Het orgelmannetje
en de voorname dame
Graanproducenten bespreken
noodsituatie voedselvoorziening
DE AVONTUREN VAN PIET POTLOOD
c
ÏW
ZATERDAG 8 SEPTEMBER 1973 LEIDSE COURANT
Juniorenhoek
r
Av
TMeü
Ae 32/73
1
Om de grote rivier over te steken,
vaart de veerman met zijn
veerboot heen en weer. Aan
elke kant van het water verza
melen zich mensen die overge
zet willen worden. Als de veer
man zijn bronzen bel luidt, dan
wil dat zegen: „Mensen, wij
vertrekken!En al wie mee wil Maar nu, bij het openmaken van
naar de overkant, die stapt op ^et koffertje, moest de orgel-
de mensen medelijden krijgen
en dat deugt niet op een ker
mis. Je wilt toch zeker geld
verdienen?" Een huilerig pak,
bestaat dat? O ja, dat bestaat:
alles was te groot, te wijd, te
slobberig, te versleten, te grijs
en grauw. Het was niet leuk
maar zielig.
Van een onzer redacteuren
Den Haag Ondanks een record
opbrengst die dit jaar aan
graan wordt verwacht voorspel
len deskundigen dat de graan
prijzen dit jaar zullen blijven
stijgen als gevolg van de steeds
groter wordende vraag. Het ge
volg hiervan zal zijn dat de
prijzen van graanproducten,
vlees en pluimvee zullen stijgen.
Dit betekent ook dat steeds
meer mensen en dan vooral in
de ontwikkelingslanden, minder
voedsel ter beschikking krijgen.
Deze betrekkelijk arme landen
die te kampen hebben met een
steeds groter wordende vraag
naar graan om hun voedselvoor
raden aan te vullen, Importeren
meer dan dertig procent van de
j totale wereldproduktie aan
I graan.
Om het wereldvoedseltekort het
hoofd te kunnen bieden organi
seert de voedsel en landbouw
organisatie van de Verenigde
Naties (FAO) op 20 september
in Rome een spoedbijeenkomst
voor de vertegenwoordigers van
de grootste graanexporterende
landen ter wereld.
Op deze bijeenkomst zal o.m. ter
sprake komen de oprichting van
een Wereldvoedsel bank, een or
ganisatie die regulerend moet
optreden opdat op lange termijn
evenwicht ontstaat in de pro-
duktie en afzet van voedsel voor
de wereld. Het grondprincipe
van de Wereldvoedselbank is
dat alle landen verplicht moeten
worden een minimum voedsel
voorraad op te bouwen.
Volgens de plannen van de direc
teur-generaal van de FAO, dr.
Boerma, zouden regeringen pe
riodiek de balans moeten opma
ken van de wereldvoedselvoor
raad, en aan de hand van deze
gegevens acties moeten onder
nemen om deze voorraad op
peil te houden. De ontwikke
lingslanden moeten worden aan
gemoedigd hun bevolkingsgroei
drastisch in te perken. Indien
deze groei niet wordt ingedamd
dan zal de behoefte aan voedsel
stijgen, hetgeen betekent dat de
landen grotere minimumvoorra-
den moeten aanleggen. Dit kun
nen ze zich veelal niet permitte
ren wegens de gebrekkige finan
ciële situatie waarmee de mees
te ontwikkelingslanden hebben
te kampen.
Enkele landen, zoals India en In
donesië, vieren een intensieve
campagne voor geboorterege
ling. Op wereldschaal is de be
volkingsgroei echter zo groot
dat het aantal mensen in Azië,
Afrika en Latijns Amerika, vol
gens berekeningen van de We
reldbank, over honderd jaar zal
zijn gestegen van 2,6 miljard
naar 14 miljard.
De productie van voedsel in de
ontwikkelingslanden zou volgens
deskundigen aanmerkelijk hoger
kunnen worden, zonder dat dit
extra kosten met zich mee
brengt, indien in landen als In
dia, Bangladesj, Nigeria en
Brazilië, de boeren meer kunst
mest, water en zaaizaad ter be
schikking krijgen en tegelijker
tijd de medische voorzieningen,
het onderwijs en de instrumen
ten voor de afzet van de pro-
dukten (transport, exportfacili
teiten) worden verbeterd.
Op het ogenblik doet zich het
merkwaardige verschijnsel voor
dat ondanks de stijgende graan-
produktie (in voornamelijk de
Verenigde Staten en Canada),
de graanvoorraad in de wereld
is gedaald tot het kritieke ni
veau van 23 miljoen ton die
naar wordt verwacht dit jaar
zal worden binnengehaald.
De belangrijkste oorzaak van het
enorme slinken van de wereld
voorraad is de aankoop van de
Sovjet-Unie in 1972. De Russen
die vroeger graan exporteerden
hebben de afgelopen maanden
ongeveer negen miljoen ton
graan en 18 miljoen ten grofkor
relig (voor veevoer) aange
kocht.
De Sovjetrussische leiders ver
wachten dit jaar een recordop
brengst aan graan, maar het is
niet waarschijnlijk dat het
streefcijfer van 197,4 miljoen
ton zal worden gehaald. Het ge
volg zal zijn dat de Sovjet-Unie
opnieuw graan zal moeten aan
kopen.
In de Verenigde Staten, waar de
boeren niet alleen hun eigen
land maar ook een groot deel
van de rest van de wereld van
graan voorziet, had de snel stij
gende graanexport tot gevolg
dat bakkers en andere graan-
verwerkende bedrijven om be
perkingen ten aanzien van de
graanexport vroegen.
Inmiddels heeft de Graanraad,
een organisatie van graanprodu-
cerende landen laten weten dat
een verminderd graanverbruik
één van de middelen is om de
graanvoorraden weer op peil te
brengen. Een ander middel is
de vervanging van grofkorrelig
graan als grondstof voor vee
voeder door kunstvoedsel. De
Graanraad voorspelt, uitgaande
van de cijfers van midden au
gustus, een stijging van de we
reldproductie van graan tot een
recordhoogte van 321 miljoen
ton. Hierbij is China niet mee
gerekend omdat Peking nooit
statistieken vrij geeft. De 321
miljoen ton graan zal waar
schijnlijk niet voldoende zijn om
aan de vraag tegemoet te ko
men. De vraag aan graan steeg
de afgelopen twintig jaar met
21/2 procent.
De graanoverschotten van de vijf
belangrijke exporterende landen
en gebieden (Argentinië, Au
stralië, Euromarkt, Canada en
de Verenigde Staten), zullen te
ruglopen van ongeveer 27 mil
joen tot 23 ton. Het gevolg zal
zijn, aldus de Graanraad, dat
de beschikbare wereldgraanex-
port voor het komende oogst
jaar 1973—1974 ongeveer 57 mil
joen ton zal bedragen.
de boot en vaart weg. Niet lijn
recht, dwars over de rivier,
maar in een grote boog: eerst
tegen de stroom in, dan met de
stroom mee. Zo duurt het een
heel tijdje vóór de overkant is
bereikt. Dóór gaat ieder zijns
weegs, de een te voet. de ander
al rijdend.
Door de eeuwen heen hebben priesters veel uitvindingen gedaan.
Het mechanische weefgetouw en de eerste machine waarmee kort
worden geoogst, waren uitvindingen van priesters. Maar wist je
dat de riksha, dat wagentje met een mannetje ervoor die men
sen vervoert zoals hij ons de taxi's, ook door een priester is uit
gevonden. Dat was de Amerikaan Jonathan Groble die iemand
moest vervoeren die verlamd was. Hij zocht en vond: een karretje
dat door iemand werd getrokken die er hard voor liep. Dat was
de riksha, die nog steeds wordt gebruikt bijv. in Japan.
Er was eens een orgelmannetje
dat nu en dan met de veerman
meevoer: een armoedige man
met een te wijde hoed boven
een gerimpeld gezicht Hij
droeg zijn draai-orgeltje aan
een leren riem om de hals, en
een versleten reistas in de
hand. Of hij nu al draaiend mu
ziek maakte of niet, altijd lag
er een verdrietige glimlach op
zijn gezicht. „Dat is er een, die
niet veel geluk heeft in zijn le
ven, wist de veerman. Maar op
een goede dag stapte het orgel
mannetje op de boot met een ju;st toen j^am de café-haas bin-
splinternieuwe koffertje. De nen_ hjj sloeg de handen ineen
zag het en begreep: en rjep; „Man, dót is een goed
zijn ogen uitwrijven: een
japon van brokaat met kanten
stroken en glinster-gitten lag
erin. Een veren boa en versier
sels voor mooie damesharen.
Bonte kralen voor hals en ar
men. Gouden schoentjes en een
tasje met franje! Het mannetje
dacht aan de voorname dame
op de veerboot, die net zo'n kof
fertje als het zijne naast zich
had neergezet. Hij begreep dat
bij het weggaan van de boot,
die twee koffertjes per ongeluk
verwisseld waren. „Wat zal ze
raar opkijken als ze mijn oude
plunje in haar reiskoffer
vindt!" dacht hij. „Zó zal ze de
slobberjas, de verstelde broek,
het versleten hemd eruit ha
len..." de orgelman viste de fij
ne damesspullen tussen duim en
wijsvinger uit het koffertje en
liet ze met samengeknepen lip
pen op de grond vallen, alsof
het vieze muntjes waren voor
een even vieze hoed.
Paulus
de
Bos
kabouter
De
Hooi-
kooi
Door
JEAN
DULIEU
62 De arme Wipper was heel erg overstuur.
Hij hakkelde en stotterde en daarbij snoof
en niesde hij ook nog van pure zenuwen.
„Oooo P-p-p-paulus, ze is ja hoo hoepla
snuif verschri-hik-hik-hikkelijk
Maar beste Wipper", zei Paulus, vervuld
van bange voorgevoelens, „bedaar nou
toch even en vertel me zo rustig mogelijk
wat er gebeurd is". „Ja", riep Wipper,
„dadelijk, ik ze Hij balde zijn vuist
jes, kneep zijn ogen dicht, maakte een ge
weldige sprong en perste er eindelijk uit:
„Ze is weg, mijn vrouwtje Wollebasje!"
„Kalm nou", smeekte Paulus, „ik zal je
helpen, dat beloof ik je. Maar zeg me nou
eerst Toen strekte Wipper een bevend
pootje uit en fluisterde: „Eucalypta heeft.
die versleten reistas moest wel
eens uit elkaar vallen! Maar dit
koffertje is bijna te mooi voor
zijn oude rommel.
nummer! Eindelijk ga je dan
eens optreden in andere kleren.
Wat zul je succes hebben! Wat
een pinnig damesgezicht kun jij
zetten!"
Die oude rommel was een soort
clownspak. Want het mannetje Ja, zo was dat. De oafé-baas
draaide niet alleen zijn deuntjes
op straten en pleinen, maar ook
op kermissen en dór trok hij
clownachtige kleren aan. Het
hielp hem niets. Hij haalde veel
te weinig geld op als orgelman
netje en veel te weinig als
clown.
Toen het mannetje zich deze keer
liet overzetten, stapte er ook
een verschrikkelijk voorname
dame op de boot. Ook zij had
een keurig koffertje bij zich.
Dat viel niemand op, omdat de
dame zélf zo deftig was en
vooral zo heel keurig dèèd.
Zoals zij haar rokken plooide
om op een bank te gaan zitten!
Zoals zij haar hals rekte en de
kin introk, en scchuin vanonder
haar oogleden uitloerde, dat En dat deden die avond ook alle
was heel zeldzaam. Terwijl de mensen op de kermis. Ze zagen
kleedde het mannetje aan in de
nauwe, nieuwe, glanzende kleu
rige kleren van de dame. De
clown lachte zijn verdrietig
lachje en dat was bij al die
pronk zó zot, dat de baas van
het lachen in bed rolde. Toen
kreeg het mannetje er ook schik
in. Hij plooide zijn rokken om
deftig te gaan zitten en loerde
schuin van onder zijn oogleden
nar de baas, terwijl hij zijn
hals uitrekte en zijn kin introk.
Daarna stak hij de neus in de
wind en trok de mondhoeken
neer. Hij maakte het tasje open
en viste er een gefantaseerd
muntje uit om het in zijn eigen
vieze hoed te laten vallen. De
café-baas lacht zioh tranen.
Suske
en
Wiske
De
Poppen-
pakker
Dit is een leuke bladwijzer om in een boek te leggen zodat je altijd
weet waar je met lezen bent gebleven. Knip de vinger uit, teken
hem na, maak hem groter, doe ermee wat je wilt. En dan een
leuk kleurtje geven.
boot door het klotsend water
ploegde, zwengelde de orgelman
een liedje uit zijn instrument en
daarna ging hij rond met die te
wijde hoed. Oh, zoals de dame
haar hoofd afwendde, dat was
pas écht voornaam! Maar de
buurman die naast haar zat op
de bank, hij was toevallig een
waardige oude rechter, die
buurman tastte in zijn zak en
liet een flinke duit in de hoed
vallen. Oh Hoe de voorname
dame daarna vlug haar tasje
openmaakte Hoe zij er tussen
duim en wijsvinger een muntje En^ nu rijdim^we nog
uitviste: met samengeknepen J"
lippen alsof het muntje te
schoon was voor die vieze hoed!
de leukste clown van hun leven:
een voorname dame met een or
geltje voor haar buik. Haar ge
rimpeld gezicht leek nu eens op
een vermoeide oude man en dan
weer op een pinnige mevrouw
...Als ze het gefantaseerde mun
tje in d eoude hoed liet vaMen,
regende het munten van alle
kanten. Zoveel had die hoed
nooit bij elkaar gekregen. Het
mannetje bleef uitstekend ver
dienen en kocht later nog aller
hande koffers!
de
dame achterna, naar de brui
loft. Toen zij het verkeerde kof
fertje openmaakte In de keurige
logeerkamer van het mooie huis
waar de bruiloft werd gevierd,
toen viel ze flauw! Het duurde
drie dagen voor ze weer op
haar voorname benen kon
staan, maar toen was het feest
helemaal afgelopen...
Het orgelmannetje vergat onge
lukkig te glimlachen, zó gek
vond hij de deftigheid van de
voorname dame. De boot stootte
aan land, de overkant was be
reikt. Iedereen stapte af en ver-
volgde rijn reis, de een te voet A]s da, „og had
de ander al rijdend. De orgel- gezien hoe zij was flauwgeval-
man liep naar de dichtsb,)ri,nde !en had w, Iijn c]owns.
kermis en de dame reed naar „ummer n6g m00|er kumlen
een bruiloft. maken.
Toen het mannetje aankwam In
zijn bekende cafeetje, zette hij
in zijn kleine kamer het nieuwe
koffertje op het bed. Hij lachte
alweer zijn verdrietige lachje,
want hij dacht: „Dit is mijn
laatste koffertje, het zal langer vorige week
leven dan ik." Zo denkend,
mnnkt® hi jhet open om er zijn js soidaten in de goede volg-
clowiv uit te halen. orde staan, vormen ze de naam
Ach dat d nn(AJ,nnc hoH Napoleon.
Oei, wat heeft die man een hoop kapotte auto's. Hij kan er zelf niet
Lucky
Luke
Canyon
Apache
Oplossing
meer wijs uit. Hij zou best eens willen weten hoeveel oude auto's
hij op een hoop heeft liggen. Wie kan ze tellen?
De café-baas had
al dikwijls tegen hem gezegd:
„Man, dat pak is zó huilerig dat
