OVERWINTEREN?...
Torremolinos
DE BIJLMER AAN ZEE
jigr
NRV
GEEFT
VOOR
PROEFJE
VAN
VALLEN
EN
OPSTAAN
Maxi-
plezier
op
mini-
reisjes
mt
ItfêMM,
WisUI0
'?3
SF* Ljjüf,
Een uitstekend begin voor het betere winterwerk
Je moet er geweest zijn om er over mee te kunnen pra
ten. Je moet hebben meegedaan om te weten, wat het
betekent voor je conditie. Feit blijft, dat een skicursus
op de NRV-baan in het Wassenaarse Duinrell een uit
stekend begin is voor het betere winterwerk. Vorig jaar
bonden 1500 liefhebbers de lange latten onder en leer
den ze onder het alziend oog der skileraren met veel
vuldig vallen en moeizaafn opstaan de eerste venijnige
Ze zyn er weer de
korte snelle wegwozers
naar de zon, die dit
maal worden aangebo
den onder de verleide
lijke roepnamen „Zon-
rctourtjes" en „mini-
vlugjes". Topper van
de Zon-retourtjes, die
georganiseerd worden
door Neckermann,
NRV. en Arke is de
vijf-daagse naar Tan-
ger in Marokko. Even
snuffelen in de kasbah,
avondje navelstaren bij
de plaatselijke buik
danseres, een mondje
couscous innemen en
dat alles voor 279 gul
don ais u op maandag
vertrekt en 299 gulden
als u op' donderdag
weggaat. U logeert in
het schitterende hotel
Intercontinental, waar
u gast met de grote G.
van Gerrit bent. Ka
mers met bad, douche,
telefoon en radio. Een
exotische tuin met
king-size zwembad. PÏu
reeds hebben 1500 Ne
derlanders voor deze
reis geboekt.
Even aantrekkelijk zijn
de vijf-daagse zon-re
tourtjes naar Rhodos,
I half pension vanaf 258,
gulden. Derde moge
lijkheid zijn vier- en
vijfdaagse reizen naar
Mryorca vanaf 212 gul
den.
De Mini-vlugjes, die
onder meer georgani
seerd worden door KIT
gaan naar Londen (3
dagen 187 gulden),
Rome (3 dagen 302 gul
den), Parijs (4 dagen
195 gulden), Wenen (3
dagen 311 gulden), Be-
nidorm (4 en 5 dagen
vanaf 237 gulden),
Rhodos (4 en 5 dagen
vanaf 265 gulden) en
Majorca (4 en 5 dagen
vanaf 223 gulden).
Christoffel biedt ook 4-
en 5-daagsc minivluch-
ten aan naar Majorca
en Djerba in Tunesie.
U moet dan wel eerst
naar het vliegveld van
Brussel. Datzelfde is
het geval met Sunair,
die ook mini-trips van
af Brussel organiseert.
Vooralsnog lijken ze
alleen interessant voor
bewoners van Brabant
en Limburg.
De eerste twijfels krijg je al,
wanneer je nog in de seat-
belts hangt en de Transavia-
Boeing laag over Torremoü-
nos zeilt. Je staart door de
patrijspoort en denkt: „Mijn
God, is dit nu het oord, waar
tienduizenden Nederlanders
elk jaar de kanen uit hun va
kantie braden?" Hoe is het
mogelijk. Wat je op dat mo
ment ziet is namelijk de Bijl
mer aan zee: grauwe woonto
rens tot pal aan het petieteri
ge strand en tegen de bruine
berghellingen kranen, die al
weer de volgende serie knus
se appartementen op elkaar
stapelen.
Achter me zit een man, die
tien jaar geleden voor het
laatst in Torremolinos is ge
weest. Met radeloze ogen
heeft hij minutenlang gezocht
naar een herkenningspunt -
die leuke baai. dat geinige
palmentuintje. Maar tenslotte
geeft hij de moed op en sta
melt: „Dat kan niet. We zijn
lelijk uit de koers geraakt.
Dit is Torremolinos helemaal
niet."
Een begrijpelijke vergissing,
die de stewardes dan ook
guitig door de vingers ziet.
Maar meneer moet er toch
ernstig rekening mee houden,
dat het Torremolinos wel de
gelijk is. Dit is de veelbezon-
gen zandbak aan Spanjes
gouden kust, waar speculan
ten uit de hele wereld met
hun vormpjes spelen. Ze heb
ben het oude vissersdorp al
lang platgewalsd en langs de
kust een woud van betonnen
eiken geplant, die nu alweer
wormstekig en hol aan kap
pen toe zijn.
De laatste oude Spanjaard is
inmiddels ook uitgekocht. Hij
had zijn witte vissershuisje
precies op de plaats, waar de
urbanisatie-drammers de
nieuwe boulevard hadden
gepland. Er werden hem for-
peseta's in het
vooruitzicht gesteld, als hij
zich maar liet verbannen
naar de bergen. Maar hij
bleef onvermurwbaar en liet
de aasgieren jaren achter
zijn net vissen. Zo heeft hij
nog het geluk mogen sma
ken, dat de boulevard links
en rechts rondom zijn stulp
werd geleid, zodat hij van
achter zijn eigen raam min
zaam de pantoffelparade van
maanzieke badgasten kon ga
deslaan. Helaas, ook hij is
tenslotte aan de goudkoorts
bezweken en heeft zijn ziel
en zaligheid aan de i
verkocht.
Bratwursf
Wie nu door Torremolinos
loopt, heeft nauwelijks meer
het idee, dat hij in Spanje is.
Hij passeert achtereenvolgens'
de bar „Valkenburg" en het
koffiehuis van „ome Piet",
steekt bij het stoplicht over
en botst tegen een bord met
„Hier verkauft man originale
Bratwurst aus Frankfurt".
Vlak om de hoek is een Chi
nees eethuis en nog wat ver
derop belooft een ranzige va
derlander op een leitje aan
zijn gevel, dat men bij hem
eet zoals bij moeder in Pur-
merend. Spanje ligt hier ver
der weg dan ooit tevoren.
Tijdens je wandeling vraag
je je ook telkens af, wat al
die hijskranen in het centrum
doen, Aanvankelijk denk je
nog, dat het nieuwe vormen
van toegepaste kunst zijn, die
de burgervader ter ver
fraaiing van zijn dorp tussen
de kazernes heeft gezet.
Maar als je's morgens wak
ker wordt in je kale slaap-
sleuf, blijken ze wel degelijk
in vol bedrijf te zijn. Vlak
naast je raam worden de
plakkenbetonenraamkozijnen
in koortsachtig tempo de he
mel ingetild en door gehelm
de gastarbeiders op elkaar
gestapeld. Met je lekenoog
heb je weliswaar vastgesteld,
dat het dorp propvol is en
dat er in het centrum geen
luis meer bij kan. Maar de
architecten zien er toch nog
gat in en plomberen elke nog
vrije vierkante meter met
nieuwe ersatz-vullingen.
Hoteldirecteuren, die vijf
jaar geleden nog een weids
zeegezicht in hun folders kon
den beloven, moeten nu pe
riscopen aan hun gasten uit
delen om diezelfde blik te
kunnen garanderen. En waar
je tot voor kort op je balkon
netje het rijk alleen had, kun
je nu je overtollige broodjes,
moeiteloos naar een hongerige
bejaarde in het aanpalend
appartementsgebouw werpen.
Massale armoe
De kenners noemen deze
vorm van recreatie „sociaal
toerisme", maar in feite is
het massale armoe in een
gammele Spaanse staatsruif.
Overal zie je de overwinte
raars als bleke parkieten
door hun benauwde kooien
sjokken. In de enige redelijke
leunstoel, die het apparte
ment rijk is, zit grootvader
roerloos een oude krant te le
zen. Hij heeft de overlijdens-
berichten al zes keer doorge
nomen. Hij is nu ten prooi
aan doffe wanhoop. Zijn
vrouw haakt onder haar zon
nehoed met engelengeduld
het zoveelste hesje voor de
kleinkinderen. Gezegende
welvaart.
Op zo'n moment denk je
Voor, nog geen driehonderd gulden even snuffelen in de kasbah
toch: „Waar slaat dit alles
op? En welke griezel heeft
hele volksstammen aange
praat, dat zethuis bij moe
ders winterpot doodongeluk
kig zijn en daarom zo nodig
hun knusse behuizing gedu
rende vele maanden moeten
ruilen voor een appartement,
waar een blind paard geen
schade kan doen?" Op aanra
den van het reisbureau heb
ben ze al hun eigen fluitketel
•meegenomen en wat Perzi
sche kleedjes van thuis op de
kale tafel gelegd. Maar het
blijft behelpen. Volkomen
ontworteld zullen ze hun
overwintering tot de laatste
zweetdruppelmoetenuitzitten.
Goddank hebben ze tijdig bij
hun huisdokter voldoende pil
len ingeslagen, maar die kun
nen het verblijf ook niet
meer vergulden.
'„En de zon dan", werpen de
I reisbureaus tegen, „heeft me
neer ook even gedacht aan
de kostelijke ploert, die toch
maar voor nop zijn hartvcr-
warmende stralen op onze
oudjes werpt?"
Inderdaad, de zon is in Tor
remolinos, op Majorca, in
Benidorm en in al die andere
overwinteringsgetto's een
pluspunt. Maar wie denkt dat
de overwinteraars er daar
door gelijk warmpjes bij zit
ten, ziet toch een aantal es-
sentifle zaken over het hoofd.
Afgezien nog van het feit, dat
een malse regenbui ook in
winters Spanje geen onge
hoord natuurverschijnsel is
en dat er wel degelijk vele
dagen zijn, waarop je hel
met een deken om en achter
een blinde muur net niet af
sterft, blijft het gemis aan
vertrouwde zekerheden in
een appartement of hotelka
mer danig schrijnen. Daar
kan ook de hostess, die elke
dag nieuwe spelletjes verzint,
bitter weinig aan veranderen.
De vraag blijft daarom ge
wettigd, of zo'n massale de-
portalle van AOWers als een
menslievende daad kan wor-"
den beschouwd. Wie de ge
bouwen heeft gezien, waar ze
straks weer in worden opge
borgen, blijft op dat punt
met een hoop twijfels zitten.
Overwinteren dus? Nee, ik
waag er mijn eigen opoe niet
Torremolinos: een nieuwe Bijlmer
Na inspanning ontspanning in de NRV-bar
kneepjes van de skisport. Dat alles gebeurde op roman
tische duinhellingen, die bezaaid waren met miljoen
piasave-naalden uit Afrika. Voor de toeschouwers ach
ter de hekken vormen deze lessen een lachwekkende
tijdpassering, die de slapsticks van Chaplin en Laurel
en Hardy ruimschoots overtreft. Het is zonder meer
verkwikkend om op een winterdag naar Duinrell te
gaan en daar kinderen en grijsaards in wankel even
wicht naar de toppen van hun zenuwen te zien slumpe
ren. Ziet men echter dezelfde mensen na afloop der les
sen in de dolromantische NRV-skibar en luistert men
naar hun verhalen, dan lijkt het. of men in gezelschap
is van gedoodverfde kampioenen, die zojuist de Hahnen-
kammrennen in Oostenrijk op hun naam hebben ge
bracht. Niet voor niets is deze bar dan ook onderge
bracht in Het Praethuys.
Dit jaar kan men op de NRV skibaan terecht op zi
dag en zondag (morgen en middag) en op de avor
van dinsdag. woensdag en donderdag De eer-d.- les
eint al op 25 september. De kosten bedragen 85 gu
voor 10 lessen van 10 uur. inclusief huur van
Schoenen kunnen eveneens worden gehuurd voor
gedurende de cursustijd. Inlichtingen bij de NRV,
straat 98-104 in Den Haag, telefoon 070-184800.
