap
pen". Daarentegen raakte
Feyenoord geïrriteerd omdat
die „dreumesen" zich niet bij
het schijnbaar onvermijdelijks
wilden neerleggen. Van Hane
gem: „Ja, we waren geïrri
teerd na de rust. Vroeger hiel
den we zo'n voorsprong ge
makkelijk vast. Maar we ble
ven die bal over te lange af
stand gooien. We bleven jagen
en niet. zoals jaren geleden,
wachten op de kans en dan
toeslaan. Overtredingen van
FC Den Haag? Dat deden wij
toch ook toen we jong waren.
We zullen weer rustig moeten
gaan spelen".
Die rust ontbrak. Een gerouti
neerde eredivisiespeler als
Harry Vos joeg de bal tegen
het lichaam van Schneider
vanwaar het leer in het doel
stuitte (3—2), hoewel Teunis
sen claimde dat Kila had ge
scoord „die het laatste tikje"
gaf. Nog vernederender was
de gelijkmaker. Schneider, be
laagd door Swanenburg, meen
de zich te kunnen veroorloven
de bal slordig op Treytel te
kunnen terugspelen- Swanen
burg dook ertussen en scoorde
beheerst (3—3).
Niet klaar
Dat is FC Den Haag. Zo'n jon
ge knaap trekt zich niets van
reputaties aan en benut be
heerst een kans waaruit vele
spelers of hoog over of voor
langs hadden geschoten. Met
FC Den Haag, dat nog steeds
bezig is te groeien, ben je zo
maar niet klaar. Feyenoord
heeft het ondervonden.
Er was nog enig oponthoud
omdat Thie (gisteren jarig)
zich duizelig en misselijk voel
de waaraan ook De Zoete
leed maar Arie van Gemert
trok èr geen seconde voor bij.
Niet te versmaden voor Feyen
oord dat na de gelijkmaker be
paald tevreden was met het
ene punt tegen het toch nog
opdringend FC Den Haag.
Coerver. zwaar teleurgesteld,
maar toch niet (waarom
niet?!) als een briesende
leeuw te keer gaand tegen zijn
mannen: „Wat doe je eraan
als er zulke doelpunten val
len". Teunissen: „Een compli
ment voor mijn ploeg. We
vreesden de fysieke kracht van
Feyenoord, maar daar zijn we
goed doorgekomen. Conditio
neel waren er geen proble
men".
In de toekomst kijkend: FC
Den Haag móét een ploeg van
betekenis worden als die jeugd
is volgroeid. En dat kan best
een zeer nabije toekomst zijn:
volgend seizoen al.
HERMAN VAN BERGEM
Scoreverloop: 1. Storm 0—1. 30.
Van Hanegem 1—1. 52, Schoenma
ker 21. 55. Schneider (straf
schop) 3—1, 58. Schneider (eigen
doel) 3—2, 74. Swanenburg 3—3.
Het werd zelfs 3—1 maar dat was voor het met elan spelende karaktervolle FC Den Haag ookgeen bezwaar. Na afloop uitte Mans
veld zijn vreugde over het knappe gelijkspel door een teder gebaar" bij „dreumes" Swanenburg die als een volleerde prof, be- i
een domme terugspeelbal van Schneider. Links Bres, jj j
ROTTERDAM Er gebeurt ook in het centrale verde-
digingsblok bij FC Den Haag iets bijzonders. Trainer
Evert Teunissen voegt namelijk een nieuwe dimensie
toe aan het spel zoals de laatste tijd werd gespeeld.
Doordat hij eigenlijk een centrale verdediger, Piet de
Zoete teveel heeft, maar deze nog altijd beter vindt dan
de eventuele vervanger, die voor handen is, heeft hij
een concept voor uitwedstrijden uitgedacht, waarin met
alle mogelijkheden rekening wordt gehouden.
Dat was gisteren weer zo. Piet de Zoete zou Wim van Hanegem
nemen en John Dusbaba Lex Schoenmaker. Maar dat was niet
voldoende, voorzag Teunissen, die twijfelde aan de kopkracht
van zijn verdedigende middenvelder. Laat Mansveld daarom in
stappen als het om het directe duel gaat en dan behoort Piet de
Zoete ausputzer te spelen. Het was op papier zo eenvoudig. Maar
niet in het veld. Aad Mansveld, de ausputzer van origine, begon
te zweven, zocht zichzelf op door onzekerheden en stichtte ver
warring. Hij stapte net niet snel genoeg naar voren, als de bui-
tenspelval dichtsloeg en wist ook niet resoluut te reageren bij ge
vaarlijke momenten. Anders zijn grote kracht vinden insiders.
Aad Mansveld had toen echter het geluk dat John Dusbaba in
vorm groeide. Hij zag zijn grote man in moeilijkheden, praatte
met hem en beurde hem... zowaar op. Het onwaarschijnlijke ge
beurde: de man die vier maanden geleden nog een onbekende
voor het Nederlandse voetbal was, schoot toe om de te vaak ver
guisde en te vaak niet begrepen laatste verdediger te helpen.
John Dusbaba: „Aad is de grootste voetballer van dit elftal. Hij
weet zoveel van alles af, dat ik alleen maar bewondering voor
hem heb. Maar dat was tot voor kort mijn grote moeilijkheid
juist. Ik durfde hem niet aan te spreken. Dat is over. Doordat ik
meer ervaring heb gekregen en daardoor ook meer vertrouwen,
ga je elkaar oppeppen, in ieder geval tegen elkaar praten".
Dat heeft Mansveld nodig. De soms in het veld iets te onbehou
wen overkomende centrale verdediger heeft capaciteiten, waar
FC Den Haag zuinig op moet zijn. Maar door de altijd maar wis
selende bezetting op de voor stoppersplaats (Weimar, De Zoete en
nu Dusbaba) is zijn grote zekerheid in topwedstrijden afgeno
men. Steeds was de opgave anders, steeds werden er weer ande
re factoren ingebracht, die Mansveld nog niet kende.
Ook gisteren. Ineens moest hij weer het directe duel tegen Wim
van Hanegem opzoeken en dan maar wachten hoe Piet de Zoete
hem rugdekking gaf. Teunissen resoluut: „Dat is een taak. die
hij aan moet kunnen. Aad Mansveld vindt dat te eenvoudig afge
daan. „Als je als ausputzer te veel in de duels moet, mis je het
overzicht en doet dat min of meer afbreuk aan je organisatiever
mogen". Maar Mansveld heeft na die slechte eerste helft iets ge
daan wat hem niet ligt. Hij sprak met zichzelf zijn moeilijkheid
uit maar hield in de rust zijn mond. „Ik wilde kalm blijven.
Want als ik teveel laat blijken hoe ik me voelde voorzag ik ook
bij anderen een nadelige uitwerking".
Toch had alls nog fout kunnen lopen. Want toen Mansveld kort
na rust Wim van Hanegem aanpakte, volgens de opdracht, kwam
de zwakte van Piet de Zoete bloot te liggen. Hij is voor het hui
dige beroepsvoetbal te „netjes" en legt niet graag Iemand neer.
Dat is zijn aard niet, ook al weet iedereen dat hij het kan. De
Zoete: „Als het loopt kan ik het wel. Maar ik had een erg moei
lijke middag". Die moeilijke middag van De Zoete heeft FC Den
Haag veel duidelijk gemaakt. De eerste belangrijke test voor dit
bij elkaar passende trio heeft enkele vraagtekens opgeroepen,
waarbij stil gestaan moet worden. Deze ervaring heeft ook het
voordeel meer duidelijkheid te scheppen. En voor Mansveld, die
buiten zijn taak als ausputzer niet in lastige varianten betrokken
moet worden. En voor Dusbaba, die de voorste spits in dit geval
Lex Schoenmaker uitstekend kan uitschakelen. En voor Piet de
Zoete, die in ieder geval in de opzet niet meer in de positie mag
komen een tegenstander te moeten vloeren.
HANS DE BRUYN
Het was te voorzien dat'
het nieuwe vergoedingssys
teem in het betaald voet-[
bal, waarbij het arbeids
contract wordt ontkoppeld
van het transferbedrag,
haken en ogen zou opleve
ren. Het was al vreemd
dat op de vergadering
waar het destijds ter
sprake kwam niet meteen
een van de clubbestuur
ders in de aanval ging om
dat er niet zo bar veel ver
anderd, in die zin dat de
rijke clubs toch weer de
grootste moot zullen opei
sen. Wie immers het vor-
stelijkste salaris kan bie
den, kan een speler aan
trekken. Bij het huidige
systeem moest dat gedaan
worden via een (hoog)
transferbedrag dat
club van de speler kon
eisen. Er was een formule
ontworpen waarbij be
paalde factoren bij het be
palen van de transfersom
in het nieuwe systeem zou-1
den meespreken (leeftijd,
salaris, hoe lang betaald
voetbal e.d.). Die normen
stonden nog niet muur
vast. Het waren adviezen.
De FBO, de werkgevers
organisatie, wil zich daar
over nog eens uitgebreid
beraden. Men wenst een
systeem waarbij het ge
vaar van „uitholling" van
de bedrijfstak wordt voor
komen. Dus sleutelen aan
de normen. Per 1 mei
moet dat rond zijn, ook
het daarmee samenhan
gende arbitragesysteem.
Maar het staat te bezien
of een zo waterdicht sy
steem kan worden gevon
den dat de continuïteit van
het betaalde voetbal in:
geen geval wordt aange
tast en dat bovendien de
VVCS, de werknemersor
ganisatie, volkomen tevre
den wordt gesteld. Voor de
VVCS was de zaak al rond
en dan met ingang van be
gin november, dus over
enkele dagen. Er zal be
leid en wijsheid aan te
pas moeten komen om de
twee standpunten tot el
kaar te brengen, waarbij
allereerst de VVCS de
vastgestelde datum moet
laten vallen en akkoord
gaan met 1 mei.
Het doe'.pur.t ven Scho~rmcker dat bij FC Den I'ac, en Mansveld laat er met z:jn opgesto
ken hand gern twijfel over bestaan als zijnd? in buitenspelpositie gescoord, werd betwist.
Het was geen buitenspel. Feyenoord leidde met 2—1.
Er zal een brokje eigenbï
lang hebben meegespeeh
bij de beslissing van d<
KNVB die Johan Cru]
eensklaps toestemmi
gaf om vóór de regiem*
taire datum van 1 dece:
ber uit te komi
voor FC Barcelona. Met|
het beslissende duel tegei
België in het vooruitzicht
kan een niet regelmatig
spelende Cruyff aan vorm-]
verlies gaan lijden,
vendien heeft het bittei
weinig zin een speler toe
stemming te geven om
naar 't buitenland te ver
trekken met de bedinging Wch
(reglementair) dat hij dan
enige maanden niet mag
spelen, anders dan
vriendschappelijke wed
strijden. Wie is daarmee
gebaat? Niemand,
lijkt bovendien een straf
voor de speler, die ener
zijds tegemoet wordt ge
komen maar anderzijds
wordt beknot in zijn acti
viteit die zijn beroep is.
Men kan altijd schermen
met reglementen maar in
dien deze volslagen zinloos
zijn, is er niets tegen ze
„naar de geest en niet
naar de regel" te interpre
teren. Cruyff, hoe men
over zijn vertrek mag
denken, heeft zich loyaal
opgesteld, is altijd punc
tueel op tijd verschenen
als Oranje hem nodig had
en zal onbetwist de man
zijn die het nationale ,jt de
team tegen België zekerf
niet kan missen. Ondanks
een brokje eigenbelang
siert het de KNVB dat ze
is teruggekomen op een
besluit dat niemand dien
de: de KNVB niet, Ajax
niet, Oranje niet, Cruyff
niet. Zoveel negatiefs is
terecht omgezet in iets po
sitiefs.
ÏÓNT1
,beral
bert
provi
'te c»
verki
laatst
een
54 pr
stemi
Zelfs
René
litiek
dat d
te m
Queb
staat
■kë ..t^tev.sfz:-..v.
NICE
Nice
napli
men
tusse
preci
