■Basketbal is voor mij eten en, drinken,
slapen, huilen, lachen, kortom alles
B.S. LEIDEN IS
TOTAAL VERANDERD
BS Leiden moet
in de breedte
nog groeien
obde Wit, trainer-coach van B.S. Leiden:
SPORT
EXTRA
^PAGINA 9 ZATERDAG 22 SEPTEMBER 1973 LEIDSE COURANT sport -
sen te stellen aan je spelers.
Natuurlijk moet daar iets tegen
over staan en toen dat verboden
werd, ben ik er dan ook reso
luut mee gekapt".
Twee jaar duurde die non-actieve
periode, maar toen bezweek De
Wit en keerde terug naar zijn
oude liefhebberij. Rob de Wit
daarover: „Tijdens die periode
toen ik niets, maar dan ook
niets aan basketbal deed, zijn
er verscheidene clubs bij me
geweest om te vragen of ik
weer. Ik zei ja, en stelde
vervolgens dat er .vier keer in
de week getraind diende te wor
den, waarna de luitjes gedes-
illusionered afdropen, want dat
Janbioers begon. „De Basket-
halbond liet opeens oogluikend
de sponsoring toe god, wat
hebben we daarvoor moeten
praten en na een aantal fles
sen whisky werd de samenwer
king tussen Jan en dit persoon
tje beklonken. Het heeft drie
jaar geduurd; het was een
machtige tijd. De tijd ook, dat
bij ons de eerste Amerikanen
voet aan wal zetten en via de
successen van Levi's het bas
ketbal zelf én de populariteit
daarvan opgang begon te ma
ken. Het gekke van de hele
zaak is, dat ondanks die twee
kapiteins op het schip, er tussen
Janbroers en mij nooit een dis-
.EIDEN „Basketbal is voor mij eten, drinken, slapen,
lachen, huilenkortom basketbal is voor mij al
les". Een op het eerste gezicht wat onthutsende uit
spraak, maar wie Rob de Wit wat beter leert kennen
dit laatsre kost overigens niet eens zoveel tijd weet
deze kreet op waarde te schatten. Het klopt namelijk
exact, wat hij zegt; basketbal is inderdaad alles voor
hem. Het blijft vreemd, want Rob de Wit, de nieuwe trai
ner-coach van BS Leiden heeft wel meer aan zijn hoofd
dan alleen maar deze snel opgang makende sport. In het
gewone leven is hij algemeen verkoopleider van een grote
zaak en tevens procuratiehouder. „Maar dat duurt slechts
tot zes uur en daarna is het basketbal dat de klok slaat"-
fie is eigenlijk Rob de Wit? Met
een stuk broodje worst in zijn
jmond wordt hij langzaam rood,
idoet pogingen om te lachen en
barst, uitgekauwd, in een home
risch gelach uit. „Ja, wie is
)Rob de Wit? Hij heeft iets met
[basketbal te doen hè", hierbij
wendt hij zich naar de overige
aanwezigen in de kantine van
de Vijf Meinal, te weten Ben
van Cleef, assistent trainer-
coach en Cees den Hollander,
bestuurslid van BS Leiden. Ook
zij zitten wat te lachen en in-
Profbasketbal
- wel waar we
heen moeten
.derdaad, voor iemand die wat
van basketbal al weet is het
builen kijf om te .vragen wie
Rob de Wit is. Nog geen drie
seizoenen geleder, kwam hij bij
Levi's Flamingo's, waar hij, sa
men met Jan Janbroers deze
ploeg driemaal achtereen naar
de troon van de Nederlandse
basketbalwereld leidde en te-
vens de weg vrij maakte voor
internationale successen. Maar
dit is heus nog niet alles, getui
ge De Wit's verhaal, dat in 1950
(of eerder nog) begint.
foen, op 12-jarige leeftijd proefde
i Rob de Wit voor het eerst van
basketbal. In het schoolteam
van NSM bekwaamde hij zich
J 111 het spel met de grote knikker
I en maakte 'blijkbaar zulke snel
le vorderingen, dat hij op zijn
I veertiende al senior gemaakt
werd en aldus ziin intrede in de
eredivisie deed. De overstap
naar Herly, ook al een school
team, was niet groot, maar,
zoalc later zou blijken, wèl be-
I palend .voor zijn toekomst. Toen
hij namelijk, gelegerd in Den
Haag, niet langer in Amster
dam kon vertoeven, zocht hij
zijn toevlucht tot het volgen van
de training bij Te Werve, waar
Jan Janbroers trainer was. De
eerste contacten werden zodoen
de gelegd en de samenwerking
zou later uitgroeien tot een on
afscheidelijke. Wat Janbroers
hem bij Te Werve leerde, werd
bij Herly terug in Amster
dam op de junioren in prak
tijk gebtacht. Tevens nam Rob
de Wit de dames van Blue Stars
onder zijn hoedo en zijn debuut
was ontegenzeggelijk een goede.
Zowel de junioren els de dames
werden kampioen van Neder
land, 'maar', zo voegt hip er be
scheiden aan tor „met die da
mes was dat geen kunst, want
die waren het al gedurende een
paar jaar". Enfin, om een lang
verhaal wat in U korten: Via
een hernieuwd contact met Jan
broers bij US, behaalde Rob de
Wit zijn bondsoefenmeesterdi-
ploma en belandde bij Landlust,
nu voorgoed alt trainer. Met
Landlust werd hij meteen kam
pioen van Nederland en kreeg
zodoende internationaal contact.
Het werd een afgang. Meer suc
ces had hij- bij Herly, waar hij
met een verjongd team na twee
jaar kampioen werd en tot de
kwartfinale van de Europacup
doordrong. Zijn spelers waren
o.m. Pastor, Vrolijk, Franke en
Hoeksema, zijn sleutel tot suc
ces: „De Janbroers-doctrine;
d.w.z. veel, zeer veel trainen."
De Wil had bij Herly alles bereikt
en vertrok naar elders onder
het motto „Blijf nooit ergens
langer dan drie jaar". Hij voegt
daar nog wel wat aan toe: „De
doorstroming is meestal na die
jaren uitgewerkt en je bent ten
eerste op elkaar uitgekeken en
ten tweede blijf je met een
ouwe hap zitten. Tenzij er spra
ke is van een volledige door
stroming kan je het als coach
langer uithouden".
Een ander punt waarom De Wit
zijn oude ploeg verliet, was om
dat spelers als Vrolijk en Pas
tor vanwege het geld naar
België vertrokken en hij er be
slist niets in zag om jong talent
op te leiden om ze vervolgens te
zien weggaan, daarheen, waar
de, hqewel... Levi's raakte dit
jaar de beide coaches kwijt
(Janbroers ging naar EBBC) en
de vraag is maai of Steuer de
stukken weet tc lijmen. Wat
Rob de Wit betreft mag dit laat
ste mislukken. Hij immers vond
het bij Levi's welletjes en ver
trok naar de eerste gegadigde,
BS Leiden. „Een hele over
gang", meent hijzelf. „Van een
perfect georganiseerd en naar
professionalisme neigende kam-
pioensploeg, naar een volkomen
overnieuw beginnend BS Leiden.
Toch heb ik de stap weer ge
daan, want behalve een uitda
ging, zie ik momenteel beslist
mogelijkheden. Maar moeilijk
was het wel, vooral in het begin.
Er was hier niets, de brokken
van verleden jaar waren niet
eens opgeruimd; het enige wat
er wel was, was de wil om het
totaal anders te agan doen. Ik
bedoel d» wil om het goed te
gaan doen, het bewust werken
naar succes. Rob de Wit laat
tijaens deze episode steeds ster
ker blijken - hij windt er geen
doekjes omheen dat hij een
voorstander is van het groeien
naar profbasketbal. Zijn (Ame
rikaanse) termen zijn er op af
gesteld en gedurende het uurtje
napraten komt eigenlijk pas aan
het licht, hoeveel deze man af-
zichzelf. Een vereniging heeft
en dat komt aooi het spelpeil
zo'n aantrekkingskracht op het
publiek, dat een sponsor daar
gewoon moet komen vragen of
moet je natuurlijk wel ijzersterk
spelen en belangrijk is dat het
aantal clubs in de hoofdklas tot
het minimum wordt beperkt en
van gelijke sterkte zijn boven
dien". Rob de Wit kan nog wel
uren doorpraten over dit stok
paardje, maar we waren bij BS
Leiden gebleven.
„Ja BS Leiden; er moet nogal
wat gebeuren hè. We hebben
echter al vele stappen in de
goede richting gedaan en ten
opzichte van verleden jaar is er
al verschrikkelijk veel ten goe
de veranderd. De organisatie
bijvoorbeeld en de training. We
hebher. dus geen beschikking
over een sponsor, dat voorop
gesteld en we proberen ons dit
iaar zelf te redden (neigen naar
het Am. systeem). Voorts heb
ben we twee trainer-coaches,
Een teammanager, een aparte
conditietrainer, een scout, een
medisch team en een coördina
tor en een bestuur die achter
dit alles staat. Alle genoemde
functies zijn verschrikkelijk be
langrijk en vormen de basis
van het succes. In mei zijn we
meteen gerekend moet worden
op een landskampioenschap,
maar althans we. op een ploeg,
die voor behoorlijk wat vuur
werk kan zorgen. „Dat moet
ook wel, want daar hangt ons
bestaan vanaf. Tenslotte zijn de
inkomsten van de entreegelden
de enige".
Wanneer Rob de Wit we krij
gen meer en mr-r de indruk,
dat het hem bij BS Leiden erg
bevalt voorzichtig in do toe
komst kijkt komt hij tot de vol
gende conclusie: „Slagen we
erin om de eerste twee thuis
wedstrijden te winnen, dan
moet het lukken om zo'n vijf
tienhonderd man, naar de Vijf
Me'hal te trekken. Wanneer het
ons lukt om dat aantal mensen
blijvend te interesseren, dan
ligt er een goede toekomst
open". Hij doelt hier op de
eventuele mogelijkheden van
volgend jaar, door bijvoorbeeld
enkele sterke Nederlandse spe
lers aan te trekken.
„Butch Webster heeft al te ken
nen gegeven, dat hij minstens
twee jaar in Leiden wil blijven
de sympatieke Amerikaai
bevestigde dat inderdaad en
ook Bob Heuts wil graag langer
blijven. Slagen we erin om nog
wat sterke Hollanders te strik
ken (Van Tuyl büvoorbecld)
dan moet het volgend jaar hele
maal gaan lukken". Op dc
men bij het punt van do „beta
ling" blijkt inderdaad hoe ama
teuristisch zelfs nog een Rob de
Wit denkt. Hij begint, samen
met Ben van Cleef uitgebreid te
schateren van het lachen cn
hoewel we wisten hoe de zaken
ongeveer lagen, wilden we toch
niet om deze vraag heen. Rob
de Wit maakt wat afleidingsma-
nouvres, vertelt wat over onkos-
tenrekeningen en nu ja, toen zijn
wij maar mee gaan lachen. Feit
is dat BS Leiden, werkend on
der de bezieling van één van de
meest eminente figuren in de
Nederlandse basketbalwereld,
het nog een eind kan schoppen.
De Wit is een groot voorstander
van „total professionalism" (hij
gebruikt veelvuldigAmerikaanse
termen) maar vermoedt dat hij
wel zal meemaken vanaf de tri
bune, maar niet als coach. Fi
guren als Rob de Wit inplaats
van op de bank, op de tribune
echter een onvoorstelbare zaak.
Alleen al weer de manier waar
op hij, na de successen bij Le
vi's de zaken bij BS Leiden
aanpakt, toont zijn overdreven
gebruikt veelvuldig Amerikaase
zei het toch tenslotte zelf: ..Ik
eet, drink, slaap, huil,
lach(van basketbal na
tuurlijk).
AD VAN KAAM
BS Leiden heeft alles Veran
derd wat er maar te veran
deren viel. Het ex-Bona
Stars speelt in een duidelijk
gewijzigde opstelling, heeft
een ander bestuur, een totaal
andere technische structuur
twee nieuwe coaches
een teammanager, een coör
dinator, een uitgebreid me
disch team (arts, fysiothera-
f peut en chirurg), een nieuwe
naam natuurlijk, voor het
eerst een scout en een ande
re out-fit.
Dit allemaal om de weg van
het succes te bewandelen,
maar wat dat betreft ont-
i breekt de factor publiek nog.
Mensen die het weten durven
te stellen, dat de toeschou-
j wers zo'n vijftien procent
van de winst kunnen claimen
en met name bij basketbal
betekent dit dus een belang
rijke factor. Bij BS Leiden
gokt men ook al omdat
men geen sponsor heeft
op een grote belangstelling
van het Lcidse publiek. Ver-
I leden jaar al was de Vijf
Meihal dikwijls te klein; nu
- i hoopt men iedere wedstrijd
op zo'n vijftienhonderd man
te kunnen rekenen. Het moet
kunnen, want het basketbal
op zich, biedt namelijkalles
wat een sport kan bevatten.
Snelheid, spanning, sensatie,
techniek en tactiek, beheer
sing etc. etc. Wanneer er
dan nog sprake is van top
sport - en daar wil BS Lei
den persé heen moet het
mogelijk zijn, dat BS Lelden
zich alleen zal kunnen be
druipen. Om een start te ma
ken zullen in ieder geval nog
een aantal acties op touw
worden gezet om de vereni
ging die draagkracht te ge
ven die het nodig heeft.
Maar goed, we zullen u even
de personalia geven: Trai
ner-coach: Rob de Wit. As
sistent trainer-coach: Ben
van Cleef. Teammanager:
Henk Falter. Scout: Henk
Rekers. Co rdinator: Cces
den Hollander. Spelers: Rup-
pert Breedlove, 23 jaar, 2.10
cm. cemter. Ane van Dijk,
19 jaar, 2.13 cm. center. Bob
Hetus. 22 jaar 20 cm. for
ward. Petervde Jon
g, 25 jaar. 1.86 cm. guard.
Peter Kop, 19 jaar, 200 cm.
forward. Aad van den Nieu-
wendijk, 18 jaar. 178 cm.
guard. Wim Petrici. 31 jaar,
193 cm. forward. John
Schenker, 22 jaar. 185 cm.
yuard. Harry Stol, 26 jaar,
180 cm. guard. Pob Wol-
laart, 23 jaar, 186 cm. guard.
Eutch Webster, 25 jaar. 195
cm. swingman. Chiii Ver-
hoeckx, 23 jaar, 196 cm. for
ward. Hans van Rooden, 16
jaar. 198 cm. forward.
het geld zat. De Wit: „Toen al
lag ik voortdurend met de Bond
in de clinch over sponsoring
('65) en moest met lede ogen
aanzien hoe de een na de ander
verlrok. De NBB stelde zich na
melijk op het standpunt, dat de
sport volledig clean moest blij
ven, maar dat strookte niet met
mijn bedoelingen. Ik wilde suc
ces. dat bereik je alleen maar
door veel te trainen en door ei-
was toch wel een te gekke eis"
cn Rob de Wit begint alweer te
lachen. Maar serieus vervolgt
hij: „Als ik ergens aan begin,
en toen gold dat helemaal, moet
ik er absoluut zeker van zijn,
dat het succes heeft, anders
hoell het van mij niet". Na nog
wat hardgrondig gefoeter op de
NBB zijn we in het jaar 1970
aangeland, het jaai waarin Rob
de Wit de tweemanschap met
sonant te horen is geweest. Op
basis van gelijkheid, via opvan
gen en aanvullen, hebben we
het samen altijd uitstekend kun
nen schipperen."
Dat blijkt ook wel, want Levi's
heeft en dat moet toch voor
een overgroot deel aan zijn
coaches te danken zijn zijn
stemp elwel duidelijk op het
Nederlandse basketbal gedrukt
De hegomonie is nog niet ten ein-
wett van basketbal en van het
walhalla van deze sport, name
lijk Amerika. Het is zijn grote
voorbeeld: de organisatie, het
spel, het publiek, de scheids
rechters, kortom alles wat er
daar op het gebied van basket-
lijkt. Om daartoe te komen,
bal gebeurt. „Zo zou het hier
ook moeten kunnen, want weet
je wat het enorme voordeel
daar is; alle clubs bedruipen
begonnen met de voorbereiding
en de comdltletraining (de con
ditie stond op een meer dan be
droevend peil, maar is dankzij
Van Rooyen helemaal opge
werkt) en vanaf eind augustus
hij reclame mag maken; of hij
sponsor mag werden. Een gran
dioze situatie, die me het einde
zijn we dagelijks gaan trainen.
Dit jaar hebben we de beschik
king over enkele uitstekende
aanwinsten Breedlove, Web
ster, Heuts en Schenker
maar vooral in de diepte moet
er nog hard gewerkt worden.
Het moet zo zijn, dat eikel wis
sel en wisselen moet frequent
kunnen geen verzwakking be
tekent. Wat dat betreft hebben
we nog een behoorlijke achter
stand op Levi's en Raak, maar
ik hoop dat binnen één twee
jaar overbrugd te hebben". Rob
de Wit is dus gematigd optimis
tisch over de kansen van BS
Leiden, maar hij zou er zeker
blij mee zijn, wanneer de nieu
we Leidse ploeg vanaf het begin
af acn furore zou kunnen ma
ken. Er zijn mogelijkheden,
want wanneer Rob de Wit zijn
spelersarsenaal toelicht blijkt
het dat BS Leiden sterker is
dan ooit en er misschien niet
vraag waarom een Pieter van
Tuyl en Paul Ruysenaars dit
jaar al niet voor BS Leiden kon
den uitkomen antwoordde De
Wit, dat er helaas door de reor
ganisatie to laat contact is op
genomen met verschillende spe
lers. „Als Leiden dit jaar suc
ces heeft komen ze echter van
zelf wel", aldus Rob de Wit.
Na nog wat praten over de malai
se waarin dc scheidsrechterswe-
reld in Nederland verkeert, be
nadrukt hij nog het belnng da:
BS Leiden hecht aan de maat
schappelijke vorming van zijn
spelers. „Voor elke speler heb
ben wij een mentor, dii tot taak.,
heeft om diens studie of werk
zo te begeleiden, dat dit soort
zaken niet in conflict komen
met het basketbal. De jongens
moeten er veel voor over hebi_I
ben, maar wij tolereren niet dab^j
hun maatschappelijk bestaan-"^
daar onder leidt". En hoewel'^
wij juist door dit soort dingen
meer en meer de overtuiging.^
krijgen dat het basketbal in Ne^J
derland toch al aardig profes--
sioneel begint te worden, bena-~
drukt Rob de Wit aan de hand -
van allerlei voorbeelden oo&—
eens, dat de hele zaak pas in de-
kinderschoenen staat. „Man, irv-
vergelijking met Amerika is di(j;
nog helemaal niets". Aangexo-~
