Meesterschap
Luis Ocana
in bergrit
met noodweer
aangetoond
Met kaas
brood en
wijn de
cols op
ZOETEMELK BIJNA
OP DRIE MINUTEN
r3ië#fcs
10 juli
9e etappe
234 km
De Azen van deze editie v
naar Meribel. Links vc
Fuente.
Luis Ocana onderstreepte zijn meesterschap in de
eerste halve etappe van gisteren. De Spanjaard
zette de gehele concurrentie op achterstand en
veroverde daarmee de gele trui van zijn ploeg
genoot Jose Catieau.
Tourlatijn
Als een Tour de France niet meer in de bergen wordt be
slist is hij zo dood als een pier op de top in de zon. Men
heeft al van alles geprobeerd. Lange ritten en korte rit
ten, dubbele en tijdritten, maar steeds weer opnieuw zijn
het de bergen die de waarheid uit de lijven der coureurs
persen. Tlelkens weer na de lange lange tocht over de
.Route de France, de France et de Navarre" wachten
de bergen die de tour profiel en karakte rgeven. Dat ge
beurt daar in de Alpen waar in diepe groene dalen hoog
van de bergkam waterwolken neerstuiven. Daar waar
de toppen wit zijn, en de zwarte rotsen geel geaderd. Of
in de Pyreneën die als trage golven naar de zee toe
vloeien. Daar boven in de harde bergwereld waar water
smaakt als wijn en de natuur de mens de hand van
vriendschap reikt. Daar gaat het vizier open en komt de
sabre au clair.
Het wil in de bergen wel eens tempeesten, maar gewoon
lijk ligt er vanuit het dal gezien wat zon over de reuzen.
Dan staat er een zuchtje wind en de traag drijvende wol-
kenpakken rond de toppen smeken om een landschapschil
der. De dorpjes liggen uit de wind gedoken in de luwte.
Rode bloemen in de tuinen en op een stuk karton staat
geschreven dat er eigengemaakte kaas te koop is. Als de
tour door de bergen trekt is het in de dorpen feest. Stra
ten en pleinen zijn versierd. Maar achtergebleven zijn
slechts de oudjes die met een deken over de knieën buiten
in de leunstoel gezeten hun eigen jaarlijkse tour aan
schouwen. De mannen en de jongens en de meisjes zijn
met wijn, kaas en brood de col op gegaan. Heel vroeg
al. Want daar en daar alleen kun je de tour zien. Na uren
van inspannend klimmen boven gekomen leggen ze vu
ren aan en zetten koffie. Ze braden worst en stukken van
het schaap met tenen knoflook als dadelpitten zo groot.
Ze bouwen een afdak tegen de zon en bergen de wijn in
een beek of in een door de zo nvergeten pluk sneeuw.
Dan gaan ze turen naar het dal va nwaaruit lange nevel
slierten opstijgen maar meteen verdwijnen als de zon hen
vangst.
En dan komen de rennerst traag en klein als gekleurde
mieren tegen de flanken van de reus omhoog. Heel lang
zaam aan. De koning der bergen, ook adelaar geheten,
voorop. Eerst waren dat Bartaii en Coppi, toen Vietto en
Lazarides. dan een Charly Gaul en Bahamontes. De laat-
sten heten Merckx en Fuente en Ocana. In de bergen
zijn ze allemaal alleen. Daar rijden ze tegen de grootste
van alle tegenstanders, tegen de waarheid.
Van onze speciale verslaggever
MERIBELLE LES-ALLUES Zoals eerder
in de Tour de France heeft Luis Ocana de
eerste grote slag gewonnen. Ongenaakbaar
rijdend in de ochtenduren ontnam hij ploegge
noot Jose Catieau de gele leiderstrui, 's Middags
in de klim naar Meribel les Allues consolideerde
hij zijn positie. Op weg naar Gaillard veroverde
hij bijna een minuut op zijn grote concurrenten
Thevenet, Zoetemelk, Van Impe en Fuente. In
het afschuwelijke noodweer bij de beklimming
naar Meribel verloor hij enkele seconden.
De zevende dag van de ron
de is zonder meer de dag
van Luis Ocana geweest.
In beide halve etappes
heeft hij van begin tot
eind aanvallend gereden.
Hij veroverde daardoor
niet alleen de leiderstrui,
maar dwong de concur
rentie een diep ontbag af.
Ocana was op zijn best in
de ochtendrit, maar zijn
verlangen een dubbele
triomf te behalen, weer
hield hem van een tweede
eerste plaats. In de bijna
twintig kilometer lange
beklimming naar Meribel
heeft hij vrijwel voortdu
rend gereageerd op welke
aanvalspoging van wie
dan ook. Na de inspannin
gen uit de ochtenduren
bleek dat, zelfs voor een
Ocana in topvorm, te
veel.
Thevenet, voortdurend in de
slag en 's morgens door
dubbele pech teruggewor
pen, kreeg zijn revanche
in de middag. De favoriet
aller Fransen beging 's
morgens de beklimming
van de Saleve met een
val na een botsing met
Zoetemelk en sleepte Van
Impe en Catieau mee.
In de beklimming maakte
hij daarna vrijwel al zijn
verlies goed, maar in de
afdaling moest hij op
nieuw uit het zadel. Zijn
rembiokken liepen vast
en hij diende cp een an
dere fiets over te stappen.
Ondanks die handicaps
kwam Thevenet binnen in
de groep der sterken, 53
seconden na Ocana, de
sterkste.
Kracht te kort
Thevenet heeft op dit mo
ment heel Frankrijk ach
ter zich, nu gebleken is
da Poulidor toch kracht
te kort komt om in de eer
ste linie mee te strijden
en het einde van Cyrille
Guimard (meer dan een-
half uur verlies in twee
halve ritten) in deze ron
de nadert.
Maar zelfs deze geweldige,
vooral morele steun, kan
niet genoeg zijn, wan
neer Lui6 Ocana op deze
manier blijft rijden. De
kleine Lucien van Impe
constateerde simpelweg:
"Ocana rijdt veel en .veel
beter dan ik had ver
wacht en Fuente veel
minder." Van Impe is
geen aanvaller en beken
de na de ochtendrit met
spijt zijn koers te hebben
afgestemd op Fuente en
niet op Ocana.
Maar ik geloof dat Ocana
niet te weerstaan zou zijn
geweest. Die man was
met geen tien paarden te
houden."
Joop Zoetemelk opgerukt
naar de tweede plaats in
de rangschikking, stelde:
"Ocana is op dit moment
de sterkste. Bij de be
klimming van de Col du
Saleve heb ik naar zijn
verzet gekeken en hij
reed zeker twee tandjes
groter dan ik. Om dat te
kunnen, moet je een ge
weldige vorm hebben en
ijzersterk zijn.
Eigen schuld
De valpartij van Thevenet
in de ochtenduren was
zijn eigen schuld. Wij be
klommen de Col du Sale
ve en het was nog al
moeilijk met smalle
bochtjes en korte wendin
gen, als Thevenet dan
door een gat, dat er niet
is probeert te glippen, ga
ik niet opzij."
Van het tweetal renners,
dat Zoetemelk bedwong in
de twee halve ritten van
gisteren slaat hij ("ik heb
toch echt niet slecht gere
den, de rustdag heeft mij
goed gedaan") de kansen
van Ocana duidelijk ho
ger aan. "Vandaag leek
Ocana onkwetsbaar",
maar met die uitspraak
van Zeotemelk was Jan
Janssen het helemaal niet
eens.
„Het is", vond Jans Jans
sen, „niet voor het eerst
datOcana in de tour onge
naakbaar lijkt. Maar als
er tien druppels regen
zijn gevallen en het is
niet waarschijnlijk dat
het bij deze ene bui
blijft, slaapt hij drie
nachten niet. Pas op, de
tour is nog niet beslist."
Indrukwekkend
Natuurlijk, Ocana is geen
Merckx, maar zijn greep
naar de macht op deze
eerste werkelijk zware
dag, was indrukwekkend
en het klassement spreekt
een duidelijke taal. Zoete
melk heeft iets minder
dan drie minuten achter
stand. Van Springel, The
venet en Van Impe verlo
ren al meer dan drie mi
nuten, Mortensen en
Poulidor hebben een ach
terstand die al twee keer
zo groot is en de afstand
tot de andere gevreesde
Spaanse klimmers, zoals
Fuente, bedraagt al meer
dan acht minuten.
Ocana praatte nog niet over
de toekomst. "Ik ben
geen man als Fuente, die
iedereen laat weten hoe
verschrikkelijk goed hij
is. Met Maurice de Muer
heb ik op de rustdag ge
sproken en mijn ploeglei
der en ik besloten dat ik
er zondag, als ik mij sterk
voelde, "in" zou vliegen.
Wel. ik voelde mij goed
en ik geloof dat de uitsla
gen van zondag eerlijk
zijn."
De Spanjaard heeft de Col
du Saleve, de eerste pas
van de eerste categorie
uit de ronde, aangegrepen
om zijn meesterschap van
dit moment te tonen. Zijn
ploeg controleerde het
korte ochtendritje, ruim
tochtig kilomter, maar
hield zich bij een aanvals
poging van Godefroot, die
ruim twee minuten begon
te stijgen.
Ocana reageerde pas toen
Mariano Martinez ging
In een hels noodweer rijdt Bernard Thevenet, de hoop van
de Franse wielerliefhebhers, over de finish. Hij heeft de
tweede halve etappe van gisteren op zijn naam gebracht.
jagen op Godefroot en
Thevenet met Zoetemelk
en Delisle ook aanstalten
maakten voor de achter
volging. Van dat moment
heeft Luis Ocana de snel
heid in de beklimming be
paald.
Het felle gevecht uit de
ochtenduren - de renners
werden al om acht uur op
pad gestuurd - was duide
lijk van invloed op het
begin van de middagrit,
die aanvankelijk niet het
uiterste van de renners
vergde. In een zeer rustig
tempo werden de vriende
lijke hellinkjes van de Al
pen in Savoije genomen
en alleen voor Cyrille
Guimard was iedere stij
ging een kwelling.
De groep hield zich rustig,
maar wist toen uiteraard
nog niet dat een kwartier
de aartkomst een
verschrikkelijk noodweer
zou losbarsten. De Col du
Tamie, een rijkelijk met
publiek gestoffeerde hel
ling van de derde catego
rie, bracht zelfs geen af
scheiding teweeg.
De slag ontbrandde in de
laatste achttien stijgende
kilometers naar Meribel.
Op initiatief van Danguil-
laume ontstond een sterke
kopgroep van Tl man van
wie er nog velen door de
door Ocana en Thevenet
gehanteerde zeef vielen,
want in het slot van de
etappe groeiden de ver
schillen tussen de 20 toch
nog tot drie minuten. In
de hagel en regen moest
Ocana 15 seconden van
zijn in de ochtend geno
men winst teruggeven
aan Thevenet. Dat was op
dc dag van Ocana, niet
belangrijk meer.
f-Co)*)lle?326m
LENTRAUNES^OI® ITALIË
L Afelbergioööm
«WIAUmE *w^~ASt Martin 1900m
Sf-DALMfc,"**V - i.
V-ociuewiiit*
y RochOOOrr
KRAZA
Mariano Martinez (links) spurtte sneller dan Thevenet en Van Impe (rechts) en behaalde
daarmee de tweede plaats in het eerste deel van de etappe van gisteren.
Mislukking
Het Nederlandse honkbal
team is opnieuw Europees
kampioen geworden. De
machtsgreep van Italië,
dat sterker werd geacht
dan ooit tevoren, mislukte
wederom. Maar ondanks
deze voor ons land fraaie
afsluiting van het evene
ment in Haarlem zijn er
vele kritische kanttekenin
gen te maken. Het toernooi
om de Europese titel in zijn
totaliteit kan (opnieuw) als
een volslagen mislukking
worden beschouwd. Landen
als Spanje, België, Frank
rijk en Zweden hebben niet
alleen op het publiek wei
nig aantrekkingskracht,
maar blijken er op het veld
ook weinig van te kunnen.
Het gevolg is dat in Haar
lem een fors verlies is ge
leden, want met uitzonde
ring van de twee wedstrij
den tussen Nederland en
Italië waren er erg weinig
toeschouwers. Het geld,
dat voor Haarlem werd uit
getrokken, had een veel be
tere bestemming kunnen
krijgen. Dan snijdt het
mes aan twee kanten. Het
publiek hoeft niet meer
opgezadeld te worden met
veel inferieure partijtjes
en de Nederlandse ploeg
kan misschien weer eens
naar het wereldkampioen
schap.
Niet best
De harde aanpak van FC
Den Haag kan een beter
middel zijn om tot presta
ties te komen. Maar dan
moet trainer Evert Teunis-
sen wel beseffen dat zijn
gedrag aan meer kritiek
bloot staat. Bij de ouverture
van het seizoen het in-
tertotoduel tegen Atviada-
berg maakte hij in dat
opzicht geen beste beurt.
Terwijl iedereen verwacht
te dat hij zijn „traditione
le" speech zou afsteken,
stapte de grillige leider
kwaad weg en zei alleen
„geen commentaar" te heb
ben. Weg was trainer Teu-
issen, niemand begrijpt nog
steeds waarom zo snel.
Desondanks
Voor het Engelse publiek
blijkt het niets uit te maken
of Wimbledon slechts twee
de en mindere keus biedt.
Het is een evenement waar
men bij dient te zijn om
mee te tellen. De toeschou
wers applaudisseerden dan
ook frequent voor elke slag,
slaakten de bijbehorende
gilletjes als er (weer) een
fout werd gemaakt, en
werden niet moe de ac
teurs en actrices bij elke
wisseling van baanhelft met
handgeklap te begroeten.
Het publiek heeft Wimble
don gered, door net te doen
al9of er niets aan de hand
was. Het vertoonde, spel
bewees wel anders. Vrij
wel elke finale bleef onder
het peil dat mag worden
verwacht van spelers en
speelsters die de eindstrijd
hebben bereikt. Zelfs in
aanmerking genomen dat de
sterkste spelers ontbraken,
was de eindstrijd tussen
Kodes en Metrevelli van
zwak gehalte. Van een
krachtmeting was geen
sprake. Daarvoor was de
Rus te veel zwakker dan
de Tsjech. Ook in het ge
mengd dubbel en het he-
rendubbel deed het gemis
aan toppers zich gelden.
Wimbledon was gedegra
deerd en bleef dat, tot en
met de finales. Dat kon
zelfs het publiek niet ca
moufleren.
