Getuigen van ongeloof
hoort niet thuis op
katholieke school
Korte metten
Omstreden bisschop
eenzijdig belicht
In
Pulchri Galerie
en Centre de l'Art
mooie reeksen te zien
Tweede ronde
„slippers"
komische
knock-out"
ONTSLAG IN
PARIJS VOOR
PROF. GIRARDI
Onduidelijkheid
over lof van paus
voor mgr. Gijsen
i
55
WOENSDAG 17 OKTOBER 1973
LEIDSE COURANT -
PAGINA 7
Mgr. Th. Zwartkruis
Mgr. Th. Zwartkruis
„Wie meent te moeten getui
gen van zijn eigen ongeloof,
moet wel beseffen, dat hij niet
thuishoort op een school, die
pretendeert katholiek te zijn".
Aldus bisschop Th. Zwartkruis
van Haarlem in zijn predikatie
onder de eucharistieviering in
de Obreehtkerk in Amsterdam
ter gelegenheid van het 25-jarl-
ge bestaan van het Nicolaas
Lyceum in Amsterdam.
Mgr. Zwartkruis wees erop, dat
te midden van alle onderwijs
kundige vernieuwingen rond
doelstellingen en methoden, te
midden van het proces van de
mocratisering steeds meer de
vraag naar voren komt naar
de identiteit van de katholieke
school. Naar de mening van
bisschop Zwartkruis zal het
katholieke karakter van een
school steeds meer bepaald
worden door de levenshouding
van alle betrokkenen.
Zich speciaal richtend tot de
docenten wees de bisschop
erop dat de school een kader
zal moeten scheppen, waaruit
eerbied voor de mensen en de
werkelijkheid spreekt. Leerlin
gen willen in hun docenten
mensen ontmoeten met diep
gang, met vertrouwen in het
leven. Geïnspireerde mensen
ook, wier leven niet getekend
wordt door zelfgenoegzaam
heid, verlopend tussen presta
tie en ccnsumptie.
„En ik ben ervan overtuigd,
dat uw leerlingen heel graag
in u een waarachtig Godsge
loof zouden willen ervaren.
Dat heeft Je maken met de
moed om een standpunt in te
nemen, je mening te zeggen en
te getuigen van je eigen ge
loof", aldus mgr. Zwartkruis,
die hier verklaarde dat een ge
tuigenis van ongeloof niet thuis
hoort op een katholieke school.
Sprekend over de verwachtin
gen van de ouders over het on
derwijs aan hun kinderen
waarschuwde de bisschop de
genen, die verwachten dat de
school de kinderen het geloof
inhamert, waarover zij zelf
niet eens meer durven praten,
dat de school overdraagt, wat
zij zelf op geen enkele manier
hebben kunnen doorgeven aan
hun kinderen. Dit is volgens de
bisschop een onredelijke ver
wachting.
Er blijven nog altijd onduide
lijkheden en tegenstrijdige ver
klaringen over hetgeen paus
Paulus VI onlangs op een van
zijn algemene audiënties nu
wel of niet gezegd zou hebben
over het bisdom Roermond en
bisschop Gijsen, zo meldt onze
Romeinse correspondent.
Volgens de persdienst van het
Roermondse bisdom zou de
paus zich lovend hebben uitge
laten over het werk van mgr.
Gijsen in zijn bisdom. De paus
zou die betrokken passage heb
ben uitgesproken op de laatste
algemene audiëntie die hij in
september in zijn zomerver
blijf Castel Gandolfo heeft ge
houden. De letterlijke tekst is
in Rome evenwel niet meer te
achterhalen. Volgens ter zake
Maar de ouders mogen terecht
verwachten, aldus de bisschop,
dat de sfeer van de school con
tinuïteit vertoont met de sfeer
van het katholieke gezin. Zij
verwachten een „christelijke"
behandeling van hun kind.
Mgrs. Zwartkruis besloot zijn
toespraak met erop te wijzen,
hoe waardevol het zou zijn,
wanheer allen, leraren, ouders
en leerlingen, samen met het
bestuur en leiding en allen, die
hier verantwoordelijkheid dra
gen, de moed zouden hebben
zich eerlijk te bezinnen op de
katholiciteit van de school. Ge
loven is nooit een eenzaam
avontuur, aldus bisschop
Zwartkruis.
kundigen is dat normaal, om
dat de paus die zijn toespraken
en extra begroetingen van bui
tenlandse groepen pelgrim
doorgaans van papier leest, er
een gewoonte van maakt om
los van het papier tot sommige
groepen een extra woordje te
spreken. Dat doet hij dan in
het Italiaans, en het hangt van
de verstaander af hoe dat
overkomt. Er zijn dan ook
vierkant tegengestelde verkla
ringen van oorgetuigen die op
de bewuste audiëntie zijn ge
weest.
Een Nederlandse pater die een
groep pelgrims uit het Roer
mondse bisdom begeleidde
heeft verstaan, dat de paus aan
het slot van de audiëntie een
extra groet meegaf aan de Lim
burgers, die in een diocees wo
nen waar een jonge bisschop
nieuwe impulsen aan het gees
telijk leven zou geven, aldus de
verklaring.
Volgens de begeleidster van
een Amsterdamse groep pel
grims een vrouw die in
Rome woont en werkzaam is
en vloeiend Italiaans spreekt
heeft de paus alle aanwezi
ge Nederlanders ,.en dus
niet met name alleen de Lim
burgers" nog eens extra be
groet. Over mgr. Gijsen, noch
over het bisdom Roermond is
ook maar één woord door de
paus gerept, aldus deze getui
ge
Vanwege zijn politieke, revolu
tionaire inzichten mag de Ita
liaanse Salesiaa» prof. dr. Giu-
lio Girardi niet langer doceren
aan het instituut cathollque van
Parijs.
Pater Girardi, die in 1969 werd
ontslagen aan de Salesiaanse
universiteit in Rome, omdat
hij de studenten niet genoeg
zou vormen, maar in feite om
dat de universiteitsleiding het
niet eens was met zijn politie
ke inzichten, heeft thans van
het bestuur van het'katholiek
instituut van Parijs schriftelij
ke ontslag gekregen vanwege
„zijn politieke keuze en zijn
marxistisch geïnspireerde re
volutionaire engagement"
Prof. Girardi was sedert 1900
Door het gebruik van de
volkstaal is een nieuwe bloei
periode van de kerkmuziek te
verwachten. Aldus paus Paulus
In een toespraak tot driehon
derd koorzangers uit verschei
dene Europese landen, die
naar Rome waren gekomen bij
gelegenheid van het tienjarig
bestaan van het internationale
genootschap voor kerkmuziek.
Hij wees op de waard van de
latijnse gezangen en spoorde
de zangers aan de kerk van
vandaag een levendige en ac
tuele geestelijke muziek te ge
ven, op even hoog peil als de
muziek van het verleden.
De „gezamenlijke synode
van de bisdommen in de
bondsrepubliek Duitsland" zal
van 21 tot 25 november in
WUrzburg bijeenkomen voor
als gast-hoogleraar verbonden
aan het katholiek instituut. Hij
doceerde marxistische filoso
fie.
Pater Girardi heeft in een
brief aan leerkrachten en leer
lingen van het katholiek insti
tuut als zijn mening gegeven,
dat zijn ontslag het gevolg is
van „afzonderlijke klachten
van bepaalde studenten"
Samen met zijn eveneens op
non-actief gezette congregatie-
genoot Gerard Lutte uit België
was prof. Girardi de auteur
van een rapport over eigentijd
se beleving der kloosterlijke
armoede. Dit rapport viel
slecht bij de leiding der Sa-
lesianen en bij de Ro
meinse Curie. Prof. Girardi
haar vierde plenaire vergade
ring. Zij zal zich onder meer
bezighouden met de situatie
van de buitenlandse arbeiders,
kerkelijk jeugdwerk en school-
katechese. In vervolg op de
vergadering aan het begin van
dit jaar wordt de pastorale sa
menwerking besproken tussen
de kerken ten dienste van de
christelijke eenheid.
Het Landelijk Open Deur-
werk, De Horst 1 te Drieber
gen heeft een oecumenisch
kerstblad uitgegeven op het
thema „midden onder u staat
Hij, die gij niet kent". Het is
een gezamenlijke uitgave van
rooms katholieken, lutheranen,
gereformeerden en hervorm
den, zeer kleurig en leesbaar
van inhoud. Het is bedoeld
voor verspreiding, onder meer
KERK
EN
WERELD
was als deskundige verbonden
aan het tweede Vaticaanse
concilie. Hij is gespecialiseerd
in de dialoog tussen christenen
en Marxisten en is als consul
tor verbonden aan het secreta
riaat voor de niet-gelovigen in
Rome.
bij kerstacties en als materiaal
voor gesprekken. Het blad,
waarin onder meer mgr. Ernst
van Breda het thema belicht,
is verkrijgbaar bij Boekencen
trum, Scheveningseweg 72 te
Den Haag.
AHe hondervijfentwintig le
den van de Nederlandse Apos
tolische gemeente in Melbour
ne zijn na een verblijf van
achttien jaar in Australië bezig
om naar Nederland terug te
keren, omdat hun kinderen
„van de kudde afdwalen". On
geveer 85 leden zijn al vertrok
ken en de rest volgt begin vol
gend jaar. De 32-jarige secre
taris Jan Mindermon verklaar
de, dat de Australische levens
wijze de volgelingen van de
kerk verstrooide. Er zijn bij
de gemeente in Melbourne
slechts vijftien kinderen over
gebleven. In Nederland telt de
apostolische gemeente 35.000
leden en honderddertig kerken.
Mitsuko
Vchida
viel in voor
jonge meester
Omdat violist Vladimir Lantzman
zijn concert in de serie, „Jonge
meesters" vanwege de oorlog
rand Israël moest afzeggen, zat
pianiste Mitsuko Uchida dinsdag
op het podium van Diligentia.
Niet voor de eerste maal want
de Japanse kterlVnge fvatn Niki-
ta Magaloff, heeft een paar jaar
geleden reeds in Den Haag ge
debuteerd.
Sindsdien heeft zij aan haar vele
prijzen nog een bekroning op
het Geneefse Clara Haskil con
cours" toegevoegd. Haar puur
pianistische kwaliteiten verkla
ren zo'n succes wel, want Mit
suko Uchida is klaviertcchnisch
zeer begaafd; haar spel liet ook
gisteravond in Haydn, Beetho
ven (opus III), Alban Berg en
Schumann daarover geen twijfel
achter.
Men mag ook beslist niet zeggen
dat zij geen stilistisch inzicht
heeft en alleen maar herhaalt
wat leermeesters haar gedo
ceerd hebben. Een vertolking
als die van Alban Berg's kla
viersonate (opus I) verraadt
wel degelijk persoonlijkheid bij
de vertolkster.
Jammer alleen dat op Mitsuko's
Uchida's palet er een tekort is
aan tussentinten, tetwijl zij de
kunst om die zelf te maken nog
onvoldoende beheerst. Met
name in Schumann's „Davids-
bundlertanze" en de Beethoven-
sonate is een veel te sterke ac
centuering het gevolg hiervan.
Wat vooral frappeert is dat de
pianiste, als zij sneller gaat spe
len, ook meer volume geeft. Ze
ker een componist als Schu
mann komt dan aan lyriek te
kort; zijn romantiek leek een
kleurenfoto met te harde kleu
ren.
Een kwestie van verdere rijping?
Of van een pedagoog die hier
aan luist veel aandacht be-
steedtl
Gv.L.
Koninklijke
onderscheiding
voor Bob
van Leersum
Koningin Juliana, gister-
avond incognito aanwezig
bij de première van „Slip
pers" in de Koninklijke
Schouwburg, heeft in de
pauze toch nog een officiële
taak verricht. H.M. de Ko
ningin reikte toen namelijh
aan de directeur van de
j „Koninklijke". G. J. (Bob)
van Leersum het Erekruis
in de Huisorde van Oranje
uit. Een koninklijk bewijs
I van waardering voor de di-
I recteur die straks zijn taak
i neerlegü er. opgevolgd gaat
l worden door Guus Verstrae-
fe en die vele jaren lang
k fle koningin persoonlijk in
haar favoriete schouwburg
mocht ontvangen.
Kleur engr af iek in trék
Franse
voorstellingen
in Den Haag
DEN HAAG - De beroemde
mime Marcel Marceau treedt
op vrijdag 26 oktober op in
Nederlands Congresgebouw. Op
9 november geeft Bernard Hal-
ler in Diligentia een voorstelling
van zijn programma „Et
alors?", waarmee hij in het sei
zoen 1971-'72 een groot succes
oogstte in het Pnrijse Théêtre
de la Michodière. De befaamde
comediespeler trok er 200.000
enthousiaste bezoekers.
Les Galas Karsenty-Herbert ver
zorgen dit seizoen opnieuw een
serie voorstellingen in de Ko
ninklijke Schouwburg. Op maan
dag 19 november wordt ..Duos
sur canapé" van Mare Camolet-
ti (auteur van Boeing-Boèing)
opgevoerd met Darry Cowl. De
regie is van de schrijver zelf.
Op maandag 14 januari volgt „Le
légume" van F.S. Scott Fitzge
rald in de bewerking van Jean-
Loup Dabadie met Simone Valè-
re en Jean Desailly in de regie
van Jean-Pierre Grenier.
Tenslotte wordt op dinsdag 19
maart een voorstelling gegeven
van „Le grand standing" van
Neil Simon in de bewerking van
Raymond Castans met Pierre
Mondy. Regisseur 'is Emilio
Bruzzo.
De kleurenlitho's van Hens de Jong in de Pulchri Galerie hebben een
duidelijk en breed beeldend karakter, ze zijn 'n beetje bonkig van
makelij soms zelfs ietwat grof maar ze houden gelijke tred met het
subject: een Hollands landschap, brede verkeersbanen en een aan
tal mensen die met vlaggen lopen en in gesloten formatie optrek
ken. De harde indringende kleuren doen er het hunne toe om die
indruk van robuustheid te versterken.
Er zit iets primitiefs in deze sfeer
wat bijna niet meer in de tijd
past hoewel de beeldende kun
sten in tegenstelling met weten
schappelijke en technische per
fectie zich soms gaarne in een
natuurlijke eenvoud hult. Het is
goed werk van Hens de Jong.
Jenny Dalenoord die een reeks te-
leningen in gemengde technie
ken heeft gemaakt, laat een
heel andere wereld zien; zij
toont 'n cyclus rond het paard
waarin het spel met licht en
donker ons bijzonder boeit. Deze
kunstenares heeft een fijne sub
tiele manier om haar scènes in
te richten en te laten leven. Nu
eens vermoedt men een sterk il
lustratieve inslag achter deze
taferelen in de stal of buiten in
de natuur, aan het strand dik
wijls. maar het picturale ele
ment is anderzijds zó zelfstan
dig dat de toeschouwer niet lan
ger naar een gebeurtenis of 'n
roman gaat zoeken hoewel haar
lichtwerkingen toch een onmis
kenbare neo-romantiek in zich
hebben.
Tot de 26ste kan men dat in
Uuchri constateren.
Ook in Galerie Centre de l'Art is
kleurengrafiek te zien. Hier is
Peter Gentenaar de exposant
die in tegenstelling met Hens de
Jong zich op een barokke uit- j
bundige en soms warrelende
wereld baseert. Allerlei wonder
lijke figuren wentelen er door
elkaar, meestal in een uitgela
ten stemming hoewel zo nu en
dan het lugubere niet uitgeslo
ten is. Men moet zijn technische
vaardigheid zeker bewonderen
en op de tweede plaats de fan
tasie waarmee Gentenaar zijn
voorstellingen regisseert. Eigen
lijk dramatiek in lijn en kleur.
Zijn echtgenote. Patricia Geente-
naar-Torley. is weefster van
professie en zij heeft zeer origi
nele opvattingen. Trouwens ook
enkele jaren geleden zagen wij
dergelijk werk van Belgische
kunstenaars die zich eveneens
van het alledaagse wandkleed
gedistantieerd hebben. Neder
land kan er nog maar moeilijk
aan wennen. Leo van Dam, de
galeriehouder, vertelde ons dat
er volop dames komen kijken,
de weefsels betasten en intussen
overleggen hoe ze zelf zoiets
kunnen maken Wat hier te
zien is inspireert blijkbaar wel
maar dat werpt natuurlijk wei
nig revenuen af voor de kunst-
naldwerkster. Haar „tovenaars
pet" en „spiraal" vinden we in
dit genre uitstekend. In Centre
de l'Art tot 28 oktober.
J. V.
Richard Auwerda, redacteur van
De Volkskrant, heeft voor uitge
verij H. J. W. Becht een boek
geschreven over „Johannes Gij
sen, omstreden bisschop" (189
blz. met fotot's ƒ12,90), die als
documentaire bedoelt „een ob
jectieve weergave van de fei
ten' te zijn.
Auwerda bekent al bij voorbaat
eerlijk, dat hij het met dié be
doeling moeilijk heeft. Over de
Limblrgse bisschopsstrijd zijn
enerzijds reeds zoveel feiten be
kend, schrijft hij, dat men er
„enkele kloeke banden" mee
zou kunnen vullen, maar ander
zijds zijn er ook nog zoveel mis
tige details, dat van een com
plete geschiedschrijving voorlo
pig geen sprake kan zijn.
Het boek is dus een keuze uit min
of meer bekende feiten, die ech
ter ook in een samanhang zijn
geplaatst in de persoonlijke in
terpretatie van Auwerda, waar
over hijzelf toegeeft: ..Wie roept
dat deze documentire niet ob
jectief is. heeft bij voorbaat ge
lijk". Dat onderstreept hij nog
met de mededeling, dat de „om
streden bisschop" in initiatief,
plan en uitwerking van het boek
niet is gekend.
van mgr. Gijsen heeft gebracht:
het van a tot z leven van diens
voordracht „de priester en de
crisis in de kerk", in brochure
vorm door de priester-studie-
groep Limburg uitgegeven (pag.
81). Een pikant detail, maar be
rust op het enige documentatie
of is het louter veronderstel
ling? Ook zijn reconstructie van
de schriftelijke informatie die
mgr. Moors over dr. Gijsen aan
kardinaal Alfrink en nuntius Fe-
lici zou hebben verstrekt is een
kras staaltje van eigen interpre
tatie, dat vervolgens een eigen
leevn gaat leiden: „Op een der
gelijk getuigschrift wordt nie
mand bisschop" (pag 67).
Doel voorbij
Ik moet vrezen dat Auwerda niet
door heeft dat hij op deze ma
nier voor kritische lezers zijn
eigen doel voorbij schiet. Na
tuurlijk is er veel gerechtvaar
digde kritiek te leveren op de
gang van zaken bij de benoe
ming van dr. Gijsen en de start
van diens beleid, maar men kan
ook niet volhouden dat men de
nieuwe bisschop die start ge-
makkelijkk heeft gemaakt. De of-,
ficiële kaders van zijn bisdom
overspoelden zijn benoeming on
middellijk met teleurgestelde
verbijstering over de procedure
en twijfel aan de wijsheid van
de keuze. Dat is wel begrijpe
lijk, maar het bevestigt de
eerst-betrokkene wel in een iso
lement dat er misschien voor
dien al te veel was. Auwerda
situeert alle gelijk bij voorbaat
aan één kant. Veel journalisten'
hebben gelukkig van „journalis
tieke vrijheid" een andere povat-
ting.
J. ONSTENK
.Inspraak"
Grote belangstelling
Werelflmnziekeoncours
te Kerkrade
Kerkrade Meer dan 300 orkesten uit de hele wereld nemen
deel aan het zevende vierjaarlijkse Wereldmuziekconcours,
dat van 5 tot en met 28 juli 1974 in Kerkrade zal worden ge
houden. In Amerika is de belangstelling voor het concours zo
giW. dat een speciale selectiecommissie zal bepalen wie naar
Kerkrade mag.
In 1970 namen 12 Nederlandse dirigenten deel aan het dirigen
tenconcours. Het resultaat daarvan was zo geslaagd dat het
bestuur van het concours heeft besloten ook buitenlandse diri
genten uit te nodigen.
Hrt wereldmuziekconcours 1974 zal worden geopend door het
Conccr.gebouworkest onder leiding van J :snph K'rips. De
Kerkraadse organisatoren zeggen het Wereldmnzicl.concour»
te zien als een middel om de cultuurverschraling die Limburg
bedreigt, te voorkomen.
De duizenden muzikanten die aan het Wereldmuziekconcours
deelnemen, worden traditiegetrouw door de Kerkraadse bevol
king gehuisvest.
Als motief daarvoor gebruikt de
schrijver de merkwaardige re
denering, dat hij van de bis
schop zelf geen enkele „aanvul
lende informatie van bruikbaar
kaliber" verwachtte naast het
geen over zijn visie en beleid al
publiekelijk bekend is uit zijn
woorden en daden. Geen eigen
gesprek dus van diehard met
Johannes, want dat zou Richard
naar zijn vrees „noodzakelijk
betaald hebben met inspraak"
(van de bisschop).
Dat wilde Auwerda niet, want
nu behield hfij. vrij van iedere
psychische druk, de journalistie
ke vrijheid die hij ziet als een
grondvoorwaarde voor zijn
werk". Dit klinkt ferm maar
het lijkt mij onzin. De vrijheid
gaat toch niet bij voorbaat ver
loren als een journalist praat
met een man over wie hij
schrijven wil?. Tenzij hij die
man sterker acht dan zichzelf,
of informatie vreest die niet
past in het beeld dat zich uit
andere bronnen ontwierp.
Van zo'n vooringenomenheid nu
draagt Auwerda's boek de spo
ren. Het blijft voornamelijk aan
de buitenkant van veelal beken
de feiten, die op een rijtje gezet
zeker documentarie waarde
hebben, maar worden afgewis
seld met niet-gedocumenteerdc
beweringen van de schrijver
zelf. Een nieuwe bijdrage tot
begrip van de gebeurtenissen
wordt nauwelijks gegeven, omdat
Auwerda zich nergens de vraag
stelt of er wellicht enige terech
te aanleiding zou kunnen zijn
geweest tot vatikaa.vse bezorgd
heid over de Nederlandse
gang van zaken. Onkritisch te
genover de vaderlandse ontwik
keling, stelt hij wat „Rome"
doet bij voorbaat onder verden-
I king.. Zijn pretenties zijn ook
I overigens niet gering. Hij
I meent precies te weien wat de
paus tenslotte tot de benoeming
Hoe heerlijk goed komediespel
kan zijn werd gisteravond onder
leiding van Guus Hermus bewe
zen in een stampvolle, uitver
kochte Koninklijke Schouwburg.
In zijn regie ging daar „Slip
pers" in première, een „tweede
ronde" van het succesblijspel
van de Engelse auteur Alan
Ayckbourn dat Hermus samen
met Mary Dreaselhuys in 1969
al bij Toneelgroep Centrum op
voerde. Nu werd het als vrije
produktie uitgebracht met als
enige nieuwelinge in de rolbe
zetting Willeke Alberti.
Alan Ayckbourn weet een smeuig
blijspel te schrijven op behoor
lijk niveau. Zijn „Liefde half
om half" was hier al een suc
ces. „Slippers" zal dat opnieuw
worden. Een blijspel dat geba
seerd is op een aantal misver
standen in het kwadraat, en dat
de acteurs de mogelijkheid
geeft tot enkel* elementaire
staaltjes komediekunst. Een
jong verliefd stel komt bij een
ouder echtpaar in huwelijks
moeilijkheden terecht. De jonge
dame gaat er heen omdat de
oudere man haar baas en ex-
minnaar is die ze komt bezwe-
ren zich terug te trekken uit haar
1 liefdeleven, de jongeman gaat
er op eigen houtje heen in de
veronderstelling dat hij zijn toe
komstig schoonouderpaar be
zoekt om toestemming voor zijn
huwelijk te vragen. De verwik
kelingen liggen voor de hand.
Guus Hermus zien we jammer ge
noeg niet zo bar vaak komedie
spelen, maar hij bewees giste
ren nog eens dat hij er een
meester in is. Mary Drcssel-
huys behoeft als comedienne
nauwelijks aanbeveling. Ook nu
schitterde zij met zoveel naturel
en zo'n gevoel voor kleine nuan
ces in houding en stem dat je er
zeker van wordt dat er weinigen
op het toneel zoiets na kunnen
doen. Jeroen Krabbé was zon
der meer goed. Willeke Alberti
kon zich nog niet meten aan het
doorgewinterde drietal collega's.
Gedeeltelijk is dat een kwestie
van ervaring, haar toon en hou
ding zaten nog Iets te „vast",
gedeeltelijk ook een kwestie van
talent: Ze is het beste in de
emotioneel-zuivere rollen dia
naar haar toegeschreven en ge
regisseerd zijn (zoals bijv.
„Twee op de wip" dat zij ook
met Jeroen Krabbé speelde).
De zaal reageerde zeer enthou
siast met vele lachsalvo's en
open doekjes, en het meest ver
rassende was na de pauze dat
Hermus als regisseur na de
pauze de menselijke kantjes tus
sen de lacheffecten staande wist
te houden. „Slippers" dat giste
ren ook door koningin Juliana
werd bijgewoond, belooft een
langdurig en verdiend succes te
worden. Ook deze „tweede ron
de" is een met meesterhand ge
brachte „knock-out".
BERT JANSMA.
