SOS.
Drie geluksvissen
Frank Zappa
in Amsterdam
WSjê W j
ZATERDAG 11 AUGUSTUS 1973
LEIDSE COURANT
(ADVERTENTIE)
Juniorenhoek
DE AVONTUREN VAN PIET POTLOOD
111
Zit daar even een portie vis. Wie hengelt, moet het water in de mond
komen. De jongen heeft maar te kiezen wie hij aan de haak zal
slaan. Maar één vis heeft hij al. Dat nummer ontbreekt. Welk num
mer is het?
Het figuurtje nummer 1 is ook terug te vinden in de figuren 2 en 3.
Als je goed kijkt, kun je figuur 1 uit figuur 2 halen je moet het
dan zwart maken en ook uit figuur 3. Moeilijk hoor.
BRJ23-7S-C.
Dit beest leeft al lang niet meer. Het was de Bienotherium, die onge
veer 200 miljoen jaren geleden op de aarde rondliep. In China heeft
men overblijfselen gevonden van dit beest, dat een meter lang was
en over de grond kroop en zich met planten voedde. Dat kon men
zien aan het gebit.
Oplossing van vorige week
Die grote, mooie, dure auto was een Cadillac,
In de stad van de Turkse keizer
woonde eens een kapper die
goed verdiende met het knippen
van baarden en haren. Maar de
lievelingsvrouw van de keizer
wilde wel eens weten hoe lang de
haren en de baard van haar
Heer konden worden. Om haar
een plezier te doen, liet de kei
zer zich niet meer scheren of
knippen en dit voorbeeld werd
dadelijk gevolgd door voorname
heren en al wie op hen wou lij
ken. Toen had de kapper niets
meer te doen. Hij moest schul
den maken en om niet in het
gevang te komen, vluchtte hij
op een dag de stad uit.
Hij was nog maar kort onderweg
of hij merkte dat hij gevolgd
werd. „Dat moet iemand zijn
die zijn geld van me opeist",
dacht de kapper en begon te
hollen. Maar de achtervolger
holde al even hard. Tenslotte
viel de kapper uitgeput neer en
de achtervolger haalde hem in.
Ook hij liet zich vallen in het
gras. Nu was de kapper heel
verbaasd: hij kende deze man
helemaal niet. „Lieve hemel",
uchtte hij opgelucht, „ik dacht
dat je een van mijn schuldei
sers was".
„Welnee," zei de ander „ik ben
timmerman en maak houten lui
ken en deuren. Maar sedert de
lievelingsvrouw van de keizer
het deftiger vindt wachtposten
te hebben voor ramen zonder
luiken en poorten zónder deu
ren is dat mode geworden. Ik
heb nu in mijn timmerwinkel
niets meer te doen, maar zit
diep in de schulden en ben de
stad uitgevlucht. Maar ik moest
zo hollen omdat er iemand ach
ter mij aanzit. Zeker een schuld
eiser. Daar komt hij al aan!"
Zowaar, daar stond dan nu al een
derde man bij de twee langs de
weg. „Hé!" zei de timmerman.
„Ik dacht dat je geld van me
zou eisen, maar ik ken je hele
maal niet. Wie ben je wel?"
„Ik ben visser", zei de derde
man. „Het is mij altijd goed ge
gaan, want er werd in de stad
veel vis gegeten. Maar de lieve
lingsvrouw van de keizer houdt
niet van vis! Nu is het mode
geworden alleen vlees en kip te
eten. Ik bezit geen ent meer, al
leen schulden en ik moest de
stad verlaten om niet in het ge
vang te komen". De drie man
nen die zo bang voor elkaar wa
ren geweest, sloten vriendschap
en trokken samen verder. Na
een lange voetreis belandden zij
in een vreemde stad, waar de
mode van de Turkse keizer niet
werd gevolgd. „Laat ons hier
het goedkoopste kamertje huren,
in de hoop aan de kost te ko
men", besloten zij.
Al gauw werd de kapper aangeno
men in een zaakje waar man
nen hun baarden en haren lieten
scheren en knippen. De timmer
man kreeg werk in een werk
plaats voor luiken en deuren.
De visser bleef voorlopig thuis
om het huishoudentje te doen.
Natuurlijk zou hij graag een
vette karper gebakken hebben.
Maar zijn vrienden verdienden
zó weinig dat hij niet meer dan
visjes van een pink-lang op hun
bord kon leggen. Maar als hij
een luchtje schepte buiten de
stad, zochten zijn ogen viswa
terZo ontdekte hij een
wondermooi diepblauw meertje.
Er stond maar één huis bij en
uit het raam leunde een man
die naar hem keek.
„Zit er vis in dit water?' vroeg de
visser.
„Er schuilen vissen in dit meer",
zei de man, „maar niemand
kan ze vangen. Het water is
peilloos diep en de vissen leven
op de bodem. Allen in het don
ker van de nacht komen ze bo
ven. Maar al wie geprobeerd
heeft 's nachts te vissen, is met
zijn boot gezonken. Daarom Is
er hier nog nooit één vis gevan
gen".
Toen dacht de visser: „Ik kan
toch zulke beste netten knopen,
waarom dan niet eentje dat tot
de bodem reikt?" Thuis begon
hij een net te knopen dat zou
kunnen reiken tot de bodem.
Toen dat net na vele dagen
klaar was, ging hij ermee naar
het wonderschone meer, gooie
het uit, sleepte het over de bo
dem en haalde het op: één,
twee, drie keer. De derde keer
spartelde er een parelmoer-
glanzende vis in! De man die
weer uit het raam leunde, riep:
„Ik geef 10 daalders voor die
vis!" Maar de visser die zó ver
langd had naar gebakken kar
per, lachte hem uit. „Goed dan:
20 daalders!" riep de man.
Toen zwichtte de visser, gaf de
vis, nam de 20 daalders en
kocht daarvoor op de markt al
lerlei goeds om dagenlang van
te eten. Die avond vonden zijn
vrienden een waar feestmaal op
tafel. „Ben je nu alweer bezig
schulden te maken?" vroegen
zij angstig. Maar de visser ver
telde het verhaal en zij verheug
den zich alle drie.
De volgende dag ging de visser
terug naar het meer. Weer keek
de man door het venster en zag
dat het net drie keer werd uit
geworpen tot er een zilveren vis
in spartelde mooier en groter
dan die van de vorige dag.
„Ik geef 30 daalders voor die
vis!" riep de man. De visser
lachte hem uit. Maar toen de
man zijn bod verdubbelde, gaf
hij toe. Voor het geld kocht hij
een stapel nieuwe kleren. Toen
de andere twee die avond thuis
kwamen, herkenden zij hun ka
meraad in zijn mooie plunje
nauwelijks. Maar vóór zij konden
vragen of hij weer vis gevangen
had, zagen zij voor zichzelf de
gelijke nieuwe spullen op bed
uitgestald.
Daags daarna stond de visser op
nieuw aan het meer en ving bij
de derde poging een goudkleurige
vis, die de vorig twee overtrof.
Uit zijn venster riep de man
„80 daalders!!" Maar nu werd
de visser boos. Hij haalde een
mes uit zijn zak en schreeuwde:
„Eindelijk zal ik zelf mijn vis
bakken!". Hij sneed de visse-
buik open... Daar gleed een echt
gouden, beweeglijk sieraad uit
de buik: een vis van buigzame
gouden schubben, zoals prinses
sen graag aan een lange ketting
dragen zij zeggen dat het ge
luksvissen zijn.
„Zeg!" riep de stomverbaasde
visser toen hij weer praten kon.
„Wat zat er in die andere vis
sen?"
Maar de man had al een parel
moeren en een zilveren geluks-
vis uit het raam gegooid en
vluchte weg, zo hard hij kon,
want de sieraden waren wel het
honderdvoudige waard van wat
hij gegeven had.
's Avonds keken de drie vrienden
stil van bewondering naar de
drie sieraden. „Laat ons nu te
ruggaan naar de stad van de
Turkse keizer", besloten zij.
„Zijn lievelingsvrouw zal niet
rusten vóóór zij deze onvergelij
kelijke geluksvissen voor haar
heeft gekocht".
Zo was het ook. De vrienden
keerden terug nar hun stad en
de keizer betaalde een schat
voor de vissen. Maar bovendien
moest zijn vrouw beloven dat er
voortaan steeds vis op tafel zou
staan, dat er houten deuren en
luiken in het paleis zouden ko
men en dat de keizer zijn baard
en haar zou laten knippen. Toen
dat gebeurd was, veranderde de
mode, en werd weer zoals vroe
ger. De vrienden konden nu hun
oude schulden betalen en von
den geluk in het uitoefenen van
hun geliefde ambacht.
Maak van uw snipperdag
een "slipperdag"
KNAC Antl-slipschool
Sophlalaan 4
DEN HAAG ffO)]
Tel. (070) 18 41 30 \&y
KUNST EN
KUNSTENAARS
In Museum Swaensteyn, Heren
straat 101 Voorburg, wordt van
18 t/m 9 september een herden
kingstentoonstelling gehouden
van de Voorburgse kunstenaars
Piet Heidoorn (1905-1971) en
Hen van Leeuwen (1890-1972).
'Het British Columbia Boys Choir
uit Vancouver, Canada, zal op
maandag 20 augustus een con
cert geven in de kerk van de
Verrezen Christus aan de Fon-
1 teijnenburglaan te Voorburg.
Het koor maakt nu, sinds zijn
oprichting in 1968, voor de der
de maal een tournee door Euro
pa. Het accent daarbij ligt op
Nederland, waar het koor bij
zonder gewaardeerd wordt. Dit
blijkt uit het feit dat van de vijf
langspeelplaten die van het koor
gemaakt zijn er twee in ons
land werden opgenomen. Diri
gent Donal d Forbes zal zijn
koor een gevarieerd programma
van volksliederen en motetten
laten zingen.
Paulus
de
Bos
kabouter
De
Hooi-
kooi
Door
JEAN
DULIEU
jHèhé,' zei Paulus opgelucht, ,nu kan nie
mand me meer beletten om Eucalyptate
bespieden. Ik wil weten wat ze in haar
schild voert'. Meteen nadat Paulus dat ge
zegd had. moest hij weer wachter een
boom wegkruipen, want daar kwam wa
rempel de heks weer langs. .Hooi, hooi.
flie fla flooi,' neuriede Eucalypta. ,hooi
zegd had. moest hij weer achter een
schok door Paulus heen. ,Nog meer hooi',
dacht hij. .Ik wou maar dat ik wist wat
dat te betekenen had' ,Hi) stak een pijpje
op en begaf zich diep in gedachten nar zijn
boom. want het liep al tegen de avond en
In plaats van een lekker maaltje te veror
beren, ging Paulus met een bedrukt ge-
de kaboutermaag rommelde geducht. Maar
zicht zitten piekeren.
NOG 4 NACHTJES SLAPEN
en dan kunnen uw stoutste dro
men werkelijkheid worden, want
woensdag 15 augustus begint de
1ste trekking van de Staatsloterij
en u weet, bij aankoop van een
LAMATEX-mantel ontvangt u een
HEEL LOT GRATIS.
Den Haag Frank Zappa komt zondag 9 sep
tember, na enkele jaren van afwezigheid, weer
naar ons land met zijn nieuwe 9-mans „Mothers
of Invention". Er zijn twee concerten in het
Amsterdamse Concertgebouw, om vier uur
's middags en om half negen 's avonds. Frank
Zappa en de Mothers concerteren op elk concert
gedurende tenminste tachtig minuten. Voor de
pauze speelt de in Duitsland werkende Engelse
groep „Nektar".
In de tegenwoordige groep van Zappa speelt
wederom de Franse jazz-violist Jean Luc Ponty,
Behalve deze en Zappa zelf omvat de groep ver
der Ian Underwood (Saxes), Ruth Underwood
(marimba en vibrafoon), Sal Marquez (trom
pet), Bruce Fowler (trombone), George Duke
(piano), Tom Fowler (bas) en Ralph Humphrey
(drums).
De hei
handt
bleef
De drii
dels 1
ten t
houdi
nieuv
moed
nam
vlucl
de d
de
echtf
Hoek
richt
I de h
toezE
afrm
Suske
en
Wiske
De
Poppen-
pakker
