ROB VILLERIUS: IK HEB GEFAALD
Reneigenaar Dekelver betwist straf niet, wel strafmaat
Veertig jaar
op koersbaan
zonder enige
moeilijkheden
Ondergang schermzaal Abrahams in bloeiperiode
Noteer bij de radio
PAARDESPORTWERELD IN OPSPRAAK
-L. ZATERDAG 22 SEPTEMBER 1973
LEIDSE COURANT
PAGINA 11^
Bertus Riem weer trainer van reneigenaar Dekelver
Verhoging
WASSENAAR - Tot aan 't
begin van dit jaar stond ren
eigenaar Dekelver met zijn
paarden bij de veelbespro
ken trainer Wim van Dijk.
Maar toen de pensionprlj-
zen onverwachts verhoogd
werden» haalde hij Field-
master en Melissa weg en
bracht ze onder bij zijn
oude trainer Berts Riem.
Dekelver: „Van Dijk ging
er ineens toe over. Ik heb
hem nog voorgesteld: Laten
we er eerst over praten.
Maar hij zei pertinent:
Neen. Het is dan mijn goed
recht, vind ik, een ander te
zoeken.
DEN HAAG Rob Villerius is een kettingroker geworden.
Het is de enige uiterlijke verandering, waaruit blijkt dat
de ondergang van schermzaal Abrahams hem niet onge
daan heeft gelaten. Dat zeker niet. De ambitieuze leraar,
die zijn ideaal in rook zag opgaan, heeft het moeilijk ge
noeg gehad om zijn mislukking te aanvaarden. „Ik heb
een zenuwtijd achter de rug." Maar achter de grijsblau
we wolkjes sigaretterook breekt ook af en toe weer een
glimlach door. Rob Villerius heeft zijn les geleerd. „Mijn
ideaal blijft", volhardt hij, „toch schermen. Dat het nu
mislukt is, is jammer. Je moet er echter niet mee blijven
zitten. Denk aan een omzwaai in de positieve richting om
je ideaal ooit eens te bereiken."
Ideaal; Rob Villerius (26) had
zich eens voorgenomen om van
zijn schermen, de sport waar
hij niet buiten kan, zijn brood
winning te maken. „Op de
MULO ging het niet zo best, ik
schermde liever. Het moment
kwam, dat het hoofd adviseerde
mij van school te laten gaan.
Mijn vader had toen een ge
sprek met maitre Abrahams,
die in mij een toekomstige le
raar zag. Toen ik 18 was gaf ik
liever les dan dat ik wedstrijden
schermde" Een ongewone ambi
tie, die voortkwam uit de even
buitensporige felheid, waarmee
hij tot de nationale top was
doorgedrongen. „Mijn mentali
teit was niet goed, ik w.as erg
nerveus. Ik moest naam maken,
verplichtte mezelf de top te ha
len." En omdat het lesgeven
hem veel gemakkelijker afging,
wist Rob Villerius dat daarin
zijn toekomst lag. In 1970 nam
hij de schermzaal van maitre
Abrahams over.
Overmoed
Het ging goed, de jonge leraar
kon rondkomen. In jeugdige
overmoed en met een blik ge
richt op de toekomst kocht hij
in december een eigen pand aan
de Archimedesstraat. „De zaal
van Abrahams had ik in onder
huur. iets dat eigenlijk niet
mocht. En aangezien ik geen
toestemming kreeg van de eige
naar de huur op mijn naam
over te schrijven en de oude
Abrahams ook niet het eeuwige
leven heeft, wilde ik een eigen
onderkomen." Toen begonnen
de moeilijkheden. Omdat huren
bog meer zou kosten, kocht Rob
I Villerius het pand, waarvoor hij
een hoge hypotheek moest af
sluiten. „Na een jaar bleek al,
dat het niet ging. We verkoch
ten het pand en vertrokken
naar een gymnastieklokaaltie
aan de Boylerstraat. Ik zat toen
al zo diep in de schulden, dat
die stap eigenlijk al onmogelijk
was." De scherm idealist had op
dat moment al geleerd, dat zi|n
wens van zijn sport te leven een
wens zou blijven. „Echt, in het
begin heb ik gedacht, dat het
kon. Ik wist dat het niet gemak
kelijk zou zijn. Maar je be bent
jong, erg sportief en wilt e<r
hard voor werken.**
Fout
Rob Villerius stopt plotseling, tilt
zijn bril een stukje op en doet
een bekentenis. „Ik heb gefaald,
het is mislukt. Dat is mijn
grootste gewetenswroeging op
het moment. Ik vind dat ik het
fout heb gedaan, waar de fout
ligt weet ik niet."
Maitre Abrahams, die zich geheel
heeft teruggetrokken, weet het
wel. Hij zou later in zijn bejaar
denwoning in Voorhout opmer
ken: „Rob heeft het goede voor
beeld van mij verwaarloosd. Hij
heeft de mensen verkeerd opge
vangen. Ik betreur het, dat het
zo is gelopen. Ik heb altijd een
goede naam gehad, ook in het
buitenland, die is nu verdwe
nen." Rob Villerius: „Ik had
geen keuze, of doorgaan en de I
zaak langzaam laten dood-
bloeien, of stoppen waardoor de
naam van Abrahams een stukje i
historie bleef." Uiteindelijk was
er voor de 26-jarige schermle-
raar maar een beslissing moge
lijk. „Toen het pand aan de Ar
chimedesstraat verkocht was
ben ik erbij moeten gaan wer
ken om uit de schulden te ko
men. Het geen wel inhield, dat
ik alle mensen in de avonduren
moest trainen. Daardoor kregen
ze ook onvoldoende aandacht,
ook voor mij weinig bevredi- In het regenachtige weer maakt schermer Villerius met zijn parapluie dn beweging, die hij in de sport-
gend. Ik streef naar een trai- zaal zoveel maakt.
ning die mogelijkheden geeft
om de top te halen".
Ondanks het feit, dat zaal Abra
hams nog maar tachtig (vroe
ger 125 leerlingen had. moest
Rob Villerius zijn besluit om te
stoppen neonen in een bloeipe
riode. In Overbosch werd on
langs met o.a. Matty Villerius
en George Treffers- de nationa
le titel degenequipe veroverd.
Een kampioenschap, waaraan
vooral de schermleraar voldoe
ning beleeft. „Dat is het be
wijs", merkt Villerius aarzelend
op, „dat er geloof ik, wel moge
lijkheden in mij zaten als le
raar. De successen waren aan
wezig, de financiën niet. Het is
erg triest om dan te moeten
stoppen." Weer drukte hij een
sigaret uit. „Ik heb het ver
schrikkelijk moeilijk gehad,
maar nu durf ik echt wel te stel
len, dat ik de juiste beslissing
heb genomen."
Op 7 september gaf Rob Villerlus
zijn laatste les voor zaal Abra- Villerlus jammerlijk afscheid van zaal Abrahams.
hams. De financiële nood ver
plichtte hem, hij is getrouwd en
heeft twee kinderen, een schrif
telijke studie HAVO te begin
nen, die weer meer tijd opeiste.
De enige Nederlandse full-time
leraar had leren aanvaarden,
dat er geen brood zat in scher
men. „Ik heb een half jaar ge
zocht naar mogelijkheden om
toch produktief les te geven.
Door tijdgebrek werd de kwali
teit toch steeds minder. Toen
heb ik gezegd: Dat wil ik niet."
Zaal Abrahams is opgeheven -
over het voortbestaan van de
vereniging wordt 11 oktober op
de algemene ledenvergadering
een besluit genomen - en Rob
Villerius zwoegt nog steeds om
uit de schulden te komen. Hij is
gecapituleerd, maar zijn ideaal
blijft bestaan. „Ik zal echt wei
les blijven geven, want zonder
kan ik niet. Dan maar een paar
jaar als amateur. „En: „Met
schermen zal ik in ieder geval
doorgaan. Hoe is nog ee"
vraag, maar we proberen met
de top bij elkaar te blijven".
Rob Villerius heeft gefaald en ge
leerd. Hij blijft rekening houden
met een professionele toekomst.
„Wat dat betreft blijf Ik optir
mlstisch. Ik geloof, dat ik het
niet meer alleen zou doen. Als
ik echter de kans krijg om te
rug te keren als professional,
dan doe ik het beslist. Het blijft
mijn Ideaal". KEES KOOMAN
EREDIVISIE
FC Utrecht—Haarlem
PSV—AZ'67
Ajax—Feyenoord
MW—NAC
De Graafschap—FC Twente
Sparta—NEC (22/9)
Telstar—FC Amsterdam
FC Den Haag—FC Groningen
Go Ahead Eagles—Roda JC
EERSTE DIVISIE
PEC Zwolle—SW
VeendamFC VVV
VitesseDen Bosch
Heracles—SC Amersfoort
SC Cambuur—Fortuna SC
Willem IIHeerenveen
ExcelsiorWageningen
-
Volendam—De Volewijckers
Fortuna VI.—Helmond Sport
FC Dordrecht—Eindhoven
De
wedstrijden, aangeduid met een komen voor op
het totoformulier.
4
Reneigenaar Dekelver begrijpt dat hij gestraft wordt maar vindt de strafmaat buiten ale proporties.
gebeurde uit. Nadien heeft de voorzitter van de ren-
eigenaren de heer Dekelver slechts het advies ge
geven zijn functies van vice-praeses van deuren-ei
genaren neer te leggen. „Dat heb ik geweigerd",
zegt de heer Dekelver. „Pas als de vergadering mes
niet meer nodig heeft stap ik op. Dat standpunt hul
dig ik echt niet omdat ik om een baantje verlegen
zit maar omdat ik het ais mijn plicht beschouw voor
iets, waarvoor ik gekozen ben, zorg te dragen. Ik
wil proberen misstanden en die zijn er veel de
wereld uit te helpen".
Tragiek
De tragiek van het lot wil dat de heer Dekelver ook
het middelpunt vormt bij een van de meest recente
excessen. Het nu al fameus geworden stokje van
jockey Henk van der Kraats, werd zondag 9 septem
ber 6.9 centimeter te lang bevonden door het die
dag dienst doende rencomité. Aanleiding genoeg om
Fieldmaster te deklasseren in het door hem gewon
nen criterium voor tweejarige volbloeds.
Terwijl de heer Dekelver het reglement erbij pakt
leest hij de daarvoor geldende bepalingen hardop
voor. Alle artikelen hebben betrekking op maatrege
len, die voor leerlingen zijn afgevaardigd. „Ik hoef
niemand me te vertellen dat Henk van der Kraats
geen leerling maar een jockey met meer dan vijf
honderd triomfen op zijn naam is. Hij heeft nooit
anders dan met dat stokje gereden".
Leertje
De heer Dekelver wil de beslissing van het rencomité
gaan aanvechten op grond van het feit, dat regle
mentair het stokje van een jockey weliswaar slechts
veertig centimeter mag zijn, maar er Is nergens
vastgelegd of dat leertje wat er meestal nog aan zit
bij het meten ook meegeteld moet worden. „Ik ga
tegen deze kwestie bij het NDR in beroep en als ik
geen gelijk krijg dan maak Ik er ook een civiel
rechterlijke zaak van".
Wat hij zich nu afvraagt is of deze kleinigheden niet
tijdiger gesignaleerd moeten worden. „Het rencomi
té staat wel heel gewichtig bij de paddock. En kijkt
dan naar futiliteiten als te lang haar of gepoetste
schoenen. Maar zou het ook niet tot de taak van
deze mensen moeten behoren om zaken als stokjes
en dergelijke, waar later dan zoveel ophef over ge
maakt wordt, te controleren".
Reneigenaar Dekelver is voorzichtig met zijn kritiek.
Hij wil geen moment de indruk wekken rancuneus
of emotioneel te zijn. Daarvoor heeft hij nu genoeg
leergeld betaald.
HANS DE BRUYN
nissen in deze wereld en als het vonnis gepubliceerd
zou worden kan ik er ook zakelijk nadeel van onder
vinden. Dat zou voor mij nog erger zijn dan de hele
geschiedenis, die zich al afgespeeld heeft".
Eenvoudig
Toen de heer Dekelver voor de strafcommissie moest
verschijnen, had hij geen advocaat bij zich. In te
genstelling tot Wim van Dijk.
„Ach, de zaak lag in mijn ogen zo eenvoudig, dat ik
hem niet nodig dacht te hebben. Er zou wel een tac
tische oplossing gevonden worden. Die indruk had ik
ook nog, toen ik bij de commissie wegging. Er be
stond begrip voor de situatie, dacht ik. De straf gaf
anders aan. Daar laat ik het echter niet bij zitten.
Als er ook na mijn protest geen verandering van
straf komt ga ik via een advocaat een aanklacht bij
de burgerrechter wegens smaad indienen", zegt de
beschuldigde.
Zover is het nog niet. Het bezwaarschrift is nog pas
enkele dagen in het bezit van de Nederlandse draf-
en rensport. Een schorsing wordt dan meestal for
meel opgeschort tot er weer een vergadering wordt
gehouden en dat is vaak zo'n veertien dagen later
pas. Deze mogelijke wachttijd wil de heer Dekelver
niet benutten om zich toch op Duindigt te laten zien.
„Ik wil voor alles de zaak niet erger maken
dan ie al is. Daarom blijf ik liever even weg van
Duindigt. Dan kunnen de emoties wat tot bedaren
komen".
Maar de hele zaak zit de heer Dekelver wel hoog.
Vooral door wat er allemaal om te doen ls. Tijdens
het betreurde incident was ook de gevolmachtigde
van het bestuur, de heer J. Savelkoers aanwezig.
Deze heeft geen enkele poging ondernomen de emo
ties te sussen maar bracht later wel rapport van het
VOORBURG - "Ik moet gestraft worden",
legt reneigenaar Dekelver (bezitter van
Fieldmaster en Melisse) berustend uit.
"Daar hoor je mij niet tegen protesteren.
Maar de strafmaat is buiten proporties".
Dit antwoordt de bijna 40 jaar op de koersbaan ko
mende en nog nooit gestrafte Voorburger op een
kwestie, waar heel Duindigt momenteel de mond vol
van heeft. Hij raakte woensdagavond 5 september in
het restaurant van de Wassenaarse baan - buiten
zijn schuld - betrokken bij een onenigheid, waarbij
trainer Wim van Dijk beledigend werd tegenover de
dochter van Dekelver. Dat mondde uit in een explo
sieve situatie, die echter nog tijdig gesust kon wor
den. De stichting Nederlandse draf- en rensport
heeft hem daarna ter verantwoording geroepen en
hem ingaande 17 september voor drie maanden de
toegang tot Duindigt ontzegd. Twee maanden daar
van zijn voorwaardelijk met een proeftijd van een
Mensen, die bij het incident aanwezig waren, spreken
er schande van en tonen begrip voor de reactie van
de heer Dekelver. Zij vinden het daarna ingediende
protest tegen de straf volkomen te billijken. „Ik heb
al gezegd, dat ik me heb laten gaan, te emotioneel
heb gereageerd. Een lichte straf kan ik daarvoor
aanvaarden. Maar deze niet. Ik heb nogal wat ken
