BABY'S
VAN
VADER
AYAD
ZjJN
NIET
TE
KOOP
„VRIENDEN VAN LIBANON" HELPEN OOK MINDER DRAAGKRACHTIGEN
ZATERDAG 1 SEPTEMBER 1973
VOORSCHOTEN - Vader Ayad kijkt wat
vermoeid voor zich uit. Zijn ogen staan
vriendelijk, dat wel, maar toch schijnen de
reis vanuit Libanon en de klimaatwisseling
hem parten te spelen. Als echter even later
een van ..zijn" baby's het vertrek wordt
binnengedragen, fleurt vader Ayad ziender)
ogen op. De voldoening is van zijn gezicnt
af te lezen. En dat is niet zo'n wonder
want de kleine Libanese pater is er verant
woordelijk voor, dat dit jonge leven samen
met nog ongeveer elf uit zijn land afkom
stige baby's in de afgelopen anderhalf jaar
door Nederlandse gezinnen kon worden
geadopteerd. Hij is de man, die ondanks
rinkelende Amerikaanse dollars ervoor ge
zorgd heeft, dat de uitgestoten Libanese
kinderen niet lukraak werden verkocht aan
mensen met dikke buidels vol harde mun
ten, maar daar terechtkwamen, waar ze
een grote kans van slagen hebben in hun
verdere leven.
Vader Ayad is deze weken te gast bij een
aantal van de Nederlandse gezinnen,
waarin door zijn toedoen Libanese kinderen
werden opgenomen, o.a. in Voorschoten bij
het gezin, waar het eerste kind in de rij
van twaalf anderhalf jaar geleden werd
geadopteerd. Hij behoort tot de groep La
tijns-katholieken in Libanon. Een van de
kleinste van de achttien in zijn land be
staande hoofdreligies. Toch zijn de Latijn-
sen naar zijn mening bijzonder invloedrijk
vooral omdat zij de universiteiten „bezit
ten".
Bij wet van 1951 is adoptie in Libanon toe
gewezen aan de zogenaamde kerkrechtban-
ken. Door deze regeling beschikt vader
Ayad regelmatig over aan zijn groep toege
wezen baby's. Dat het geluk van de Neder
landse gezinnen, die een kind krijgen toege
wezen, voorafgegaan wordt door keiharde
drama's is een verdrietige waarheid. Aan
de poorten van de twee Latijns-katholieke
kloosters in Beiroet komen geregeld wanho
pige, ongetrouwde zwangere meisjes en
jonge vrouwen om hulp smeken. Zij worden
door de zusters liefderijk opgenomen en
blijven in het klooster tot na de bevalling.
Het klooster is hun enige vluchtweg. Zo
gauw familieleden en kennissen erachter
komen, dat een ongetrouwd meisje een
kind verwacht, wordt ze uitgestoten en in
Vader Ayad met twee kinderen, die
veel gevallen vermoord of zwaar mishan
deld. Ongetrouwd zwanger zijn in Libanon
staat gelijk aan de zwaarste misdaden. Va
der Ayad probeert daarom ook zoveel moge
lijk meisjes in z'n klooster te nemen. Maar
zelfs daar zijn ze soms nog niet veilig.
„Een paar jaar geleden was een meisje bij
ons aangekomen, dat op de vlucht was
voor haar op wraak beluste vader, 't Kind
was op tijd binnen maar de volgende dag
verscheen de vader aan de poort van het
klooster met het verzoek om zijn dochter te
mogen bezoeken. Een onachtzame zuster
stemde daarin toe. Toen de man zijn doch
ter binnen bereik kreeg stormde hij op
haar af en hakte met een mes in haar li
chaam. Door een wonder kon ze nog wor
den gered en het kind dat later geboren
werd, was in blakende gezondheid", aldus
pater Ayad.
In tegenstelling tot andere in Beiroet opere
rende groepen gaat het er bij vader Ayad
zijn bemiddeling in ons land zijn gekom
op de eerste plaats om het kind zo goed
mogelijk te plaatsen. Door de enorme bedra
gen, die sommige mensen (ook Nederlan
ders) voor het adopteren van kinderen over
hebben is er in Beiroet tevens een zeer le
vendige handel in kinderen en baby's. Op
deze markt is het geen uitzondering, dat
voor een kind 20 tot 25.000 gulden wordt be
taald. Het zijn uitwassen, die in een land
als Libanon nu eenmaal moeilijk te voorko
men zijn. De kinderhandelaren kopen hun
levende waar in ziekenhuizen en van speur
ders die 's nachts en vooral 's morgens
vroeg de stad doorkruisen op zoek naar te
vondeling gelegde baby's. Doordat de on
wettige abortus, veelal door kwakzalvers
uitgevoerd, de laatste jaren in Beiroet steeds
meer veld wint, daalt het aantal vondelingen
echter zienderogen. Volgens 'n Libanees
dagblad werden in 1971 in Libanon 22.000
abortussen uitgevoerd. Dit aantal zou het
afgelopen jaar zijn gestegen tot bijna
30.000. Het zouden er nog veel meer-zijn
geweest, aldus het blad, als de pil in Liba
non de laatste tijd niet eenvoudiger ver
krijgbaar zou zijn geweest.
Totdat een brief van Cees Mentink en zijn
vrouw uit Voorschoten ongeveer anderhalf
jaar geleden vader Ayad bereikte gingen
de Libanese baby's bijna allemaal naar
Frankrijk. Het echtpaar Mentink is er door
een onwaarschijnlijk doorzettingsvermo
gen in geslaagd de weg voor andere Neder
landse paren te plaveien. In totaal schre
ven zij naar 20 ambassades over de hele
wereld om te informeren wat de mogelijk
heden waren voor adoptie. Alleen uit Liba
non kregen zij antwoord. Vooral de heer F.
X. M. Beems, kanselier van de ambassade
in Beiroet, heeft het vuur uit zijn sloffen
gelopen om de zaak te regelen. Hij kwam
na veel speurwerk in contact met vader
Ayad. Daarna liep de zaak verder op rol
letjes. Op een dag in mei ontving het echt-
'n Wassenaars gezin
paar Mentink plotseling bericht, dat ze de
volgende dag hun kind konden komen opha
len in Beiroet. Onlangs haalden zij hun
tweede baby uit de Libanese hoofdstad. Op
de vraag waarom een gezin twee kinderen
krijgt toegewezen, terwijl anderen (in Ne
derland wachten ongeveer tienduizend echt
paren op adoptie-kinderen), hun eerste kind
nog moeten adopteren, antwoordt pater
Ayad, dat één kind in een gezin niet be
paald een ideale situatie is. Bovendien, zo
verklaart hij, kunnen zij elkaar later tot
steun zijn, als dat nodig mocht blijken.
Als pater Ayad een verzoek tot adoptie bin
nenkrijgt gaat hij zorgvuldig na hoe de
godsdienstige opvattingen en de maatschap
pelijke positie van het gezin zijn. Pater
Ayad blijft ook na aandrang enigszins
onduidelijk wat dit laatste betreft. „In ie
der geval", zo zegt hij tenslotte, „is het zo,
dat ouders ongeveer 1500 gulden per maand
moeten verdienen, gemiddeld dan. Het kan
Het aantal kinderen, dat in de afgelopen
anderhalf jaar vanuit Libanon in Nederland
is beland zal waarschijnlijk voor het eind
van dit jaar verdubbeld zijn. De totale kos
ten (inclusief vliegtickets, die met reduktie
van de KLM worden verkregen) voor het
adopteren van een kind uit Libanon bedra
gen ongeveer zevenduizend gulden. Geen
gering bedrag maar ook voor de minder
kapitaalkrachtigen zijn er mogelijkheden
via de onlangs opgerichte club „Vrienden
van Libanon" om een baby aan te nemen.
Toch moet men zich volgens pater Ayad
niet te veel illusies maken. Er is na
melijk een wachtlijst zowel van Nederlan
ders als van Fransen. Vanaf de dag van in
schrijving kan het één k anderhalf jaar du
ren voordat het zover is, dat de koffers ge
pakt kunnen worden.
Het is vreemd te ervaren, vertelt Cees
Mentink, dat mensen die jaren getracht
hebben een kind te adopteren plotseling als
een berg tegen de stap opzien als het mo
ment voor de reis naar Beiroet is aange
broken. Het is wel zo, dat als men eenmaal
van de schrik is bekomen het optimisme
weer de boventoon gaat voeren. Bij pater
Ayad is twijfelen uit den boze. Als hij be
richt geeft, dat er een baby is, dan moet
deze ook binnen 48 uur zijn opgehaald
maar liefst nog eerder. Zo niet dan is de
kans verkeken. De wachtlijst is immers
lang genoeg.
De Libanese pater verwacht, dat het nog
minstens vijftien jaar zal duren voordat de
mentaliteit in Libanon zodanig veranderd
is, dat de ionge ongetrouwde moeders hun
eigen kinderen kunnen houden zonder de
kans te lopen gedood te worden. Het is ech
ter allemaal nog anders. Een ongetrouwd
zwanger meisje is nu in Libanon nog vogel
vrij. Pater Ayad is met deze realiteit ver
trouwd geraakt. Hij kijkt er nog nauwelijks
van op als 's morgens bij het verlaten van
het klooster een baby op de stoep ligt. De
priester weet dan wat hem te doen staat:
Telegraferen naar Nederland of Frankrijk
om de heugelijke tijding aan een echtpaar
mee te delen.
Voor hem gaan ongeluk en geluk elke dag
weer samen.
De Vrienden van Libanon komen vandaag bij elkaar
in het Moto Resto Hotel in Bunnik om de contacten
te verbeteren, maar vooral ook om met de Libanese
pater vader Ayad van gedachten te wisselen over
adoptie van Libanese kinderen door Nederlandse
echtparen. In de Vrienden van Libanon zijn sinds
kort verenigd - hoofdzakelijk katholieke - Nederlan
ders die een baby uit Libanon willen adopteren via
vader Ayad én echtparen, die al een of meer kinderen
uit dat land hebben aangenomen.
Stimulator van deze vriendenkring die flink wordt uit
gebreid, is het echtpaar Mentink uit Voorschoten. Zij
waren de eersten, die een Libanees kind docr middel
van vader Ayad naar Nederland haalden. Dat had
ontelbare voeten in de aarde maar lukte tenslotte
toch nog in niet al te lange tijd. Een klapper vol
correspondentiewerk ging aan de feitelijke adoptie
vooraf. Cees Mentink waarschuwt geïnteresseerden
dan ook zeer nadrukkelijk, dat niet mag worden ver
wacht. dat een adoptie "eventjes wordt geregeld".
Libanon is een van de weinige landen in de wereld,
vanwaar nog op vrij grc.e schaal adop'.iobaby's
de grenzen overgaan. De Vrienden van Libanon zijn
momenteel aan het onderzoeken waar nog meer mo
gelijkheden bestaan. Contacten zijn reeds gelegd met
Vietnam en Bangla-Desh. Binnen de vereniging wor
den kosten noch moeiten gespaard om ook minder ka
pitaalkrachten aan een kind te helpen, maar even
tuele gegadigden moeten hieruit niet te veel illusies
putten: de moeilijkheden zijn groot.
De Vrienden van Libanon nemen zeer beslist afstand
van instellingen of personen, die van de adoptie een
mensenhandel hebben gemaakt. Vandaag zullen aan
vader Ayad. de kanselier van de Nederlandse am
bassade in Beiroet, de heer F.X.M. Beems en aan de
zusters van de Latijns-katholieke kloosters van vader
Ayad speciaal ontworpen oorkondes van waardering
worden overhandigd. Inlichtingen over de Vrienden
van Libanon, die in het vervolg de "selectie" en een
deel van de oorbere.ding tot adip.ie vanuit Libanon
zullen gaan regelen, kunnen worden verkregen bij
het echtpaar Mentink, Welterdreef 67, Voorschoten.
